Μέχρι και την Κυριακή 15 Δεκέμβρη συνεχίζεται η έκθεση ιστορικού - αρχειακού υλικού της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με θέμα «Το απελευθερωτικό - επαναστατικό 1944». Φιλοξενείται στο κτίριο της οδού Σανταρόζα (πρώην Δικαστήρια, είσοδος από Σταδίου 46, πλησίον σταθμών ΗΣΑΠ - Μετρό Ομόνοιας).

Το ωράριο λειτουργίας τις καθημερινές είναι 10 π.μ. - 2 μ.μ. και 5 μ.μ. - 9 μ.μ., ενώ τα Σαββατοκύριακα 10 π.μ. - 8 μ.μ. Η είσοδος είναι ελεύθερη (τηλ. για ραντεβού για ομαδικές ξεναγήσεις 2105282607, Δευτέρα έως Παρασκευή 10 π.μ. - 1 μ.μ. και 5 μ.μ. - 8 μ.μ.).

Στο πλαίσιο της έκθεσης, την Πέμπτη 12 Δεκέμβρη στις 7 μ.μ. θα προβληθεί η ταινία «Η ηλικία της θάλασσας». Θα παρευρεθεί ο Τάκης Παπαγιαννίδης, σκηνοθέτης και σεναριογράφος της.

Στα Προσφυγικά

Με συγκίνηση και περηφάνια, πριν ξεκινήσουν οι επισκέψεις στην έκθεση της ΚΟ Αττικής για «Το απελευθερωτικό - επαναστατικό 1944», απέδωσαν φόρο τιμής και ανανέωσαν τον όρκο συνέχισης στον ίδιο δρόμο για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Μαζί με λιτές εκδηλώσεις και σύντομες ομιλίες, λουλούδια κατατέθηκαν στους Αμπελόκηπους, στο μνημείο που έχει στήσει το ΚΚΕ για τον Δεκέμβρη στα Προσφυγικά. Στο Πολυτεχνείο στην Πατησίων. Στο μνημείο για το Μπλόκο του Φάρου στη Ν. Σμύρνη, στον Βύρωνα στο μνημείο για το Μπλόκο τον Αύγουστο του 1944, καθώς και στον Πειραιά στον Τινάνειο Κήπο.

Οι ομιλητές μεταξύ άλλων στάθηκαν στη δύναμη του γίγαντα λαού που όταν το πιστέψει μπορεί να πάει κόντρα σε θεούς και δαίμονες.

Αναδεικνύοντας ότι τότε η καπιταλιστική εξουσία δεν δίστασε να μακελέψει ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα της Ευρώπης, προκειμένου να επιβιώσει, τόνισαν πως σήμερα καταδικάζει τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία να ζουν μια ζωή που μοιάζει περισσότερο με επιβίωση, πολύ μακριά από τις τεράστιες σύγχρονες δυνατότητες για την κάλυψη των αναγκών τους, ενώ ετοιμάζεται να τους χρησιμοποιήσει ανά πάσα στιγμή ως κρέας στα κανόνια της, προκειμένου να αναβαθμίσει τη δική της θέση στον διεθνή ανταγωνισμό.

Το μνημείο του ΚΚΕ στα Προσφυγικά

Υπογράμμισαν ότι οι ίδιες οι αντιθέσεις, αντιφάσεις και ανταγωνισμοί, μέσα στους οποίους σπαράσσεται ο καπιταλισμός, είναι που θα διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις, όπου οι «πάνω δεν θα μπορούν να κυβερνήσουν όπως πριν», δηλαδή να χειραγωγούν και να ενσωματώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, και «οι κάτω δεν θα θέλουν να κυβερνηθούν όπως μέχρι σήμερα» και θα οδηγούνται έτσι σε ασυνήθιστη, μαζική, επαναστατική δράση.

Αλλά και με βάση τα διδάγματα του Δεκέμβρη σημείωσαν την ανάγκη η κινητοποίηση των μαζών και η όξυνση της ταξικής πάλης να καθοδηγούνται από μια επαναστατική στρατηγική μιας πραγματικής πρωτοπορίας, ώστε να οδηγήσουν στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας.

Στο μνημείο του ΚΚΕ για τον Δεκέμβρη στα Προσφυγικά λουλούδια κατέθεσε ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΚΟ Αττικής. Ακόμη αντιπροσωπείες της ΚΝΕ και της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Μίλησε ο Γιώργος Κρητικός, μέλος της ΚΕ, ο οποίος ανέφερε ανάμεσα σε άλλα:

«Σήμερα, εδώ στα Προσφυγικά, που τα σημάδια στους τοίχους των σπιτιών μαρτυρούν τις σφοδρές μάχες που δόθηκαν, τιμάμε όλους όσοι έδωσαν τη μεγάλη μάχη που κράτησε 33 μέρες και τόσο εύγλωττα περιέγραψε η λογοτέχνης Μέλπω Αξιώτη... "Εδώ είναι η φωνή του ΕΛΑΣ! Οποιος μπορεί να βρει ένα όπλο να το πιάσει! Ο κόσμος τρέχει να βρει ένα ντουφεκάκι. Εδώ είναι η φωνή του ΕΑΜ, συνεργείο για τρόφιμα: Οποιος μπορεί να δώσει για τον λαό μας, να δώσει! Ο κόσμος βγάζει την ψυχή του και τη δίνει. Εδώ η ΕΠΟΝ, συνεργείο του Τύπου: Οποιος μπορεί να γράφει, να μοιράζει, να 'ρθει! Ο κόσμος τρέχει από παντού να βοηθήσει"».

ΠΕΙΡΑΙΑΣ

Στο συγκρότημα του ΕΜΠ στην Πατησίων λουλούδια κατέθεσαν οι Οργανώσεις Πανεπιστημίων Αθήνας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, καθώς και το Παράρτημα 5ου - 6ου Διαμερίσματος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Μίλησε ο Νίκος Φάσας, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας της ΠΟ Σπουδάζουσας Αττικής της ΚΝΕ, ο οποίος αναφέρθηκε στην ξεχωριστή θέση στην ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη που είχε η μάχη του Πολυτεχνείου και συγκεκριμένα στις 5/12, όταν ο ΕΛΑΣ ήλεγχε μεγάλο μέρος του κέντρου και στο Πολυτεχνείο είχε οργανωθεί αμυντικά ο Λόχος των Φοιτητών με εντολή να επιτεθεί την επόμενη μέρα στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών που είχε έδρα σε κτίριο στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη.

