Δευτέρα 27, έως και Παρασκευή 31 Ιουλίου (12.00-14.30) «Club Ρομποτικής» για παιδιά 10 έως 15 ετών (με προεγγραφή). Τα «ανήσυχα» πνεύματα, με τη βοήθεια του Γιώργου Μπίκα, θα γνωρίσουν το μαγικό κόσμο της ρομποτικής. Θα κατασκευάσουν τα ρομπότ και θα τα προγραμματίσουν με υπολογιστές, ώστε να εκτελούν τις εντολές τους!
«Find the Answer and Win», στον 1ο όροφο της Βιβλιοθήκης. Οι μικροί «εξερευνητές» ψάχνουν σε πηγές, ώστε να απαντήσουν σε ερωτήσεις διαφόρων θεμάτων, κερδίζοντας λογοτεχνικά βιβλία.
Τρίτη 28 Ιουλίου (11.00-13.00) «Ο αγώνας των κάστρων»! Με την Θεατρο-παιδαγωγική Ομάδα «Σαλτιμπάγκοι». Αγόρια και κορίτσια μέσα από περιπέτειες και δοκιμασίες καλούνται να επιστρατεύσουν όλες τους τις δυνάμεις για να ανασυγκροτήσουν τα κατεστραμμένα τους κάστρα. Θεατροκινητικά και εικαστικά παιχνίδια εμπνευσμένα από τον παραμυθένιο κόσμο των κάστρων και των ιπποτών. Για παιδιά από 8-11 ετών (με προεγγραφή). Εργαστήρι Ρομποτικής, για παιδιά από 7-9 ετών (μία συνάντηση με προεγγραφή).
Πέμπτη 30 Ιουλίου (11.00-13.00) «Κοκτέιλ πάρτι»! Μεγάλες γευστικές απολαύσεις από μικρούς σεφ! Τα παιδιά γίνονται ευφάνταστοι σεφ και διασκεδάζουν, φτιάχνοντας δροσιστικά, πολύχρωμα κοκτέιλ φρούτων και πρωτότυπα καλοκαιρινά σνακ με εικαστική διάθεση. Με την Ομάδα «Σαλτιμπάγκοι», για παιδιά δημοτικού με προεγγραφή. «Ψηφιακές δημιουργίες» (10.30-11.30). Τα παιδιά παίζουν και δημιουργούν με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, για παιδιά 6-9 ετών (με προεγγραφή, μία συνάντηση).
«Είδα στην τηλεόραση τις Πρέσπες, τη μικρή ν' απλώνεται νωχελικά στο ελληνικό έδαφος και τη μεγάλη να χώνεται στην αγκαλιά των γειτόνων και είπα: - Τι καλά θα ήταν το ίδιο αγαπημένοι να ζούσαν και οι κάτοικοι των χωρών μας, όλων των χωρών της γης, αν δεν υπήρχε ο πειρασμός του αδηφάγου κεφαλαίου που σαρώνει τους ανθρώπους σε πολέμους και φοβερές αιματοχυσίες προκειμένου να αυξάνει συνεχώς τα υπάρχοντά του.
Τις είδα και μέσα μου ξύπνησε η λαχτάρα της χαμένης νιότης πάνω στα ψηλά βουνά που τις τριγυρίζουν. Στη μικρή Πρέσπα βρέθηκα στρατιώτης αμέσως μετά τη λήξη του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου και "εγκατασταθήκαμε" σ' ένα υπόγειο καταφύγιο μέσα στο οποίο δεν μπορούσε να εισχωρήσει της ημέρας το φως, με συντροφιά τα ποντίκια που παραδόξως ήταν τετράπαχα και, το φόβητρο όλων των συγκατοίκων, εξαιτίας του γεγονότος ότι αρέσκονταν να 'τρώνε τα αυτιά των φαντάρων! Δεν είναι και μικρό κακό, η αλήθεια, να γυρίσει κανείς σπίτι του κουτσαύφτης σε μια ηλικία της παντρειάς, που πρέπει ν' αρέσει στα κορίτσια!
«Οι κάτοικοι της περιοχής ήταν λιγοστοί και ταλαιπωρημένοι στα γύρω χωριά, που φαίνονται τώρα όμορφα και ανανεωμένα, όπως το επιβάλλει το πανέμορφο περιβάλλον! Οι κάτοικοι λιγοστοί, αλλά πλήθος οι λαγοί, περιφέρονται στα μονοπάτια ανενόχλητοι μιας και οι φαντάροι δεν ασχολούνται μαζί τους γιατί και αν τους πιάσουν δε ξέρουν τι να τους κάνουν μέσα στη σπηλιά! Ούτε μάγειρας υπήρχε, ούτε σκεύος μαγειρικής!
Δε ξεχνώ την ημέρα των εκλογών του 1951 που κατεβαίνοντας για να ψηφίσω υποχρεωτικά στο χωριό ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ, ξαφνικά βρέθηκε μπροστά μου στο μονοπάτι ένας λαγός τεράστιος που με κατατρόμαξε! Εκείνος έδειξε εντελώς ατάραχος και συνέχισε την πορεία του αδιαφορώντας για την παρουσία μου. Η δική του παρουσία διέκοψε τη σκέψη που με βασάνιζε στη διαδρομή: - Τι, και πώς θα γίνει η ψηφοφορία; Γεγονός είναι ότι η ψηφοφορία... έτσι κι αλλιώς έγινε και όπως θα θυμούνται οι παλιοί βγήκε ο Παπάγος.
Ενας άλλος λαγός, να δείτε τι μου έκανε! Σα διαβιβαστής που ήμουνα, είχα την ευθύνη του τηλεφώνου που τα καλώδιά του ήταν σκόρπια πάνω στις βουνοπλαγιές, όταν λοιπόν, μια μέρα έπαθε βλάβη η γραμμή, με έστειλαν μόνο, να τη βρω και να τη διορθώσω. Περπατώντας αρκετά χιλιόμετρα στην οροσειρά παράπλευρα με τα σύνορα ακολουθώντας την πορεία του καλωδίου που συνέδεε τα φυλάκια, κάποτε, ανακάλυψα τη βλάβη πάνω σ' ένα ψηλό δέντρο και σκαρφαλώνοντας με βιαστικές κινήσεις πάνω του προσπαθούσα να επανασυνδέσω τις δυο άκρες του καλωδίου οπότε, ένα ξαφνικό και δυνατό φρουου, κόντεψε να με αφήσει επιτόπου! Αθελα έκλεισα τα μάτια και κουλουριάστηκα στο δέντρο ώσπου αντίκρισα στο ξέφωτο ένα λαγό τεράστιο σαν κατσίκι. Μετά από αυτό το ξαφνικό, πήρα το μονοπάτι της επιστροφής και έτρεχα σα λαγός ή μάλλον σαν τρελός στα παραμεθόρια βουνά για να φτάσω το γρηγορότερο στη σπηλιά μου με τους πελώριους ποντικούς που αποτελούσαν μόνιμη τρομάρα... για τα αυτιά και τη μύτη των οπλιτών! Που αντί για όνειρα γλυκά, ένεκα το νεαρόν της ηλικίας, ξημεροβραδιάζονταν με το φόβο των αρουραίων.
Ξαναπήγα και ως πολίτης εκεί πάνω, όχι βέβαια στην ποντικοφωλιά του βουνού και θεώρησα τυχερούς, με όλα τους τα προβλήματα, όσους βιώνουν σε τέτοιες τοποθεσίες».