Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε:

«ΕΘΝΙΚΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΟ»: Μπαράζ αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων από τα «κιτάπια» του κεφαλαίου

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ: Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση - ημερίδα για το Νότιο Ενεργειακό Διάδρομο της ΕΕ και τη σημασία της Αλεξανδρούπολης, που οργάνωσε η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ

ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΗΠΑ: Γεωπολιτικές αντιθέσεις, παζάρι και ανακατατάξεις πίσω από τον «εμπορικό πόλεμο»

ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ: Μαραθώνιος του «μεταρρυθμιστή» Σαλμάν για συμφωνίες δισεκατομμυρίων, που γίνονται «μήλον της Εριδος» ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους διαφόρων χωρών

Eurokinissi

Από την πρόσφατη παρουσίαση της έκθεσης του ΙΟΒΕ

Θυμίζουμε ότι η απόφαση προηγούμενης συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ (22/1), «επαναβεβαίωνε» «τη σημασία μιας φιλόδοξης συνολικής στρατηγικής ανάπτυξης με ισχυρή κυριότητα από τις ελληνικές αρχές», την οποία «οι αρχές καλούνται να την ολοκληρώσουν σε συνεργασία με τα θεσμικά όργανα πολύ πριν από το τέλος του προγράμματος», με στόχο βέβαια να αποτελέσει μια ακόμη «βαλβίδα ασφαλείας» για την «επόμενη μέρα» στην προοπτική ανάκαμψης της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.

Σε αυτό το φόντο, ανοιχτά εκδηλώνονται πλέον οι στρατηγικού χαρακτήρα συμπλεύσεις της κυβέρνησης και άλλων αστικών «θεσμών» και επιτελείων, όπως της Τράπεζας της Ελλάδας, του ΣΕΒ και του ΙΟΒΕ, στη γραμμή της αναδιάρθρωσης του παραγωγικού προτύπου και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων, των ισχυρών επιχειρήσεων και ομίλων με εξαγωγικό προσανατολισμό.

Σύμφωνα με το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), σε έκθεση που δημοσιοποιήθηκε τις προάλλες για την «επαναφορά της ελληνικής οικονομίας σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης χρειάζεται αλλαγή του αναπτυξιακού προτύπου» με βάση τους παρακάτω άξονες:

-- Περιορισμός της σημασίας της καταναλωτικής δαπάνης για τη μεγέθυνση της οικονομίας.

-- Επιτάχυνση του ρόλου των επιχειρηματικών επενδύσεων, οι οποίες «βελτιώνουν την παραγωγική δυναμικότητα».

-- Ανοδος της συμβολής του εξωτερικού τομέα, «κυρίως από την αύξηση των εξαγωγών».

Οπως τονίζει το ΙΟΒΕ, «για την επιδίωξη αυτών των στόχων απαιτείται πρωτίστως η διευκόλυνση των επενδύσεων και της εξαγωγικής δραστηριότητας τομέων, οι οποίοι καινοτομούν και παράγουν διεθνώς ανταγωνιστικά εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες με υψηλή προστιθέμενη αξία και πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στην ελληνική οικονομία».

Σε αυτό το πλαίσιο, στους κλάδους με τις «καλύτερες προοπτικές ανάπτυξης και υψηλή πιθανότητα πραγματοποίησης επενδύσεων στα προσεχή έτη» συγκαταλέγονται «εξωστρεφείς κλάδοι της μεταποίησης», το «οικοσύστημα δραστηριοτήτων στις μεταφορές και την αποθήκευση» και η Ενέργεια. Επιπλέον, όπως λένε, «οι παραχωρήσεις και οι αποκρατικοποιήσεις αναμένεται να επιδράσουν θετικά καταλυτικά στην υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων σε αυτές και άλλες δραστηριότητες».

Στα κεντρικά ζητούμενα της «επόμενης μέρας» βρίσκονται, μεταξύ άλλων, και οι τρόποι για τη διοχέτευση φτηνής χρηματοδότησης προς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Σε αυτό το επίπεδο «με δεδομένη την πιστωτική στενότητα στο τραπεζικό σύστημα (...) και λαμβάνοντας υπόψη τις υψηλές χρηματοδοτικές ανάγκες για τη σταθερή ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας» η μελέτη του ΙΟΒΕ εξετάζει τους «εναλλακτικούς τρόπους άντλησης ρευστότητας» μέσω των κεφαλαιαγορών.

Μεταξύ άλλων, στους τρόπους φτηνής χρηματοδότησης των επιχειρηματικών σχεδίων συγκαταλέγεται και η «αξιοποίηση» της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων.

Η έκθεση του ΙΟΒΕ τονίζει ότι «τα ιδιωτικά, επαγγελματικά και προσωπικά συνταξιοδοτικά προγράμματα εγχωρίως είναι πολύ λίγα» και όπως λένε η «Ελλάδα συγκαταλέγεται στους ουραγούς μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ». Οπως συμπεραίνουν «οι επιλογές τοποθετήσεων των ασφαλιστικών ταμείων στην Ελλάδα διαφέρουν από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, έχοντας περισσότερο αποταμιευτικό και λιγότερο επενδυτικό χαρακτήρα», όπως για παράδειγμα είναι οι «επενδύσεις» σε μετοχές επιχειρήσεων.

Ταυτόχρονα, «κεφάλαια τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εξέλιξη της οικονομίας (σ.σ. διάβαζε για τη χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων) κατευθύνονται στο ασφαλιστικό της σύστημα», ενώ «αυτό το γεγονός υποσκάπτει τις αναπτυξιακές προοπτικές μιας χώρας και περαιτέρω τη δυνατότητα χρηματοδότησης του ασφαλιστικού της συστήματος».

Τα παραπάνω έρχονται να κουμπώσουν με τις γενικότερες αναδιαρθρώσεις που δρομολογούνται σε επίπεδο ΕΕ με άξονα την «εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης». Σε αυτό το πλαίσιο, το ΙΟΒΕ εστιάζει «στην αναγκαία σταδιακή αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού συστήματος εγχωρίως στην κατεύθυνση της ανάπτυξης του κεφαλαιοποιητικού του σκέλους» και όπως διαπιστώνει το ΙΟΒΕ στην κατεύθυνση των νέων ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση «μπορεί να συμβάλει η προωθούμενη Ενωση Κεφαλαιαγορών στην ΕΕ».

