Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπενθύμισε ότι το ΚΚΕ, από το 1992, έβαζε το ζήτημα της διαμόρφωσης ενός πανελλαδικού οργάνου πάλης, με πόδια στο λαό και με σύνθημα ούτε μια μετοχή στους ιδιώτες. Και επισήμανε ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ προετοίμασαν το έδαφος γι' αυτές τις αντιδραστικές αλλαγές. Η προπαγάνδα τους έλεγε πως δεν πειράζει να δοθεί ένα ποσοστό στους ιδιώτες, να βρεθούν μάνατζερ και να λειτουργούν οι δημόσιες επιχειρήσεις με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια - ενώ συνέβαλε και ο ΣΥΝ. Υπενθύμισε, επίσης, την πρόταση του ΚΚΕ για τη συγκρότηση ενός ταξικού πόλου μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε να συγκεντρωθούν δυνάμεις και να συντονιστούν οι αγώνες των εργαζομένων, κατά των ιδιωτικοποιήσεων, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων κλπ, καθώς, δεν υπήρχαν τέτοιες δυνατότητες μέσα από τα ηγετικά συνδικαλιστικά όργανα.
Μπορούσε να μην έχουν χαθεί όλα όσα χάθηκαν, είπε στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα, αλλά το κυριότερο είναι ότι θα μπορούσε να μην υπάρχει ο σημερινός πολιτικός συσχετισμός και να είμαστε σε φάση «ελεύθερης πτώσης» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που θα σήμαινε επιτάχυνση των διαδικασιών για τη συγκρότηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας που πρεσβεύει το ΚΚΕ. Αν δεν απεγκλωβιστεί ο κόσμος από αυτά τα δυο κόμματα, αυτή η συμμαχία θα γίνεται με πιο αργά βήματα και πιο δύσκολα. Για ν' αποτραπούν όσα προωθήθηκαν και τα άλλα που έρχονται - όλα ήταν και είναι προδιαγεγραμμένα - χρειάζεται η ανατροπή του συσχετισμού δύναμης και άλλη διακυβέρνηση, άλλη εξουσία. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι πρέπει να τα δούμε μοιρολατρικά. Ο λαός δεν έχει πει την τελευταία του λέξη, δεν έδειξε καν τις δυνάμεις του. Είναι ζήτημα συσχετισμού δύναμης. Ποιος, ποιον...
Ανάμεσα στα άλλα που επισήμανε για το ζήτημα του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας η Αλέκα Παπαρήγα - απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου στη Λάρισα - ήταν κι αυτό που αφορά στην ανάγκη αποσύνδεσης της Παιδείας από τη θρησκευτική κατήχηση. Εχουν αλλάξει πολλά στην Ελλάδα - είπε - και σήμερα στα σχολεία υπάρχουν παιδιά που έχουν άλλα θρησκεύματα ή οι οικογένειές τους είναι άθρησκες. Δεν μπορεί το εκπαιδευτικό σύστημα να κάνει θρησκευτική κατήχηση. Μπορεί, όμως, να διδάσκει την ιστορία των θρησκειών. Κι αν θέλει να κατηχηθεί το παιδί υπάρχει η Εκκλησία, που έχει το δικαίωμα να κάνει την κατήχησή της. Δεν μπορεί ένα παιδί που είναι άθρησκο να υπόκειται - και, μάλιστα, με την υποχρεωτικότητα του σχολείου - σε κάτι που δεν πιστεύει. Ετσι δημιουργούνται στα παιδιά η υποκρισία, διπλές και τριπλές συνειδήσεις. Και μακάρι να τεθούν φιλοσοφικές και άλλες συζητήσεις στην ελληνική κοινωνία, με επιστημονικότητα, πάνω στο θέμα της θρησκείας, κατέληξε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, η τότε αξιωματική αντιπολίτευση, ΝΔ, ασκούσε κριτική, για την κατάσταση στις λεγόμενες ΔΕΚΟ, τα ελλείμματα κλπ, και ο Κ. Καραμανλής μίλαγε για «εθνικούς προμηθευτές» και «εθνικούς κατασκευαστές», ομολογώντας -εμμέσως πλην σαφώς - ότι η κακοδαιμονία των πρώην ΔΕΚΟ οφείλεται, πρώτα και κύρια, στην καταλήστευσή τους από τα «μεγάλα συμφέροντα». Από την πλευρά τους, οι τότε κυβερνώντες απέρριπταν κατηγορηματικά τις κατηγορίες και μιλούσαν για «προνομιούχους» εργαζόμενους και τους αναγκαίους «εκσυγχρονισμούς», οι οποίοι ήδη προωθούνταν (ιδιωτικοποίηση, αντιδραστικές αλλαγές των εργασιακών σχέσεων κλπ).
Σήμερα, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει και κλιμακώνει παραπέρα την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ρίχνοντας όλα τα βάρη στους εργαζόμενους και προωθεί τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις (τους «εκσυγχρονισμούς» του ΠΑΣΟΚ), ενώ τα «μεγάλα συμφέροντα» συνεχίζουν ανενόχλητα το μεγάλο φαγοπότι τους. Κι από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ παριστάνει την αντιπολίτευση, μιλώντας για ανικανότητα, διαπλοκή και αδιαφάνεια...
Οποιος έχει στοιχεία για περιπτώσεις «διαπλοκής», διασπάθισης του δημοσίου χρήματος κλπ., να τα πάει στον εισαγγελέα. Αυτή ήταν η απάντηση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, όταν καταγγελλόταν η πολιτική της πολύμορφης εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου, τα κάθε λογής «προνόμια» και οι διάφορες χαριστικές συμβάσεις.
Την ίδια απάντηση εισέπραξε και ο πρώην πλέον διοικητής της ΔΕΗ, Ιωάννης Παλαιοκρασσάς, από την κυβέρνηση της ΝΔ και, μάλιστα, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Την ίδια στιγμή, οι πάντες στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι μαίνεται ο πόλεμος των «μεγάλων συμφερόντων», για το «μοίρασμα» της ιδιωτικοποιούμενης ΔΕΗ και του «απελευθερωμένου» τομέα ενέργειας...
Μερικοί, με αφορμή την αποπομπή Παλαιοκρασσά, υποχρεώθηκαν να ομολογήσουν τον επιχειρηματικό πόλεμο, με «λεία» τη ΔΕΗ και τον «απελευθερωμένο» τομέα της ενέργειας. Κάποιοι άλλοι μίλησαν για διαπλεκόμενα συμφέροντα και πρότειναν κι άλλα μέτρα διαφάνειας και ελέγχου. Λες και τόσες δεκαετίες τώρα, δεν είναι η λεηλασία καθημερινό φαινόμενο και καθεστώς. Λες και η όποια, αυριανή διαχείριση, της όποιας πρώην ΔΕΚΟ, δε θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα - με ή χωρίς διαφάνεια...- της πλουτοκρατίας, όσο η τελευταία έχει την οικονομική εξουσία και στις υπουργικές καρέκλες στρογγυλοκάθονται οι «πράσινοι» ή οι «γαλάζιοι» πολιτικοί της εκπρόσωποι. Απλώς, προσπαθούν να συγκαλύψουν την ουσία. Να αποκρύψουν την επιτακτική ανάγκη και τη μοναδικότητα της πρότασης διεξόδου του ΚΚΕ. Μόνον η λαϊκή εξουσία και το πέρασμα των επιχειρήσεων στην ιδιοκτησία του λαού μπορεί να σαρώσει όλα τα προαναφερόμενα και να βάλει την οικονομία στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί στην προσπάθεια ανάλυσης του «εκδημοκρατισμού», της «μεταπολίτευσης» και άλλων ηχηρών, τα οποία υποτίθεται ότι περιγράφουν τις πολιτικές συν-δηλώσεις και συνέπειες της διαδικασίας «εξευρωπαϊσμού» της Τουρκίας. Αλλά η μελλοντική ένταξη αφορά βασικά συμφέροντα του ευρωπαϊκού και μέρους του τουρκικού κεφαλαίου - όχι τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Το δε Κουρδικό αποτελεί πάντοτε μοχλό πίεσης στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας (και, παρεμπιπτόντως, όχι μόνο: ένοπλο κουρδικό κίνημα δρα και στο Ιράν).
Πολύς ντόρος έγινε επίσης πρόσφατα στον τουρκικό Τύπο σχετικά με τις «προεδρικές βλέψεις» που έχει ή δεν έχει ο Οζγκιόκ. Η σχετική παραφιλολογία συνεχίζεται σε μια χώρα όπου το 25% του λαού ζει στη φτώχεια, δεκάδες χιλιάδες παιδιά ακόμα και 5 ετών δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα οι οικογένειές τους, όπου οι αντιθέσεις γίνονται όλο και πιο ακραίες...