Το «χαρτάκι» που έλαβαν από την εργοδοσία κοινό, όπως και η στόχευσή τους: Να συκοφαντήσουν τους εργάτες, να δυσφημίσουν τα ταξικά συνδικάτα της «Ζώνης», που τόλμησαν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν το στοιχειώδες. Να λειτουργεί δηλαδή στο χώρο του Σχιστού συνδικαλιστικό παράρτημα. Και τι δεν εκτόξευσαν ενάντια στα συνδικάτα. «Μαφιόζικες πρακτικές», «επαγγελματίες εργατοπατέρες» ακόμα και «νονούς» τους είπαν. Λάσπη και μόνο λάσπη. Γιατί το σύστημα της εκμετάλλευσης που υπεραμύνεται η εργοδοσία και οι εφημερίδες της - όταν τα ΜΑΤ και η βία δεν μπορούν να επιβληθούν - μόνο αυτά τα όπλα διαθέτει. Αυτά αναπαράγουν κατά παραγγελία και οι «κίτρινες» και οι «σοβαρές» φυλλάδες τους.
Τους πόνεσε γιατί τα ταξικά συνδικάτα δε λένε να συμμορφωθούν με την αυθαιρεσία της εργοδοσίας. Δε λένε να σκύψουν το κεφάλι. Τα ταξικά συνδικάτα και η συνεπής δράση τους για την υπεράσπιση των στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων είναι καρφί στα μάτια του κεφαλαίου. Ασε που δίνουν το παράδειγμα και στους υπόλοιπους εργάτες. Γι' αυτό έχουν ξεσαλώσει οι γραφιάδες τους. Ματαιοπονούν όμως. Οι εργαζόμενοι, τα ταξικά συνδικάτα δεν έχουν σκοπό να πάνε άκλαφτοι. Θα παραμείνουν σταθεροί στο δρόμο των αγώνων, των διεκδικήσεων και της ταξικής πάλης, όσους οχετούς και αν ανοίξει η εργοδοσία.
Είναι εξόφθαλμο γιατί η κυβέρνηση έσπευσε να αλλάξει την τροπολογία που μόλις πριν από ένα χρόνο η ίδια είχε ψηφίσει, παρατείνοντας τη δημοσιοποίηση των δημοσκοπήσεων μέχρι την προπαραμονή των εκλογών. Η προηγούμενη τροπολογία, που είχε δημοσιευτεί στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» (ΦΕΚ) τον περασμένο Αύγουστο, απαγόρευε τη δημοσιοποίηση των δημοσκοπήσεων δεκαπέντε μέρες πριν τις εκλογές. Με τη νέα τροπολογία θα επιτρέπεται μέχρι και την Παρασκευή πριν από την Κυριακή των εκλογών. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δε θέλει να εκχωρήσει ένα ισχυρό όπλο για τη χειραγώγηση της «κοινής γνώμης». Επιβεβαιώνει ταυτόχρονα ότι η δημοσιοποίηση των δημοσκοπήσεων, όπως έχει αποδειχθεί, γίνεται αποκλειστικά και μόνο για τον επηρεασμό και ποδηγέτηση κυρίως της κρίσιμης μάζας των «αναποφάσιστων», που ένα μέρος τους αποφασίζει την «τελευταία στιγμή». Οι δημοσκοπήσεις μπορούν πιο εύκολα να θέσουν τα (ψευτο)διλήμματα περί «ακυβερνησίας» και να διευκολύνουν το «μάντρωμα» πίσω από τους δύο μονομάχους... Με λίγα λόγια, πρόκειται για μια ακόμα επιχείρηση αλλοίωσης της ετυμηγορίας του λαού προς όφελος του δικομματισμού...
Να πετάξει τους μικρούς αμπελουργούς εκτός επιδότησης επιθυμεί η κυβέρνηση. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ενόψει της εφαρμογής της νέας Κοινής Οργάνωσης Αγοράς (ΚΟΑ) κρασιού, μελετάει το ενδεχόμενο να δίνεται η ενιαία ενίσχυση μόνο στους αμπελουργούς που έχουν πάνω από 5 στρέμματα στα νησιά και πάνω από 10 στρέμματα στην ηπειρωτική χώρα.