Χαρακτηριστικά επισημαίνεται ότι «η Ενωση Κεφαλαιαγορών θα προσφέρει στα νοικοκυριά περισσότερες δυνατότητες αξιοποίησης των αποταμιεύσεών τους, π.χ. σε προγράμματα συντάξεων τα οποία επενδύουν και σε αγορές κεφαλαίων» (χρηματιστήρια μετοχών).

Στο διά ταύτα υπογραμμίζουν ότι «η συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ δεν πρέπει να είναι επί σειρά ετών υψηλή».

Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, μιλώντας στην εκδήλωση για την παρουσίαση της έκθεσης του ΙΟΒΕ, σημειώνοντας ότι το «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης έχει καθυστερήσει να παρουσιαστεί, έθεσε και το ρόλο που έχει να διαδραματίσει η «αναπτυξιακή τράπεζα», ως ένα ακόμη εργαλείο χρηματοδότησης. Ο ίδιος υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση στοχεύει σε μια «ισόρροπη, βιώσιμη, κοινωνική» ανάπτυξη, τονίζοντας ότι θα δοθεί έμφαση στους τομείς που η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Την ίδια ώρα, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται από υψηλόβαθμο κυβερνητικό παράγοντα, το «αναπτυξιακό σχέδιο» θα είναι «δικής μας ιδιοκτησίας και ένα είδος συμφώνου κατανόησης» με τρεις αποδέκτες και συγκεκριμένα τους «θεσμούς», τις αγορές και το εσωτερικό της χώρας.

Σύμφωνα με τον ίδιο κυβερνητικό παράγοντα, πρέπει να ικανοποιηθούν «λεπτές ισορροπίες», αλλά σε κάθε περίπτωση το κεντρικό μήνυμα που θα αποσταλεί στις αγορές είναι: «Επενδύστε σε εμάς γιατί δεν πρόκειται να υπάρξουν αρνητικές εκπλήξεις μόλις τελειώσει το μνημόνιο, αλλά και να δώσουμε το μήνυμα πως τα πολύ δύσκολα έχουν τελειώσει». Επιπλέον, διευκρινίζεται ότι το «αναπτυξιακό σχέδιο» θα περιλαμβάνει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και στόχους αναφορικά με την κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων, των ιδιωτικοποιήσεων και βέβαια των εξελίξεων στα μεγέθη των κρατικών προϋπολογισμών.

Σε αυτό το φόντο, το «αναπτυξιακό σχέδιο» έρχεται να προστεθεί στο σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων της μνημονιακής περιόδου, που με τη σειρά του «πρέπει να κριθεί επαρκές από τις αγορές, από τις οποίες η Ελλάδα αναζητεί νέα κεφάλαια».

Ο Σ. Ζαριανόπουλος

Στην εκδήλωση μίλησε ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, με θέμα «Ο Νότιος Ενεργειακός Διάδρομος της ΕΕ, η σημασία της Αλεξανδρούπολης». Επίσης, ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, παρουσίασε ομιλία με θέμα «Παγκόσμιοι ενεργειακοί ανταγωνισμοί, ο ρόλος της ΕΕ». Ακολούθησαν παρεμβάσεις από τους: Σάββα Δευτεραίο, δημοτικό σύμβουλο Αλεξανδρούπολης, Διονύση Κλάδη, μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Εβρου και πρόεδρο του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων, Ματούλα Γκιδίκα, πρόεδρο της Επιτροπής Ειρήνης Αλεξανδρούπολης, και Στέργιο Αλμπανίδη, μέλος ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών Πολυτεχνείου Ξάνθης.

Ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, παρουσιάζοντας τη «μεγάλη εικόνα» της κατάστασης, ανέδειξε τις πραγματικές αιτίες και τους αίτιους των προβλημάτων που ταλανίζουν το λαό, αλλά και των κινδύνων που τον απειλούν πέρα από τη χωρίς τέλος ανεργία, τη φτώχεια, τους αιματηρούς φόρους, τους πλειστηριασμούς, τα μνημόνια και την επιτροπεία δίχως τέλος, που επιτάσσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και η Ευρωπαϊκή Ενωση, να πληρώσει πολύ βαρύτερο τίμημα σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής, που φαντάζει όλο και πιο κοντινό ενδεχόμενο.

Στιγμιότυπο από την ημερίδα

Μεταξύ άλλων σημείωσε: «Στις σημερινές κρίσιμες συνθήκες που διαμορφώνονται σχετικά με τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, ως ΚΚΕ, επιδιώκουμε να πληροφορήσουμε, να προετοιμάσουμε το λαό (όχι βέβαια καλλιεργώντας κλίμα φοβίας και τρόμου), να οργανώσουμε την αντίστασή του στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, με άμεση και αναβαθμιζόμενη συμμετοχή της αστικής τάξης και των πολιτικών της δυνάμεων.

(...) Ως Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ επιλέξαμε την Αλεξανδρούπολη, τη Θράκη, γιατί το ενδιαφέρον και οι σχεδιασμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης καθώς και του άλλου ιμπεριαλιστικού οργανισμού, του ΝΑΤΟ, για την ευρύτερη περιοχή έχουν ανάψει και απειλούν κυριολεκτικά να βάλουν στη φωτιά τους λαούς, να τους εμπλέξουν σε ανταγωνισμούς μακριά από τα δικά τους, λαϊκά συμφέροντα, που όλο και πλησιάζουν στην πολεμική ανάφλεξη. Γιατί οι ανταγωνισμοί, οικονομικοί, πολιτικοί, γεωστρατηγικοί, από τους οποίους δεν μπορεί να απαλλαγεί ο καπιταλισμός, όταν δεν μπορούν να λυθούν με εκβιασμούς και παζάρια σε καιρό ιμπεριαλιστικής ειρήνης, λύνονται με πολέμους, το επόμενο στάδιο της περιώνυμης πολιτικής της ανταγωνιστικότητας στην οποία ορκίζονται όλοι οι θιασώτες του συστήματος και θέλουν να τη μετατρέψουν και σε βαθιά λαϊκή πίστη.