ΒΥΡΩΝΑΣ

Οι Νεοσμυρνιώτες συμμετέχουν σε πολλές μάχες και μπλόκα στη διάρκεια του Δεκέμβρη, πολλοί πέφτουν και άλλοι οδηγούνται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ελ Ντάμπα στην Αίγυπτο...».

Στον Βύρωνα, κατέθεσαν λίγα λουλούδια στο μνημείο του Μπλόκου ο Αλέξανδρος Μπουγάς, Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Ανατολικών Συνοικιών του ΚΚΕ, αντιπροσωπείες της ΚΝΕ και του Παρατήματος ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Στην ομιλία του ο Αλ. Μπουγάς ανέδειξε ότι τα συμπεράσματα της περιόδου αποτελούν πολύτιμο οδηγό για τις μάχες του σήμερα, ενώ κάλεσε στη μεγάλη εκδήλωση - συναυλία της Τομεακής Οργάνωσης Ανατολικών για τον Δεκέμβρη του 1944 την Κυριακή 15 Δεκέμβρη στις 19.00 στο κλειστό γυμναστήριο Καισαριανής «Γ. Μελισσηνός».

ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ

Στην ομιλία του ο Ν. Αμπατιέλος τόνισε πως «στο λιμάνι του Πειραιά, στο σημείο που υπήρχε η καρφωμένη λαμαρίνα σε δέντρο από την εποχή του τρομακτικού βομβαρδισμού τόσο από τους ναζί όσο και από τους "συμμάχους" του Γενάρη του 1944 - που διεκδικούμε να επανατοποθετηθεί» και αναφέρθηκε στα όσα διαδραματίστηκαν τον Δεκέμβρη στον Πειραιά, όπου μεταξύ άλλων στήθηκαν σχεδόν 2.000 οδοφράγματα, ανατράπηκε η απόπειρα απόβασης δυνάμεων, καθηλώθηκαν από το 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ ινδικά αποικιακά στρατεύματα, έγινε κατάληψη της σχολής Ναυτικών Δοκίμων αλλά και των ψυγείων του ΦΙΞ όπου φυλάγονταν τα κρέατα για τη διατροφή των Αγγλων και που δόθηκαν στον πεινασμένο λαό του Πειραιά... Με τους Αγγλους να βομβαρδίζουν επανειλημμένα τον Πειραιά και το Τζάνειο.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

• ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΝΕ: Λουλούδια σε συμβολικά σημεία, τιμώντας τον ηρωικό Δεκέμβρη 1944
• ΒΕΡΟΛΙΝΟ: Με ενδιαφέρον η εκδήλωση για την πολεμική οικονομία
• Γ. ΠΡΩΤΟΥΛΗΣ: Μπαίνουμε μπροστά ενάντια στον πόλεμο και στη φτωχοποίηση του λαού μας
• ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: «Η νέα εποχή στην τεχνολογία απαιτεί μια νέα εποχή στην κοινωνία»

«Να γίνει σημαία όλων των εργαζομένων, των μεταναστών και μεταναστριών, το σύνθημα "Δώστε λεφτά για την Υγεία, την Παιδεία, τις Συλλογικές Συμβάσεις. Οχι λεφτά για πολεμικές προετοιμασίες και εξοπλισμούς. Εξω η Γερμανία από τους πολέμους"», σημείωσε η ομιλήτρια απευθυνόμενη προς τους παρευρισκόμενους, νέους και παλιότερους μετανάστες στο Βερολίνο, εμποροϋπαλλήλους, εργαζόμενους στον Επισιτισμό και στις Κατασκευές, επιστήμονες σε ερευνητικά ινστιτούτα και start up επιχειρήσεις. Πολλοί από αυτούς πήραν τον λόγο στην εκδήλωση, μετέφεραν πείρα από τους εργασιακούς χώρους οι οποίοι ταχύτατα προσαρμόζονται στις ραγδαίες εξελίξεις, στην πολεμική οικονομία.

Καταγράφηκε η ανάγκη δράσης παντού, σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε γραφείο, σχολείο, πανεπιστήμιο ενάντια στην εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, το κάλεσμα του ΚΚΕ να φτάσει σε ακόμη περισσότερους εργαζόμενους το επόμενο διάστημα.

Τονίστηκαν θετικά παραδείγματα, όπως αυτό των λιμενεργατών στο λιμάνι του Πειραιά που αρνήθηκαν να φορτώσουν πολεμικό υλικό που προοριζόταν για την πολεμική μηχανή του Ισραήλ, αλλά και η σημασία της πάλης των εργαζομένων στη Βάδη - Βυρτεμβέργη, που σε πρόσφατη διαδήλωσή τους κρατούσαν πανό που έγραφε «Πόλεμος, κρίση, ακρίβεια! Φτάνει πια!».

Στην εισηγητική ομιλία, η Αννα Γρηγοριάδου αναφέρθηκε αναλυτικά στις ραγδαίες εξελίξεις διεθνώς και στη Γερμανία και σημείωσε: «Τα δύο κύρια "κλειδιά" που βοηθάνε στην κατανόηση των εξελίξεων είναι: Από τη μία η πορεία όλων των οικονομιών προς μια νέα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Γερμανίας που εδώ και έναν χρόνο βρίσκεται σε οικονομική ύφεση. Μια χώρα που είχε στραφεί με τα "μπούνια" τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια στις πράσινες και ψηφιακές επενδύσεις, χωρίς φυσικά το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Από την άλλη, οι ανακατατάξεις στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας οικονομίας συνοδεύονται ιστορικά με μεγάλες συγκρούσεις, πολέμους. Αυτό μαρτυράει και η από τον Ιούνιο επίσημη πλέον στροφή της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες στην πολεμική οικονομία, αυτό μαρτυράει η προσπάθεια της ΕΕ να επιταχύνει τη στρατιωτική αυτοτέλεια απέναντι στο ΝΑΤΟ μέσω της ενίσχυσης π.χ. του Ευρωστρατού ή με σχηματισμούς άμεσης επέμβασης.

Αυτόν τον ρόλο παίζουν οι επιπλέον χρηματοδοτήσεις στην έρευνα και παραγωγή εξοπλισμών στο πλαίσιο της λεγόμενης "Ευρωπαϊκής Αμυντικής Ενωσης" ή η δημιουργία ειδικού ταμείου ύψους 100 δισ. ευρώ, για άμεσες επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία, σε αντιστοιχία με την έκθεση Ντράγκι, που κάνει λόγο για 500 δισ. στην ευρωπαϊκή βιομηχανία πολέμου. Πακτωλός χρημάτων για προγράμματα που ελέγχουν και αξιοποιούν τις δυνατότητές στην τεχνητή νοημοσύνη και τον ψηφιακό μετασχηματισμό κ.ά.».

