Αρχικά, το πρόβλημα είχε αποδοθεί κυρίως στην αδυναμία του διεθνούς συστήματος μεταφορών εμπορευμάτων να εξυπηρετήσει τη μεγάλη ζήτηση, ωστόσο στη συνέχεια προέκυψε «αδυναμία» των ίδιων των βιομηχανιών να ανταποκριθούν στις παραγωγικές ανάγκες, καθώς δεν μπορούσαν να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση. Σύμφωνα με άλλους αναλυτές, η έλλειψη οφείλεται και στο γεγονός ότι ήδη από τις αρχές του 2020 υπήρχε αυξημένη ζήτηση για νέους και περισσότερους ημιαγωγούς, εξαιτίας και της σταδιακής έλευσης των τηλεπικοινωνιακών δικτύων πέμπτης γενιάς (5G) και της αναμενόμενης έκρηξης της ζήτησης σε συσκευές επικοινωνίας που αξιοποιούν τη συγκεκριμένη τεχνολογία. Αν και η ακριβής «αιτία» είναι θολή - με όλες τις ενδείξεις να συγκλίνουν σε έναν συνδυασμό παραγόντων - το μόνο σίγουρο είναι πως και σε αυτήν την περίπτωση επιβεβαιώνονται τα αδιέξοδα και οι αντιφάσεις της καπιταλιστικής παραγωγής, της αναρχίας της παραγωγής, που σπαράσσεται από τον ανταγωνισμό.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, περιπτώσεις όπως π.χ. αυτές της «Honda» που αναγκάστηκε να κλείσει για κάποιες μέρες το εργοστάσιό της στην Αγγλία μέχρι την «Apple» - ο μεγαλύτερος αγοραστής ημιαγωγών στον κόσμο, με αγορές άνω των 58 δισ. δολαρίων ετησίως - που αναγκάστηκε να καθυστερήσει την κυκλοφορία του νέου της μοντέλου κινητού «I-phone 12» για δύο μήνες, αλλά και οι «Sony» και «Microsoft», που δεν μπορούν να καλύψουν τη ζήτηση στις πολύ εμπορικές κονσόλες παιχνιδιών που παράγουν, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα των επιπτώσεων της έλλειψης στο επίπεδο της παραγωγής. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ακόμη και η «Samsung», που, εκτός όλων των τελικών προϊόντων τεχνολογίας που παράγει, κατασκευάζει η ίδια δικούς της ημιαγωγούς (χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι πουλάει σε άλλους κατασκευαστές τσιπ που κατασκευάζει η ίδια συνολικής αξίας 56 δισ. δολάρια, ενώ καταναλώνει για προσωπικές ανάγκες παραγωγής τσιπ αξίας 36 δισ.) ανακοίνωσε επίσης αδυναμία κάλυψης των δικών της αναγκών.

Το μεγαλύτερο πλήγμα, πάντως, μέχρι στιγμής φαίνεται να έχει υποστεί η αυτοκινητοβιομηχανία η οποία χρησιμοποιεί τσιπ για μια σειρά ηλεκτρικά τμήματα των οχημάτων. Ετσι, κολοσσοί του κλάδου, όπως οι «Ford» (μέλος του ομίλου VW), «Nissan» και «General Motors», προειδοποιούν για μεγάλη απώλεια εσόδων περί τα 4-5 δισ. δολάρια μόνο στην αμερικανική αγορά, με ανάλογο αντίκτυπο στις παραγωγικές τους δραστηριότητες και τις θέσεις εργασίας. Το πρόβλημα πλήττει φυσικά πλέον το σύνολο των κατασκευαστών αυτοκινήτων, για τους οποίους οι ημιαγωγοί μπορεί να χρησιμεύουν για ένα πολύ μικρό εξάρτημα, όπως οι αισθητήρες της ζώνης ασφαλείας στα καθίσματα, ωστόσο αυτή η έλλειψη ενός προϊόντος, που μπορεί να κοστίζει ακόμη και μερικά σεντς του δολαρίου, τους αναγκάζει να μην ολοκληρώνουν τα προϊόντα τους και να ανακοινώνουν σταδιακά μείωση παραγωγής στα εργοστάσιά τους. Οι σχετικές προβλέψεις για τις αμερικανικές μόνο αυτοκινητοβιομηχανίες αναφέρουν μείωση εσόδων κατά 60 δισ. δολάρια συνολικά μόνο για φέτος, ενώ σε αριθμό μονάδων προβλέπεται μείωση παραγωγής κατά 1,4 εκατ. οχήματα.