(...) Η Θράκη των μεγάλων παραγωγικών δυνατοτήτων τόσο στο γεωργικό όσο και στο βιομηχανικό τομέα και τον ορυκτό πλούτο, που άλλες έγιναν αντικείμενο ληστρικής εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο που ήρθε, ξεζούμισε και αποχώρησε, όπως δείχνουν και τα πολλά βιομηχανικά κουφάρια, τα κλειστά εργοστάσια και οι χιλιάδες άνεργοι και νέοι που μεταναστεύουν, ενώ άλλες μένουν αναξιοποίητες γιατί δεν διασφαλίζουν ικανοποιητικά ποσοστά κέρδους στους επενδυτές, στερώντας όμως έτσι το λαό μας από δυνατότητες και ικανοποίηση των αναγκών του. Η Θράκη, που θα μπορούσε να είναι υπόδειγμα ειρηνικής συμβίωσης πληθυσμών με διαφορετική θρησκεία και πολιτιστική παράδοση, γέφυρα φιλίας των λαών.

Μετατρέπεται σε πεδίο οξυμένων ανταγωνισμών, πολέμου συμφερόντων, που η έδρα τους βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Αλλά και συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου που συμμαχούν με αυτά.

Η Θράκη, μαζί με τη Βόρεια Ελλάδα, βρίσκεται σε κομβικό σημείο του γενικότερου χάρτη των ανταγωνισμών. Επισήμως δηλώνεται από το ΝΑΤΟ, με τη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης, ότι ο βορειοελλαδικός χώρος προορίζεται να γίνει οικονομικό, εμπορικό, πολιτικό, διοικητικό και στρατιωτικό κέντρο του ΝΑΤΟ, προκεχωρημένο αναβαθμισμένο φυλάκιό του στην περιοχή. Είναι στο κέντρο του δρόμου, των αγωγών Ενέργειας από την πολύπαθη Μ. Ανατολή, όπου ο ενεργειακός πλούτος - όπως και σε κάθε περίπτωση υπό καπιταλιστική ιδιοκτησία και ιμπεριαλιστική επιβολή - από στοιχείο "τύχης" και ευημερίας ενός λαού μετατρέπεται σε κατάρα πολέμου, καταστροφής και καταλήστευσης, που δεν σταματά ούτε μπροστά στη διάλυση κρατών και την επαναχάραξη συνόρων (βλ. Συρία, Λιβύη κ.λπ.). Η σημασία της ευρύτερης περιοχής αναβαθμίζεται μετά την ανακάλυψη ενεργειακών κοιτασμάτων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, όπου η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η επιδιωκόμενη διχοτομική λύση στην Κύπρο είναι η προϋπόθεση μοιράσματος του πλούτου αυτού στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της, όπως δείχνουν και οι τελευταίες εξελίξεις με την παρεμπόδιση από τα τουρκικά πολεμικά του ιταλικού γεωτρύπανου, τη συνοδεία αμερικανικών αεροπλανοφόρων και γαλλικών πολεμικών σκαφών στα αντίστοιχα ερευνητικά πλοία των μονοπωλίων αυτών των χωρών».

Τόνισε ότι «η πολιτική "γεωστρατηγικής αναβάθμισης" του κεφαλαίου προϋπόθεση έχει την ενδυνάμωση των θέσεών του και τη σταθερότητά του πρώτα απ' όλα μέσα στο εσωτερικό της χώρας. Ετσι θα αποκτήσει ισχυρές βάσεις για την εξόρμησή του για νέες "μπίζνες" στο εξωτερικό. Τα συνεχιζόμενα μνημόνια δεν είναι τίποτα άλλο από την υλοποίηση αυτής της προϋπόθεσης: Εξοδος από την καπιταλιστική κρίση που το κεφάλαιο προκάλεσε σε βάρος του λαού, εξόρμηση του κεφαλαίου σαν μέρος των διεθνών συμμαχιών του για νέα κέρδη».

Και κάλεσε το λαό να μην εφησυχάζει, να επαγρυπνεί και να οργανώσει τον αγώνα του. «Δίπλα στα αιτήματα πάλης για μισθούς, συντάξεις, ΣΣΕ, ενάντια στους αιματηρούς αντιλαϊκούς φόρους και τη ληστεία των πλειστηριασμών σε ίση μοίρα να τεθούν και τα αιτήματα πάλης που αποτελούν προϋπόθεση για την επίτευξη των παραπάνω: Καμιά εμπλοκή του λαού μας στα σχέδια του ιμπεριαλισμού και της εγχώριας αστικής τάξης.

Καμιά εμπιστοσύνη στις αστικές κυβερνήσεις.

Ενίσχυση της λαϊκής πάλης. Ενίσχυση του μοναδικού πολιτικού εκφραστή των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, του ΚΚΕ».

Ο Μάκης Παπαδόπουλος, παίρνοντας το λόγο, αφού ευχαρίστησε την Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ για την πρόσκληση, μεταξύ άλλων ανέφερε: «Η Αλεξανδρούπολη και η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης αναδεικνύεται σε βασικό κρίκο του σχεδίου γεωπολιτικής αναβάθμισης της θέσης της εγχώριας άρχουσας τάξης. Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται σε κρίκο του αμερικανικού οικονομικού και στρατιωτικού σχεδιασμού για την ευρύτερη περιοχή.

Αναφερόμαστε στο αναμενόμενο συνδυασμένο αποτέλεσμα της παραχώρησης της χρήσης του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, της δημιουργίας μεγάλου πορευτικού κέντρου, της αναβάθμισης των συνδυασμένων μεταφορών με την υλοποίηση της σχεδιαζόμενης "Σιδηροδρομικής Εγνατίας", που διασχίζοντας τη Βουλγαρία θα φτάνει στη Ρουμανία, της αξιοποίησης του αγωγού ΤΑΡ και των διασυνδετήριων αγωγών όπως ο IGB, τους πλωτούς σταθμούς LNG, την επέκταση των εξορύξεων υδρογονανθράκων και τη δημιουργία αμερικανικής στρατιωτικής βάσης.

