«Οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές, Αστοί ή Μαρξιστές, αναλύοντας τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης του Μάη κατέληγαν στο συμπέρασμα, ότι ο λαός δεν ψήφισε με πολιτικά κριτήρια, αλλά με θυμό. Συνεπώς μια απολίτικη ψήφος θυμού επόμενο ήταν να είναι λαθεμένη και ανίκανη να δώσει λύση στα προβλήματα του λαού και της Χώρας.

Ετσι λοιπόν ο λαός τσίμπησε σε ψέματα και ψευτοδιλήμματα μνημόνιο και αντιμνημόνιο και ψήφισε όπως ψήφισε. Γιατί το πρόβλημα του ελληνικού λαού και των άλλων λαών της Ευρώπης δεν είναι το μνημόνιο, αλλά η κρίση του Καπιταλισμού, αφού αυτοί που κάνουν κουμάντο στον Καπιταλισμό δεν ενδιαφέρονται για τους λαούς, αλλά για το πώς θα αυξήσουν τα υπερκέρδη τους. Είναι γνωστό σε όλους πλέον ότι και οι λαοί της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη μνημόνιο, υφίστανται τις ίδιες συνέπειες με τον ελληνικό λαό, απλά σε διαφορετική ένταση λόγω της διαφορετικής διάρθρωσης των οικονομιών τους.

Ελεγαν συνειδητά ψέματα όσοι έλεγαν ότι πιστεύουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και αμέσως μετά τις εκλογές θα κατάγγελλαν το μνημόνιο, γιατί αυτοί που δήθεν ήθελαν το καλό μας και μας δάνειζαν τοκογλυφικά με το μνημόνιο ήσαν σαφείς και δεν άφηναν κανένα περιθώριο παρερμηνειών, καθιστώντας σαφέστατο, ότι καταγγελία του μνημονίου από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, σήμαινε αυτόματα και έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και άτακτη χρεοκοπία, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν για την Αστική Δημοκρατία και τον ελληνικό λαό. Και τώρα που κατάλαβαν και οι πέτρες ότι έλεγαν ψέματα, άλλαξαν το τροπάριο και λένε ότι η καταγγελία δε θα είναι νομική αλλά πολιτική.

Αρα λοιπόν, όταν μιλούσαν για κυβέρνηση της αριστεράς το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να διαχειριστούν την καπιταλιστική οικονομία, η οποία όμως χαρακτηρίζεται από κοινωνική αναλγησία, ανεργία, φτώχεια, πείνα, εξαθλίωση για το λαό και πλούτη για τους λίγους. Και για να έχουν άλλοθι στο έγκλημά τους θέλανε λένε και τη συμμετοχή του ΚΚΕ, λες και το ΚΚΕ είναι το κερασάκι για την τούρτα τους. Και εμείς πολύ σωστά τους είπαμε ευχαριστούμε πολύ δε θα πάρουμε.

Γιατί το ΚΚΕ έλεγε την αλήθεια στο ελληνικό λαό όταν έλεγε να βγούμε έξω από τη λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δεν έκρυψε ότι αυτός ο δρόμος στην αρχή θα ήταν πολύ δύσκολος. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να υπάρξει λαϊκή εξουσία και όχι απλά μια κυβέρνηση στην οποία θα μετείχε και το ΚΚΕ. Ούτως ώστε τα μέσα παραγωγής να γίνουν λαϊκή περιουσία και ο παραγόμενος πλούτος να πηγαίνει για τις ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών και της κοινωνίας και όχι της πλουτοκρατίας. Αυτό θα σημάνει ότι ο λαός δε θα τρώει με χρυσά κουτάλια, αλλά δε θα υπάρχουν άνεργοι ή εξαθλιωμένοι, οι οποίοι θα τρώνε από τους κάδους απορριμμάτων, ούτε θα κλείνουν τα Νοσοκομεία γιατί δεν έχουν φάρμακα ή γάζες ή οι ασφαλισμένοι θα πρέπει να πληρώνουν τα φάρμακά τους με την πετσοκομμένη σύνταξη τους. Σε αυτή την κοινωνία βέβαια οι πλούσιοι δε θα περνάνε καλά, γιατί θα είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν και να ζούνε σε σπίτια και όχι σε παλάτια, τα οποία μπορεί να τους πέσουνε λίγο στενά.

