«Κοιτάξτε το! Το βλέπετε; Αυτό δεν ήταν κτίριο. Πηγάδι ήταν, που ρούφηξε και σκότωσε τα παιδιά μας». Εξι μήνες μετά τον καταστροφικό σεισμό της 7ης του Σεπτέμβρη, την περασμένη Τρίτη, οι συγγενείς των 43 νεκρών του εργοστασίου της «Ρικομέξ» τέλεσαν μνημόσυνο στο χώρο της τραγωδίας. Και τα σπαρακτικά λόγια, που δύσκολα έβγαιναν από τα χείλη τους, είναι το ανάθεμα σε μια πολιτική που σκοπό έχει να γεννά κέρδη. Που δεν ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, αλλά μόνο για όσα αυτός μπορεί να παράγει...

Οι συγγενείς των νεκρών της «Ρικομέξ» ένιωσαν και κατάλαβαν αυτήν ακριβώς την πολιτική με τον πιο τραγικό τρόπο. Το εργοστάσιο που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος - όπως λένε και έγκυρες πληροφορίες - είχε χτιστεί με μοναδική νόμιμη άδεια αυτή του 1979! Από εκεί και μετά έως και τη στιγμή της τραγωδίας, όλα γίνονταν, όπως ακριβώς γίνονται σε αυτό το σύστημα. «Φακελάκι» - επέκταση πάνω στο ρέμα - έλεγχοι που διέταζαν την κατεδάφιση της παράνομης επέκτασης χωρίς όμως να υλοποιούνται ποτέ. Και από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Και ο κύκλος, φαύλος για τον άνθρωπο. «Παγιδευμένος» στους κανόνες του καπιταλισμού, με την αίσθηση της αδυναμίας για αντίδραση να μπολιάζεται από τα όργανα της άρχουσας τάξης, τα ΜΜΕ και την εκάστοτε κυβέρνηση.

Κι ύστερα μίλησαν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης για αντισεισμική πολιτική και αντισεισμική θωράκιση. Αλλά βέβαια μόνο στα λόγια, καθώς μια τέτοια πολιτική απαιτεί σχεδιασμό με γνώμονα τον άνθρωπο και όχι το κέρδος. Γι' αυτό το λόγο, άλλωστε, ο ομότιμος καθηγητής Σεισμολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαζάχος, σε σχετική ημερίδα της ΚΟΑ του ΚΚΕ, τόνισε πως το πλέγμα προτάσεων για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας, που και ο ίδιος έχει προτείνει, δεν υλοποιείται, γιατί, όπως είπε, μια τέτοια πολιτική, αντισεισμική, γεννά ευθύνες στην κυβέρνηση. Ευθύνες που έρχονται σε αντίθεση με τις προτεραιότητές της, που είναι οι ευθύνες, οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει απέναντι στο κεφάλαιο.

Μια αντισεισμική πολιτική απαιτεί ολοκληρωμένο σχεδιασμό. Καταγραφή, έρευνα και μελέτη της σεισμικής επικινδυνότητας των διαφόρων περιοχών της χώρας. Μικροζωνικές μελέτες για να προσδιορίζονται οι όροι πολεοδόμησης. Δημόσιο έλεγχο που να επιβεβαιώνει την εφαρμογή των κανόνων πολεοδόμησης. Επιστημονικό έλεγχο όλων των κτιρίων και ιδιαίτερα των αυθαίρετων. Ελεγχο για την ασφάλεια των εργαζομένων στις βιομηχανίες. Συνεχή ενημέρωση του κόσμου για τη σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή που ζει. Θεσμοθέτηση σχεδίου αντιμετώπισης των σεισμών σε όλη τη χώρα, ανά περιφέρεια και νομό.

Ολα εκείνα τα συστατικά της πρότασης που εδώ και καιρό έχει καταθέσει το ΚΚΕ για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας. Πρόταση «χτισμένη» με γνώμονα το συμφέρον της εργατικής τάξης. Γιατί, τελικά, το ζητούμενο δεν είναι οι προτάσεις αλλά ο προσανατολισμός. Και ο προσανατολισμός του δικομματισμού είναι εντελώς διαφορετικός από εκείνον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Στη σημερινή πραγματικότητα «είναι επιτακτικά αναγκαίο να διαμορφωθεί ένα μέτωπο πάλης των πιο πλατιών δυνάμεων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, της επιστημονικής κοινότητας, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, από τους πληγέντες, για να μπουν στέρεες βάσεις για την αντισεισμική θωράκιση, αλλά και προστασία του λαού από κάθε φυσικό φαινόμενο». Αυτό είναι το ζητούμενο, όπως ακριβώς το περιέγραψε ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην ημερίδα που προαναφέρθηκε.

Γιατί αν συνεχίσει αυτή η πολιτική, είμαστε όλοι εμείς, εν δυνάμει θύματά της...