«Αποχαιρετά οριστικά τη ΝΔ η δεξιά παράταξη μετά και την υπόθεση Μπαλτάκου (...) Ο κόσμος της "καθαρής" δεξιάς που συνιστά ένα ποσοστό της τάξης του 35% μέσα στο εκλογικό σώμα, αποτελεί πλέον παρελθόν για τη ΝΔ (...) οι υπόλοιποι δεξιοί-πατριωτικοί πυρήνες, απλά δεν υπάρχουν μέσα στη ΝΔ. Στελέχη όπως ο Φ. Κρανιδιώτης, ούτε βουλευτές δεν έχουν καταφέρει να εκλεγούν, ενώ οι υπόλοιποι, κρύβονται ή "θάβονται" στον κομματικό μηχανισμό επί ημερών Μνημονίου ή εντάσσονται στον Λαϊκό Σύνδεσμο - Χρυσή Αυγή που αν είχε καταφέρει να μετεξελιχθεί πολιτικά μετά τη νίκη των εκλογών του 2012, σήμερα μπορεί αν ήταν και κυβέρνηση αν αναμονή....».

Σε αυτό το πλαίσιο μετεξέλιξης και προβολής ενός άλλου προφίλ της οργάνωσης, χρυσαυγίτες διαχέουν πληροφορίες ότι «υπάρχουν άτομα μορφωτικού επιπέδου που θέλουν να μπουν στο κόμμα, με την προϋπόθεση να αλλάξει η ΧΑ πρόσωπο».

Αυτό αντανακλάται π.χ. στην συμπερίληψη στο ψηφοδέλτιο του Κασιδιάρη για το δήμο Αθηναίων, του καθηγητή Χρήστου Γούδη. Στις βουλευτικές εκλογές του 2007 υποψήφιος βουλευτής επικρατείας του ΛΑ.Ο.Σ., διετέλεσε και εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, αυτού που περνούσε γενεές δεκατέσσερις η ΧΑ.

Το σημερινό αγκάλιασμά του από το περιβάλλον Κασιδιάρη βρίσκει ακόμα αντιστάσεις στο εσωτερικό της οργάνωσης. Ενδεικτικά, φασιστοσάιτ που υποστηρίζει τη ΧΑ, στηλίτευσε την υποψηφιότητα Γούδη και ό,τι αυτή σηματοδοτεί: «Δεν είναι και ο πλέον αντισημίτης (για να το πούμε όσο πιο διακριτικά γίνεται...), ούτε ο μεγαλύτερος πολέμιος της μασωνίας». Ακόμα: «οι εβραιόφιλοι και οι μασώνοι δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθείς στους πραγματικούς εθνικιστές. Για τον αχταρμά του ΛΑΟΣ ο Γούδης και ο κάθε Γούδης μπορεί και να ήταν αποδεκτός. Αλλο όμως ΛΑΟΣ και άλλο ΧΑ, έτσι δεν είναι;»...

Προηγήθηκε δήλωση του αντιπροέδρου της ΝΔ Δημήτρη Αβραμόπουλου: «Ως μεγάλη δημοκρατική και ευρωπαϊκή παράταξη, η ΝΔ είναι διαχρονικά και σταθερά απέναντι στα άκρα, στις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές και στις ολοκληρωτικές ιδεολογίες (...) Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός παραμένουν οι εγγυητές της συνταγματικής τάξης, της πολιτικής σταθερότητας (...) της προάσπισης των δημοκρατικών μας θεσμών».

Δηλώσεις που ταιριάζουν γάντι στα φημολογούμενα σχέδια Σαμαρά για μετεξέλιξη της ΝΔ σε «νέα» αστική, διευρυμένη «φιλοευρωπαϊκή» παράταξη (ίσως με το όνομα «Νέα Ελλάδα»), που θα ενσωματώνει «μεταρρυθμιστικές» δυνάμεις και εκτός ΝΔ. Μετεξέλιξη που, ικανοποιώντας και την ανάγκη της αστικής τάξης να έχει στην τωρινή συγκυρία μια «κεντροδεξιά» προσανατολισμένη στην αλλαγή μείγματος διαχείρισης, θα ενσωματώνει ευρύτερα στρώματα στις στοχεύσεις της.

Με σκοπό την ενίσχυση αυτής της κατεύθυνσης, αρθρογραφούν συστηματικά εφημερίδες του αστικού Τύπου, πρώτη και καλύτερη η «Καθημερινή», η οποία στο προχτεσινό κύριο άρθρο της με τίτλο «Κεντροδεξιά με καθαρό στίγμα» έγραφε: «Ο κίνδυνος κατάρρευσης της χώρας και η απουσία συγκροτημένης κεντροαριστεράς τής έχουν επιφυλάξει (σ.σ. της κεντροδεξιάς) το ρόλο του εκφραστή όσων πιστεύουν στην αστική δημοκρατία και στην ευρωπαϊκή προοπτική της. Αυτός ο ρόλος και αυτή η πρόκληση δεν συνάδουν με ακρότητες».

Αλλωστε όπως διαχέεται από κορυφαία στελέχη της ΝΔ, που παρουσιάζονται ως «κεντρογενή» και «κεντροδεξιοί», στο εσωτερικό του κόμματος υπάρχουν μεν εισηγήσεις να πάει «δεξιά και πιο δεξιά», αλλά «υπάρχουν και άλλες», παραπέμποντας στις παλαιότερες στοχεύσεις Καραμανλή για το «μεσαίο χώρο».

Κάπως έτσι το πρωθυπουργικό περιβάλλον φαίνεται πρόθυμο να ξεφορτώνεται τέτοια «βαρίδια». Τελευταία, έχουν απομακρυνθεί από τη ΝΔ μια σειρά στελέχη της με αναφορές στο λεγόμενο «δεξιό - πατριωτικό χώρο», που επιπλέον αγκάλιαζαν τους χρυσαυγίτες το προηγούμενο διάστημα.

Π.χ. ο Βύρων Πολύδωρας, που, επικεφαλής σήμερα της «Ενωσης για την πατρίδα και τον Λαό», διαφώνησε προχτές στη Βουλή στην άρση ασυλίας νεοναζί βουλευτών, στην ποινική δίωξη της ΧΑ. Ο ίδιος, ήδη από τον Ιούνη 2013, έλεγε ερωτηθείς αν πρέπει να υπάρξει συνεργασία ΝΔ και με τη ΧΑ: «Βεβαίως και με τη ΧΑ. Μας έπιασε η ευαισθησία για τη ΧΑ η οποία είναι ψηφισμένη από 600 χιλιάδες κόσμο, θα ψηφιστεί από 1 εκ. και εμείς θα κάνουμε αναμνήσεις του Συντάγματος της Βαϊμάρης»...

'Η ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, επικεφαλής του ομίλου «Πατρίδα», που επίσης τάχθηκε ενάντια στην άρση ασυλίας και τον Ιούνη 2012 χαρακτήρισε τη Χρυσή Αυγή «αδελφική κεντροδεξιά παράταξη». Τον Οκτώβρη 2013 συμφωνούσε με τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας να προσκαλέσει τους νεοναζί βουλευτές στην εξέδρα των επισήμων στη στρατιωτική παρέλαση: «Θα έκανα και εγώ το ίδιο που έκανε ο Τζιτζικώστας για το θέμα της πρόσκλησης των χρυσαυγιτών. Υπάρχουν υπερβολές στην τηλεοπτική τρομοκρατία, στόχος να μη μείνει τίποτα εθνικό και πατριωτικό».

Από κοντά και οι ΑΝΕΛ που π.χ. την Τετάρτη δεν υπερψήφισαν την άρση ασυλίας νεοναζί βουλευτών. Ολοι αυτοί μαζί δείχνουν να λοξοκοιτάζουν προς τη ΧΑ, με ανοικτό το σενάριο σύμπηξης «γνήσιου δεξιού μετώπου».

Καταγράφοντας το ποιος είδε ποιον έχουμε: Τον κατά δήλωσή του ...εκ γενετής «αντικομμουνιστή» τέως γενικό γραμματέα της κυβέρνησης Π . Μπαλτάκο να παραδέχεται ότι είχε συνομιλίες με νεοναζί βουλευτές, για το «καλό» της παράταξης και της χώρας. Το επί 35 χρόνια στέλεχος της ΝΔ Παναγιώτη Ψωμιάδη να λέει πως όλοι ήξεραν για τον τέως γενικό γραμματέα, αλλά δεν μιλούσαν. Τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη να ομολογεί ότι όσο συμμετείχε στην κυβέρνηση δεχόταν από τον Μπαλτάκο πιέσεις για να στηρίξει νομοσχέδια με αντίβαρο τη Χρυσή Αυγή: «Είχαμε ομολογημένο δημόσιο λόγο ότι "αν δεν ψηφίσετε εσείς της ΔΗΜΑΡ το τάδε νομοσχέδιο, δεν θα πέσει η κυβέρνηση, διότι θα συνεργαστούμε με τη Χρυσή Αυγή"» δήλωσε, δείχνοντας βέβαια από την άλλη ότι ως αστικό κόμμα η ΔΗΜΑΡ δεν είχε πρόβλημα να συγκυβερνά επί μακρόν παρέα με αντικομμουνιστές.

Οπως πρόβλημα δεν είχε ούτε το ΠΑΣΟΚ που επιμένει στην «προγραμματική συμφωνία» με την κυβέρνηση, μόνο ζητά ενίσχυσή του στις εκλογές ως ο «προοδευτικός πόλος» της συγκυβέρνησης προκειμένου να διαπραγματευτεί από καλύτερη θέση τη συμμετοχή του εκεί. Κάποιες δηλώσεις διαφοροποίησης του Γιώργου Παπανδρέου ενάντια στη συμπόρευση με τη ΝΔ, περισσότερο έχουν το χαρακτήρα καταγραφής με ορίζοντα την επομένη των ευρωεκλογών, για την οποία διάφορα σενάρια κυκλοφορούν σχετικά με το πώς θα σταθεί ο Παπανδρέου ενάντια στον Ευ. Βενιζέλο (με νέο κόμμα ή επαναδιεκδικώντας την ηγεσία του κόμματος).

Είχαμε επίσης το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Παναγούλη να λέει για τις σχέσεις του με τον Κασιδιάρη ότι «μιλάω με όλους τους βουλευτές και με τους 298 της Βουλής, εκτός του Μάκη Βορίδη». Επιπλέον, ερωτηθείς αν ο υπόδικος Κασιδιάρης του ζήτησε να πάει μάρτυρας υπεράσπισης, δεν απέκλεισε να τον υπερασπιζόταν! Αντιθέτως, και ενώ έχουν προηγηθεί δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις χρυσαυγιτών, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε έως και πρόθυμος να τους συνδράμει: «Ποτέ δεν μου ζήτησε να είμαι μάρτυρας. Κι αν μου το ζητούσε, αν πίστευα ότι θα μπορούσα να πάω, θα πήγαινα, δεν δέχομαι ποτέ κομματικές πιέσεις»...

Αξιοπρόσεκτη και η απάντηση του προέδρου των ΑΝΕΛ Π. Καμμένου στο ερώτημα αν αποκλείει να έχει συνομιλήσει βουλευτής του με χρυσαυγίτες: «Δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς τίποτε», είπε.

Τα παραπάνω αποδεικνύουν τις στενές σχέσεις της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης με τον κρατικό μηχανισμό, τους θεσμούς του αστικού κράτους, το αστικό πολιτικό σύστημα. Τέτοιου είδους «αντισυστημική» δύναμη είναι η Χρυσή Αυγή - τέτοιου είδους «αντιφασίστες» είναι και το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, προσφέροντας πολυποίκιλη κάλυψη, ανοχή, άμεση ή έμμεση στήριξη στην οργάνωση.

Σε κάθε περίπτωση, η δημοσιοποίηση τώρα πληροφοριών για επικοινωνία άλλων αστών με τους χρυσαυγίτες δεν πρέπει να αξιοποιηθεί με στόχο να βγει λάδι η ΧΑ για τη δράση της ως φασιστικής - εγκληματικής οργάνωσης. Ισα - ίσα πρέπει να μπει το ερώτημα ποιοι το θέλουν και για ποια οφέλη.

