Τώρα, που σ' όλη την Ευρώπη πλανιέται ο θάνατος από τις «ανθρωπιστικές» βόμβες του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας και όλου του λαού της, ίσως εισακουστεί η κραυγή - καταγγελία του Πέτερ Χάντκε για το έγκλημα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΜΜΕ. Καταγγελία, που αποσιωπήθηκε και συκοφαντήθηκε. Για δύο λόγους. Γιατί ο 58χρονος φημισμένος δραματουργός και πεζογράφος - ο γεννημένος στην Αυστρία νόθος μιας Σερβοβόσνιας πλύστρας και ενός Γερμανού στρατιώτη, έχοντας για πατριό έναν μέθυσο Γερμανό στρατιώτη - Χάντκε, ήταν πάντα κατήγορος του ναζισμού και ιμπεριαλισμού. Και γιατί, αυτός και ο Αγγλος ομότεχνός του Χάρολντ Πίντερ, ήταν οι μόνοι Ευρωπαίοι διανοούμενοι που ύψωσαν στεντόρεια φωνή διαμαρτυρίας για το έγκλημα της «νέας τάξης». Ο Χάντκε δεν κατήγγειλε μόνο το ΝΑΤΟ, τις κυβερνήσεις της ΕΕ και τα ψεύδη των δυτικών ΜΜΕ για όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις διαμελισμού της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Τόλμησε να διασχίσει στη διάρκεια των επιχειρήσεων τη θρυψαλιασμένη Γιουγκοσλαβία. Αποτέλεσμα πολλών ταξιδιών του είναι τα τέσσερα βιβλία - μαρτυρίες που έγραψε από το 1991 και εντεύθεν για τη διαμελιζόμενη, άλλοτε «γη της επαγγελίας» Γιουγκοσλαβία, το θεατρικό έργο «Το ταξίδι με το μονόξυλο» και το πρόσφατο «Ρωτώντας με δάκρυα στα μάτια» (μετάφραση Σπύρου Μοσκόβου, «Εξάντας») για το Κοσσυφοπέδιο, στο οποίο θ' αναφερθούμε.

«Ο Αρης επιτίθεται και από σήμερα η Γιουγκοσλαβία γίνεται πατρίδα όλων όσοι δεν έχουν μετατραπεί ήδη σε Αρειανούς», ήταν το «μήνυμα» του Χάντκε στις 24/3/1999, ημέρα έναρξης των βομβαρδισμών. Στη διάρκειά τους, ο Χάντκε δύο φορές διέσχισε οδικώς τη Γιουγκοσλαβία και το Κοσσυφοπέδιο και με δάκρυα στα μάτια κρατούσε σημειώσεις για την πολύπλευρη καταστροφή, την περηφάνια του σέρβικου λαού, την τερατωδία των αμερικανικών και ευρωπαϊκών ΜΜΕ, τη χρησιμοποίηση και συνενοχή της νατοποιημένης Ουγγαρίας και Βουλγαρίας. Ο Χάντκε παρορμητικός και οργισμένος περιγράφει αμέτρητες εικόνες του «πιο υποκριτικού πολέμου». Του πολέμου ενός «ανθρωπισμού που δεν κηρύσσει μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και τα επιβάλει με στρατιωτική βία». Ο Χάντκε κατέγραψε «πληγές θανάτου», που «θα χρειαστούν αιώνες μέχρι να επουλωθούν, να παραγραφούν, να εξαφανιστούν από τα χρωμοσώματα» στη χώρα, στα Βαλκάνια, στον κόσμο ολόκληρο και στην ανθρώπινη ιστορία» και στις 20/5/1999 προφητικά κραύγαζε: «Η καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας δεν είναι ακόμα πλήρως ορατή στον υπόλοιπο κόσμο: μια ενέδρα, όχι στο στο χώρο, αλλά στο χρόνο, που θα φέρει αργότερα την καταστροφή. Καλοπροαίρετοι άνθρωποι, πού είσαστε;».