Οι αναφορές του διεθνούς Τύπου σημειώνουν ότι οι αυτοκινητοβιομηχανίες βρίσκονται αυτό το διάστημα στην «αναμονή», περιμένοντας κινήσεις υποστήριξης από τα κράτη, με δεδομένο ότι η έλλειψη σε ημιαγωγούς θα διατηρηθεί για αρκετό χρονικό διάστημα ακόμη, εκτοξεύοντας παράλληλα τις τιμές των προϊόντων. Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση, βέβαια, οι μεγάλοι παραγωγοί ημιαγωγών βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται με τεράστια ταχύτητα. Ενδεικτικό είναι ότι ο αμερικανικός χρηματιστηριακός δείκτης (PHLX Semiconductor Index) που περιλαμβάνει τις 30 μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής ημιαγωγών, μέσα σε έναν χρόνο έχει αυξηθεί κατά 92%. Συγκριτικά ο δείκτης «S&P 500» έχει αυξηθεί το ίδιο χρονικό διάστημα κατά 50% και ο δείκτης υψηλής τεχνολογίας του Nasdaq (Composite Index) έχει αντίστοιχα αυξηθεί κατά 65%.²

Η νέα αμερικανική προεδρία θέτει το ζήτημα στην κορυφή της πολιτικής της ατζέντας, υποσχόμενη άμεσα την παροχή υψηλής κρατικής χρηματοδότησης στην αμερικανική βιομηχανία παραγωγής ημιαγωγών. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν υποσχέθηκε πρόσφατα την άμεση παροχή 50 δισ. δολαρίων για την υποστήριξη του κλάδου και την «απεξάρτηση» από τις εισαγωγές, που κυρίως προέρχονται από την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, την Ταϊβάν και φυσικά τον νούμερο 1 ανταγωνιστή, την Κίνα. Σε συνάντηση που είχε στα μέσα Απρίλη με εκπροσώπους αυτοκινητοβιομηχανιών και άλλων συναφών κλάδων, που πλήττονται από την έλλειψη ημιαγωγών στην παγκόσμια αγορά, ο Μπάιντεν έθεσε επιτακτικά το ζήτημα ενίσχυσης της εγχώριας παραγωγής, στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής του για την ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας, σε συνέχεια της αντίστοιχης πολιτικής Τραμπ, σε έναν κρίσιμο για τα αμερικανικά μονοπώλια τομέα. Οπως δήλωσε χαρακτηριστικά σε εκείνη τη συνάντηση «το σχέδιο που προτείνω θα προστατεύσει την εθνική εφοδιαστική αλυσίδα και θα αναζωογονήσει την αμερικανική βιομηχανία»...

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι και οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι επιθυμούν την άμεση επίλυση του προβλήματος, αλλά και η αμερικανική πολιτική ηγεσία δείχνει διατεθειμένη να τους ενισχύσει με πακτωλούς επιδοτήσεων, που θα φορτώσει φυσικά στον λαό, είναι αβέβαιο το πότε ακριβώς θα επιλυθεί το πρόβλημα, με τις σχετικές προβλέψεις να θεωρούν σχεδόν βέβαιο ότι οι ελλείψεις θα συνεχιστούν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.

Και αυτό το γεγονός, σε έναν τόσο κρίσιμο τομέα για την καπιταλιστική παραγωγή, κι ενώ ο ανταγωνισμός με την Κίνα οξύνεται, ενισχύει τη συζήτηση στο εσωτερικό των ΗΠΑ, περί ζητήματος «εθνικής ασφάλειας», όπως και τις αναφορές για την ανάγκη «επαναπατρισμού» της σχετικής βιομηχανίας πίσω στις ΗΠΑ. Η Ενωση Βιομηχανιών Παραγωγής Ημιαγωγών (SIA-Semiconductor Industry Association) κάνει συστηματικές παρεμβάσεις το τελευταίο διάστημα, ζητώντας άμεσα οικονομική ενίσχυση για την ανάπτυξη της παραγωγικής δυνατότητας στις ΗΠΑ, εγείροντας ακριβώς τους κινδύνους εθνικής ασφάλειας που απορρέουν εξαιτίας της μεγάλης εξάρτησης μιας σειράς βιομηχανικών κλάδων από εισαγόμενα τσιπ.³