Η εγκληματική της δράση είναι υπαρκτή. Τα μέλη της έκαναν δολοφονίες, επιθέσεις σε βάρος εργαζομένων, λειτούργησαν ως «μπράβοι» των εργοδοτών. Γι' αυτό και αποτελεί λαϊκή απαίτηση να διερευνηθούν οι εγκληματικές της πράξεις, να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.

Είναι επικίνδυνη η στάση στελεχών άλλων κομμάτων (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ), δημοσιογράφων, διαφόρων παραγόντων, που (είτε καιροσκοπικά - ψηφοθηρικά, είτε εξαιτίας «συγγενειών» με το χώρο της ΧΑ, είτε γιατί δεν θέλουν να «καεί» η Χρυσή Αυγή), μιλάνε για «σκευωρίες» ή και «αθώους».

Τα λαϊκά στρώματα, και με αυτήν την ευκαιρία, πρέπει να προβληματιστούν για το τι σχεδιασμοί βρίσκονται στα σκαριά. Για την προσπάθεια από αστικά επιτελεία δημιουργίας νέων παγίδων εγκλωβισμού του λαού στους ανταγωνισμούς που αναπτύσσονται ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου, στο ξεκαθάρισμα δικών τους λογαριασμών.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή είπε ότι η εγκληματική φασιστική οργάνωση ΧΑ για να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά από το λαϊκό κίνημα δεν αρκεί μόνο η ποινική δίωξή της για τα εγκλήματά της. Η αντιμετώπισή της προϋποθέτει την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, το δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Το τσάκισμά της προϋποθέτει το τσάκισμα του συστήματος που τη γεννά, του καπιταλισμού.

Το ΚΚΕ είναι εγγύηση για να αντιμετωπιστεί η ναζιστική ΧΑ, αυτά τα τσιράκια του συστήματος, των μεγαλοεργοδοτών που εκτελούν συμβόλαια με μεγαλοσυμφέροντα. Για να αναδειχθεί ο ομφάλιος λώρος που δένει τέτοια μορφώματα με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, τους μηχανισμούς του, που τους αξιοποιούν, πότε τους αμολάνε και πότε τους μαζεύουνε, με στόχο να χτυπάνε το εργατικό κίνημα, να τρομοκρατούν, να σπέρνουν το φασιστικό δηλητήριο.

Οι συνομιλίες και οι επαφές του γγ της κυβέρνησης με τους χρυσαυγίτες απέδειξαν ότι η ΧΑ είχε «πλάτες», στηρίχτηκε από μηχανισμούς του συστήματος, του αστικού κράτους. Υπάρχουν τεράστιες ευθύνες στην κυβέρνηση και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, γιατί - ανεξάρτητα από τις αντιφασιστικές και αντιχρυσαυγίτικες κορόνες τους - η πολιτική τους πρακτική προσέφερε και προσφέρει κάλυψη, ακόμη και στήριξη στη ΧΑ.

Η κυβέρνηση έχει ευθύνη για την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, που καλλιέργησε και η οποία εκτρέφει ανθρώπους όπως τον Μπαλτάκο. Η κυβέρνηση, αλλά και άλλα πολιτικά κόμματα έχουν στους κόλπους τους ανθρώπους που καμαρώνουν ότι είναι αντικομμουνιστές, τη στιγμή που αποδεικνύεται ότι αντικομμουνισμός και φασισμός αλληλοενισχύονται και αλληλοτροφοδοτούνται. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ συγκυβερνούσαν και συγκυβερνούν με τέτοια πρόσωπα.

Είναι άλλο πράγμα ότι το αστικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αποφασιστικά το ναζισμό, γιατί γεννιέται από τα σπλάχνα του. Είναι άλλο πράγμα ότι οι αστικές προτάσεις για την αντιμετώπιση της ΧΑ εντάσσονται στα διάφορα σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, στους ανταγωνισμούς μερίδων του κεφαλαίου και σε πιθανό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Και είναι άλλο - τελείως διαφορετικό - πράγμα να υπονομεύεται η λαϊκή απαίτηση να διερευνηθούν οι εγκληματικές της πράξεις και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, όσο κι αν σήμερα αυτό που απαιτείται είναι - πάνω από όλα - ένα κίνημα σε ρήξη με το σύστημα που γεννά και θρέφει τους ναζιστές.

Αποδεικνύεται ότι ο λαός μπορεί να βασίζεται μόνο στη δική του δύναμη, σε ένα ισχυρό κίνημα, σε μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία, σε ένα ισχυρό ΚΚΕ για να αντιμετωπίσει τους φασίστες.

Η ΧΑ μπορεί να αντιμετωπιστεί από το λαό, με ένα ισχυρό κίνημα, ένα ισχυρό ΚΚΕ. Και όχι με λογικές ανοχής ή με λογικές συνταγματικών τόξων, δηλαδή μέσα από συνεργασία με εκείνες τις δυνάμεις που στηρίζουν το σύστημα και ευθύνονται για την εμφάνιση της ΧΑ.

Ετσι, η πολιτική αστικής διαχείρισής του εμφανίζεται λίγο - πολύ ως ένα «τακτικό κόλπο», ως «συμβιβασμοί για καλό σκοπό», μια προσπάθεια να «ξεγελαστεί» το σύστημα παίρνοντας υπόψη τον αρνητικό συσχετισμό. Αυτό υποστήριξε, εμμέσως πλην σαφώς, ο Αλ. Τσίπρας στη διακαναλική: «Είναι η πιο δύσκολη στιγμή για οποιαδήποτε κυβέρνηση να έχει να αντιμετωπίσει ένα σχέδιο ανάταξης. Αρα, αυτό σημαίνει ότι οι συγκρούσεις μας και το σχέδιο εξόδου μας πρέπει να είναι καλά μελετημένο (...) Δεν μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση που αύριο θα γίνει κυβέρνηση να λέει δεν θα πάω να διαπραγματευτώ (...) Δεν έχουμε στο μυαλό μας ότι θα πάμε στους Ευρωπαίους και θα τους πούμε χρηματοδοτήστε μας για να φτιάξουμε σοσιαλισμό. Τον σοσιαλισμό θα τον φτιάξουμε όταν θα πατήσουμε στα πόδια μας. Και θα τον φτιάξουμε γιατί το μέλλον της ανθρωπότητας δεν είναι αυτός ο ανταγωνισμός. Είναι η αλληλεγγύη. Το μέλλον του κόσμου δεν είναι ο νεοφιλελεύθερος, βάναυσος, ο καζινοκαπιταλισμός που ζούμε σήμερα, να παίρνουμε τη ζωή του άλλου προκειμένου να έχουμε κέρδος».

Προετοιμάζοντας, λοιπόν, τους εργαζόμενους για τις «δυσκολίες», ταυτόχρονα αφήνουν «αδέσποτη» μια υποψία ελπίδας για μια πιο σύγχρονη εκδοχή «βολέματος» και ενσωμάτωσης, απευθυνόμενοι κυρίως σε εργαζόμενους πιο πολιτικοποιημένους που συμμετέχουν στο κίνημα. Σε ημερίδα του ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ», του γερμανικού αδελφού κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ «Die Linke», στις 22-23 Μάρτη, ο «νούμερο 2» της Κουμουνδούρου, Γ. Δραγασάκης, περιέγραψε τη δυσκολία που θα έχουν στο να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό, τις τράπεζες κ.λπ. Οπως είπε, «το αριστερό δεν είναι αυτονόητο. Χρειαζόμαστε ένα άνοιγμα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό» και προανήγγειλε εφαρμογή μεθόδων ενσωμάτωσης στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, αλλά και κλείνοντας πονηρά το μάτι σε όσους ονειρεύονται ζεστές θεσούλες σε κρατικούς οργανισμούς και μηχανισμούς σημείωσε ότι θα χρειαστεί «να υπάρξει συμμαχία όχι κατ' ανάγκην μόνο με "δικούς μας" (...) Πρέπει να δούμε στρατηγική συμμαχιών. Θέλουμε να εκπροσωπούμε όλες τις δυνάμεις, από την αριστερή σοσιαλδημοκρατία ως την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά».

Τα τερτίπια του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να ξεγελάσουν το λαό και να παγιδευτεί σε νέα αδιέξοδα. Στο λαβύρινθο του καπιταλισμού καραδοκούν πολλοί «Μινώταυροι», πουθενά όμως η σωτηρία του. Τα όσα λέει και όσα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι κριτήριο για τους εργαζόμενους, που πρέπει να δουν καθαρά την ταξική ουσία της πρότασής του. Ο ταξικός εχθρός (τον οποίο σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα αφήνει στο απυρόβλητο το ΚΚΕ ενώ ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ!), δηλαδή οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι ακτοπλόοι, οι φαρμακοβιομήχανοι, ο ΣΕΒ, η ΕΕ με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ χαριεντίζεται, τον «ελέγχει» ως προς την αξιοπιστία και την ικανότητά του να τα βγάλει πέρα στη διαχείριση των υποθέσεών του. Σε αυτούς δίνει εξετάσεις. Μέσα σε αυτά που εξετάζεται είναι η ικανότητά του να ξεγελά και να ενσωματώνει το λαό. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να του κάνουν τη χάρη...

Η παραδοχή αυτή, που καταγράφεται και σε δηλώσεις και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν σηματοδοτεί παρά την προσπάθεια προσαρμογής του λόγου τους στα δεδομένα που διαμορφώνει η κατάσταση και οι ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας και κυρίως η προοπτική της ανάκαμψης. Γνωρίζοντας ότι στο πλαίσιο της αστικής εξουσίας και της ΕΕ, της διαχείρισης που αντιστοιχεί στις ανάγκες των καπιταλιστών, δεν υπάρχει ο παραμικρός χώρος για την ικανοποίηση εργατικών λαϊκών αναγκών επιχειρούν εκ των προτέρων να καλλιεργήσουν τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων στο λαό. Ταυτόχρονα να ενσωματώσουν στοιχεία της κριτικής που τους ασκείται απ' την πλευρά του ΚΚΕ ώστε να την «απονευρώσουν» και να τη φέρουν στα μέτρα της πρότασής τους προς όφελος του κεφαλαίου.

Χαρακτηριστικό αυτού του πνεύματος είναι άρθρο στην πρώτη σελίδα της «Αυγής» (3/4/2014) όπου ο συντάκτης με ψευδώνυμο «Μακμακ» σημείωνε: «Ούτε εγώ χαίρομαι που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, κατανοώ όμως γιατί δεν είναι δυνατόν να βγούμε σε ορατό χρονικό διάστημα».

Θυμίζουμε ότι το 2012 ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε σε συνέντευξή του στο «tvxs.gr», μια δήλωση που επαναλαμβάνει αραιά και πού ως σήμερα: «Εξουσία, ξέρετε, είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο από τη διακυβέρνηση. Τη διακυβέρνηση μπορείς να την πάρεις με την ψήφο (...) αλλά την εξουσία δεν την παίρνεις έτσι εύκολα (...) Η δυνατότητα η Αριστερά να βρεθεί στην κυβέρνηση είναι συνυφασμένη με την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, του μαζικού κινήματος. Εμείς λοιπόν σήμερα έχουμε τη δυνατότητα να ζητάμε ψήφο εξουσίας και να μη μας περνάνε για τρελούς, αλλά να μας παίρνουν στα σοβαρά, ακριβώς γιατί δύο χρόνια τώρα είχαμε το λαό στους δρόμους»...

Ολοι τους επικαλούνται σε γενικές γραμμές σωστές διαπιστώσεις για να οδηγήσουν όμως το λαό σε λάθος συμπεράσματα.

Ο Μηλιός π.χ. δέχεται ότι το να κυβερνάς δεν ταυτίζεται με το να ελέγχεις τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, να ψηφίζεις νόμους υπέρ του λαού και να εφαρμόζονται. Κρύβει όμως το λόγο για τον οποίο αυτό συμβαίνει. Δηλαδή ότι η εξουσία βρίσκεται στα χέρια των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και το μόνο που αλλάζει είναι ο πολιτικός εκπρόσωπός τους που διαχειρίζεται τις υποθέσεις τους για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο (π.χ. τετραετία). Στο έδαφος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και με την εξουσία στα χέρια του κεφαλαίου, όποιος και να έρθει στην κυβέρνηση και πέρα από προθέσεις θα χορέψει στο σκοπό που θα βαράνε τα «όργανα» των καπιταλιστών.