Συγκεκριμένα για τη Γερμανία η ομιλήτρια ανέδειξε «τις προσαρμογές που εδώ και τουλάχιστον 2 χρόνια συντελούνται στην οικονομία της χώρας. Αμεσες και γρήγορες επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία, όπως τα 100 δισ. που με συνοπτικές διαδικασίες διέθεσε η κυβέρνηση του Σολτς για την άμυνα της χώρας. Ενας κλάδος της οικονομίας που το ποσοστό κέρδους του κινείται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα το τελευταίο διάστημα, έλκοντας νέες επενδύσεις ομίλων που θέλουν μερίδιο από την πίτα.

Η γερμανική τράπεζα ανάπτυξης KfW συζητούσε την εξαγορά της κατασκευής πολεμικών υποβρυχίων από την "Thyssen krupp", η "Lufthansa Technik" δημιουργεί νέο κλάδο την "LHT Defense" με στόχο να διεκδικήσει μερίδιο στη συντήρηση πολεμικών αεροσκαφών, η "Telekom" συνεργάζεται άμεσα με τον γερμανικό Στρατό. Η "Rheinmetall" κάνει λόγο για απανωτά ρεκόρ κερδοφορίας, αναθεωρεί προς τα πάνω τις προβλέψεις για το περιθώριο κέρδους και κάνει λόγο για χιλιάδες προσλήψεις. "Βιώνουμε μια ανάπτυξη που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ στον όμιλο", δήλωσε κυνικά ο διευθύνων σύμβουλος της, Αρμιν Πάπεγκερ.

Οι Γερμανοί Βιομήχανοι νουθετούν όλες ανεξαιρέτως τις μελλοντικές γερμανικές κυβερνήσεις για προώθηση των μακροπρόθεσμων παραγγελιών όπλων, τεχνολογικών καινοτομιών και πανεπιστημιακή έρευνα. Απαιτούν περισσότερες επιχορηγήσεις σε Start Up που θα συνδέονται πιο γρήγορα με τις ένοπλες δυνάμεις, αφού διακρίνουν τη γρήγορη ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στη στρατιωτική βιομηχανία, όπως τα drones.

"Μπαρούτι μυρίζει" άλλωστε και με τη "συμφωνία αμυντικής συνεργασίας, Trinity House" Γερμανίας - Βρετανίας πριν από λίγες μέρες, με την ιδιαίτερη βαρύτητα που αποκτάει μετά την επίθεση με βρετανικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς και τις δηλώσεις του αναπληρωτή αρχηγού του βρετανικού Επιτελείου Αμυνας ότι ο βρετανικός στρατός είναι έτοιμος να πολεμήσει σήμερα.

Την ίδια ώρα, η Γερμανία αναβαθμίζει τη γεωπολιτική της θέση, αναλαμβάνοντας μεγαλύτερο ρόλο στη Βαλτική Θάλασσα, σημείο σύγκρουσης με τη Ρωσία. Ο Πιστόριους εγκαινίασε νέο αρχηγείο του γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού στο Ρόστοκ, προκειμένου να ενισχυθούν η παρουσία του και η επιχειρησιακή ικανότητα στην περιοχή της Βαλτικής ("Nord Stream" και δίκτυο των υποθαλάσσιων καλωδίων). Αρχηγείο που θα παρακολουθεί σε 24ωρη βάση τις στρατιωτικές κινήσεις και εμπορικές δραστηριότητες».

Στη συνέχεια μπήκε το ερώτημα αν μόνο αυτό είναι η πολεμική οικονομία, οι άμεσες δηλαδή επενδύσεις. Και η απάντηση δόθηκε μέσα από τον διευθύνοντα σύμβουλο του Εμπορικού Επιμελητηρίου Γερμανίας, που είπε χαρακτηριστικά: «Πρέπει να αντιληφθούμε τη σημασία της καλά προετοιμασμένης και ικανής για αντίσταση οικονομίας για την πολιτική και στρατιωτική υπεράσπιση της Γερμανίας».

Ενώ, ο πανεπιστημιακός οικονομολόγος του Humboldt, Tilman Bruck λέει επίσης κυνικά ότι «πολεμική οικονομία είναι το πέρασμα της κλασικής οικονομικής δραστηριότητας σε δεύτερη μοίρα και η προσαρμογή της σε άλλες δομές, με άλλους στόχους». Αρα μιλάμε για μια προσαρμογή όλων των κλάδων της οικονομίας σε συνθήκες πολέμου και η οποία δεν ξεκινάει με την έναρξη του πολέμου.

Αυτόν τον ρόλο παίζει το «Επιχειρησιακό Σχέδιο Γερμανία» 1.000 σελίδων του γερμανικού Στρατού που είναι αδημοσίευτο και δίνει οδηγίες προετοιμασίας προς γερμανικές βιομηχανίες - κλειδιά, ώστε να είναι έτοιμες ήδη σε περιπτώσεις πολέμου/έκτακτης ανάγκης.

Από διαρροές στον Τύπο φαίνεται ότι ο αντισυνταγματάρχης Pilscke «συμβουλεύει» και ωθεί στην ενεργειακή αυτονομία τους π.χ. με την κατασκευή ιδιωτικών γεννητριών diesel και ανεμογεννητριών που θα είναι σε κατάσταση επιφυλακής σε περίπτωση συνολικότερης διακοπής της παροχής Ενέργειας. Αυτόν τον ρόλο παίζουν και οι «μόνιμα θερμές» μονάδες παραγωγής, οι οποίες θα διατηρούνται σε λειτουργία ακόμα και όταν η ζήτηση για όπλα και πυρομαχικά είναι χαμηλή, όπως και η δυνατότητα χρησιμοποίησης μη στρατιωτικών γραμμών παραγωγής.

Η έκθεση αντίστοιχα παροτρύνει σε προετοιμασία του εργατικού δυναμικού για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης με την εκπαίδευση π.χ. επιβίωσης σε περίπτωση μεγάλων «φυσικών» καταστροφών από ειδικές υπηρεσίες, όπως και προώθηση μέσα από τις επιχειρήσεις της εθελοντικής εργασίας στην Πυροσβεστική, που «θα είναι σωτήριο για τις ίδιες τις εταιρείες».

Ενδεικτικό για το βάθος που φτάνει η έκθεση στην οικονομία της χώρας, είναι η παρότρυνση άμεσης και γρήγορης εκπαίδευσης των εργαζομένων ως οδηγών φορτηγών, διότι το 70% των εργαζομένων στις μεταφορές είναι Ανατολικοευρωπαίοι και είναι πιθανή η διαρροή τους σε περίπτωση εμπλοκής με τη Ρωσία!

