Χαρακτηριστικά, αναλύοντας το «γεωπολιτικό στίγμα της Ελλάδας στον τομέα της Αμυνας και της Ασφάλειας», σε συζήτηση που είχε στο Σικάγο με τον εκτελεστικό διευθυντή του Hellenic American Leadership Council (HALC), Ε. Ζεμενίδη, ο Δένδιας εστίασε στην πρώτη «τροποποίηση» της Συμφωνίας με τις ΗΠΑ για τις βάσεις (MDCA), η οποία υπογράφτηκε επί της προηγούμενης διακυβέρνησης Τραμπ, και πρόσθεσε πως «αυτό που θα περίμενα από τη δεύτερη διακυβέρνηση Τραμπ είναι ακριβώς το ίδιο. Ειλικρινής αλληλεπίδραση που θα οδηγήσει σε σταθερότητα στην περιοχή μας».

Αναφέρθηκε ειδικά στην Αλεξανδρούπολη, η οποία «είναι σημαντική για τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τη Δύση και την Ελλάδα», στο ιμπεριαλιστικό μακελειό στην Ουκρανία, αλλά και για την ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία, άλλο ένα πεδίο όπου εντείνονται οι ανταγωνισμοί του κεφαλαίου με ό,τι αυτό συνεπάγεται, λέγοντας πως «χιλιομετρικά είναι στο κοντινότερο σημείο των συνόρων όπου μπορεί να υπάρχει επικοινωνία με την Ουκρανία», μιλώντας για τα «πλεονεκτήματά» της όπως το οδικό - σιδηροδρομικό δίκτυο και τους αγωγούς, όπως και ότι προηγουμένως ο μόνος δίαυλος επικοινωνίας ήταν μέσα από τα Στενά προς τη Μαύρη Θάλασσα. Εσπευδε μάλιστα να προσθέσει πως «η Σούδα είναι σημαντική όπως πολύ σωστά λέτε, γιατί είναι σαν πελώριο αεροπλανοφόρο και η Κρήτη μοιάζει με ένα αεροπλανοφόρο στην Ανατολική Μεσόγειο. Αλλά το σημαντικό με την Αλεξανδρούπολη είναι η πορεία εξέλιξης των πραγμάτων. Οταν εντάξαμε την Αλεξανδρούπολη στη Συμφωνία (σ.σ. για τις βάσεις), η Ρωσία δεν είχε εισβάλει στην Ουκρανία. Αλλά η ανάγκη για μια προωθημένη βάση επικοινωνίας, μεταφοράς Ενέργειας και υλικών στην Ευρώπη και στην Ουκρανία, ήταν ήδη εκεί. Αρα και οι δύο κατά τη γνώμη μου είναι απολύτως σημαντικές για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ».

Αναλύοντας και τις υπόλοιπες ...υπηρεσίες που προσφέρει η Ελλάδα στις ευρωατλαντικές βρωμοδουλειές, εστίασε στη συμμετοχή της με φρεγάτες στην επιχείρηση «IRINI» στα βόρεια της Λιβύης και στην επιχείρηση «ASPIDES» στην Ερυθρά Θάλασσα, λέγοντας πως «η μικρή Ελλάδα, ξεκίνησε και τις δύο. Και η μικρή Ελλάδα συνεισφέρει μέσα, πλοία, και στις δύο. (...) Πολύ λίγες ευρωπαϊκές χώρες το κάνουν αυτό», λέγοντας πως «από τη μεριά μας ... Κάνουμε περισσότερα από όσα μας αναλογούν. Αλλά χρειαζόμαστε βοήθεια».

Σημειωτέον, ως προς την «ASPIDES» και καθώς τον Φλεβάρη ολοκληρώνεται ένας χρόνος από την έναρξή της, οπότε και αναμένεται να της ανανεωθεί η «εντολή», δημοσίευμα του «Enikos.gr» αναφέρει ότι στις Βρυξέλλες γίνονται συζητήσεις ώστε η επιχείρηση «να αποκτήσει πιο επιθετικά χαρακτηριστικά», κατ' αναλογία με την επιχείρηση «PROSPERITY GUARDIAN» των ΗΠΑ - Βρετανίας στην ίδια περιοχή.

