Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Τη μέρα της επίσκεψης στελέχη της ΔΑΚΕ και μάλιστα εκλεγμένοι συνδικαλιστές στο σωματείο εργαζομένων ξήλωναν προκλητικά αφίσες του ΚΚΕ, προκειμένου να «καθαρίσουν» το χώρο για τον υπουργό ο οποίος τελικά δεν ήρθε! Σ' αυτό το πνεύμα και ενόψει της επικείμενης επίσκεψης του υπουργού, τις επόμενες μέρες, η διοικητική διευθύντρια του νοσοκομείου - στέλεχος του ΠΑΣΟΚ - απαιτούσε και αυτή απ' τα μέλη του ΚΚΕ να μην κολλούν ανακοινώσεις του Κόμματος στα ταμπλό, γιατί ...είναι μόνο για υπηρεσιακούς λόγους.

Το αποκορύφωμα, όμως, ήρθε προχτές. Από νωρίς το πρωί, οι σεκιουριτάδες του νοσοκομείου δεν επέτρεπαν στους εργαζόμενους που δεν είχαν αριθμημένη θέση να παρκάρουν στο πάρκινγκ του νοσοκομείου. Στο νοσοκομείο έφτασε το πρωί κάποιος κύριος, ο οποίος συστήθηκε ως σύμβουλος του υπουργού Υγείας, σκηνοθέτης, που έχει αναλάβει να φωτογραφήσει το νοσοκομείο, προκειμένου να το δείξει στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός! Σημειώνεται ότι το νοσοκομείο των 180 κλινών που καταστράφηκε απ' το σεισμό του 1999 λειτούργησε με 62 ογκολογικές κλίνες εννέα χρόνια αργότερα! Ο συγκεκριμένος κύριος επιτέθηκε σε μέλος του ΚΚΕ, έσκισε αφίσες του Κόμματος - που χάλαγαν το ντεκόρ στην ειδυλλιακή εικόνα που ήθελε να παρουσιάσει η κυβέρνηση - και όταν ρωτήθηκε απ' τη διευθύνουσα γιατί βγάζει φωτογραφίες του χώρου απείλησε και εκείνη ότι θα της κάνει αναφορά.

Δηλαδή, τα νοσοκομεία μπορεί να είναι απροσπέλαστα για οποιαδήποτε αντίθετη φωνή, αλλά μπορούν να λειτουργούν σαν τσιφλίκια του κάθε συμβούλου υπουργού;

«Η τέχνη είναι πάνω από εθνικές, θρησκευτικές, ακόμα και ιδεολογικές διαφορές», είπε στη Φλώρινα ο υπουργός Πολιτισμού, Μ. Λιάπης, με αφορμή το Φεστιβάλ των Πρεσπών. Αυτή είναι μια «απλοϊκή» έκφραση του σύγχρονου αστικού «κοσμοπολιτισμού», ο οποίος συνδυάζεται με την επίσης αστική ρητορική σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, συνήθως μέσω της «καραμέλας» περί «κοινωνικής συνοχής».

Στοιχειώδης γνώση της ιστορίας βέβαια τεκμηριώνει ότι η τέχνη όχι μόνο δεν ήταν και δεν είναι «πάνω» από εθνικές, θρησκευτικές και ιδεολογικές διαφορές, αλλά σε όλη την ιστορία της εκφράζει ακριβώς τόσο αυτές τις διαφορές, όσο και τη βασική, ταξική διαφορά της κοινωνίας και χρησιμοποιείται σαν «όπλο» της ταξικής πάλης, από εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.

Φυσικά, ο υπουργός δεν είναι αφελής. Αλλωστε, την ίδια μέρα, στο Αμύνταιο, με αφορμή τα εγκαίνια του Αρχαιολογικού Χώρου των Πετρών, χρησιμοποίησε και ο ίδιος την πολιτιστική κληρονομιά για πολιτικούς λόγους, σημειώνοντας ότι οι αρχαιολογικοί χώροι «έχουν ιδιαίτερη σημασία σε μια περίοδο κατά την οποία ορισμένοι επιχειρούν - απροκάλυπτα όσο και αδέξια - να κάνουν την ιστορία μέσο διπλωματικών ελιγμών. Για να στηρίξουν παραδοξότητες. Και να προσπαθήσουν να αποκτήσουν διεθνή υπόσταση».

Βέβαια, τα τεκμήρια του ταξικού προσανατολισμού της κυβερνητικής πολιτικής στον πολιτισμό προς όφελος του κεφαλαίου είναι πάμπολλα. Οπως και η επίκληση των «αξιών» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτόν τον προσανατολισμό επιχειρεί να «κρύψει» η «απλοϊκή» προπαγάνδα της κυβέρνησης.

Χρόνο με το χρόνο, η βαμβακοκαλλιέργεια συρρικνώνεται ως αποτέλεσμα της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της νέας ΚΑΠ. Το ότι η φετινή παραγωγή θα είναι ακόμα πιο μειωμένη, όχι εξαιτίας κακών καιρικών συνθηκών, το εκτιμούν και οι συνεταιριστές των βαμβακοπαραγωγικών περιοχών, αλλά και το αμερικάνικο υπουργείο Γεωργίας που προβλέπει μείωση κατά 17%.

Η βαμβακοκαλλιέργεια οδηγείται εδώ και χρόνια στη συρρίκνωση, με διοικητικά μέτρα περιορισμού, που εφάρμοσαν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ και την αποδέσμευση του 65% της επιδότησης, μειώθηκε ακόμα περισσότερο. Για παράδειγμα, το 2006 καλλιεργήθηκαν 3.760.000 στρέμματα, το 2007 3.400.000 και φέτος εκτιμάται ότι τα στρέμματα που καλλιεργήθηκαν είναι λιγότερα από 3.000.000. Πάντως, πριν το 2001 καλλιεργούνταν περισσότερα από 4.000.000 στρέμματα. Η παραγωγή επίσης ξεπερνούσε τότε το 1.300.000 τόνους, στη συνέχεια την κατέβασαν με διοικητικά μέτρα περιορισμού στους 1.150.000 τόνους, ενώ το 2006 ήταν 900.000 τόνοι και το 2007 800.000 τόνοι. Και η πορεία συρρίκνωσης θα συνεχιστεί, αφού στις 23/6/2008 η κυβέρνηση ψήφισε στην ΕΕ τη μείωση του πλαφόν της βαμβακοκαλλιέργειας για τον υπολογισμό του συνδεδεμένου στρεμματικού πριμ από τα 3.700.000 στα 2.500.000 στρέμματα.

Δεν πέρασες, παιδί μου, στο πανεπιστήμιο; Δεν πειράζει. Η «ελεύθερη οικονομία» έχει να σου προσφέρει κι άλλες λύσεις. Πάρε χαρτί και μολύβι και κάτσε στην τηλεόραση. Σε κάθε διαφημιστικό διάλειμμα μπορείς να σημειώσεις δεκάδες ιδιωτικές σχολές, με ωραίες αίθουσες, καταξιωμένους καθηγητές στο αντικείμενό τους και «φυσικά» την υπόσχεση για σίγουρη δουλειά μετά τις σπουδές. Νεαροί και νεαρές κοντά στην ηλικία σου διαφημίζουν, με το χαμόγελο στα χείλη, τις μοντέρνες ιδιωτικές σχολές που θα σε καταξιώσουν. Βλέποντας το «γυαλί», νομίζεις ότι έχεις μια «δεύτερη ευκαιρία» μόνο και μόνο με μια εγγραφή στη σχολή της επιθυμίας σου. Δε θέλει κόπο, λένε, θέλει τρόπο! Εάν, λοιπόν, τον «έχεις τον τρόπο σου», έχει καλώς. Διαφορετικά, πήγαινε για κανένα μεροκάματο, διάβασε για του χρόνου και βλέπουμε...

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Το «αμερικανικό όνειρο», που όπως αποδείχτηκε είναι εφιάλτης. Ενας εφιάλτης που βιώνουν ακόμη οι κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης τρία χρόνια μετά το καταστροφικό πέρασμα του κυκλώνα «Κατρίνα». Ενας εφιάλτης που βιώνουν χιλιάδες αμερικανικές οικογένειες που ζουν πλέον σε σκηνές και τροχόσπιτα καθώς συνεχίζουν να χάνουν τα σπίτια τους εξαιτίας της πιστωτικής κρίσης. Ενας εφιάλτης που ζουν καθημερινά εκατομμύρια άνεργοι, άστεγοι και φτωχοί. Αυτό το «όνειρο» θα προσπαθήσει να κρατήσει ζωντανό ο φέρελπις Μπαράκ Ομπάμα;

Και πώς θα αποκαταστήσει το ηθικό κύρος των ΗΠΑ; Με τη διεύρυνση του πολέμου σε όλη την Κεντρική Ασία, έναν αέναο πόλεμο παντού, στο όνομα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», που όχι μόνο έχει υιοθετήσει, αλλά έχει προτάξει; Θα το αποκαταστήσει «χτίζοντας συμμαχίες», επιτρέποντας δηλαδή και σε άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να λάβουν μέρος στο πλιάτσικο και να συμμετάσχουν στα νέα λουτρά αίματος που ετοιμάζονται υπό την αιγίδα των ΗΠΑ;

Τελικά, το χρώμα του δέρματος και μόνο δε δύναται να σηματοδοτήσει κάποια στροφή ή κάποια αλλαγή. Ο Μπαράκ Ομπάμα είναι όντως ο πρώτος υποψήφιος Αφροαμερικανός πρόεδρος και θα υπηρετήσει τα ίδια συμφέροντα που υπηρέτησαν όλοι οι μέχρι σήμερα πρόεδροι των ΗΠΑ: Αυτά του κεφαλαίου.