Στην έκθεση αναφέρεται η ιδιαίτερη θέση του Αμβούργου ως διασταύρωσης κομβικής σημασίας για τη μεταφορά εμπορευμάτων και στρατευμάτων. Ο δήμαρχος της πόλης έκανε λόγο για εθελοντική εργασία όσων είναι «πατριώτες» αλλά δεν συμμετέχουν σε μάχες πολεμικές και περιέγραψε ασκήσεις που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή σε εξέλιξη με τον στρατό και με πολίτες με την ονομασία «Red Storm Alpha» και έχουν στόχο την προστασία του λιμανιού, ενώ ετοιμάζεται και επόμενη άσκηση ακόμα μεγαλύτερη με το όνομα «Red Storm Bravo». Μέσα από αυτή την οπτική πρέπει να δούμε και την εξαγορά του λιμανιού του Αμβούργου.

Αντίστοιχα εντοπίζεται στα επιτελεία ο τεράστιος κίνδυνος κυβερνοεπίθεσης και σαμποτάζ και η λύση έρχεται με επιπλέον κρατικές επενδύσεις, δημοτικές στη συγκεκριμένη περίπτωση, σε εταιρείες προστασίας δικτύων. Αντίστοιχα πολεμική οικονομία σημαίνει διεύρυνση των αρμοδιοτήτων και παρεμβατικότητας του κράτους στην οικονομία της χώρας, όπως η κρατικοποίηση της «Uniper», η προώθηση του LNG.

Ο Bertram Brossardt, διευθύνων σύμβουλος του Συνδέσμου Βαυαρικών Επιχειρήσεων, παροτρύνει σε κρατικές επενδύσεις σε μεγάλες μονάδες παραγωγής ειδών διατροφής, προώθηση κρατικών προγραμμάτων εκπαίδευσης εργαζομένων σε κρίσιμους κλάδους όπως των μεταφορών, ύδρευσης κ.λπ. Αντίστοιχα η συζήτηση για αλλαγή στις γερμανικές αγροτικές καλλιέργειες από το βιολογικό και πράσινο καλαμπόκι σε σιτηρά που θα ζήσουν τον γερμανικό λαό σε περίπτωση πολέμου.

Ο ενεργειακός πόλεμος αντίστοιχα είναι σε εξέλιξη εδώ και χρόνια. Η βιομηχανική Γερμανία στενάζει κάτω από αυτόν τον ζυγό μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Τα λαϊκά στρώματα νιώθουμε στο πετσί μας τις οικονομικές διαστάσεις της αντιπαράθεσης της Γερμανίας με τη Ρωσία και τις τιμές στη θέρμανση και στα καύσιμα να εκτοξεύονται. Για αυτό και είχε σηκωθεί από τους «Πράσινους» η σημαία της προώθησης του LNG και των αντίστοιχων εγκαταστάσεων στη Βόρεια Γερμανία, οι οποίοι έχουν διασυνδέσεις με τμήματα της αστικής τάξης των ΗΠΑ. Ο οικονομικός πόλεμος και τα μέτρα που παίρνουν τα καπιταλιστικά κράτη, όπως οι δασμοί που θέλει να βάλει ο Τραμπ στα προϊόντα από την ΕΕ και τη Γερμανία, που θα έχουν χασούρα πολλών δισ.

Τέλος έγινε αναφορά στην καθημερινότητα που βιώνει η εργατική τάξη στη Γερμανία, αφού για να εξασφαλιστεί όλος αυτός ο πακτωλός των χρημάτων θα γίνουν περικοπές από τις ανάγκες του ίδιου του λαού.

Αυτό μαρτυράει ο προϋπολογισμός για το 2025: Περικοπές σε συντάξεις έως και 2 δισεκατομμύρια ευρώ, 8 δισεκατομμύρια λιγότερα ο προϋπολογισμός για την Υγεία, 5 δισεκατομμύρια λιγότερα για τα επιδόματα ανεργίας, από 11,6 σε 11 δισεκατομμύρια οι επιδοτήσεις κατοικίας και θέρμανσης, την ώρα που οι τιμές εκτοξεύονται στα ενοίκια και στη θέρμανση, περικοπές στα κονδύλια που αφορούν την ενσωμάτωση των ΑμεΑ από 523,7 σε 409,65 για το 2025, 500 εκατομμύρια ευρώ περικοπές από το υπουργείο Οικογένειας, και πολλά άλλα παραδείγματα που δείχνουν το τι σημαίνει οικονομία πολέμου.

Αναδεικνύουν από πού παίρνουν τα λεφτά και προς τα πού τα πάνε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι περικοπές στα σχολεία του Βερολίνου, που το κρατίδιο κόβει από κάθε σχολείο 30 διδακτικές ώρες στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων. Ενας δάσκαλος λιγότερο. Η ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, που είναι στα 32 στην πόλη και στα 28 παιδιά στο δημοτικό.

Ο Γ. Πρωτούλης στάθηκε στη νέα επικίνδυνη φάση στην οποία βρισκόμαστε και, όπως είπε, «υποχρεώνει όλες και όλους να σκεφτούν όσα λέει το ΚΚΕ». Μεταξύ άλλων ο ομιλητής σημείωσε:

«Κανείς μας πλέον δεν μπορεί να μένει απαθής.

Οι τζιχαντιστές, αφού βαφτίστηκαν "αντάρτες απελευθερωτές του συριακού λαού", μπήκαν στη Δαμασκό. Ο αρχηγός τους έβγαλε το τουρμπάνι, έβαλε το χακί πουκάμισο του Ζελένσκι και από επικηρυγμένος τρομοκράτης για 10 εκατ. δολάρια έγινε υποστηρικτής της "διαφορετικότητας".

Τίποτα καλό δεν προμηνύεται. Τα έχουμε δυστυχώς ξαναδεί στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στις άλλες χώρες της Β. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής τότε που μιλούσαν για "αραβική άνοιξη".

Δεν χρησιμοποιούμε επομένως την πραγματική κατάσταση που διαμορφώνεται ως μέσο τρομοκράτησης των εργαζομένων, ανάλογο με το 112, του τύπου βρέχει τα κεφάλια μέσα, κλειστείτε στα σπίτια ή φύγετε από τα σπίτια», ανέφερε.

«Φυσικά καταλαβαίνουμε όλοι ότι η συζήτηση για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και μάλιστα με πυρηνικά όπλα από τα κυρίαρχα ΜΜΕ δεν αντανακλά μόνο μια πιθανή εξέλιξη, χρησιμοποιείται για να σπείρουν τον φόβο στους λαούς, να τους πείσουν να βάλουν τα κεφάλια μέσα όσον αφορά τις δίκαιες διεκδικήσεις τους στους μισθούς, στην Υγεία, την Παιδεία, τη θωράκιση με έργα των πόλεων και των χωριών τους για να μην πνίγονται με την πρώτη βροχή.