«Τα πιο επιθετικά χαρακτηριστικά, που εισηγούνται στις Βρυξέλλες, συνίστανται τόσο ως προς τους κανόνες εμπλοκής, όσο και ως προς τη δυνατότητα των κρατών να αξιοποιούν τις όποιες πληροφορίες έχουν συλλεχθεί στο πλαίσιο της "ΑΣΠΙΔΕΣ" και εν συνεχεία να ενεργούν στη βάση του εθνικού τους δικαίου υπό εθνική σημαία και κατόπιν προσωρινής αποκοπής ("chopping-out") από την Επιχείρηση. Και αφού ολοκληρώσουν τη δράση τους, μετά να επιστρέφουν στην Επιχείρηση. Αυτό είναι κάτι για το οποίο πιέζει κυρίως η Γαλλία, η οποία φαίνεται να πιέζει και προς την κατεύθυνση της ενοποίησης των διοικήσεων (ως απώτερο στόχο). Παράλληλα, η Γαλλία προωθεί και την ιδέα του επιχειρησιακού στρατηγείου (FHQ) εν όρμω, σε αντίθεση με την Ελλάδα που επιθυμεί τη διατήρησή του "εν πλω"», αναφέρει το δημοσίευμα.

Θυμίζουμε εδώ διαβαθμισμένο έγγραφο του ελληνικού υπουργείου Αμυνας, που αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης» στις 9/11/24, το οποίο έλεγε καθαρά ότι «στην ΕΕ (EEAS, EUMS, EUMC - σ.σ. όργανα κι επιτροπάτα της Ευρωένωσης) υφίστανται διεργασίες για τη διερεύνηση του μέλλοντος των επιχειρήσεων της ΕΕ στον ΒΔ Ινδικό Ωκεανό, και στο πλαίσιο αυτό εξετάζεται η πιθανότητα συγχώνευσης των επιχειρήσεων ATALANTA και ASPIDES» (η «EUNAV FOR ATALANTA», επιχείρηση της ΕΕ από το 2008, επιτηρεί με πολεμικά πλοία τις ακτές της Σομαλίας και το Κέρας της Αφρικής - παλαιότερα στέλναμε φρεγάτα και εκεί).

Σύμφωνα με το έγγραφο, αποφάσεις για το θέμα θα παρθούν το β' εξάμηνο του 2025, οπότε αναμένεται «να συγχρονιστεί η Ενδιάμεση Στρατηγική Αξιολόγηση της ATΑLANTA με τη Στρατηγική Αναθεώρηση της ASPIDES». Θυμίζουμε, η «περιοχή επιχειρήσεων» της «ASPIDES» περιλαμβάνει επισήμως την Ερυθρά Θάλασσα, τον Κόλπο του Αντεν, την Αραβική Θάλασσα, τη Θάλασσα του Ομάν, τον Περσικό Κόλπο και τον ΒΔ Ινδικό Ωκεανό. Αν προστεθεί και η ζώνη της «ATALANTA», οι ευρωενωσιακοί θα απλώνουν πολεμικά τους πλοία και αεροσκάφη επιτήρησης σχεδόν σε ολόκληρη την ακτογραμμή της Ανατολικής Αφρικής.

Δεν είναι τυχαίο ότι στο ίδιο έγγραφο καταγραφόταν ήδη από τότε η «πρόταση» των Γάλλων στην εξέλιξη της επιχείρησης όχι απλά να αναλάβουν την εν πλω διοίκηση, αλλά και να διαθέσουν τις εγκαταστάσεις τους στο Αμπου Ντάμπι για να εγκατασταθεί εκεί ο εν πλω διοικητής και το επιτελείο του. Σημειωτέον, από τη βάση τους εκεί, οι Γάλλοι ηγούνται ήδη άλλης πολυεθνικής επιχείρησης, της «EMASOH / Agenor», στα Στενά του Ορμούζ, με αντικείμενο «την ασφαλή και ελεύθερη διέλευση των εμπορικών πλοίων στον Περσικό Κόλπο, στα Στενά του Ορμούζ και στον Κόλπο του Ομάν», επιχείρηση που ξεκίνησε το 2020, στα νότια του Ιράν, και πολύ πριν «ανακαλύψουν» τους Χούθι. Σε αυτό το φόντο, άλλωστε, το 2021 η κυβέρνηση έστειλε τη φρεγάτα «ΥΔΡΑ» στο Αμπου Ντάμπι, όπου και εκτέλεσε συνεκπαιδεύσεις με πλοία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και των ΗΠΑ, ενώ συμμετείχε - για πρώτη φορά - σε ρόλο υποστήριξης («associated support») στην πολυεθνική αποστολή.

