Τα έργα αυτά, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της μουσικής παραγωγής του, είναι: «Τοκάτα» για πιάνο και ορχήστρα (με σολίστ τη διακεκριμένη πιανίστα Νέλλη Σεμιτέκολο), το ορατόριο της Πεντηκοστής «Πύρινες Γλώσσες», σε κείμενα από την Καινή Διαθήκη και τους Ψαλμούς και τους Υμνους της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (Σολίστ: μετζο-σοπράνο Μαίρη - Ελεν Νέζη, τενόρος Δημήτρης Ναλμπάντης, βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος. Χορωδία του Μουσικού Τμήματος του Ιονίου Πανεπιστημίου. Διεύθυνση: Γιούλη Παπαγιαννοπούλου). Τέλος, «Πρώτη Συμφωνία» για μεσόφωνο και ορχήστρα σε τρία μέρη που παίζονται χωρίς διακοπή. Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται το τραγούδι «Μάτια που τελευταία είδα σε δάκρυα», σε ποίηση του Ελιοτ. Σολίστ: μετζο-σοπράνο Μαίρη - Ελεν Νέζη. Μουσική διεύθυνση: Μίλτος Λογιάδης.
O Γιάννης Χρήστου, ένα από τα πιο ανήσυχα πνεύματα της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, ξεκίνησε το δημιουργικό του έργο, εφαρμόζοντας τις αρχές του σειραϊσμού και του δωδεκαφθογγισμού, ενώ αργότερα πειραματίστηκε με την ηλεκτρονική μουσική και επινόησε ένα σύστημα σημειογραφίας, που ενσωματώνει στην παρτιτούρα και τη σκηνική δράση.