Να δεχτούν θυσίες στους κρατικούς προϋπολογισμούς χωρίς αντίλογο για να εξασφαλιστούν τα ποσά για τα εξοπλιστικά προγράμματα, τους εμπόρους όπλων, τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια.

Τα ποσά που πληρώνουν οι λαοί της Ευρώπης για τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι τεράστια», σημείωσε.

«Εχουμε ευθύνη να συμβάλλουμε ώστε οι εργαζόμενοι να ορθώσουν ανάστημα», τόνισε και συμπλήρωσε «να βγουν στον δρόμο της διεκδίκησης για να έχουν Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς και ωράρια με βάση τον 21ο αιώνα, όχι το 1900. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες αποκτούν μεγάλη σημασία οι μάχες που διεξάγονται στον κλάδο των κατασκευών με τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες πρωτοπόρα για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στα μεγάλα εργοτάξια, η μάχη της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και άλλων σωματείων όπως των ηλεκτρολόγων, των μισθωτών τεχνικών, των εργαζομένων στο ξύλο. Μάχες που πρέπει να οργανωθούν καλά μαζικά, αποφασιστικά με τους εργαζόμενους μαζί.

Η προηγούμενη βδομάδα έδειξε τη στρατηγική συμφωνία όλων των αστικών κομμάτων στο μεγάλο θέμα του εργατικού μισθού. Πλήρης ταύτιση για την συνέχιση της αυστηρής κρατικής παρέμβασης στις μισθολογικές εξελίξεις. Το ΠΑΣΟΚ, που το σπρώχνουν να κάνει την αντιπολίτευση, ψήφισε τα 9 από τα 15 άρθρα του νόμου για τον βασικό μισθό, τα πιο κρίσιμα!

Φυσικά γνωρίζαμε τη στάση τους από το γεγονός ότι βασικό εργαλείο για να βγουν οι καπιταλιστές από την κρίση και να κάνουν την οικονομία ανταγωνιστική ήταν η πλήρης ταύτιση στις χαμηλές αμοιβές και την ελαστικοποίηση της εργασίας, που εκφράστηκε στους εφαρμοστικούς νόμους των τριών μνημονίων που ψήφισαν όλα αυτά τα κόμματα.

Το αποκαλυπτικό ήταν ότι την προηγούμενη Τετάρτη στον δρόμο έξω από τη Βουλή, τη μέρα που ψηφιζόταν ένα ακόμα αντεργατικό τερατούργημα, βρίσκονταν μόνο τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Ούτε η ΓΣΕΕ, ούτε η ΑΔΕΔΥ, ούτε καν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η στάση τους μιλάει από μόνη της.

Δίνουμε τη μάχη οι εργαζόμενοι να βγουν στο προσκήνιο, να διεκδικήσουν όλα όσα έχουν ανάγκη, να έχουν νοσοκομείο και Κέντρο Υγείας σύγχρονο και δωρεάν, σύγχρονες υποδομές στην πόλη, σύγχρονο σχολείο και πανεπιστήμιο που να μορφώνει ολόπλευρα.

Την Τετάρτη διαδηλώνουμε ενάντια σε έναν ακόμα αντιλαϊκό - αντεργατικό κρατικό προϋπολογισμό. Αυτός είναι ένας σοβαρός λόγος να είμαστε στον δρόμο μαζί και με τους άλλους λαούς της Ευρώπης που κάνουν αυτές τις μέρες το ίδιο. Τα αστικά επιτελεία το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά. Δεν είναι τυχαίο το μίσος που βγήκε για το σύνθημα της απεργίας στις 20 Νοέμβρη: "Λεφτά για μισθούς, Υγεία, Παιδεία, έξω η Ελλάδα απ' του πολέμου τα σφαγεία"».

«Τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία προσδοκά επιπλέον οικονομικά οφέλη από τα σφαγεία του πολέμου, από τη στοίχισή της στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο, έχουν ως πυξίδα τους τα αστικά κόμματα, συνολικά τα επιτελεία του συστήματος», επισήμανε και ανέφερε σχετικά και με τον κλάδο των Κατασκευών.

«Οι παλιότεροι σύντροφοι ίσως θυμούνται τον λόγο που η ελληνική κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ) τη δεκαετία του 1990 στήριξε τη σφαγή του γιουγκοσλάβικου λαού και την ισοπέδωση της γειτονικής χώρας. Συμπληρώθηκαν 25 χρόνια, στην αποστολή του ΠΑΜΕ τον Απρίλη ζήσαμε συγκλονιστικές στιγμές στις ίδιες γέφυρες που φυλάγαμε με ανθρώπινες ασπίδες από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς.

Για τη σύλληψη, τον έλεγχο και τη διαχείριση των σχεδίων ανασυγκρότησης (μόνο για το χρονικό διάστημα 1999 - 2000) οι ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες μοιράστηκαν ποσά ύψους 180 δισ. δρχ. τότε. Με τον κανονισμό του Συμβουλίου των Υπουργών της ΕΕ η έδρα του οργανισμού Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων έγινε η Θεσσαλονίκη. Στόχος της "ανασυγκρότησης" ήταν η δημιουργία ενός συνεκτικού οικονομικού αρχικά χώρου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη με στόχο τη σταδιακή ένταξη των Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Για πέντε χρόνια η Ελλάδα έδινε το 1% του ΑΕΠ της στην "ανάπτυξη" των χωρών της περιοχής. Πού δηλαδή;

Στις περίπου 3.000 ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν στη ΝΑ Ευρώπη.

Εφαγαν με εκατό μασέλες όλα εκείνα τα χρόνια, έπεσαν σαν ακρίδες στις υποδομές και τον πλούτο των γειτονικών χωρών μετά τις ανατροπές του σοσιαλισμού, εκμεταλλεύτηκαν άγρια τους εργαζόμενους των βαλκανικών χωρών.

Και αμέσως μετά ξαναμπουκώθηκαν με χρήμα με τα έργα που έγιναν για να συνδεθούν οι νέες αγορές και οι νέοι δρόμοι μεταφοράς με την Ελλάδα, οδικοί άξονες κυρίως με τούνελ και γέφυρες, επέκταση λιμένων, νέες ενεργειακές υποδομές που φτιάχτηκαν στην Ελλάδα για να μετατραπεί σε κόμβο μεταφοράς.

Το ελληνικό κεφάλαιο βρέθηκε στις πρώτες θέσεις σε επίπεδο ευρωπαϊκής ένωσης στην κερδοφορία και από τις πρώτες θέσεις στον κόσμο!

