Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν είναι, όμως, λιγότερο σοβαρές και βαριές οι ευθύνες της ΝΔ και του Κ. Καραμανλή. Πρώτον, γιατί συμφώνησαν και υποστήριξαν από την πρώτη στιγμή το «σχέδιο Ανάν» και τις προαναφερόμενες αποφάσεις και ενέργειες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, γιατί συνεχίζουν, ως κυβέρνηση πλέον, στην ίδια ακριβώς πορεία, με άλλοθι τη συμφωνία της Νέας Υόρκης. Τρίτον, γιατί έρχονται κι αυτοί να ασκήσουν πιέσεις στην κυπριακή ηγεσία, παρά τα όσα αντίθετα λένε δημοσίως, περί συμπαράστασης σε ό,τι η τελευταία αποφασίζει. Γεγονός, το οποίο γίνεται ολοφάνερο, από την εσπευσμένη ανακοίνωση της συμμετοχής του Κ. Καραμανλή -μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ - στην τετραμερή της Λουκέρνης, πριν το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου συζητήσει και αποφασίσει τη στάση και τακτική της κυπριακής ηγεσίας.

«Αναφερθήκαμε στο παλιό που έχει κουράσει. Ποιο είναι το παλιό,τι σημαίνει το νέο;

Μιλήσαμε για νέες πολιτικές. Μέσα από ποιες συλλογικές διαδικασίες διαμορφώθηκαν; Ποιες είναι οι κατευθύνσεις;

Μιλήσαμε ακόμη και για τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Ποιοι χωράνε σε αυτή, με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε;..

...Ολα αυτά τα ερωτήματα, που δεν απαντήθηκαν προεκλογικά και βεβαίως δεν έχουν απαντηθεί ακόμη, ανέδειξαν την έλλειψη ενός σαφούς πολιτικού στίγματος...».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από άρθρο, που φιλοξενείται στην προχτεσινή «Ελευθεροτυπία». Και δε φέρει την υπογραφή κάποιου μεσαίου ή ευρισκόμενου στο περιθώριο στελέχους της πρώην κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, όπως θα πίστευε ο καθένας, αλλά της Φ. Γεννηματά, μέλους του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ και υπερνομάρχη Αθήνας - Πειραιά. Γι' αυτό και το αναδημοσιεύουμε. Οταν ένα μέλος του ΕΓ κάνει τις παραπάνω διαπιστώσεις - έστω και υπό μορφή ερωτημάτων - τότε ο καθένας μπορεί να καταλάβει πόσο περισσότερο αρχηγικό κόμμα - και αντίστοιχα λιγότερο συλλογικό, δημοκρατικό, κλπ. - έγινε το ΠΑΣΟΚ με την αναρρίχηση του Γ. Παπανδρέου και, ιδιαίτερα, με την πολυδιαφημισμένη προσφυγή στη βάση...

Η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο παραμένει άκρως τεταμένη και κρίσιμη και κανείς δεν τολμά να προβλέψει τις δρομολογούμενες - έτσι κι αλλιώς - σοβαρές παρενέργειες των εξελίξεων αυτών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Το βασικό θέμα, όμως, δε βρίσκεται στην εκτίμηση της σημερινής κατάστασης. Ούτε στους σοβαρότατους κινδύνους, για την ασφάλεια και σταθερότητα ολόκληρης της περιοχής, που μπορούν να δρομολογηθούν με μοχλό τις δραματικές εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο. Το κύριο ζήτημα βρίσκεται στην ανάδειξη των βαθύτερων αιτιών, που οδήγησαν στα δραματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών. Με άλλα λόγια, στην ιμπεριαλιστική πολιτική και τακτική του «διαίρει και βασίλευε», στις πολύμορφες επεμβάσεις και ανταγωνισμούς των «μεγάλων δυνάμεων», στο ΝΑΤΟικό πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία και τη μετατροπή του Κοσσυφοπεδίου σε ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο, στην καλλιέργεια του εθνικισμού και του θρησκευτικού φανατισμού. Οσο οι αιτίες αυτές θα υπάρχουν και θα λειτουργούν, όσο θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και κάθε λογής «πρόθυμους συνεργάτες» -πολύ περισσότερο όταν αυτοί είναι κυβερνώντες- τόσο θα μεγαλώνουν τα προβλήματα, οι κίνδυνοι και οι απειλές.

