Τρίτη 28 Γενάρη 2025
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Διαβάστε σήμερα στο τετρασέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση»:
  • Αυτή την Κυριακή τραγουδάμε τις πιο όμορφες μέρες που «δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα»
  • ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες του λαού μας! Η προοδευτική τέχνη μπορεί να εμπνεύσει, να δώσει δύναμη και αντοχή!
Αυτήν την Κυριακή τραγουδάμε τις πιο όμορφες μέρες, που «δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα»

Στο ΣΕΦ στις 19.30 η μεγάλη συναυλία - αφιέρωμα στον Θάνο Μικρούτσικο

Από την απονομή χρυσού δίσκου με την Μίλβα
Από την απονομή χρυσού δίσκου με την Μίλβα
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ τιμά τον μεγάλο συνθέτη, τον μουσικό, τον διανοητή Θάνο Μικρούτσικο, μαζί με την οικογένειά του, με μια μεγάλη συναυλία την Κυριακή 2 Φλεβάρη, στις 19.30 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Η Ρίτα Αντωνοπούλου, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Κώστας Θωμαΐδης, ο Γιάννης Κότσιρας, ο Γιώργος Μεράντζας, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Μαρία Παπαγεωργίου και ο Μίλτος Πασχαλίδης θα είναι εκεί για να μας μεταφέρουν όλα όσα «θα 'θελε τώρα να μας πει» ο Θάνος.

Παίζουν οι μουσικοί Καλλίστρατος Δρακόπουλος (τύμπανα), Μίμης Ντούτσουλης (μπάσο), Κώστας Μιχαλός (ηλεκτρική κιθάρα), Γιάννης Παπαζαχαριάκης (ακουστική κιθάρα - φωνητικά), Τζίμης Σταρίδας (τρομπόνι), Δημήτρης Αγάθος (τρομπέτα), Θοδωρής Οικονόμου (πιάνο), Ανδρέας Αποστόλου (πλήκτρα), Βαγγέλης Μαχαίρας (μπουζούκι), Θύμιος Παπαδόπουλος (φλάουτο, κλαρινέτο, σαξόφωνο - ενορχηστρώσεις).

Στα 50 χρόνια δημιουργίας του ο Θάνος Μικρούτσικος κατάφερε με το έργο του να δώσει ρυθμό στην «ανθρώπινη περιπέτεια», να γίνει «ασπίδα και δόρυ» κόντρα σε κάθε εφησυχασμό, περιέχοντας το χτες, το σήμερα και το αύριο... Τόποι μακρινοί μπλέκουν με τους αγώνες των λαών όπου Γης, με τις νίκες μα και τις ήττες, με τη δύναμη που «βγαίνει απ' τις γροθιές», με τις πιο απλές, καθημερινές μας στιγμές...


Τέτοια τραγούδια θα ακουστούν στη μεγάλη συναυλία της Κυριακής. Τραγούδια μεγάλων ποιητών και στιχουργών. Αλλωστε, με το έργο του κατάφερε και έβαλε στο στόμα των ανθρώπων λόγια των Ναζίμ Χικμέτ, Γιάννη Ρίτσου, Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι, Μάνου Ελευθερίου, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Αλκη Αλκαίου, Μανόλη Αναγνωστάκη, Φώντα Λάδη, Νίκου Καββαδία, Μιχάλη Γκανά, Κώστα Παπαγεωργίου, Κώστα Τριπολίτη, Λίνας Νικολακοπούλου, Κώστα Λαχά, Γιώργου Κακουλίδη, Χριστόφορου Λιοντάκη, Οδυσσέα Ιωάννου και πολλών ακόμα. Η δε μελοποίηση του Θ. Μικρούτσικου είναι αυτή που επέτρεψε να κατανοηθούν τα «κρυμμένα» της ποίησης του Καββαδία, που μέχρι τότε θεωρούνταν «ελάσσων ποιητής».

«Σταθμός» η συνεργασία με την Μίλβα

Συνεχίζοντας τις «ματιές» στο έργο του Θάνου Μικρούτσικου, σήμερα θα σταθούμε σε μια συνεργασία που ο Θάνος Μικρούτσικος τη χαρακτήρισε «σταθμό» για τη δουλειά και τη ζωή του, τη συνεργασία με την Μίλβα.

Ο κοινός τους δίσκος κυκλοφόρησε το 1994, με τίτλο «Volpe D'Amore - Αλεπού Της Αγάπης», και περιλάμβανε πολλά γνωστά τραγούδια του Θάνου, με ιταλικό όμως στίχο, όπως οι «7 νάνοι», η «Ελένη», το «Αννα μην κλαις», η «Πίστα από φώσφορο», το «Καραντί» και η γνωστή «Θάλασσα», σε ελληνικούς στίχους, της Λίνας Νικολακοπούλου.

Η Μίλβα γεννήθηκε το 1939, στο χωριό Γκόρο της βόρειας Ιταλίας, και μπήκε στο καλλιτεχνικό προσκήνιο της Ιταλίας μέσα από το δημοφιλές Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σαν Ρέμο. Επειτα γνωρίστηκε με τον σπουδαίο σκηνοθέτη Τζόρτζιο Στρέλερ και από τα 26 της χρόνια μαθήτευσε στο πλευρό του, στο «Piccolo Teatro», για 7 χρόνια. Το 1972 επέστρεψε στο τραγούδι και εμφανίστηκε στην Οπερα του Παρισιού, στη συγκλονιστική παράσταση - σε σκηνοθεσία του Στρέλερ - «Milva canta Brecht». Τη μουσική από αυτήν την παράσταση είχε ακούσει ο Θάνος Μικρούτσικος όταν έκανε τα πρώτα του βήματα στις συνθέσεις και, όπως έχει πει, ο τρόπος της να εκφέρει τις συλλαβές «ήταν ακριβώς ίδιος με τον τρόπο που ακολουθούσα κι εγώ στη μελοποίηση του Μπρεχτ. Οι συλλαβές, οι λέξεις και οι φράσεις "ζούσαν" με τον τρόπο που τις εξέφερε»...

Είκοσι χρόνια μετά, η Μίλβα είχε ήδη καθιερωθεί με τις ερμηνείες της στην Ευρώπη. Παίρνοντας από τον διευθυντή του Φεστιβάλ της Λιέγης cd με τραγούδια του Μικρούτσικου, της άρεσαν τόσο που αποφάσισε η ίδια να τον αναζητήσει για να δουλέψουν μαζί!

Ο ίδιος ο Μικρούτσικος είχε διηγηθεί πολλές φορές τον τρόπο που ήρθαν σε επαφή, που ο ίδιος νόμιζε ότι κάποιος του κάνει φάρσα: «Κάποιο μεσημέρι χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι. Το σηκώνω και ακούω μία γυναικεία φωνή να μιλάει, μπλέκοντας Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά - "Pronto, je suis Milva, I am in Vienna, maestro Mikroutsiko"...». Προσπαθώντας να σκεφτεί ποιος του κάνει πλάκα, αφού και του ίδιου του άρεσαν οι τηλεφωνικές φάρσες και θεωρούσε ότι κάποιος του ανταπέδιδε, κόπηκε η γραμμή. Μετά από 10 λεπτά η Μίλβα τον ξαναπήρε, αλλά και πάλι ο Θάνος νόμιζε πως ήταν πλάκα και πείστηκε μόνο όταν ο ίδιος πήρε τηλέφωνο στο ξενοδοχείο, όπου του ανέφεραν ότι η Μίλβα έμενε στη Βιέννη και τον συνέδεσαν να μιλήσει μαζί της. Συναντήθηκαν τελικά από κοντά, στο Αμβούργο, σε μια συναυλία της, την άνοιξη του 1992, και έτσι άρχισε η συνεργασία τους...

Μετακίνηση με πούλμαν

Αγία Παρασκευή, 17.00 από την κεντρική πλατεία («Cosmote»)

Αγιοι Ανάργυροι, 17.45 από το δημαρχείο

Αγιος Δημήτριος, 17.30 από την πλατεία Αρη Βελουχιώτη

Αγιος Στέφανος, 17.00 από τα νηπιαγωγεία του Αγίου Στεφάνου

Ανω Λιόσια, 17.00 από την τριγωνική πλατεία (πίσω από το δημαρχείο)

Αργυρούπολη, 17.15 από το δημαρχείο

Αρτέμιδα, 17.00

Ασπρόπυργος, 16.45 από το 1ο Δημοτικό Σχολείο

Βριλήσσια, 17.30 από τον «Κωτσόβολο»

Βύρωνας, 17.45 από την πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως (πρώην Ταπητουργείου)

Γλυφάδα, 17.30 από την πλατεία Αγίου Τρύφωνα

Δάφνη, 18.00 από την πλατεία Καλογήρων

Ελευσίνα, 16.45 από την «Ελαιουργική»

Ελληνικό, 17.00 από την πλατεία Σουρμένων

Ζωγράφου, 17.45 από Ούλοφ Πάλμε & Παπάγου

Ηλιούπολη, 17.45 από το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης

Ιλιον, 17.30 από τον ΟΤΕ

Καισαριανή, 17.30 από την πλατεία Δημάρχου Π. Μακρή

Καματερό, 17.30 από τη στάση «Μανάρα»

Κόκκινος Μύλος, 17.15 από την τριγωνική πλατεία

Λαύριο, 16.30, ενώ θα κάνει στάση σε Κερατέα και Καλύβια

Μαρκόπουλο, 17.00

Μαρούσι, 17.00 από το κλειστό γήπεδο «Σπύρος Λούης»

Μελίσσια, 17.15 από την εκκλησία Ζωοδόχου Πηγής

Μενίδι, 17.00 από την πλατεία Καράβου

Νέα Μάκρη, 16.30 από την πλατεία

Ολυμπιακό Χωριό, 16.45 από Κακλαμανάκη 21

Παιανία, 17.30 από το Στρογγυλό

Παλλήνη, 17.30

Πετρούπολη, 17.30 από την πλατεία Ηρώ

Πικέρμι, 17.00

Ραφήνα, 16.45

Υμηττός, 17.45 από την Αγία Φωτεινή

Χαλάνδρι, 17.00 από την «Cocomat»

Χολαργός, 17.00 από το δημαρχείο

Ωρωπός, 16.00 από τη στάση των ΚΤΕΛ στη Σκάλα Ωρωπού και 16.30 από τα φανάρια Αφιδνών - Καπανδριτίου

Νέα Ιωνία, 17.15 από τον ΟΤΕ στη Λ. Ηρακλείου

Γαλάτσι, 17.00 από τη διασταύρωση Λ. Βεΐκου και Λ. Γαλατσίου

Μεταμόρφωση, 17.30 από Αγιο Κωνσταντίνο

ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη η πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση που οργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ με τίτλο «Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο...».

Το Παλαί ντε Σπορ πλημμύρισε από χιλιάδες κόσμο που συμπορεύεται με το κάλεσμα του ΚΚΕ, πως «ελπίδα η πάλη των λαών ενάντια στον γερασμένο κόσμο της εκμετάλλευσης και των πολέμων».

Στην εκδήλωση μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, που κάλεσε τον λαό με την ορμή των αγώνων που έδωσε και την προηγούμενη χρονιά, με αποφασιστικότητα, να κάνει τους αγώνες αυτούς ακόμα πιο μαζικούς, πιο μαχητικούς. Να γίνουν περισσότεροι αυτοί που συνειδητοποιούν ότι εκεί βρίσκεται η διέξοδος, η προοπτική. Για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για όλους και κυρίως για τη νέα γενιά. «Για το όνειρό μας. Για αυτό το όνειρο για το οποίο πραγματικά αξίζει να υπάρχει κανείς», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Ακολούθησε μια ξεχωριστή συναυλία, αφιερωμένη στο μεταδικτατορικό προοδευτικό τραγούδι, με τον κόσμο να απολαμβάνει επί δύο ώρες ένα ξεχωριστό αφιέρωμα, από το τραγούδι αυτό που μπορεί να εμπνεύσει, να δώσει δύναμη και αντοχή για τους αγώνες που έχουμε μπροστά!

Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες του λαού μας! Η προοδευτική τέχνη μπορεί να εμπνεύσει, να δώσει δύναμη και αντοχή!

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στην εκδήλωση

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Συναντιόμαστε απόψε εδώ, στη Θεσσαλονίκη, για πρώτη φορά τη νέα χρονιά, αλλά με την ορμή των αγώνων που δώσαμε και την προηγούμενη, με αποφασιστικότητα να κάνουμε τους αγώνες αυτούς ακόμα πιο μαζικούς, πιο μαχητικούς. Να γίνουν περισσότεροι αυτοί που συνειδητοποιούν ότι εκεί βρίσκεται η διέξοδος, η προοπτική. Γιατί τελικά, τίποτα δεν μπορεί να περιμένει ο λαός μας και η νεολαία από την επιτάχυνση του αντιλαϊκού έργου της κυβέρνησης της ΝΔ. Ούτε στη δευτέρα παρουσία δεν πρόκειται να δει στην τσέπη του, στη ζωή του και στα δικαιώματά του τα οφέλη της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπως του υπόσχεται ο κ. Μητσοτάκης.

Γιατί όσο οι τράπεζες, οι ενεργειακοί όμιλοι, οι αλυσίδες των σούπερ μάρκετ, οι εφοπλιστές σημειώνουν νέα ρεκόρ κερδοφορίας, νέα ρεκόρ σπάει και η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, οι τιμές των ενοικίων, των ειδών διατροφής, των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, ενώ οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι κάτω και από τα επίπεδα του 2011. Γιατί οι εργαζόμενοι είναι πάντα αυτοί που πληρώνουν την καπιταλιστική ανάπτυξη, όπως πλήρωσαν στο παρελθόν την καπιταλιστική κρίση και όπως θα κληθούν να την ξαναπληρώσουν, όταν θα έρθει και πάλι στην Ελλάδα, όπως ήδη έχει φτάσει σε άλλες χώρες της Ευρώπης.


Γι' αυτό η ελπίδα βρίσκεται στην έμπρακτη αμφισβήτηση των στόχων κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, στο πρόταγμα των αναγκών των πολλών σε αντιπαράθεση με τα κέρδη των λίγων. Βρίσκεται στους απεργιακούς αγώνες που αναπτύσσονται αυτή την περίοδο σε μια σειρά από κλάδους για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς και σύγχρονα δικαιώματα. Βρίσκεται στα μπλόκα της αγροτιάς, εκεί που οι βιοπαλαιστές αγρότες δίνουν μια ακόμα μάχη για την επιβίωσή τους. Βρίσκεται στον αγώνα του λαού και της νεολαίας για να μην περάσει η προσπάθεια της κυβέρνησης να κουκουλώσει το έγκλημα των Τεμπών.

Δεν θα σταματήσουμε να αναδεικνύουμε την εγκληματική ευθύνη για το έγκλημα στα Τέμπη

Ολοι έχουν μάθει πια ότι δεκάδες άνθρωποι, νέα παιδιά, δεν χάθηκαν από την ίδια την αποτρόπαιη σύγκρουση, αλλά χάθηκαν άδικα από την πυρκαγιά που ξέσπασε μετά. Αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν να είχαν σωθεί. Και ήταν όλα τους παιδιά μας. Δεν θα σταματήσουμε να αναδεικνύουμε την εγκληματική ευθύνη που έχει η κυβέρνηση για το συνολικό έγκλημα, αλλά και πιο ειδικά για το τι πραγματικά προκάλεσε τη θανατηφόρα έκρηξη, για την εκτεταμένη αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος, για την καταστροφή κρίσιμου βιντεοληπτικού υλικού της εμπορικής αμαξοστοιχίας, για την προβληματική ανάκτηση ηχητικών καταγραφών από τις επίμαχες συνομιλίες των εμπλεκόμενων.


Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι να τιμωρηθούν όλοι οι ένοχοι, μέχρι να αντιμετωπιστούν οι αιτίες που οδήγησαν στο έγκλημα, ώστε να μην ξαναζήσουμε άλλο αντίστοιχο.

Ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από τα παιχνίδια των κομμάτων του συστήματος

Φυσικά, τίποτα δεν μπορεί να περιμένει ο λαός και από τα πολιτικά παιχνίδια που παίζονται με αφορμή και την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, του προσώπου, δηλαδή, που θα προσυπογράφει ξανά για τα επόμενα 5 χρόνια όλους τους αντιλαϊκούς νόμους της τωρινής και της επόμενης κυβέρνησης.