Για μας που πιστέψαμε και ασπαζόμαστε τις θέσεις του ΚΚΕ δεν μπορεί να έχει ιδιαίτερη σημασία το ποσοστό του Κόμματος στις επόμενες εκλογές, αλλά η πίστη στις θέσεις και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Και εάν κάποιοι ψηφοφόροι μας δε δεχτούν τις θέσεις μας και επιλέξουν άλλα Κόμματα, αυτό δε θα σημαίνει πως έφταιγε η ηγεσία του Κόμματος ή ήταν λάθος η προεκλογική καμπάνια και η τακτική μας. Πιθανά να υπάρχουν και κάποιοι φίλοι μας που λένε, να ρίξουμε λίγο νερό στο κρασί μας. Αυτό θα σήμαινε αλλαγή των θέσεων και της φυσιογνωμίας του Κόμματος και αυτό το δικαίωμα δεν το έχει η Γραμματέας ή οι υποψήφιοι βουλευτές, αλλά μόνο το συνέδριο του Κόμματος. Ομως κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με αλλαγή της θέσης μας, αφού η συμμετοχή μας σε δήθεν Κυβέρνηση της Αριστεράς θα σήμαινε μετεξέλιξή μας σε Σοσιαλδημοκρατία. Και είδαμε πως έλυσαν τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των λαών οι Σοσιαλδημοκρατίες του Μπλερ, του Πρόντι, του Θαπατέρο και του Παπανδρέου.

Γι' αυτό τέρμα οι αυταπάτες με τις Σοσιαλδημοκρατίες και τη λεγόμενη Αριστερά. Εμείς όμως δε λέμε πως είμαστε απλά αριστεροί, αλλά Κομμουνιστές. Και επειδή πολιτική δεν είναι μόνο η καρέκλα του Βουλευτή ή του Δήμαρχου, την οποία υπηρέτησα με συνέπεια και υπευθυνότητα για τρεις τετραετίες, συνεχίζω την πολιτική μου δράση με όλες μου τις δυνάμεις, αγωνιζόμενος με τις τάξεις του ΚΚΕ, καλώντας όλους εκείνους στους οποίους απευθύνεται να ψηφίσουν μαζικά ΚΚΕ, γιατί σε διαφορετική περίπτωση εκείνοι που λένε παραμύθια και ψέματα, απλά θα κάνουν τη δουλειά τους και ο λαός θα υποφέρει. Στηρίζω λοιπόν και ψηφίζω ΚΚΕ για Λαϊκή Εξουσία και Κοινωνία της Αλληλεγγύης και της Αξιοπρέπειας, η οποία δεν θα έρθει από μόνη της, αλλά με συνέπεια και αγώνα, μέσα από ταξική πάλη.

Περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ θεωρώ ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα, από την ποιητική συλλογή της κόρης μου με τίτλο ΧΩΡΙΣ, την ΝΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ.

ΝΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

Πρέπει να φτιάξουμε

τη Νέα Διεθνή Γραμματική.

Ενα άρθρο για τη γυναίκα, τον άντρα, το παιδί,

το σύννεφο, το δέντρο, το λιοντάρι.

Να επινοήσουμε νέους συνδέσμους,

ισχυρότερους μεταξύ μας.

Να παραβλέψουμε όπου χρειάζεται τους αντιθετικούς.

Και στις αντωνυμίες να υπάρξει καταμερισμός

απόλαυσης κι ευθύνης

να δοθεί έμφαση στο εμείς.

Το τρίτο πληθυντικό πρόσωπο

να υποστεί τη δικαιοσύνη των υπολοίπων.

Να αναδείξουμε, επίσης, τη δυναμική των μετοχών

τη διαχρονική τους διάσταση

για παράδειγμα, ο εξεγερμένος.

Τα ουσιαστικά να απαλλαγούν από κάθε μεταπρατική αξία,

ορισμένα να καταργηθούν.

Τα επίθετα να τεθούν στην υπηρεσία της ποίησης

ανάμεσά μας.

Να ξεκαθαρίσουμε τις προθέσεις μας.

Να δούμε τι μέρος του λόγου είναι ο καθένας.

Τέλος, τα ρήματα και τα επιρρήματα

να γράφονται με κόκκινο.

Οι πράξεις να ξεπηδούν ανάμεσα απ' τις λέξεις».