Εβδομηντάχρονη σήμερα η Κ. Δημουλά, με «εφηβική» ορμή αλλά έμφορτη σοφίας, εξομολογείται, αισθάνεται, στοχάζεται ό,τι σημαίνει ζωή, θάνατος. Κοινωνία, άνθρωπος. Νιάτα, γηρατειά. Γέννα παιδιών και δημιουργίας. Μνήμη - λήθη. Η ποίησή της, άριστης δωρικής και λυρικής προσωδίας, πλάθει μια πάμπλουτη ανθρωποκεντρική «μυθολογία». Διαλογίζεται με τον αναγνώστη, απλά, ανθρώπινα, ευγενικά, τρυφερά, με κατανόηση, συγκατάβαση, μελαγχολία, ελπίδα, υπόκρυφη λεπτή ειρωνεία, αλλά και καυστικό χιούμορ. Προπαντός, κάνοντας «λιτανείες με φωνήεντα». Ψάχνοντας κι επιλέγοντας συνεχώς τη «Νυμφία λέξη». Γιατί «με λέξεις διαιωνίστηκε/ θέατρο παγκοσμίου ακουστικής η τραγωδία μας». Και «από μια λέξη ευλογημένη μπορούν/ να χορταστούν πεντακισχίλιοι». Με λέξεις, «καιρό επιφυλαγμένες στο αλάτι τους», χαράζει πανανθρώπινες αλήθειες. Θυμάται: «Νεότερη/ κατασκεύαζα κυρίως διαμαρτυρίες». Συλλογίζεται «ό,τι είναι φως δεν έπρεπε/ούτε στην ώρα του, καθόλου να πεθαίνει». Κραυγάζει σιωπηλά στον καιρό και στη φθορά «Μέριασε χρόνε να αισθανθώ». Ομολογεί «Ερασιτέχνης άνθρωπος είμαι/ πόσο καλύτερα παράπονα να φτιάξω;», αλλά και ονειρεύεται. Γιατί δε «Ζει κανείς μόνο μ' ένα ξερό μισθό», παρ' ότι δεν της δίνει το όνειρο. «Το όριο. Ως πού να κινδυνέψω./ Γιατί τότε πια δεν ήταν όνειρο./ Θά 'ταν γεράματα».

Και αυτά, σε ό,τι αφορά στη δημόσια εικόνα του υπουργού Υγείας. Γιατί, υπάρχουν κι άλλα, που αφορούν σε μη δημόσιες κινήσεις και ενέργειές του. Μαθαίνουμε, για παράδειγμα, ότι απαίτησε την κεφαλή επί πίνακι δημοσιογράφων, που παρουσίασαν και σχολίασαν αρνητικά την πρόσφατη εμφάνισή του. Και μη σπεύσει, να μας διαψεύσει. Οι πληροφορίες μας είναι απολύτως εξακριβωμένες.

Δυσκολίες εμφανίζονται στα «παντρολογήματα της κεντροαριστεράς» αλλά, όπως λέει το λαϊκό ρητό, «αν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός, τύφλα να 'χει ο πεθερός». Διότι, είναι τόσο μεγάλος ο έρωτας του Κ. Σημίτη για τις «άπορες κορασίδες» του ΣΥΝ, που μπορεί να ξεπεράσει τις όποιες αντιδράσεις του οποιουδήποτε «πεθερού» του ΠΑΣΟΚ, ώστε να μη ματαιωθεί αυτός ο «γάμος». Ενας εκ των «πεθερών», ο Κ. Λαλιώτης, αυτοανακηρυσσόμενος ιδιοκτήτης του ΠΑΣΟΚ, δηλώνει πως δε θα δεχτεί να του κάνουν έξωση οι... ενοικιαστές. Μα, δεν κινδυνεύει να πεταχτεί στο δρόμο, καθότι τα νέα ζευγάρια προτιμούν, συνήθως, να ζουν χωρίς τα πεθερικά, σε άλλο σπίτι. Ο Θ. Πάγκαλος - «κακιά πεθερά» εξ ιδιοσυγκρασίας - δήλωσε, μεταφέροντας και τη γνώμη του «αρχηγού» του, Β. Γιαννόπουλου, ότι διαφωνεί να «νυμφευτεί» το ΠΑΣΟΚ τις συγκεκριμένες «νύφες», επειδή δεν έχουν καθόλου «προίκα». (Μάλιστα τις χαρακτήρισε «αριστερά ρετάλια», εν αντιθέσει με τον ίδιο που, όταν τον «προξένευαν» στο ΠΑΣΟΚ, ήταν «αριστερό τσόλι»)...

