Στο σημερινό 4σέλιδο «ΝΕΟΛΑΙΑ» μπορούμε να βρούμε:
-- Συνέχεια των ρεπορτάζ από το 24ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ: Διαβάστε αναλυτικά για το άνοιγμα των εκδηλώσεων, τις εκθέσεις που λειτούργησαν στην κατασκήνωση και την Ακροναυπλία, το μουσικο-αφηγηματικό αφιέρωμα για την Ακροναυπλία που ετοίμασαν οι Οργανώσεις Περιοχής Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας κ.ά.
-- Παρουσίαση του μνημείου για τους εκτελεσμένους με αποφάσεις του Εκτακτου Στρατοδικείου Τρίπολης της περιόδου 1947 - 1949, που τα αποκαλυπτήριά του έγιναν στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στην Τρίπολη, την Κυριακή.
-- Πολιτιστικές προτάσεις.
«Οι μόνες θυσίες που έχουνε αξία είναι στον αγώνα για άλλη εξουσία». Το σύνθημα που φώναξαν χιλιάδες νέοι στην κορύφωση του Διημέρου, στην εκδήλωση που έγινε το μεσημέρι της Κυριακής στην Τρίπολη, δείχνει πόσο στέρεη είναι η γέφυρα που ενώνει το χτες με το σήμερα και το αύριο. Οι αμέτρητες θυσίες που καταβλήθηκαν για το δίκιο του λαού είναι λίπασμα που δυναμώνει τους σημερινούς αγώνες, είναι μοχλός κινητήριος που ωθεί τη νεολαία να πάρει τη σκυτάλη, να λάβει τη θέση της στο μέτωπο των δυνάμεων που θα παλέψουν για την ανατροπή, κόντρα στο ρεύμα του συμβιβασμού, της ηττοπάθειας και της υποταγής στο σύστημα της εκμετάλλευσης.
«Αλλο ένα διήμερο ίδιο με τα άλλα, φτιαγμένο με την εθελοντική δουλειά και το μεράκι των συντρόφων και φίλων της ΚΝΕ. Αλλο ένα διήμερο που όμως φέτος, πέρα από το σημαντικό ιστορικό του περιεχόμενο, τη γνώση της Ιστορίας των αλύγιστων, των πρωτοπόρων της ταξικής πάλης, έχει μια ξεχωριστή, ιδιαίτερη σημασία, μιας και γίνεται μέσα σε έντονες συνθήκες, πραγματικά "πυκνές" που λένε και οι δημοσιογράφοι τους», ανέφερε ο Τάσος Αντωνίου. Στη συνέχεια, κάλεσε το λαό να μη μείνει στη γωνία, τη νεολαία να μη γίνει κομπάρσος, αλλά να βάλουν με τους αγώνες τους την υπογραφή τους στις εξελίξεις: «Καλούμε σε ετοιμότητα. Οι αντιθέσεις τους είναι μεγάλες, είτε τα βρουν, είτε υπάρξει εμπλοκή και Grexit θα την πληρώσει ο λαός μας, εμείς, οι νέοι πρώτα πρώτα. Τώρα είναι η ώρα να πει ο λαός μας ένα μεγάλο "όχι" σε νέο βάρβαρο μνημόνιο - "όχι" στη χρεοκοπία του λαού».
«Το ίδιο το Διήμερό μας είναι μια μεγάλη, μαχητική, νεολαιίστικη απάντηση στα σχέδιά τους», εξήγησε ο Τ. Αντωνίου και συνέχισε: «Εμείς που είμαστε σήμερα εδώ αλλά και όσοι δεν είναι γιατί διαδήλωσαν σήμερα (σ.σ. την Παρασκευή) και για λογαριασμό μας σε όλη την Ελλάδα, στέλνουμε μήνυμα ότι δε θα λυγίσουμε, δε θα συνηθίσουμε ούτε να μας τρομοκρατούν, ούτε να μας τάζουν έναν όμορφο και ανθρώπινο καπιταλισμό. Δεν θα συνηθίσουμε σε μια μίζερη ζωή, έχουμε όνειρα να πραγματοποιήσουμε, έχουμε μυαλό και χέρια για να τους τσακίσουμε.