Σε ανάλογες κινήσεις ενίσχυσης της παραγωγής της προχωρά βεβαίως και η Κίνα, η οποία μάλιστα ανακοίνωσε πολύ πρόσφατα ότι προχωρά στην ανάπτυξη και παραγωγή ημιαγωγών υπερυψηλής τεχνολογίας 28 nm (νανόμετρα) άμεσα, αισιοδοξώντας ότι τον επόμενο χρόνο θα είναι σε θέση να παράξει μαζικά ημιαγωγούς 14 nm.⁴ Αν και εταιρείες όπως η «Samsung», η «Intel» κ.τ.λ. έχουν αναπτύξει και παράγουν ήδη από το 2012 και 2014, αντίστοιχα, τόσο μικροσκοπικούς ημιαγωγούς υπερυψηλής τεχνολογίας (χρησιμοποιούνται σε βιομηχανικά ρομπότ, τρένα υψηλής ταχύτητας, drones κ.α.), η ανακοίνωση δείχνει την ταχύτητα, με την οποία το Πεκίνο επιδιώκει να καλύψει το «κενό» που έχει δημιουργηθεί στην παγκόσμια αγορά. Μάλιστα, η Κίνα καλεί σε ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας για την παραγωγή ημιαγωγών, σημειώνοντας ότι πρόκειται για μια «πραγματικά παγκοσμιοποιημένη βιομηχανία από την οποία καμία χώρα δεν θα έπρεπε να αποκλείεται».

Πηγές:

1. https://www.mckinsey.com/industries/advanced-electronics/our-insights/how-the-semiconductor-industry-can-emerge-stronger-after-the-covid-19-crisis

2. https://www.semiconductors.org/semiconductor-shortage-highlights-need-to-strengthen-u-s-chip-manufacturing-research/

3. https://www.marketwatch.com/story/the-semiconductor-shortage-is-here-to-stay-but-it-will-affect-chip-companies-differently-11618678056

4. https://www.prnewswire.com/il/news-releases/china-sets-eyes-on-advanced-chip-production-865647228.html

John Guillote

Ρωσία, ΗΠΑ, Καναδάς και τα σκανδιναβικά κράτη, που απαρτίζουν το Αρκτικό Συμβούλιο, αναφέρονται όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια στις «ευκαιρίες» που προκύπτουν από το λιώσιμο των πάγων για εκμετάλλευση του άφθονου ορυκτού πλούτου και των εμπορικών διαδρομών που θα αναδειχθούν.

Τα σχέδια και οι ανταγωνισμοί γύρω από αυτές τις «ευκαιρίες» αναμένεται να βρεθούν στο επίκεντρο και της υπουργικής Συνόδου του Αρκτικού Συμβουλίου που θα γίνει στις 20 Μάη στο Ρέικιαβικ, αλλά και στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ρωσίας, Σ. Λαβρόφ, και των ΗΠΑ, Αντ. Μπλίνκεν, που θα πραγματοποιηθεί στο περιθώριο της Συνόδου. Να σημειωθεί ότι στις 20 Μάη ξεκινάει επίσημα η διετής προεδρία της Ρωσίας στο Συμβούλιο.

Ταυτόχρονα με τις χώρες του Αρκτικού Συμβουλίου, και η Κίνα από το 2018 εντείνει τις επίμονες προσπάθειες να επαναπροσδιοριστεί ως κράτος «κοντά στην Αρκτική» και «με συμφέροντα στην Αρκτική» στην έρευνα, στην ασφάλεια, στις μεταφορές, στο εμπόριο, στην Ενέργεια, στην αλιεία και τον τουρισμό. Εξάλλου, συμπεριέλαβε τον «Πολικό Δρόμο του Μεταξιού» (Polar Silk Road) στην τεράστια πρωτοβουλία υποδομών μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας «Μια Ζώνη, Ενας Δρόμος» (One Belt, One Road).

Η Αρκτική υπολογίζεται ότι συγκεντρώνει το 13% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα και το 30% των αντίστοιχων αποθεμάτων φυσικού αερίου. Επίσης αφθονούν το ουράνιο, οι σπάνιες γαίες, ο χρυσός, τα διαμάντια, τα αλιεύματα.

Οι δε αρκτικές θαλάσσιες οδοί, που θα μπορούν να αξιοποιηθούν σε μεγάλο βαθμό με το λιώσιμο των πάγων, χαρακτηρίζονται τα «κανάλια του Σουέζ και του Παναμά του 21ου αιώνα», δηλαδή τεράστιας εμπορικής και γεωπολιτικής σημασίας.

Η προσπάθεια των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών κέντρων να «πιάσουν πόστα», εξασφαλίζοντας στους μονοπωλιακούς τους ομίλους προβάδισμα, αποτυπώνεται και στη στρατιωτικοποίηση της περιοχής, που αν και παραμένει σε σχετικά χαμηλά επίπεδα λόγω και των καιρικών συνθηκών, αυξάνεται χρόνο με το χρόνο.

Η εντεινόμενη στρατιωτική δραστηριότητα αποτυπώνεται και σε έκθεση του Ινστιτούτου «Μελετών για την Ειρήνη» της Στοκχόλμης (SIPRI), η οποία εξετάζει «τις προκλήσεις ασφαλείας που προκύπτουν από τις δραστηριότητες στην Αρκτική τριών παικτών» με σημαντικό «αποτύπωμα» (ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα).

«Ο κίνδυνος κλιμάκωσης της στρατιωτικής έντασης στην Αρκτική λόγω της γενικής επιδείνωσης των σχέσεων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων έχει αυξηθεί σε σημείο που δεν μπορεί να αγνοηθεί», τονίζεται.

Η Αρκτική είναι μια ζώνη ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τη Ρωσία με εξέχουσα στρατιωτική, πολιτική, οικονομική, τεχνολογική και περιβαλλοντική σημασία. Φιλοξενεί τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της Ρωσίας και το μεγαλύτερο τμήμα του ναυτικού στόλου της, είναι επίσης το «κλειδί» για τον τομέα των ρωσικών υδρογονανθράκων, αφού το 80% της παραγωγής φυσικού αερίου και το 17% της παραγωγής πετρελαίου πραγματοποιούνται εκεί.

Η Αρκτική θεωρείται όλο και περισσότερο από τη Ρωσία ως ένας κρίσιμος τομέας για να αντέξει τη στρατιωτική πίεση που ασκούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Τα τελευταία 6 χρόνια αναβαθμίζει τα στρατιωτικά και ναυτικά της δόγματα. Το 2020 η Μόσχα αναβάθμισε τη στρατηγική της για την Αρκτική έως το 2035, εξακολουθώντας να την ιεραρχεί ως κύρια βάση πόρων για τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξή της. Η ανάπτυξη της Βόρειας Διαδρομής (NSR) παραμένει επίσης προτεραιότητα.

Στο στρατιωτικό κομμάτι, από το 2007 η Ρωσία καθιέρωσε την παρουσία της στην Αρκτική με ειδική στρατιωτική διοίκηση, 4 νέες ταξιαρχίες, 14 επιχειρησιακά αεροδρόμια, 16 λιμάνια βαθέων υδάτων και έναν στόλο παγοθραυστικών. Αρχισε να διεξάγει αεροπορικές περιπολίες μεγάλου βεληνεκούς και οργάνωσε ποικιλία στρατιωτικών ασκήσεων. Στεγάζει το ναυτικό στοιχείο του στρατηγικού πυρηνικού αποτρεπτικού παράγοντα της χώρας, για την υπεράσπιση χερσαίων και θαλάσσιων χώρων που είναι κρίσιμοι για την οικονομία της, καθώς εκεί βρίσκονται βασικές εξορυκτικές βιομηχανίες και μεγάλο μέρος των πόρων που ενδέχεται να αναπτυχθούν μελλοντικά.

Παράλληλα ενίσχυσε τη συνεργασία της με την Κίνα στην ανάπτυξη της Αρκτικής. Οι περισσότερες δραστηριότητες του Πεκίνου εκεί διεξάγονται σε συνεργασία με τη Ρωσία.

«Ενώ υπάρχουν λίγα στοιχεία για την τρέχουσα κινεζική στρατιωτική δέσμευση στην περιοχή της Αρκτικής, η αυξανόμενη ναυτική δύναμη της Κίνας και οι αναφορές για πιθανή ανάπτυξη πυρηνικών παγοθραυστικών προκαλούν ανησυχία», αναφέρει το SIPRI.

Την ίδια ώρα, οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να επενδύουν περισσότερο στις στρατιωτικές δυνατότητες που απαιτούνται για επιχειρήσεις στην περιοχή, ενώ επιχειρήσεις πραγματοποιούνται και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Από το 2017 οι ΗΠΑ «σηκώνουν» σταθερά το ζήτημα της «επιθετικής συμπεριφοράς της Κίνας» στην Αρκτική, ενώ αναφέρουν ότι «οι παράνομες αξιώσεις της Ρωσίας για την NSR και οι απειλές της χρήσης στρατιωτικής δύναμης αποσταθεροποιούν την κατάσταση και απειλούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ».

Από το 2019 έδωσαν προτεραιότητα στον εξοπλισμό της Ακτοφυλακής ώστε να επιχειρεί στα ύδατα της Αρκτικής και αυξήθηκαν οι αμερικανικές στρατιωτικές δραστηριότητες στις Θάλασσες του Μπάρεντς και του Μπέρινγκ.

Η μεγαλύτερη προσοχή που δίνουν οι ΗΠΑ σε στρατηγικά ζητήματα στην Αρκτική αντικατοπτρίζεται στην αναβάθμιση των δυνάμεών τους που σταθμεύουν στην Αλάσκα, όπου η βάση της Πολεμικής Αεροπορίας «Eielson» θα φιλοξενεί μόνιμα τα υπερσύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη «F-35».

Παράλληλα οι ναυτικές δυνάμεις των κρατών του ΝΑΤΟ έχουν αρχίσει πιο συχνές επισκέψεις στη Θάλασσα του Μπάρεντς, εξετάζοντας πώς μπορούν να επιχειρούν στις αρκτικές καιρικές συνθήκες, ενώ το Σεπτέμβρη Δανία, Νορβηγία, Βρετανία και ΗΠΑ πραγματοποίησαν μεγάλη στρατιωτική άσκηση σε διεθνή ύδατα.

Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δεν έχει μόνιμες βάσεις στην Αρκτική, αλλά συζητιέται η δημιουργία βάσης στο νησί Αντάκ στις Αλεούτιες νήσους (ανήκουν στην Αλάσκα). Η βάση θα μπορούσε να υποστηρίξει συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή του Ειρηνικού, καθώς και να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο για επιχειρήσεις στη Θάλασσα του Μπέρινγκ.

Η Ρωσία εδώ και χρόνια επενδύει και προετοιμάζει την ανάπτυξη της Βόρειας Θαλάσσιας Διαδρομής (Northern Sea Route - NSR).

Με αφορμή το ατύχημα του φορτηγού πλοίου «Ever Given» στη διώρυγα του Σουέζ, που καθυστέρησε για βδομάδες το πέρασμα δεκάδων άλλων πλοίων κι εμπορευμάτων, Ρώσοι αξιωματούχοι και αναλυτές επανέφεραν το ζήτημα εναλλακτικών διαδρομών για τη μεταφορά εμπορευμάτων μεταξύ Ευρώπης και Κίνας.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η βόρεια διαδρομή θα μπορούσε να μειώσει την απόσταση κατά 5.000 μίλια, μειώνοντας το χρόνο ταξιδιού των εμπορικών πλοίων μεταξύ Ασίας και Δύσης κατά δύο βδομάδες και καθιστώντας τα ανταγωνιστικά με τα τρένα.

Η Ρωσία πρωτοστατεί στον ανταγωνισμό για τη βόρεια διαδρομή και διεκδικεί το μεγαλύτερο μέρος της - και λόγω γεωγραφικής θέσης - οξύνοντας τον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ. Η Μόσχα αναπτύσσει ήδη στην Αρκτική ναυτιλία, παραγωγή, εγκαταστάσεις υγροποίησης και μεταφοράς φυσικού αερίου και σχεδιάζει να συνεχίσει τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης και της Ασίας και με νέες αρτηρίες μεταφορών.

Ο ρωσικός όμιλος ατομικής ενέργειας «Rosatom», μέσω της θυγατρικής της «Rosatomflot», αναπτύσσει έναν αρκτικό στόλο πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και πυρηνικών παγοθραυστικών και σχεδιάζει να επενδύσει τα επόμενα χρόνια 6,4 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με το «High North News», η «Rosatom» είναι υπεύθυνη για τη ναυτιλία, την ασφάλεια και τις υποδομές στο Βορειοανατολικό Πέρασμα από το 2018. Επίσης, στα τέλη Φλεβάρη του 2021, ο ρωσικός δορυφόρος «Arktika-M» μπήκε σε τροχιά για να παρακολουθεί το κλίμα και το περιβάλλον σε αυτήν τη ζώνη.

Ωστόσο, με τις παρούσες καιρικές συνθήκες, η εκμετάλλευση της Βόρειας Διαδρομής όλο το χρόνο και χωρίς απρόοπτα ώστε να είναι συμφέρουσα για τους μονοπωλιακούς ομίλους, δεν φαίνεται τόσο κοντινό σχέδιο, ενώ απαιτεί ιδιαίτερα μεγάλες επενδύσεις. Το ζήτημα αυτό αποτυπώθηκε και στον ρωσικό Τύπο με αφορμή το ατύχημα του «Ever Given».

«Αν η Ρωσία εφαρμόσει τα σχέδια για ανάπτυξη της Βόρειας Διαδρομής με κόστος περίπου 0,5 τρισ. ρούβλια (6,59 δισ. δολάρια), αυτή η διαδρομή θα προσελκύσει όχι περισσότερο από το 2% του τρέχοντος όγκου κυκλοφορίας εμπορευματοκιβωτίων μέσω του καναλιού του Σουέζ», σύμφωνα με ειδικούς στη «Nezavisimaya Gazeta».

Ο Ρώσος αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Κεντρικού Ινστιτούτου Ερευνας και Σχεδιασμού του Ναυτικού εξήγησε ότι «μέχρι στιγμής, η βόρεια διαδρομή παραμένει μια δύσκολη και απρόβλεπτη διαδρομή για τους ιδιοκτήτες φορτίου και τους φορείς εκμετάλλευσης στόλου. Οι ρωσικές εταιρείες πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλία και να δείξουν σε ολόκληρο τον κόσμο τη σκοπιμότητα της χρήσης της διαδρομής αυτής για κυκλοφορία εμπορευμάτων όλο το χρόνο».

«Η Ρωσία είναι ένας από τους βασικούς δικαιούχους της διαφοροποίησης των κινεζικών διαδρομών εφοδιασμού προς την Ευρώπη, αλλά τα επόμενα 20 χρόνια η διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας δεν θα γίνει πραγματικός ανταγωνιστής του καναλιού του Σουέζ», υπογράμμισε ο πρόεδρος της Ρωσικής - Ασιατικής Ενωσης Βιομηχάνων και Επιχειρηματιών, καλώντας σε «επενδύσεις στην ανάπτυξη υποδομών».

Παράλληλα, ξανά με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό με το μπλοκάρισμα της διώρυγας του Σουέζ, ο Ρώσος ΥΠΕΞ, Σεργκέι Λαβρόφ, ανέδειξε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Ιράν και την «ανάγκη για αξιόπιστες χερσαίες μεταφορές», προτάσσοντας την κατασκευή του Διεθνούς Διαδρόμου μεταφορών (ITC) Βορρά - Νότου.

Ο ITC Βορρά - Νότου είναι μια πολυτροπική διαδρομή μήκους 7.200 χιλιομέτρων για τη μεταφορά επιβατών και φορτίων από την Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας προς το ινδικό λιμάνι της Βομβάης. Θα συνδέσει τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν, το Ιράν και την Ινδία και αναμένεται ότι όχι μόνο θα μειώσει το χρόνο, αλλά και το κόστος της μεταφοράς φορτίων.

«Ελπίζουμε ότι ο ITC Βορρά - Νότου θα χρησιμεύσει τελικά ως βάση για τη δημιουργία ενός ενιαίου, απρόσκοπτου, χώρου μεταφορών, εφοδιαστικής και επενδύσεων που εκτείνεται από τις νότιες ακτές του Ιράν έως τις βόρειες πόλεις της Ρωσίας», είπε ο Λαβρόφ.