Βεβαίως, οι μεγαλύτερες και πολύ βαριές ευθύνες ανήκουν στην προηγούμενη κυβέρνηση του Κ. Σημίτη και τον Γ. Παπανδρέου, ως υπουργό Εξωτερικών. Αυτοί, πρώτοι, όχι μόνον αποδέχτηκαν το διχοτομικό έκτρωμα, που ονομάζεται «σχέδιο Ανάν» και την ακόμη περισσότερο εκτρωματική και άκρως εκβιαστική διαδικασία επιβολής του, αλλά και πανηγύρισαν για τις δήθεν νέες προοπτικές λύσης του Κυπριακού. Και το ακόμη χειρότερο, άσκησαν έντονες πιέσεις στην κυπριακή ηγεσία να αποδεχτεί τα προαναφερόμενα εκτρώματα και να υπογράψει τη θλιβερή, αδιέξοδη και επικίνδυνη συμφωνία του Φλεβάρη στη Νέα Υόρκη.

Δεν είναι, όμως, λιγότερο σοβαρές και βαριές οι ευθύνες της ΝΔ και του Κ. Καραμανλή. Πρώτον, γιατί συμφώνησαν και υποστήριξαν από την πρώτη στιγμή το «σχέδιο Ανάν» και τις προαναφερόμενες αποφάσεις και ενέργειες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, γιατί συνεχίζουν, ως κυβέρνηση πλέον, στην ίδια ακριβώς πορεία, με άλλοθι τη συμφωνία της Νέας Υόρκης. Τρίτον, γιατί έρχονται κι αυτοί να ασκήσουν πιέσεις στην κυπριακή ηγεσία, παρά τα όσα αντίθετα λένε δημοσίως, περί συμπαράστασης σε ό,τι η τελευταία αποφασίζει. Γεγονός, το οποίο γίνεται ολοφάνερο, από την εσπευσμένη ανακοίνωση της συμμετοχής του Κ. Καραμανλή -μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ - στην τετραμερή της Λουκέρνης, πριν το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου συζητήσει και αποφασίσει τη στάση και τακτική της κυπριακής ηγεσίας.