Τη «Διαβολογυναίκα» του Καρλ Σένχερ παρουσιάζει το «Αμφι-Θέατρο» του Σπύρου Ευαγγελάτου. Το έργο διαδραματίζεται στα βουνά, σε μια καλύβα, κοντά στα σύνορα, όπου κατοικούν ένας «ασθενικός» Αντρας και η όμορφη Γυναίκα του. Η περιοχή είναι πέρασμα λαθρεμπόρων. Ο Αντρας είναι κλεπταποδόχος. Ενας νεαρός τελωνοφύλακας, που αποκαλείται «Κυνηγός», αναλαμβάνει να διερευνήσει την ερημική καλύβα. Ο Αντρας το μαθαίνει και πείθει τη Γυναίκα του να ερωτοτροπήσει με τον Κυνηγό, ώστε να απομακρύνει τα κλοπιμαία. Η εξέλιξη όμως είναι αναπάντεχη.

Ο συγγραφέας, που γεννήθηκε στο Τιρόλο (1867) και πέθανε στη Βιέννη (1943), ανήκει στους σημαντικότερους Αυστριακούς δραματουργούς. Το συγγραφικό του ύφος συνταιριάζει νατουραλιστικά και ρομαντικά στοιχεία, αλλά και συμβολικά και εξπρεσιονιστικά. Με αυτό το έργο του, που γράφτηκε το 1914 και πρωτοπαίχτηκε το 1915 στη Βιέννη, χαρακτηρίστηκε «φανατικός μαθητής του Στρίντμπεργκ», γιατί προβάλλει τη δύναμη, αλλά και την αδυναμία της ερωτικής σχέσης.

Μετάφραση Γιώργου Δεπάστα, σκηνοθεσία Σπύρου Α. Ευαγγελάτου, σκηνικά - κουστούμια Λαλούλας Χρυσικοπούλου, μουσική Γιάννη Αναστασόπουλου. Παίζουν: Ευδοκία Ρουμελιώτη, Μιχάλης Μητρούσης, Νικόλας Παπαγιάννης.

Ξεκίνησαν στη Νέα Σκηνή του «Απλού Θεάτρου» οι παραστάσεις της αριστουργηματικής ιλαροτραγωδίας του Χάρολντ Πίντερ «Ο Επιστάτης», με τον Δημήτρη Καταλειφό στον ομώνυμο ρόλο. Εργο - πρόκληση για πνευματική εγρήγορση - έχει ένα αναγνωρίσιμο σε πρώτη προσέγγιση απλό πυρήνα, αλλά όπως όλα τα έργα του Πίντερ κρύβει και άλλα επίπεδα. Ενας γερο-αλήτης βρίσκει καταφύγιο σε ένα ακατάστατο δωμάτιο ενός εγκαταλελειμμένου σπιτιού. Πρόκειται για την εισβολή ενός παρείσακτου σε ένα χώρο που δύο αδέλφια τον διεκδικούν, μολονότι νιώθουν μετέωροι και οι ίδιοι. Ο ένας, ο Αστον, ο καλός Σαμαρείτης, ζει σε μια συναισθηματική απομόνωση, μαστορεύοντας τις διάφορες μηχανές του και κάνοντας όνειρα ότι θα φτιάξει στην αυλή ένα υπόστεγο. Ο άλλος, ο Μικ, με ανησυχίες επιχειρηματικές, μοιάζει πολυάσχολος, αλλά κατά βάση ζει σε έναν κόσμο ονειρικό - εφιαλτικό. Ο εισβολέας δέχεται τη δουλειά του Επιστάτη που του προσφέρουν τα δύο αδέλφια, χωριστά ο καθένας, αλλά δεν εμπιστεύεται κανέναν, μισεί τους ξένους, φοβάται και κρατάει σε απόσταση τα δύο αδέλφια και νιώθει να απειλείται ακόμη και μέσα από την προσφορά, υπονομεύοντας τη σχέση και των δύο αδελφών προς ίδιον όφελος. Στην πραγματικότητα οι σχέσεις των τριών ανθρώπων καθορίζονται από το αιώνιο παιχνίδι εξουσίας, κατοχής και επιβολής. Με τον «Επιστάτη» ο Πίντερ αφηγείται την ιστορία της κοινωνικής ζωής, τις ανθρώπινες απόπειρες συμβίωσης και συνύπαρξης, αναλύοντας τα τεχνάσματα, τις παγίδες, τις μεταμορφώσεις, χρησιμοποιώντας όλο το οπλοστάσιο της λεκτικής και σωματικής βίας μέσα σε αυτό τον ατελείωτο πόλεμο για επιβίωση και επιβολή.

«Ο Eπιστάτης» ανεβαίνει σε μετάφραση Κώστα Σταματίου, σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα, σκηνικά - κοστούμια Μαγιούς Τρικεριώτη, μουσική Ελένης Καραΐνδρου και φωτισμούς Ανδρέα Σινάνου. Παίζουν επίσης: Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Χάρης Φραγκούλης.