Ασφαλώς υπάρχουν όμιλοι εγχώριοι και ξένοι που πρέπει να πανηγυρίζουν για όλα αυτά, όπως οι Ελληνες εφοπλιστές που έχουν επενδύσει πάνω από 13,5 δισ. δολάρια για πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG και καλύπτουν ήδη σημαντικό ποσοστό των αμερικανικών εξαγωγών.

Ικανοποιημένοι είναι οι μέτοχοι της κοινοπραξίας του ΤΑΡ με leader τη BP και μετόχους εκτός της κρατικής "Socar", την ιταλική "Snam", τη βελγική "Fluxys" και την ισπανική "Enagas", που ταυτόχρονα διεκδικούν και τον ΔΕΣΦΑ. Ικανοποιημένοι είναι οι αμερικανικοί όμιλοι "Tellurian" και "Cheniere Energy" που μαζί με τους ομίλους Λιβανού και Κοπελούζου θα μετάσχουν στην κοινοπραξία για τον πλωτό σταθμό στην Αλεξανδρούπολη. Ικανοποιημένος κυρίως είναι ο Αμερικανός πρέσβης στο βαθμό που θα υλοποιηθούν τα ατλαντικά σχέδια αξιοποίησης του λιμανιού και δημιουργίας στρατιωτικής βάσης στην περιοχή.

Ασφαλώς δεν θα υλοποιηθούν όλα τα σχέδια. Εξάλλου, ορισμένα απ' αυτά είναι έως ένα βαθμό ανταγωνιστικά μεταξύ τους.

Ο μόνος που δεν θα ωφεληθεί απ' την κυβερνητική πολιτική αναβάθμισης της γεωπολιτικής θέσης της ελληνικής αστικής τάξης είναι ο λαός. Ιδιαίτερα οι κάτοικοι της Θράκης θα βρεθούν στο στόχαστρο της επικίνδυνης διαπάλης μεταξύ ΝΑΤΟ - Ρωσίας - Κίνας αλλά και των αντιθέσεων στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού στρατοπέδου μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας, την ίδια στιγμή που κλιμακώνεται και η τουρκική επιθετικότητα στην ευρύτερη περιοχή.

Αναλαμβάνοντας το ρόλο του σημαιοφόρου στην προώθηση των σχεδίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο, η κυβέρνηση παίζει κυριολεκτικά με τη φωτιά, σε μια περίοδο που αυξάνεται κατακόρυφα η ένταση στη σκακιέρα του διεθνούς ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού».

Ο Σάββας Δευτεραίος αναφέρθηκε στον ενεργητικό ρόλο που έχει αναλάβει η Τοπική Διοίκηση στην προώθηση των παραπάνω ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, παρουσιάζοντας το παράδειγμα του δήμου Αλεξανδρούπολης που με πρωτεργάτη τον δήμαρχό της, στηρίζει τα σχέδια εγκατάστασης σταθμού υγροποιημένου αερίου (LNG) και δηλώνει ότι «γεωπολιτικά, ιστορικά μας συμφέρει το λιμάνι να το πάρει ο Αμερικανός, μαζί με το LNG». Επίσης, προτείνει τη μεταφορά της βάσης πυρηνικών του Ιντσιρλίκ στα εδάφη της περιοχής και του δήμου.

Ο Διονύσης Κλάδης παρουσίασε την εμπειρία που υπάρχει για τους εργαζόμενους της περιοχής από την κατασκευή μεγάλων έργων που υλοποιούνται στο πλαίσιο των σχεδιασμών για την Ενέργεια και τους αγωγούς μεταφοράς της. Οπως είπε, οι θέσεις εργασίας είναι με πετσοκομμένα δικαιώματα, εξαντλητικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες. Πολλές φορές, οι συμβάσεις έχουν χρονική διάρκεια ακόμα και ένα μήνα και σήμερα είναι σε εξέλιξη εκατοντάδες απολύσεις στο έργο.

Και τόνισε την ανάγκη να δημιουργηθεί ένα κίνημα εργαζομένων, ανέργων, γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων, που θα διεκδικεί εκτός των άλλων και μέτρα ώστε να μπορέσουν τα λαϊκά νοικοκυριά της περιοχής να έχουν φτηνή πρόσβαση στο φυσικό αέριο.

Η Ματούλα Γκιδίκα αναφέρθηκε στη δράση του φιλειρηνικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στην περιοχή ενάντια στη μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο, που συνοδεύεται με τη μεγαλύτερη στρατιωτική εμπλοκή της χώρας και την αξιοποίηση αντίστοιχα του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Και σημείωσε ότι δεν είναι στην ηθική των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, του λαϊκού κόσμου, της νεολαίας να προσδοκά κέρδη από τις δολοφονίες αμάχων. Αυτή είναι η ηθική του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που καταδικάζει λαούς.

Ο Στέργιος Αλμπανίδης παρουσίασε το πώς μονοπώλια και ενεργειακοί κολοσσοί, εγχώριοι και ξένοι, σε αρκετές περιπτώσεις επεμβαίνουν άμεσα ή έμμεσα στην εκπαιδευτική διαδικασία και το περιεχόμενο της γνώσης που παίρνουν οι φοιτητές, αλλά και στον ίδιο τον προσανατολισμό της έρευνας. Με χρηματοδοτήσεις μεταπτυχιακών προγραμμάτων (ΤΑΠ), με προγράμματα πρακτικής («Energean Oil & Gas» και η θυγατρική της, «Kavala Oil») κ.λπ. Και ταυτόχρονα ανέφερε ότι αυτά τα έργα και οι επενδύσεις ούτε στο ελάχιστο δεν έχουν συνεισφέρει στην κάλυψη των ενεργειακών αναγκών των σχολών. «Χαρακτηριστικό είναι το ότι παρά το γεγονός ότι περνάει ένα τόσο μεγάλο έργο όπως ο ΤΑΠ "έξω απ' τις σχολές μας", σε πάρα πολλά Τμήματα αναγκαζόμαστε να κάνουμε μάθημα σε κρύες αίθουσες και αμφιθέατρα το χειμώνα, ενώ στις εστίες Ξάνθης όπου μένω, παρά το γεγονός ότι έχουν δημιουργηθεί φωτοβολταϊκό πάρκο και εγκαταστάσεις γεωθερμίας στα 10 μέτρα, συχνά δεν έχουμε καν ζεστό νερό για να πλυθούμε, ενώ για ένα μεγάλο διάστημα το χειμώνα δεν είχαμε καν θέρμανση», είπε.