Αυτά τα θυμούνται οι κατασκευαστικές εταιρείες και τους τρέχουν τα σάλια ξανά για να μπουν στην ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης Μέσης Ανατολής και της Ουκρανίας.

Οι εργαζόμενοι στην κατασκευή και κυρίως οι οικοδόμοι τότε πληρώθηκαν με μία εκατόμβη νεκρών και σακατεμένων για ένα μεροκάματο που και τότε δεν έφτανε να καλύψει το κόστος ζωής.

384 πνευμονοπαθείς εργαζόμενοι, καπνίζοντες και μη, βγήκαν μόνο από την κατασκευή του Μετρό της Αθήνας!

Και τα λειψά και τότε μεροκάματα για μια αξιοπρεπή ζωή, για μια στέγη για παράδειγμα, συμπληρώνονταν με δάνεια που έδιναν οι τράπεζες για να δεσμεύουν και τα μελλοντικά εισοδήματα.

Αυτά τα προπαγανδιστικά μότο "ΠΑΣΟΚ ωραία χρόνια" απευθύνονται στους επιχειρηματίες που πράγματι δεν ήξεραν πού να πρωτοξοδέψουν, αλλά και σε μικροαστικά στρώματα, στρώματα της εργατικής αριστοκρατίας, των πρώην ΔΕΚΟ και άλλων που απολάμβαναν την πολιτική προσεταιρισμού τους από την αστική τάξη με παροχές και πάνω και κάτω από το τραπέζι για να έχουν μεγάλη βάση υποστηρικτών της στρατηγικής τους.

Και μόλις έσκασε η κρίση, τα μόνιμα υποζύγια πάλι πλήρωσαν. Οι οικοδόμοι πληρώθηκαν με εκτεταμένη, πρωτοφανή μετά την Κατοχή, ανεργία. Με εγκατάλειψη του επαγγέλματος. Υποχρεωτική μετανάστευση όχι για "ευκαιρία καριέρας" και "ανέλιξης", αλλά για να ζήσουν τα παιδιά τους. Πληρώθηκαν με πλειστηριασμούς για τα σπίτια που πήραν με τα δάνεια, με φτώχεια κυριολεκτική όχι με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, να λείπει το φαΐ από το σπίτι. Αντρες περήφανοι έφτασαν να περιμένουν στην ουρά του συσσιτίου στην Αγίου Κωνσταντίνου και στις άλλες κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων. Πληρώθηκαν με ψυχικές ασθένειες. Μέχρι και χθες είχαμε το βαρέλι με τις ελιές στο παράρτημα του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας στο Ιλιον να θυμίζει την τιτάνια προσπάθεια αλληλεγγύης των κομμουνιστών και του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας για να κρατήσουμε τους ανθρώπους μας όρθιους, για να μείνουμε και εμείς όρθιοι και να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Το αναφέρω γιατί το θεωρώ μια ξεχωριστή σελίδα στην Ιστορία του Κόμματός μας.

Ο λαός μας συνολικά έχασε πολλά από τις αντιλαϊκές καταιγίδες στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Ασφάλιση και σήμερα χάνει που υπάρχει δουλειά και μεροκάματο, στενάζει από την ακρίβεια, τη βαριά φορολογία, χάνει και σήμερα το σπίτι του στους πλειστηριασμούς.

Τα λέμε όλα αυτά για να θυμηθούμε.

Εχουμε μεγάλη πολιτική πείρα όλοι και όλες από τα χρόνια που πέρασαν και πρέπει να την αξιοποιούμε, συλλογικά να την κουβεντιάζουμε διαρκώς, να την κάνουμε πολιτικό κριτήριο.

Ποτέ δεν ήταν όλοι μαζί, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.

Ανάμεσά μας υπάρχει άβυσσος.

Αυτό συμβαίνει και με την πολεμική εμπλοκή, αυτό συνέβη και στη φάση της κρίσης, και τώρα στη φάση της καπιταλιστικής ανάκαμψης».

Η κεντρική εισήγηση της εκδήλωσης έγινε από τον Γρηγόρη Λιονή, επικεφαλής του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ακολούθησαν ζωντανές τηλεπαρεμβάσεις μέσω Zoom από την Ελενα Παπαγιαννάκη, επίκουρη καθηγήτρια Οικονομικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Napier του Εδιμβούργου, και τον Δήμο Τσούρο, μεταδιδακτορικό ερευνητή του Καθολικού Πανεπιστημίου Λέβεν Βελγίου.

Οπως είπε ο Γρ. Λιονής, «δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει πως τις τελευταίες δεκαετίες οι σύγχρονες εξελίξεις στην Τεχνητή Νοημοσύνη, στον αυτοματισμό, στη ρομποτική, οι δυνατότητες επεξεργασίας μεγάλου όγκου δεδομένων (Βig Data), το διαδίκτυο των πραγμάτων (ΙοΤ) εκτινάσσουν το επίπεδο παραγωγικότητας της εργασίας σε επίπεδα που κάποια χρόνια πριν θα φάνταζαν επιστημονική φαντασία.

Τι καινούργιο υπάρχει όμως σήμερα; Υπάρχει μια ριζική διαφορά με παλαιότερα: Πλέον μιλάμε για αυτοματοποίηση σε μη δομημένα περιβάλλοντα, μιλάμε για συστήματα που μπορούν να λειτουργούν σε ανοιχτούς χώρους με μεγαλύτερη ευελιξία. Τα σύγχρονα "έξυπνα" συστήματα, είτε είναι ρομποτικά είτε είναι συστήματα διαχείρισης πληροφορίας, μπορούν να υποκαταστήσουν ένα κομμάτι της ανθρώπινης νοητικής λειτουργίας που μέχρι πρότινος δεν μπορούσαν να κάνουν τα συστήματα αυτοματισμού. Με βάση αυτά, η εκτίναξη της παραγωγικότητας της εργασίας δεν αφορά μόνο τον έναν ή τον άλλο κλάδο, αλλά μιλάμε για μια νέα σελίδα στην παραγωγικότητα, σε όλους ή στους περισσότερους κλάδους, και αυτή είναι μια ποιοτική διαφορά».

