-- Σε περίπτωση που δεν μπορέσει να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση, δεν υπάρχει αυτοδυναμία, υπάρχει περίπτωση το ΚΚΕ ,με συγκεκριμένους όρους και με συγκεκριμένα μέτρα που θα ζητήσετε, να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση, αν υλοποιηθούν συγκεκριμένα πράγματα; Κι αν ναι, ποια θα είναι αυτά που θα ζητήσετε;

-- Εγώ θα σας πω το πολύ απλό πράγμα. Μπορούμε να συνεργαστούμε με τη ΝΔ; Τι όρους να βάλεις; Η ΝΔ δεν μπορεί να αλλάξει το πρόγραμμά της, δεν αλλάζει με τίποτα. Και 10% να φτάσει, δεν αλλάζει. Και το πολύ πολύ - με συγχωρείτε δηλαδή - στη θέση της ΝΔ να έχουμε μια νέα ΝΔ, όπως στη θέση της ΕΡΕ είχαμε τη ΝΔ. Αλλωστε, αν θέλετε, οι εκλογές αποτελούν και ένα εφαλτήριο δοκιμασίας αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος. Δε μπορούμε να συνεργαστούμε. Μπορούμε να συνεργαστούμε με το ΠΑΣΟΚ; Αν και το ΠΑΣΟΚ, λέει, αυτοδιαλύεται, επανιδρύεται. Καταλαβαίνω πού το πάτε - κι έπρεπε να με ρωτήσετε πιο συγκεκριμένα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής. Και πρέπει να σας πω το εξής πράγμα. Να του βάλουμε τους δικούς μας όρους; Δεν πρόκειται να τους δεχθεί. Αλλωστε, λέει: «Εγώ θα συνεργαστώ με όποιον συμφωνήσει με τους δικούς μου όρους». Κι αυτό αν θέλετε εξηγείται: Κανένας δεν κάνει πίσω απ' τις θεμελιακές γραμμές του προγράμματός του. Ούτε εμείς, ούτε και κανένας και είναι φυσιολογικό αυτό. Για κοιτάξτε, κάντε μία σύγκριση ανάμεσα στο εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ της 6ης Μαΐου και το εκλογικό πρόγραμμα τώρα που επιδιώκει - και δικαίωμά του βεβαίως είναι αυτό - να κάνει κυβέρνηση. Μιλάμε δεν έχει μείνει τίποτα το φραστικά ριζοσπαστικό.

Και μόνο το μνημόνιο το μετατρέπει σε τροποποίηση και μιλάει για το μνημόνιο 2. Ελεγε πριν ότι θα επαναφέρει τους μισθούς στο επίπεδο του 2009 και, τώρα, το μόνο που λέει είναι ότι με όρους και προϋποθέσεις, που δεν τις καθορίζει, θα επανεξεταστούν ορισμένα πράγματα στην ακραία φτώχεια. Και να σας πω, πιο πίσω είναι μέχρι κι απ' το ΣΕΒ σε ένα ζήτημα: Ο ΣΕΒ λέει για τρία χρόνια να παίρνουν οι άνεργοι το επίδομα ανεργίας, δεδομένου ότι η ανεργία μονιμοποιείται. Θα υπάρχουν μόνιμα άνεργοι, ιδιαίτερα κάποιες ηλικίες 40 και πάνω, 50 και 55 ετών, θα είναι μόνιμα άνεργοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει δύο χρόνια. Αυτά μπορεί να θεωρούνται λεπτομέρειες. Είναι ενδείξεις.

Και μόνο το γεγονός που λέει ότι η κατάργηση του μνημονίου φέρνει τη διέξοδο από την κρίση. Πρώτον, δεν πρόκειται να το καταργήσει, θα υπογράψει νέο μνημόνιο. Και δεύτερο, το μνημόνιο - ωραία καταργείται το μνημόνιο, εγώ σας λέω καταργείται. Θα καταργηθεί γιατί έχει εφαρμοστεί - άμα εφαρμόστηκε γιατί να μην καταργηθεί;

Το διά ταύτα ποιο είναι του ΣΥΡΙΖΑ; Π.χ., τι λέει για την ανάπτυξη της βιομηχανίας; Τι λέει για την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής; Τίποτα δε λέει. Στους αγρότες λέει «θα σας δώσω μια ηλεκτρονική κάρτα», την οποία, προσέξτε: Θα πηγαίνει στην τράπεζα το ποσό της επιδότησης, θα πηγαίνει να αγοράζει καλλιεργητικά εφόδια και θα τα παίρνει ο προμηθευτής απευθείας από την τράπεζα. Γιατί σου λέει, με την πείνα που θα έχει ο αγρότης, μπορεί κάτι από την επιδότηση να το κάνει και ψωμί. Αυτό.

Δεύτερο, ρύθμιση χρεών. Εκατό χιλιάδες φορές έχουν γίνει ρυθμίσεις χρεών. Η Αγροτική πάει για κλείσιμο. Τα διαβάσαμε κι εμείς. Είναι σε χρεοκοπία - μάλιστα αυτή είναι έξω και από την ανακεφαλαιοποίηση - δεν είναι μέσα η Αγροτική και πάει για χρεοκοπία. Προσπάθησε η Αγροτική να πουλήσει τα χρέη των αγροτών και να τα εκχωρήσει, να τα εισπράξει κάποια άλλη τράπεζα και δε δέχθηκε. Γιατί λέει η τράπεζα εκείνα που θα μπορούσε να πάρει είναι τη γη και τίποτα άλλο - και τι να την κάνει τη γη αφού προοπτική ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής δεν υπάρχει στην Ελλάδα.

Πείτε μου, λοιπόν, αυτό που λέμε ανάπτυξη, επενδύσεις - που για μας δεν είναι μόνο, είναι επενδύσεις και με ποιες εργασιακές σχέσεις και με ποιους μισθούς. Ας πάρουμε, λοιπόν, ποια ανάπτυξη εγγυάται. Είδατε εσείς να μιλάει για κλάδους της βιομηχανίας; Σήμερα πήγε ο κ. Τσίπρας, τον είδα στην τηλεόραση, στην Ναυπηγοεπισκευαστική στο Πέραμα και λέει το εξής πράγμα: Να τελειώσουμε με το μνημόνιο για να μη μαραζωθεί η Ζώνη. Μα η Ζώνη εδώ και 10-12 χρόνια έχει μαραζώσει. Το μνημόνιο τη μαράζωσε; Οι εφοπλιστές δεν επισκευάζουν τα καράβια τους. Η ΕΕ απαγορεύει να γίνονται κατασκευές πλοίων στην Ελλάδα, τα οποία προέρχονται από παραγγελίες τρίτων χωρών, που δεν είναι κράτη - μέλη της ΕΕ. Κοροϊδεύουμε τώρα;

Η σύγκρουση δεν είναι το μνημόνιο. Απλώς το μνημόνιο ήταν ένα σύνθημα - παγίδα, να σας το πω, για το λαό, επειδή ο λαός έζησε επί μνημονίου την επιδείνωση της θέσης του, αλλά η κρίση φταίει. Το μνημόνιο ήταν το εργαλείο. Λοιπόν, πού να βρούμε; Τι να βρούμε; Πού να συμφωνήσουμε;

Στην εισηγητική της τοποθέτηση, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Μόλις ξέσπασε η οικονομική κρίση, ύστερα από ένα δυο μήνες, με δημόσια τοποθέτηση του Κόμματος δηλώσαμε το εξής πράγμα: Σε συνθήκες κρίσης, ή ο λαός θα κάνει ένα άλμα μπροστά όσο αφορά τα πολιτικά του συμπεράσματα και την ανάπτυξη ισχυρών αγώνων, δυνατού κινήματος, ή το κίνημα θα ηττηθεί. Οχι βέβαια οριστικά, αλλά προσωρινά θα έχει μια σημαντική ήττα. Και σήμερα επαναλαμβάνουμε αυτή την τοποθέτηση μπροστά στη δεύτερη εκλογική μάχη.

Πολύ περισσότερο που αυτή η δεύτερη εκλογική μάχη μπορεί να οδηγήσει και σε ένα πισωγύρισμα σε σύγκριση με τις όποιες θετικές τάσεις εμφανίστηκαν στις 6 Μαΐου με τη μαζική αποχώρηση απ' τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ενός πολύ μεγάλου αριθμού εργατικών λαϊκών στρωμάτων, όπως εκφράστηκε εξάλλου και με τη μεγάλη πτώση των εκλογικών τους ποσοστών. Επιμένουμε σ' αυτή την τοποθέτηση. 'Η πολύ μπροστά θα πάει ο λαός, ή θα ηττηθεί. Και βεβαίως, η ήττα δε θα είναι απλώς πολιτική, μιλάμε ότι θα περάσει σε μία φάση όπου με σκυμμένο το κεφάλι θα δέχεται τα συμπτώματα, τις συνέπειες μιας μεγαλύτερης και πιο βαθιάς εξαθλίωσης.

Το ΚΚΕ βεβαίως δεν περιορίζεται να καταγράφει τις εκδοχές. Πάνω απ' όλα μας ενδιαφέρει να συμβάλουμε, εκεί κρινόμαστε, κι εκεί αν θέλετε επιθυμούμε να μας κρίνει ο λαός και να μας κρίνει με πολύ υψηλή απαιτητικότητα, εκεί λοιπόν που θέλουμε να κριθούμε, εκεί που θέλουμε να διακριθούμε, είναι ακριβώς στο να συμβάλουμε το εργατικό λαϊκό κίνημα να ανασυνταχθεί. Γιατί το κέντρο των εξελίξεων δε θα είναι η επόμενη Βουλή, αλλά έτσι κι αλλιώς θα είναι το λαϊκό κίνημα. Και αυτό το λαϊκό κίνημα πρέπει να υψωθεί πιο μπροστά και να μετατρέψει το κέντρο των εξελίξεων, όπως του φαντάζει η Βουλή, σε ένα κέντρο αδύναμο να παίρνει νέα σκληρά μέτρα.

Θέλουμε να υπενθυμίσουμε και κάτι άλλο μπροστά στη νέα εκλογική μάχη. Κατάφεραν δυστυχώς τα άλλα κόμματα, γιατί ήταν βεβαίως και η μεγάλη πλειοψηφία και σε ποσότητα, αλλά και σε εκλογική επιρροή, να μετατρέψουν τις εκλογές της 6ης Μάη σε μία μάχη - διαμάχη ανάμεσα στις μνημονιακές και στις αντιμνημονιακές δυνάμεις. Και σήμερα λίγο - πολύ κάπως έτσι σηματοδοτούν τη νέα εκλογική μάχη.

Βεβαίως, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για λόγους ελιγμών και κάτω απ' την ήττα που είχαν, επανατοποθετήθηκαν βάζοντας το ζήτημα της δυνατότητας τροποποίησης του μνημονίου. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε βγει με συγκεκριμένα αντιμνημονιακά συνθήματα και με κύριο σύνθημα την κατάργηση των μνημονίων, σήμερα περιορίζεται με βάση και τις επίσημες θέσεις του, όχι κάποια συνθήματα που ακούγονται εδώ κι εκεί στις συγκεντρώσεις, στην τροποποίηση του δεύτερου μνημονίου, δεν αναφέρεται στο πρώτο. Και πάλι λοιπόν μια νέα εκδοχή του μνημονίου, ποιος είναι ο καλύτερος διαπραγματευτής για την τροποποίησή του, βρίσκεται στο επίκεντρο της εκλογικής μάχης.

Οσο κι αν και εμείς θεωρούμε και τα δύο μνημόνια και τη δανειακή σύμβαση και όλες τις αποφάσεις που έχουν παρθεί τα τελευταία 2,5 χρόνια, αποφάσεις συντριπτικά άδικες για το λαό, θεωρούμε ότι παραμένει νόθος και αποπροσανατολιστικός ο χαρακτήρας των εκλογών με επίκεντρο το μνημόνιο. Το μνημόνιο δεν έφερε κρίση. Η κρίση έφερε το μνημόνιο. Και επομένως το επίκεντρο της εκλογικής μάχης πρέπει να είναι ποια είναι η φιλολαϊκή διέξοδος απ' την κρίση.

Ποια είναι δηλαδή η διέξοδος απ' την κρίση υπέρ του λαού. Γιατί διέξοδος απ' την κρίση μπορεί να υπάρξει, αλλά θα είναι αντιλαϊκή έτσι όπως καθορίζεται από τα άλλα πολιτικά κόμματα, ανεξάρτητα απ' τα συνθήματά τους, και κυρίως απ' τις εξελίξεις στην ΕΕ. Φιλολαϊκή διέξοδος λοιπόν απ' την κρίση, ανάκαμψη της χώρας, αλλά και πάλι εμείς λέμε ότι εδώ υπάρχουν δύο δρόμοι ανάκαμψης, ή θα είναι ανάκαμψη υπέρ της κερδοφορίας και με ό,τι έφερε το μνημόνιο στη ζωή του λαού ή θα είναι ανάπτυξη με λιτότητα, ή θα είναι αγώνας για έναν διαφορετικό νέο δρόμο ανάπτυξης στην Ελλάδα που στηρίζεται και υπηρετεί πριν απ' όλα τις λαϊκές ανάγκες και συγκρούεται με το καπιταλιστικό κέρδος.

Και ένα δεύτερο στοιχείο. Ολα τα κόμματα επίσης θεωρούν ότι η Ευρώπη αρχίζει να αλλάζει. Και αυτό το «αρχίζει να αλλάζει» το φορτίζουν θετικά, ένας νέος αέρας πνέει στην Ευρώπη, λένε θα αλλάξουν αποφάσεις. Συμφωνούμε ότι πνέει, όχι άλλος, πνέει ένας νέος άνεμος και συμφωνούμε ότι οι αποφάσεις θα αλλάξουν. Μόνο το 100% βέβαιο και το υπογράφουμε, οι αποφάσεις θα είναι πολύ χειρότερες.

Κανένα κόμμα αυτές τις μέρες δεν τοποθετήθηκε στην ατζέντα που θα συζητηθεί στις 28 και 29 Ιουνίου στις Βρυξέλλες, όπου εκεί θα πάει αντιπροσωπεία της ελληνικής κυβέρνησης με επικεφαλής το νέο πρωθυπουργό. Και επειδή δεν έχουμε αυταπάτες ανάμεσα σε ένα, δύο, τρία ονόματα μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι θα είναι ο νέος πρωθυπουργός.

Στην ευρωπαϊκή σύνοδο λοιπόν, θα τεθεί το εξής ζήτημα: Με ορίζοντα ένα έως δύο χρόνια, γιατί χρειάζεται να συζητήσουν πολύ, εκτιμούν ότι πρέπει η Κομισιόν να αναλάβει νέες και ως ένα βαθμό πρωτόγνωρες εξουσίες, έναντι των εθνικών Κοινοβουλίων και των κυβερνήσεων των εθνικών κρατών. Βεβαίως, πάντα η Κομισιόν είχε και υπερεξουσίες και εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων είχαν γίνει. Αλλά τώρα μιλάμε για σημαντικές υπερεξουσίες, πρωτόγνωρες, και που αφορούν: Την ενιαία υποχρεωτική πολιτική, συζήτηση και απόφαση στα πλαίσια της Κομισιόν πώς θα καταρτίζονται οι εθνικοί προϋπολογισμοί των κρατών - μελών, που σημαίνει η διαδικασία του κρατικού προϋπολογισμού στο Κοινοβούλιο θα είναι μια σκέτη κωμωδία.