Αλλοι είναι, όμως, ο λόγοι που το συγκεκριμένο θέμα σχεδόν μονοπωλεί τη λεγόμενη «πολιτική επικαιρότητα» τις τελευταίες βδομάδες. Είναι τα παιχνίδια των κομμάτων του συστήματος, ποιος θα στριμώξει ποιον, τι καταγραφή θα πετύχει η κάθε υποψηφιότητα και τι θα σηματοδοτήσει αυτό, ποιοι πόλοι και ποιες συνεργασίες θα διαμορφωθούν την επόμενη μέρα σε αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Αυτό που θέλει το σύστημα είναι να μπορεί να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που όλο και δυναμώνει, σαν αποτέλεσμα των συνεπειών της αντιλαϊκής πολιτικής που φανατικά εφαρμόζει η ΝΔ εδώ και 5,5 χρόνια. Να συνεχίσει απρόσκοπτα να εφαρμόζεται σε όλες τις συνθήκες. Εκεί αποσκοπεί και η επαναφορά των απειλών περί «πολιτικής αστάθειας» και όσων απίθανων ακούμε αυτές τις μέρες γύρω από τις πιθανές κυβερνητικές συνεργασίες του... 2027!

Το ΚΚΕ κράτησε την ελπίδα ζωντανή


Για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα του 2025 δεν έχουν φυσικά να πουν τίποτα όλοι αυτοί. `Η μάλλον έχουν. Πρόκειται για τη μαγική λέξη «συναίνεση». Μητσοτάκης, Ανδρουλάκης, Φάμελλος και δεν συμμαζεύεται, όλοι τους παρουσιάζονται σαν υποδείγματα συναινετικής στάσης και κατηγορούν τους υπόλοιπους ότι την τορπιλίζουν, είτε γιατί δήθεν «λένε όχι σε όλα» είτε γιατί «σπάνε τις συναινετικές παραδόσεις δεκαετιών»! Τι αποδεικνύει αυτή η αντιπαράθεση, αν όχι ότι συμφωνούν στα βασικά, στα κρίσιμα και ότι το έδαφος της μεταξύ τους συναίνεσης υπάρχει και είναι δεδομένο; Γι' αυτό, σε τελική ανάλυση, ο πραγματικός αποδέκτης αυτών των καλεσμάτων για συναίνεση είναι ο ίδιος ο λαός... Και είναι αυτός που πρέπει να τους τα επιστρέψει συστημένα. Να τους χαλάσει τα σχέδια και να χαράξει τον δικό του δρόμο.

Γιατί πλέον έχει συσσωρευτεί μεγάλη πείρα, που αποδεικνύει ότι στα αδιέξοδα του συστήματος, καθώς και στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, δεν μπορεί και δεν θέλει να δώσει απάντηση καμία κυβέρνηση, εντός των τειχών αυτού του συστήματος, καμία πολιτική δύναμη ή συμμαχία που διεκδικεί να αναλάβει τη διαχείρισή του. Γι' αυτό, καμία κυβέρνηση, οποιασδήποτε απόχρωσης, κανένας αστός πολιτικός που πλασαρίστηκε ως δήθεν «άριστος», «έντιμος» και «καταρτισμένος», κανένα οικονομικό και δημοσιονομικό «μείγμα» δεν κατάφερε να αποτρέψει αυτά τα αδιέξοδα. Γι' αυτό και σήμερα, οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης, η Γερμανία και η Γαλλία, που παρουσιάζονταν από όλα τα αστικά κόμματα ως «πρότυπα με τις οποίες η Ελλάδα πρέπει να συγκλίνει», βρίσκονται σε οικονομική και πολιτική περιδίνηση.

Οποιος υποσχέθηκε να αλλάξει ή να βελτιώσει τη ζωή του λαού χωρίς σύγκρουση με την οικονομία του κεφαλαίου, τις κατευθύνσεις της ΕΕ και τις δεσμεύσεις στο ΝΑΤΟ, όχι μόνο αποδείχθηκε ψεύτης, αλλά τελικά συνέχισε και κλιμάκωσε το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, εμπεδώνοντας σε τμήματα του λαού την πιο αντιδραστική άποψη, αυτή που λέει ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική». Αυτό αποδεικνύει και η εμπειρία της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, από την οποία σήμερα συμπληρώνονται 10 χρόνια.

Σήμερα είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί που αντιλαμβάνονται τη μεγάλη σημασία της στάσης που κράτησε όλα τα προηγούμενα χρόνια το ΚΚΕ. Που έμεινε σταθερά στο πλευρό του λαού χωρίς να περάσει ποτέ απέναντι, βάζοντας πλάτη στα διάφορα αντιλαϊκά σχέδια, όπως διακαώς ήθελε το σύστημα. Ετσι κρατήσαμε την ελπίδα ζωντανή, όταν οι ψεύτικες ελπίδες που πουλούσαν οι άλλοι χρεοκόπησαν. Γι' αυτό μπορεί και υπάρχει σήμερα πραγματική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, που ήρθε με φόρα και με την πολιτική της ξεπλυμένη στα μάτια μεγάλου μέρους του λαού. Ετσι έμεινε αναμμένη η φλόγα της διεκδίκησης για έναν καλύτερο κόσμο, έξω από αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης, των πολέμων, των κρίσεων και της προσφυγιάς. Οσοι απογοητεύτηκαν στο παρελθόν από διάφορες επιλογές, αλλά νιώθουν ακόμα τις καρδιές τους να φλογίζονται από αυτό το όραμα, έχουν επιλογή, τη συμπόρευση με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Διέξοδο από τον πόλεμο και τα σημερινά αδιέξοδα μπορεί να δώσει μόνο ο λαός

Ο λαός μας δεν έχει να περιμένει τίποτα θετικό ούτε από τους περιβόητους «διεθνείς συμμάχους» της άρχουσας τάξης της χώρας, των κυβερνήσεων και των κομμάτων του συστήματος. Οσοι περίμεναν τον δήθεν «ειρηνοποιό» Τραμπ να έρθει και «να βάλει σε μια τάξη» τον «ταραγμένο» κόσμο, έχουν ήδη διαψευσθεί πανηγυρικά από τα πρώτα του δείγματα γραφής. Οσο κι αν αντιδικεί με τον Μπάιντεν για την πατρότητα της εκεχειρίας στην Παλαιστίνη, οι βομβαρδισμοί και οι καθημερινές δολοφονίες που διαπράττει το κράτος - δολοφόνος του Ισραήλ, δείχνουν ότι πρόκειται για εκεχειρία με το πιστόλι στον κρόταφο των Παλαιστινίων. Ακόμα και για αυτή πάντως, συνέβαλε καθοριστικά η ηρωική αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού, συνέβαλαν οι πολύμηνοι και μαζικοί αγώνες των λαών και της νεολαίας σε όλο τον κόσμο και μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ και βέβαια στη χώρα μας.

Αντίστοιχα είχαν διαψευσθεί τα προηγούμενα χρόνια ξανά και ξανά όσοι ήλπιζαν στον δήθεν «προοδευτικό» Μπαϊντενόπουλο, όπως τον αποκαλούσαν, για μια «δίκαιη εξωτερική πολιτική» ή για την εξασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Αυτό που βλέπουμε αυτές τις μέρες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δεν είναι παρά η παρακμασμένη αστική δημοκρατία, ο σάπιος καπιταλισμός σε συνθήκες που είναι πολεμικές, με τους πιο ισχυρούς εκπροσώπους του μάλιστα σε πρώτο πλάνο, να φτάνουν μέχρι και στην αθλιότητα του ναζιστικού χαιρετισμού που είδε όλος ο πλανήτης. Οι επικίνδυνες διεθνείς εξελίξεις που ζούμε και ο ρόλος των ΗΠΑ σε αυτές δεν είναι βέβαια το αποτέλεσμα ούτε της μεγάλης ηλικίας του ενός ούτε της ιδιορρυθμίας του άλλου. Είναι το αποτέλεσμα των οξύτατων ανταγωνισμών για τις αγορές, τους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις «σφαίρες» επιρροής. Με δυο λόγια, για το ξαναμοίρασμα του κόσμου που έχει ξεκινήσει.

Αυτοί οι ανταγωνισμοί φτάνουν στα «άκρα» και δεν μπορούν να λυθούν πια με συμφωνίες και ειρηνικά μέσα, σε συνθήκες μάλιστα που κρίνεται η πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα ανάμεσα στα δύο μεγάλα αντίπαλα στρατόπεδα, αυτό του ευρωατλαντισμού και του υπό διαμόρφωση ευρασιατικού. Γι' αυτό λύνονται με τα όπλα, με εμπορικούς πολέμους, με κυρώσεις και δασμούς. Η στροφή στην πολεμική οικονομία στην ΕΕ και διεθνώς έρχεται να απαντήσει σε αυτή τη σημερινή ανάγκη των καπιταλιστών να λύσουν έτσι τις διαφορές τους, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και μια πολύ κερδοφόρα επένδυση για αυτούς πάνω στα βάσανα των λαών.

Εδώ βέβαια τα βρίσκουν απόλυτα όλοι τους και ο Τραμπ και όσοι εμφανίζονται να «ανησυχούν» μετά την εκλογή του. Για παράδειγμα ο Μητσοτάκης, που σε κάθε ευκαιρία τονίζει την ανάγκη να αυξηθούν κι άλλο οι ήδη υπέρογκες πολεμικές δαπάνες, αλλά και το «γεράκι» του ΝΑΤΟ, ο Ρούτε, που, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, λέει ότι πρέπει να κοπούν συντάξεις, κονδύλια για Υγεία και Παιδεία και να δοθούν στις πολεμικές βιομηχανίες. Αποτυπώθηκε, άλλωστε, αυτό εμβληματικά στην υπερψήφιση των επιθετικών ΝΑΤΟικών πολεμικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Βελόπουλο, Νίκη και «Σπαρτιάτες».

Διέξοδο από τον πόλεμο και όλα τα σημερινά αδιέξοδα μπορεί να δώσει μόνο ο λαός με τους αγώνες του, το κίνημά του, παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια του και αμφισβητώντας τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, το σημερινό σάπιο κράτος και τις διεθνείς του συμμαχίες. Ενα τέτοιο ρεύμα αμφισβήτησης υπάρχει και δυναμώνει στη χώρα μας. Παρά τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων διεθνώς, τα πράγματα ποτέ δεν μένουν στατικά. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι τέτοια γεγονότα σαν αυτά που ζούμε σήμερα, είναι αυτά που φέρνουν και την αφύπνιση, την ορμητική είσοδο στον αγώνα λαϊκών μαζών που μέχρι πρόσφατα έμεναν αδρανείς.

