Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτός είναι ο καπιταλιστικός παράδεισος των χωρών με «ισχυρές οικονομίες», με τις οποίες «θέλουμε να συγκλίνουμε», που «έχουμε κοινά οράματα για την ανάπτυξη και τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας», όπως ισχυρίζεται και η ελληνική κυβέρνηση, όπως επίσης αποτελεί στόχο της ΝΔ και μεγάλη αυταπάτη του ΣΥΝ... Θαυμάστε τους!

Σκότωσε τον φίλο του. Και μετά τεμάχισε το πτώμα, για να εξαφανίσει τα ίχνη του εγκλήματός του. Τελικά, όμως, συνελήφθη και δικάστηκε. Και παρότι ομολόγησε το έγκλημα - δικαιολογούμενος ότι βρισκόταν σε άμυνα - παρότι παλιότερα ήταν ο βασικός ύποπτος για την εξαφάνιση της γυναίκας του και μιας φίλης της, τελικά, αθωώθηκε. Ναι, αθωώθηκε. Μάλιστα, επειδή το ακροατήριο του δικαστηρίου δεν πίστευε στ' αυτιά του, η δικαστής είπε επί λέξει: «Για να μην έχετε αμφιβολία, η απόφαση είναι αθωωτική».

Αν απορείτε, σας πληροφορούμε, επίσης, ότι το γεγονός συνέβη στις ΗΠΑ και ο αθώος πλέον κατηγορούμενος είναι δισεκατομμυριούχος...

Πολύ ...πρωτότυπες οι διαφημίσεις του κρατικού λαχείου «EXTRA 5». Πριν από καιρό, εμφάνιζε τους πλούσιους να διαδηλώνουν, από το φόβο μην πυκνώσουν οι τάξεις των εκατομμυριούχων, από τους νέους τυχερούς του λαχείου... Εδώ και λίγο καιρό, οι σχετικές διαφημίσεις ...αναβαθμίστηκαν. Εμφανίζουν κάποιον υπερτυχερό του «ΕΧΤΡΑ 5» να τηλεφωνεί από την προεδρική σουίτα πολυτελούς ξενοδοχείου σε υπάλληλο γένους θηλυκού, από την οποία ζητά να του φέρει σαμπάνια παγωμένη. Αλλά ο υπερτυχερός δεν έχει διάθεση μόνο να πιει παγωμένη σαμπάνια, καθώς φέρεται να λέει στη συνέχεια «και πού είσαι, τώρα που λείπουν τα παιδιά, φόρα και κάτι ανάλαφρο πάνω σου...».

Παρλαπίπες νεόπλουτων, θα πείτε. Δε λέμε όχι. Σημειώνουμε, όμως, ότι οι ανοησίες - πολλές φορές μέχρι χυδαιότητας, σε ώρες μεγάλης ακροαματικότητας μάλιστα και από παιδιά - ταιριάζουν απόλυτα με τις ...ηθικές αξίες στην εποχή του καπιταλιστικού εκσυγχρονισμού, που διακηρύσσει, σε όλους τους τόνους, την πρώτιστη ηθική αξία των ημερών μας. Αυτήν της «κονόμας» και της «αρπαχτής» με κάθε τρόπο και κάθε μέσο. `Η, επί το λαϊκότερον, «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι...». Και μετά δηλώνουν έκπληκτοι για τα συντηρητικά στερεότυπα των νεοελλήνων, την οπισθοδρόμηση των αντιλήψεων της κοινωνίας, κλπ., κλπ.

Η είδηση θα μπορούσε να περάσει εντελώς απαρατήρητη. Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη ευρωπαϊκή εταιρία, που κηρύσσει πτώχευση. Η γερμανική εταιρία ΙG Farben, όμως, δεν είναι οποιαδήποτε εταιρία. Στη δεκαετία του 1930 αναδείχτηκε σ' έναν από τους μεγαλύτερους γερμανικούς κολοσσούς της χημικής βιομηχανίας, σε στενή συνεργασία με το ναζιστικό καθεστώς. Εγινε ακόμη μεγαλύτερη στη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, αφού - εκτός πολλών άλλων - προμήθευε το αέριο Zyklon, με το οποίο δηλητηριάζονταν οι κρατούμενοι στα φασιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και χρησιμοποίησε τουλάχιστον 80.000 κρατούμενους και αιχμαλώτους πολέμου σε εργοστάσιο χημικών, που διατηρούσε κοντά στο Αουσβιτς. Μετά την ήττα της φασιστικής Γερμανίας, οι Δυτικοί Σύμμαχοι κατάσχεσαν τα περιουσιακά στοιχεία της ΙG Farben, πλην των ακινήτων και με τα πρώτα έφτιαξαν τους κατοπινούς κολοσσούς της γερμανικής χημικής βιομηχανίας Hoesct, Bayer και Basf. Η ΙG Farben διατήρησε την τεράστια ακίνητη περιουσία της και πέντε δεκαετίες τώρα διαπραγματεύεται τη μετοχή της και κάνει χρηματιστηριακά παιχνίδια, πουλώντας ακίνητα. Σύμφωνα, με ορισμένους, ακόμη και σήμερα η ΙG Farben διαθέτει 500 ακίνητα συνολικής αξίας 38 εκατομμυρίων ευρώ.

Οσοι εκ των δεκάδων χιλιάδων, τότε κρατουμένων, που δούλευαν στα εργοστάσιά της σε απάνθρωπες συνθήκες, μ' ένα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό, προσέφυγαν στη γερμανική δικαιοσύνη, αποκόμισαν τελικά μια «δικαίωση», η οποία αντιπροσώπευε κάποιες εξευτελιστικές αποζημιώσεις...