Θρήνος και οδυρμός, όμως, επικρατεί και στις «νύφες της κεντροαριστεράς», που κινδυνεύουν να μείνουν στο ράφι, αν δεν καταφέρουν να «παντρευτούν» το Σημίτη, το Σκανδαλίδη και τον Πανταγιά. Ο Λ. Κύρκος αναφωνεί «έξεστι Παγκάλω ασχημονείν», κάνοντας «τα μούτρα κρέας» του Θόδωρου. Ο Ν. Μπίστης, επιδεικνύοντας συνεχώς τα «κάλλη» του, διαψεύδει τα περί «αριστερών της γυροβολιάς» κι ορκίζεται «αιώνια συζυγική πίστη» στον Δ. Ρέππα. Ο Π. Σκοτινιώτης προειδοποιεί τους «γαμπρούς» κι απειλεί τους «πεθερούς», πως αν στα «κανονίσματα» χαλάσει η «προξενιά» - εξαιτίας διαφωνιών για την προίκα και τη συγκατοίκηση, που, εκτός των άλλων, δε συνάδουν και με τον «εκσυγχρονισμό» - τότε υπάρχει ο κίνδυνος να έρθει ο μπαμπούλας της Δεξιάς και να κλέψει την «ανανέωση», όπως τα «τρία παιδιά Βολιώτικα που 'κλεψαν την Αννούλα». Κι η μόνη που δε φαίνεται ν' ανησυχεί είναι η Μαρία Δαμανάκη. Λέτε να «έχει δέσει το γάιδαρό της», υπογράφοντας «προγαμιαίο συμβόλαιο», όπως κάνουν οι σταρ του Χόλιγουντ;

Ελπίδα κι απαντοχή δίνει στον αγρότη η δημιουργία της Πανελλαδικής Αγροτικής Συσπείρωσης. Διότι από αυτή περιμένει να οργανώσει σωστά και να συντονίσει τους αγώνες για την επίλυση των προβλημάτων του και την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Περιμένει ακόμα να δώσει προοπτική στο αγροτικό κίνημα, προσανατολίζοντάς το στην πάλη για την εφαρμογή μιας άλλης αγροτικής πολιτικής - από μια άλλη, Λαϊκή Εξουσία - για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας και τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του ελληνικού λαού. Το γεγονός ότι την πρωτοβουλία για τη δημιουργία της ΠΑΣΥ πήραν στελέχη του αγροτικού κινήματος, που πρόσκεινται σε διαφορετικά πολιτικά κόμματα και δυνάμεις, εγγυάται την πλατύτητά της μέσα στον αγροτικό κόσμο και η «καθαρότητα» των στόχων και των σκοπών της, όπως παρουσιάζονται στη διακήρυξη που δόθηκε στη δημοσιότητα, εγγυάται την αποτελεσματικότητα των αγώνων της. Αλλά, αν η ΠΑΣΥ είναι η απαντοχή των αγροτών, ταυτόχρονα είναι και κίνδυνος για την κυβέρνηση και τις ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων. Γι' αυτό και εκπρόσωποί τους - ο υφυπουργός Γεωργίας Β. Αργύρης και ο πρόεδρος της ΣΥΔΑΣΕ Γ. Πίττας - προσπάθησαν, με δηλώσεις τους, να σμικρύνουν το εύρος και την προοπτική της και να εκβιάσουν τους αγρότες ώστε να μην συμμετάσχουν μαζικά. Ομως, μάταιος ο κόπος τους...

