«Το Ιράκ και ευρύτερα ο Περσικός Κόλπος αποτελούν την υπ' αριθμόν ένα προτεραιότητα, καθότι πρόκειται για τους πιο ορατούς κινδύνους» σε βάρος των αμερικανικών συμφερόντων. Αυτά διέρρευσαν από το περιβάλλον του νέου Αμερικανού Προέδρου και δημοσιεύτηκαν προχτές στην εφημερίδα «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Συνοδεύτηκαν, μάλιστα, από αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, σχετικά με μυστική σύσκεψη του Τζ. Μπους και κορυφαίων συνεργατών του, με το επιτελείο του αμερικανικού Πενταγώνου. Αποκαλυπτικός ήταν και ο νέος υπουργός Αμυνας, Ντ. Ράμσφελντ, που τις μέρες αυτές παρουσιάστηκε στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της αμερικανικής Γερουσίας: «Η απόφαση για χρήση στρατιωτικής δύναμης, είτε μονομερώς είτε σε συνεργασία με άλλα κράτη, θα πρέπει να "αντικατοπτρίζει" σοβαρά εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ», δήλωσε ο κ. Ράμσφελντ.

Γιατί τα σημειώνουμε όλ' αυτά; Απλά και μόνο, για να σημειώσουμε ότι η βάρβαρη και πολεμόχαρη πολιτική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού θα συνεχιστεί και θα ενταθεί παραπέρα. Γεγονός, το οποίο, σε συνδυασμό με την πολιτική και γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας (μέλος του ΝΑΤΟ και, μάλιστα, ιδιαίτερα πειθήνιο, στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, κλπ., κλπ.), συνεπάγεται σοβαρότατους κινδύνους και για τη χώρα μας. Κινδύνους, που κάθε άλλο παρά αντιμετωπίζονται με την κυβερνητική πολιτική της ευθυγράμμισης με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Κοινή είναι, ουσιαστικά, η γραμμή πλεύσης. Ολων τους. Από την Μαντλίν Ολμπράιτ και τον πρώην αρχηγό του ΝΑΤΟ, Αμερικανό στρατηγό Ουέσλεϊ Κλαρκ, μέχρι τον Κ. Σημίτη, τον Ακη Τσοχατζόπουλο και τους άλλους ηγέτες της ΕΕ. Μπορεί να ποικίλει ο βαθμός ωμότητας και του θράσους ή των υπεκφυγών και των υποκριτικών κορονών, αλλά, πίσω απ' όλ' αυτά, παραμένει η ίδια ακριβώς ουσία: Η ιμπεριαλιστική νέα τάξη, το ΝΑΤΟ και το «δικαίωμά» τους, να επεμβαίνουν όπου καλεί το «ανθρωπιστικό» τους καθήκον.

Χαρακτηριστική απόδειξη αποτελούν τα όσα γίνονται τις μέρες αυτές, με αφορμή τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου. Ούτε καν τη θανάσιμη, ραδιοτοξική επίδρασή τους δεν αναγνωρίζουν. Μπορεί να κάνουν και να λένε διάφορα - ιδιαίτερα όσοι αντιμετωπίζουν έντονες λαϊκές πιέσεις στο εσωτερικό των χωρών τους - αλλά όλα είναι για να ρίξουν στάχτη στα μάτια, για να εκτονώσουν τις αντιδράσεις και να καθησυχάσουν τις ανησυχίες. Στο παραμικρό δεν αλλάζουν την πορεία τους. Τα στρατεύματα κατοχής μένουν και, μάλιστα, όπως είπε προχτές ο Κ. Σημίτης, επειδή εξασφαλίζουν την ειρήνη και προστατεύουν τους Σέρβους από τις τρομοκρατικές ομάδες των Αλβανών! Και πάει λέγοντας...

Μέχρι πριν λίγες μέρες, η βρετανική κυβέρνηση αρνούνταν κατηγορηματικά οτιδήποτε συνέδεε τη χρήση όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου, με κινδύνους, που έχουν σχέση με τη ραδιενεργό και τοξική λειτουργία των όπλων αυτών. Ακόμη και τώρα, που τελικά διέταξε την ...προαιρετική διενέργεια εξετάσεων στους Βρετανούς στρατιώτες, που υπηρέτησαν ή υπηρετούν στη Βοσνία, στο Κοσσυφοπέδιο ή πήραν μέρος στον πόλεμο του Κόλπου, το κάνει μόνο και μόνο - και το ομολογεί αυτό - για να καθησυχάσει τη βρετανική κοινή γνώμη. Κατά τα άλλα, οι Βρετανοί κυβερνώντες συνεχίζουν να επιμένουν πως τα όπλα αυτά είναι ...αβλαβή.

Και όμως, τόσο το βρετανικό υπουργείο Αμυνας, όσο και η βρετανική κυβέρνηση συνολικά, γνώριζαν, τουλάχιστον από το 1977, τους θανάσιμους κινδύνους, που συνεπάγεται η χρήση των όπλων αυτών. Οπως αποκάλυψε τις προάλλες η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», σε ιατρική αναφορά του βρετανικού υπουργείου Αμύνης, με ημερομηνία 4 Μάρτη 1997, αναφέρεται ότι οι στρατιώτες που εργάζονται μέσα σε οχήματα τα οποία έχουν πληγεί από βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου εκτίθενται σε ακτινοβολία ουρανίου, μέχρι και οκτώ φορές μεγαλύτερη από την ιατρικά αποδεκτή στη Βρετανία. «Μολονότι η χημική τοξικότητα είναι μικρή, ενδέχεται να υπάρχει τοπική βλάβη από ακτινοβολία στον πνεύμονα που θα οδηγήσει σε καρκίνο», σημειώνει η ιατρική αναφορά - σύμφωνα με την «Γκάρντιαν».

Εμείς, τι να πούμε;.. Να σημειώσουμε μόνο ότι οι Βρετανοί αρμόδιοι δε διέψευσαν την ύπαρξη της αναφοράς.

«Για λόγους προληπτικούς υπάρχει μια σύσταση του ΟΗΕ να αποφεύγεται η παρουσία κατοίκων, αλλά και στρατιωτικών σε αυτές τις περιοχές (σ.σ. στις 112 τουλάχιστον περιοχές της Γιουγκοσλαβίας, που έχουν βομβαρδιστεί με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, ανάμεσά τους και το Ουρόσεβατς, όπου βρίσκεται η ελληνική στρατιωτική δύναμη) και εγώ προσυπογράφω αυτήν τη σύσταση». Η δήλωση ανήκει στον υφυπουργό ΠΕΧΩΔΕ, Ηλία Ευθυμιόπουλο, και έγινε προχτές στο ρ/σ «Σκάι». Μάλιστα, ο υφυπουργός προχώρησε ακόμη περισσότερο και συμπλήρωσε: «Τα επόμενα δέκα με δεκαπέντε χρόνια, σε αυτή την περιοχή, εξαιτίας των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τον πόλεμο, θα έχουμε επιπλέον κάποιες χιλιάδες θανάτων μεταξύ όσων εκτέθηκαν σ' αυτόν τον κίνδυνο, πολιτών και στρατιωτών».

Την ίδια περίπου ώρα, ο Κ. Σημίτης ανακοίνωνε την απόφαση της κυβέρνησης, περί παραμονής των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο. Τι λέει και τι κάνει, λοιπόν, τώρα ο κ. Ευθυμιόπουλος; Συμφωνεί με την απόφαση αυτή της κυβέρνησης, της οποίας είναι μέλος; Κι αν δε συμφωνεί, γιατί δεν παραιτείται; `Η, μήπως, θεωρεί τον κίνδυνο, να συγκαταλέγονται και Ελληνες στρατιώτες ανάμεσα στους «επιπλέον χιλιάδες θανάτους», αμελητέο και άνευ ιδιαίτερης σημασίας;

Το πολύ 80 δραχμές το κιλό πουλούν στον έμπορο - όποιος καταφέρει, δηλαδή, να πουλήσει - τα μήλα οι παραγωγοί της Αγιάς στη Λάρισα, τουλάχιστον 280 δραχμές τα αγοράζει ο καταναλωτής στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Το τεράστιο αυτό άνοιγμα, ανάμεσα στην παραγωγή και στην κατανάλωση, δείχνει ποιους ωφελεί και ποιους βλάπτει ο καπιταλισμός της «ελεύθερης» αγοράς, στον οποίο ορκίζονται η κυβέρνηση και οι άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας. Δείχνει, όμως, και κάτι άλλο. Την ανάγκη συνεννόησης και συνεργασίας παραγωγών και εργαζομένων καταναλωτών, ώστε να περιοριστεί, όσο το δυνατόν περισσότερο, η κερδοσκοπία των εμπόρων.

Πάντως, οι μηλοπαραγωγοί της Αγιάς ξεκινούν κινητοποιήσεις, ζητώντας καλύτερες τιμές για το προϊόν τους και, προπάντων, να μπορέσουν να διαθέσουν τα μήλα, αφού το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής τους παραμένει απούλητο και κινδυνεύει να σαπίσει στα κτήματα. Στο δίκαιο αγώνα τους θα μπορούσαν να συμπαρασταθούν και οι εργαζόμενοι των πόλεων - στρεφόμενοι κι αυτοί κατά των εμπόρων, αλλά και κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ, η οποία ευθύνεται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μήλα και γενικότερα τα οπωροκηπευτικά - αφού κοινά είναι τα προβλήματα και κοινός ο στόχος.

«Ο Αρης επιτίθεται και από σήμερα η Γιουγκοσλαβία γίνεται πατρίδα όλων όσοι δεν έχουν μετατραπεί ήδη σε Αρειανούς», ήταν το «μήνυμα» του Χάντκε στις 24/3/1999, ημέρα έναρξης των βομβαρδισμών. Στη διάρκειά τους, ο Χάντκε δύο φορές διέσχισε οδικώς τη Γιουγκοσλαβία και το Κοσσυφοπέδιο και με δάκρυα στα μάτια κρατούσε σημειώσεις για την πολύπλευρη καταστροφή, την περηφάνια του σέρβικου λαού, την τερατωδία των αμερικανικών και ευρωπαϊκών ΜΜΕ, τη χρησιμοποίηση και συνενοχή της νατοποιημένης Ουγγαρίας και Βουλγαρίας. Ο Χάντκε παρορμητικός και οργισμένος περιγράφει αμέτρητες εικόνες του «πιο υποκριτικού πολέμου». Του πολέμου ενός «ανθρωπισμού που δεν κηρύσσει μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τα επιβάλει με στρατιωτική βία». Ο Χάντκε κατέγραψε «πληγές θανάτου», που «θα χρειαστούν αιώνες μέχρι να επουλωθούν, να παραγραφούν, να εξαφανιστούν από τα χρωμοσώματα» στη χώρα, στα Βαλκάνια, στον κόσμο ολόκληρο και στην ανθρώπινη ιστορία» και στις 20/5/1999 προφητικά κραύγαζε: «Η καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας δεν είναι ακόμα πλήρως ορατή στον υπόλοιπο κόσμο: μια ενέδρα, όχι στο στο χώρο, αλλά στο χρόνο, που θα φέρει αργότερα την καταστροφή. Καλοπροαίρετοι άνθρωποι, πού είσαστε;».

Ο Τάσος Λειβαδίτης μετά την Κατοχή εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Το 1940 γνωρίζει τον Γιάννη Ρίτσο και του δίνει να διαβάσει ποίησή του. Ο Τάσος Λειβαδίτης έγινε και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του ο πιο αγαπημένος, ο αδελφικός φίλος του Γ. Ρίτσου. Η πρώτη εμφάνιση του Τ. Λειβαδίτη στα Γράμματα έγινε το 1946, από τα «Ελεύθερα Γράμματα» του Δημήτρη Φωτιάδη (τεύχος 55, 15/11/1946). Μεταπολεμικά, εκτός από τα «Ελεύθερα Γράμματα» συνεργαζόταν και με τη «Νέα Εστία». Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του περιοδικού «Θεμέλιο», το οποίο όμως εξέδωσε μόνο δύο τεύχη. Το 1947 συλλαμβάνεται και εξορίζεται στο Μούδρο, στη Μακρόνησο και τον Αϊ-Στράτη, όπου, όπως όλοι οι συνεξόριστοι δημιουργοί, μαθητεύει στην ποίηση του αγώνα ενάντια στα κολαστήρια. Το 1952 εκδίδει τη «Μάχη στην άκρη της νύχτας», την πρώτη από τις 21 μεγάλες ποιητικές συλλογές που κατέλιπε, εκτός από διηγήματα. Το 1953 του απονεμήθηκε το Διεθνές Βραβείο Ποίησης του Παγκοσμίου Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία, για τη συλλογή «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου» - το «λαϊκό ανάγνωσμα» της Αριστεράς, το οποίο το 1955 θα απαγορευτεί και ο δημιουργός του θα δικαστεί αλλά τελικά θα αθωωθεί. Το 1954 ήταν μέλος της ιδρυτικής ομάδας του περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης». Από το 1954 έως το 1967 έγραφε κριτική ποίησης στην «Αυγή». Το 1957 του απονέμεται το Α΄ Βραβείο Ποίησης του Δήμου Αθηναίων. Το 1977 το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, για το «Βιολί για ένα μονόχειρα». Το 1979 ξανακερδίζει το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το «Εγχειρίδιο ευθανασίας».

Ρουφήξτε

όσο θέλετε,

δε βλάπτει,

δεν πειράζει

είναι αθώο εντελώς,

σαν το νεράκι

μοιάζει

και μην ακούτε

που σας λεν

πως προκαλεί καρκίνο,

εγώ, το ΝΑΤΟ

άφοβα

και σε μωρά

το δίνω!

* * *

Ρουφήξτε

όσο θέλετε

και δε

θα σας πειράξει

ρωτήστε,

αν δεν πιστεύετε,

να, και τη «νέα τάξη»,

χίλιες φορές

χειρότερο

είν' ένα τσιγαράκι,

όπως σας είπε,

άλλωστε

κι η υπουργός

Σπυράκη!

Προχτές, ο περί ου ο λόγος, Χαβιέ Σολάνα, απ' το «ταπεινό» σημερινό του πόστο, δε δίστασε να ζητήσει τη διεξαγωγή έρευνας για την «πιθανή» επικινδυνότητα των όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου, που εν πλήρη γνώσει του, χρησιμοποιήθηκαν κατά του γιουγκοσλαβικού λαού στις ΝΑΤΟικές επιδρομές του '99. «Πρέπει» δήλωσε μεταξύ άλλων ο Χαβιέ Σολάνα «το όλο θέμα, που έχει προκύψει με το λεγόμενο Σύνδρομο των Βαλκανίων, να ερευνηθεί... Και εάν αποδειχθεί πως τα όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου είναι επικίνδυνα, τότε οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν εάν θα τα κρατήσουν ή όχι»...

Οχι, ο Χαβιέ Σολάνα δεν πάσχει από «πολιτική σχιζοφρένεια». Είναι απλώς ίσως ένα από τα μεγαλύτερα «φαβορί» αμερικανο-ΝΑΤΟικο-ευρωπαίων για τη θέση του... επόμενου Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών!