Τι θα φάμε σήμερα; Οταν αυτή η ερώτηση επαναλαμβάνεται καθημερινά και καλούμαστε πάντα εμείς να δώσουμε μια πρωτότυπη απάντηση, καταντά εφιάλτης. Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια με μικρές παραλλαγές. Αλλά είναι ποτέ δυνατόν να επινοήσουμε συνταγές; Οχι βέβαια, το μόνον που μπορούμε να κάνουμε, είναι όταν είμαστε καλεσμένοι και τρώμε κάτι πεντανόστιμο, να θυμόμαστε να ζητάμε και να σημειώνουμε αυθωρί τη συνταγή. Ετσι συνέβη το καλοκαίρι όταν δοκιμάσαμε ένα κοτόπουλο διαφορετικό από τ' άλλα. Ρωτήσαμε. Κρατήσαμε σημειώσεις που ξεχάστηκαν όμως, μέσα στην τσάντα για ένα μήνα και βάλε, για να βρεθούν πριν από λίγο. Αντιγράφουμε ό,τι είχαμε γράψει. Χρειαζόμαστε μπούτια από κοτόπουλο, γιαούρτη σακούλας, σκόρδο και μουστάρδα, πιπέρι, αλάτι και φρυγανιά τριμμένη. Ανακατεύουμε τη μουστάρδα και το ψιλοκομμένο σκόρδο με τη γιαούρτη και βουτάμε μέσα τα μπουτάκια, εννοείται ότι τα έχουμε αλατοπιπερώσει. Επειτα τα πετάμε μέσα στη φρυγανιά. Σε ένα ελαφρώς βουτυρωμένο ταψάκι τα τοποθετούμε ένα ένα και τα καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο. Βάζουμε το ταψί στο φούρνο στους 180 βαθμούς και το αφήνουμε για μισή ώρα με το αλουμινόχαρτο. Μετά το αφαιρούμε και αφήνουμε τα μπουτάκια ξεσκέπαστα να ψηθούν άλλη μισή ώρα. Μετά; Μετά έρχεται η στιγμή που «θα τρώει η μάνα και του παιδιού δε θα δίνει». Συνοδεύεται με πιλάφι, πατάτες τηγανητές ή και με πουρέ πατάτας. Καλή μας όρεξη.

Λογοτεχνικό και ποιητικό να είναι το φθινόπωρό μας. Στο περιοδικό «Εντευκτήριο» (αρ. 62 Σεπτέμβρης) μπορείτε να βρείτε σχεδόν ό,τι ζητάτε, από τα νέα ποιήματα του Γιάννη Βαρβέρη μέχρι το πεζό κείμενο του Γούντι Αλεν. Επίσης, δυο καθηγητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο Γ. Παράσογλου και ο Κυριάκος Τσαντσάνογλου, με αφορμή την έκδοση του τόμου του Λίνου Πολίτη Βιβλιοκρισίες, από το ΜΙΕΤ, αναφέρονται στον πανεπιστημιακό δάσκαλο. Στο Απουσιολόγιο ο εκδότης του περιοδικού Γιώργος Κορδομενίδης σημειώνει την ευγενική «παρουσία» του Νάσου Δετζώρτζη.

Αυτήν την Κυριακή, αλλά και την ερχόμενη, θα δούμε με τα μάτια της συναδέλφου Ελένης Αργυρίου τη δική της Κεφαλονιά που...

«... Λόγω... πεθερικών! (και όχι μόνο), είναι ο λόγος που κάθε καλοκαίρι επισκέπτομαι την Κεφαλονιά, τα τελευταία 11 χρόνια!

Αν έχετε βρεθεί για λίγες μέρες ή και καθόλου, θα σας πρότεινα να επισκεφθείτε το μεγαλύτερο νησί του Ιονίου - καλύτερα τον Ιούνη ή τον Οκτώβρη, για τους εξής σημαντικούς λόγους:

Πρώτον, επειδή είναι σαφώς οικονομικότερα, γεγονός που θα βοηθήσει την παράταση της διαμονής σας. Μην ξεχνάτε ότι έχετε πολλά να δείτε και να κάνετε. (Δέκα μέρες μόλις που αρκούν να πάρετε «μια γεύση» από Κεφαλονιά!).

