Τα όρια του κωμικού και του γελοίου άγγιξε η προσπάθεια που κατέβαλε προχτές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προκειμένου να εμφανίσει την κυβέρνηση ως λευκή περιστερά, άσπιλη και αμόλυντη, σε ό,τι αφορά τη διαπλοκή στο χώρο των ΜΜΕ. Επικαλούμενος ότι η αντιπολίτευση έχει άγνοια για τα θέματα αυτά - δεν αμφιβάλλουμε ότι η κυβέρνηση τα γνωρίζει πολύ καλύτερα και «από τα μέσα» - και ότι δεν παρουσιάζει στοιχεία που να αποδεικνύουν τη σχέση διαπλοκής ανάμεσα στην κυβέρνηση και στους μεγαλόσχημους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών ΜΜΕ, επιχείρησε να απαλλάξει την κυβέρνηση από κάθε ευθύνη.

Προφανώς στρουθοκαμηλίζει ο εκπρόσωπος. Τι χρείαν αποδείξεων έχουμε όταν οι πάντες βλέπουν την πρωτοφανή υποστήριξη των καναλαρχών στην κυβέρνηση Σημίτη, επτά χρόνια τώρα, αλλά και την πολύμορφη εξυπηρέτηση των πρώτων από τη δεύτερη; Ποιος άραγε ευθύνεται για το σημερινό καθεστώς στα ΜΜΕ; Ποιες παραπάνω αποδείξεις χρειάζονται όταν σκόπιμα και συνειδητά διατηρεί το χάος και την ασυδοσία στις τηλεοπτικές συχνότητες; Αραγε γιατί ο ίδιος ο Κ. Σημίτης δέχεται τακτικά να συναντηθεί με τους μεγαλοεκδότες και καναλάρχες; Ας σταματήσει λοιπόν η κοροϊδία γιατί ο κόσμος δε μασάει κουτόχορτο, όσο και αν κυβέρνηση και ΜΜΕ επιχειρούν να τον αποχαυνώσουν.

Προς Π. Τσίμα,

Ελάχιστα ενδιαφέρει εμάς πόσα πήρες ή δεν πήρες για την τηλεοπτική μεταγραφή σου. Μικρή σημασία έχει, εξάλλου, από τη στιγμή που ορισμένοι αποφασίζουν να υπηρετήσουν τον Μαμμωνά και τα μεγάλα αφεντικά. Για μας πάλι, γιατί καταλαβαίνουμε πολύ καλά, από την άλλη, ότι από τη στιγμή που αποφασίζει κάποιος να πουληθεί, η «τιμή» είναι αυτό που τον ενδιαφέρει. Ομως, δεν μπορείς να επικαλείσαι (βλέπε προχτεσινή συνέντευξη στον Πλάνετ) τη «δημοσιογραφική μήτρα» από την οποία προήλθες, δηλαδή το «Ριζοσπάστη», εν είδει εξαγνισμού και ως κολυμβήθρα το Σιλωάμ. Ο «Ρ» διαθέτει εύσημα αγώνα και ήθους, αλλά δεν έχει λεκιαστεί ποτέ από την υποταγή και το ραγιαδισμό. Οι αναγνώστες του «Ρ», αλλά και ευρύτερα οι αριστεροί έχουν βγάλει χρόνια τώρα τα συμπεράσματά τους και θλίβονται για την κατάντια ορισμένων «πρώην».

Αλλους 430 Eλληνες στρατιώτες έστειλε προχτές η κυβέρνηση στο Κοσσυφοπέδιο και, μάλιστα, κατόπιν υπόδειξης των ΗΠΑ. Πρόσφατα ο Γ. Παπανδρέου επιχείρησε να φέρει στην Αθήνα τους εκπροσώπους της σέρβικης αντιπολίτευσης, Τζίντζιτς και Κοστουνίτσα. Προσπάθεια, που δεν απέδωσε τελικά, αφού οι τελευταίοι φοβήθηκαν πως μια τέτοια επίσκεψη και η εντύπωση που θα δινόταν στο εσωτερικό, ότι υποστηρίζονται από τη Δύση, θα είχε αρνητικές συνέπειες στο γιουγκοσλαβικό εκλογικό σώμα. Κυκλοφορούν πληροφορίες, επίσης, πως ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών επιθυμεί να επισκεφθεί το Βελιγράδι, ενώ ανάλογες κρούσεις έκανε και ο στενός του συνεργάτης Αλεξ Ράντος, γνωστός και από το ρόλο του στη φιέστα της Βουλιαγμένης, με τη σερβική αντιπολίτευση και τον πρώην βασιλιά Καραγιόργεβιτς. Χτες και σήμερα, ο Γ. Παπανδρέου, παίρνει μέρος στο άτυπο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, στο Εβιάν της Γαλλίας, όπου θα συζητηθεί το Γιουγκοσλαβικό, ενώ ο ΟΑΣΕ εξέδωσε, ήδη, σχετική ανακοίνωση, επιχειρώντας να παρέμβει στις γιουγκοσλαβικές εξελίξεις.

Τα παραπάνω είναι ελάχιστα απ' όσα γίνονται τον καιρό αυτό, γύρω από τη Γιουγκοσλαβία, αλλά αρκετά για να φανερώσουν πως εντείνονται οι διάφορες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα εσωτερικά της γειτονικής μας χώρας, ενόψει των εκεί εκλογών, που διενεργούνται στις 24 Σεπτέμβρη. Βλέπετε, οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι εταίροι τους θέλουν, σώνει και καλά, να γκρεμίσουν από την κυβέρνηση της χώρας τον Μιλόσεβιτς κι έχουν συγκεντρώσει όλες τις προσπάθειές τους στο στόχο αυτό.

Σημειώνουμε όλα τα παραπάνω, όχι μόνο για να αποκαλύψουμε και να καταγγείλουμε τον παράνομο, απαράδεκτο, ακόμη και επικίνδυνο χαρακτήρα των ενεργειών αυτών, αφού παραβιάζουν κατάφωρα τους διεθνείς κανόνες και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, περί μη επέμβασης στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης και κυρίαρχης χώρας, μέλους του διεθνούς οργανισμού, αλλά και για έναν ακόμη, εξίσου σοβαρό λόγο. Μια σειρά πληροφορίες και ενέργειες φανερώνουν, πως ένας βασικός - αν όχι ο κύριος - αγωγός των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πιέσεων στη Γιουγκοσλαβία είναι η ελληνική κυβέρνηση και ειδικά, ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου. Γεγονός, που φορτώνει την κυβέρνηση Σημίτη με ακόμη μεγαλύτερες και σοβαρότερες ευθύνες. Οχι μόνο, γιατί προχωρά σε τέτοιου είδους, απαράδεκτες ενέργειες. Οχι μόνο, γιατί παίζει το ρόλο του «μεταφορέα» και του «πλασιέ» των αμερικανικών και δυτικοευρωπαϊκών εντολών και οδηγιών. Αλλά και γιατί συνεργεί και ενισχύει τη δημιουργία εξελίξεων στη Γιουγκοσλαβία και στα Βαλκάνια γενικότερα, που μόνο ανησυχίες και κινδύνους μπορούν να γεννήσουν, για την πολύπαθη, ήδη, ειρήνη και ασφάλεια της περιοχής.

Χρειάζεται, μήπως, να θυμίσουμε, πώς ήταν τα Βαλκάνια πριν την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και πώς είναι την τελευταία δεκαετία; `Η, μήπως, νομίζουν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ότι δεν είναι γνωστός, τόσο ο δικός τους ρόλος, όσο και ιδιαίτερα αυτός της ΝΔ - στα χρόνια 1985 έως το 1993 - στις δραματικές ανατροπές των γειτονικών μας, βαλκανικών χωρών;

Συνοψίζοντας, με εισηγητικό της κείμενο, την ουσία του βιβλίου, η Β. Παπακόγκου επισημαίνει ότι «αντιπροσωπεύει τον ανθρώπινο διανοητικό πύργο, ο οποίος με τις ρίζες του στην ανεξερεύνητη αιωνιότητα ανυψώνεται αμετάβλητος, ανοίγοντας ανεπαίσθητες διεξόδους στην πορεία της ιστορικής εξέλιξης». Η συγγραφέας δεν έκανε μόνο ερευνητική και μελετητική δουλιά γύρω από όλες τις μορφές, εκφάνσεις, εκφράσεις της σοφίας του λαϊκού πολιτισμού μας, με επίκεντρο χωριά της ιδιαίτερης πατρίδας της, αλλά και κατέγραψε και καταχώρησε στο βιβλίο της «σκέψεις και παραστάσεις και πεποιθήσεις και προσωπικά συμπεράσματα ανθρώπων με απέραντα αισθήματα, βαθύ νου και απεριόριστη θέληση να μεταφέρουν σωστά και αληθινά τα όσα είδαν οι ίδιοι με τα μάτια τους, όσα έζησαν οι ίδιοι ή τους τα διηγήθηκαν άλλοι, πολύ αληθινοί και πιστευτοί». Τα περιεχόμενα του βιβλίου (342 σελ.) αφορούν σε τρεις μεγάλες λαογραφικές ενότητες, για το φυσικό - υλικό βίο, τον κοινωνικό βίο και τον πνευματικό βίο, και χωρίζονται σε πέντε κεφάλαια, με επιμέρους θεματικά υποκεφάλαια. Το 5ο -και εκτενέστερο - κεφάλαιο προβάλλει την επείγουσα ανάγκη για τη διατήρηση όλων των μορφών της λαϊκής μας κληρονομιάς (αρχιτεκτονική, ιστορική, θυμοσοφική, παροιμιακή, ποιητική, μουσική, μυθοπλαστική, παραμυθική, χειροτεχνική, εργασιακή, διατροφική, γιορταστικά αλλά και ταφικά ήθη και έθιμα κ.ά.), με ζωντανές μαρτυρίες και πολλά σχετικά τοπικά δημοσιεύματα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μ' αυτά δεδομένα, μόνον αφελείς εξέπληξε η παρέμβαση στα τέλη της βδομάδας από τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, τον στρατηγό «που μιλάει πάντα χαμηλόφωνα», Χουσεΐν Κιβρίκογλου, στα πολιτικά πράγματα. Και συγκεκριμένα, τη «σύγκρουση» τού πρωθυπουργού Μπουλέντ Ετσεβίτ και του Προέδρου Αχμέντ Νετσντέτ Σεζέρ, για το αν οι ισλαμιστές και οι Κ ούρδοι και γενικώς οι μη αρεστοί στο κράτος δημόσιοι λειτουργοί πρέπει να απολύονται βάσει διατάγματος (Ετσεβίτ) ή βάσει νόμου (Σεζέρ) που, όσο εξωφρενικό κι αν μοιάζει (αφού πέρα από την περί του αντιθέτου φιλολογία στον τουρκικό Τύπο, επί της... «ανάγκης» των απολύσεων οι δύο δε διαφωνούν) απειλεί να ρίξει την κυβέρνηση!..

«Λογική», λοιπόν, στη σχιζοφρένειά της (ενός πολιτικού συστήματος φασιστικά καταπιεστικού, που όμως θέλει να φαίνεται «δημοκρατικό», «ευρωπαϊκό» και «σύγχρονο») η παρέμβαση Κιβρίκογλου, με την οποία ζήτησε οι απολύσεις να περάσουν με νόμο στο Κοινοβούλιο και μάλιστα «με περιφρούρηση αυστηρής κομματικής πειθαρχίας», για να μην υπάρξουν απρόοπτα. Το μήνυμα Κιβρίκογλου είναι απλό, το ίδιο κι απαράλλακτο όπως πάντα: για τους εφέντες στη Δύση και την καθεστηκυΐα τάξη, ύπατο καθήκον σας, πολιτικοί, είναι να διατηρείτε τη χώρα «πολιτικά σταθερή». Συμμορφωθείτε - ειδάλλως θα σας συμμορφώσουμε εμείς.