Οι εργαζόμενοι, οι λαοί των βαλκανικών χωρών, έχουν σήμερα την ύψιστη υποχρέωση, να πάρουν στα δικά τους χέρια την υπεράσπιση της ειρήνης και της ασφάλειας. Για να αποτρέψουν τα χειρότερα και να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις απεγκλωβισμού των χωρών τους απ' το θανάσιμο αγκάλιασμα του ιμπεριαλισμού.

«Δεν υπάρχει περίπτωση συμμετοχής ΝΑΤΟικών δυνάμεων στο θέμα της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων». Τις διαβεβαιώσεις αυτές μοίραζε προεκλογικά ο τότε υπουργός Εθνικής Αμυνας Γ. Παπαντωνίου, παρά τα όσα αντίθετα είχε αποκαλύψει ο «Ριζοσπάστης» και όσα σχετικά έγραφαν και άλλες εφημερίδες. Τώρα, «τσακώνονται» με τους νυν κυβερνώντες, για την πατρότητα της ιδέας και το ποιος δρομολόγησε τις σχετικές διαδικασίες. Κι όμως, έχουν το θράσος, να περπατάνε ανάμεσά μας, να εμφανίζονται στα τηλεοπτικά «παράθυρα», να εκπροσωπούν το 40% του ελληνικού λαού...

Ας το σκεφθούν όσοι τους ψήφισαν. Εστω και εκ των υστέρων...

Αδειο είναι το ταμείο επιδότησης ελαιολάδου, λένε οι σχετικές πληροφορίες. `Η, για να είμαστε περισσότερο ακριβείς, διαθέτει μόλις ένα (1) εκατ. ευρώ, που φτάνει και δε φτάνει για την επιδότηση 900 τόνων. Από την άλλη, περίπου 20.000 παραγωγοί δεν είχαν πάρει ούτε λεπτό, μέχρι τις 5 Μάρτη, με τη δικαιολογία ότι οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών δεν είχαν αποστείλει τις καταστάσεις πληρωμής, ενώ, γύρω στις 70.000 ανέρχονται οι ενστάσεις. Κι όλ' αυτά, χωρίς να υπολογίζεται η εξόφληση της επιδότησης σε όσους έχουν πάρει προκαταβολή, καθώς και της επιδότησης στις βρώσιμες ελιές.

Και μπορεί, βέβαια, η ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας να λέει προς κάθε κατεύθυνση ότι μελετά διάφορα σενάρια και σχέδια, επιχειρώντας να καθησυχάσει τους ελαιοπαραγωγούς, αλλά το γεγονός και μόνο πως επαναλαμβάνει, ξανά και ξανά, ότι η όποια λύση θα προκύψει σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΕ), δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Οι ελαιοπαραγωγοί μπορούν και πρέπει να απαιτήσουν αγωνιστικά και με κάθε μέσο και τρόπο την πληρωμή ολόκληρης της επιδότησης, για όλες τις παραγόμενες ποσότητες ελαιολάδου, είτε συμφωνεί η ΕΕ, είτε όχι. Και όχι μόνον αυτό, αλλά να συνδέσουν τον αγώνα τους αυτό, με την τρέχουσα τις μέρες αυτές αναθεώρηση του καθεστώτος στο λάδι, την καταγγελία και απόκρουση των νέων, αρνητικών προτάσεων της Κομισιόν.

Δεν αστειευόμαστε. Σοβαρολογούμε, μιλώντας εμμέσως για το βιβλίο των Ελένης Νικολαΐδου - Χρήστου Κάτσικα «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην αρχαία Ελλάδα - Οι αθέατες πλευρές» (εκδόσεις «Σαββάλα»), το οποίο διαφέρει από όσα βιβλία, παραγνωρίζοντας τις ιστορικές πηγές, ωραιοποιούν και εξαγνίζουν τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες, παρασιωπώντας πολύμορφες (οικονομικο-πολιτικές, επεκτατικές, παράνομες πολιτογραφήσεις, επαγγελματοποιήσεις, δωροδοκήσεις αθλητών και ελλανοδικών, βίαιες και θανάσιμες «πρωταθλητικές» κ.ά.) «ασκήμιες» των διοργανωτών, αρχόντων του πλούτου και της εξουσίας, παραγόντων κλπ. Πολλοί αρχαίοι φιλόσοφοι, ποιητές και ιστορικοί κατέλιπαν την αποκαλυπτική κριτική τους για ποικίλα βλαβερά - και για τους αθλητές - φαινόμενα σε διάφορους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο ρεαλιστής Ευριπίδης, λ.χ., έλεγε: «Στην Ελλάδα είναι χιλιάδες τα κακά, κανένα όμως χειρότερο από το γένος των αθλητών». Ας δούμε, όμως, τους βασικότερους όρους της αρχαίας «εκεχειρίας», την οποία επικαλέστηκαν, ώστε να την παραβούν οι δικομματικοί εταίροι: Ανακήρυξη της διοργανώτριας πόλης - κράτους ως ουδέτερης και απαραβίαστης. Απαγόρευση εισόδου σ' αυτήν όπλων και στρατού. Παύση των εχθροπραξιών της διοργανώτριας πόλης, αλλά και όλων των συμμετεχόντων στους Ολυμπιακούς, χωρών. Για το πόσο σέβονται την εκεχειρία η συμμετέχουσα σε εχθροπραξίες Ελλάδα, οι ΗΠΑ, η Αγγλία και συμμέτοχες στους αγώνες χώρες, «μιλά» ο γύρω μας ζόφος... Οι αγώνες του 2004 μόνον Ανολυμπιακοί θα έπρεπε να λέγονται.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αφορμή στάθηκε η άρνηση των αρχών της Αντζαρίας να επιτρέψουν στον Σαακασβίλι να εισέλθει στην περιοχή τους την περασμένη Κυριακή. Ωστόσο, από την Παρασκευή ο Γεωργιανός Πρόεδρος απειλούσε ότι θα «επανεντάξει την Αντζαρία στη Γεωργία με οποιονδήποτε τρόπο». Μετά τα γεγονότα της Κυριακής ακολούθησε η επιβολή οικονομικού εμπάργκο κατά της αυτόνομης επαρχίας όπως και ο ναυτικός αποκλεισμός της. Ωστόσο, την Πέμπτη ο Σαακασβίλι, μετά τη διαμεσολάβηση και της Προέδρου της Γεωργιανής Βουλής Νίνο Μπουρντζανάτζε, συναντήθηκε με τον Αμπασίτζε και έλυσαν την «παρεξήγηση».

Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων η συμφωνία που έλυσε την κρίση προβλέπει, μεταξύ άλλων, τον αφοπλισμό της πολιτοφυλακής της Αντζαρίας, το άνοιγμα των τελωνείων της στους Γεωργιανούς επιθεωρητές και τη συμμετοχή της επαρχίας στην προεκλογική εκστρατεία για τις βουλευτικές εκλογές της 28ης Μαρτίου. Πρόκειται ουσιαστικά για την αποστέρηση των βασικότερων προνομίων της.

Σε περίπτωση που αυτά τελικά εφαρμοστούν θα πρόκειται για μια κατά κράτος ήττα του Αμπασίτζε. Το πρώτο «τεστ» για το κατά πόσο μπορούμε να μιλάμε για μια αλλαγή στις ισορροπίες θα είναι η προσεχής εκλογική διαδικασία. Ωστόσο, το σίγουρο είναι ότι και οι δύο ηγέτες δε θα πάψουν να υποσκάπτουν ο ένας τον άλλο με απρόβλεπτες συνέπειες για την περιοχή.