Διόλου τυχαία σε συνέντευξή του στην «Εφ.Συν» ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης θύμιζε ότι ήδη «από κοινού με τις ΗΠΑ, η Ελλάδα συνέταξε την πρώτη απόφαση που υιοθέτησε το Συμβούλιο Ασφαλείας για το 2025, δηλαδή την απόφαση 2768 σχετικά με τη σημασία της θαλάσσιας ασφάλειας στην Ερυθρά Θάλασσα». Το σχέδιο υιοθετήθηκε στα μέσα του Γενάρη. Καταδικάζοντας τις επιθέσεις των Χούθι στην περιοχή και αποφεύγοντας κάθε αναφορά στα εγκλήματα των Ισραηλινών στην περιοχή με τη στήριξη των Ευρωατλαντικών, υπογραμμίζει τον ρόλο της Ερυθράς Θάλασσας ως κρίσιμης θαλάσσιας οδού για τις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες και συνεπώς τα κέρδη του εφοπλιστικού κεφαλαίου.

Εξάλλου, σε αναζήτηση ευρωατλαντικών ρόλων στην ευρύτερη περιοχή, ο Γεραπετρίτης προανήγγειλε ότι στις 3 Φεβρουαρίου μεταβαίνει στα Ιεροσόλυμα και τη Ραμάλα και την επόμενη μέρα θα επισκεφθεί το Αμμάν της Ιορδανίας.

Σε αυτό το φόντο ανάληψης ακόμα πιο επικίνδυνων αποστολών στον ευρωατλαντικό καταμερισμό, ο Δένδιας τάχθηκε υπέρ της αύξησης των δαπανών για εξοπλισμούς στις χώρες της ΕΕ, ζητώντας μάλιστα να «χαλαρώσουν» εκεί οι όποιοι «δημοσιονομικοί περιορισμοί», όταν μένουν στο ακέραιο για τις λαϊκές ανάγκες. «Η ευρωπαϊκή μας οικογένεια (...) έχει κάποιους σχιζοφρενικούς κανονισμούς. Από τη μια, η ΕΕ είπε πως βιώνει μια εξωτερική απειλή. Και πραγματικά θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια αυτόνομη άμυνα, όχι μόνο υπό την έννοια ότι δεν θα συνδέεται με τις ΗΠΑ, αλλά και ότι δεν θα συνδέεται με το ΝΑΤΟ, εννοώντας ότι μπορεί να αναπτύξει τις δυνατότητές της και να έχει από μόνη της τη δύναμη να προστατευτεί η ίδια και να προστατεύσει φίλους και συμμάχους. Παράλληλα, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λέει ξεκάθαρα πως υπάρχουν οικονομικοί περιορισμοί που δεν σου επιτρέπουν να επενδύσεις στην Αμυνα, εμένα ως υπουργού Αμυνας μου φαίνεται να είναι ένας εφιάλτης», είπε εκφράζοντας τον ...πόνο του.

Στο ίδιο μήκος κύματος και στο ερώτημα εάν οι πολεμικές δαπάνες θα πρέπει να φτάσουν το 5% που ζητάει ο Τραμπ, ανέφερε πως «υπάρχουν φίλοι και εταίροι εντός της ΕΕ που δεν θα ξόδευαν ούτε το 1%. Και μετά έρχονται και μας διδάσκουν για οικονομική υπευθυνότητα στην Ελλάδα; Τι να πω; Το ξέρετε πως η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα με σχετικά μικρή οικονομία. Εχουμε ΑΕΠ της τάξης των 230-240 δισ. ευρώ. Ξέρετε ότι η Ελλάδα έχει περισσότερα άρματα μάχης από τη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο αθροιστικά; Πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν την πρόκληση της Ρωσίας; Θέλω να πω, τι θα προτάξουν μπροστά στα άρματα της Ρωσίας;», έβαλε ωμά το ζήτημα των θυσιών του λαού για τις ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις.