Στην Ελλάδα έχουμε προεκλογική περίοδο και οι Κ. Σημίτης και Κ. Καραμανλής ασκούνται στο γνωστό ψηφοθηρικό άθλημα των υποσχέσεων και της παροχολογίας. Τα πραγματικά σχέδιά τους θα τ' ανοίξουν μετά τις εκλογές κι όποιος εργαζόμενος δεν προβλέπει ότι θα είναι ανάλογα με τα προαναφερόμενα στη Δυτική Ευρώπη είναι περισσότερο κι από αφελής.

Αντίθετος με την κοινοτική νομοθεσία είναι ο νόμος 3037 του 2002, λέει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και, βέβαια, ζητά τη σχετική συμμόρφωση. Θυμίζουμε ότι ο νόμος αυτός απαγορεύει τα ηλεκτρονικά παιγνίδια σε δημόσιους χώρους και είχε ψηφιστεί μετά το γνωστό σκάνδαλο με τα «φρουτάκια» και της μαζικής μετατροπής των παιγνιδιών αυτών σε μηχανές παράνομου τζόγου. Η ομαδοποίηση των τυχερών παιγνιδιών με τα ψυχαγωγικά είναι αυθαίρετη, λέει η Κομισιόν και σημειώνει ότι ο νόμος παραβιάζει την κοινοτική νομοθεσία, περί ελεύθερης διακίνησης εμπορευμάτων και υπηρεσιών.

Σωστή η Κομισιόν... Πάνω απ' όλα, οι τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ, μία εκ των οποίων είναι και η προαναφερόμενη. Κι αν δε συμμορφωθούμε, υπάρχει και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Αλλωστε, από τζόγο, άλλο τίποτε στην Ελλάδα. Δε χάλασε ο κόσμος να προστεθούν μερικά ακόμη...

«Ο γρίφος του προτεινόμενου εκλογικού νόμου είναι το ίδιο καλπονοθευτικός όπως και του προηγούμενου. H αναμεταξύ τους διαφορά είναι... ψίχουλα. Ψίχουλα προς τους Αριστερομπίστηδες και προς τις παραφυάδες των δύο κομμάτων. Οι πρώτοι (οι Μπίστηδες ντε) εξασφαλίζουν άλλοθι συνεργασίας, καθώς και θώκους, μισθούς, γραμματείς και μπέιμπι σίτερ για τα μωρά τους. Οι δεύτεροι, οι τάχα μου δυσαρεστημένοι των δύο μεγάλων κομμάτων που ελπίζουν στο 3%, θα εξαργυρώσουν το ποσοστό τους με τους ίδιους θώκους, τους ίδιους μισθούς και τις ίδιες... μπέιμπι σίτερ. Με απλά λόγια, το προτεινόμενο νομοσχέδιο είναι ένα συμβόλαιο επιχειρηματικής συναλλαγής. Το υπογράφεις; E, τότε ελπίζεις να αρπάξεις μικρό μερίδιο από τη λεία της εξουσίας. Ετσι ο Σημίτης - για λογαριασμό και του Καραμανλή - ψαρεύει αριστεροδεξιούτσικα δεκανίκια. Προκειμένου να έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας με την εξής σύνθεση: Πρωθυπουργός ο δικομματισμός, υπουργοί από το πρώτο κόμμα και υφυπουργός η ΕΛΑΔΕ. H εποχή της Επαιτείας Λοιπών Αριστερών Δυνάμεων Ελλάδος μόλις άρχισε!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των «Νέων» της περασμένης Πέμπτης.

Πάει κι αυτό το «οχυρό», σκορπίζοντας απογοήτευση σε όσους έχουν ακόμη αυταπάτες, για το βαθιά ταξικό και ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ. Μιλάμε για την προχτεσινή απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σύμφωνα με την οποία επιτρέπεται στις χώρες - μέλη «η συνύπαρξη Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών (ΓΤΟ) και συμβατικών καλλιεργειών». Απόφαση, η οποία, ουσιαστικά, δεν επιτρέπει στις χώρες - μέλη, να απαγορεύσουν - αν το επιθυμούν - την καλλιέργεια μεταλλαγμένων στο έδαφός τους. Είχε προηγηθεί, βέβαια, μια μέρα πριν, ανάλογη απόφαση των υπουργών Γεωργίας της ΕΕ, με την οποία επήλθε η ουσιαστική άρση της απαγόρευσης. Οσο για τη στάση του Ελληνα υπουργού Γεωργίας, Γ. Δρυ, αφού συμφώνησε με την άρση, ζήτησε τη θεσμοθέτηση κοινοτικής νομοθεσίας, ώστε να μην επιμολύνονται από τους ΓΤΟ οι συνυπάρχουσες συμβατικές και βιολογικές καλλιέργειες...

Εκτός πολλών άλλων, φαίνεται πως ο Γ. Δρυς έχει κατά νου την επιβολή περιορισμών στην ...ελευθερία διακίνησης των ανέμων, των μελισσών και των κάθε λογής εντόμων και πτηνών του ουρανού...