Πολύτιμη η μουσική σοδειά του πολιτικού τραγουδιού

Η άνοδος της εργατικής - λαϊκής παρέμβασης μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει την όποια «ρωγμή» και «αστάθεια» στο σύστημα, για να βάλει εμπόδια στην κυρίαρχη πολιτική, να αποσπάσει κατακτήσεις, να αλλάξει τον συσχετισμό δύναμης υπέρ των λαών, οδηγώντας μέχρι τη ριζική ανατροπή. Και σε αυτόν τον αγώνα ο πολιτισμός, η προοδευτική τέχνη, το προοδευτικό πολιτικό τραγούδι πιο συγκεκριμένα δεν είναι απλά μια παράπλευρη ενασχόληση, κάτι το συνοδευτικό στις εκδηλώσεις, στις συγκεντρώσεις μας. Μπορεί να εμπνεύσει, να δώσει δύναμη και αντοχή, να διευρύνει ορίζοντες.

Το πολιτικό τραγούδι μετά τη δικτατορία φούντωσε σαν δέντρο, εκφράζοντας την ανάγκη των λαϊκών στρωμάτων να ανασάνουν, να τραγουδήσουν και να μιλήσουν για όλα όσα τα προηγούμενα χρόνια - από τον καιρό ακόμα του εμφυλίου, των διωγμών που ακολούθησαν και στη συνέχεια της χούντας - του απαγορεύονταν. Το πολιτικό τραγούδι και η πολιτιστική δημιουργία γενικότερα συναντήθηκε με τους εργάτες στα εργοστάσια, στην ξενιτιά, σε κάθε χώρο που εργαζόταν, ζούσε, πάλευε, εκεί επίσης που διασκέδαζε ο κόσμος της δουλειάς. Πήρε απ' αυτόν, έδωσε σε αυτόν. Επηρεασμένο καθώς ήταν από τους κοινωνικούς πολιτικούς αγώνες της περιόδου εκείνης, είχε με τη σειρά του καθοριστική επίδραση στην αφύπνιση και στον αγώνα του λαού, ειδικά της νεολαίας. Μέσα από τους εργατικούς - λαϊκούς και πολιτικούς αγώνες της περιόδου έγινε σύμβολο αντίστασης και πάλης. Στο εύφορο έδαφος που είχε δημιουργηθεί τη δεκαετία του '60 από τους κορυφαίους συνθέτες μας, προπαντός από τον Μίκη Θεοδωράκη, καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε μια νέα γενιά σπουδαίων δημιουργών, αλλά και στιχουργών, που επάξια πήρε τη σκυτάλη κατακτώντας και τις νεότερες ηλικίες. Πολλά μουσικά έργα που γράφτηκαν μέσα στα σκοτάδια της επταετίας και είχαν απαγορευτεί βγήκαν ορμητικά στο φως.

Η ποίηση, που από τις προηγούμενες δεκαετίες είχε αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τη μουσική δημιουργία του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζιδάκι, του Σταύρου Ξαρχάκου, γνώρισε νέες δόξες μέσα από τις μουσικές συνθέσεις του Θάνου Μικρούτσικου, του Μάνου Λοΐζου, του Γιάννη Μαρκόπουλου, του Χρήστου Λεοντή, του Μάριου Τόκα και τόσων άλλων. Μια πρωτοφανής αύξηση της μελοποίησης ποιητικών έργων, παλιότερων και νεότερων, εμφανίζεται την περίοδο εκείνη. Για πρώτη ίσως φορά, παιδιά που ήταν έφηβοι στη διάρκεια της επταετίας, παιδιά που αναζητούσαν έκφραση μέσα από τους ήχους της ροκ, ανάμεσά τους και αρκετοί που εξελίχθηκαν σε σπουδαίους μουσικούς, γνωρίστηκαν σε τέτοια κλίμακα με μια αποσιωπημένη, έως τότε, πλευρά της ελληνικής μουσικής. Η αλληλεπίδραση, όχι πάντα εύκολη, πλούτισε αναμφισβήτητα την εξέλιξη της ελληνικής μουσικής τα επόμενα χρόνια. Το ελληνικό πολιτικό τραγούδι αμέσως διασταυρώθηκε με το αντίστοιχο απ' όλο τον κόσμο, ειδικά από χώρες που οι λαοί τους δοκιμάζονταν επίσης, όπως η Χιλή ή η Κύπρος, εκφράζοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη του λαού μας. Βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου ήταν οι μεγάλες συναυλίες σε ανοιχτούς χώρους, που εκτός από σημαντικά μουσικά γεγονότα ήταν και εκδηλώσεις πολιτικής έκφρασης και αντίστασης.

Μαζικά τα πλήθη γέμιζαν στάδια και γήπεδα, τα οποία δονούνται στους ρυθμούς των τραγουδιών των μεγάλων συνθετών μας, με ερμηνευτές όπως οι Μαρία Φαραντούρη, Μαρία Δημητριάδη, Νίκος Ξυλούρης, Αντώνης Καλογιάννης, Πέτρος Πανδής, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χαρούλα Αλεξίου, Γιώργος Νταλάρας, Λάκης Χαλκιάς, Μανώλης Μητσιάς, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Γιάννης Θωμόπουλος, Αφροδίτη Μάνου, Γιώργος Μεράντζας και τόσοι άλλοι. Με λίγα λόγια το μεταπολιτευτικό πολιτικό τραγούδι όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στη λήθη για την ιστορία των ηρωικών αγώνων, όπως και στην ενσωμάτωση των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων στο αστικό αφήγημα. Σε εμπνευσμένες στιγμές του αποκτούσε πιο βαθύ περιεχόμενο. Ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις, κάθε είδους, που σκόρπιζαν με το κιλό η κυρίαρχη πολιτική, η τηλεόραση, τα ιλουστρασιόν περιοδικά, έψαχνε να ανοίξει δρόμο για ένα φωτεινότερο αύριο. Την πολύτιμη μουσική σοδειά εκείνων των χρόνων δεν μπόρεσαν μέχρι τις μέρες μας να την βάλουν στην άκρη, να την αντιμετωπίσουν ως μουσειακό είδος. Και δεν θα το καταφέρουν, γιατί είναι πολύ μεγάλη, πολύ ισχυρή, άτρωτη η δύναμη που περιέχουν αυτά τα τραγούδια, είναι διαχρονική η επίδρασή τους. Ιδιαίτερα, όσο η πάλη του λαού μας θα συνεχίζεται και θα βαθαίνει. Οσο το Κόμμα μας, όπως και με τη σημερινή συναυλία, θα φροντίζει να τη μεταλαμπαδεύσει στις νεότερες γενιές. Οσο η παρακαταθήκη της θα μπολιάζει το νεότερο πολιτικό τραγούδι που, παρά τα λοξοδρομήματα και τις δύσκολες ανηφοριές της Ιστορίας, δεν το βάζει κάτω.

Από βάθος καρδιάς, θέλουμε να ευχαριστήσουμε απόψε τους σπουδαίους ερμηνευτές Γιάννη Κότσιρα, Βιολέτα Ικαρη, Δημήτρη Μυστακίδη και Νεφέλη Φασούλη για τη συμμετοχή τους στη σημερινή συναυλία. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε επίσης τον σπουδαίο Μανόλη Ανδρουλιδάκη για την καλλιτεχνική επιμέλεια.

Καλή διασκέδαση σε όλους και όλες και από αύριο, όλοι μαζί, πιο μαχητικά, πιο δυνατά στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού μας.

Για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για όλους εμάς και τα παιδιά μας.

Για το όνειρό μας. Για αυτό το όνειρο για το οποίο πραγματικά αξίζει να υπάρχει κανείς.

Καλή δύναμη, καλή υγεία! Για να πάμε μπροστά, να πάμε ίσια!

Συνάντηση με τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στη συναυλία είχε πριν την έναρξη της εκδήλωσης ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, ευχαριστώντας τους για τη συμμετοχή τους στο αφιέρωμα.

Μια ξεχωριστή, σημαντική προσφορά στο Αρχείο του ΚΚΕ

Λίγο πριν την έναρξη της εκδήλωσης στη Θεσσαλονίκη ο Νίκος Ματσάκας, γιος του Φώτη Ματσάκα, του οπερατέρ - σκηνοθέτη του κινηματογραφικού συνεργείου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, παρέδωσε στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το Αρχείο του Κόμματος τη φωτογραφική μηχανή του πατέρα του, με την οποία απαθανάτισε τον μεγαλειώδη αγώνα του ΔΣΕ.

Σε μια στιγμή ιδιαίτερα φορτισμένη συγκινησιακά, αφού μας θύμισε ότι πριν χρόνια είχε παραδώσει το αρχείο φωτογραφιών του πατέρα του στο Κόμμα, που περιλάμβανε πολλές χιλιάδες φωτογραφίες, συμπλήρωσε: «Η μηχανή αυτή φωτογράφισε και τις δύσκολες και τις εύκολες στιγμές του ΔΣΕ και χορούς και μάχες. Για μένα είναι μία ιστορία της ζωής μου, πολύτιμη όσο όλη η ζωή μου, την φύλαγα και την πρόσεχα, είναι η φωτογραφική μηχανή που άφησε ιστορία και νομίζω ήρθε η στιγμή να πάει στο μουσείο του ΔΣΕ, στο Αρχείο του ΚΚΕ και να βρίσκεται εκεί. Θεωρώ τιμή μου να είναι εκεί πέρα».

«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο... »

Μια ξεχωριστή συναυλία, αφιερωμένη στο μεταδικτατορικό προοδευτικό τραγούδι, ήταν αυτή που έγινε στο κλειστό του Παλαί στη Θεσσαλονίκη, με τους σπουδαίους ερμηνευτές Γιάννη Κότσιρα, Βιολέτα Ικαρη, Δημήτρη Μυστακίδη, Νεφέλη Φασούλη. Την καλλιτεχνική επιμέλεια είχε ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης. Επί σκηνής μαζί τους συμμετείχαν, επίσης: Μιχάλης Ατσάλης, ακουστική κιθάρα, Αρης Κούκος, μπουζούκι, Βασίλης Ραψανιώτης, βιολί, Θανάσης Μάντζαρης, πιάνο-πλήκτρα, Αντωνία Τσολάκη, μπάσο, Βασίλης Μπαχαρίδης, ντραμς. Και στην ηχοληψία ο Πασχάλης Κολέντσης.

Επί δύο ώρες ο κόσμος απόλαυσε ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα με ξεχωριστές ερμηνείες γνωστών αγαπημένων τραγουδιών που συντροφεύουν τον λαό μας τα τελευταία 50 χρόνια. Ενα αφιέρωμα στο διευρυμένης θεματικής πολιτικό τραγούδι που γράφτηκε μετά το 1974. Τραγούδια που ο βασικός δεσμός τους είναι το ίδιο το ακροατήριο: Ο προλετάριος που αγκάλιασε και πορεύτηκε με αυτά τα τραγούδια στους αγώνες του και στην καθημερινότητά του.

Η συναυλιακή βραδιά ξεκίνησε με το «Να δεις τι σου 'χω για μετά», με όλους τους τραγουδιστές επί σκηνής.

Τη σκυτάλη πήρε η Νεφέλη Φασούλη με την «Περσεφόνη» και μετά η Βιολέτα Ικαρη με την «Κιβωτό» και την «Ελένη». Ο Γιάννης Κότσιρας με τον «Ερωτικό», τον «Αμλετ της Σελήνης», τη «Ρόζα». Και ο Δημήτρης Μυστακίδης με το «Μάνα μου Ελλάς» και το «Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ», ξεσήκωσαν κυριολεκτικά το κοινό. Και το μελωδικό ταξίδι στο πολιτικό τραγούδι που συνδέθηκε με τους αγώνες και την καθημερινότητα του λαού μας, συνεχίστηκε.


Το Παλαί ντε Σπορ για δύο ώρες δονήθηκε στους ρυθμούς των τραγουδιών των Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Ξαρχάκου, Μαρκόπουλου, Λεοντή, Λοΐζου, Μικρούτσικου, Κουγιουμτζή, Μούτση, Τόκα, Κατσιμίχα, Παπακωνσταντίνου, Θαλασσινού, Τσακνή, Κηλαηδόνη, Σαββόπουλου, Σπανού, Λάγιου κ.ά.

Τραγούδια που ξύπνησαν στους μεγαλύτερους αναμνήσεις, τραγούδια που γνώρισε, αγάπησε και τραγουδά και η νέα γενιά. Μουσικές και στιγμές από το πολιτικό τραγούδι της εποχής.

Μια συναυλία γεμάτη με τραγούδια που μένουν ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη και επηρεάζουν μέχρι και σήμερα νεότερους δημιουργούς.

Στην «Μπαλάντα του Κυρ-Μέντιου» σηκώθηκε όλο το Παλαί στο «πόδι» και τραγούδησε «αν ξυπνήσεις, μονομιάς, θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Η συναυλία έκλεισε με το «Τίποτα δεν πάει χαμένο», με τους χιλιάδες, όρθιους, να τραγουδούν σε μια μεγάλη λαϊκή χορωδία, μαζί με τους ερμηνευτές, που εισέπραξαν το πιο θερμό χειροκρότημα.


Μια όαση στην πολιτιστική έρημο που διανύουμε

Δηλώσεις των καλλιτεχνών που συμμετείχαν στην εκδήλωση

Σε δηλώσεις τους στο περιθώριο της εκδήλωσης, οι συντελεστές της μοναδικής βραδιάς ευχαρίστησαν το ΚΚΕ που τους έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχουν σ' αυτήν τη σημαντική πρωτοβουλία, και που συνεχίζει να στηρίζει τον πολιτισμό και το ελληνικό τραγούδι. Μάλιστα, χαρακτήρισαν τις πολιτιστικές πρωτοβουλίες του ΚΚΕ όαση στην πολιτιστική έρημο που διανύουμε τα τελευταία χρόνια.

«Χαίρομαι που το ΚΚΕ συνεχίζει τις πολύ σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, και που σήμερα είμαι εδώ και είμαι μέρος αυτής της συγκεκριμένης εκδήλωσης, και ευχαριστώ», είπε η Βιολέτα Ικαρη.

Η Νεφέλη Φασούλη ανέφερε: «Νιώθω πολύ όμορφα που είμαι σήμερα εδώ σε αυτήν την τόσο μεγάλη εκδήλωση, που μου δίνεται η ευκαιρία να τραγουδήσω ένα τόσο σημαντικό ρεπερτόριο. Δεν έχω συχνά την ευκαιρία. Μ' αρέσει να υπηρετώ το ελληνικό τραγούδι».

Ο Δημήτρης Μυστακίδης σημείωσε: «Εχω πει πολλές φορές ότι τα τελευταία 10 χρόνια διανύουμε μια πολιτισμική έρημο. Και επίσης έχω πει πολλές φορές ότι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι ένα πολιτισμικό γεγονός. Ηταν μεγάλη μου χαρά όταν προσκλήθηκα να πάρω μέρος σ' αυτήν τη συναυλία που διοργανώνεται από το ΚΚΕ, γιατί είναι μια όαση μέσα σε αυτόν τον χαμό που ζούμε».

Ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης είπε: «Χαίρομαι πάρα πολύ που συμμετέχω σε μια εκδήλωση πολύ σημαντική, όπως αυτές που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, και όχι μόνο, το ΚΚΕ. Είναι μια εκδήλωση όχι μόνο μνήμης, είναι μια εκδήλωση δύναμης, αποφασιστικότητας, με πολύ ωραία τραγούδια, με πολύ γνωστά τραγούδια που έχουν συνδεθεί με αγώνες και με την καθημερινότητά μας».

Και ο Γιάννης Κότσιρας ανέφερε: «Είναι πάντα μεγάλη χαρά και τιμή να συμμετέχω στις συναυλίες που διοργανώνει το ΚΚΕ, γιατί εν τέλει, απ' ό,τι βλέπω, είναι και ο μόνος φορέας που ασχολείται με τον Πολιτισμό.

Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί για εμάς που είμαστε εργάτες του Πολιτισμού, εργαζόμενοι άνθρωποι που προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι με τα τραγούδια μας, είναι πολύ σημαντικό να μας δίνονται τέτοιες ευκαιρίες. Οπότε, ευχαριστώ πολύ».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