Στο Υπόγειο του «Θεάτρου Τέχνης», παρουσιάζεται (Δευτέρα - Τρίτη) η παράσταση «Ανώνυμη αγία». Πρόκειται για θεατροποίηση ενός κειμένου του Γιάννη Ρίτσου, με τίτλο «Μια κοινότατη ιστορία» από το πεζογραφικό έργο του «Εικονοστάσι ανωνύμων αγίων», σε διασκευή - σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη, σκηνικά - κοστούμια Κωνσταντίνου Ζαμάνη, μουσική επιμέλεια Νέστορα Κοψιδά, φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου. Παίζουν: Βίκυ Βολιώτη, Σοφία Σεϊρλή, Κρις Ραντάνωφ, Θάλεια Γρίβα.

Το κείμενο του Γιάννη Ρίτσου, με γλώσσα ποιητική αλλά και τολμηρή, χειρίζεται το ζήτημα του σαρκικού πάθους μεταξύ ταξικά αντίθετων ανθρώπων. Η μεγαλοαστή Ευδοκία μισεί ταξικά τον Μανωλιό, αλλά μην μπορώντας να αντισταθεί στην ομορφιά και δύναμή του, υπομένει τα πάντα για να μην τον χάσει. Εκείνος, μεθυσμένος από την «εξουσία» που ασκεί πάνω της, αλλά και σπρωγμένος από ταξικό μίσος, θέλει να την υποτάξει ολοκληρωτικά. Ετσι ξεκινά το μαρτύριο της Ευδοκίας, που θα βρει τη δύναμη να αντιδράσει στην καταστροφική μανία του Μανωλιού, όταν θα είναι πλέον πολύ αργά.

Η αγάπη και ο σεβασμός τους στην κρητική μουσική, αλλά και η συνεχής αναζήτηση νέων μουσικών δρόμων αποτελούν την κοινή συνισταμένη της συνεύρεσης του Βασίλη Σκουλά και του Μάνου Πυροβολάκη, που εμφανίζονται κάθε Παρασκευή και Σάββατο (10.30μμ), «Δίπλα στο ποτάμι» (Λάμπρου Κατσώνη 189, Αγ. Ανάργυροι, 210-2610444). Οι δύο δεξιοτέχνες Κρητικοί καλλιτέχνες ξεδιπλώνουν ένα πρόγραμμα χωρίς όρια, για δύο ακόμη διήμερα, αυτά των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Εκπρόσωποι διαφορετικών γενεών, με κοινό σημείο το τραγούδι και την κρητική λύρα, παρουσιάζουν μια μουσική διαδρομή, ξεκινώντας από τις παραδοσιακές μελωδίες και καταλήγοντας μέχρι τη σύγχρονη pop-rock μουσική. Μια γοητευτική συνάντηση ενός καταξιωμένου καλλιτέχνη που εδώ και χρόνια υπηρετεί την κρητική μουσική και όχι μόνο με έναν ιδιαίτερο τραγουδοποιό, που μας ξαφνιάζει ευχάριστα, ταξιδεύοντας σε απρόσμενα «μονοπάτια». Μαζί τους ο ταλαντούχος Κρητικός μουσικός Πάρις Περυσινάκης και η τραγουδίστρια Λιάνα Παπαλέξη.

Σε μια εποχή που οι ψίθυροι έγιναν κραυγές, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου αφήνει την έντονα ηλεκτρική διάθεση και «στήνει» μιαν αλλιώτικη εκρηκτική και αφυπνιστική παράσταση, με τίτλο «Κραυγές και Ψίθυροι», στη μουσική σκηνή «Πορτοκάλι» (Ιερά Οδός 22, Γκάζι, 210 3463308). Κάθε Παρασκευή και Σάββατο (11 μ.μ.), συνοδευόμενος από την Τάνια Κικίδη, παρουσιάζει ένα πρόγραμμα, ξεχωριστό και απρόβλεπτο, με τραγούδια που αγάπησε ο ίδιος και αγαπήσαμε όλοι εμείς, τραγούδια που σώπασαν μα που δεν έχουν χαθεί στο χρόνο, παρέα με το δυναμισμό του τραγουδιστή. Ο ίδιος επιλέγει να εκφράσει με το δικό του μοναδικό τρόπο την εποχή, «περπατώντας» με τη φωνή του σε γνώριμα μονοπάτια που έχουν ανοίξει μεγάλοι Ελληνες ποιητές και σπουδαίοι Ελληνες συνθέτες. Με πιάνο, σαξόφωνο, κιθάρες, βιολί και κρουστά, ο Β. Παπακωνσταντίνου χρωματίζει με ακουστικό τρόπο τα τραγούδια, προσκαλώντας σ' ένα μουσικό ταξίδι πέρα από τα συνηθισμένα.