«Νωρίς νωρίς... ο Τίτος ακούμπησε το βιβλίο στο τραπέζι, τηλεφώνησε στον Χαρίλαο να μη βρεθούν το βράδυ στην ταβέρνα κι "έφυγε". Πριν από τρία χρόνια ο Νίκος μιλώντας για τον Κόκκινο ποιητή στο νεοκλασικό της Τοσίτσα πήρε τη σκέψη του, τη σκέψη μας κι "εφυγε". Πέρσι τέτοιες μέρες ο Θανάσης ο καλός μας Ανθρωπος πήρε το γέλιο του, το γέλιο μας κι "έφυγε". Πριν λίγες μέρες ο Δημήτρης άφησε το ζεϊμπέκικο, πήρε τα τσιγάρα του κι "εφυγε". Αυτοί είναι λίγοι απ' τους πολλούς που με κράτησαν να μη "φύγω", γιατί πρέπει να τιμωρήσω τον ευτραφή κύριο που προσπαθεί να σβήσει την αισιοδοξία από τα μάτια της γυναίκας μου ένα χρόνο τώρα, βάζοντας το βρώμικο χέρι του στις τσέπες τόσων οικογενειών.

Γιατί πρέπει να συνεχίσω να κοιτάζω το παιδί μου ίσια στα μάτια λέγοντάς του την αλήθεια για το ποιος του κλέβει το μέλλον. Γιατί πρέπει να συνεχίσω είτε μέσα, είτε δίπλα, είτε κοντά να στηρίζω τρία κόκκινα γράμματα, ΚΚΕ. Ελάτε μαζί ο Μάρκος και η Αντριάννα πάρτε και τον Αντρέα και τη Ζωή... Στηρίξτε τρία κόκκινα γράμματα ΚΚΕ.

ΥΓ: Κανένα πρόσωπο δεν είναι φανταστικό, κανένα γεγονός δεν είναι τυχαίο».