Στέλνουμε μήνυμα: Η γενιά μας, αυτή η γενιά που σήμερα μπορεί να φοβάται, καμιά φορά να απογοητεύεται και να κλείνεται σπίτι, αυτή η γενιά θα βάλει στη φωτιά το κεφάλι της. Σε κάθε χώρο δουλειάς, κατάρτισης και εκπαίδευσης θα στήσει μαχητικό πυρήνα που θα σαρώσει συμφωνίες, μνημόνια και αφεντικά. Δεν θα λογαριάσει τίποτα! Ναι, αυτή η γενιά θα σαρώσει όσους της ετοιμάζουν μια ζωή μαρτύριο με την ορμή και τη θέλησή της θα πάρει και θα σηκώσει όσους της τσακίζουν τα όνειρα, με την ανεργία, την εκμετάλλευση, τη μισοδουλειά.
Αυτή η γενιά θα μάθει την πραγματική Ιστορία αυτού του τόπου, την Ιστορία των πολλών κόντρα στους λίγους, τους εκμεταλλευτές που πάντα υπογράφουν συμφωνίες για να εξασφαλίσουν την εξουσία και τα κέρδη τους.
Κοιτάμε πίσω, στην Ιστορία του Κόμματός μας και παίρνουμε δύναμη. Ποτάμια αίμα, άνθρωποι θρύλοι που η Ιστορία του καθενός θα μπορούσε να γίνει βιβλίο με χίλιες σελίδες. Τέτοιοι θέλουμε να γίνουμε, εκεί να φτάσουμε, εκεί που το εμείς μπαίνει πάνω από το εγώ και η ζωή μπαίνει στην υπηρεσία της Ιστορίας.
Σύντροφοι και φίλοι και πάλι σας καλωσορίζουμε. Ολες οι επόμενες μέρες θα είναι γεμάτες εξελίξεις. Να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, οργάνωση - αντίσταση - αλληλεγγύη, δεν τους χαρίζουμε τη ζωή μας».
Μέσα από ιστορικό και φωτογραφικό υλικό, ξεναγήσεις, μέσα από την ποίηση και τη λογοτεχνία, γνώρισαν και βάδισαν στα χνάρια των ηρώων του λαού μας, μαθαίνοντας ότι τίποτα δε χαρίζεται, αλλά τα πάντα κατακτώνται με αγώνα. Προετοίμασαν και παρουσίασαν συλλογική έκθεση με θέμα: «Αγώνες και θυσίες του λαού μας: Ανθρωποι αυτοί οι γίγαντες». Παρακολούθησαν τη θεατρική παράσταση «Ενα παιδί μετράει τ' άστρα», βασισμένη στο βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη, από την ομάδα παιδικού θεάτρου της Οργάνωσης Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ κι επιφύλαξαν ένα θερμό χειροκρότημα σε όλους τους συντελεστές, το περισσότερο για τον Μέλιο, το παιδί που κατόρθωσε να μετρήσει όλα τ' άστρα και να τα βρει και σωστά, που όλοι ήθελαν να τον γνωρίσουν από κοντά...
Η μουσικό-αφηγηματική εκδήλωση που παρουσιάστηκε στο Διήμερο
Την πολύ φροντισμένη εκδήλωση επιμελήθηκε η Οργάνωση Περιοχής Πελοποννήσου της ΚΝΕ και σκόρπισε σε όλους όσοι την παρακολούθησαν βαθιά συγκίνηση, περηφάνια για το Κόμμα, αλλά και βαθιά πεποίθηση για το σίγουρο της τελικής νίκης. Μέσα από τις αφηγήσεις, τα τραγούδια, τα ποιήματα, τις φωτογραφίες που έπεφταν, πέρασε από μπροστά μας η ιστορία της Ακροναυπλίας.
Μαθητές από τη Μεσσηνία ανεβαίνουν στη σκηνή, ψιθυρίζουν ονόματα, βιογραφικά... Οι φωνές τους δυναμώνουν. Νίκος Μπελογιάννης, Μήτσος Παπαρήγας, Γιάννης Ζευγός, Κώστας Γαμβέτας, Κώστας Λαζαρίδης, Χρήστος Κάλφας, Νίκος Ζαγουρτζής, Ακίνδυνος Αλβανός, Βαγγέλης Ρογκάκος... Κοινό χαρακτηριστικό όλων ήταν ότι βρέθηκαν έγκλειστοι στην Ακροναυπλία.
Το αντάρτικο «Ανεμοι θύελλες γύρω μας πνέουν» λειτουργεί ως εισαγωγή, για να ξεκινήσει η αφήγηση: Επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά, ο νόμος «περί μέτρων καταπολέμησης του κομμουνισμού και των συνεπειών του» και η επιλογή της Ακροναυπλίας για τη φυλάκιση ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ.
Ακούγεται το ποίημα του Κώστα Βάρναλη «Οχτώβρης», που το έγραψε όντας εξόριστος στον Αη Στράτη. «Απ' τα μπουντρούμια και την εξορία/η νέα του κόσμου ξεκινά Ιστορία».
Το Φλεβάρη του 1937, φτάνουν οι πρώτοι κρατούμενοι στην Ακροναυπλία. Το καλοκαίρι του 1937, από τα ξερονήσια Ανάφη, Φολέγανδρος, Αη Στράτης, μεταφέρονται οι «πιο επικίνδυνοι» εξόριστοι, ανάμεσά τους ένα μεγάλο μέρος της καθοδήγησης του ΚΚΕ.
Ο κόσμος που παρακολουθεί, μαζί με το Συγκρότημα της Οργάνωσης Πάτρας της ΚΝΕ, που έχει αναλάβει το μουσικό κομμάτι της εκδήλωσης, τραγουδά το «Θάλασσες μας ζώνουν»... «Στων φρουρών το πείσμα/θα σταθούμε ορθοί/στις καρδιές ατσάλι/φλόγα στην ψυχή».
Η εκδήλωση συνεχίζει με το γράμμα που είχε στείλει ο Δημήτρης Γληνός στους μαθητές του, ενώ ήταν έγκλειστος στην Ακροναυπλία. «Θέλω να ζήσω μόνο μέσα στην αλήθεια ή να ζήσω και να πεθάνω δεσμώτης. Γιατί η εδώ ζωή μου είναι αληθινή. Δεν έχει κανένα ψέμα. Το ψέμα δεν μπορεί ν' ανέβει τα τρακόσια σκαλοπάτια της Ακροναυπλίας...».
Ακούγεται το τραγούδι «Αυτοί που περιμένουν», με την ατράνταχτη υπενθύμιση: «Τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα, δεν είναι μονάχα στα μητρώα των φυλακών, φυλάγονται στα αρχεία της Ιστορίας...».
Η εκδήλωση στη συνέχεια στέκεται στην παράνομη σύσταση της Ομάδας Συμβίωσης Κρατουμένων Ακροναυπλίας (αποτελούμενη από έμπειρα στελέχη του ΚΚΕ), που οργανώνει την οικονομική και πολιτιστική ζωή των κρατουμένων. Οι κομμουνιστές μέσα στους κρατούμενους ήταν η ραχοκοκαλιά τους, ο οργανωτικός νους, η καθοδηγητική δύναμη. Τα επιμορφωτικά μαθήματα, η εξασφάλιση του συσσιτίου και η ψυχαγωγία είναι οι πρώτες προτεραιότητες. Τα μέλη του ΚΚΕ είναι οργανωμένα σε κομματικές ομάδες. Στην κορυφή τους βρίσκεται η Κομματική Επιτροπή.
Η δικτατορία προσπαθεί να χωρίσει τους κρατούμενους, να τους φοβίσει, να τους εξοντώσει. Προσπαθούν να χωρίσουν τους διανοούμενους από τους υπόλοιπους. Ρίχνουν πάνω από 400 πυροβολισμούς. Σχεδιάζουν μια μεγάλη προβοκάτσια, τον εμπρησμό του κτιρίου, δήθεν από τα καμινέτα, για να καούν ζωντανοί οι αγωνιστές. Καταγγέλλεται η προβοκάτσια και σταματά το προετοιμαζόμενο έγκλημα.
Το 1938, θεσπίζονται αυστηρότερες διατάξεις. Πρώτο μέτρο οι «δηλώσεις μετανοίας». Το 1939, απαγορεύεται η αγορά και η ανάγνωση οποιασδήποτε πολιτικής εφημερίδας και όλων των βιβλίων. Μεταφέρουν τον Γληνό στη Σαντορίνη και κλείνουν στην απομόνωση 34 κρατούμενους. Οι κρατούμενοι αντέχουν.
Κηρύσσεται ο ιταλοελληνικός πόλεμος. Οι κρατούμενοι ζητούν να σταλούν στο μέτωπο. Στις 28/4/1941, οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Ναύπλιο. Οι λιγοστοί χωροφύλακες που παραμένουν στη θέση τους, παραδίδουν τους κρατούμενους στους Γερμανούς. Οι κρατούμενοι μεταφέρονται. Απ' αυτούς, οι περισσότεροι εκτελέστηκαν από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς στο Κούρνοβο, στο Χαϊδάρι, στη Θεσσαλονίκη και 160 στην Καισαριανή, την Πρωτομαγιά του '44.
Μετά από τραγούδια, ακούγονται ονόματα Ακροναυπλιωτών και τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ χειροκροτούν. Ξαναβγαίνουν οι μαθητές στη σκηνή, που βροντοφωνάζουν:
«Μη χάσεις το θάρρος σου.
Εμείς πάντα το ξέραμε, πως δε χωράει μέσα σε τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο.
Την ορμή μας την έχουμε από τους αιώνες.
Θα βγούμε νικητές κι ας είναι οι θυσίες μας βαριές.
Κι όλοι μαζί τραγουδούν: «Κανονικός σφυγμός. Σίγουρο χέρι. Κανονικός σφυγμός. Σίγουρος δρόμος... Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος...».
Μιλά στο «Ριζοσπάστη» η αρχιτέκτονας Κέλλυ Παπαϊωάννου, που σχεδίασε το μνημείο στην Τρίπολη
Για την κατασκευή του μνημείου και τα στοιχεία που περιλαμβάνει, μίλησε στο «Ριζοσπάστη» η αρχιτέκτονας που το σχεδίασε Κέλλυ Παπαϊωάννου. Συγκεκριμένα σημειώνει:
«Το βάρος της τίμησης των αλύγιστων της ταξικής πάλης, όπως το βάζει το Κόμμα μας στην πορεία εορτασμού των 100 χρόνων ηρωικής ζωής του, είναι μεγάλο και, οπωσδήποτε, γέμισε άγχος και ευθύνη όλους τους συντρόφους που ασχοληθήκαμε με την κατασκευή του μνημείου της Τρίπολης. Το μνημείο έγινε για να τιμήσει τους εκτελεσμένους μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ με αποφάσεις του έκτακτου Στρατοδικείου Τρίπολης (1947-'49). Οι σύντροφοι που ασχοληθήκαμε, είτε σχεδιάζοντας είτε κατασκευάζοντας το μνημείο, συζητήσαμε και καταλήξαμε κατ' αρχήν, ότι η ίδια η μορφή του έπρεπε να αποπνέει την αισιοδοξία και την ομορφιά του ηρωικού αγώνα των μαχητών του ΔΣΕ, να μην είναι δηλαδή απλά μια επιτύμβια στήλη που θα μνημόνευε νεκρούς. Η τελική του εικόνα προέκυψε από μια συλλογική δουλειά πάνω από δυο μήνες, που περιλάμβανε ταυτόχρονα τη συλλογή όλων των ονομάτων και στοιχείων των μαχητών, η οποία είχε ξεκινήσει με τη συμβολή της τοπικής Οργάνωσης, φίλων και οπαδών του Κόμματος, πολύ νωρίτερα.
Τα αριθμητικά στοιχεία έδειχναν γιατί το στρατοδικείο της Τρίπολης ονομάστηκε «θανατοδικείο»: Από τον Αύγουστο του 1947 έως το 1950, παραπέμφθηκαν για να δικαστούν σε αυτό 2.995 άντρες και γυναίκες. Για 1.087 από αυτούς, δηλαδή για το 37,5%, εκδόθηκαν καταδικαστικές αποφάσεις. Σε θάνατο καταδικάστηκαν 370, ενώ οι ποινές φυλάκισης, αν αθροιστούν, φτάνουν τις έξι χιλιάδες χρόνια!
Από τη μέρα της έκδοσης της θανατικής καταδίκης μέχρι τη μέρα εκτέλεσης, συνήθως μεσολαβούσε μικρό χρονικό διάστημα, από τρεις μέρες μέχρι μια βδομάδα. Οι εκτελέσεις γίνονταν τα χαράματα, δίπλα στο νεκροταφείο, στο ίδιο σημείο που χρησιμοποιούσαν και οι Γερμανοί ναζί. Στην αρχή τα πτώματα των εκτελεσμένων θάβονταν στο νεκροταφείο, σύντομα όμως κι αυτό αποδείχτηκε μικρό. Ετσι, ο τόπος εκτέλεσης έγινε και το μέρος της ταφής. Οι ίδιες οι εκτελέσεις αξιοποιήθηκαν ως μέσο πίεσης στους υπόλοιπους κρατούμενους. Γίνονταν σε σημείο τέτοιο, ώστε από τα κελιά τους στη φυλακή να έχουν οπτική επαφή, να τις παρακολουθούν, να ξέρουν πως θα γίνουν οι επόμενοι, αν δε «μετανοήσουν»...
Παρασκευή 17/07, 19.00: Βιβλιοπαρουσίαση για μαθητές της έκδοσης με κείμενα του Β. Ι. Λένιν «Σοσιαλισμός και θρησκεία». Η γνωριμία με τα κείμενα αυτά του Λένιν είναι αναγκαία για την κατανόηση της στάσης αρχών του κομμουνιστικού κινήματος απέναντι στη θρησκεία και την εκκλησία. Η έκδοση δίνει ερεθίσματα για περαιτέρω μελέτη και εμβάθυνση, αλλά και για την κατανόηση στις σημερινές συνθήκες της ανάγκης έμπρακτης στάσης απέναντι σε έντονες επιβιώσεις της θρησκείας στην κοινωνική ζωή και αντιμετώπισής τους. Αναδεικνύει τη σημασία του «μαχόμενου υλισμού», ως στοιχείου της σύγχρονης ταξικής συνειδητοποίησης.
Παρασκευή 24/07, προβολή της ταινίας «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι» (2006) του Κεν Λόουτς, που αναφέρεται στους αγώνες του ιρλανδέζικου λαού για πραγματική εθνική ανεξαρτησία. Στην Ιρλανδία του 1920, ο Ντάμιεν εγκαταλείπει την ιατρική του καριέρα και γίνεται παρτιζάνος στον αγώνα κατά των Βρετανών. Διαφωνώντας αργότερα με την απόφαση της μερικής ανεξαρτησίας, αρνείται να παραδώσει τα όπλα και παίρνει μέρος σε μια εμφύλια σύγκρουση που τον φέρνει αντιμέτωπο με τον αδελφό του...
Κάθε Δευτέρα, 19.00 - 21.00: Μάθημα μπουζουκιού.
Κάθε Τρίτη, 17.00 - 19.00: Μάθημα κιθάρας, μέχρι 21 Ιούλη.
Κάθε Τρίτη, 19.00 - 21.30: Συγκρότημα της ΚΝΕ.
Κάθε Τετάρτη, 17.00 - 19.00: Λαϊκό - ρεμπέτικο σχήμα της ΚΝΕ.
Κάθε Τετάρτη, 18.00 - 21.00: Θεατρική ομάδα της ΚΝΕ.
Κάθε Πέμπτη, 17.00 - 19.00: Ροκ συγκρότημα της ΚΝΕ.
Κάθε Πέμπτη, 19.00 - 21.00: Ομάδα σύγχρονου χορού.
Κάθε Σάββατο, 12.00 - 15.00: Σχήμα Παραδοσιακής Μουσικής
Κάθε Πέμπτη 19.00 - 21.00, Σάββατο 9.00 - 12.00 και 18.00 - 21.00 και κάθε Κυριακή 18.00 - 21.00, το Στέκι θα είναι ανοιχτό για πρόβες καλλιτεχνικών ομάδων. Για τις ομάδες συλλογικής εργασίας και έρευνας, θα παραμένει ανοιχτό όλες τις μέρες και ώρες, κατόπιν συνεννόησης με την ομάδα του Στεκιού.
Για πληροφορίες, συμμετοχές και διευκρινίσεις, τα στοιχεία επικοινωνίας είναι:
e-mail: steki@kne.gr και τηλέφωνο: 210.8823.674 (από τις 10.00 έως τις 21.00).
Η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλες τις δραστηριότητες.
Οπως λέει το Κέντρο, μεταξύ άλλων για την παράσταση: «Ανάμεσα στα τόσα εκατομμύρια των θαυμαστών του "Δον Κιχώτη", της συγκλονιστικής δημιουργίας του Θερβάντες, που τα τετρακόσια χρόνια από το θάνατό του τιμούμε το 2016, συγκαταλέγεται και ο μεγαλύτερος επαναστάτης του 20ού αιώνα: Ο Τσε Γκεβάρα που είχε πάντα ένα αντίτυπο του έργου στο πολεμικό σακίδιό του και ταυτιζόταν με τον "Ιππότη της ελεεινής μορφής" στα προσωπικά και τα πολιτικά κείμενά του. Η συνάντηση αυτή ανάμεσα στον ιππότη και τον γκουεριγιέρο έχει από καιρό καταστεί ένα παγκόσμιο σύμβολο που μαγνητίζει τους πιο σημαντικούς δημιουργούς και ανθρώπους που αγαπούν την τέχνη, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη».
Το Κέντρο Κλασικού Δράματος και Θεάματος του Παντείου Πανεπιστημίου παρουσιάζει, υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Θερβάντες, σε μια πρωτότυπη παράσταση τη θεατρική εκδοχή αυτής της παγκοσμίως αναγνωρισμένης σχέσης, μέσα από το κείμενο του Κιχώτη, τα ημερολόγια και τις βιογραφίες του Τσε, φωτογραφικό υλικό και βίντεο, που δένονται με τον χορό και την κιθάρα του ισπανικού φλαμένκο, καθώς και με την ελληνική τέχνη του θεάτρου σκιών
Συντελεστές: Κείμενο - σκηνοθεσία: Γιάγκος Ανδρεάδης. Διδασκαλία φλαμένκο, χορογραφία: Νατάσα Ντέκα. Κιθάρα, μουσική επιμέλεια: Σπύρος Καρβέλας. Βοηθός σκηνοθέτη: Κώστας Μητράκας. Φωτογραφίες: Αντρέας Σιμόπουλος.
Παίζουν: Ευτυχία Βαϊμάκη, Μίμης Καπέρδος, Τζωρτζίνα Κώνστα, Αργυρώ Λογαρά, Εβίτα Λύκου, Κώστας Μητράκας, Διονύσης Χριστόπουλος.
Είσοδος: 7 ευρώ