Και το κρύβει ακριβώς για να σερβίρει την παλιά χρεοκοπημένη θεωρία των «βημάτων», ότι πρώτα θα πάρουμε την κυβέρνηση για το λαό και μετά, σιγά σιγά, θα κάνουμε το σημερινό κράτος φιλολαϊκό...

Θεωρία που υπερασπίστηκε και ο Αλ. Τσίπρας, δηλώνοντας στο πλαίσιο της διακαναλικής συνέντευξης που παραχώρησε το βράδυ της Τετάρτης: «Πρέπει να καταλάβουμε ένα πράγμα. Το μνημόνιο, που μάλιστα μας λένε ότι τελειώνει, δεν είναι ένας νόμος. Πριν σας μίλησα για 400 εφαρμοστικούς νόμους. Το μνημόνιο είναι ένα πλέγμα νόμων που έχει δημιουργήσει ένα καθεστώς. Και για να γκρεμιστεί αυτό το καθεστώς δεν θα αρκεί μέσα σε μια μέρα η κατάργηση κάποιων νόμων ή των νόμων που το έφεραν στη Βουλή. Για αρκετό χρονικό διάστημα θα γίνει μια προσπάθεια ανάταξης της ελληνικής οικονομίας και αλλαγής του πλαισίου μέσα στο οποίο θα δομείται η κοινωνία και η οικονομία».

Με τη δήλωσή του αυτή ενταφίασε οριστικά τους αλλοτινούς «λεονταρισμούς» για κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο στη Βουλή, την επόμενη μέρα της ανάληψης της διακυβέρνησης απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, με τους οποίους υφάρπαξε λαϊκές ψήφους. Αφήνοντας όμως - σε ένα άθλιο εμπόριο μάταιης ελπίδας - να αιωρείται η εντύπωση ότι τα φιλολαϊκά μέτρα απλά μετατίθενται χρονικά για αργότερα ...αλλά κάποτε θα έρθουν.

Κρύβοντας επιμελώς τα όσα τάζει την ίδια στιγμή στο κεφάλαιο: Ανάκαμψη, ρευστότητα, ανταγωνιστικότητα, υγιή επιχειρηματικότητα, εγγύηση του ευρωμονόδρομου, διεκδίκηση καλύτερων θέσεων εντός ΕΕ κλπ., που βεβαίως δεν ταιριάζουν με τα φιλολαϊκά μέτρα.

Υπάρχει ένα ακόμα στοιχείο που συνοδεύει αυτή τη λογική. Η επίμονη ανάδειξη της ευθύνης του κινήματος να στηρίξει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με την υπόμνηση ότι αν δεν το πράξει, θα είναι υπόλογο για την αδυναμία της να ξεδιπλώσει μια φιλολαϊκή τάχα πολιτική. Κάτι χειρότερο από εκβιασμός. Εφτασε ο Αλ. Τσίπρας να δηλώνει στη διακαναλική του συνέντευξη: «Υπάρχει μία κόπωση των κινητοποιήσεων, μία απογοήτευση (...) υπάρχει και κάτι επικίνδυνο και για μας ... Μια λογική ανάθεσης. Οτι αφού δεν βγαίνει τίποτα, τη μια βγαίνουμε τρώμε ξύλο, την άλλη τρώμε χημικά, την άλλη ξανατρώμε ξύλο, την άλλη ξανατρώμε χημικά και αυτοί μέσα ψηφίζουν ερήμην μας, η πλειοψηφία εννοώ, ε, η μόνη λύση θα είναι να έρθουν οι εκλογές να τους μαυρίσουμε και να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως και είναι αυτή η λύση. Αλλά ξέρετε κάτι; Εμείς θα χρειαστούμε αυτό το λαό να κινητοποιείται, όπως κινητοποιήθηκε το '11 και το '12, όταν γίνουμε κυβέρνηση».

Ο ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως δεν είναι καθόλου αθώος ούτε για την απογοήτευση ούτε για τη λογική της ανάθεσης η οποία θέριεψε με δική του ευθύνη ώστε να αναβαθμιστεί ο ρόλος του στο αστικό πολιτικό σύστημα και να προστατευτεί αυτό το σύστημα απ' τη δίκαιη οργή του λαού. Είναι ένοχος γιατί κατασυκοφάντησε το ταξικό κίνημα. Γιατί έφτασαν στελέχη του, όπως ο Π. Σκουρλέτης, να υπερασπίζονται μορφές πάλης ανώδυνες για τους καπιταλιστές, απογευματινούς περιπάτους στις πλατείες, και να τις αντιπαραθέτουν στις απεργιακές κινητοποιήσεις, χαρακτηρίζοντας ξεπερασμένο ένα δυνατό όπλο που διαθέτει η εργατική τάξη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε και θέλει κίνημα «σύμμαχό» του στην προσπάθεια να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους ανάκαμψης της κερδοφορίας για την ντόπια αστική τάξη. Για να το εξασφαλίσει, καταφεύγει στη γνωστή τακτική («το κίνημα θα πρέπει να στηρίζει την κυβέρνηση», να την «ελέγχει» και να την «σπρώχνει προς τα αριστερά») με την οποία πολιτεύτηκε η ΠΑΣΚΕ τη δεκαετία του '80, ευνουχίζοντας το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ανδρώνοντας τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, μετατρέποντας τα συνδικάτα σε εκλογικούς μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ και εξασφαλίζοντας την «εργασιακή ειρήνη» που επιθυμούσαν οι καπιταλιστές. Αυτόν το στόχο άλλωστε εξυπηρετεί η προ ολίγων βδομάδων συγκρότηση νέας παράταξης από τις δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα όχημα για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και στήριγμά της στη συνέχεια...

Σε άρθρο στον προηγούμενο «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» με τίτλο «Ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα της ΕΕ», είχαμε αναλυτική αναφορά στη συζήτηση που γίνεται σήμερα στο πλαίσιο της ΕΕ για τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα.

Με τη διάταξη 2004/2003 του Ευρωκοινοβουλίου και τη διάταξη του Συμβουλίου της ΕΕ της 4ης Νοέμβρη 2003 για τους κανονισμούς για τα πολιτικά κόμματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και τη χρηματοδότησή τους, άνοιξε ο δρόμος για τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά κόμματα». Το ΚΕΑ είναι ένα από τα «ευρωπαϊκά», δηλαδή ευρωενωσιακά, κόμματα που συγκροτήθηκαν από την αρχή με την παρότρυνση, καθοδήγηση, χρηματοδότηση της ίδιας της ΕΕ και με όρο τη ρητή αποδοχή των στόχων και των «αρχών» της ΕΕ. Αυτό, όπως για κάθε κόμμα που συγκροτείται στη βάση αυτών των κανονισμών, σημαίνει ότι «ιδιαίτερα στο πρόγραμμά του και στη δραστηριότητά του τηρεί τις αρχές στις οποίες βασίζεται η ΕΕ» (άρθρο 3c). Ομοίως και με τη χρηματοδότηση: Τα κόμματα της ΕΕ λαμβάνουν χρηματοδότηση από το συνολικό προϋπολογισμό της ΕΕ όταν καταθέσουν το αντίστοιχο αίτημα και αν αυτό εγκριθεί. Ταυτόχρονα, το πολιτικό πρόγραμμα και το καταστατικό του εξετάζονται σύμφωνα με τα παραπάνω κριτήρια και με βάση περαιτέρω νομικά κριτήρια και κριτήρια οικονομικής διαφάνειας. Το ΚΕΑ, με βάση τα παραπάνω, οφείλει να υπακούει και αποδέχεται το πλαίσιο και το βασικό προσανατολισμό της ΕΕ. Αν και η συμφωνία του είναι πολιτικά δεδομένη, τυπικά, αν δεν αποδεχτεί τους κανονισμούς, χάνει το καθεστώς του ευρωενωσιακού κόμματος, όπως και τις ανάλογες οικονομικές ενισχύσεις της ΕΕ, που αποτελούν περίπου το 75% του προϋπολογισμού του ΚΕΑ.

Στη βάση αυτή, με πρωτοβουλία του ΣΥΝ, προγόνου του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, πραγματοποιήθηκε το 2003 μια διάσκεψη - προπομπός της ίδρυσης του ΚΕΑ στην Αθήνα, στην οποία συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων, το γερμανικό ΚΟΔΗΣΟ, σημερινό «Die Linke». Στο σκληρό πυρήνα αυτής της πρωτοβουλίας συμμετείχαν με δραστήριο ρόλο, επίσης, το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ και η Ιταλική Επανίδρυση.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

Από το πρόσφατο συνέδριο του ΚΕΑ. Φιγουράρει ο υποψήφιος Πρόεδρος της Κομισιόν!

Η επιλογή του ΚΕΑ και του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσουν υποψηφιότητα για την προεδρία της Κομισιόν αποκαλύπτει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο την αφοσίωσή τους στην υπόθεση της στήριξης της ευρωένωσης του κεφαλαίου. Είναι υποκριτική η τοποθέτησή τους ότι θέλουν να αποτελέσουν την εναλλακτική φωνή ανάμεσα στα «μεγάλα κόμματα». Η προεδρία της Κομισιόν δεν μπορεί να έχει φιλολαϊκό περιεχόμενο. Αποτελεί εργαλείο και μηχανισμό που λειτουργεί σε βάρος των λαών για την προώθηση και τον έλεγχο εφαρμογής αντεργατικών μέτρων και φιλομονοπωλιακών ρυθμίσεων. Η υποψηφιότητα Τσίπρα μαρτυρά τη διαθεσιμότητα του ΚΕΑ και του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβουν από θέση πρώτης ευθύνης την εξυπηρέτηση των στόχων του κεφαλαίου, διαβεβαιώνει την αστική τάξη ότι κάθε άλλο παρά επικίνδυνοι είναι για το καπιταλιστικό σύστημα.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του ΚΕΑ, Αλ. Τσίπρας, με ομιλία του - που δε δημοσιεύτηκε ποτέ στα ελληνικά από τον ΣΥΡΙΖΑ - χαιρέτισε σε εκδήλωση προς τιμήν του Αυστριακού σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου, Μπρούνο Κράισκι, που έγινε το Σεπτέμβρη του 2013 στη Βιέννη. Η ομιλία αυτή δημοσιεύτηκε στην έκδοση του θεωρητικού περιοδικού του ΚΕΑ, «Τρανσφόρμ», το Δεκέμβρη του 2013. Είναι αποκαλυπτικό το παρακάτω απόσπασμα:

«Ο διάλογος και οι πολιτικές συμμαχίες είναι στην καρδιά της κουλτούρας, του DNA του κόμματός μου, του ΣΥΡΙΖΑ, ως σημαντικό μέρος του δημοκρατικού δρόμου προς το σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία (...) Ωστόσο, δεν μπορώ να κρύψω την έκπληξη και την απογοήτευσή μου για την πολιτική στροφή που έχουν κάνει τα περισσότερα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τα τελευταία χρόνια (...) Ολοι μας πρέπει να αντλήσουμε διδάγματα από την κρίση, αλλά ιδιαίτερα τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα (...) Αν οι σοσιαλδημοκράτες είχαν ακολουθήσει την παρακαταθήκη πολιτικών όπως ο Bruno Kreisky, ο Willy Brandt ή ο Olaf Palme, η Ευρώπη δε θα είχε μετατραπεί σε αυτήν τη νεοφιλελεύθερη έρημο (...) Η απουσία των σοσιαλδημοκρατών στην παράδοση του Bruno Kreisky δημιούργησε τον πολιτικό χώρο για τις πολιτικές ενάντια στην κρίση που δημιούργησαν ένα νέο και αόρατο οικονομικό τείχος ανάμεσα στους πιστωτές, τις πλεονασματικές χώρες του Βορρά, και τους οφειλέτες, τις ελλειμματικές χώρες του Νότου (...) Δεν προσπαθώ να υποστηρίξω ότι η Ελλάδα δε χρειάζεται μεταρρυθμίσεις ή ότι δεν έχει αδυναμίες (...) Μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα θα απλώσει το χέρι στους σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης, στους ελεύθερα σκεπτόμενους φιλελεύθερους, σε όλους τους Ευρωπαίους που δε θέλουν η Ευρώπη να κατρακυλήσει στον εφιάλτη. Αυτά είναι τα ελάχιστα αιτήματα μιας μελλοντικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να ικανοποιηθούν σήμερα: Χωρίς αλλαγές σε συνθήκες (...) Η μόνη εναλλακτική είναι να αποδεχτώ τον αργό θάνατο του έθνους μου και την αργή διάλυση της Ευρωζώνης, που θα καταστρέψει την ίδια την ΕΕ»⁷.