Ούτε πρωτοφανές είναι, ούτε καν περίεργο. Αλλωστε, ούτε οι πρώτοι είναι, ούτε οι τελευταίοι. Στις καπιταλιστικές κοινωνίες, οι δεσμοί της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας με τα μεγάλα συμφέροντα ήταν, είναι και θα είναι πάντα στενές και πολύμορφες. Για τους λόγους αυτούς, δε μας παραξενεύουν καθόλου, τα όσα έκανε προχτές πρωτοσέλιδο θέμα της η «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν». Τα σημειώνουμε όμως, μια και αποτελούν μια ακόμη απόδειξη του κανόνα.

Εχουμε και λέμε λοιπόν: Ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζ. Μπους, είναι σήμερα ανώτατος σύμβουλος του πολυεθνικού ομίλου «Καρλάιλ», ο οποίος ασχολείται με διάφορους τομείς, από τραπεζικές εργασίες μέχρι πωλήσεις οπλικών συστημάτων. Στον ίδιο όμιλο είναι διευθύνων σύμβουλος ο Τζ. Μπέικερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ενώ ο πρώην υπουργός Αμυνας, Φρανκ Καρλούτσι, κατέχει τη θέση προέδρου και ο Τζον Μέιτζορ, πρώην πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας δίνει τακτικά τις συμβουλές του.

Περιττό, βέβαια, να σημειώσουμε πως ο όμιλος «Καρλάιλ» είναι μια ιδιαίτερα κερδοφόρα πολυεθνική, με δισ. δολάρια κερδών ετησίως. Ε, πώς να το κάνουμε, όταν κλείνουν τις «δουλιές» ονόματα σαν τα προαναφερόμενα, όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές...

Τίποτε

ιδιαίτερο

χτες βράδυ,

στα δελτία,

δεν έβηξε

ο Ταδόπουλος,

δε γίνανε

καλλιστεία,

μόνο δυο γέροι

βρέθηκαν

νεκροί

απ' ασιτία!

*

Τίποτε

ιδιαίτερο

χτες βράδυ

στις οθόνες,

δεν είχε θύματα

τροχών

και υπουργών

κορόνες,

μόνο δυο νέοι

βρέθηκαν

νεκροί

από βελόνες!

Μετά το «πράσινο φως» που επέλεξε να δώσει προ ημερών το ΝΑΤΟ, προκειμένου οι γιουγκοσλαβικές δυνάμεις να περιπολούν κατά μήκος της λεγόμενης «ουδέτερης ζώνης» της σερβικής κοιλάδας του Πρέσεβο στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, τι θα συμβεί; Κατά τον ΓΓ του ΝΑΤΟ μάλλον ...τίποτε το φοβερό, γιατί «αν και στην περιοχή υπάρχει εμφανώς ένταση, το ΝΑΤΟ κινείται πολύ αποφασιστικά προς την αντιμετώπισή της».

Επιπλέον, τα χαρακτηριστικά των κυμάτων βίας που εξαπολύουν οι Αλβανοί εξτρεμιστές μπορούν να συμπυκνωθούν στο εξής ένα κατά τον Τζ. Ρόμπερτσον: «Είναι εξαιρετικώς τοπικές οι επιθέσεις, κάτι που σχετίζεται με το γεγονός πως αυτοί οι ταραχοποιοί, αυτές οι ένοπλες ομάδες Αλβανών - και άλλοι- ξέρουν πως ο χρόνος τους τελειώνει»...

Τώρα, μάλιστα.. Οι λαοί της Βαλκανικής μπορούν (και πάλι) να κοιμούνται ανήσυχοι...