Από την τελευταία συνάντηση Τραμπ και Μέρκελ, στη Σύνοδο του G20 τον Ιούλη του 2017

Η ένταση στη σχέση των δύο «στενών» εμπορικών και στρατιωτικών «συμμάχων» είναι εμφανής και αυξανόμενη - ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο - και εντοπίζεται σε διάφορα μέτωπα, όπως: Στις σχέσεις με τη Ρωσία, την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «Nord Stream 2» της ρωσικής «Gazprom», που θα συνδέει τη Ρωσία με τη Βόρεια Ευρώπη (Γερμανία), τις βλέψεις των γερμανικών επιχειρηματικών ομίλων για επενδύσεις στη ρωσική αγορά. Στον ανταγωνισμό στη Μέση Ανατολή, στη Συρία, το Ιράκ, το Ισραήλ, στη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, την οποία έχουν υπογράψει οι ΗΠΑ, αλλά ζητούν επαναδιαπραγμάτευσή της και απειλούν με επαναφορά των κυρώσεων κατά της Τεχεράνης.

Είναι χαρακτηριστική η ομιλία του (σοσιαλδημοκράτη) Γερμανού τέως ΥΠΕΞ, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, στο «Φόρουμ Εξωτερικής Πολιτικής του Βερολίνου» του Ιδρύματος «Κέρμπερ» τον περασμένο Δεκέμβρη, όπου κάλεσε σε αναθεώρηση της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας και της Ευρώπης απέναντι στις ΗΠΑ, χωρίς αυτό να σημαίνει πλήρη ρήξη. Υπογραμμίζοντας ότι οι ΗΠΑ «αναπόφευκτα μας θεωρούν ανταγωνιστές», ζήτησε η γερμανική πολιτική να είναι «πιο ανεξάρτητη απέναντι στις ΗΠΑ και αν χρειαστεί, να τραβηχτούν κόκκινες γραμμές, αλλά προς το συμφέρον μας».

Ανέφερε τις αμερικανικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, που «πλήττουν ακόμη και υπάρχοντες γερμανικούς αγωγούς από τη Ρωσία. Αυτές οι κυρώσεις θέτουν σε κίνδυνο τα δικά μας οικονομικά συμφέροντα» και θα μπορούσαν να έχουν αντίκτυπο στον ενεργειακό εφοδιασμό της Γερμανίας. Επίσης, η γερμανική κυβέρνηση αντιτάσσεται στην ανακοίνωση των ΗΠΑ ότι θα αναγνωρίσουν την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και το λεγόμενο «ειρηνευτικό σχέδιο» στο οποίο περιλαμβάνεται και αυτή η κίνηση, γιατί βλέπουν ότι ενδεχομένως θα περιορίσει την ευρωενωσιακή επιρροή στην περιοχή και τα γερμανικά συμφέροντα. Ακόμα, ζητά πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Την ιδιαίτερη σημασία που έχει η συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν στην ανοικοδόμηση των επιχειρηματικών σχέσεων υπογραμμίζουν οι Γερμανοί βιομήχανοι: Μετά την άρση των «πυρηνικών κυρώσεων» κατά του Ιράν (2015), οι γερμανικές εξαγωγές στο Ιράν το 2016 αυξήθηκαν κατά 26%, ενώ το πρώτο τρίμηνο του 2017 κατά 40%.

Οχι μόνο δεν συζητούν επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας, αλλά απαιτούν και πλήρη άρση των «περιοριστικών αμερικανικών οικονομικών κυρώσεων, οι οποίες ισχύουν απευθείας και για γερμανικές εταιρείες και τράπεζες», με αποτέλεσμα να «εξακολουθεί να είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν έργα στο Ιράν», αναφέρει ο Σύνδεσμος Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI). «Εταιρείες, οι οποίες από τότε (2015) έχουν αποκαταστήσει τις επιχειρηματικές τους σχέσεις με το Ιράν και είναι εξίσου δραστήριες στις ΗΠΑ, θα αναστατωθούν σε μεγάλο βαθμό από την επανεισαγωγή κυρώσεων», συμπληρώνει και καλεί την «παγκόσμια κοινότητα να στηρίξει την άρση των κυρώσεων».

Το γερμανικό ενδιαφέρον για το Ιράν ξεπερνά τη «στενή» οικονομική διάσταση. «Η Γερμανία μπορεί να διαδραματίσει και πάλι έναν σημαντικό ρόλο» απέναντι στις ΗΠΑ, «που ενδιαφέρονται να διατηρηθούν οι κυρώσεις», είπε στο ίδιο Φόρουμ του Βερολίνου ο Ιρανός ΥΠΕΞ, Τζαβάντ Ζαρίφ. Ο ίδιος εκτίμησε πως η Γερμανία και η ΕΕ «δεν πρέπει να υποτιμούν τις δυνατότητές τους στην περιοχή του Περσικού Κόλπου» και μπορούν να γίνουν «πολύ ικανός εταίρος».

Σύμφωνα με ανακοίνωση του γερμανικού ΥΠΕΞ, κατά τη σύνοδο των Ευρωπαίων υπουργών Εξωτερικών την Τετάρτη, εκφράστηκε η επιθυμία να διατηρηθεί και να εφαρμοστεί η συμφωνία για το Ιράν, ενώ ταυτόχρονα δηλώθηκαν «ανησυχίες» για το ρόλο του Ιράν στην περιοχή και το πυρηνικό του πρόγραμμα. «Επομένως χρειάζεται να συνεχιστεί ο διάλογος με το Ιράν», τονίζει το γερμανικό ΥΠΕΞ.

«Καλούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα μέσα για να αποτρέψει την κατασκευή του "Nord Stream 2"». Αυτό αναφέρουν σε επιστολή τους (την οποία έχει στη διάθεσή της η γερμανική εφημερίδα «Die Welt») προς τον υπηρεσιακό ΥΠΕΞ, Τζον Σάλιβαν, και τον υπουργό Οικονομικών, Στιβ Μνούτσιν, 39 Αμερικανοί γερουσιαστές, στην πλειοψηφία τους Ρεπουμπλικάνοι. Ορισμένοι από αυτούς εκπροσωπούν πολιτείες, όπου δραστηριοποιούνται όμιλοι οι οποίοι κάνουν εξόρυξη σχιστολιθικού φυσικού αερίου με τη μέθοδο «fracking», ενδιαφέρονται για την εξαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και θίγονται από το (φτηνότερο) ρωσικό φυσικό αέριο, που έχει ευκολότερη πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά.

Το θέμα του «Nord Stream 2» είναι ένα από τα βασικότερα σημεία της σύγκρουσης Γερμανίας - ΗΠΑ, καθώς βάζει σημαντικά εμπόδια στην οικονομική και γεωπολιτική επιρροή των αμερικανικών μονοπωλίων, αυξάνοντας την πολιτική και οικονομική, ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία. Οι γερουσιαστές αναφέρονται τόσο στις οικονομικές όσο και στις γεωπολιτικές επιπτώσεις και καλούν την κυβέρνησή τους να επιβάλει κυρώσεις σε εταιρείες που εμπλέκονται στην κατασκευή του αγωγού - πέντε όμιλοι μεταξύ των οποίων και δυο γερμανικοί («Wintershall», «Uniper», η αυστριακή OMV, «Shell», «Engie»).

Προειδοποιούν για «μια Ευρώπη "όμηρο" της Ρωσίας, ενώ η ρωσική κυβέρνηση θα "πυρπολήσει" την Ανατολική Ευρώπη, μόλις η περιοχή έχει γίνει σχεδόν περιττή για την προσοδοφόρα διαμετακόμιση του φυσικού αερίου». Πρόκειται για την Πολωνία και την Ουκρανία, που θα πάψουν να είναι χώρες διαμετακόμισης του ρωσικού φυσικού αερίου, κάτι που - τουλάχιστον στα λόγια - αντικρούει η «Gazprom». Οι γερουσιαστές θεωρούν τη διαμετακόμιση φυσικού αερίου μέσω της Ουκρανίας μοναδική εγγύηση για ανάσχεση των ρωσικών διεκδικήσεων στην περιοχή. Αλλες χώρες που προτάσσουν αντιρρήσεις είναι οι Βαλτικές, η Δανία, η Σουηδία και η Φινλανδία.

Επιπλέον, το «ακριβό και περιττό έργο» της κατασκευής του αγωγού προωθεί τη θέση της Ρωσίας ως μονοπωλίου στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου, σημειώνουν οι Αμερικανοί γερουσιαστές.

Η γερμανική κυβέρνηση, από τη μία, ενδιαφέρεται έντονα για χαλάρωση των κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία και για επέκταση των οικονομικών δραστηριοτήτων των γερμανικών ομίλων, από την άλλη δεν θέλει να δώσει «αέρα στα πανιά» της ορμητικής και διεκδικητικής ρωσικής αστικής τάξης, καθώς και στο εσωτερικό της Γερμανίας υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων. Ετσι, στη Γερμανία υπάρχει η άποψη της γερμανικής κυβέρνησης που ζητά από τη ρωσική να δείξει διάθεση «εποικοδομητικού διαλόγου» και η κατάργηση των κυρώσεων να γίνει παράλληλα με «πρόοδο στην εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ» για τη σύγκρουση στην Ανατ. Ουκρανία.

Υπάρχει όμως και μερίδα συμφερόντων και κομμάτων (Φιλελεύθεροι, τμήμα των σοσιαλδημοκρατών, «Αριστερά», «Εναλλακτική για τη Γερμανία») που θεωρούν πως το θέμα των κυρώσεων πρέπει να διαχωριστεί από την κατάσταση στην Κριμαία, την οποία βλέπουν σαν ένα «τετελεσμένο γεγονός». Να σημειωθεί εδώ πως τα δυο «ρεύματα» συχνά αλληλοσυμπληρώνονται - ανάλογα και με την εκάστοτε διεθνή συγκυρία - και σίγουρα δεν τα χωρίζουν «σινικά τείχη».

Σε κάθε περίπτωση, το γερμανικό κεφάλαιο έχει συναίσθηση των οξυμένων αντιθέσεων με τις ΗΠΑ και άλλους «παραδοσιακούς συμμάχους» (π.χ. Μεγάλη Βρετανία ενόψει Brexit) και θέλει να αναλάβει ενεργότερο ρόλο στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική σκηνή.

Σε αυτό το πλαίσιο προωθείται η στρατιωτική και αμυντική αυτοτέλεια της ΕΕ, όπως δείχνουν οι πρωτοβουλίες για την Ευρωπαϊκή Αμυντική Ενωση, τη δημιουργία ενός στρατού της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας και τη Μόνιμη Δομημένη Συνεργασία για την Αμυνα (PESCO). Μεγαλύτερες είναι οι δυσκολίες για μια συνεκτική εξωτερική πολιτική της ΕΕ με κοινή «ατζέντα» (εδώ κάθε κράτος θα προσπαθήσει να επιβάλει τη δική του ατζέντα), λόγων των αντιθέσεων μέσα στην Ενωση. Ορισμένοι, μάλιστα, όπως ο πρώην (σοσιαλδημοκράτης) καγκελάριος, Γκέρχαρντ Σρέντερ, υποστηρίζουν ακόμη και έναν κοινό Ευρωπαίο υπουργό Εξωτερικών.

Εύλογα το ΝΑΤΟ - βασικά οι ΗΠΑ - έχει εκφράσει τις «ανησυχίες» και τις επιφυλάξεις του γι' αυτήν τη στρατιωτική αυτονομία και ενδυνάμωση που επιδιώκει η ΕΕ, και κυρίως η Γερμανία και η Γαλλία, και δεν θεωρεί σοβαρές τις φραστικές διαβεβαιώσεις των Ευρωπαίων, ότι οι συντονισμένες προσπάθειες για την ασφάλεια και την άμυνα δεν λειτουργούν ανταγωνιστικά προς το ΝΑΤΟ, αλλά συμπληρωματικά. Η αλήθεια - που έχει σημασία για τους λαούς - είναι ότι κάνει και τα δύο. Και σε κάθε περίπτωση, η ενίσχυση των οργανισμών του κεφαλαίου είναι ενάντια στα συμφέροντά τους και τους οδηγούν σε νέα αιματοκυλίσματα.

Copyright 2018 The Associated

Ο Πρόεδρος Τραμπ διαλαλεί τις πρόσφατες συμφωνίες πώλησης μαχητικών και όπλων αξίας 12,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων στη Σ. Αραβία

Οι βασικές συναντήσεις που έχει κανονίσει να πραγματοποιήσει τις επόμενες μέρες ο Σαουδάραβας πρίγκιπας διάδοχος ξεκίνησαν ουσιαστικά μετά την επίσκεψη που πραγματοποίησε το απόγευμα της περασμένης Τρίτης (20/3) στο Λευκό Οίκο, βλέποντας, μεταξύ άλλων, τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. «Είμαστε ασύγκριτοι σε πυραύλους και αεροπλάνα και στρατιωτικούς εξοπλισμούς κάθε είδους», είπε ο Τραμπ στον Σαλμάν για τα αμερικανικά μονοπώλια πολεμικής βιομηχανίας, που μόνο μέσα στους τελευταίους μήνες πούλησαν στη Σ. Αραβία όπλα και πυρομαχικά αξίας 12,5 δισ. δολαρίων.

Στη συνάντηση αυτή οι υψηλόβαθμες αντιπροσωπείες των δύο χωρών συζήτησαν, μεταξύ άλλων, τα επόμενα σχέδια των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που πραγματοποιούν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής (π.χ. πόλεμοι σε Συρία και Υεμένη με πρόσχημα την καταπολέμηση της «τρομοκρατίας»), την από κοινού όξυνση της κόντρας με ανταγωνιστικές περιφερειακές δυνάμεις όπως το Ιράν, τα σχέδια της Ουάσιγκτον για ένα νέο υποτιθέμενο «ειρηνευτικό σχέδιο» για επανέναρξη του διαλόγου Ισραηλινών και Παλαιστινίων.

Από το τραπέζι δεν έλειψαν τα μεγαλεπήβολα σχέδια της Σ. Αραβίας για νέους εξοπλισμούς και προσέλκυση επενδύσεων από αμερικανικά μονοπώλια, στο πλαίσιο του μακροχρόνιου σχεδιασμού «απεξάρτησης» της σαουδαραβικής οικονομίας από το πετρέλαιο (μεταξύ άλλων και μέσω ενός φιλόδοξου προγράμματος για τη δημιουργία 16 πυρηνικών αντιδραστήρων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας) και προώθησης απαραίτητων κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών μεταρρυθμίσεων για τη διατήρηση των συμφερόντων της βασιλικής οικογένειας και των άλλων καπιταλιστών που κυβερνούν επί δεκαετίες τη χώρα. Οι σχεδιασμοί αυτοί εντάσσονται στο περιβόητο «Οραμα 2030», που προβλέπει μέσα στα επόμενα 12 χρόνια σημαντικές αλλαγές στην οικονομία της Σ. Αραβίας, παραγωγή Ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές, δημιουργία τουριστικής βιομηχανίας, αύξηση της αγροτικής παραγωγής, τεράστια πάρκα βιομηχανικής παραγωγής, αναψυχής και διασκέδασης, φουτουριστικές νέες μεγαλουπόλεις (όπως η υπό σχεδιασμό πόλη NEOM στα σύνορα της Σ. Αραβίας με Αίγυπτο και Ιορδανία), αυτοματοποίηση μέσων παραγωγής με αξιοποίηση των τεχνολογιών της ρομποτικής κ.ά.

Είναι, άλλωστε, γνωστό πως με βάση την υλοποίηση του «Οράματος 2030», ο πρίγκιπας Σαλμάν επιδίδεται παγκοσμίως σε αγώνα δρόμου, προκαλώντας επιπρόσθετη όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ μονοπωλίων σε Δύση και Ανατολή (π.χ. Ρωσία, Κίνα). Το φιλόδοξο πρόγραμμα για την κατασκευή 16 πυρηνικών αντιδραστήρων για την παραγωγή Ενέργειας, αξίας πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, προβάλλει ως το «μήλον της Εριδος» σε μονοπώλια του συγκεκριμένου κλάδου, όπως γίνεται ήδη ανάμεσα στη ρωσική «Rosatom», τη γαλλική «Areva» και την αμερικανική «Westinghouse».

Είναι επιπλέον ενδεικτικό το γεγονός ότι στις ΗΠΑ ο Σαουδάραβας πρίγκιπας δεν επικέντρωσε τις επαφές του μόνο σε Ουάσιγκτον και Ν. Υόρκη, όπου συνάντησε σχεδόν το ένα τρίτο του αμερικανικού υπουργικού συμβουλίου και στελέχη χρηματοπιστωτικών μονοπωλίων της Γουόλ Στριτ. Εχει προγραμματίσει, το επόμενο διάστημα, σειρά επαφών στη Βοστόνη, όπου θα συναντηθεί με εκπροσώπους των πανεπιστημίων Χάρβαρντ και ΜΙΤ, στο Χιούστον, όπου θα εξετάσει επενδύσεις σε διυλιστήρια και θα βολιδοσκοπήσει συμφωνίες με τάνκερ για τη μεταφορά αμερικανικού Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) στη Σ. Αραβία, στο Λος Αντζελες, όπου μεταξύ άλλων θα έχει συναντήσεις με εταιρείες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών και παροχής υπηρεσιών ψυχαγωγίας, στο Σαν Φρανσίσκο, όπου θα συναντήσει εκπροσώπους τεχνολογικών μονοπωλίων της Σίλικον Βάλεϊ (π.χ. «Google», «Αpple», «Facebook») και στο Σιάτλ, όπου θα δει ανάμεσα σε άλλους και τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της «Microsoft», Μπιλ Γκέιτς.

Οι ΗΠΑ, πάντως, δεν ήταν ο πρώτος, αλλά ο τρίτος σταθμός μίας μεγάλης περιοδείας που πραγματοποίησε ο πρίγκιπας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν 4 με 6 Μάρτη στην Αίγυπτο και συνεχίστηκε 7 με 9 Μάρτη στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου και υπέγραψε σημαντικές συμφωνίες σε διάφορους τομείς της οικονομίας, αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Στην Αίγυπτο, ο πρίγκιπας Σαλμάν συναντήθηκε με τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ Σίσι, λίγες βδομάδες πριν τις αιγυπτιακές προεδρικές εκλογές (26-28 Μάρτη), επισφραγίζοντας τις ήδη στενές διμερείς στρατηγικές και οικονομικές σχέσεις. Διαπίστωσαν για μία ακόμη φορά ταύτιση θέσεων στην κόντρα που έχουν ξεκινήσει από τον Ιούνη του 2017 με το Κατάρ και το Ιράν, αλλά και με την Τουρκία και τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους», που θεωρούνται από αμφότερους «τρομοκρατική οργάνωση».

Αίσθηση, ωστόσο, προκάλεσε το «αντι-τουρκικό» ξέσπασμα του Σαουδάραβα πρίγκιπα Σαλμάν στη διάρκεια συνάντησης που είχε στο Κάιρο με Αιγύπτιους εκδότες και δημοσιογράφους. Στη συνάντηση εκείνη, κατά την αιγυπτιακή εφημερίδα «Αλ Σορούκ», ο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν συμπεριέλαβε την Τουρκία «στο σύγχρονο τρίγωνο του κακού», που περιλαμβάνει «το Ιράν και εξτρεμιστικές θρησκευτικές οργανώσεις».

Στην ίδια συνάντηση, ερωτηθείς για την κρίση στις σχέσεις χωρών του Κόλπου με το εμιράτο του Κατάρ, είπε πως «θα πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως η Κούβα από τις ΗΠΑ το 1959». Αναφέρθηκε επίσης σε συνεντεύξεις του στις οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί στη χώρα του, ιδιαίτερα υπέρ των άσχημα καταπιεσμένων γυναικών, υποστηρίζοντας ότι επιθυμεί την επαναφορά ενός «μετριοπαθούς Ισλάμ» και περισσότερα δικαιώματα για τον γυναικείο πληθυσμό (που είναι τώρα απαραίτητος για την ανασυγκρότηση και τον ανασχεδιασμό της οικονομίας της Σ. Αραβίας). Επανέλαβε τον ισχυρισμό ότι η χώρα του έπεσε θύμα της ιρανικής ισλαμικής επανάστασης του 1979, με αποτέλεσμα τη «συντηρητικοποίηση». Τόνισε δε πως «το Ισλάμ είναι ανεκτική θρησκεία, που μας επιτρέπει πλατύ διάλογο με όλες τις ιδεολογίες και τις σχολές σκέψης στη Σαουδική Αραβία». Επιπροσθέτως, αναφέρθηκε και στον καταστροφικό πόλεμο που έχει ξεκινήσει ο ίδιος από το Μάρτη του 2015 στην Υεμένη, ώστε να μειώσει την εκεί αυξανόμενη επιρροή του Ιράν, λέγοντας: «Ο πόλεμος στην Υεμένη κοντεύει να πετύχει τους στόχους για αποκατάσταση της νομιμότητας έναντι των (Σιιτών αντικαθεστωτικών ενόπλων) Χούτι... Το τέλος τους πλησιάζει...».

Στη Βρετανία πάλι, η επίσκεψη Σαλμάν προκάλεσε αντιφατικές αντιδράσεις. Πολλές εκατοντάδες διαδηλωτές τον «υποδέχτηκαν» στο Λονδίνο με διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, καταγγέλλοντας τον καταστροφικό πόλεμο που έχει ξεκινήσει στη φτωχότερη χώρα της Αραβικής Χερσονήσου, την Υεμένη, με τη σύμπραξη της βρετανικής κυβέρνησης και των Βρετανών πλουτοκρατών.

Αντίθετα, η κυβέρνηση μειοψηφίας της Βρετανίδας συντηρητικής πρωθυπουργού Τερέζα Μέι και η βασιλική οικογένεια τον υποδέχτηκαν με ανοικτές αγκάλες, με την προσδοκία νέων χρυσοφόρων επιχειρηματικών συμφωνιών, όπως αυτή με το βρετανικό μονοπώλιο παροχής υπηρεσιών ψυχαγωγίας κινηματογράφου «Vuc International», αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων στερλινών, με στόχο το άνοιγμα, τους επόμενους μήνες, 30 πολυτελών κινηματογράφων τρισδιάστατης προβολής στη Σ. Αραβία. Σε λιτή ανακοίνωση της βρετανικής κυβέρνησης, αναφέρεται ότι υπογράφηκαν συμφωνίες συνολικής αξίας 100 δισεκατομμυρίων στερλινών «στους τομείς των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, εκπαίδευσης, τεχνολογίας και ασφάλειας». Για ευνόητους λόγους, οι αναφορές σε νέες πωλήσεις βρετανικών οπλικών συστημάτων στη Σ. Αραβία, που προκαλούν έντονες αντιδράσεις σε μέρος του βρετανικού λαού, αποφεύχθηκαν. Είναι πάντως γνωστό ότι από το 2015 (οπότε ξεκίνησε η ιμπεριαλιστική επέμβαση της Σ. Αραβίας στην Υεμένη) οι Βρετανοί βιομήχανοι πολεμικών συστημάτων είδαν τις εξαγωγές όπλων στη Σ. Αραβία να αυξάνονται κατά 500%, ξεπερνώντας τα 4,6 δισεκατομμύρια δολάρια. Ανακοινώθηκε, τέλος, ότι τέθηκε στόχος για αύξηση της αξίας του όγκου των διμερών εμπορικών συναλλαγών στα 65 δισεκατομμύρια και στερλίνες και αύξηση των σαουδαραβικών επενδύσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο τα επόμενα χρόνια, μετά το Brexit.