Απαντώντας στο αν θα εξαλειφθεί ο άνθρωπος ως στοιχείο της παραγωγικής διαδικασίας, σημείωσε:

«Θα φτάσουμε σε έναν υπερ-υπολογιστή, ο οποίος σκέφτεται καλύτερα από τους ανθρώπους; Δεν θέλουμε να είμαστε μελλοντολόγοι και δεν μπορούμε να σκεφτούμε τι θα γίνει σε 20 ή και 30 χρόνια, αν και μπορεί να μας καθοδηγήσει κάπως ο διαλεκτικός υλισμός, ο οποίος μας λέει ότι το πιο πολύπλοκο αντικείμενο του σύμπαντος είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος (...) Η ανθρώπινη εργασία είναι αναντικατάστατη και μπορούμε να πούμε, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια, απαραίτητη.

Οπως λένε, δεν θα "φάει" τη δουλειά σου ο υπολογιστής ή η Τεχνητή Νοημοσύνη, θα στη "φάει" ένας άνθρωπος που χρησιμοποιεί την Τεχνητή Νοημοσύνη... Και, αν θέλετε, αυτή είναι η ουσία που θέλουμε να εξετάσουμε. Πώς αυτή η άνοδος της παραγωγικότητας επιδρά στις εργασιακές σχέσεις. Το μότο είναι πως το εργατικό δυναμικό θα δουλέψει σε πιο σύνθετα ζητήματα.

(...) Πώς λοιπόν θα αξιοποιηθεί αυτή η νέα φοβερή τεχνολογία, που εκτινάσσοντας την παραγωγικότητα της εργασίας μπορεί μια σειρά από βαριές, κοπιαστικές ή βαρετές δραστηριότητες και λειτουργίες να τις κάνει αυτόματα το μηχάνημα;

(...) Στον καπιταλισμό τα μέσα παραγωγής ανήκουν σε μια πολύ μικρή μειοψηφία της κοινωνίας, τους καπιταλιστές, και τα μέσα παραγωγής είναι στην ουσία το κεφάλαιο, που ο καπιταλιστής θέλει να το διατηρήσει και να το αυξήσει.

Με άλλα λόγια, τα μέσα παραγωγής στον καπιταλισμό δεν αναπτύσσονται με κριτήριο το τι χρειάζονται οι άνθρωποι, πώς θα ελαφρύνει το άχθος της εργασίας των ανθρώπων, αλλά αναπτύσσονται και αξιοποιούνται στην παραγωγική διαδικασία από το κεφάλαιο για το κεφάλαιο.

Τι σημαίνει λοιπόν όταν λέει το κεφάλαιο ότι το εργατικό δυναμικό θα πάψει να κάνει τις απλές εργασίες και θα κάνει πλέον μόνο τις σύνθετες; Σημαίνει ότι ο εργαζόμενος θα σταματήσει να κάνει τις βαρετές αλλά πιο ξεκούραστες δουλειές και θα κάνει μόνο τις δύσκολες, δηλαδή τις εργασίες όπου χρειάζεται πολύ παραπάνω σκέψη, συγκέντρωση, προσοχή. Σημαίνει ότι αυτοί που θα εργάζονται θα δουλεύουν με χειρότερους όρους, με πολύ πιο δύσκολα αντικείμενα, και το κεφάλαιο θα τους θέτει να λύσουν εκείνα τα προβλήματα που δεν θα μπορούν να λύσουν τα μηχανήματα.

(...) Η ίδια η πραγματικότητα δείχνει πως την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας την καρπώνεται το κεφάλαιο, ενώ για τους εργαζόμενους δίνει εντατικοποίηση, πολυπλοκότητα της εργασίας και ανεργία. Για παράδειγμα, σε ένα γραφείο αντί να δουλεύουν 5 έχουμε 1, ο οποίος δουλεύει πολύ περισσότερες ώρες, με πολύ πιο σύνθετη δουλειά, και παράλληλα ο εφεδρικός στρατός των ανέργων μεγαλώνει, προκαλώντας τον ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας γι' αυτήν τη θέση».

Η δυνατότητα που υπάρχει, χρησιμοποιώντας τα πολλά δεδομένα και τα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης, που μπορούν να κάνουν μια συσχέτιση άνευ προηγουμένου, να παρακολουθήσεις, να καταγράψεις ποιος κάνει τι, πλέον μας έχει αφήσει άναυδους. Μάλιστα κάποια πράγματα, τα οποία παλαιότερα τα κοροϊδεύαμε, σήμερα τα θεωρούμε δεδομένα. Αν έλεγες π.χ. πριν 10 χρόνια ότι το κινητό σε παρακολουθεί και σου βγάζει διαφημίσεις, σε λέγανε ψεκασμένο... Πλέον είναι τόσο διαδεδομένο, που φαντάζει ένα λογικό πράγμα, και τεχνολογία που είναι ήδη ξεπερασμένη.

Θα μπορούσε να πει κανείς, ακούγοντας όλα αυτά, ότι προσπαθούμε να δαιμονοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες. Κάθε άλλο. Εμείς ως ΚΚΕ φωνάζουμε το αντίθετο. Η εργατική τάξη δεν έχει να φοβάται σε τίποτα την τεχνολογία αυτή καθαυτή, για πολλούς λόγους: Πρώτα και κύρια, δεν είναι ξένη από εμάς, εμείς, η εργατική τάξη, τη φτιάξαμε, και αυτό έχει διττό χαρακτήρα. Γενικότερα η επιστήμη και η τεχνολογική πρόοδος δεν είναι μια αφηρημένη διαδικασία. Η ανάπτυξη της επιστήμης είναι κοινωνικό φαινόμενο. Με αυτήν την έννοια, τα νέα αυτά μέσα παραγωγής είναι δικό μας δημιούργημα, τα έχει παράξει ο συλλογικός εργάτης. Δεύτερον, είναι δεδομένο ότι χωρίς εμάς δεν μπορούν να δουλέψουν αυτά τα μηχανήματα. Τρίτον, τα μεγάλα γλωσσικά περίπλοκα συστήματα συμπυκνώνουν τον γλωσσικό πλούτο της ανθρωπότητας. Αρα, όχι απλά δεν τα φοβόμαστε αλλά είναι απευθείας δημιουργήματα της ανθρώπινης κοινωνίας.