Αν γίνει κάτι τέτοιο, στα νησιά μένει εκτός το 35% περίπου των αμπελουργών, ενώ για την ηπειρωτική χώρα το ποσοστό φτάνει στο 50%. Τα όσα μεθοδεύονται σχετικά, έχουν να κάνουν άμεσα με τον «έλεγχο υγείας» της νέας ΚΑΠ, όπου ανάμεσα σε άλλα προτείνεται να μη δίνεται επιδότηση σε παραγωγούς που έχουν κάτω από 10 στρέμματα. Αυτό που φαίνεται και σε αυτή την περίπτωση είναι ότι ΕΕ και η κυβέρνηση έχουν ξεγράψει τους αγρότες με μικρό κλήρο. Στην προκειμένη περίπτωση οι μικρομεσαίοι αμπελουργοί δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν, εξαιτίας των πολύ χαμηλών τιμών στα κρασοστάφυλα. Αν δε δοθεί γενναία ενίσχυση, τότε το ξεπάτωμα των αμπελιών που προωθεί η νέα ΚΟΑ κρασιού θα γίνει μαζικά. Οσοι προλάβουν θα πάρουν την επιδότηση εκρίζωσης που φτάνει μέχρι 1.500 το στρέμμα και θα σταματήσουν, ενώ οι υπόλοιποι αναγκαστικά θα εγκαταλείψουν τ' αμπέλια τους.
Ολοένα και πιο επιτακτικά οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων πιέζουν τις κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ να αποδεχτούν τη χρήση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στην ευρωπαϊκή γεωργία. Με αφορμή την πρόσφατη Σνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, ο πρόεδρος της εταιρείας «Nestle», Πίτερ Μπράμπεγκ, δήλωσε ότι χωρίς τη χρήση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, «είναι αδύνατον να σιτίσεις ολόκληρο τον κόσμο», εκμεταλλευόμενος τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, όπου οι τιμές των τροφίμων παγκόσμια έχουν εκτιναχτεί στα ύψη και εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν καθημερινά από την ασιτία, κατηγορώντας επιπλέον τους Ευρωπαίους ηγέτες για «έλλειψη πολιτικής βούλησης». Η μέχρι σήμερα αρνητική στάση των ευρωπαϊκών κρατών απέναντι στη χρήση μεταλλαγμένων στη γεωργία, επιβάλλει και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου, να απορρίπτουν επίσης τη χρήση τους, φοβούμενες ότι τα προϊόντα τους δε θα έχουν πρόσβαση στην κοινοτική αγορά. Βεβαίως και δεν είναι η «έλλειψη πολιτικής βούλησης» αυτό που αποτρέπει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στο να επιτρέψουν τη χρήση μεταλλαγμένων στη γεωργία, αλλά η σχεδόν απόλυτη απόρριψη αυτών των προϊόντων από το καταναλωτικό κοινό, το οποίο - σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα του ευρωβαρόμετρου - μόνο ένα ποσοστό της τάξης του 21% θα έτρωγε γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. Ούτε φυσικά τα μεταλλαγμένα μπορούν να αποτελέσουν λύση στο πρόβλημα της διατροφικής κρίσης, το οποίο δημιουργείται όχι επειδή δεν υπάρχουν οι παραγωγικές δυνατότητες σίτισης των λαών της Γης - όπως προσπαθούν να πείσουν οι πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων - αλλά ακριβώς επειδή η κυρίαρχη πολιτική των μονοπωλίων καταδικάζει ολόκληρα έθνη στην πείνα.
Η πραγματικότητα έδειξε πως η πολιτική επιλογή που έκανε πριν μια οκταετία με τον αναδασμό των τσιφλικιών της λευκής μειοψηφίας ήταν μία καλή ιδέα με απώτερο στόχο τη δίκαιη αναδιανομή γης, που εντούτοις εφαρμόστηκε πρόχειρα, με ολέθρια αποτελέσματα στην εθνική οικονομία. Μία οικονομία που μαστίζεται από έναν ανεξέλεγκτο πληθωρισμό (πάνω από 160.000% το μήνα!), μια άνευ προηγουμένου ανεργία και φτώχεια, που προκάλεσε τη μαζική μετανάστευση εκατομμυρίων Ζιμπαμπουέζων.
Ετσι, οι μάλλον ανεπιτυχείς προσπάθειες του ηγέτη - που καθοδήγησε το κίνημα ανεξαρτησίας από τη βρετανική αποικιοκρατία - να αγκιστρωθεί στην εξουσία με κάθε κόστος, αναμένεται να αμαυρώσουν τον πολιτικό του επίλογο. Ενώ παράλληλα, με τη στάση του, δίνει πολιτικό επίχρισμα στον 56χρονο ηγέτη του αντιπολιτευόμενου «Κινήματος Δημοκρατικών Αλλαγών», Μόργκαν Τσβανγκιράι, και ενθαρρύνει τις ιμπεριαλιστικές πιέσεις ΗΠΑ, Βρετανίας και ΕΕ...