Εντονες είναι οι φήμες, όπως διαβάζουμε και ακούμε σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, για την απομάκρυνση του Λ. Αντωνακόπουλου, νυν προέδρου του ΟΤΕ και πρώην του ΣΕΒ (είχαν δύο προέδρους οι βιομήχανοι τότε) από την ηγεσία του Οργανισμού. Οπως λέγεται, η κυβέρνηση επιθυμεί μεν την απομάκρυνσή του, αλλά δυσκολεύεται «να βρει ικανό όνομα», για να του αναθέσει την προεδρία του ΟΤΕ!

Εμείς θα της προτείναμε να αναθέσει το τιμόνι του ΟΤΕ, στον άλλο πρόεδρο του ΣΕΒ, τον Οδ. Κυριακόπουλο, αλλά θα ...ξεμείνει ο ΣΕΒ, διότι, μετά από το διορισμό του Αντωνακόπουλου, άλλαξε το καταστατικό του και εφεξής εκλέγει έναν πρόεδρο... Φανταζόμαστε, όμως, ότι, από τα πολλά στελέχη που διαθέτει ο ΣΕΒ στις γραμμές του, θα υπάρχουν αρκετοί πρόθυμοι να βοηθήσουν το έργο της κυβέρνησης...

Οι πρόγονοι των Αμπορίτζινες (συγγενείς φυλών της Κεντρικής και Νότιας Ινδίας, της Σρι Λάνκα, της Μαλαισίας και των Φιλιππίνων) πριν 40.000 και πλέον χρόνια, περνώντας το χαμηλό, τότε, επίπεδο της θάλασσας έφτασαν στην Αυστραλία. Χωρισμένοι σε 500 φυλές (κάθε φυλή είχε τη γλώσσα της) ζούσαν σαν νομάδες, υπό καθεστώς κοινοκτημοσύνης, εδαφικής και οικονομικής ανεξαρτησίας, αλλά και ειρηνικής εμπορικής ανταλλαγής μεταξύ των φυλών. Στα 1788, μεταφέρθηκε στο Σίδνεϊ η πρώτη ομάδα καταδίκων και δημιουργήθηκε ο πρώτος βρετανικός οικισμός. Τότε άρχισε η σφαγή των Αμπορίτζινες, η οποία κορυφώθηκε μετά το 1820, με την εκούσια μετανάστευση εποίκων, και χρυσοθήρων. Λόγω της μαζικής εξόντωσης οι Αμπορίτζινες κατέφυγαν στις πιο άγονες περιοχές, όπου ζουν και σήμερα. Τον 19ο αιώνα αριθμούνταν σε 300.000. Με την ομοσπονδοποίηση των αποικιών (1900) και μέχρι το 1966 απέμειναν μόνο 40.000, και ελάχιστες από τις γλώσσες τους διασώθηκαν.

Υπ' αυτό το πρίσμα, η δήλωση Χαταμί, αυτήν τη βδομάδα, ότι «ο Λευκός Οίκος επιτίθεται κατά του λαού και της κυβέρνησης του Ιράν και θέλει να ανατρέψει την κυβέρνηση του Ιράν», αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία.

Το ότι το Ιράν βρίσκεται στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον δεν είναι μυστικό. Οι κατηγορίες του Αμερικανού Προέδρου, Τζορτζ Ουόκερ Μπους, περί «υπόθαλψης τρομοκρατών» από την Τεχεράνη, αυτήν τη βδομάδα, και η αξίωση να «παραδοθούν» στην Ουάσιγκτον όποια μέλη της αλ Κάιντα έχει συλλάβει η Τεχεράνη, είναι απλώς η συνέχεια μια εκτεταμένης εκστρατείας. Οι κατηγορίες περί ύπαρξης πυρηνικού προγράμματος κατασκευής όπλων, εν μέσω της ανολοκλήρωτης έρευνας της ΙΑΕΑ - τις οποίες υιοθέτησε ακρίτως η ΕΕ, απειλώντας με περιστολή των εμπορικών σχέσεων, με αποτέλεσμα την ακύρωση της επίσκεψης Χαταμί στο Βέλγιο -, η υποκίνηση διαδηλώσεων και εντάσεων στο εσωτερικό του Ιράν από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι «αψιμαχίες» με άλλες δυτικές χώρες (π.χ. Καναδάς), όπως και άλλα γεγονότα, συμπληρώνουν το υπόβαθρο της κλιμακούμενης κρίσης.

Θα αποτελέσει η Τεχεράνη επόμενο στόχο της ελίτ περί τον Μπους - την ώρα που οι ΗΠΑ καλά καλά δεν έχουν επιβάλει την «κυριαρχία» τους στο κατεχόμενο Ιράκ; Δεν αποκλείεται, αν ο Ντόναλντ Ράμσφελντ έχει τον τρόπο του. Αλλά μια τέτοια επιλογή μοιάζει παράλογη κι αυτοκαταστροφική, για πάρα πολλούς λόγους...