Δεύτερον, ενιαία φορολογική πολιτική. Αυτή δεν ίσχυε μέχρι τώρα. Ενιαία κοινωνική ασφαλιστική πολιτική, μία πολιτική στην κοινωνική ασφάλιση. Αυτή δεν ίσχυε ακριβώς μέχρι τώρα. Βεβαίως, η γραμμή ήταν ενιαία, ήταν αντιλαϊκή, αντεργατική, αντιαγροτική αλλά, εν πάση περιπτώσει, δίνονταν ορισμένα περιθώρια, ανάλογα με την πρόοδο της λαϊκής πάλης, των λαϊκών αγώνων, κάτι να αποτρέπεις, κάτι να το κάνεις μικρότερο κακό. Αυτά όλα πάνε για ενιαιοποίηση.

Και τέλος, ενιαία εξωτερική πολιτική. Οχι ότι δεν είχαν ενιαία στρατηγική τα κράτη μέλη της ΕΕ, αλλά σε συνθήκες όπου έκλεισαν τις πρεσβείες σ' αυτή τη φάση της Συρίας, όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, πλην Ελλάδας που έχει υπηρεσιακή κυβέρνηση, καταλαβαίνετε... Και ετοιμάζεται, ψήνεται, μεθοδεύεται, στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και στη συνέχεια στο Ιράν.

Εμείς λοιπόν, στην εκλογική μάχη λέμε το εξής πράγμα: Το δίλημμα είναι ή λαϊκή αντεπίθεση ή εξαθλίωση. Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα. Και τέλος, όλο το πρόγραμμα δράσης που έχουμε, εδράζεται αν θέλετε και σε ένα σύνθημα που έχει ουσία. Και όχι ότι είναι καινούριο σύνθημα, αλλά οπωσδήποτε στις σημερινές εξελίξεις αποκτά μια μεγαλύτερη σημασία και επικαιρότητα. Λαϊκή κυριαρχία δεν μπορεί να υπάρξει όταν ο λαός δεν είναι στην εξουσία, όταν ο λαός δεν έχει στα χέρια του και δε διευθύνει και δεν προγραμματίζει και δεν ελέγχει τι γίνεται, τον πλούτο που παράγει.

Θα ήθελα μάλιστα εδώ στην Κρήτη να επικαλεστώ ένα επιχείρημα το οποίο νομίζω εδώ στην Κρήτη είναι πάρα πολύ γνωστό. Οταν εντάχθηκε η Ελλάδα στην ΕΟΚ, η μόνη ενιαία και υποχρεωτική κοινή πολιτική ήταν η αγροτική. Στους άλλους τομείς υπήρχε - βεβαίως μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού - σχετική ευελιξία. Η Κρήτη μπορεί να χτυπήθηκε σχετικά πιο μετά από άλλες περιοχές ορεινές, άλλες περιοχές που δεν έχουν τον τουρισμό που έχει η Κρήτη.

Αλλά μιλάμε ότι έχουμε μια κατάντια, κυριολεκτικά, η Ελλάδα να έχει πλήρη διατροφική εξάρτηση και να σκεφτόμαστε τώρα ότι αν προχωρήσουμε σε μια άτακτη ή ελεγχόμενη χρεοκοπία στην Ελλάδα θα αντιμετωπίζουμε πρόβλημα διατροφής. Σε μια Ελλάδα που μπορεί να ζήσει το λαό της όχι με ψωμί, αλλά με "όλα τα ελέη - θα χρησιμοποιήσω αυτή τη λαϊκή έκφραση - του θεού" γιατί έχουμε τέτοιες συνθήκες. Δεν είμαστε ούτε Αιθιοπία, ούτε στη Σαχάρα είμαστε, ούτε καν είμαστε, αν θέλετε, σκανδιναβικές χώρες, που έχουν περιορισμένες και ορισμένες καλλιέργειες.

Και δεν είναι μόνο η εξάρτηση. Η εξάρτηση είναι σοβαρό γεγονός, για να μην μιλάμε τώρα για λαϊκή κυριαρχία. Η εξάρτηση μεγάλωσε το χρέος, μεγάλωσε τα ελλείμματα η διατροφική εξάρτηση, χτύπησε τους μικρούς παραγωγούς. Και τα πράγματα θα επιταχυνθούν πολύ πιο γρήγορα το επόμενο διάστημα και μάλιστα σε μια περίοδο που έχει αποδειχτεί ότι ο τουρισμός δεν μπορεί να είναι η ατμομηχανή στην ανάπτυξη. Βεβαίως τα πεντάστερα ξενοδοχεία μπορεί να χτυπιόνται κι αυτά τελευταία, αλλά ο τουρισμός χτυπήθηκε και εσωτερικά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, κυρίως από τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση ενός μεγάλου μέρους των εργαζομένων, που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.

Το ΚΚΕ λοιπόν, διαθέτει αυτή τη στιγμή πιο εκσυγχρονισμένο και πιο αναλυτικό πρόγραμμα δράσης και πάλης, που ξεκινάει στις 18 του μήνα, από την προσπάθεια να υπάρχει ένας λαϊκός ξεσηκωμός και να μη δοθεί καμία πίστωση χρόνου σε κανέναν, για να αντιμετωπίσουμε την κατάρρευση του ΕΟΠΥΥ, του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, για να μπει ένα τέρμα να μην έχεις φάρμακα από τα πιο ακριβά και ακόμα από τα πιο φτηνά. Για να μην καταρρεύσουν τα νοσοκομεία. Είναι απαράδεκτο αυτό...

Ακουγα πηγαίνοντας στο αεροδρόμιο, ότι μαζεύονται από τους κατοίκους στη Λευκάδα και αλλού, γίνονται προσφορές κοτόπουλων, στη Χίο τα ίδια, στη Λέσβο τα ίδια, για να φάνε οι ασθενείς των νοσοκομείων. Οτι τα διάφορα πολυκαταστήματα, οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ δίνουν κουπόνια στα νοσοκομεία για να αγοράζουν τρόφιμα. Και μιλάω συγκεκριμένα. Λευκάδα, Χίο, Λέσβο... Για να μη σας πω ότι τμήματα των νοσοκομείων κλείνουν γιατί δεν έχουν υλικά. Και χειρουργεία επίσης μετατρέπονται σε χειρουργεία μόνο για έκτακτες ανάγκες, π.χ. το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης. Δεν μιλάμε τώρα για μια απομακρυσμένη περιοχή με ελάχιστο πληθυσμό. Γιατί πρέπει να είναι ανοιχτά τα χειρουργεία για μια έκτακτη ανάγκη και δεν χειρουργούν προγραμματισμένα χειρουργεία, που κι αυτά είναι αναγκαία.

Να σας πω τώρα, μια συντρόφισσα πρέπει να κάνει εγχείρηση σοβαρή που έχει να κάνει με τη μέση της και το γοφό. Και της λένε πρέπει να κάνεις την εγχείρηση, αλλά μετά τις εκλογές. Ναι, αλλά πιθανόν να μην έχουν υλικά... Και δεν είναι ένας και δυο άνθρωποι...

Το πρόγραμμα δράσης λοιπόν του ΚΚΕ ξεκινά από αυτά. Ξεκινά από τα ζητήματα προστασίας των ανέργων, ξεκινά από την ανώτερης μορφής οργάνωσης του λαού, πάντα με αφετηρία τον τόπο δουλειάς, τη γειτονιά, το γραφείο κλπ. Γιατί αν προχωρήσουμε σε μια πτώχευση, κι αυτό θα γίνει όχι γιατί θα τη δημιουργήσει το ένα ή το άλλο κόμμα, αλλά γιατί η κρίση στην Ευρώπη βαθαίνει και επομένως η κατάσταση θα είναι ανεξέλεγκτη, ο λαός πρέπει να εξασφαλίσει τη διατροφή του και τα φάρμακα. Καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να τον σώσει. Ο λαός σ' αυτές τις περιπτώσεις θα σωθεί μόνος του.

Και από εκεί και πέρα βεβαίως έχουμε εκσυγχρονισμένα και επικαιροποιημένα μέτρα που ανακουφίζουν το λαό. Αυτά όμως, με όρους αγώνα θα επιβληθούν και θα αναγκάσουμε την όποια κυβέρνηση είναι, κάτι να παραχωρήσει. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορούμε να μην πούμε στο λαό ότι κι ο πιο μεγάλος αγώνας κι ο πιο ηρωικός αγώνας, όταν δεν έχει προοπτική - ιδιαίτερα στις συνθήκες που διανύουμε στην Ελλάδα και όλη την Ευρώπη - αυτός ο αγώνας τελικά θα είναι μάταιος και σε κάποια στιγμή θα μετατραπεί σε απογοήτευση, γιατί ο λαός πρέπει να βάλει σαν προοπτική τη δική του εξουσία.

Η εργατική λαϊκή εξουσία, που εμείς προβάλλουμε, μπορεί βεβαίως να μην μπαίνει στην ημερήσια διάταξη ως κατάκτηση τους επόμενους μήνες, αλλά ως στόχος και προοπτική που ο λαός πρέπει να τη φέρει όσο γίνεται πιο μπροστά, μπορεί να φωτίζει και τις δυσκολίες του καθημερινού αγώνα. Και αν θέλετε, αυτή η προοπτική θα κάνει τον καθημερινό αγώνα του λαού πιο αποφασιστικό, πιο ουσιαστικό και - γιατί όχι - μακάρι και στις πιο δύσκολες συνθήκες και μια μικρή κατάκτηση να πετύχει ο λαός, του δίνει κουράγιο για να συνεχίζει. Το ΚΚΕ είναι και ιδεολογικά και πολιτικά και πολύπλευρα προετοιμασμένο, έχει εμπειρία να βοηθήσει το λαό να τα βγάλει πέρα και στα χειρότερα αλλά και στα καλύτερα, να κάνει το πιο αποφασιστικό βήμα μπροστά.

Οι κεντρικές προεκλογικές συγκεντρώσεις του Κόμματος, με ομιλήτρια την Αλέκα Παπαρήγα, είναι οι εξής:

• Στη Θεσσαλονίκη, την Πέμπτη 14/6, στις 8.30 μ.μ. στην πλατεία Αριστοτέλους.
• Στην Αθήνα, την Παρασκευή 15/6, στις 8.30 μ.μ. στο Πεδίον του Αρεως.

Η διακαναλική συνέντευξη Τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που προβλέπεται από τις ρυθμίσεις για την προεκλογική προβολή των κομμάτων, θα γίνει την Τετάρτη 13/6, στις 3 μ.μ.

Σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει κάποτε τραγουδάγαμε, κατανοώντας το περιεχόμενο κι απλώνοντας χέρι στον ποιητή. Κι εκείνη η αναπαραγωγή ήχου και εικόνας, από ανθρώπους ζωντανούς κι όχι τηλεοπτικούς, είναι που έβαλε τον πήχη του πολιτισμού πολύ ψηλά στα ελληνικά μας τραύματα και θαύματα. Τα τραγούδια δεν πεθαίνουν. Ισως καμιά φορά ξεχνιούνται, καταχωνιάζονται σε υπόγεια και πατάρια, σε κουρασμένες καρδιές και ταραγμένα νεανικά όνειρα, όταν πολλαπλασιαστούν καθόλου τυχαία τα ιδεολογήματα της αγοράς και αρχίσουν να κατακλύζουν τα ράφια της παρακμής νταήδες και κουτσαβάκηδες, στρατιές φοβικών ανεγκέφαλων και καλά εκπαιδευμένων τραμπούκων, χρήσιμα και προσοδοφόρα εργαλεία του συστήματος παραγωγής δούλων και κερδών. Φασισταριά και νεοναζιστές μαζί με νοικοκυραίους της μούντζας και του καναπέ, όλοι μαζί σε μια σούπα που κάτω από άλλες ιστορικές περιστάσεις και με δυναμωμένο το εργατικό κίνημα, οι άνθρωποι του μόχθου και του πραγματικού κόπου για ζωή, κι όχι απλώς ζωώδη επιβίωση, δεν θα τάιζαν ούτε σε κατοικίδια. Τα ιδεολογικά αποφάγια είναι αυτά που εξέθρεψαν γενιές της μεταπολίτευσης και τώρα αποπειρώνται να ξαναγράψουν την ιστορία των λαών στα μέτρα των ποντικών που αυτοκτόνησαν «ηρωικά» στα μπούνκερ πνιγμένοι στο αίμα των γενναίων.

Δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να δώσει κανείς στα παιδιά του 21ου αιώνα άλλα παραμύθια με ιππότες, δεσποσύνες και στρογγυλά τραπέζια, κρύβοντας τις σφαγές αλλόθρησκων γυναικόπαιδων σε αγίους τόπους... Μπορεί και παραμπορεί όμως, άμα έχει στα χέρια του τα μέσα παραγωγής μύθων ικανών να εκθρέψουν γενιές χωρίς πολιτισμό και κριτική σκέψη, αμέτρητα θύματα της καταναλωτικής δημοκρατίας. Δεν μπορείς όμως να κάθεσαι σε κομφορμίστικο μαξιλαράκι, έστω κι απ' την αριστερή πλευρά του καναπέ, να υπερασπίζεσαι μονάχα φραστικά την πραγματική αυγή απέναντι στη χρυσή των καπιταλιστών, ξεχνώντας μιαν άλλη aurora, επαναστατημένο πλοίο πολεμικό που υπερασπίστηκε τον κόκκινο λαό πέρα και πάνω απ' τα σειρίτια των τσάρων. Η αλήθεια είναι Α στερητικόν της Λήθης. Κι όποιος ξεχνάει ευκολότερα ξεπουλάει. Κι ακόμη ευκολότερα εξοικειώνεται με το τέρας κι ύστερα βρίζει τον μπερλουσκονισμό, ξεγελάει με τον όρο και τη λέξη, πουλάει δε τόση δημοκρατία, ώστε τον κάνει πρωθυπουργό, ηγέτη ευρωπαϊκό και διδάκτορα νομιμοποιημένου τηλεοπτικού εκφασισμού και παρακμιακού μιντιακού πολιτισμού.

Η λέξη μούσα είναι η αφύπνιση. Η πράξη στις 17 είναι μαύρο στο μαύρο της κάλπης, φανερό κι αφανέρωτο. Την επομένη θα λογαριαστούμε στα πραγματικά ψηλαλώνια. Εμείς, σύντροφοι, κι αυτοί. Ορατοί και ως γνήσιοι εχθροί. Με πείσμα και με πάθος. Δαγκωτό ΚΚΕ. Το αντίδοτο στη λύσσα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό που κατήγγειλε η Αχτιδική Επιτροπή Νοτιοδυτικών Συνοικιών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ. Σε ανακοίνωσή της, κάνει λόγο για «άθλιους γυρολόγους που από το χώρο του ΠΑΣΟΚ συντονισμένα έχουν μεταφερθεί στο ΣΥΡΙΖΑ» και «σπέρνουν βρωμιές και λάσπη στον κόσμο για μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ και άλλα στελέχη του, προκειμένου να δημιουργήσουν συγχύσεις, να κλέψουν ψήφους, να ψαρέψουν σε θολά νερά».

Οπως καταγγέλλει η Οργάνωση, ένα από τα πολλά περιστατικά είναι και ετούτο: «Χρησιμοποιούν το όνομα του μέλους της ΚΕ, υποψήφιου βουλευτή στη Β' Αθήνας και ηγετικού στελέχους του ΠΑΜΕ, συντρόφου Γιώργου Πέρρου, ότι δήθεν διαφωνεί με την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Καταγγέλλουμε στους εργαζόμενους του Αιγάλεω τις άθλιες αυτές πρακτικές, δοκιμασμένες χρόνια από το ΠΑΣΟΚ και τους μηχανισμούς του, που τις μιμείται με τον καλύτερο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πρωτοπαλίκαρα του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ έχουν μεταφερθεί - όλως τυχαία - σύσσωμοι στο μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ».

Αλλο κατάπτυστο παράδειγμα είναι το δημοσίευμα «ενημερωτικού» μπλογκ στην Ημαθία, με την επωνυμία «Χρονικά Ημαθίας», το οποίο ανακάλυψε «πρώην ΚΚΕ» να στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Την προηγούμενη βδομάδα, στάλθηκε σε τοπικά Μέσα Ενημέρωσης μια επιστολή 62 ανθρώπων που καλούν σε στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Στο εν λόγω μπλογκ, η επιστολή προβλήθηκε με τον τίτλο: «62 πρώην ΠΑΣΟΚ - ΚΚΕ - Ανένταχτοι κ.λπ. ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΣΥΡΙΖΑ». Ανατρέχοντας στα ονόματα δεν υπάρχει κανένα πρώην μέλος του ΚΚΕ, πλην ελαχίστων που διέκοψαν τη σχέση τους με το Κόμμα τη δεκαετία του 1980, δηλαδή προ αμνημονεύτων ετών!

Είναι φανερό ότι ο τίτλος αποσκοπούσε να δημιουργήσει την πέρα για πέρα ψευδή αίσθηση ότι μέλη του ΚΚΕ στην Ημαθία στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Την απαράδεκτη μεθόδευση κατήγγειλε, με ανακοίνωσή της, η ΝΕ Ημαθίας του ΚΚΕ. Ομως, ο δημοσιογράφος - ιδιοκτήτης του ενημερωτικού μπλοκ, Χάρης Μόχλας, που εμφανίζεται πολιτικά να στηρίζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επανήλθε και σχολιάζοντας την ανακοίνωση του Κόμματος, ισχυρίζεται με θράσος ότι «η ηγεσία του ΚΚΕ στην Ημαθία (...) επιχειρεί να απαξιώσει ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Οτι στελέχη, μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ μετακινούνται μαζικά προς την κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ και το πράγμα δε μαζεύεται».

Η ΝΕ Ημαθίας του ΚΚΕ, με ανακοίνωσή της, κάλεσε το λαό να βγάλει συμπεράσματα από το γεγονός ότι «δίπλα σε εκείνο το τμήμα των κεντρικών αστικών ΜΜΕ που κάνει συστηματική δουλειά, με στόχο να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ, συμμετέχουν και τοπικά μέσα ενημέρωσης. Είτε χοντροκομμένα, είτε πιο αθώα, αλλά εξίσου επικίνδυνα. Ομως, ακριβώς αυτός είναι και ένας βασικός λόγος, για να μείνουν οι ψηφοφόροι αταλάντευτα δίπλα στο ΚΚΕ, να το στηρίξουν και με την ψήφο τους. Αλλά και κόσμος που σκέφτεται το τι θα ψηφίσει, να κάνει το βήμα και να ψηφίσει ΚΚΕ».

Αλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα της άθλιας και συκοφαντικής επιχείρησης σε βάρος του ΚΚΕ είναι και τα παρακάτω:

• Στη Σάμο, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, στις περιοδείες τους επικεντρώνουν τις παρεμβάσεις τους στα μέλη, στους οπαδούς, στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ και τους προτρέπουν να ψηφίσουν στις επερχόμενες εκλογές να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όπως διατείνονται, «το ΚΚΕ εξέλεξε βουλευτή τον Δ. Μαυρατζώτη, τον έχει δέσει, και αυτό που διακυβεύεται τώρα είναι ποιο κόμμα θα βγει πρώτο». Λένε ακόμα ότι «στόχος είναι να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, ώστε να είναι δυνατός ο σχηματισμός κυβέρνησης της αριστεράς», όταν είναι γνωστό στον καθένα ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συμμετέχει σε κανένα κυβερνητικό σχήμα αντιλαϊκής διαχείρισης.
• Στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο Λασίθι, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καλούν, κυρίως, σε αντιΝΔ ψήφο. Στο νομό εκλέγονται δύο βουλευτές. Ο ένας εκλέχτηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ και ο δεύτερος με τη ΝΔ για λίγες ψήφους. Τώρα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στοχεύουν κυρίως στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, για να πάρουν τις ψήφους που θεωρούν ότι τους λείπουν για να προσπεράσουν τη ΝΔ και να εκλέξουν δεύτερο βουλευτή. Αντιγράφουν και εδώ το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις γαλιφιές, με τις οποίες προσπαθούσε διαχρονικά να εγκλωβίσει το λαό με αντιδεξιά ρητορική και να τρυγήσει ψήφους. Στο Ρέθυμνο λειτουργούν από την ανάποδη. Εκεί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καλούν τον κόσμο και στοχευμένα απευθύνονται σε ψηφοφόρους του ΚΚΕ, να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ για να μη χαθεί η έδρα που κερδήθηκε στις εκλογές της 6ης Μάη.
• Στα Γιάννενα, ο νεοεκλεγείς βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, σε ομιλία του σε συγκέντρωση εργαζομένων στο εργοτάξιο καθαριότητας του δήμου, ανέφερε πως εκτίμησή του είναι πως το ΚΚΕ δεν θα μπει στη Βουλή και γι' αυτό η καλύτερη επιλογή είναι ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, για να μην πάει τζάμπα η ψήφος.
• Σε δήμο της Ανατολικής Αττικής εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε θέση σε στέλεχος του ΚΚΕ λέγοντας ότι χρειάζονται 4.000 ανθρώπους για να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό όταν θα είναι κυβέρνηση και πως ανεξάρτητα από το πού ανήκει πολιτικά, αυτό που παίζει ρόλο είναι να είναι ...τίμιος! Ιδιο κρούσμα και σε Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, όπου καθηγητής προσκείμενος στον ΣΥΡΙΖΑ προσέγγισε φοιτητές μέλη του ΚΚΕ και τους πρότεινε θέση στον κρατικό μηχανισμό, αν ο ΣΥΡΙΖΑ εκλεγεί κυβέρνηση. Στην οργισμένη και αρνητική τους απάντηση, είπε ότι θα επανέλθει μετά τις εκλογές!
• Στη Δράμα, συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πήραν τη γραμμή και πετούν λάσπη, διαδίδουν ψέματα, με στόχο να δημιουργήσουν συγχύσεις και να ψαρέψουν ψήφους στα θολά νερά. Ο πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο, είπε σε στέλεχος της ΝΕ Δράμας του ΚΚΕ πως «άκουσε ότι πήγε στον Περισσό και έκανε φασαρία, μάλιστα μάλωσε και με την ΓΓ του Κόμματος». Το στέλεχος του ΚΚΕ αμέσως δήλωσε με απόλυτο και ξεκάθαρο τρόπο ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει και ζήτησε να σταματήσουν τις συκοφαντίες και η επίθεση σε βάρος του Κόμματος. Ομως, η «φήμη» διαδόθηκε αρχικά στους εργαζόμενους του νοσοκομείου της Δράμας και στη συνέχεια άρχισε να κυκλοφορεί σε άλλους χώρους.

Τη συστράτευσή τους με το ΚΚΕ, για να βγει το Κόμμα όρθιο και δυνατό από αυτές τις εκλογές, για να γιγαντωθεί ο λαϊκός αγώνας, για να κατακτήσει ο λαός τη διακυβέρνηση που του αξίζει, την κυβέρνηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, δηλώνουν συνδικαλιστές και εκπρόσωποι του μαζικού κινήματος, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών. Ο «Ρ» δημοσιεύει δηλώσεις που καλούν σε συστράτευση για ένα πανίσχυρο ΚΚΕ στις εκλογές.

Αντί για την παγκόσμια ειρήνη που μας έταζαν, είδαμε επανειλημμένες εισβολές της Δύσης σε χώρες των Βαλκανίων και της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, με τη συμμετοχή, μάλιστα, στρατιωτικών μονάδων της Ελλάδας, αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας και βρετανικών στην Κύπρο.

Επίσης, βλέπουμε όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ των αρχουσών τάξεων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΝΑΤΟ - Ρωσία και ΗΠΑ - Κίνα). Το ίδιο και μέσα στο ενιαίο ιμπεριαλιστικό μόρφωμα ΝΑΤΟ - Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου εντείνονται αντιπαλότητες, ηγεμονισμοί και ανισότητες. Για τις ΗΠΑ, βασικός σκοπός του ΝΑΤΟ γίνεται όλο και περισσότερο η εξασφάλιση της αρχηγίας τους στη λυκοσυμμαχία. Η Ιταλία και η Γαλλία πιέζουν για επεμβάσεις σε πρώην αποικίες τους (Λιβύη, Συρία), με τη Γερμανία να προβάλλει αντιρρήσεις. Τραπεζικοί - μεγαλοεπιχειρηματικοί όμιλοι και πολιτικές δυνάμεις, που τους υπηρετούν, συνασπίζονται, αλλά και ανταγωνίζονται μεταξύ τους, απομυζώντας τους ασθενέστερους στην ΕΕ - Ευρωζώνη. Διότι "στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι αδύνατη μια ισόμετρη οικονομική ανάπτυξη των διαφόρων οικονομιών και των διαφόρων κρατών".

Μας είχαν πει πως η ένταξη της Ελλάδας και αργότερα της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα ενίσχυε την ανεξαρτησία τους, θα τις προστάτευε από τον επεκτατισμό της τουρκικής ιθύνουσας τάξης και θα βοηθούσε οικονομικά το λαό.

Ομως, η συμμετοχή στην ΕΕ επέφερε σταδιακή απομείωση της ουσιαστικής κυριαρχίας των δύο κρατών, τώρα και της τυπικής, ιδίως της Ελλάδας (παρά τα φαιδρά επιχειρήματα του Συμβουλίου της Επικρατείας). Οδήγησε, επίσης, η Ευρωπαϊκή Ενωση τις λαϊκές τάξεις Ελλάδας και Κύπρου σε οικονομικό αδιέξοδο. Δεν το απέτρεψε ούτε η εξυπηρέτηση, στην Κύπρο, του διεθνούς κεφαλαίου ούτε η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα, με μόνους τελικά ωφελημένους τους ντόπιους μεγαλοκεφαλαιούχους που αισθάνονται και ενεργούν όπως οι αντίστοιχοι ξένοι.

Συγχρόνως, η Αγκυρα δε διστάζει να προωθεί νέες αυθαίρετες αξιώσεις σε βάρος των δικαιωμάτων της Ελλάδας, επιμένοντας στις παλιές, ενώ στην Κύπρο η κατοχή και ο εποικισμός συνεχίζονται. Αντί να συντελέσει στον τερματισμό τους, η ΕΕ βοήθησε τους ιμπεριαλιστές όταν επιχείρησαν να επιβάλουν το Σχέδιο Ανάν. Στο casus belli και στον Αττίλα είναι δυνατόν να θέσει τέλος όχι η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά η επικράτηση φιλειρηνικών δυνάμεων στην Τουρκία. Και όχι, βέβαια, μια συνάντηση των ψευδαισθήσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τις φιλοδοξίες των κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου για στρατηγικό βάθος.

Ούτε μπορούν να μετατρέψουν ποτέ οι λαοί σε "Ενωμένες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ευρώπης" (γιατί μόνο της Ευρώπης;) την Ευρωπαϊκή Ενωση ή, τουλάχιστον, να βελτιώσουν τη στρατηγική της ΕΕ. Είναι αδύνατον, διότι αυτή δημιουργήθηκε και λειτουργεί με δομές που προγραμματίσθηκαν και αναπτύσσονται στη βάση "συμφωνίας των Ευρωπαίων καπιταλιστών, μόνο με το σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη", για να υπερασπισθούν τα συμφέροντά τους που απειλούνται από τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Το εργαλείο Ευρωπαϊκή Ενωση, που σχεδιάσθηκε για τη χειραγώγηση και την εκμετάλλευση των λαών, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απελευθέρωσή τους.

Αφού η κατάσταση που βιώνουμε οφείλεται στον καπιταλισμό και στην υπαγωγή μας στον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό ΕΕ - ΝΑΤΟ, μόνη λύση είναι ο απεγκλωβισμός μας απ' αυτόν και η αξιοποίηση των οικονομικών και αμυντικών δυνατοτήτων της πατρίδας μας. Αναγκαίος όρος, η λαϊκή εξουσία, η "λαοκρατική δημοκρατία", ο σοσιαλισμός, ένας σοσιαλισμός που θα έχει διδαχθεί από τα επιτεύγματα και τα λάθη του στον εικοστό αιώνα.

Το πέρασμα στη λαϊκή κυριαρχία και στο σοσιαλισμό, η επιβίωση και η επιτυχία τους, προϋποθέτουν ότι, παρά τους καπνούς της παραπληροφόρησης, ένα επαρκές ποσοστό των λαϊκών τάξεων θα δει ποια είναι τα αίτια της δυστυχίας τους και θα θελήσει να τα εξαφανίσει.

Σύμφωνα, εξάλλου, με τεχνικές μελέτες του ΚΚΕ, θετική είναι η απάντηση στα ερωτήματα αν θα μπορούσε να εξασφαλισθεί επαρκής ελληνική άμυνα έξω από το ΝΑΤΟ κι αν μια σοσιαλιστική ελληνική οικονομία θα λειτουργούσε ικανοποιητικά μέσα σ' ένα διεθνές περιβάλλον παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, όπου θα είχε ωριμάσει η επιθυμία και άλλων λαών να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα στηρίζεται σε μεγάλη πείρα και σωστή θεωρία. (Πάντα επίκαιρα τα κείμενα του Λένιν, όπως "Ο ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού" και το άρθρο "Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης", από το οποίο τα παραπάνω αποσπάσματα με πλάγια στοιχεία). Εκεί οφείλεται η ορθότητα του προγράμματος, των προβλέψεων και της πολιτικής του ΚΚΕ που δουλεύει για τη μελλοντική απελευθέρωση του λαού, οργανώνοντας συγχρόνως την αντίστασή του στη σημερινή λαίλαπα. Ακόμα συνεπώς και όσοι δε συμφωνούν σε όλα με το ΚΚΕ πρέπει να το υποστηρίζουν και να το ψηφίζουν».

Λαέ ψήφισε τώρα ΚΚΕ.

Ψήφισε τη δύναμή σου.

Δεν υπάρχουν άλλα χρόνια για χάσιμο.

Δεν υπάρχουν άλλες γενιές για θυσία.

Δώσε τώρα με την ψήφο σου, όπως και στους αγώνες σου,

την απάντηση.

Ενάντια στην απαξίωση και τη λεηλασία της ζωής

και των κατακτήσεών σου.

Αναμετρήσου συνεχίζοντας τους αγώνες σου.

Γράψε πάλι, δίδαξε με τη στάση σου,

ποιος κινεί την Ιστορία

την Ιστορία του Λαού, των ανθρώπων...».

Sportidea

Αυτή την πραγματικότητα την αναδεικνύει αταλάντευτα, ασυμβίβαστα και δυναμικά μόνο το ΚΚΕ. Ολες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, η κάθε μια για τους δικούς της λόγους, συσκοτίζουν αυτή την πραγματικότητα.

Τα αστικά κόμματα και η έρπουσα σοσιαλδημοκρατία το κάνουν αυτό συνειδητά, γιατί απρόκλητα εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από τις θέσεις του, συμβάλλει σε αυτή τη συσκότιση και αποπροσανατολίζει το λαό, βαυκαλιζόμενος στις αυταπάτες του ότι μπορεί να διορθώσει τον καπιταλισμό και έτσι να δώσει φιλολαϊκή διέξοδο εντός ΕΕ και Ευρωζώνης. Οσον αφορά μάλιστα στον ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από αυτή την ιστορική ανευθυνότητα που επιδεικνύει απέναντι στο λαό, είναι και απρόβλεπτη η μετεξέλιξή του, που θα καθοριστεί τόσο από τη διαπάλη που μαίνεται στο εσωτερικό του, όσο και από την όψιμη διαπλοκή του με ένα γνωστό και μη εξαιρετέο τμήμα του ΠΑΣΟΚ.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι κρίσιμο ζήτημα. Ο ελληνικός λαός πρέπει να το σκεφτεί πολύ σοβαρά πριν ρίξει την ψήφο του στην κάλπη και να ενισχύσει το ΚΚΕ».

«Τα δύο τελευταία χρόνια βιώνουμε μια πρωτόγνωρη τεράστια οικονομική κρίση, που έχει οδηγήσει στο ξεπούλημα του τόπου και τον εξευτελισμό του λαού. Για την κρίση αυτή, το ΚΚΕ - ήδη πριν από τις εκλογές του 2009 - μας είχε προειδοποιήσει με μαθηματική ακρίβεια και στην παραμικρή λεπτομέρεια.

Στην περίοδο που διέρρευσε μέχρι σήμερα, το ΚΚΕ, ανά πάσα στιγμή, βρέθηκε στο πλευρό του πολύπαθου λαού πρωτοπόρο, αγωνιστικό, με ανιδιοτέλεια. Καθοδηγεί, στηρίζει, μπαίνει μπροστάρης στις λαϊκές διεκδικήσεις.

Δυστυχώς, στις επαναληπτικές εκλογές του Ιούνη, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, θα αναγκαστεί να συνεχίσει - με τον ένα ή άλλο τρόπο - την πολιτική του μνημονίου. Tα ζοφερά φαινόμενα που ζούμε θα ενταθούν. Και η λιτότητα θα θεριέψει, και η ανεργία θα φουντώσει, και οι μισθοί και οι συντάξεις θα συρρικνωθούν περισσότερο, και οι νέοι θα ξενιτευτούν πιο μαζικά, και η καταρράκωση της χώρας δεν θα έχει τέλος.

Τότε, λοιπόν, θα χρειαστούμε την έντονη παρουσία του ΚΚΕ περισσότερο από ποτέ. Γιατί είναι η μόνη πολιτική δύναμη που λέει την αλήθεια και δεν στρογγυλεύει το λόγο του, που αγωνίζεται αποκλειστικά για το συμφέρον του λαού, που διαθέτει τα αναλυτικά εργαλεία και το επιστημονικό δυναμικό για να συμβουλεύσει και να προβλέψει γιατί μόνο αυτό μάχεται ενάντια στη διεθνή και ντόπια αλητεία που επιδιώκει να καρπωθεί τον πλούτο του τόπου και να εξαθλιώσει το λαό του.

Συνεπώς, είναι επιτακτική ανάγκη στις εκλογές που έρχονται, το ΚΚΕ να βγει όσο γίνεται πιο ενισχυμένο. Ατομική ευθύνη του καθένα μας είναι να συμβάλουμε σ' αυτό με τη ψήφο μας, γιατί έτσι γίνεται πιο δυνατός ο λαός και θα μπορεί να διεκδικεί αποφασιστικά τα δίκια του».

Η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει στην Ευρώπη και το μεγάλο κεφάλαιο ζητά επιτακτικά την αποκατάσταση της θέσης του στον παγκόσμιο ανταγωνισμό μέσα από την καταλήστευση και την εξαθλίωση των εργαζομένων. Ολόκληρες χώρες, όπως είναι η Ελλάδα, οδηγούνται σε Ολοκαύτωμα για να σωθούν οι ισχυρότεροι «εταίροι» - τρομάρα μας - στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αφάνταστα δεινά προμηνύονται για το λαό μας. Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και οι συνοδοιπόροι τους μας το κρύβουν και μας ζητούν να σταθούμε πειθήνιοι μπροστά στους δημίους στο μεγάλο σφαγείο των λαών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, επιτρέψτε μου να είμαι σκληρός, διασκεδάζει με την αγωνία των εργαζομένων. Τους υπόσχεται τον ουρανό με τ' άστρα χωρίς σε τίποτε να θίγει την πηγή του κακού: την Ευρωπαϊκή Ενωση και όλο το πλέγμα των καπιταλιστικών - ιμπεριαλιστικών οργανισμών που κανοναρχούν τις πολιτικές που μας οδήγησαν ως εδώ - τις πολιτικές του Μάαστριχτ και των Μνημονίων. Μέσα από αυτούς, μας κοροϊδεύει, θα βρούμε τις λύσεις και τη θεραπεία. Προς το παρόν ψάχνει να βρει τον τρόπο ο ίδιος, ρίχνοντας καθημερινά "νερό στο κρασί" του πάλαι ποτέ "ριζοσπαστικού" πολιτικού του προγράμματος: η αναγκαία "ευθυγράμμιση" ενόψει εξουσίας - έξοχα αποκαλυπτική για το πόσο γρήγορα προσαρμόζεται σε καταστάσεις που ως εχτές λοιδορούσε στις πλατείες των "κινημάτων".

Μπορεί κανείς να διαφωνεί με το ΚΚΕ: με τη θεωρία του, την πολιτική του, την τακτική του ή ό,τι άλλο. Ας δει όμως το μεγάλο σκηνικό, τις ουσιαστικές τομές στον κοινωνικό ιστό - το κεφάλαιο από τη μια, τους εργαζόμενους από την άλλη. Ας δει προσεκτικά πού στέκεται ο καθένας από αυτούς που ζητάνε την ψήφο του. Το ΚΚΕ - με όλες τις αδυναμίες του - βρισκόταν πάντοτε εκεί που λέει ότι βρίσκεται: με τους πολλούς, με τον κόσμο του μόχθου. Οι άλλοι πού βρέθηκαν, πού βρίσκονται, πού θα βρεθούνε;

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι συνειδητή πράξη πολιτικής, κοινωνικής επένδυσης. Με το νου μας στην επομένη των εκλογών, να τη δούμε ως τέτοια».

«Με ρωτάς γιατί να ψηφίσω ΚΚΕ. Είναι τόσο απλό! Για να σιγουρευτώ ότι μπήκα σε ένα καράβι που δε θα βουλιάξει μέσα στην καταιγίδα και ό,τι κι αν γίνει, όσο και αν αργήσει, θα με οδηγήσει σε ασφαλή στεριά, χωρίς Λαιστρυγόνες. Για να μοιραστώ τη μάχη με τη θύελλα με ανθρώπους οι οποίοι πιστεύουν τα ίδια με μένα, έχουν ναυτική μπέσα και δε θα με πετάξουν στη θάλασσα μόλις χαλαρώσω την προσοχή μου και ξαποστάσω. Για να με συμβουλεύει ο καπετάνιος και το πλήρωμα και να μου ξεκαθαρίζει, πίσω από τις Σειρήνες πού κρύβεται η Σκύλλα και πού η Χάρυβδη. Γιατί απαράβατος όρος του τσούρμου για να ανέβω στο καράβι είναι να μην ξεχάσω αυτούς που θαλασσοπνίγονται, να βοηθήσω αυτούς που θέλουν να ανέβουν, να πετάξω σωσίβια σε αυτούς που φοβούνται να ανέβουν και να δείξω με το δάκτυλο την ασφαλή στεριά σε αυτούς που επιμένουν ακόμη να φλερτάρουν με τα κύματα.

Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί νιώθω ότι χωρίς το καράβι, μόνος μου, με σωσίβιο τα πανεπιστημιακά μου διπλώματα δε θα σωθώ από την φουρτούνα. Και να σωθώ, οι πνιγμένοι δε θα έχουν παιδιά να μου στείλουν για να διδάξω και το μόνο ακροατήριο θα 'ναι τα παιδιά των Λαιστρυγόνων, αυτών των ίδιων που έστειλαν τα κύματα για να μας πνίξουν. Και όσους δεν καταφέρουν να πνίξουν δε θα τους αφήσουν να επιζήσουν. Στη τρικυμία βουλιάζουν και τα Νοσοκομεία μας. Κάθομαι, περιμένω καρκινοπαθείς να τους ακτινοβολήσω, να τους κάνω καλά, να κολυμπήσουν γερά, ν' αντέξουν. Δεν έρχονται. Τους προλαβαίνει το κύμα. Αλλά και να προλάβουν, μου έχουνε σκουριάσει οι ακτίνες μου γιατί τις μούσκεψαν. Και τους κοροϊδεύουν τους μισοπνιγμένους! Βάλανε σημαδούρες φωτεινές στη κοσμοχαλασιά, με φωτεινά βελάκια με τιμές ευκαιρίας, "ελάτε έχουμε αβύθιστες υπηρεσίες! Οσοι έχετε μόνο μερικές χιλιάδες ευρώ θα σωθείτε"!

Δε θα τα καταφέρω μόνος μου, δεν αξίζει να ζήσω μόνος μου. Εχω ανάγκη από φοιτητές που θα 'ναι σάρκα από τη σάρκα μου και αρρώστους που θα γίνουνε καλά και όλοι μαζί θα φτιάξουμε ένα τεράστιο καράβι. Τότε η τρικυμία τους θα μοιάζει με λιμνούλα. Εμείς είμαστε ο Λαός, αυτοί είναι τα σκουπίδια της Ιστορίας».

Ετσι λοιπόν ο λαός τσίμπησε σε ψέματα και ψευτοδιλήμματα μνημόνιο και αντιμνημόνιο και ψήφισε όπως ψήφισε. Γιατί το πρόβλημα του ελληνικού λαού και των άλλων λαών της Ευρώπης δεν είναι το μνημόνιο, αλλά η κρίση του Καπιταλισμού, αφού αυτοί που κάνουν κουμάντο στον Καπιταλισμό δεν ενδιαφέρονται για τους λαούς, αλλά για το πώς θα αυξήσουν τα υπερκέρδη τους. Είναι γνωστό σε όλους πλέον ότι και οι λαοί της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη μνημόνιο, υφίστανται τις ίδιες συνέπειες με τον ελληνικό λαό, απλά σε διαφορετική ένταση λόγω της διαφορετικής διάρθρωσης των οικονομιών τους.

Ελεγαν συνειδητά ψέματα όσοι έλεγαν ότι πιστεύουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και αμέσως μετά τις εκλογές θα κατάγγελλαν το μνημόνιο, γιατί αυτοί που δήθεν ήθελαν το καλό μας και μας δάνειζαν τοκογλυφικά με το μνημόνιο ήσαν σαφείς και δεν άφηναν κανένα περιθώριο παρερμηνειών, καθιστώντας σαφέστατο, ότι καταγγελία του μνημονίου από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, σήμαινε αυτόματα και έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και άτακτη χρεοκοπία, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν για την Αστική Δημοκρατία και τον ελληνικό λαό. Και τώρα που κατάλαβαν και οι πέτρες ότι έλεγαν ψέματα, άλλαξαν το τροπάριο και λένε ότι η καταγγελία δε θα είναι νομική αλλά πολιτική.

Αρα λοιπόν, όταν μιλούσαν για κυβέρνηση της αριστεράς το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να διαχειριστούν την καπιταλιστική οικονομία, η οποία όμως χαρακτηρίζεται από κοινωνική αναλγησία, ανεργία, φτώχεια, πείνα, εξαθλίωση για το λαό και πλούτη για τους λίγους. Και για να έχουν άλλοθι στο έγκλημά τους θέλανε λένε και τη συμμετοχή του ΚΚΕ, λες και το ΚΚΕ είναι το κερασάκι για την τούρτα τους. Και εμείς πολύ σωστά τους είπαμε ευχαριστούμε πολύ δε θα πάρουμε.

Γιατί το ΚΚΕ έλεγε την αλήθεια στο ελληνικό λαό όταν έλεγε να βγούμε έξω από τη λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν έκρυψε ότι αυτός ο δρόμος στην αρχή θα ήταν πολύ δύσκολος. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να υπάρξει λαϊκή εξουσία και όχι απλά μια κυβέρνηση στην οποία θα μετείχε και το ΚΚΕ. Ούτως ώστε τα μέσα παραγωγής να γίνουν λαϊκή περιουσία και ο παραγόμενος πλούτος να πηγαίνει για τις ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών και της κοινωνίας και όχι της πλουτοκρατίας. Αυτό θα σημάνει ότι ο λαός δε θα τρώει με χρυσά κουτάλια, αλλά δε θα υπάρχουν άνεργοι ή εξαθλιωμένοι, οι οποίοι θα τρώνε από τους κάδους απορριμμάτων, ούτε θα κλείνουν τα Νοσοκομεία γιατί δεν έχουν φάρμακα ή γάζες ή οι ασφαλισμένοι θα πρέπει να πληρώνουν τα φάρμακά τους με την πετσοκομμένη σύνταξη τους. Σε αυτή την κοινωνία βέβαια οι πλούσιοι δε θα περνάνε καλά, γιατί θα είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν και να ζούνε σε σπίτια και όχι σε παλάτια, τα οποία μπορεί να τους πέσουνε λίγο στενά.

Για μας που πιστέψαμε και ασπαζόμαστε τις θέσεις του ΚΚΕ δεν μπορεί να έχει ιδιαίτερη σημασία το ποσοστό του Κόμματος στις επόμενες εκλογές, αλλά η πίστη στις θέσεις και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Και εάν κάποιοι ψηφοφόροι μας δε δεχτούν τις θέσεις μας και επιλέξουν άλλα Κόμματα, αυτό δε θα σημαίνει πως έφταιγε η ηγεσία του Κόμματος ή ήταν λάθος η προεκλογική καμπάνια και η τακτική μας. Πιθανά να υπάρχουν και κάποιοι φίλοι μας που λένε, να ρίξουμε λίγο νερό στο κρασί μας. Αυτό θα σήμαινε αλλαγή των θέσεων και της φυσιογνωμίας του Κόμματος και αυτό το δικαίωμα δεν το έχει η Γραμματέας ή οι υποψήφιοι βουλευτές, αλλά μόνο το συνέδριο του Κόμματος. Ομως κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με αλλαγή της θέσης μας, αφού η συμμετοχή μας σε δήθεν Κυβέρνηση της Αριστεράς θα σήμαινε μετεξέλιξή μας σε Σοσιαλδημοκρατία. Και είδαμε πως έλυσαν τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των λαών οι Σοσιαλδημοκρατίες του Μπλερ, του Πρόντι, του Θαπατέρο και του Παπανδρέου.

Γι' αυτό τέρμα οι αυταπάτες με τις Σοσιαλδημοκρατίες και τη λεγόμενη Αριστερά. Εμείς όμως δε λέμε πως είμαστε απλά αριστεροί, αλλά Κομμουνιστές. Και επειδή πολιτική δεν είναι μόνο η καρέκλα του Βουλευτή ή του Δήμαρχου, την οποία υπηρέτησα με συνέπεια και υπευθυνότητα για τρεις τετραετίες, συνεχίζω την πολιτική μου δράση με όλες μου τις δυνάμεις, αγωνιζόμενος με τις τάξεις του ΚΚΕ, καλώντας όλους εκείνους στους οποίους απευθύνεται να ψηφίσουν μαζικά ΚΚΕ, γιατί σε διαφορετική περίπτωση εκείνοι που λένε παραμύθια και ψέματα, απλά θα κάνουν τη δουλειά τους και ο λαός θα υποφέρει. Στηρίζω λοιπόν και ψηφίζω ΚΚΕ για Λαϊκή Εξουσία και Κοινωνία της Αλληλεγγύης και της Αξιοπρέπειας, η οποία δεν θα έρθει από μόνη της, αλλά με συνέπεια και αγώνα, μέσα από ταξική πάλη.

Περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ θεωρώ ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα, από την ποιητική συλλογή της κόρης μου με τίτλο ΧΩΡΙΣ, την ΝΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ.

ΝΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

Πρέπει να φτιάξουμε

τη Νέα Διεθνή Γραμματική.

Ενα άρθρο για τη γυναίκα, τον άντρα, το παιδί,

το σύννεφο, το δέντρο, το λιοντάρι.

Να επινοήσουμε νέους συνδέσμους,

ισχυρότερους μεταξύ μας.

Να παραβλέψουμε όπου χρειάζεται τους αντιθετικούς.

Και στις αντωνυμίες να υπάρξει καταμερισμός

απόλαυσης κι ευθύνης

να δοθεί έμφαση στο εμείς.