Κοντολογίς, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς σύγκρουση με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, χωρίς καν αλλαγές σε Συνθήκες, με ορισμένες μεταρρυθμίσεις, με διαπραγματεύσεις «κυρίων», μπορεί να υπάρξει επιστροφή στη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση περασμένων δεκαετιών. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΕΑ επιδιώκουν να γίνουν σοσιαλδημοκράτες στη θέση των σοσιαλδημοκρατών. Ανάλογες δηλώσεις έχει επιστρατεύσει, επίσης, στο περιοδικό του ΚΕΑ και ο πρόεδρός του και εθνικός γραμματέας του Γαλλικού ΚΚ, Π. Λοράν, αναφέροντας πως το ΚΕΑ «θα παλέψει για την αλλαγή των κανόνων του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού»⁸.

Στην ίδια κατεύθυνση, στο πλαίσιο της δημιουργίας των κατάλληλων προϋποθέσεων ώστε τα κόμματα του ΚΕΑ να πάρουν την απαιτούμενη έγκριση από την αστική τάξη των χωρών τους για να παίξουν ανάλογο κυβερνητικό ρόλο, δρομολογούν την πιο ουσιαστική πρόσδεση των φιλοεργοδοτικών συνδικαλιστικών ενώσεων στην επιρροή τους. Η προσπάθεια μετεξέλιξης των φόρουμ σε «εναλλακτικές συνόδους», που θα αποτελούν χειροκροτητές των λεγόμενων αριστερών κυβερνήσεων και των προτάσεων αστικής διαχείρισης, φιλοδοξεί να εμπλέξει και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που αντιλαμβάνονται ότι η κλασική σοσιαλδημοκρατία χάνει έδαφος και αναζητούν εναλλακτικά στηρίγματα. Η παρουσία για πρώτη φορά των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΕTUC) στην «Εναλλακτική Σύνοδο» - μια νέα εκδοχή των φόρουμ με ενίσχυση της λογικής προβολής των «υπεύθυνων προτάσεων» για την αστική διακυβέρνηση - αλλά και της προέδρου τους για πρώτη φορά στο Συνέδριο του ΚΕΑ στη Μαδρίτη, σηματοδοτεί αυτές τις διεργασίες. Αυτή η γραμμή καταγράφεται στο συνέδριό του, στην απόφαση συνέχισης των «εναλλακτικών συνόδων» με ιδιαίτερη στόχευση τα συνδικάτα, το φθινόπωρο του 2014.

Την ίδια στιγμή το ΚΕΑ αξιοποιεί ένα ευρύ δίκτυο ΜΚΟ, δεξαμενών σκέψης με ομπρέλα το δικό του ίδρυμα Τρανσφόρμ και συνεργαζόμενα ιδρύματα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Το «Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ» αποτελεί την ατμομηχανή αυτού του πολυπλόκαμου μηχανισμού ιδεολογικής - πολιτικής χειραγώγησης και μετάλλαξης ΚΚ και κάθε είδους χρηματοδοτικής και άλλης στήριξης, που ενισχύει με κρατικό κι ευρωενωσιακό χρήμα κάθε κίνηση που υπόσχεται αναστήλωση του καπιταλισμού και της ΕΕ.

Το οπορτουνιστικό γερμανικό αυτό ίδρυμα αποτελεί τη μετεξέλιξη ενός συλλόγου που ιδρύθηκε το 1989 για τη στήριξη της δράσης του τότε ΚΟΔΗΣΟ (PDS). Το 1996 αναγνωρίστηκε επίσημα από το συνέδριο του PDS και το 1999 ξεκίνησε η χρηματοδότησή του από το υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας. Το 2000 μετονομάστηκε σε «Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ» και πλέον ανήκει στο «Die Linke». Διατηρεί γραφεία σε Βέλγιο, Πολωνία, Ρωσία, Σερβία, Εκουαδόρ, Μεξικό, Βραζιλία, Ισραήλ, Παλαιστίνη, Νότια Αφρική, Σενεγάλη, Κίνα, Ινδία, Βιετνάμ και παρεμβαίνει ιδεολογικοπολιτικά με διάφορα προγράμματα και υποτροφίες που χρηματοδοτεί. Η διεύρυνση της παρέμβασής του σε άλλες ηπείρους συνοδεύεται με την ενίσχυση και συνεργασία του ΚΕΑ με αντίστοιχα δίκτυα περιφερειακού συντονισμού (το Φόρουμ της Αραβικής Αριστεράς, το Φόρουμ του Σάο Πάολο, το Αφρικανικό Δίκτυο της Αριστεράς), κατά βάση οπορτουνιστικών δυνάμεων που επιδιώκουν να ενσωματώσουν ΚΚ και συνδικάτα.

Από το 2013, επίσης, λειτουργεί γραφείο του «Ρόζα Λούξεμπουργκ» και στην Αθήνα, με σαφή στόχευση τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και τη συστηματική οπορτουνιστική διαβρωτική δουλειά, με κύριο στόχο το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα.

Παραπομπές:

1. Αρθρο του Αλ. Τσίπρα «Τι θα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη», περιοδικό «Transform», τ. 13/2013.

2. Αρθρο του Π. Λοράν «Για τα Εναλλακτικά Μέτωπα», περιοδικό «Transform», τ. 12/2013.

Η αναγκαιότητα να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη ενάντια στην ΕΕ και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της γίνεται επιτακτική

Το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου στο Ευρωκοινοβούλιο, προπομπός πάντοτε της ιμπεριαλιστικής δράσης της ΕΕ, ζήτησε τη «συνεκτική προσέγγιση» της ΚΕΠΠΑ¹, ώστε η ΕΕ να χρησιμοποιεί για την άσκηση των ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεών της όλα τα διαθέσιμα ευρωενωσιακά οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά μέσα, υποταγμένα στους σχεδιασμούς για την ενίσχυση της κερδοφορίας και της θωράκισης της εξουσίας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.

Οι αντιθέσεις μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ σχετικά με την Κοινή Ανακοίνωση Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) - Ευρωπαϊκής Επιτροπής (11 Δεκέμβρη 2013) «για τη σφαιρική προσέγγιση της ΕΕ για τη διαχείριση εξωτερικών συγκρούσεων και κρίσεων» παραμένουν ισχυρές, στη διαμάχη τους για τα συμφέροντα των μονοπωλίων που υπηρετούν. Αυτό φυσικά δεν εμπόδισε τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, το Δεκέμβρη του 2013, να ανάψει το «πράσινο φως» για την ένταση της επιθετικότητας της ΕΕ ενάντια στους λαούς σε όλο τον κόσμο. Η επιθετικότητα αυτή εκφράστηκε αμέσως μετά, με την ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ στην Ουκρανία και την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με την καπιταλιστική Ρωσία. Μάλιστα, η νέα αντιδραστική αστική ηγεσία του Κιέβου οργανώνει κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με ΝΑΤΟ και ΕΕ, στο έδαφος της Ουκρανίας, από το Μάη μέχρι τον Οκτώβρη.

Το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απρίλη ξεκινάει επίσης η αποστολή στρατιωτικής δύναμης της ΕΕ (της EUFOR RCA) στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, δύναμης έως 1.000 στρατιωτών, με το Στρατηγείο της ΕΕ στη Λάρισα να έχει και την ευθύνη της στρατιωτικής επιχείρησης. Ο ίδιος ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπάι, δήλωνε χαρακτηριστικά την περασμένη βδομάδα, με αφορμή αυτήν την ιμπεριαλιστική επέμβαση, ότι η ΕΕ «τρέχει» στην Αφρική οκτώ επιχειρήσεις, στρατιωτικές και «πολιτικές». Η αρχική απόφαση προβλέπει ότι η επιχείρηση θα διαρκέσει έως έξι μήνες, «ξεκινώντας από το χρονικό σημείο επίτευξης πλήρους επιχειρησιακής ικανότητας», όπερ σημαίνει ότι μπορεί να διαρκέσει πολύ περισσότερο.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκέμβρη του 2013 καθόρισε τους νέους επιθετικούς προσανατολισμούς και τις προτεραιότητες της στρατηγικής της ΕΕ για την ΚΠΑΑ ως εξής:

• Η ΚΠΑΑ «θα συνεχίσει να εξελίσσεται σε πλήρη συμπληρωματικότητα με το ΝΑΤΟ».
• Στρατηγικής σημασίας θεωρείται η προώθηση της στρατιωτικής συνεργασίας με τρίτες χώρες, μη μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και τις υποψήφιες για ένταξη στην ΕΕ χώρες.
• «Η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της μπορούν να φέρουν στη διεθνή σκηνή τη μοναδική τους ικανότητα να συνδυάζουν, με συνέπεια, πολιτικές και εργαλεία που κυμαίνονται από τη διπλωματία, την ασφάλεια και την άμυνα έως τα χρηματοπιστωτικά, το εμπόριο, την ανάπτυξη και τη δικαιοσύνη...».
• Οι διαστάσεις της εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας της Ευρώπης είναι όλο και στενότερα αλληλένδετες. Προκειμένου η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της να είναι σε θέση να αντιδρούν, σε σύμπνοια με τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ζητεί:

-- Πλαίσιο πολιτικής της ΕΕ για την κυβερνοάμυνα το 2014.

-- Ευρωπαϊκή στρατηγική Θαλάσσιας Ασφάλειας μέχρι τον Ιούνη του 2014.

-- Να αυξηθούν οι συνέργιες μεταξύ φορέων ΚΠΑΑ και ελευθερίας - ασφάλειας - δικαιοσύνης.

-- Η ΕΕ επιδιώκει να έχει δυνατότητες αντίδρασης σε 5 «περιβάλλοντα», όπως αναφέρει η έκθεση της Κ. Αστον (γη, αέρας, θάλασσα, διάστημα, κυβερνοχώρος).

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προωθεί την «κάλυψη κρίσιμων ελλείψεων» που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων της ΕΕ, από το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, μέχρι τη Λιβύη, το Μάλι, τη Συρία και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Ουκρανία κ.α., μέσω συγκεκριμένων σχεδίων των κρατών - μελών, που θα υποστηρίζει ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Αμυνας (ΕΟΑ), για:

• Την ανάπτυξη τηλεκατευθυνόμενων αεροπορικών συστημάτων (RPAS) στο χρονικό πλαίσιο 2020 - 2025, στόχο που ιεραρχούν και οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
• Τη δημιουργία ικανότητας εναέριου ανεφοδιασμού καυσίμων, στόχευση που προϊδεάζει για αεροπορικές επιχειρήσεις της ΕΕ. Διόλου τυχαία και οι ελληνικές αεροπορικές δυνάμεις στο πλαίσιο «συνεκπαιδεύσεών» τους με αντίστοιχες αμερικανικές ασκούνται και στον εναέριο ανεφοδιασμό μέσω αεροσκάφους - τάνκερ.
• Τη δορυφορική επικοινωνία.
• Την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο, καθώς και προστασία των μέσων στις αποστολές και τις επιχειρήσεις της ΕΕ.
• Αξιοποίηση του Ευρωπαϊκού Επιτελείου Εναέριων Μεταφορών (EATC).

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει, επίσης, «την ανάγκη να βελτιωθούν οι δυνατότητες ταχείας αντίδρασης της ΕΕ, μεταξύ άλλων χάρη σε περισσότερο ευέλικτες και αναπτύξιμες μάχιμες μονάδες της ΕΕ, εφόσον το αποφασίσουν τα κράτη - μέλη».

Οι αναδιαρθρώσεις που προωθούνται εξυπηρετούν την επιτάχυνση των διαδικασιών για την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς στον τομέα των πολεμικών βιομηχανιών και ταυτόχρονα προϊδεάζουν για το μέγεθος και τις μεγάλες αποστάσεις, χιλιάδες χιλιόμετρα από την Ευρώπη, των μελλοντικών στρατιωτικών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που η ΕΕ επιδιώκει να έχει τη δυνατότητα να εκτελεί.

Εφαρμόζοντας τις αποφάσεις του ίδιου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η ΕΥΕΔ μαζί με τον ΕΟΑ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχουν ήδη σχεδιάσει «Οδικό Χάρτη» για την πρακτική εφαρμογή τους.

Η ελληνική κυβέρνηση, που ασκεί την προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ για το τρέχον εξάμηνο, έχει αναλάβει ιδιαίτερα δραστήριο ρόλο στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών της ΕΕ, διεκδικώντας για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης μερίδιο από τη λεία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αναβαθμισμένο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή. Στις 20-21 Φλεβάρη 2014 οργάνωσε άτυπη συνάντηση των υπουργών Αμυνας της ΕΕ στην Αθήνα, επιδιώκοντας την επίσπευση των σταθμών του «Οδικού Χάρτη».

Πέρα από τη διάθεση του Ευρωπαϊκού Στρατηγείου της Λάρισας, Ελλήνων αξιωματικών ως επιτελών και του Κινητού Κόμβου Επικοινωνιών για τη στρατιωτική επέμβαση της ΕΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ προωθεί ενεργά:

-- Την ενίσχυση της επιχειρησιακής συνεργασίας ΕΕ - ΝΑΤΟ, μπροστά και στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ το Σεπτέμβρη. Ο υπουργός Εξωτερικών, Ευ. Βενιζέλος, δήλωνε χαρακτηριστικά την Πέμπτη πως «το ζήτημα της ευρωπαϊκής ασφάλειας» είναι «ευρωαμερικανικό» - «ευρωατλαντικό πρόβλημα» και πως «ποτέ η ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας και άμυνας δεν απογαλακτίστηκε από το ΝΑΤΟ και δεν είναι και εφικτό να γίνει αυτό, γιατί η βασική δομή ασφάλειας που υπάρχει είναι το ΝΑΤΟ».

-- Την υιοθέτηση της Στρατηγικής Θαλάσσιας Ασφάλειας της ΕΕ, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον Ιούνη, στην οποία η ελληνική αστική τάξη φιλοδοξεί να παίξει αναβαθμισμένο ρόλο, λόγω και της γεωγραφικής θέσης της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό η συγκυβέρνηση οργανώνει σεμινάριο στην Αθήνα, με θέμα τη Θαλάσσια Ασφάλεια.

-- Τη συνεργασία της ΕΕ με τρίτες χώρες, για την υποστήριξη της ιμπεριαλιστικής δράσης της, με έμφαση στις χώρες της Αφρικής. Γι' αυτό ανέλαβε δραστήριο ρόλο στη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ - Αφρικής, που διεξήχθη την περασμένη βδομάδα στις Βρυξέλλες, ώστε να εδραιώσει τη στρατιωτική παρουσία της ΕΕ σε μια σειρά χώρες της Αφρικής (Μάλι, Σομαλία, Λιβύη), στις οποίες ήδη υπάρχουν στρατιωτικές και μη στρατιωτικές αποστολές της ΕΕ, στο πλαίσιο της ΚΠΑΑ. Στο περιθώριο της Συνόδου ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών είχε διμερείς επαφές με κυβερνητικά στελέχη από Τυνησία, Γουινέα, Αγκόλα, Αλγερία, ΛΔ Κονγκό, Κένυα, Γκάνα, Αιθιοπία και Νιγηρία.

-- Την αύξηση της χρηματοδότησης των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων της ΕΕ.

-- Την αύξηση της αποτελεσματικότητας και της δυνατότητας ταχείας αντίδρασης του ευρωστρατού - των Τακτικών Σχηματισμών Μάχης (battlegroups) της ΕΕ. Για το σκοπό αυτό η Ελληνική Προεδρία διοργανώνει 7-11 Απρίλη στην Αθήνα «Εβδομάδα Ανάπτυξης Δυνατοτήτων». Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα είναι επικεφαλής του Τακτικού Σχηματισμού Μάχης «HELBROC», που βρίσκεται σε επιχειρησιακή ετοιμότητα το πρώτο εξάμηνο του 2014.

-- Την υιοθέτηση από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Αμυνας σχεδίου για την ανάπτυξη προτύπων στον τομέα της πολεμικής βιομηχανίας. Μιλώντας στο ετήσιο συνέδριο του ΕΟΑ, ο υπουργός Αμυνας, Δ. Αβραμόπουλος, έθεσε ως προτεραιότητες την ανάπτυξη των κοινών στρατιωτικών δυνατοτήτων της ΕΕ και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας - κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της πολεμικής βιομηχανίας, με την ανάπτυξη της ενιαίας ευρωενωσιακής αγοράς στον κλάδο. Γεγονός βέβαια που στη χώρα μας οδηγεί στη συρρίκνωση και ιδιωτικοποίηση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας (ΕΑΣ κ.λπ.).

-- Τη διοργάνωση στην Αθήνα (17-19 Ιούνη) ξεχωριστού «διαδραστικού φόρουμ διαλόγου» ειδικά για την ΚΠΑΑ, με τρεις επιμέρους δράσεις: Ενα σεμινάριο απευθυνόμενο σε τελειόφοιτους σπουδαστές παραγωγικών σχολών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για την ΚΠΑΑ, ένα κλειστό «Σεμινάριο Ειδικών Θεμάτων Ευρωπαϊκής Αμυνας» για ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς και ένα διεθνές συνέδριο αφιερωμένο στις «Προοπτικές της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Συνεργασίας».

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τη θέση του ΚΚΕ για την ΕΕ, τη λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων. Αποδεικνύεται πόσο επικίνδυνες είναι οι αυταπάτες που σπέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι με έναν άλλο συσχετισμό δύναμης η ΕΕ από ιμπεριαλιστική συμμαχία μπορεί να μετατραπεί σε «δύναμη ειρήνης» και «παράγοντα σταθερότητας».

Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα της ΕΕ για την προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλίων που εκπροσωπεί, οι σκληροί ανταγωνισμοί με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τις αγορές αυξάνουν τους κινδύνους για τους λαούς. Η αναγκαιότητα να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ενάντια στην ΕΕ και την πολιτική της γίνεται επιτακτική. Μοναδική ελπίδα για τον εργαζόμενο λαό είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ. Η ισχυροποίησή του παντού, στις ερχόμενες εκλογικές μάχες, στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, αποτελεί προϋπόθεση για την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, από την Εργατική - Λαϊκή Εξουσία.

Παραπομπή:

1. Κοινή συζήτηση ΚΕΠΠΑ / Ολιστική προσέγγιση της ΕΕ και συνοχή της ΕΕ (Α7 - 0138/2014)

-- Να ξεκινήσουμε τη συζήτηση ζητώντας να μας πείτε αν τελικά το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε στην εκτίμηση που έκανε για τον «Καλλικράτη» και το ρόλο που θα έπαιζαν οι περιφέρειες και οι δήμοι ως εργαλείο της κεντρικής εξουσίας στην εφαρμογή της πολιτικής και των επιλογών της ΕΕ.

-- Δεν το ισχυριζόμαστε πλέον μόνο εμείς, οι κομμουνιστές, οι εκλεγέντες με το συνδυασμό της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Είναι κάτι που το ομολογούν και οι εκλεγμένοι με τις άλλες παρατάξεις. Το αποδίδουν εκ του πονηρού ότι συνέπεσε με την περίοδο της κρίσης. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Αποδεικνύεται περίτρανα και καθημερινά το ότι οι Τοπικές Διοικήσεις αυτό το οποίο επιτελούν είναι ακριβώς να υλοποιούν την κεντρική πολιτική σε τοπικό επίπεδο. Και έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα. Και με τις αρμοδιότητες που έχουν και με τη σχέση που έχουν με την ιδιωτική πρωτοβουλία, με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους και με τη διαχείριση των όποιων κονδυλίων, βάζουν πλάτη για να περάσει η αντιλαϊκή πολιτική σε τοπικό επίπεδο. Αποδέχθηκαν τις περικοπές στη χρηματοδότηση, δεν διεκδικούν τους παράνομα παρακρατημένους πόρους που ξεπερνούν τα 10 δισ. ευρώ και άλλους πόρους που θα έπρεπε να δοθούν.

Τα τελευταία χρόνια τόσο επί «Καποδίστρια» (νομαρχίες) όσο και επί «Καλλικράτη» με τις περιφέρειες, το βιωτικό επίπεδο των κατοίκων, το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας έχει πέσει από το 82% που ήταν στο 50% του αντίστοιχου ποσοστού του μέσου όρου της ΕΕ. Και αυτό έχει να κάνει με τη συγκεκριμένη πολιτική και της κεντρικής εξουσίας και της Τοπικής Διοίκησης.

-- Πώς υλοποιείται αυτή η πολιτική στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας;

-- Υπάρχουν πολλά ράμματα για τη γούνα της τωρινής διοίκησης του κ. Τζιτζικώστα και της προηγούμενης του κ. Ψωμιάδη, αλλά και όσων δίνουν όρκους πίστης στις αξίες της σφηκοφωλιάς της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και ο νέος τοπικοδιοικητικός της ΝΔ Γ. Ιωαννίδης.

MotionTeam

Τα χρήματα αυτά δεν είναι βοήθεια, είναι χρήματα όλων των εργαζομένων, των φορολογουμένων των χωρών της ΕΕ. Από την Ελλάδα, κάθε 1η Γενάρη δίνουμε 2,5 δισ. ευρώ στην Κομισιόν και από τα χρήματα αυτά το 50% πηγαίνει σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους των ισχυρών χωρών της Ευρώπης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) και το άλλο 50% δίνεται μέσω των περιφερειών σε μικρούς και μεγάλους συνεργάτες για μελέτες, υλοποίηση άχρηστων προγραμμάτων και άσκηση προπαγάνδας των ευρωενωσιακών αξιών, όπως ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα, για επιλέξιμα έργα από την ΕΕ, για προγράμματα διά βίου μάθησης και απασχόλησης.

Για την αντισεισμική θωράκιση και την αντιπλημμυρική προστασία δεν δίνεται ούτε ένα ευρώ, αφού δεν συμφέρει, δεν έχει άμεσο κέρδος για τους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους.

Επίσης στηρίζει την υλοποίηση του περιφερειακού σχεδιασμού που προβλέπει τη διαχείριση των αστικών στερεών απορριμμάτων από ιδιώτες, με την εγκατάσταση και λειτουργία των επικίνδυνων και πανάκριβων, για τις λαϊκές οικογένειες, εργοστασίων καύσης. Ηδη προχωρά η διαχείριση των απορριμμάτων μέσω ΣΔΙΤ στις Σέρρες και το Γενάρη το ΥΠΕΚΑ αδειοδότησε την τσιμεντοβιομηχανία «ΤΙΤΑΝ» για καύση αστικών στερεών αποβλήτων (500.000 τόνους το χρόνο). Η διοίκηση της περιφέρειας αρνείται εδώ και δύο μήνες να συζητήσει το θέμα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, όπως ζήτησε η «Λαϊκή Συσπείρωση».

Επιπλέον έβαλε πλάτη στην υλοποίηση της απόφασης της κυβέρνησης για λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, που χτυπά τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους. Μάλιστα, στελέχη της (αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης) μπήκαν μπροστά για να υπερασπιστούν τη λειτουργία 52 Κυριακές το χρόνο.

-- Πού διοχετεύθηκαν τα κονδύλια του ΕΣΠΑ στην περιφέρεια και σε ποια κατεύθυνση αξιοποιήθηκαν;

-- Πολλά χρήματα δόθηκαν για Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα, σε επιχειρηματίες δηλαδή. Η διοίκηση γνωμοδότησε για αλλαγή της χρήσης γης, αδειοδότησε επιχειρηματικούς ομίλους για τη λεηλασία κορυφογραμμών, αρχαιολογικών χώρων, ακτών, ενέκρινε την παράδοση γης υψηλής παραγωγικότητας για φωτοβολταϊκά και παραγωγή δημητριακών προς παρασκευή βιοκαυσίμων, με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες σε γεωργούς και περιβάλλον. Δίνει τις ακτές και τις παραλίες στους μεγαλοξενοδόχους, με επιχορήγηση και με επιδότηση. Στηρίζει την παράδοση των κορυφογραμμών στις μεγάλες εταιρείες για να τοποθετήσουν ανεμογεννήτριες. Μια τέτοια επένδυση εγκρίθηκε να γίνει στο Βέρμιο. Σχεδιάζεται να εγκατασταθούν 160 ανεμογεννήτριες (μεθοδεύεται να γίνουν 250), οι οποίες εκτιμάται ότι θα αποδίδουν το 16% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται στη χώρα από ΑΠΕ. Εμείς καταψηφίσαμε και για περιβαλλοντικούς λόγους και κυρίως γιατί είμαστε αντίθετοι στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και την παράδοσή της στους μονοπωλιακούς ομίλους. Αλλωστε το κόστος της απελευθέρωσης το πληρώνει ήδη ο εργαζόμενος λαός και θα το πληρώσει πολλαπλάσια τα επόμενα χρόνια.

-- Πώς στάθηκε η πλειοψηφία της περιφέρειας απέναντι στα προβλήματα των εργατικών λαϊκών οικογενειών που χτυπιούνται από την αυξημένη ανεργία και τη ραγδαία μείωση των εισοδημάτων τους;

-- Βρέθηκε απέναντι. Και όσον αφορά τις συγχωνεύσεις των σχολείων, τις συγχωνεύσεις των νοσοκομείων, που είναι οι έμμεσες βάρβαρες επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή των λαϊκών οικογενειών. Αμεση είναι η ανεργία που μαστίζει με ποσοστά από 25%-30% έως και 50% (Νάουσα). Δεν βρέθηκε δίπλα τους στη διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής στήριξης των ανέργων, στους αγώνες των εργαζομένων για να μην περάσουν οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις.

Από την άλλη μεριά φόρεσε την προβιά του φιλάνθρωπου. Ετσι, ενώ υλοποιούσε την αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική, με τις γνωστές οδυνηρές επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή των λαϊκών οικογενειών, την ίδια ώρα συνεργαζόταν με ΜΚΟ, με δήμους και Εκκλησία και στήριζε τα συσσίτια και άλλες τέτοιες δράσεις.

Αλλο ένα παράδειγμα είναι ότι ενώ βρέφη μένουν στα σπίτια γιατί οι γονείς δεν μπορούν να εξασφαλίσουν δωρεάν θέση σε βρεφονηπιακό σταθμό, ενώ παιδιά πηγαίνουν υποσιτισμένα, πεινασμένα σε Νηπιαγωγεία και Σχολεία, με άκρως προκλητικό τρόπο μοίραζε εκατ. ευρώ σε δήμους και ιδρύματα, μέσω ενός ευρωπαϊκού προγράμματος που αφορά στην καταπολέμηση της παιδικής παχυσαρκίας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τοπική Διοίκηση, οι δήμοι στην αρχή αλλά και οι νομαρχίες και οι περιφέρειες στην πορεία λειτούργησαν ως δούρειος ίππος για να περάσουν οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και ο εργαζόμενος να γίνει απασχολήσιμος. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, στην ΚΕΔΕ και σε όσους δήμους διοίκησαν ή συνδιοίκησαν, πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή των ελαστικών μορφών εργασίας, των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης και τώρα πρωτοστατούν στην εφαρμογή των Τοπικών Σχεδίων.

- Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είναι πλούσια σε ορυκτό πλούτο. Υπάρχει χρυσός στη Χαλκιδική, στο Κιλκίς κ.α. που στο όνομα της ανάπτυξης παραδίδεται σε ντόπιους και ξένους μονοπωλιακούς ομίλους. Συνέβαλε σε αυτή την εξέλιξη και η περιφέρεια;

-- Η περιοχή μας είναι εξαιρετικά πλούσια σε μέταλλα στρατηγικής σημασίας, όπως είναι το χρώμιο, το νικέλιο και το ουράνιο, τα οποία σε μικρή περιεκτικότητα μέσα σε σίδηρο, αλουμίνιο, χαλκό, μόλυβδο, ψευδάργυρο βελτιώνουν πολύ τις φυσικές και τις χημικές τους ιδιότητες. Υπάρχει βέβαια και ο χρυσός και τα άλλα πολύτιμα μέταλλα όπως είναι το παλλάδιο, ο λευκόχρυσος, ο άργυρος. Και όλα αυτά δόθηκαν στην περίπτωση της Χαλκιδικής (340.000 στρέμματα) στην «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ», που είναι θυγατρική της «ELDORADO», αντί πινακίου φακής. Για μας δεν έχει καμία σημασία αν δόθηκαν για ένα πινάκιο φακής ή πιο ακριβά. Για μας αποτελεί εθνικό πλούτο, είναι εθνικό απόθεμα αξίας και καμία κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να τον ξεπουλάει και φυσικά κανένας ιδιώτης δεν δικαιούται να τον εκμεταλλεύεται.

Στην περίπτωση της «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ» δώσαμε ολόκληρη μάχη μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο να ενημερωθεί και να παρθεί απόφαση εναντίωσης στα σχέδια κυβέρνησης και πολυεθνικής. Δεν είναι όμως μόνο η διοίκηση, είναι και οι άλλες παρατάξεις που στήριξαν αυτή τη θέση της περιφέρειας, να επενδύσει η συγκεκριμένη εταιρεία στη συγκεκριμένη περιοχή για την απόληψη όλων αυτών των μετάλλων και δεν είναι μόνο η Χαλκιδική. Αφορά και το Κιλκίς μακροπρόθεσμα γιατί και εκεί υπάρχει χρυσός, καθώς επίσης και στην Ημαθία. Εκμεταλλεύσιμο ποσοστό χρυσού έχει όλη η Κεντρική Μακεδονία και όλη η Βόρεια Ελλάδα. Και από εκεί και πέρα υπάρχει και το αέριο, υπάρχει και το πετρέλαιο, γιατί η χώρα μας συνολικά έχει υπέδαφος αξίας 1,5 τρισ. ευρώ και μεγάλο μέρος αυτού του πλούτου είναι στη δική μας περιοχή. Να, γιατί λέμε ότι είμαστε μια εξαιρετικά πλούσια χώρα και μια πολύ πλούσια περιοχή, με την έννοια ότι έχει υπόγειο πλούτο, επίγειο πλούτο (κτηνοτροφία, γεωργία, αλιεία, γεωθερμία, υδατοπτώσεις για ηλεκτρική ενέργεια), υπέργειο πλούτο (ήλιο, αέρα) για παραγωγή ΑΠΕ. Ολα αυτά αποτελούν λαϊκή περιουσία και μπορούν να αξιοποιηθούν σε όφελος του λαού σε μια άλλη οικονομία που δεν θα έχει σαν επίκεντρο το κέρδος, αλλά την επίλυση των άμεσων και μακροπρόθεσμων λαϊκών αναγκών.

-- Ποια είναι η θέση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για την αξιοποίηση του χρυσού;

-- Οπως είπαμε, όλος αυτός ο ορυκτός πλούτος θεωρούμε ότι είναι λαϊκή περιουσία και στη δική μας αντίληψη θα πρέπει να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο μιας άλλης εξουσίας και οικονομίας, της εργατικής - λαϊκής, παίρνοντας υπόψη τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην ανθρώπινη υγεία. Γιατί το ζητούμενο στο ερώτημα ανάπτυξη από ποιον και για ποιον εμείς απαντάμε όχι για το κέρδος των ολίγων, των καπιταλιστών, της πλουτοκρατίας και της ολιγαρχίας, αλλά ανάπτυξη για τον άνθρωπο με επίκεντρο τις ανάγκες του. Υπάρχουν ήδη βιομηχανίες μέσω των οποίων παίρνουμε αλουμίνιο, σίδηρο, χαλκό, νικέλιο. Αυτές θα κοινωνικοποιηθούν και θα μπουν στην κατεύθυνση ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Και με τη βοήθεια της τεχνολογίας και της επιστήμης, όταν μπορέσουμε θα γίνει και η απόληψη του χρυσού με συνθήκες σεβασμού και του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας και των εργαζομένων σε αυτές τις δύσκολες βιομηχανικές μεταλλευτικές δραστηριότητες. Εχει σημασία να θυμίσουμε ότι στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και κυρίως στη Σοβιετική Ενωση οι εργαζόμενοι στα ορυχεία δούλευαν λιγότερες ώρες ήδη από τη δεκαετία του '50, έπαιρναν πολύ πιο γρήγορα σύνταξη και μάλιστα υπήρχε προσφορά του συστήματος προς αυτούς και σε οικονομική βάση και σε χρόνο διακοπών, εκτιμώντας τις συνθήκες στις οποίες δούλευαν.

-- Προβάλλετε ότι οι εκλογές του Μάη έχουν ενιαίο χαρακτήρα. Πώς το τεκμηριώνετε;

-- Λέμε ότι ο αγώνας που δίνουμε είναι ενιαίος με την έννοια ότι ΕΕ, κυβέρνηση, περιφέρειες, δήμοι είναι κρίκοι μιας αλυσίδας που πρέπει το λαϊκό κίνημα, ο λαός να τη σπάσει. Στις εκλογές του Μάη πρέπει να δημιουργηθεί μια ρωγμή στο όλο σύστημα.

Αυτό το ενιαίο που αναφέρουμε αποδεικνύεται και από το ότι 80% των νομοθετημάτων των τελευταίων χρόνων στην Ελληνική Βουλή, που έχουν ψηφιστεί από τις συγκυβερνήσεις, είναι οδηγίες, ντιρεκτίβες της ΕΕ, οι οποίες ενσωματώνονται στο Εθνικό μας Δίκαιο. Και αυτές εφαρμόζονται με μια συνέπεια, σαν ευαγγέλιο θα λέγαμε, από τις διοικήσεις δήμων και περιφερειών. Καταλαβαίνετε ότι αυτό το ενιαίο, το οποίο υλοποιείται, έχει να κάνει από πάνω μέχρι κάτω με την ικανοποίηση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων ντόπιων, αλλά και ξένων.

Το 1996 υπογράφηκε μια εταιρική σχέση μεταξύ ΕΕ, περιφερειών και δήμων. Στη χώρα μας αυτό δεν έχει ενεργοποιηθεί. Με νέα απόφαση, στα πλαίσιο της «Στρατηγικής της Ευρώπης 2020», από φέτος αυτό θα ενεργοποιηθεί και έτσι θα παρακάμπτεται και η «γραφειοκρατία» της κεντρικής εξουσίας της χώρας μας και έτσι θα υπάρχουν άμεσες σχέσεις οικονομικής φύσης μεταξύ ΕΕ και περιφερειών. Σ' αυτές περιλαμβάνονται και οι λεγόμενες ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης, μέσω των οποίων προωθούνται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και ταυτόχρονα δίνεται ζεστό χρήμα για τη στήριξη των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Αφενός λοιπόν είναι το ενιαίο και αφετέρου το αντιλαϊκό. Και να γιατί είναι ευθύνη αυτό το οποίο θα βιώσουμε όλοι, θα ζήσουμε όλοι την επόμενη των εκλογών. Θα είναι μια από τα ίδια; Θα περάσει η τρομοκρατία και το δίλημμα, ή βγαίνουμε από την ΕΕ και καταστρεφόμαστε, όπως λένε ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος; Η θα περάσει το δίλημμα της άλλης πλευράς, που πιέζει και δημιουργείται αυτό το αίσθημα του φόβου, της μοιρολατρίας στον άνεργο, στον αυτοαπασχολούμενο, στο νέο, στο συνταξιούχο, ότι δηλαδή μπορεί μια άλλη κυβέρνηση, με την κυβερνώσα αριστερά όπως λέμε, με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, να διαχειριστεί φιλολαϊκά το σύστημα της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας; Τις συνέπειες της πολιτικής ενός τέτοιου σχήματος τις έχουμε ζήσει στο πετσί μας ως περιφέρεια όταν 15 χρόνια πριν με κυβερνώσα αριστερά στην Ιταλία, με σοσιαλιστικές κυβερνήσεις στη Γαλλία και στη Γερμανία και τους Εργατικούς στην Αγγλία, έγινε ο διαμελισμός, έγινε το αιματοκύλισμα, το μακελειό, στην περιοχή μας, έπεσε το απεμπλουτισμένο ουράνιο. Υπουργός Εξωτερικών της σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Γερμανίας ήταν ο Γιόσκα Φίσερ, ο πρόεδρος των Οικολόγων - Πρασίνων. Ολα αυτά τα επίπλαστα, τα υποκριτικά, που έχουν να κάνουν όλοι αυτοί, είναι στην εξυπηρέτηση των αναγκών, των σχεδίων, των συμφερόντων των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.

-- Τι θα σημαίνει αν βγει ενισχυμένο το ΚΚΕ στην περιφέρεια, στους δήμους, στις ευρωεκλογές;

-- Δεν θα πούμε το αυτονόητο, ότι θα δημιουργηθεί ένα κλίμα αισιοδοξίας το οποίο έχει ανάγκη τη στιγμή αυτή το κίνημα. Θα υπάρχει σε όλους τους χώρους, όχι μια φωνή, μια παρουσία που να ενημερώνεται ή μια φωνή διαμαρτυρίας, αλλά θα υπάρχει μια άλλη δυναμική που θα συγκροτήσει αυτό που λέμε μια μαχητική αγωνιστική αντιπολίτευση που αυτό θα εκφραστεί κυρίως στο κίνημα. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ξανά ότι όπως ο μυθικός Ανταίος έπαιρνε δύναμη πατώντας στη γη και τα έβαζε με θεούς και δαίμονες και Τιτάνες, το ίδιο κάνει και το ΚΚΕ, παίρνει δύναμη από το κίνημα και συγχρόνως δίνει δύναμη και στο κίνημα γιατί είναι η πρωτοπορία του. Αρα λοιπόν μια μαχητική, διεκδικητική, αγωνιστική, εργατική λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στη συγκεκριμένη πολιτική που εφαρμόζει η συμπολίτευση με τη στήριξη της ΕΕ και από την άλλη μεριά ανοίγει τη δυνατότητα της Λαϊκής Συμμαχίας με την έννοια ότι η εργατική τάξη ως πυρήνας και τα σύμμαχα κοινωνικά στρώματα συγκροτούν αυτή τη συμμαχία και βάζουν πλώρη το συντομότερο δυνατό για τη Λαϊκή Εξουσία. Κάτι που αργά ή γρήγορα θα γίνει πράξη. Οσο συντομότερα το ζήσουμε, τόσο καλύτερα για μας τους ίδιους και κυρίως για τη νέα γενιά. Και αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη που έχουμε όλοι μας, απέναντι σε μας τους ίδιους και τα παιδιά μας. Υπάρχει θετική εμπειρία κατακτήσεων λαϊκών από τις σοσιαλιστικές χώρες και εμείς όλα αυτά τα θετικά παραδείγματα, όλη αυτή τη θετική εμπειρία, την κρατάμε ως Κόμμα και απορρίπτουμε όλα τα αρνητικά τα οποία οδήγησαν στις ανατροπές. Ο σοσιαλισμός έχει προσφέρει τα μέγιστα σε γενιές ολόκληρες στις χώρες αυτές που υπήρξε ως κοινωνικοπολιτικό οικονομικό σύστημα και εξύψωσε τον άνθρωπο. Η προσφορά του δεν περιορίστηκε μόνο στους λαούς των χωρών αυτών, υπήρξε πολύτιμη και για τις κατακτήσεις των εργαζομένων των καπιταλιστικών χωρών.

Ενα ζήτημα που ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και βεβαίως και τώρα προεκλογικά, ως διέξοδο για τα προβλήματα του λαού, είναι η λεγόμενη «κοινωνική οικονομία». Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι «Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις» (ΚΟΙΝΣΕΠ).

Αυτές τις επιχειρήσεις που εμφανίστηκαν επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με το Νόμο Κατσέλη για την «Κοινωνική Οικονομία», ο ΣΥΡΙΖΑ τις εντάσσει στη λεγόμενη «αλληλέγγυα οικονομία» που τη χαρακτηρίζει βασικό πυλώνα ανάπτυξης στην «παραγωγική ανασυγκρότηση» που προτείνει στο πρόγραμμά του..

Μια πλευρά είναι η αξιοποίηση αυτού του εργαλείου της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη διαχείριση της ανεργίας. Ολο και περισσότερες δημοτικές αρχές, υποψήφιοι, ΜΚΟ, άλλοι φορείς και παράγοντες ζητούν από δημοτικούς υπαλλήλους στο όριο της απόλυσης ή ήδη απολυμένους, άνεργους του ιδιωτικού τομέα, να στήσουν Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ). Την ίδια στιγμή που απολύονται εργαζόμενοι από διοικήσεις δήμων, οι ίδιες οι διοικήσεις, τούς συστήνουν να φτιάξουν ΚΟΙΝΣΕΠ για να έχουν μεροκάματο. Στις ΚΟΙΝΣΕΠ ωθούνται να συμμετέχουν ως «μέτοχοι» - είλωτες οι χιλιάδες άνεργοι, απολυμένοι, πρώην συμβασιούχοι των δήμων και άλλοι.

Το δεύτερο ζήτημα που έρχονται να λύσουν οι ΚΟΙΝΣΕΠ είναι αυτό της παροχής υπηρεσιών που παρέχονταν από κρατικές δομές. Δημοτικές αρχές που αποδέχονται τον ευρωμονόδρομο, συνεχίζουν με λιγότερα χρήματα την παροχή μιας σειράς υποβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών, από αυτές που έχει τεράστια ανάγκη η λαϊκή οικογένεια, π.χ. βρεφονηπιακοί σταθμοί, καθαριότητα, φροντίδα ηλικιωμένων κ.ά.

Οι ΚΟΙΝΣΕΠ προωθούνται χρόνια τώρα συστηματικά στην ΕΕ. Και σε συνθήκες υψηλών ρυθμών καπιταλιστικής ανάπτυξης, και τώρα που με πρόσχημα την κρίση οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές επιταχύνονται. Οπου δοκιμάστηκαν, είχε προηγηθεί το κλείσιμο τέτοιων δημόσιων δομών ή μειώθηκε παραπέρα η κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους και απολύθηκε προσωπικό τους, εμπορευματοποιήθηκαν έργα και υπηρεσίες προς τους δημότες, μεθοδεύτηκε η απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη να προσφέρει πλήρεις, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες στο λαό, που τις έχει ήδη πληρώσει μέσω άμεσης και έμμεσης φορολογίας.

Motion Team

Οι παραπάνω είναι μερικές από τις προτάσεις που φιγουράρουν στην πλειοψηφία των προγραμμάτων δημοτικών και περιφερειακών συνδυασμών που στηρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ ως συνολική φιλολαϊκή πρόταση. Οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταγράφουν στα προεκλογικά τους κείμενα τέτοιες δεσμεύσεις που θα υλοποιήσουν εάν γίνουν δήμαρχοι ή περιφερειάρχες. Τα ονομάζουν «δίκτυα κοινωνικής προστασίας». Ανάλογες προτάσεις υπάρχουν ή υλοποιούνται από υποψήφιους και δημοτικές αρχές που στηρίζονται και από άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Σε πολλούς δήμους της χώρας λειτουργούν κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά φαρμακεία, δομές στήριξης και αλληλεγγύης και προσφέρουν μια ελάχιστη ανακούφιση σε οικογένειες που βιώνουν πιο έντονα τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Κανείς δεν μπορεί να είναι αδιάφορος στις σημερινές συνθήκες που ο καπιταλισμός τσακίζει χιλιάδες ανέργους, συνταξιούχους, χρόνια πάσχοντες, άστεγους που δεν μπορούν να καλύψουν στοιχειώδεις βασικές ανάγκες.

Γι' αυτό το λόγο άλλωστε σωματεία, Λαϊκές Επιτροπές, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά έχουν αναπτύξει πολύμορφες δραστηριότητες αλληλεγγύης, βρίσκονται σε ετοιμότητα να στηρίξουν έμπρακτα όποιον έχει πραγματική ανάγκη, να βοηθήσουν όλους αυτούς τους εργαζόμενους να σταθούν στα πόδια τους.

Είναι λογικό, λοιπόν, αυτά τα τμήματα του λαού να ελπίζουν για βοήθεια από τέτοιες δομές που διαμορφώνονται στους δήμους. Αν κάποιος βρεθεί σε έναν τέτοιο χώρο, θα διαπιστώσει ότι όσοι προσδοκούν μια βοήθεια, που μπορεί να είναι στη δοσμένη περίοδο καθοριστική για την επιβίωσή τους, πολύ γρήγορα καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί η ζωή τους να συνεχίσει να εξαρτάται από αυτές τις δομές. Πολύ συχνά δε όσα τους παρέχουν δεν φτάνουν γιατί οι ανάγκες αυξάνονται διαρκώς, ενώ σε πολλές περιπτώσεις - κυρίως στα κοινωνικά φαρμακεία και τα κοινωνικά ιατρεία - το αδιέξοδο εμφανίζεται με τραγικό τρόπο όταν τελειώνουν οι προμήθειες ή όταν ο ασθενής πρέπει να ακολουθήσει θεραπεία που δεν μπορεί να πληρώσει. Ανθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους ή κρέμονται σε μια κλωστή ακριβώς γι' αυτό το λόγο...

Τα παραπάνω τα αναφέρουμε για ένα βασικό λόγο. Οποιος προβάλλει αυτές τις δομές ως προεκλογικό επιχείρημα για να τον ψηφίσει αυτός που δεν έχει να φάει, να πάρει τα φάρμακά του, να έχει ιατρική περίθαλψη, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι «παίζει» με τον πόνο τους. Πολλοί επίσης δήμαρχοι, ανεξάρτητα αν πρόσκεινται στη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, προβάλλουν και υλοποιούν τέτοιες δράσεις. Είτε τις λειτουργούν είτε υπόσχονται ότι μετά τις εκλογές θα τις διευρύνουν. Η «λογική» αυτών των δομών είναι η «διαχείριση» και όχι βέβαια η «λύση» των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων. Είναι βεβαίως επικίνδυνο το παιχνίδι δημάρχων και δημοτικών παραγόντων που με το ένα χέρι ενισχύουν την πολιτική που οδηγεί τα εργατικά - λαϊκά στρώματα σε αυτή την κατάσταση και με το άλλο διαμορφώνουν τέτοιες δομές. Υπάρχουν δήμοι που προσφέρουν στήριξη σε εργαζόμενους που έχουν απολυθεί από την ίδια τη διοίκηση του δήμου ή έχουν υποστεί κατασχέσεις χρημάτων για χρέη προς το δήμο. Δηλαδή, ο δήμος ή η περιφέρεια ως τμήμα του κρατικού μηχανισμού είναι φορέας της πολιτικής που σκορπίζει φτώχεια και στη συνέχεια μοιράζει κάποια ψίχουλα, δυστυχώς, πολύ συχνά - όπως την τελευταία περίοδο - με προεκλογική σκοπιμότητα. Υπήρξε και παράδειγμα δήμου που απέλυσε εργαζόμενους, αλλά τους έστελνε ψυχολόγο για δήθεν υποστήριξη, μόνο που οι εργαζόμενοι φώναζαν ότι δεν θέλουν ψυχολόγο, αλλά δουλειά.

Το ίδιο το σύστημα χρηματοδοτεί τέτοιες «κοινωνικές» δράσεις. Επιχειρηματικοί όμιλοι που πίνουν το αίμα των εργατών ή απολύουν, χρηματοδοτούν τέτοιες δράσεις. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, που με την πολιτική της στερεί από το λαό βασικές υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, χρηματοδοτεί υποτυπώδεις δράσεις για να κουκουλώσει τη βασική αιτία από την οποία πηγάζει το πρόβλημα. Αυτά δεν μπορεί να τα αγνοήσει κάποιος. Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, που αναγκάζονται από τις συνθήκες να προσφύγουν σε αυτές τις δομές, δεν τους έχουν καμία υποχρέωση.