Μια οικογένεια πούλησε το Δεκέμβρη του 2002 δυο από τα 15 συνολικά παιδιά της ηλικίας 12 και 13 ετών αντίστοιχα σε αγρότες, έναντι 110 ευρώ και ενός... χοίρου για τα Χριστούγεννα. Η οικογένεια αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ζώντας σε άθλιες συνθήκες χωρίς νερό και ηλεκτρικό, με μοναδικό εισόδημα τα επιδόματα που έπαιρνε για τα ανήλικα παιδιά και μια ισχνή οικονομική βοήθεια από το δήμο. Τα δυο παιδιά κατέληξαν να είναι δούλοι στα χωράφια του αγοραστή τους.

Το περιστατικό καταγράφτηκε στη Ρουμανία και σύμφωνα με τις αρμόδιες υπηρεσίες δεν είναι το μοναδικό, αφού τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η εκμετάλλευση παιδιών έχει προσλάβει τεράστιες διαστάσεις στη χώρα. Η φτώχεια και η εξαθλίωση του ρουμάνικου λαού που ακολούθησαν την ανατροπή του σοσιαλισμού στη χώρα, οδήγησαν στο να εξισωθεί η παιδική ζωή με την τιμή ενός χοίρου. Και προς αναγνώριση των υπηρεσιών της αντεπανάστασης, η ΕΕ σπεύδει να χαρακτηρίσει τη Ρουμανία «υποψήφια προς ένταξη χώρα», ενώ το ΝΑΤΟ θα τη «χαίρεται» από το 2004 και επίσημα πλέον σαν μέλος της λυκοσυμμαχίας.

Πρόσφατα, με την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής του «Αγιοι της κόλασης» (εκδόσεις Γαβριηλίδης), διαπιστώνουμε ότι ο Β. Μαζωμένος είναι μια, εν γένει, ποιητική φύση. Οπως στις ταινίες του, έτσι και σ' αυτή την - επίσης αλληγορικά τιτλοφορημένη - συλλογή του, επηρεασμένος από το Δάντη, διεκτραγωδεί αλληγορικά τη μακραίωνη κάθοδο του ανθρώπου - «έκπτωτου αγγέλου» στην «κόλαση» και τον πόθο του για «καθαρτήρια» άνοδό του στον «παράδεισο». Ο Β. Μαζωμένος «σμιλεύει» ποιήματα με λέξεις ελάχιστες, απέριττες, οικείες, αλλά κατάφορτες νοημάτων, πλάθοντας ολιγόστιχα ποιήματα, αλλά και αρκετά υποδειγματικής οικονομίας χαϊκού, (θυμίζουμε ότι το χαϊκού είναι μια μακραίωνη ιαπωνική ποιητική παράδοση). Παραθέτουμε χαρακτηριστικά χαϊκού από τη συλλογή αυτή: «Ενώπιόν μου,/ το άσυλο που καλείται αιωνιότητα». «Ενώπιόν μου η σύντηξη των ψυχών». «Τι άλλο θα μπορούσε να σώσει/ τα φτερά των αγγέλων;/ Τις νύχτες στα βαλτόνερα,/ τα αλείφουν με μανία». «Αλλης γενιάς θνητός./ Χωρίς αγοραστή ακόμα». «Μικρός αιών/ σκιρτούσε στις πέτρες/ γκρίζου ερειπίου». «Δέστε./Ο γυάλινος κόσμος θρυμματίζεται»./ «Ο Κήπος λείπει/ και η μαύρη λίθος του κακού/ διαπυείται». «Ενα γένος νύχτες,/ χύνεται αιμορραγώντας». «Ελα,/ να φτιάξουμε μια θύελλα».

Γρηγοριάδης Κώστας

Ενθερμος υποστηρικτής της κυβέρνησης του Τζορτζ Μπούς αλλά και της εκστρατείας κατά του Ιράκ, ο διαπλεκόμενος μεγιστάνας δε δίστασε να πάει ενάντια σε ολόκληρο τον ιταλικό λαό που απαιτούσε τη μη εμπλοκή της χώρας. Μετά την πολύνεκρη επίθεση ο Μπερλουσκόνι έσπευσε να υπεραμυνθεί των επιλογών του, τονίζοντας ότι η Ιταλία «έκανε το ιστορικό της καθήκον απέναντι στους συμμάχους». Παράλληλα απέκλεισε οποιαδήποτε ενδεχόμενο αποχώρησης των ιταλικών δυνάμεων κατοχής, ενώ ήδη αποστέλλει καινούρια δύναμη 75 καραμπινιέρων στο Ιράκ.

Ωστόσο, η ήδη προβληματική κυβέρνηση Μπερλουσκόνι βάλλεται πλέον από παντού. Η σαθρότητα της «μη πολεμικού χαρακτήρα» συμμετοχής των ιταλικών δυνάμεων (όπως τη χαρακτήριζε ο Μπερλουσκόνι μπροστά στην τεράστια λαϊκή αντίδραση) αποδείχτηκε περίτρανα και η Ιταλία, όπως επισημαίνει και η εφημερίδα «La Repubblica», πληρώνει την απόφασή της.

Την Παρασκευή ο Μπερλουσκόνι από τις Βρυξέλλες δήλωσε ότι προσπάθησε «να αποθαρρύνει τον Πρόεδρο Μπούς από την ιδέα της στρατιωτικής επέμβασης» και ότι συμφώνησε όταν είδε «ότι δε γινόταν αλλιώς»... Είναι ωστόσο προφανές ότι αστειότητες τέτοιου τύπου δεν μπορούν να αποκρύψουν το ρόλο της κυβέρνησής του.