Το τρίτο πληθυντικό πρόσωπο

να υποστεί τη δικαιοσύνη των υπολοίπων.

Να αναδείξουμε, επίσης, τη δυναμική των μετοχών

τη διαχρονική τους διάσταση

για παράδειγμα, ο εξεγερμένος.

Τα ουσιαστικά να απαλλαγούν από κάθε μεταπρατική αξία,

ορισμένα να καταργηθούν.

Τα επίθετα να τεθούν στην υπηρεσία της ποίησης

ανάμεσά μας.

Να ξεκαθαρίσουμε τις προθέσεις μας.

Να δούμε τι μέρος του λόγου είναι ο καθένας.

Τέλος, τα ρήματα και τα επιρρήματα

να γράφονται με κόκκινο.

Οι πράξεις να ξεπηδούν ανάμεσα απ' τις λέξεις».

Να στηρίξει τις προσδοκίες του στη δύναμή του για να πάρει στα χέρια του την οργάνωση της οικονομίας και της παραγωγής, αξιοποιώντας όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας με βάση τις δικές του ανάγκες. Να μην ταυτίσει το μέλλον του με τις αγωνίες των βιομηχάνων, μεγαλεμπόρων, εφοπλιστών, τραπεζιτών. Εχουμε όλοι την πείρα αυτής της πορείας, αυγάτισε τον πλούτο των μεγαλομετόχων τους και προδιέγραψε τη χρεοκοπία του λαού.

Τώρα, δεν πρέπει να διστάσει κανείς και καμία. Να μην ακουμπήσει κανένας εργατοϋπάλληλος, άνεργος τις ελπίδες του στο μπόσικο έδαφος των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων. Η λαϊκή διέξοδος από την κρίση απαιτεί σύγκρουση με τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις, τη στρατηγική της ΕΕ, με τις πολιτικές και τις κοινωνικές δυνάμεις που έχουν συμφέρον να δέσουν το λαό σε νέες αυταπάτες, τα νέα εκβιαστικά διλήμματα.

Ολοι εμείς που υπογράφουμε τούτο το κάλεσμα στήριξης του ΚΚΕ, συνδικαλιστές και εργατοϋπάλληλοι στους Δήμους της Αττικής, δοκιμάσαμε στη δράση και στην οργάνωση της πάλης τη συμπόρευση μαζί του.

Αντιπαλέψαμε μαζί με τους κομμουνιστές τη λογική του εφικτού που γιγάντωσε το συμβιβασμό και θέριευε τον εργατοπατερισμό και τον κοινωνικό εταιρισμό. Αποκαλύψαμε και αντιπαλέψαμε τη στρατηγική της ΕΕ που διαμόρφωσε τους δήμους σε επιχειρήσεις, που γιγάντωσε τη μικροδουλειά και τη μισοανεργία, που παρέδωσε κοινωνικούς τομείς στην επιχειρηματικότητα, στις ΜΚΟ, στην ανταπόδοση, τσακίζοντας τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Συγκρουστήκαμε αντάμα με τους κομμουνιστές με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στο κίνημα, που συντηρούν με νύχια και δόντια τη πολυδιάσπαση των εργαζομένων. Δοκιμάσαμε και συγκρουστήκαμε με τις δυνάμεις της "κυβερνώσας αριστεράς" στους δήμους. Είναι δυνάμεις που έχουν βίο και μακριά διαδρομή συνεργασίας με τη σοσιαλδημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Ιστορία και μακριά διαδρομή που μετεωριζόταν μεταξύ του χωροφύλακα και του αγροφύλακα. Πάντα με "ρεαλιστικές προτάσεις", έτοιμες για το τραπέζι της διαπραγμάτευσης, με χαμένους πάντα τους εργαζόμενους. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που στήριξαν στους δήμους τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης και τη μερική απασχόληση, ύμνησαν τις δημοτικές επιχειρήσεις και την ανταποδοτικότητα. Πατώντας σε τούτη την ασφαλή πείρα, λέμε ότι κανένας εργατοϋπάλληλος, κανένας άνεργος και μισοάνεργος δεν μπορεί να είναι σε δίλημμα αν θα διαπραγματευτεί τη χρεοκοπία του. Αυτή είναι δεδομένη αν δεν αναμετρηθούμε με τους μπαταχτσήδες του ιδρώτα μας. Παίρνουμε θέση για τη ζωή μας, για τη ζωή των παιδιών μας, παίρνουμε θέση με την αναμέτρηση, κοιτάμε μπροστά, παίρνουμε θέση με το ΚΚΕ».

Το κείμενο υπογράφουν οι:

-- Ελένη Αδάμ, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμων Ελευσίνας - Ασπροπύργου - Μάνδρας.

-- Γιώργος Αντωνόπουλος, συνδικαλιστής Δήμου Ν. Φιλαδέλφειας.

-- Θάνος Αντώνος, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Γαλατσίου.

-- Ευστράτιος Βαρδόπουλος, συνδικαλιστής Δήμου Νέας Σμύρνης.

-- Μιχάλης Βαρελάκης, αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Καισαριανής.

-- Χρήστος Βαρούχας, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Κηφισιάς.

-- Λυκούργος Βασιλάκος, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα.

-- Κώστας Βατσακλής, πρώην πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

-- Νίκος Βιτζηλαίος, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Κηφισιάς.

-- Βαγγέλης Βρανάς, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Περιστερίου.

-- Χριστίνα Βρεττού, β' γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Παλαιού Φαλήρου.

-- Παναγιώτης Γαβρικίδης, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα.

-- Αναστασία Γκουσδόβα, ταμίας Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Περάματος.

-- Ευτύχης Γκούφας, συνδικαλιστής Δήμου Σαρωνικού, μέλος ΔΣ Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής.

-- Γόνη Διατσέντα, συνδικαλίστρια Δήμου Ηλιούπολης.

-- Ελένη Δέτση, συνδικαλίστρια Δήμου Ηλιούπολης.

-- Θανάσης Διαμαντής, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμων Ελευσίνας - Ασπροπύργου - Μάνδρας.

-- Βαρβάρα Δικαστοπούλου, συνδικαλίστρια στο Δήμο Περάματος.

-- Φωτεινή Δογκογιάννη, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Αγίων Αναργύρων - Καματερού.

-- Αριστέα Δρίβα, αντιπρόεδρος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Παλαιού Φαλήρου.

-- Γιώργος Ζουμπουλίδης, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Ιλίου.

-- Γιώργος Ηλιόπουλος, συνδικαλιστής Δήμου Καισαριανής.

-- Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Πετρούπολης.

-- Ρένα Ιορδάνου, αντιπρόεδρος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Αμαρουσίου.

-- Ελευθερία Καλογιαννίδου, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

-- Ελένη Καμαρινοπούλου, πρόεδρος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Αγίων Αναργύρων - Καματερού.

-- Εφη Καραγιαννίδου, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Νέας Ιωνίας.

-- Θεοδώρα Καραγιαννίδου, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Ηλιούπολης.

-- Ιωάννα Καρίδη, αντιπρόσωπος ΠΟΕ - ΟΤΑ.

-- Χάρης Καριπίδης, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Αγίων Αναργύρων - Καματερού.

-- Γιώργος Καταχανάς, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Περιστερίου.

-- Βασίλης Κατσιαδράμης, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Πετρούπολης.

-- Νίκος Κερασιώτης, συνδικαλιστής Δήμου Ηλιούπολης.

-- Γιάννης Κεράτσας, συνδικαλιστής Δήμου Γλυφάδας.

-- Κυριάκος Κιουλόγλου, μέλος ΔΣ Δήμου Αγίου Δημητρίου.

-- Δημήτρης Κορρές, συνδικαλιστής Δήμου Ηλιούπολης.

-- Χρήστος Κουβελιώτης, β' αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

-- Αντιγόνη Κουβούρη, συνδικαλίστρια Δήμου Γλυφάδας.

-- Δημήτρης Κουτζής, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

-- Ξανθή Κουτσούκου, συνδικαλίστρια στο Δήμο Περάματος.

-- Φώτης Κρίκος, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Περιστερίου.

-- Φάνης Κυπραίος, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Καισαριανής.

-- Σπύρος Κωνσταντάς, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Αμαρουσίου.

-- Αναστάσιος Λαγγίδης, συνδικαλιστής Δήμου Νέας Σμύρνης και μέλος ΔΣ του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής.

-- Γεώργιος Λάζαρης, αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Αγίου Δημητρίου.

-- Σπύρος Λειβαδάς, συνδικαλιστής Δήμου Ηρακλείου, αντιπρόσωπος ΠΟΕ - ΟΤΑ.

-- Αθηνά Λυκουρέση, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Ηρακλείου.

-- Σπύρος Μαγγίνας, αντιπρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Αγίων Αναργύρων - Καματερού.

-- Μάκης Μαρκαντωνάτος, συνδικαλιστής Δήμου Νέας Ιωνίας.

-- Αθανάσιος Μόρφης, συνδικαλιστής Δήμου Πετρούπολης.

-- Βρεττός Μουστάκας, γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Καισαριανής.

-- Κατερίνα Μπαλαμώτη, συνδικαλίστρια Δήμου Ηλιούπολης.

-- Φωτεινή Μπάτραλη, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Πετρούπολης.

-- Μαρία Μπερβανάκη, συνδικαλίστρια Δήμου Γλυφάδας.

-- Αλέκα Μπόκαρη, συνδικαλίστρια Δήμου Ηλιούπολης.

-- Γιώργος Μπουκουβάλας, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμων Ελευσίνας - Ασπροπύργου - Μάνδρας.

-- Παναγιώτης Μπούχρας, συνδικαλιστής Δήμου Καισαριανής.

-- Δημήτρης Παπαθανασίου, αντιπρόσωπος στην ΠΟΕ - ΟΤΑ.

-- Κική Παυλοπούλου, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας.

-- Λάμπρος Περιβολάρης, συνδικαλιστής Δήμου Γλυφάδας, μέλος ΔΣ συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής.

-- Βασίλης Πετρόπουλος, πρόεδρος Συλλόγου Κοινοτικών Υπαλλήλων Αττικής.

-- Κώστας Πετρόπουλος, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμων Ελευσίνας - Ασπροπύργου - Μάνδρας.

-- Μαρίτα Πιεράτου, συνδικαλίστρια Δήμου Αγίων Αναργύρων - Καματερού.

-- Μυρσίνη Πρεκετέ, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Περάματος.

-- Βιβή Ράπτη, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Ηρακλείου.

-- Βαγγέλης Ρεκούμης, μέλος ΔΣ Δήμου Ηλιούπολης.

-- Γεωργία Σακκίδου, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμων Ελευσίνας - Ασπροπύργου - Μάνδρας.

-- Ηλίας Σιώτας, συνδικαλιστής Δήμου Ελληνικού.

-- Αρης Σούγελας, μέλος ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Ελληνικού.

-- Μπάμπης Σουλάκης, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Περιστερίου.

-- Θεόδωρος Σπυρόπουλος, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Μεταμόρφωσης.

-- Σπύρος Σταμούλης, συνδικαλιστής Δήμου Νέας Σμύρνης.

-- Ελένη Τζατζαράκη, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Αγίων Αναργύρων - Καματερού.

-- Λουκία Τοπιντζή, συνδικαλίστρια Δήμου Ηλιούπολης.

-- Λάζαρος Τραπεζανλίδης, συμβασιούχος, συνδικαλιστής Δήμου Νέας Σμύρνης.

-- Μαρία Τραπελά, γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Περάματος.

-- Αλέκα Τριβερλά, μέλος ΔΣ Εργαζομένων Δήμου Κηφισιάς.

-- Δημήτρης Τρίμπος, αντιπρόσωπος ΠΟΕ - ΟΤΑ, συνδικαλιστής στο Δήμο Αμαρουσίου.

-- Αγγελική Τσόντζου, συνδικαλίστρια Δήμου Παλαιού Φαλήρου.

-- Λάζαρος Φέκος, συνδικαλιστής Δήμου Παλαιού Φαλήρου.

-- Γιώργος Χαλαβαζής, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Αμαρουσίου.

-- Κωνσταντίνος Χαντζής, συνδικαλιστής Δήμου Σαρωνικού.

-- Γιάννης Χασιώτης, ταμίας Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Ηλιούπολης.

-- Εύα Χατζημωράκη, συνδικαλίστρια συμβασιούχος Δήμου Παλαιού Φαλήρου.

-- Ανδρομάχη Χριστοδουλοπούλου, συνδικαλίστρια Δήμου Γλυφάδας.

-- Γιάννης Χριστοφορίδης, αναπλ. γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

ΠΑΦΙΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

του Σπυρίδωνος

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

του Δημητρίου

ΧΙΩΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

του Νικολάου

ΜΠΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

του Αριστείδη

ΖΑΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ

του Σγουρού - Κωνσταντίνου

ΜΑΪΛΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

του Νικολάου

ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

του Ιωάννη

ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ (ΒΕΡΑ)

του Αρίσταρχου

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

του Σπυρίδωνος

ΠΡΩΤΟΥΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

του Παναγιώτη

ΣΚΥΛΛΑΚΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

του Ηλία

ΣΟΦΙΑΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

του Ανδρέα

Κάθε ψήφος συμβάλλει στην αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Γι' αυτό πρέπει όλοι να μάθουμε έγκαιρα πού ψηφίζουμε. Ιδιαίτερα οι ετεροδημότες πρέπει να εξασφαλίσουν από τώρα τη μετακίνησή τους στον τόπο που ψηφίζουν. Είναι κρίσιμης σημασίας ζήτημα η ψήφος στο ΚΚΕ, τώρα που κλιμακώνεται η επίθεση στο Κόμμα, τώρα που στόχος της άρχουσας τάξης είναι η αποδυνάμωση του ΚΚΕ.

Για τη διευκόλυνση των ετεροδημοτών, δρομολογούνται έναντι συμβολικής τιμής λεωφορεία από την Αθήνα με τους εξής προορισμούς: Πάτρα, Πύργο, Αγρίνιο, Αρτα, Γιάννενα, Κέρκυρα, Λαμία, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Λακωνία, Βόνιτσα - Πρέβεζα - Λευκάδα.

Για οποιαδήποτε πληροφορία ή για διευκόλυνση, σε σχέση με τον τρόπο μετακίνησης, οι ετεροδημότες μπορούν να απευθύνονται στο Εκλογικό Κέντρο του ΚΚΕ στα γραφεία της ΚΟ Αττικής (Βερανζέρου και Κοτοπούλη, Ομόνοια) και στα τηλέφωνα: 210.3302.411 και 210.3301.106. Για όσους θέλουν να ταξιδέψουν στα νησιά του Αιγαίου μπορούν να απευθύνονται στα ίδια τηλέφωνα για το έγκαιρο «κλείσιμο» εισιτηρίων, αλλά και για να μάθουν τα δρομολόγια.

Επίσης, δρομολογούνται λεωφορεία: Από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα (τηλέφωνο επικοινωνίας 2310.280243). Από Λάρισα για Λαμία, Χαλκίδα, Αθήνα (τηλέφωνο 24102.51878). Από Βόλο για Αθήνα (τηλέφωνο 24210.29766). Από Φλώρινα, Καστοριά, Κοζάνη για Λάρισα, Βόλο, Αθήνα (τηλέφωνο 24610.40217).

Λεωφορεία θα δρομολογηθούν και από την ΚΟ Βορειοδυτικής Ελλάδας για όσους θέλουν να ταξιδέψουν για Αθήνα από τους Νομούς Θεσπρωτίας - Ιωαννίνων - Πρέβεζας - Αρτας - Λευκάδας - Αιτωλοακαρνανίας. Τηλέφωνα επικοινωνίας 2651031755, 6973311733 και στα Γραφεία των ΝΕ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Επισημαίνεται πως οι ετεροδημότες ψηφοφόροι δικαιούνται άδεια από την εργασία τους, προκειμένου να πάνε στις εκλογικές τους περιφέρειες για να ψηφίσουν.

Eurokinissi

Οι εργατοϋπάλληλοι που υποφέρουν, αυτοί που δουλεύουν στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, οι άνεργοι, αυτοί που ταλαιπωρούνται στα μικρομάγαζα και που τους ονομάζουν μάλιστα και επιχειρηματίες, όλοι εκείνοι που έχουν δεχτεί συντριπτικά πλήγματα τα τελευταία (και όχι μόνο) χρόνια πρέπει να ξανασκεφτούν και να μετρήσουν πολύ σοβαρά την ψήφο τους στις 17 του Ιούνη. Να την μετρήσουν πάρα πολύ καλά και να σκεφτούν τη μεγάλη σημασία που έχει η κάλπη να αναδείξει πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ. Και γι' αυτό η δική μας ακούραστη δουλειά έχει τεράστια σημασία.

Και πρέπει να συζητήσουμε το γιατί εμείς λέμε ότι όποια κυβέρνηση και αν σχηματιστεί μετά τις εκλογές, όχι μόνο δεν πρόκειται να ανακόψει την επιδείνωση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων, αλλά θα κλιμακώσει την επίθεση στο εισόδημα και στα δικαιώματα της πλειοψηφίας των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων. Γιατί καμία κυβέρνηση, ούτε της ΝΔ ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οικουμενική ή συνεργασίας με γειτονικές ή συγγενικές δυνάμεις, δεν πρόκειται να σώσει το λαό από τα βάσανα μιας -ελεγχόμενης ή μη- πτώχευσης. Οτι σε τέτοιο ενδεχόμενο ο λαός μόνο οργανωμένος στα συνδικάτα, στις μαζικές οργανώσεις, στις λαϊκές γειτονιές θα σωθεί με τα ίδια του τα χέρια εξασφαλίζοντας το ψωμί του, εξασφαλίζοντας τρόφιμα και φάρμακα. Και το ΚΚΕ θα είναι δίπλα του, μαζί του, όπως πάντα. Αλλά όσο πιο δυνατό είναι, τόσο ο λαός θα είναι πιο ικανός να αντιμετωπίσει την επίθεση.

Η σωτηρία για το λαό προϋποθέτει να σηκώσει το ανάστημά του, να σταθεί με περηφάνια απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση, να γράψει στις σημαίες της πάλης του τη διεκδίκηση των σύγχρονων ρεαλιστικών κοινωνικών αναγκών που ανταποκρίνονται στον πλούτο που παράγεται. Τίποτα λιγότερο απ' αυτό. Μόνο ένα οργανωμένο εργατικό, λαϊκό κίνημα με το ΚΚΕ μπροστά, ισχυρό, μπορεί να εγγυηθεί ότι η θέση των εργαζομένων δε θα γίνει χειρότερη, ότι θα δυναμώνει το ρεύμα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, η προοπτική για άλλη πολιτική και δρόμο ανάπτυξης. Με πείσμα και αισιοδοξία μπορούμε να στείλουμε μήνυμα ελπίδας ότι ο λαός θα είναι στο προσκήνιο, θα γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων από τις 18 Ιούνη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ετσι, τα αστικά ΜΜΕ βρήκαν την ευκαιρία να ξαναζεστάνουν διάφορες θεωρίες που στόχο έχουν την υπονόμευση του λαϊκού κινήματος, την καλλιέργεια ψυχολογίας απέχθειας του λαού στη διεκδικητική πάλη. Και ταυτόχρονα να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους καλλιεργώντας συνειρμούς ότι τέτοιες «βίαιες» ενέργειες είναι απόρροια της ψυχολογίας που αναπτύσσει η ταξική πάλη. Η εφημερίδα «Νέα», π.χ., αλλά και άλλοι, στο όνομα του ότι διάφορες δυνάμεις υποθάλπουν και ενθαρρύνουν δράσεις, όπως τα γιαουρτώματα, που θεωρούν ότι προβοκάτσιες τύπου «Μαρφίν» ή τα χτυπήματα αστών πολιτικών, που οργανώνονται από κράτος - παρακράτος σε αγαστή συνεργασία, είναι απόρροια των αγώνων, συσχέτισαν όλ' αυτά με την τραμπούκικη χρυσαυγίτικη δράση, τα τσουβάλιασαν και μαζί με την εγκληματικότητα, αναδείχνοντάς τα ως μορφές βίας για την οποία ευθύνονται οι λαϊκοί αγώνες, οι μορφές πάλης του κινήματος(!) που αποφασίζονται συλλογικά από τα όργανα του κινήματος. Στην ίδια ρότα όλα τα αστικά ΜΜΕ αλλά και εκπρόσωποι αστικών κομμάτων. Βρήκαν, λοιπόν, την ευκαιρία να ξαναζεστάνουν διάφορες θεωρίες τις οποίες ανέδειξαν και αστοί πολιτικοί.

Δηλαδή, οι τραμπουκισμοί Κασιδιάρη, οι δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας το Μάη του 2011 ή στην Πάτρα πριν μερικές βδομάδες είναι το ίδιο με τις κινητοποιήσεις φοιτητών στα ΑΕΙ ενάντια στην εφαρμογή του νόμου - πλαισίου που καταστρέφει το μέλλον τους. Αυτό το τελευταίο είναι ένα από όσα επικαλέστηκε ο υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Πέτρος Ευθυμίου σε τηλεοπτική εκπομπή στο ΣΚΑΪ την περασμένη Παρασκευή, κάνοντας μια «εμβριθή» ανάλυση με αφορμή το περιστατικό στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1...

Η ταύτιση τραμπουκισμών και δολοφονικών ενεργειών με τις μορφές πάλης που επιλέγει το εργατικό - λαϊκό κίνημα γίνεται ακριβώς γιατί θέλουν να υποβάλουν στη συνείδηση του λαού ότι είναι το ίδιο. Και γι' αυτό πρέπει να μη γίνονται κινητοποιήσεις, να κάθονται οι εργάτες και οι λαϊκές οικογένειες στ' αυγά τους. Είναι επικίνδυνοι. Οι φιλοναζιστές είναι δημιουργήματα του καπιταλιστικού συστήματος. Παίζουν το ρόλο του μαστιγίου ενάντια στο εργατικό κίνημα. Στη «Χαλυβουργία» στο Βόλο έλεγαν στους εργάτες να μην απεργήσουν και να σκύψουν να φιλήσουν το χέρι του αφεντικού που τους δίνει δουλειά, την ώρα που οι συνάδελφοί τους απεργοί της «Χαλυβουργίας» του Ασπροπύργου βρίσκονταν έξω από το εργοστάσιο του Βόλου και καλούσαν σε συμμετοχή στην απεργία. Να ποια συμφέροντα εξυπηρετούν. Να ποιος είναι εκείνος ο παράγοντας που μπορεί να τους βάλει στο περιθώριο. Ο ίδιος ο λαός με την ισχυροποίηση και ριζοσπαστικοποίηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Το είπε ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ, την περασμένη Πέμπτη το βράδυ στη ΝΕΤ, θέλοντας να εξηγήσει ότι ...ναι μεν υπάρχουν οι Χρυσαυγίτες και η δράση τους αλλά να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχει και το άλλο άκρο. Δηλαδή, οι αγώνες του λαού, των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων που περίπου είναι το ίδιο πράγμα, είναι το ίδιο επικίνδυνοι για το σύστημά τους. Ακόμα χειρότερα, αυτοί οι αγώνες, οι μορφές πάλης του ταξικού εργατικού κινήματος, το ίδιο το ΚΚΕ είναι η μία πλευρά του νομίσματος και η άλλη είναι τα ναζιστικά μορφώματα. Στη λογική, δηλαδή, της εξίσωσης φασισμού - κομμουνισμού. Βασική και η πιο αντιδραστική αιχμή της αστικής προπαγάνδας. Αυτή η λογική διδάσκεται στα σχολεία, στα πανεπιστήμια. Θυμίζουμε ότι υπάρχουν σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, της ΕΕ, για μέρα μνήμης των εγκλημάτων ναζισμού - κομμουνισμού (23 Αυγούστου).

Αξίζει να θυμίσουμε ότι αστοί δημοσιολόγοι, που τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για όσα έγιναν και γίνονται από τους Χρυσαυγίτες, δύο - τρεις μέρες πριν τις εκλογές της 6ης Μάη έγραφαν: «Γιατί να είναι το ΚΚΕ στη Βουλή και όχι η Χρυσή Αυγή;» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Πρέπει, επίσης, να θυμίσουμε ότι το ναζιστικό μόρφωμα το «φουσκώνουν» οι αστοί, επιδιώκοντας την κοινοβουλευτική του έκφραση, όπως έκαναν με το ιστορικό προηγούμενο του Χίτλερ στη Γερμανία (η σοσιαλδημοκρατία με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης και με κοινοβουλευτικές διαδικασίες τον ανέβασε στην κυβέρνηση). Φρόντισαν να εξισώσουν το ναζισμό με τον κομμουνισμό, να προπαγανδίσουν ότι το ΚΚΕ κινείται στα όρια της νομιμότητας, ενισχύοντας με αυτόν ακριβώς τον τρόπο τη φασιστική δράση ενάντια στο οργανωμένο εργατικό κίνημα.

Οσον αφορά ειδικότερα στη Βαϊμάρη θυμίζουμε επίσης ότι τα αστικά κόμματα στη Γερμανία προετοίμαζαν το έδαφος για τον Χίτλερ. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης τον προετοίμαζε σε συνδυασμό με τον έντονο αντικομμουνισμό που εξαπέλυε η σοσιαλδημοκρατία και με την πολιτική τσακίσματος των εργατών (βλέπε αναλυτικά «Ριζοσπάστης» 11/3/2012). Στη Γερμανία η σοσιαλδημοκρατία, με την κυβέρνηση Μίλερ, άνοιξε πρώτη την επίθεση ενάντια στην Κοινωνική Ασφάλιση, άρχισε πρώτη τη ναυπήγηση νέων θωρηκτών, τουφέκισε τους εργάτες στις διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς το 1929 στο Βερολίνο, απαγόρευσε το «Σύνδεσμο των Κόκκινων Πολεμιστών», καταδίωξε τον εργατικό Τύπο, έπνιξε τις εργατικές απεργίες. Η σοσιαλδημοκρατία και μέσα στην κυβέρνηση (Πρωσία) και έξω από την κυβέρνηση ψήφισε όλους τους αντεργατικούς νόμους της κυβέρνησης Μπρούνιγκ, ήταν ο οργανωτής των απεργοσπαστών και ο πρωτοπόρος της αστυνομικής τρομοκρατίας ενάντια στους απεργούς και στους ανέργους.

Προβάλλουν, λοιπόν, την ιδέα του κινδύνου από ναζιστικά μορφώματα, αφού τάχα τη «δημοκρατία της Βαϊμάρης» την κατέλυσε ο Χίτλερ, όταν είναι γνωστό ότι η σοσιαλδημοκρατία ανέβασε τον Χίτλερ στην κυβερνητική εξουσία και μάλιστα με εκλογές και με το Σύνταγμα της Βαϊμάρης. Δηλαδή, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στη Γερμανία έσπρωχναν τον Χίτλερ να γίνει κυβερνητική δύναμη για να τσακίσουν το εργατικό κίνημα και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Μήπως τα ίδια δεν έκανε και ο Μιτεράν στη Γαλλία με τον Λεπέν, τα ίδια και το ΠΑΣΟΚ με το ΛΑ.Ο.Σ.; Αλλά μήπως τη «Χρυσή Αυγή» δεν τη φουσκώνουν με πολιτικές που με νόμο εφαρμόζουν, όπως οι εθελοντές αστυνομικοί οι οποίοι είναι «πολίτες» που αναλαμβάνουν καθήκοντα καταστολής; Νόμος του ΠΑΣΟΚ είναι.

Εχει σημασία να αναρωτηθούμε το εξής: Τα γιαουρτώματα και τις διαμαρτυρίες έξω από διάφορα σπίτια πολιτικών που παρουσιάζονταν ως η κορωνίδα της αγωνιστικότητας, ποιος τα υπέθαλπε; Ποιες δυνάμεις έβαζαν πλάτη και έδιναν τα ραντεβού; Ποιοι στη συνέχεια μετέφεραν στα ραντεβού των αγανακτισμένων την ίδια λογική που μάλιστα εμπλουτίστηκε από συνθήματα, όπως, «οι 300 στο Γουδή», «να καεί να καεί το μπ.... η Βουλή», «έξω οι κλέφτες», «έρχονται κρεμάλες»; Από ποιους προβάλλονταν τέτοιες αντιδράσεις ως το «νέο κίνημα των αγανακτισμένων»; Και κυρίως ποιοι είχαν αναγάγει σε κακούργημα τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα των συνδικάτων - της εργατικής τάξης δηλαδή - και των κομμάτων; Τότε τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης, άλλοι μηχανισμοί δεν έβλεπαν τους Χρυσαυγίτες;

Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που κηρύσσουν σε όλους τους τόνους το τέλος της ταξικής πάλης, το συμβιβασμό του εργάτη με τον κεφαλαιοκράτη. Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που με συκοφαντίες, ψέματα και λάσπη επιτίθενται όλα αυτά τα χρόνια ενάντια στο ΚΚΕ διαστρεβλώνοντας την πολιτική του γραμμή, τις θέσεις και τη δράση του.

Εχουν ευθύνη όλοι αυτοί που υπέθαλπαν και ενθάρρυναν τις «μούντζες» και τα «γιαούρτια» ως μορφή πάλης, την τυφλή αγανάκτηση και την οργή με συνθήματα «να καεί η Βουλή» και «οι 300 στο Γουδή» στις πλατείες, που οδηγούν και σε αντιδραστικές επιλογές με την ψευδαίσθηση ότι είναι αντισυστημικές, κόντρα στο ΚΚΕ. Και πρέπει να προβληματιστούν οι αριστεροί, οι ριζοσπάστες από το ρόλο και την επίδραση των πλατειών όχι μόνο στην τυφλή αγανάκτηση αλλά και για το πού οδηγούν τέτοια συνθήματα.

Πρέπει να προβληματιστούν οι εργαζόμενοι τι θα σημάνει αποδυναμωμένο ΚΚΕ την επόμενη μέρα των εκλογών. Τι θα σημάνει ανίσχυρο και αδύναμο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Είτε σε συνθήκες που θα έχει επικρατήσει ο εκφοβισμός είτε σε συνθήκες που θα γκρεμιστούν οι αυταπάτες και οι ψευδαισθήσεις που επιμελώς καλλιεργούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ για φιλολαϊκή διέξοδο στο έδαφος της ΕΕ και της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας των μονοπωλίων. Εάν το εργατικό - λαϊκό κίνημα δε βρεθεί έτοιμο να περάσει με αποφασιστικότητα στην αντεπίθεση, τότε η αγανάκτηση, η διαμαρτυρία, αντί να οδηγήσουν σε ριζοσπαστική κατεύθυνση, θα οδηγήσουν σε υποχώρηση, θα αφήσουν έδαφος για την αξιοποίηση και ενίσχυση αντιδραστικών δυνάμεων που αποτελούν εφεδρεία του συστήματος. Δεν πρέπει να αποπροσανατολιστούν οι εργαζόμενοι από τα φλέγοντα ζητήματα της πτώχευσης του λαού, το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, τα νέα αντιλαϊκά πακέτα και το ενδεχόμενο εμπλοκής της χώρας σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην περιοχή. Μόνη απάντηση σε αντιδραστικές οργανώσεις τύπου «Χρυσή Αυγή» είναι η ισχυροποίηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και γι' αυτό χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ στις 18 Ιούνη.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η σκληρή πραγματικότητα, είναι ότι οι «δουλειές» που θα φέρει «η ανάκαμψη και στη συνέχεια η ανάπτυξη» που επαγγέλλεται, θα είναι λίγες και δεν πρόκειται να μειώσουν παρά κατά λίγες μόνο χιλιάδες τον αριθμό των εκατομμυρίων ανέργων. Επιπλέον, θα είναι προσωρινές, με ευέλικτες μορφές απασχόλησης, με μισθούς πείνας που θα προσεγγίζουν σταδιακά τα επίπεδα των γειτονικών κρατών, δίχως εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με το δικαίωμα της απεργίας «εκτός νόμου».

Η αλήθεια αυτή επιβεβαιώνεται περίτρανα και από το ίδιο το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ, όπως αυτό συνοψίζεται «στα 18 σημεία πολιτικής» που παρουσίασε την προηγούμενη βδομάδα ο Α. Σαμαράς. «Σε ένα χρόνο από σήμερα μπορούν να έχουν δημιουργηθεί τουλάχιστον 150.000 νέες θέσεις εργασίας, ανάλογα βέβαια με το ρυθμό εκταμίευσης του ΕΣΠΑ και διπλάσιες στον επόμενο χρόνο», υποστήριξε ο πρόεδρος της ΝΔ, αλλά έκτοτε δεν το έχει επαναλάβει, συνειδητοποιώντας προφανώς τον κίνδυνο τέτοια πυροτεχνήματα να γίνουν μπούμερανγκ προεκλογικά. Η απάντηση που ο ίδιος είχε δώσει στο εύλογο ερώτημα πώς θα δημιουργηθούν οι παραπάνω θέσεις εργασίας, ήταν λόγια του αέρα.

Οπως είπε, «μπορούν να δημιουργηθούν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στα επόμενα τρία - τέσσερα χρόνια (...) από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ που θα ξεμπλοκάρουν μεγάλα έργα υποδομής, οι αυτοκινητόδρομοι, μαρίνες στα νησιά και στα παράλια, ενεργειακές μονάδες, έργα νέων τουριστικών υποδομών». Ομως οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν, ακόμα και αν γίνουν αυτά τα μεγάλα έργα, θα είναι «σταγόνα στον ωκεανό», ενώ οι εργαζόμενοι που θα απασχολούνται σε αυτά θα είναι σύγχρονοι είλωτες.

Προκειμένου λοιπόν να θολώσει τα νερά και να προλάβει δικαιολογημένες αντιδράσεις για τον προκλητικό εμπαιγμό, ο πρόεδρος της ΝΔ βγάζει το «λαγό» από το καπέλο: Επενδύσεις! «Θα φάω τα σίδερα για να φέρω επενδύσεις στην χώρα, είναι ο μόνος τρόπος για να μειωθεί η ανεργία (...) Θα φάω τα σίδερα, θα γυρίσω όλον τον κόσμο, προκειμένου να έρθουν στην Ελλάδα επενδύσεις», είναι το νέο σλόγκαν που αναπαράγει σε κάθε ευκαιρία.

Οταν όμως γίνεται πιο συγκεκριμένος, είναι ολοφάνερο ότι οι επενδύσεις αυτές θα γίνουν ξεπουλώντας τα πάντα, δηλαδή δημόσια περιουσία και πλουτοπαραγωγικές πηγές στους επιχειρηματικούς ομίλους, στους οποίους θα διασφαλίσει ταυτόχρονα την απαλλαγή τους από φόρους και εργοδοτικές εισφορές.

Στην κατεύθυνση αυτή, ομολογουμένως ο Αντ. Σαμαράς δε μασάει τα λόγια του: «Και ρωτάω: Επενδύσεις από πού; Ποιος σήμερα θα σου κάνει επενδύσεις; Τι προσφέρουμε εμείς για επενδύσεις;», αναρωτήθηκε σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του στον «Σκάι», για να δώσει αμέσως την απάντηση: «Εχουμε, πρώτα απ' όλα, μια περιουσία και έναν πλούτο εθνικό που δεν τον έχουμε προσέξει (...) Παράδειγμα: έχουμε εκτάσεις σε νησιά, σε ολόκληρη την Ελλάδα, που τις ζητούν οι ξένοι, για να 'ρθουν να κάνουν μια επένδυση, να αγοράσουν ένα μεγάλο κτήμα, πολλά στρέμματα, να κάνουν μια ξενοδοχειακή επένδυση».

Ανέφερε μάλιστα -προφανώς για να γίνει πιο πειστικός- ότι «εμένα, όταν είχα πάει στο Ισραήλ, μου ζητήσανε, έχετε στα νησιά σας μεγάλο χώρο για να κάνουμε μια επένδυση;»!

Εκτός όμως από τα νησιά, τις ακτές και τα φιλέτα της ακίνητης περιουσίας, ο πρόεδρος της ΝΔ είναι αποφασισμένος να ιδιωτικοποιήσει και ό,τι έχει απομείνει από τον (κατ' όνομα) δημόσιο τομέα: «Ενας από τους χώρους που μπορούμε να προκαλέσουμε επενδύσεις είναι ο τομέας των αποκρατικοποιήσεων (...). Και όχι μόνο τις αποκρατικοποιήσεις τις γνωστές, που έχουμε πει και που τις ξέρει όλος ο κόσμος, ΕΥΔΑΠ κλπ., αλλά επιπλέον, ακόμα και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τον ελληνικό σιδηρόδρομο», ανέφερε στην ίδια συνέντευξη.

Το πιο ισχυρό κίνητρο για την προσέλκυση των επενδύσεων, είναι βέβαια η φτηνή εργατική δύναμη και μάλιστα σε τέτοια επίπεδα που να είναι «ανταγωνιστική» με αυτή των γειτονικών χωρών, όπως άλλωστε σαφώς αναφέρεται και στο νέο μνημόνιο που έχει προσυπογράψει ο πρόεδρος της ΝΔ, έστω και αν ίδιος δημαγωγικά και υποκριτικά αποκηρύσσει τους «μισθούς Βουλγαρίας».

«Η τρόικα έλεγε πρέπει να μειωθούν οι μισθοί για να υπάρξει ανταγωνιστικότητα. Κόμματα, σαν το ΣΥΡΙΖΑ, λένε, πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί για να υπάρξει ανταγωνιστικότητα. Εγώ λέω, η Νέα Δημοκρατία λέει, πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη, χρήμα, για να ανεβούν οι μισθοί», τόνισε, ομολογώντας έμμεσα πλην σαφώς ότι οι μισθοί πρέπει να πέσουν κι άλλο για να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη υπέρ των μονοπωλίων.

Στο βωμό λοιπόν της ανάπτυξης βάζει νέο μπουρλότο στα εργασιακά δικαιώματα. «Τι θα πει εργασιακά δικαιώματα;», αναρωτήθηκε στην εθνική συνδιάσκεψη της ΝΔ και συμπλήρωσε: «Για να υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα πρέπει να υπάρχουν θέσεις εργασίας. Οταν φεύγουν οι επιχειρήσεις, κλείνουν τα μαγαζιά και πολλαπλασιάζεται η ανεργία, τι θα πει εργασιακά δικαιώματα;».

Είναι ολοφάνερο ότι η ηγεσία της ΝΔ θεωρεί εμπόδιο στην ανάκαμψη την ύπαρξη εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων σε συνθήκες κρίσης, επιδεικνύοντας σαφώς την αποφασιστικότητά της να τα καταργήσει στο όνομα της εξόδου από την κρίση προς όφελος εννοείται της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Ηδη, η ΝΔ έχει βάλει γερές πλάτες στην κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων, πλειοδοτώντας στη διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων, την κυριαρχία των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, την καταβαράθρωση όλων των μισθών σε πρώτη φάση γύρω στα 400-500 ευρώ.

Προετοιμάζοντας το έδαφος για χειρότερα που έρχονται, ο Αντ. Σαμαράς προβάλλει ως πρότυπο επένδυσης το εργασιακό γκέτο που έχει διαμορφωθεί στις εγκαταστάσεις της κινεζικής «Cosco» στον Πειραιά. Διαστρεβλώνοντας βάναυσα την πραγματικότητα, υποστηρίζει ότι έχουν δημιουργηθεί πάνω από 2.300 θέσεις εργασίας (800 εντός και 1.500 περιφερειακές) και βλέπει μάλιστα «έναν κόσμο ο οποίος αισθάνεται άνετος, αισθάνεται ότι έχει δουλειά, έχει αισιοδοξία, προχωράει μπροστά, υπάρχει χαμόγελο, ακριβώς γιατί έγινε μια ξένη επένδυση».

Προφανώς, ούτε απέξω δεν έχει περάσει. Γιατί στο εργασιακό κάτεργο της «Cosco» οι εργαζόμενοι είναι σύγχρονοι δούλοι. Ολοι οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται ως ανειδίκευτοι εργάτες. Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες και γίνονται μέσω εταιρείας που έχει συσταθεί γι' αυτό το σκοπό και μέσω πέντε υπεργολάβων. Κανονισμός εργασίας δεν υπάρχει, σωματείο δεν επιτρέπεται...

Στην πραγματικότητα, η ηγεσία της ΝΔ θέλει όλοι οι χώροι δουλειάς να μετατραπούν σε «Cosco» και φυσικά δε μένει στα λόγια. Ηδη έχει δεσμευτεί ότι θα προωθήσει άμεσα την πρόταση για δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στα πρότυπα της Πολωνίας, πρόταση που αποκαλύπτει παραστατικά το είδος της ανάπτυξης που επαγγέλλεται: Ανάπτυξη με μισθούς Βουλγαρίας, με εργαζόμενους δίχως εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, με μηδενική φορολογία για τις επιχειρήσεις, με παραχώρηση της δημόσιας και ιδιωτικής γης και δωρεάν υποδομών στα μονοπώλια κ.ο.κ.

Ακριβώς γι' αυτό η ηγεσία της ΝΔ δεν κρύβει το μίσος της για τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες και το ΚΚΕ που τους στηρίζει και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να τους πλήξει. Από αυτή την άποψη, δεν ξενίζει που καταφεύγει ολοένα και πιο βαθιά στο χυδαίο και θρασύτατο αντικομμουνισμό και ζητάει επίμονα να απαγορευτούν οι διαδηλώσεις ή να καταργηθεί το δικαίωμα στην απεργία. Στην πραγματικότητα στέλνει μήνυμα στην πλουτοκρατία και τους ξένους συμμάχους της ότι είναι αποφασισμένη να επιβάλει διά πυρός και σιδήρου τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα ώστε να προσφέρει την απαιτούμενη ασφάλεια στους επιχειρηματικούς ομίλους απέναντι στο ταξικό - λαϊκό κίνημα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπροστά στις κάλπες του Ιούνη, ο Ε. Βενιζέλος θέτει σαν προϋποθέσεις για την «έξοδο της χώρας από την κρίση» την απαρέγκλιτη συνέχιση της «δημοσιονομικής προσαρμογής» και την εφαρμογή των «διαρθρωτικών αλλαγών». Την συνέχιση δηλαδή ακριβώς της αντιλαϊκής πολιτικής λιτότητας και της διάλυσης των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, που εφάρμοσε διαχρονικά με συνέπεια και με ιδιαίτερη ένταση τα προηγούμενα 2,5 χρόνια το ΠΑΣΟΚ, οδηγώντας στη χρεοκοπία τα λαϊκά στρώματα.

Το «νέο» στοιχείο που εντάσσει σε αυτή την προεκλογική περίοδο ο Ε. Βενιζέλος, είναι η παραπλανητική υπόσχεση της «ρεαλιστικής αναθεώρησης της δανειακής σύμβασης», επιχειρώντας μάλιστα να εμφανιστεί σαν ο πιο αξιόπιστος συνομιλητής της τρόικας και των Ευρωπαίων εταίρων, σε μια προσπάθεια να αναγάγει το «βαριά ηττημένο» ΠΑΣΟΚ από τις κάλπες του Μάη σε «ρυθμιστή» για τη συγκρότηση μιας «συγκυβέρνησης εθνικής συνευθύνης».

Το κάλεσμα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για τη συγκρότηση κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» μεταξύ των πολιτικών κομμάτων του «ευρωενωσιακού προσανατολισμού», αποτελεί το εφεδρικό σενάριο της άρχουσας τάξης για αναδιάταξη του αστικού πολιτικού συστήματος στην περίπτωση που δεν ευδοκιμήσει μια κυβέρνηση με κεντροαριστερό ή κεντροδεξιό πρόσημο.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ε. Βενιζέλος επέλεξε μέσα στη βδομάδα να προβάλει την ανάγκη για συγκρότηση μιας πανίσχυρης κυβέρνησης με τη συμμετοχή περισσοτέρων των δυο κομμάτων, με στόχο να προχωρήσει σε μια «διαπραγμάτευση» της δανειακής συμβάσεις που θα «διασφαλίζει την παραμονή της χώρας στο ευρώ». Ουσιαστικά, φρόντισε να καλλιεργήσει το έδαφος των μετεκλογικών παζαριών και συνεργασιών, στη βάση της κοινή συνισταμένης της δήθεν «επαναδιαπραγμάτευσης» -που με διάφορες παραλλαγές- χρησιμοποιούν όλα τα κόμματα του ευρωμονοδρόμου, ώστε μετά τις κάλπες να νομιμοποιήσουν την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Το «σχέδιο εξόδου από την κρίση για την ανάπτυξη» που σερβίρει το ΠΑΣΟΚ με υποσχέσεις για «υπεύθυνη αναθεώρηση» της δανειακής σύμβασης, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εφαρμογή του συνόλου των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων του μνημονίου, με μια χρονική παράταση από 1 μέχρι 3 χρόνια και την ταυτόχρονη παροχή φτηνών εργατικών χεριών, νέων πακέτων ρευστότητας και φοροαπαλλαγών προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Συγκεκριμένα:

-- Αμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. «Η τράπεζα πρέπει να υπάρχει. Για να υπάρχει η τράπεζα πρέπει να υπάρχει η δανειακή σύμβαση, να πέσουν τα 50 δισ. ευρώ για να στηριχτεί όλο αυτό το σύστημα», τόνισε ο Ε. Βενιζέλος, αναλαμβάνοντας τη δέσμευση να προσφέρει νέα πακέτα με ζεστό χρήμα στους τραπεζίτες.

-- Επίσπευση της προκήρυξης των μεγάλων έργων μέσω του ΕΣΠΑ. Δεσμεύτηκε για την έναρξη έργων 5,5 δισ. ευρώ, στα έργα οδοποιίας, στην ενέργεια, στα νερά, στα απορρίμματα, σε τομείς κερδοφόρους για το κεφάλαιο.

-- Νέο Εθνικό Φορολογικό Σύστημα, που όπως είπε θα βασίζεται στις «εκθέσεις όλων των ξένων ειδικών, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου». Ενα φορολογικό σύστημα που θα φορτώσει νέα βάρη στις πλάτες του λαού, όταν στον αντίποδα θα προσφέρει νέα φορολογικά κίνητρα και απαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους.

-- Προώθηση επιχειρησιακών προγραμμάτων στο χώρο της καινοτομίας, με την παροχή φορολογικών κινήτρων και πολύ σημαντικών απαλλαγών. Πεντακάθαρος ο στόχος για επιχειρηματική δράση χωρίς κανένα εμπόδιο στα κέρδη, την ώρα που ο λαός στενάζει από τη φοροαφαίμαξη.

-- Αλλαγή του νομικού πλαισίου για τις χρήσεις γης και τις αδειοδοτήσεις. Με στόχο την παραχώρηση μεγάλων εκτάσεων γης σε μονοπωλιακούς ομίλους.

-- Την καταβολή 6,5 δισ. ευρώ των καθυστερούμενων οφειλών του Δημοσίου προς τις επιχειρήσεις καθώς και την επιστροφή ΦΠΑ 1 δισ. προς τις εξαγωγικές επιχειρήσεις.

-- Την επιτάχυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων με στόχο την παράδοση στους μονοπωλιακούς ομίλους κρατικών υποδομών, επιχειρήσεων και του φυσικού πλούτου της χώρας.

Αυτοί οι άξονες της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια τα λαϊκά στρώματα ακόμα βαθύτερα στη φτώχεια. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που ο Ε. Βενιζέλος επιστρατεύει τρομοκρατικά διλήμματα για να υποτάξει το λαό και να υφαρπάξει την ψήφο του. «Αν δεν εκτελεστεί η δανειακή σύμβαση οδηγούμαστε σε στάση πληρωμών. Τι θέλουμε να κάνουμε με την Ελλάδα τώρα; Θέλουμε να την κάνουμε Πολωνία του '81 ή Αργεντινή;», αναφώνησε την Παρασκευή.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιεί και αξιοποιεί τα σενάρια για έξοδο της χώρας από το ευρώ, που επεξεργάζονται τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και προσπαθεί να εκβιάσει και να τρομοκρατήσει τα λαϊκά στρώματα με χρεοκοπία για να υποταχθούν στα σκληρά μέτρα που θα ακολουθήσουν μετά τις κάλπες. Την ίδια τακτική ακολούθησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και στην επιστολή που έστειλε μέσα στη βδομάδα «προς τους πολίτες», στην οποία αναφέρει ότι «στις 17 Ιουνίου ο ελληνικός λαός καλείται να λάβει ιστορικού χαρακτήρα αποφάσεις που θα καθορίσουν τη μοίρα των Ελλήνων για δεκαετίες».

Ταυτόχρονα, με το μαστίγιο των ανοιχτών εκβιασμών, ο Ε. Βενιζέλος χρησιμοποιεί και το καρότο της «ριζικής ανασύστασης» του ΠΑΣΟΚ μετά τις κάλπες. Με συνέντευξη του στο «ΜΕΓΚΑ» ανήγγειλε ότι το βράδυ των εκλογών θα παρουσιάσει τις θέσεις του για τις «αλλαγές» στο ΠΑΣΟΚ προκειμένου να «εκφράζει τη σύγχρονη Ευρωπαϊκή Σοσιαλιστική Αριστερά, την Κεντροαριστερά».

Το ΠΑΣΟΚ με την προεκλογική του εκστρατεία, διεκδικεί ρόλο στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος επιδιώκοντας να μπει ανάμεσα στο δίπολο «κεντροαριστερά - κεντροδεξιά» που στήνουν με πυρήνα τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Διεκδικεί μετεκλογικό ζωτικό χώρο και θέση στους κόλπους της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας, ώστε με νέο μανδύα και καινούριες συμμαχίες να συμμετέχει ή να στηρίξει μια κυβέρνηση συνεργασίας που θα κλιμακώσει την επέλαση σε βάρος των εργαζομένων.

Τα λαϊκά στρώματα έχουν κάθε συμφέρον να μην τσιμπήσουν στα σχέδια για «αναγέννηση» του ΠΑΣΟΚ, που πλασάρει ο πρόεδρός του, ούτε και στα σενάρια που κυκλοφορούν το τελευταίο διάστημα για την ανεξαρτητοποίηση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές και τη συνεργασία τους με τη ΔΗΜΑΡ, στο φόντο της συγκρότησης ενός νέου «κεντροαριστερού» κόμματος. Ενας από τους βασικούς στόχους της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού είναι και το στήσιμο μιας νέας σοσιαλδημοκρατίας και αυτό είναι το σενάριο που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη, με συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ, και με στόχο τον εγκλωβισμό του λαού στη διαχείριση υπέρ του κεφαλαίου.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο ΣΥΡΙΖΑ πίνει νερό στο όνομα της ανάπτυξης, όπου εναποθέτει την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων, υιοθετώντας τη θέση - αιχμή της αστικής προπαγάνδας που ισχυρίζεται ότι απ' την ανάπτυξη επωφελούνται όλοι, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Θέση που συναντά ισχυρό αντίλογο στην ίδια την εμπειρία, που επιβεβαιώνει ότι ακόμα και όταν η ανάπτυξη «έτρεχε» με υψηλούς ρυθμούς, ο λαός δεν είχε μερίδιο στα κέρδη που απέφερε στους κεφαλαιοκράτες και τα δικαιώματά του αποψιλώνονταν σταδιακά.

Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση και η εξουσία των μονοπωλίων, υπέρ των οποίων τάσσεται κατηγορηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, καθορίζουν και το χαρακτήρα της ανάπτυξης που επαγγέλλεται. Οταν και αν προκύψει, κάτι που δε διατάσσεται με πολιτικές αποφάσεις, θα είναι αναιμική, θα πατήσει στην καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, τεράστια δηλαδή ανεργία, στις πλάτες ενός λαού εξαθλιωμένου, δίχως το παραμικρό δικαίωμα, έτσι που τα μονοπώλια να διασφαλίσουν τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία και να βγάλουν τα «σπασμένα» της κρίσης.

Αυτό, άλλωστε, επιβεβαιώνουν και οι εξαγγελίες της ΕΕ για την ανάπτυξη, αλλά και οι συγκεκριμένες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τα εργαλεία με τα οποία ισχυρίζεται ότι θα «επιδιορθώσει» την κρίση, θα παρέμβει δηλαδή υπέρ της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Πρόσφατα ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε πως αυτό που θέλουν να κάνουν με τις τράπεζες είναι ό,τι ακριβώς κάνει ο Ισπανός πρωθυπουργός, Μ. Ραχόι! Είχε προηγηθεί ο Γ. Δραγασάκης υπερασπιζόμενος το δημόσιο έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα, την εξυγίανσή του με λεφτά του λαού και στη συνέχεια το πέρασμά του ξανά σε χέρια ιδιωτών.

Πριν αλέκτορα φωνήσαι, την περασμένη Τετάρτη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε τις ίδιες πάνω - κάτω προτάσεις, με στόχο να επιταχυνθεί η διαδικασία συγκεντροποίησης του ευρωπαϊκού τραπεζικού κεφαλαίου. Η θωράκιση δηλαδή και η ισχυροποίησή του, ως αρτηρίας που τροφοδοτεί τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου, ώστε από καλύτερες θέσεις να λαφυραγωγούν τον πλούτο των λαών.

Κατά την παρουσίαση του προγράμματός τους ο Γ. Δραγασάκης είχε να παρουσιάσει ένα ακόμα εργαλείο. Συγκεκριμένα, τάχτηκε υπέρ της «ταχείας διερεύνησης των δυνατοτήτων για σύναψη προγραμματικών συνεργασιών ανάμεσα στο δημόσιο τομέα και ιδιωτικές επιχειρήσεις, εγχώριες ή και αλλοδαπές, με στόχο την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, την επέκτασή τους σε νέες δραστηριότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό».

Πρόκειται για τις γνωστές Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, προκειμένου οι «επενδυτές» να κάνουν μπίζνες με λεφτά του λαού και να κερδίζουν πολλαπλάσια από την εκμετάλλευση των έργων στην κατασκευή των οποίων συμπράττουν. Ο ίδιος δεσμεύτηκε για ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο, λέγοντας ότι «η εξεύρεση πόρων ρευστότητας για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης (...) είναι προτεραιότητα».

Πρόκειται για μεθόδους που εφαρμόζονται πανομοιότυπες σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, μέλη της ΕΕ και μη, προκειμένου να τονώσουν την καπιταλιστική κερδοφορία. Εκτός όλων των άλλων, πρόκειται για τις μεθόδους εξαιτίας των οποίων γιγαντώθηκαν τα δημόσια χρέη, που για την αποπληρωμή τους οι λαοί καλούνται σήμερα να δώσουν «γην και ύδωρ». Ομοίως, ο Αλ. Τσίπρας, από τη Ζώνη του Περάματος, την Παρασκευή, διαμήνυσε στην πλουτοκρατία ότι θα δουν «ποιοι κλάδοι μπορεί να είναι ανταγωνιστικοί και μπορούν να ενισχυθούν»! Αρα, ανάπτυξη εκεί που το κεφάλαιο μπορεί να βγάλει χρήμα και όχι εκεί που επιβάλλουν οι λαϊκές ανάγκες.

Στην αιχμή της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται η ακύρωση του μνημονίου. Σκόπιμα διαχωρίζει το μνημόνιο απ' τη δανειακή σύμβαση και το πετροβολά, χρεώνοντάς του ακόμα και την ίδια την κρίση, αθωώνοντας έτσι τον γερασμένο καπιταλισμό που τη γεννά και δυσκολεύεται κάθε φορά περισσότερο να την ελέγξει. Κρύβει απ' το λαό ότι δανειακή σύμβαση και μνημόνιο είναι ένα και το αυτό. Το μνημόνιο είναι η εξειδίκευση των μέτρων που περιγράφονται στη δανειακή σύμβαση.

Για του λόγου το αληθές στο κείμενο της δανειακής σύμβασης, που ψηφίστηκε στις 12 Φλεβάρη 2012 στη Βουλή, σημειώνεται: «Η διαθεσιμότητα αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης εξαρτάται από τη συμμόρφωση της Ελλάδας με τα μέτρα που εκτίθενται στο Μνημόνιο και την κατανομή των εσόδων αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης σύμφωνα με τους όρους της παρούσας Σύμβασης, του Μνημονίου και της Σύμβασης Συγχρηματοδότησης» (σελίδα 59, παράγραφος 8 της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου).

Και το σημαντικότερο, κρύβει απ' το λαό ότι δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση αλλά η κρίση το μνημόνιο. Ακόμα κι αν αυτό φύγει απ' τη μέση, η κρίση θα συνεχίζεται, όπως και η προσπάθεια τόνωσης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, που σημαίνει απαρέγκλιτη εφαρμογή της στρατηγικής της ΕΕ που περιλαμβάνει μέτρα ακριβώς σαν αυτά του μνημονίου υπέρ του κεφαλαίου, κατά των λαών. Αυτό δείχνει άλλωστε και η βαθιά αντιλαϊκή πολιτική που ασκείται πανομοιότυπη σε όλες τις χώρες της ΕΕ, που ούτε στο ΔΝΤ έχουν προσφύγει, ούτε έχουν συνομολογήσει μνημόνια.

Συνεπώς, το ανέμισμα αντιμνημονιακής σημαίας λειτουργεί στην πραγματικότητα σαν αντιπερισπασμός υπέρ του συστήματος, καθώς έχει στόχο να αποσπάσει την προσοχή του λαού και έτσι να μείνει ανέγγιχτη η «μήτρα» που γεννάει τις κρίσεις και τα μέτρα, μέσα κι έξω από τα μνημόνια. Αυτή είναι η μεγαλύτερη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ ως αναχώματος στην τάση ριζοσπαστικοποίησης που δείχνουν πλατιά λαϊκά στρώματα, τα οποία εγκαταλείπουν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, «σκοντάφτουν» όμως πάνω στην ευρω-λαγνεία του ΣΥΡΙΖΑ, που από άλλο δρόμο τους γυρνάει στην ίδια διαχείριση.

Δεσμευμένος από την ευρωενωσιακή στρατηγική του, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να λέει άλλα στα σαλόνια και άλλα στα μπαλκόνια. Τελευταία μάλιστα προπαγανδίζει τα περί «καμένης γης» που τάχα θα παραλάβει, συνοδευόμενη από την «υπόσχεση» ότι ακόμα και αυτές οι κουτσουρεμένες υποσχέσεις του θα υλοποιηθούν στο απώτερο μέλλον και σε συνάρτηση με την πορεία της οικονομίας!

Απέξω κι ανακατωτά έχει μάθει το ποιηματάκι που επί χρόνια απάγγελλαν στο λαό η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με τον ίδιο στόχο: Να ωθήσει το λαό σε στάση αναμονής και παραίτησης απ' τις διεκδικήσεις του, να τις αναθέσει στην «αριστερή κυβέρνηση» και στην ευρωένωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποσκοπεί στο να κερδίσει χρόνο για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου, που μην μπορώντας να προχωρήσει σε ορισμένες, έστω μικρές παροχές στο λαό, προσπαθεί να εξαγοράσει την ανοχή του με αέρα κοπανιστό που αντ' αυτού «εμπορεύονται» οι πολιτικοί του εκπρόσωποι.

Ταυτόχρονα με τις φρούδες προσδοκίες, ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί στο λαό και έναν επικίνδυνο εφησυχασμό την ώρα που απαιτείται η εγρήγορσή του μπροστά στα σκούρα που ήδη διαφαίνονται στον ορίζοντα. Τον διαβεβαιώνει ότι η χώρα θα παραμείνει στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη και θα αφήσει πίσω της την κρίση, δίχως πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, ακόμα ακόμα και με αναίρεση όσων έχουν ήδη εφαρμοστεί. Και το κάνει αυτό όταν τα σύννεφα της κρίσης πληθαίνουν απειλητικά. Οταν Ισπανία και Ιταλία βρίσκονται σε φάση που η κρίση βαθαίνει και δυσκολεύει η διαχείρισή της, όταν οι ίδιοι οι ευρωενωσιακοί αξιωματούχοι και αναλυτές του συστήματος μιλάνε πια ανοιχτά για Ευρώπη δύο ταχυτήτων και για φυγόκεντρες τάσεις.

Ο εφησυχασμός του λαού σ' αυτές τις συνθήκες μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες για τον ίδιο, αν δεν είναι προετοιμασμένος και από τώρα οργανωμένος να παρέμβει υπέρ του. Είναι ακριβώς αυτές οι συνθήκες που όχι μόνο δεν αποκλείουν, αλλά συνηγορούν υπέρ του σοβαρού ενδεχομένου μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας ή ελεγχόμενης, με ένα ακόμα μεγαλύτερο «κούρεμα», που θα επιφέρει μεγαλύτερες συνέπειες απ' αυτές του προηγούμενου. Τις οποίες βιώνει τώρα ο λαός με την τραγική κατάσταση που επικρατεί στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση κ.α.

Αν αυτό συμβεί ο λαός θα ζήσει πρωτόγνωρες καταστάσεις, όπου θα πρέπει να διασφαλίσει το ψωμί του, τα φάρμακά του, την ίδια του την επιβίωση. Ομως, ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη δημαγωγία του, τον καθησυχάζει πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, τον οδηγεί σαν ανυποψίαστο πρόβατο στη σφαγή του. Σε μια τέτοια περίπτωση, ας είναι βέβαιοι οι άνθρωποι του μόχθου ότι όσοι σήμερα εμφανίζονται σαν σωτήρες του θα λακίσουν, θα τον αφήσουν μόνο του στο μάτι του κυκλώνα.

Πρέπει ο λαός να προετοιμαστεί, οργανωμένα και σε ρόλο πρωταγωνιστή να παρέμβει στις εξελίξεις. Να δώσει βάση στις εκτιμήσεις και στις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ, που άλλωστε ποτέ στο παρελθόν δε διαψεύστηκαν. Να είναι έτοιμος, σε θέση να αντιμετωπίσει οτιδήποτε έρθει στο διάβα του. Η οργάνωση και η αγωνιστική ετοιμότητά του στους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές, η πύκνωση των γραμμών του ταξικού εργατικού - λαϊκού κινήματος είναι προϋπόθεση για να βγει ο λαός νικητής.

Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει λαός ετοιμοπόλεμος να βγει στο προσκήνιο. Με την ψήφο του μπορεί και πρέπει να δώσει νέα δυναμική στο κίνημα, να καταγράψει βήματα μπροστά η ριζοσπαστικοποίηση και όχι άτακτη υποχώρηση. Τέτοια ψήφος είναι μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ. Θα είναι το στήριγμά του στους αγώνες που θα απαιτηθούν απ' την επόμενη μέρα, όποια κυβέρνηση κι αν αναδειχτεί.