Και δεύτερον, επειδή έχει λιγότερο κόσμο. Κατά συνέπεια οι μετακινήσεις σας προς τα αξιοθέατα, τις παραλίες ή τη διασκέδαση θα γίνονται χωρίς προβλήματα.

Η Κεφαλονιά είναι το νησί που έχει θέση για όλα τα οικονομικά στρώματα και ικανοποιεί και τον πιο «παράξενο», τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.

Θα φτάσετε με αεροπλάνο, αυτοκίνητο, μηχανάκι ή με λεωφορεία του ΚΤΕΛ, μέσω Πάτρας ή Κυλλήνης.

Εσείς θα αποφασίσετε πού θα μείνετε. Σε πολυτελή ή όχι ξενοδοχεία, σε μεζονέτες με πισίνα, σε ενοικιαζόμενα δωμάτια, ή σε κάμπινγκ. Σε κοσμοπολίτικα μέρη, σε χωριουδάκια παραλιακά (είναι λίγα), σε καμπίσια ή ορεινά μέρη. Απ' όλα έχει ο ...μπαξές.

Για μπάνιο; Μικροί κολπίσκοι, μεγάλες και... τεράστιες παραλίες. Ερημικές ή με περισσότερο κόσμο. Με άμμο ψιλή, μαύρη άμμο, κόκκινες (!) παραλίες, με ψιλά ή χοντρά βότσαλα, ή βράχια με θάλασσες σε όλες τις αποχρώσεις. Από πράσινη μέχρι μπλε βαθιά.

Θα φάτε σε πανάκριβα εστιατόρια, ή σε πιο οικονομικά, σε μεζεδοπωλεία, σε ταβερνίτσες με σπιτική μαγειρική, σε σουβλατζίδικα, ή το πολύ - πολύ να ετοιμάζετε κάτι γρήγορο στην κουζίνα του ενοικιαζόμενου.

Το προτιμότερο θα ήταν να μετακινείστε με δικό σας μέσον, γιατί με την τοπική συγκοινωνία θα δυσκολευτείτε κάπως και δε θα μπορέσετε να φτάσετε σε όλα τα σημεία του νησιού.

Η Κεφαλονιά έχει μεγάλη ιστορία. Πρωτοκατοικήθηκε την Παλαιολιθική Περίοδο, όπως αποδεικνύουν τα άφθονα ευρήματα στις περιοχές της Σάμης, του Φισκάρδου και της Σκάλας. Στη Μυκηναϊκή Περίοδο, οι κάτοικοι απλώθηκαν, «παντρεύτηκαν» σε όλο το νησί και «γέννησαν» έναν ενιαίο πολιτισμό. Ομως από τότε και έως τον 8ο αι. π.Χ. το νησί παρουσίαζε εικόνα εγκατάλειψης.

Την Αρχαϊκή Περίοδο άρχισε να ανακάμπτει σταδιακά. Στους Ελληνιστικούς χρόνους, λόγω των αντιπαραθέσεων μεταξύ των πόλεων - κρατών που υπήρχαν, οι πόλεις απέκτησαν ισχυρές οχυρώσεις. Επειτα από τους Ρωμαίους κατακτητές, η Κεφαλονιά στα τέλη του 4ου αι. αποτέλεσε τμήμα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Τον 12ο αι. πέρασε στους Νορμανδούς και μετά το 1335 κάτω από την εξουσία των Ανδεγαυών, των Τόκκων, των Τούρκων και των Ενετών.

Η περίοδος αυτή της Ενετοκρατίας, είχε ...απ' όλα! Από πειρατικές λεηλασίες μέχρι οικονομική και πνευματική ανάπτυξη. Ολα αυτά διήρκεσαν μέχρι το 1797. Οι Κεφαλονίτες έλαβαν μέρος στην Επανάσταση του 1821 και πρωτοστάτησαν στις εξεγέρσεις κατά της Αγγλοκρατίας. Ενώθηκε με την Ελλάδα στα 1864 μαζί με όλα τα υπόλοιπα Επτάνησα. Κατά την Ιταλογερμανική Κατοχή το νησί πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος για την αντιστασιακή του δράση.

Το 1953 καταστρεπτικός σεισμός ισοπέδωσε τους αρχιτεκτονικούς, εκκλησιαστικούς και καλλιτεχνικούς θησαυρούς. Στην προσπάθεια «ανόρθωσης» του νησιού, οι Κεφαλονίτες, με όση δύναμη διέθετε ο καθένας, έχτισαν ξανά τα χωριά και τα γεφύρια τους. Το προηγούμενο «χρώμα» του νησιού με τα παραδοσιακά κτίρια και τα μεγαλόπρεπα αρχοντικά, το συναντά κανείς μόνο στο Φισκάρδο που έπαθε και τις λιγότερες ζημιές. Ωστόσο, τα κτίσματα της τελευταίας 15ετίας διέπονται από ενιαίο αρχιτεκτονικό ρυθμό, σε ωραία χρώματα με κεραμοσκεπές.

Τόπος με τέτοια ιστορία και κουλτούρα, που οι κάτοικοι φρόντισαν τη διατήρησή της, δεν μπορεί παρά να μαγνητίζει τους επισκέπτες να γευτούν τις φυσικές, ιστορικές και καλλιτεχνικές ομορφιές.

Προμηθευτείτε ένα χάρτη και ας ξεκινήσουμε με ό,τι η φύση δώρισε στο νησί.

Οι Καταβόθρες. Ενα σημείο στην πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς, το Αργοστόλι, όπου τα νερά της θάλασσας μπαίνουν στη σχισμένη γη και χάνονται προς... (θα το αποκαλύψουμε παρακάτω).

Ο Αίνος. Το ψηλότερο βουνό του τόπου (1.618μ.). Εθνικός δρυμός στο δρόμο Αργοστολίου - Σάμης. Με τα μοναδικά μαύρα έλατα και τα μικρόσωμα σπάνια άλογα που ζουν σε ημιάγρια κατάσταση.

Η Λίμνη του Καραβόμυλου. Βρίσκεται κοντά στην παραλιακή κωμόπολη της Σάμης. Το μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο που κάνει τα θαλάσσια νερά από τις Καταβόθρες του Αργοστολίου να διασχίζουν υπογείως για 15 χιλιόμετρα το νησί, να αναμειγνύονται με γλυκά νερά, να σχηματίζουν τη λίμνη και να συνεχίζουν στο σπήλαιο της Μελισσάνης και στην Αγία Ευφημία!

Το σπήλαιο της Μελισσάνης. Θα μπείτε στα σπλάχνα του από μια υπόγεια διάβαση και το θέαμα που θα αντικρίσετε δε ...θα το πιστεύετε. Η οροφή έχει πέσει και ο ήλιος φωτίζει τα γαλαζοπράσινα νερά. Εκεί, ευγενικοί βαρκάρηδες θα σας πάνε μια υπέροχη βαρκάδα και ταυτόχρονα θα μάθετε απ' αυτούς τα σημαντικότερα για την ιστορία του σπηλαίου. (Βρίσκεται κοντά στο χωριό Καραβόμυλος.)

Το σπήλαιο της Δρογκαράτης. Εδώ θα θαυμάσετε τα ...γλυπτά έργα τέχνης από σταλακτίτες και σταλαγμίτες χιλιάδων χρόνων. Θα περπατήσετε ανάμεσά τους με δέος. (Είναι πολύ κοντά στο σπήλαιο της Μελισσάνης).

Ενδιαφέρον ακόμα παρουσιάζουν η λίμνη Αβυθος στο χωριό Αγ. Νικόλαος (39χλμ. από το Αργοστόλι), οι θαλάσσιες σπηλιές στην Αγ. Κυριακή, ο βράχος της Κουνόπετρας (στο ομώνυμο χωριό), ο υδροβιότοπος στο χωριό Λιβάδι (κοντά στο Ληξούρι) και το σπήλαιο της Δράκαινας σε ορθοπλαγιά του φαραγγιού του Βοχυνά (στον Πόρο).

Αυτά είναι τα σημαντικότερα αξιοθέατα που η φύση φρόντισε να χαρίσει στους κατοίκους της Κεφαλονιάς και τους επισκέπτες.

Την άλλη Κυριακή, θα μιλήσουμε για τα Μουσεία που αξίζει να επισκεφθείτε, αλλά και για τις παραλίες, τα ταβερνάκια όπου θα γευτείτε παραδοσιακό φαγητό και το εξαιρετικό κεφαλλονίτικο κρασί και φυσικά τα ζαχαροπλαστεία! Θα μιλήσουμε για όλα τα μέρη, όπου θα διασκεδάσετε ή θα κάνετε το αγαπημένο σας σπορ ή θα τολμήσετε να επιδοθείτε σε ένα νέο άθλημα, ριψοκίνδυνο ή όχι.

Ως τότε, καλή αντάμωση.

Ενα πρωτότυπο αστυνομικό μυθιστόρημα γραμμένο από «δυο» διάσημους συγγραφείς αλλά από δυο μόνο χέρια,(εκεί έγκειται η πρωτοτυπία και απ' ό,τι φαίνεται όχι μόνον εκεί...), κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Καστανιώτης». Πρόκειται για τη «Γλυκιά, Ερωτική Πόλη», των Εντ Μακ Μπέιν και Ιβαν Χάντερ. Γιατί λέμε με δυο χέρια; Διότι μιλάμε για ένα και το αυτό πρόσωπο, που και με τα δυο διαφορετικά ονόματα έγινε διάσημο στις ΗΠΑ, αλλά και στο εξωτερικό. Ως Εντ Μακ Μπέιν απέσπασε το βραβείο Crime Writers Association/ Cartier Diamond Award, βραβείο που για πρώτη φορά δόθηκε σε μη Βρετανό. Οσο για το «alter ego» του, τον Ιβαν Χάντερ, αρκεί μόνον να πούμε ότι ήταν ο σεναριογράφος της ταινίας του Χίτσκοκ τα «Πουλιά». Η ιστορία του βιβλίου ξεκινά από την επιθυμία του ήρωα να ζήσει μια ερωτική βραδιά έστω και πληρωμένη. Και θα ήταν μια κοινή συνηθισμένη ιστορία ένα εκείνη τη νύχτα η κοπέλα που του πρόσφερε τον έρωτα δε βρισκόταν δολοφονημένη...

Ενα μοιραίο πάθος αναπτύσσεται και δένει ακατάλυτα έναν έφηβο και μια μεγαλύτερή του, αλλά νέα γυναίκα, που είναι παντρεμένη με έναν στρατιώτη, ο οποίος βρίσκεται στο μέτωπο και πολεμά για την πατρίδα του. Ενας έρωτας παράφορος, απόλυτος ενάντια σε όλους και σε όλα περιγράφεται με μια απίστευτη δύναμη από τον Ρεϊμόν Ραντιγκέ που πέρασε σαν λαμπρός διάττων από τα Γράμματα και έγινε μύθος με τη θεματική του τόλμη και την πένα συνεχώς να αιωρείται μεταξύ κυνισμού και αθωότητας. Το βιβλίο «Ο Διάβολος στο κορμί», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΡRΙΝΤΑ», όταν πρωτοκυκλοφόρησε στη Γαλλία προκάλεσε σκάνδαλο. Αργότερα, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Κλοντ Οτάν Λάρα με πρωταγωνιστές τον αλησμόνητο Ζεράρ Φιλίπ και τη Μισελίν Πρεσλ.