Πολλές από τις δομές αλληλεγγύης αξιοποιούνται σε «αντικατάσταση» δημόσιων και δωρεάν δομών Υγείας - Πρόνοιας με ευθύνη του κράτους. Για παράδειγμα, δημόσιες δομές Υγείας, που έκαναν - έστω και υποτυπωδώς - προληπτικούς ελέγχους για μια σειρά ασθένειες, έκλεισαν και στη θέση τους ξεφύτρωσαν προγράμματα που υλοποιούν δήμοι μαζί με εταιρείες και ΜΚΟ. Η λειτουργία του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι», που πνέει τα λοίσθια εδώ και λίγα χρόνια, σε πολλούς δήμους έχει αντικατασταθεί από προγράμματα δήμων με συμβασιούχους μέσω της κοινωφελούς εργασίας. Θυμίζουμε ότι το ΚΚΕ είχε αντιταχθεί στο πέρασμα τέτοιων δομών Υγείας - Πρόνοιας στους δήμους, ακριβώς γιατί κίνητρο για κάτι τέτοιο ήταν να απαλλαγεί το κεντρικό κράτος από τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία τους, αλλά και γιατί δεν είναι δυνατόν η παροχή Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ή υπηρεσίες Πρόνοιας να αποτελούν τοπική αρμοδιότητα ενός δήμου. Ομως, πάντα το ΚΚΕ πάλευε, διεκδικούσε και διεκδικεί αυτές οι δομές, όπου τις λειτουργούν οι δήμοι, να χρηματοδοτούνται επαρκώς, να επανδρώνονται με μόνιμο προσωπικό για να καλύπτουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερες ανάγκες.

Υπάρχουν περιφερειάρχες που δεν χρηματοδοτούν τη λειτουργία δημόσιων πανεπιστημιακών νοσοκομείων γιατί δεν προβλέπεται τέτοια χρηματοδότηση από την ΕΕ και την ίδια στιγμή εκταμιεύουν κονδύλια της ΕΕ για τη λειτουργία κοινωνικών ιατρείων με τη συμμετοχή ΜΚΟ ή άλλων φορέων.

Θα πει κάποιος: Αυτές οι δράσεις βοηθούν έναν κόσμο. Στηρίζουν την οικογένειες. Είναι κακό να υπάρχουν τέτοιες δομές; Δεν μπορεί να μείνει κάποιος μόνο σε αυτό. Αυτή η λογική επιδρά στη μείωση των απαιτήσεων ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, επιδρά στο να αρκείται ο λαός σε μια ελάχιστη παροχή, σε μία φιλανθρωπία που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες. Και κυρίως είναι μια λογική πολύ βολική για το σύστημα, για το μεγάλο κεφάλαιο και τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντά του. Οι δήμαρχοι που εφαρμόζουν αυτή την πολιτική, προβάλλοντας το επιχείρημα «αυτό μπορούμε να κάνουμε», είναι συνυπεύθυνοι της διαιώνισης της εξαθλίωσης. Γιατί δεν διεκδικούν την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, δεν συμβάλλουν ώστε το κίνημα να διεκδικεί την ικανοποίησή τους. Και οι Λαϊκές Επιτροπές, τα συνδικάτα αναλαμβάνουν πρακτική δράση βοήθειας σε όσους έχουν ανάγκη, οργανώνοντας όμως ταυτόχρονα την πάλη, στην οποία επιδιώκουν και τη συμμετοχή αυτών που βοηθούν, ώστε να διεκδικούν από τον αντίπαλο που τους καταδικάζει στην εξαθλίωση όλα όσα τους ανήκουν. Ετσι που οργανωμένα και συλλογικά να παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους...

Οι θέσεις του ΚΚΕ για τις τραγικές ελλείψεις σε υποδομές αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων θα συζητηθούν σε ανοιχτή εκδήλωση την Κυριακή 13 Απρίλη στις 11.00 στην πλατεία Ν. Μάκρης.

Θα μιλήσουν οι Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής και υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, ο Βάλσαμος Συρίγος, υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Ανατολικής Αττικής και ο Νίκος Στεφανίδης, υποψήφιος δήμαρχος Μαραθώνα - Ν. Μάκρης.

Με το 90% των Μεσογείων, εν έτει 2014, να εξυπηρετείται από βόθρους, οι συνέπειες είναι πολλές και σοβαρές: από τη μία επιβαρύνεται το οικογενειακό εισόδημα και από την άλλη η ανεξέλεγκτη απόρριψη λυμάτων σε ρέματα ρυπαίνει τα υπόγεια νερά και τους υδροβιότοπους.

Οι περισσότεροι δήμοι των Μεσογείων είτε δεν έχουν αποχετευτικό δίκτυο, είτε αυτό είναι ακόμα υπό κατασκευή. Η διαφήμιση από τον αστικό Τύπο του περιφερειάρχη Γ. Σγουρού για την αναβάθμιση του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων στο Μαρκόπουλο και την πορεία κατασκευής του αντίστοιχου στο Κορωπί δεν μπορούν να κρύψουν τις ευθύνες του για την υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής: Ακόμα και στο δήμο Μαρκόπουλου όπου έχει ολοκληρωθεί η πρώτη φάση κατασκευής του δικτύου και η σύνδεσή του με το αναβαθμισμένο ΚΕΛ, ενώ αυτό έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετήσει περισσότερα από 40.000 νοικοκυριά, μέχρι στιγμής έχουν συνδεθεί μερικές δεκάδες σπίτια, αφού η λαϊκή οικογένεια αδυνατεί να αντεπεξέλθει στο κόστος κατάργησης του βόθρου και διασύνδεσης με το κεντρικό δίκτυο.

Οι αιτίες του προβλήματος είναι συγκεκριμένες και ξεκινούν από τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που με ζήλο υλοποιούν τα κόμματά της στην Ελλάδα. Από τη μια, ο σχεδιασμός των δημόσιων έργων υποδομής, οι προτεραιότητες και ο τρόπος χρηματοδότησής τους γίνονται με κριτήριο την εξασφάλιση του μέγιστου κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο και όχι την πλέρια ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Από την άλλη, με ευθύνη των κυβερνήσεων διαχρονικά, για την απουσία πολιτικής οργανωμένης λαϊκής στέγης, ποτέ δεν προηγήθηκε η σχεδιασμένη πολεοδόμηση και η κατασκευή υποδομών πριν τη χρήση των κατοικιών. Τα παραπάνω συμπληρώνονται από την εγκληματική ανοχή στην ασυδοσία των περισσότερων βιομηχανιών που ρυπαίνουν με τα ανεπεξέργαστα ή μερικώς επεξεργασμένα απόβλητά τους το έδαφος, τα ρέματα και τον υδροφόρο ορίζοντα.

Οι τοπικές δημοτικές αρχές, οι παρατάξεις τους που πρόσκεινται στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, στη ΔΗΜΑΡ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και όσοι αυτοπροβάλλονται ως «ανεξάρτητοι» έχουν τεράστιες ευθύνες: Αντί να διεκδικήσουν από το κράτος την ολοκληρωμένη χρηματοδότηση για την κατασκευή του αποχετευτικού δικτύου, του τριτοβάθμιου καθαρισμού των λυμάτων και των υπόλοιπων υποδομών, αποδέχονται τη μετακύλιση της κυβερνητικής ευθύνης στους δήμους. Οι τελευταίοι εκχωρούν τις αρμοδιότητες στους κατασκευαστικούς ομίλους, αφού με τα ανεπαρκή κονδύλια του ΕΣΠΑ θα θεωρηθεί επιβεβλημένη η είσοδος των επιχειρηματιών στην κατασκευή και τη λειτουργία των υποδομών. Πείρα υπάρχει από τη συνέχεια του χιλιοπαιγμένου έργου: οι εργαζόμενοι πληρώνουν ξανά και ξανά για την επένδυση που κάνει ο ιδιώτης, όπως συμβαίνει με τους αυτοκινητόδρομους, τους ΧΥΤΑ και όλες τις υποδομές ζωτικής σημασίας. Για παράδειγμα, μέχρι στιγμής καμιά πολιτική δύναμη, πλην του ΚΚΕ, δεν απαντά τι θα απογίνει, υπό ποιο καθεστώς θα λειτουργήσει και με πόσους εργαζόμενους η αναβαθμισμένη μονάδα ΚΕΛ στο Μαρκόπουλο μετά το Μάη του 2015 που λήγει η σύμβαση δοκιμαστικής λειτουργίας με τον ιδιώτη κατασκευαστή. Για τα κόμματα που προσκυνούν την επιχειρηματική λειτουργία, τις «Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα» και την ανταποδοτικότητα, όπως η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι δεδομένο ότι ο λαός θα την πληρώσει ακόμα μία φορά.

Δεν αποτελεί λύση να διαχειρίζεται ο κάθε δήμος τα δικά του λύματα, όπως προτάσσει η ΕΕ και η κυβέρνηση: Ετσι μετατίθενται οι ευθύνες στους δήμους και το κόστος στο λαό. Η άλλη «λύση» που προβάλλεται, να διοχετευτούν τα λύματα της Ανατολικής Αττικής στο ΚΕΛ Ψυττάλειας είναι πολύ επικίνδυνη καθώς μία πιθανή βλάβη ή αδυναμία του να ανταποκριθεί θα επιβαρύνει δραματικά το Σαρωνικό.

Μόνη διέξοδο αποτελεί η διαχείριση λυμάτων και υδάτινων πόρων της Αττικής από Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Διαχείρισης, στο πλαίσιο ενός φιλολαϊκού, φιλοπεριβαλλοντικού κεντρικού σχεδιασμού, που θα αξιοποιεί το σύνολο των υδάτινων πόρων αλλά και των επεξεργασμένων εκροών των ΚΕΛ για άρδευση, πυρόσβεση και υπό προϋποθέσεις εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα, περιορίζοντας την απώλειά τους στη θάλασσα. Θα διαχειρίζεται με ασφάλεια και θα αξιοποιεί τη χωνεμένη και αφυδατωμένη λάσπη του βιολογικού καθαρισμού, καθώς και το παραγόμενο βιοαέριο από τη χώνευση της υγρής λάσπης για τις ενεργειακές ανάγκες της εγκατάστασης. Ταυτόχρονα, θα ελέγχει τις εκροές των υγρών βιομηχανικών αποβλήτων που πρέπει να καθαρίζονται με ευθύνη και δαπάνη των επιχειρήσεων και να μην αναμειγνύονται με τα αστικά λύματα.

Η ολοκληρωμένη χρηματοδότηση της μελέτης, της κατασκευής και λειτουργίας του αποχετευτικού δικτύου και των ΚΕΛ, μαζί και των αγωγών εκβολής, η χωροθέτησή τους καθώς και η κατασκευή και λειτουργία του δικτύου αξιοποίησης των επεξεργασμένων σε υψηλό βαθμό εκροών, είναι υποχρέωση του κράτους. Το κάθε ΚΕΛ πρέπει να καλύπτει το μεγαλύτερο κατά το δυνατό αριθμό οικισμών. Μεταξύ των κριτηρίων χωροθέτησης, ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί σε αυτά που συμβάλλουν στην ελαχιστοποίηση της όποιας όχλησης από τη λειτουργία του ΚΕΛ.

Ο αποκλεισμός των επιχειρηματιών από τη λειτουργία των εγκαταστάσεων αποχέτευσης και επεξεργασίας, είναι στοιχειώδης προϋπόθεση για την ορθολογική διαχείριση των λυμάτων. Η επικράτηση της κερδοσκοπικής λογικής μέσα από το ξεπούλημα της ΕΥΔΑΠ, είτε απευθείας, είτε με «Συμβάσεις Παραχώρησης» ή ΣΔΙΤ, θα επιδεινώσει τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον και θα επιβαρύνει οικονομικά τις λαϊκές οικογένειες με υπέρογκα τέλη αποχέτευσης.

Οι θέσεις του ΚΚΕ διαμορφώνονται με κριτήριο την προστασία της υγείας των λαϊκών στρωμάτων, του περιβάλλοντος και του λεηλατημένου εισοδήματος των εργαζομένων. Βρίσκονται στον αντίποδα των κατευθύνσεων της ΕΕ και των κυβερνήσεων που έχουν στο επίκεντρο την εξυπηρέτηση των κερδών του κεφαλαίου. Συγκρούονται με τις πολιτικές και την τακτική των δημοτικών αρχών και των παρατάξεων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και των δήθεν «ανεξάρτητων», που υπηρετούν τις ίδιες κατευθύνσεις.

Με την ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού, θα δυναμώσει η πάλη του λαϊκού κινήματος για τη διεκδίκηση λύσεων για τα προβλήματά τους, ανάμεσά τους και η ορθολογική διαχείριση των αστικών λυμάτων.