Επί δύο ώρες ο κόσμος απόλαυσε ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα με ξεχωριστές ερμηνείες γνωστών αγαπημένων τραγουδιών που συντροφεύουν τον λαό μας τα τελευταία 50 χρόνια. Ενα αφιέρωμα στο διευρυμένης θεματικής πολιτικό τραγούδι που γράφτηκε μετά το 1974. Τραγούδια που ο βασικός δεσμός τους είναι το ίδιο το ακροατήριο: Ο προλετάριος που αγκάλιασε και πορεύτηκε με αυτά τα τραγούδια στους αγώνες του και στην καθημερινότητά του.

Η συναυλιακή βραδιά ξεκίνησε με το «Να δεις τι σου 'χω για μετά», με όλους τους τραγουδιστές επί σκηνής.

Τη σκυτάλη πήρε η Νεφέλη Φασούλη με την «Περσεφόνη» και μετά η Βιολέτα Ικαρη με την «Κιβωτό» και την «Ελένη». Ο Γιάννης Κότσιρας με τον «Ερωτικό», τον «Αμλετ της Σελήνης», τη «Ρόζα». Και ο Δημήτρης Μυστακίδης με το «Μάνα μου Ελλάς» και το «Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ», ξεσήκωσαν κυριολεκτικά το κοινό. Και το μελωδικό ταξίδι στο πολιτικό τραγούδι που συνδέθηκε με τους αγώνες και την καθημερινότητα του λαού μας, συνεχίστηκε.

Το Παλαί ντε Σπορ για δύο ώρες δονήθηκε στους ρυθμούς των τραγουδιών των Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Ξαρχάκου, Μαρκόπουλου, Λεοντή, Λοΐζου, Μικρούτσικου, Κουγιουμτζή, Μούτση, Τόκα, Κατσιμίχα, Παπακωνσταντίνου, Θαλασσινού, Τσακνή, Κηλαηδόνη, Σαββόπουλου, Σπανού, Λάγιου κ.ά.

Τραγούδια που ξύπνησαν στους μεγαλύτερους αναμνήσεις, τραγούδια που γνώρισε, αγάπησε και τραγουδά και η νέα γενιά. Μουσικές και στιγμές από το πολιτικό τραγούδι της εποχής.

Μια συναυλία γεμάτη με τραγούδια που μένουν ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη και επηρεάζουν μέχρι και σήμερα νεότερους δημιουργούς.

Στην «Μπαλάντα του Κυρ-Μέντιου» σηκώθηκε όλο το Παλαί στο «πόδι» και τραγούδησε «αν ξυπνήσεις, μονομιάς, θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Η συναυλία έκλεισε με το «Τίποτα δεν πάει χαμένο», με τους χιλιάδες, όρθιους, να τραγουδούν σε μια μεγάλη λαϊκή χορωδία, μαζί με τους ερμηνευτές, που εισέπραξαν το πιο θερμό χειροκρότημα.