Η νέα αυτή έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» παρουσιάζει το πυκνό σε πολιτικά γεγονότα 1917 μέσα από πλούσια εικονογράφηση, αξιοποιώντας φωτογραφίες και ντοκουμέντα της εποχής, χαρακτηριστικές τοποθετήσεις των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που συγκρούστηκαν κατά την επανάσταση, δημοσιεύματα των εφημερίδων, μικρές καθημερινές ειδήσεις, αποσπάσματα από μυστικές εκθέσεις της τσαρικής αστυνομίας, εκτιμήσεις ξένων διπλωματών. Στο σύνολό τους προσφέρουν στον αναγνώστη το «σύμπαν» του επαναστατικού 1917, ανασυνθέτοντας το κλίμα και την ατμόσφαιρα της συναρπαστικής αυτής περιόδου.

«Κάποτε μερικοί μήνες επανάστασης διαπαιδαγωγούν πιο γοργά και πιο πλέρια τους πολίτες, απ' ό,τι δεκαετίες πολιτικής στασιμότητας».

Αυτή η σπουδαία διαπίστωση που έκανε ο Λένιν το 1905 αναδεικνύεται γλαφυρά μέσα από το βιβλίο. Ακολουθώντας μήνα - μήνα τα συναρπαστικά γεγονότα του 1917, αναδεικνύεται το πώς σε επαναστατικές συνθήκες, οι μάζες διδάσκονται μέσα σε μέρες και βδομάδες περισσότερα από όσα σε συνθήκες καθημερινής, «νυσταλέας» ζωής.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνεται μπροστά στον αναγνώστη η θυελλώδης περίοδος έως τη νίκη του Οκτώβρη: Η επανάσταση των εξεγερμένων στρατιωτών και εργατών το Φλεβάρη που γκρέμισε τον τσάρο, η δράση των επαναστατημένων μαζών μέσα από τα Σοβιέτ, η συγκρότηση της αστικής Προσωρινής Κυβέρνησης και η διαμόρφωση της αντικειμενικής εκείνης κατάστασης που ο Λένιν χαρακτήρισε ως «δυαδική εξουσία». Το βιβλίο προσφέρει σημαντικές ιστορικές πληροφορίες για την εξέλιξη και τις στροφές της πάλης, τη βήμα - βήμα χάραξη επαναστατικής γραμμής από τον Λένιν και τους μπολσεβίκους, με την πυξίδα αμετακίνητη από το στόχο της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας.

Ο αναγνώστης γνωρίζει ηρωικές μορφές των μπολσεβίκων που πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα, άλλους γνωστούς από τη μετέπειτα δράση τους, άλλους λιγότερο γνωστούς ή και που έπεσαν τις μέρες του αγώνα. Γνωρίζει επίσης τους «αντίπαλους» πρωταγωνιστές, τους ηγέτες των αστικών και μικροαστικών δυνάμεων και κομμάτων (καντέτους, εσέρους, μενσεβίκους κ.λπ.) και το ρόλο τους.

Ως βάση για τη συγκεκριμένη έκδοση χρησιμοποιήθηκε το υλικό που περιέχεται στο παλαιότερο βιβλίο «Εικονογραφημένη Ιστορία της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, η Ρωσία το 1917 από μήνα σε μήνα» του Αλμπερτ Νιεναρόκοφ, που εκδόθηκε για την ελληνική γλώσσα από της εκδόσεις «Προγκρές» και «Σύγχρονη Εποχή» το 1988. Η επιμέλεια της συγκεκριμένης έκδοσης έχει γίνει από την Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η έκδοση αυτή εμπλουτίζει σημαντικά την πλούσια εκδοτική δραστηριότητα της ΣΕ με αφορμή τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης. Προσφέρει, ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες, μια λεπτομερή και ζωντανή γνωριμία με τα συγκλονιστικά γεγονότα του 1917, μια ματιά «από κοντά» της επαναστατικής αυτενέργειας των μαζών και της καθοριστικής πολιτικής των μπολσεβίκων για το θρίαμβο της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Στις 26 Αυγούστου εκδηλώνεται απόπειρα αντεπαναστατικού πραξικοπήματος από τον στρατηγό Λ. Κορνίλοφ. Οι μπολσεβίκοι πρωτοστατούν στον αγώνα ενάντια στην αντεπανάσταση, ξεσκεπάζοντας ταυτόχρονα την αντεπαναστατική πολιτική της Προσωρινής Κυβέρνησης, όπως και τη συμβιβαστική πολιτική των εσέρων και μενσεβίκων. Ο αγώνας ενάντια στον Κορνίλοφ ισχυροποίησε την επιρροή των μπολσεβίκων. Ο Λένιν έγραψε σχετικά: «Εφτασε όμως να φυσήξει το ''δροσερό αεράκι'' του κορνιλοφισμού, που προμήνυε μεγάλη φουρτούνα, για να εξανεμιστεί για ένα διάστημα καθετί το μουχλιασμένο που υπήρχε στα Σοβιέτ και να αρχίσει να εκδηλώνεται η πρωτοβουλία των επαναστατικών μαζών σαν κάτι το μεγαλειώδες, το ρωμαλέο, το ακατάβλητο».

Ο Λένιν φτάνει στην επαναστατημένη Πετρούπολη και με τις «Θέσεις του Απρίλη» διαμορφώνει τη στρατηγική των μπολσεβίκων. Για τη σπουδαιότητα των «Θέσεων του Απρίλη» ο Στάλιν αφηγήθηκε αργότερα: «Χρειαζόταν ένας νέος προσανατολισμός του Κόμματος μέσα στις νέες συνθήκες πάλης. Το Κόμμα (η πλειοψηφία του) προσπαθούσε ψηλαφητά να φτάσει στο νέο αυτό προσανατολισμό. Υιοθέτησε μια πολιτική πίεσης των Σοβιέτ πάνω στην Προσωρινή Κυβέρνηση στο ζήτημα της ειρήνης, δεν αποφάσιζε όμως να κάνει ένα βήμα προς τα μπρος από το παλιό σύνθημα της δικτατορίας του προλεταριάτου και της αγροτιάς, στο νέο σύνθημα της εξουσίας των Σοβιέτ. (...) Αυτή τη λαθεμένη θέση την συμμεριζόμουν και εγώ μαζί με άλλους συντρόφους του Κόμματος και την εγκατέλειψα ολοκληρωτικά στα μέσα του Απρίλη, όταν τάχθηκα με τις θέσεις του Λένιν. Χρειαζόταν ένας νέος προσανατολισμός. Το νέο αυτό προσανατολισμό τον έδωσε στο Κόμμα ο Λένιν στις περίφημες ''Θέσεις του Απρίλη''».

Το Φλεβάρη του 1917 ξεσπάει η λαϊκή αγανάκτηση ενάντια στον τσάρο. Οι στρατιώτες και οι εργάτες ξεσηκώνονται ενάντια στην εξουσία που για 4 και πλέον χρόνια τους στέλνει στη σφαγή του πολέμου.

Προκήρυξη των μπολσεβίκων στις 25 του Φλεβάρη:

«Δεν πρέπει να σωπαίνουμε! ...Ηρθε η ώρα της ανοιχτής πάλης... Καλύτερα να πεθάνουμε με ένδοξο θάνατο, παλεύοντας για την εργατική υπόθεση, παρά να σκοτωθούμε για το κεφάλαιο στο μέτωπο, ή να χτικιάσουμε από την πείνα και τη βαριά δουλειά».

Τις λαϊκές αντιδράσεις στέλνονται να καταστείλουν στρατιωτικά τμήματα, πολλά από αυτά όμως δεν υπακούν στις εντολές. Τη νύχτα προς τις 27 Φλεβάρη ξεσηκώνονται οι στρατιώτες του Συντάγματος της Βολίν, που το πρωί είχαν σταλεί να χτυπήσουν μια εργατική διαδήλωση. Με αυτήν την εκδήλωση ξεκινάει η ένοπλη εξέγερση.

Στις 27 Φλεβάρη ο στρατιωτικός διοικητής της Πετρούπολης Σ. Χαμπάλοφ στέλνει τηλεγράφημα στους ανωτέρους του:«Η πλειοψηφία των μονάδων, η μια μετά την άλλη, πρόδωσαν τον όρκο τους και αρνήθηκαν να πολεμήσουν ενάντια στους στασιαστές. Αλλες μονάδες συναδελφώθηκαν με τους στασιαστές και έστρεψαν τα όπλα τους ενάντια στα πιστά στην Αυτού Μεγαλειότητα στρατεύματα... Κατά το βράδυ οι στασιαστές κατέλαβαν το μεγαλύτερο τμήμα της πρωτεύουσας».

Η ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων ρίχνει το σύνθημα της ένοπλης εξέγερσης. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περιγράφονται η προετοιμασία και τα γεγονότα της ένοπλης εξέγερσης.

25 Οκτώβρη: Από τηλεφωνική συνομιλία του μπολσεβίκου Π. Ντιμπένκο που ήταν επικεφαλής του επαναστατικού οργάνου των ναυτών της Βαλτικής: «Για τα μέτρα του Κέρενσκι σας στείλαμε ενισχύσεις, δυο κλιμάκια στρατού και ναυτών, που πριν ξεκινήσουν δήλωσαν: "Δεν θ' αφήσουμε ζωντανό ούτε έναν αστό". Από τη θάλασσα έρχονται για βοήθειά σας τέσσερα αντιτορπιλικά με μάχιμες διμοιρίες... Ολος ο στόλος και η φρουρά βρίσκονται σε ετοιμότητα, αν χρειαστείτε κι άλλη βοήθεια, στείλτε τηλεγράφημα».

Από την αφήγηση του μπολσεβίκου Β. Αντόνοφ - Οφσέενκο, ενός από τους καθοδηγητές της εφόδου στα Χειμερινά Ανάκτορα:«Στο άλλο δωμάτιο βρίσκουμε μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων, που παρίσταναν την Προσωρινή Κυβέρνηση. Κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και μοιάζουν μ' έναν τρεμουλιαστό γκριζόχρωμο λεκέ. "Στο όνομα της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής σας συλλαμβάνω!" τους δηλώνω. Οι πρώην υπουργοί παραδίδουν τα έγγραφα και τα όπλα που τους απόμειναν. Η Προσωρινή Κυβέρνηση δεν υπάρχει πια».

Τον Ιούλη του 1917 κλιμακώνεται η δυσαρέσκεια των λαϊκών μαζών απέναντι στην Προσωρινή Κυβέρνηση. Οργανώνεται μεγαλειώδης διαδήλωση στις 4 του Ιούλη, η οποία χτυπιέται από την Προσωρινή Κυβέρνηση, που περνάει πλέον σε ανοιχτή επίθεση εναντίον των μπολσεβίκων με συλλήψεις, κλείσιμο εφημερίδων κ.λπ. Ο Λένιν και άλλα στελέχη περνούν στην παρανομία. Τα Σοβιέτ, στα οποία πλειοψηφούν οι εσέροι και οι μενσεβίκοι, υποστηρίζουν την Προσωρινή Κυβέρνηση. Τα γεγονότα του Ιούλη αποτελούν σημαντική καμπή. «Τώρα η στρατιωτική, συνεπώς και η κρατική εξουσία, ουσιαστικά έχει περάσει πια στα χέρια της αντεπανάστασης που αντιπροσωπεύεται από τους καντέτους και υποστηρίζεται από τους εσέρους και τους μενσεβίκους. Τώρα (...) η ιστορία βάζει έτσι το ζήτημα: είτε πλήρης νίκη της αντεπανάστασης, είτε νέα επανάσταση», έγραφε ο Λένιν.