Το πρόβλημα δεν είναι λοιπόν στην καθεαυτή τεχνολογία, αλλά ποιος την αξιοποιεί και για ποιον λόγο. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι σήμερα την τεράστια ανάπτυξη της παραγωγικότητας της εργασίας αν μπορούσαμε να την αξιοποιήσουμε οι εργαζόμενοι για τους εργαζόμενους, τα αποτελέσματα θα ήταν καταπληκτικά... Αρκεί κανείς να σκεφτεί πως όταν μιλάνε για διπλασιασμό ή και τριπλασιασμό της παραγωγικότητας - και είμαστε εκεί - μπορεί η απαιτούμενη κοινωνική εργασία για να παράγεται ο κοινωνικός πλούτος, όσο μπαίνουν τα νέα μέσα παραγωγής ορμητικά στην παραγωγική διαδικασία, να πέσει στο μισό και στο 1/3. Αυτό σημαίνει ότι ο χρόνος εργασίας πλέον είναι τεχνητά εφικτό όχι απλά να πάει στις 7 ώρες, αλλά στις 4, στις 3, στις 2. Είμαστε σε μια νέα κατάσταση πλέον, όπου είναι εφικτό όχι να εξαλείψουμε την ανθρώπινη εργασία, αλλά να μιλάμε για έναν ριζικά μειωμένο χρόνο εργασίας, για μια κατάσταση που ολοένα και περισσότερα από τα βαρετά και τα ανούσια πράγματα της παραγωγικής διαδικασίας όντως τα κάνουν αυτόματα οι μηχανές, και εμείς κάνουμε τα παραγωγικά και τα χρήσιμα, και τα κάνουμε όλοι μαζί.

Είναι εμφανές σε ολόκληρο τον κόσμο πως οι καπιταλιστές που αναπτύσσουν τέτοια μέσα παραγωγής προσπαθούν να κερδίσουν ο ένας τον άλλον. Ο ανταγωνισμός αυτός οδηγεί αναγκαστικά σε μια διαδικασία όπου οι καπιταλιστές οχυρώνονται πίσω από τα δικά τους συμφέροντα, με αποτέλεσμα να κλείνουν νέα δεδομένα και νέες τεχνικές μεθόδους.

(...) Η ανάπτυξη στον καπιταλισμό είναι ατελέσφορη ακόμη και για τον ίδιο τον καπιταλισμό, φανερώνει τις αντιφάσεις του. Οι καπιταλιστές, επειδή ο καθένας από αυτούς κοιτάει την επιχείρησή του, αδυνατώντας να δει τη γενική εικόνα, προσπαθεί να μειώσει το κόστος παραγωγής, αυτοματοποιώντας την ίδια την παραγωγή, με αποτέλεσμα όμως να φτηναίνει τα εμπορεύματα. Η διαδικασία αυτή ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων είναι καταστροφική για τον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει σε μια διαδικασία όπου εξωθούνται οι μισθοί προς τα κάτω, επειδή η παραγωγικότητα της εργασίας εκτινάσσεται προς τα επάνω, διότι δεν υπάρχει ζωντανή εργασία - που είναι η πηγή του κέρδους - και επειδή δεν υπάρχει ζωντανή εργασία, δεν έχει αγοραστική δύναμη το εργατικό δυναμικό για να αγοράσει τα προϊόντα που παράγονται, και αυτή η αντίφαση του καπιταλισμού οδηγεί το σύστημα σε κρίσεις, από τις οποίες δεν μπορεί να ξεφύγει.

Αυτήν τη φρενήρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, αν την αξιοποιούσαμε εμείς, θα μπορούσαμε να μειώσουμε δραστικά τον χρόνο εργασίας, να πολλαπλασιάσουμε τις ικανότητες που έχει ο κεντρικός σχεδιασμός να ρυθμίζει και να ελέγχει την παραγωγική διαδικασία, να αξιοποιήσουμε την αυτοματοποίηση όχι για να υποκαταστήσουμε τον δάσκαλο και τον γιατρό, αλλά για να τον βοηθήσουμε στην εργασία, να βοηθήσουμε όλους τους εργαζόμενους ώστε να λειτουργούν πιο συμμετοχικά στην παραγωγική και κοινωνική διαδικασία.

Στην πρόταση του ΚΚΕ για τον σοσιαλισμό, τα νέα μέσα παραγωγής μπορούν να εκτινάξουν τις παραγωγικές δυνάμεις προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού. Το νέο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων σήμερα κραυγάζει ότι αν ο σοσιαλισμός, η κοινωνική ιδιοκτησία, η κατάργηση του κέρδους, η λειτουργία όλων των μέσων παραγωγής κάτω από τον κεντρικό σχεδιασμό ήταν επίκαιρος στις αρχές του 20ού αιώνα, σήμερα η ανάγκη να μεταβούμε σε μια τέτοια οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας είναι υπερώριμη».

Η Ελενα Παπαγιαννάκη παρουσίασε τις «αστικές και οπορτουνιστικές πολιτικοοικονομικές αντιλήψεις για την Τεχνητή Νοημοσύνη», καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη πρέπει να κατανοηθεί μέσω του «φακού» τόσο της αντίθεσης εργασίας - κεφαλαίου όσο και κεφαλαίου - κεφαλαίου. Η πρώτη αποκαλύπτει ότι η τεχνική αλλαγή δεν είναι συνώνυμη με όλες τις δυνατές βελτιώσεις, ενώ η δεύτερη δείχνει πώς ο ανταγωνισμός αναγκάζει τους καπιταλιστές να υιοθετούν ακόμα και λιγότερο κερδοφόρες τεχνολογίες, παρά το γεγονός ότι το κέρδος είναι ο κύριος στόχος τους. Οι οικονομολόγοι πρέπει να εγκαταλείψουν τις παρανοήσεις ότι ο καπιταλισμός είναι εγγενώς προσανατολισμένος στην ανάπτυξη, ή προορισμένος να καταρρεύσει μέσω της αυτοματοποίησης. Αντίθετα, οι τεχνολογικές διαδρομές καθορίζονται από τις κοινωνικές σχέσεις της εξαγωγής κέρδους, απαιτώντας επανεκτίμηση των κοινωνικών επιπτώσεων της AI πέρα από τις απλουστευτικές αφηγήσεις του τεχνο-ντετερμινισμού.

Ο Δήμος Τσούρος πραγματοποίησε παρέμβαση για την «αξιοποίηση και κατεύθυνση της Ερευνας στην Τεχνητή Νοημοσύνη», συμπεραίνοντας ότι «χρειάζεται να αναλογιστούμε: Η ανάπτυξη και χρήση τέτοιων τεχνολογιών σε αυτήν την κλίμακα είναι δυνατή αλλά και αναγκαία, ακριβώς γιατί έχει βαθύνει πολύ ο κοινωνικός χαρακτήρας της παραγωγής, και αυξάνονται οι δυνατότητες αλλά και η συνθετότητα της οργάνωσης της εργασίας, του βραχυπρόθεσμου και μακροπρόθεσμου σχεδιασμού. Και το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτή η μεγάλη αντίθεση, ανάμεσα στην κοινωνικοποιημένη εργασία και στην ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της, λόγω της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.

Και για να λυθεί αυτή η βασική αντίθεση, χρειάζεται να αντιστοιχηθούν οι σχέσεις παραγωγής με το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων σήμερα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό».