Οι συγγενείς των νεκρών της «Ρικομέξ» ένιωσαν και κατάλαβαν αυτήν ακριβώς την πολιτική με τον πιο τραγικό τρόπο. Το εργοστάσιο που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος - όπως λένε και έγκυρες πληροφορίες - είχε χτιστεί με μοναδική νόμιμη άδεια αυτή του 1979! Από εκεί και μετά έως και τη στιγμή της τραγωδίας, όλα γίνονταν, όπως ακριβώς γίνονται σε αυτό το σύστημα. «Φακελάκι» - επέκταση πάνω στο ρέμα - έλεγχοι που διέταζαν την κατεδάφιση της παράνομης επέκτασης χωρίς όμως να υλοποιούνται ποτέ. Και από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Και ο κύκλος, φαύλος για τον άνθρωπο. «Παγιδευμένος» στους κανόνες του καπιταλισμού, με την αίσθηση της αδυναμίας για αντίδραση να μπολιάζεται από τα όργανα της άρχουσας τάξης, τα ΜΜΕ και την εκάστοτε κυβέρνηση.
Μια αντισεισμική πολιτική απαιτεί ολοκληρωμένο σχεδιασμό. Καταγραφή, έρευνα και μελέτη της σεισμικής επικινδυνότητας των διαφόρων περιοχών της χώρας. Μικροζωνικές μελέτες για να προσδιορίζονται οι όροι πολεοδόμησης. Δημόσιο έλεγχο που να επιβεβαιώνει την εφαρμογή των κανόνων πολεοδόμησης. Επιστημονικό έλεγχο όλων των κτιρίων και ιδιαίτερα των αυθαίρετων. Ελεγχο για την ασφάλεια των εργαζομένων στις βιομηχανίες. Συνεχή ενημέρωση του κόσμου για τη σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή που ζει. Θεσμοθέτηση σχεδίου αντιμετώπισης των σεισμών σε όλη τη χώρα, ανά περιφέρεια και νομό.
Ολα εκείνα τα συστατικά της πρότασης που εδώ και καιρό έχει καταθέσει το ΚΚΕ για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας. Πρόταση «χτισμένη» με γνώμονα το συμφέρον της εργατικής τάξης. Γιατί, τελικά, το ζητούμενο δεν είναι οι προτάσεις αλλά ο προσανατολισμός. Και ο προσανατολισμός του δικομματισμού είναι εντελώς διαφορετικός από εκείνον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.
Στη σημερινή πραγματικότητα «είναι επιτακτικά αναγκαίο να διαμορφωθεί ένα μέτωπο πάλης των πιο πλατιών δυνάμεων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, της επιστημονικής κοινότητας, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, από τους πληγέντες, για να μπουν στέρεες βάσεις για την αντισεισμική θωράκιση, αλλά και προστασία του λαού από κάθε φυσικό φαινόμενο». Αυτό είναι το ζητούμενο, όπως ακριβώς το περιέγραψε ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην ημερίδα που προαναφέρθηκε.