• Απεργία στις 30 Μάη: Κάλεσμα αγώνα με πλαίσιο πάλης που ανταποκρίνεται στις εργατικές - λαϊκές ανάγκες απευθύνουν το ΠΑΜΕ και Ομοσπονδίες αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ
• Δημόσια νοσοκομεία: Εξοντωτικά και επικίνδυνα προγράμματα εφημεριών για τους γιατρούς, λόγω της μεγάλης υποστελέχωσης
• Θεσσαλονίκη: Ιστορικός περίπατος των σωματείων σε σημεία όπου εξελίχθηκαν σημαντικά γεγονότα του εργατικού ξεσηκωμού το Μάη του '36

Από παλιότερη κινητοποίηση στο Νοσοκομείο Πρέβεζας, όπου γιατροί καλούνται να κάνουν 8 και 9 εφημερίες το μήνα!

Ουσιαστικά η κυβέρνηση ζητά από τους γιατρούς, εκτός από το «να βάλουν πλάτη» στην πολιτική που διαμορφώνει εκρηκτικές καταστάσεις στα δημόσια νοσοκομεία, να δηλώσουν και ενυπόγραφα ότι θα δουλεύουν μέχρι τελικής πτώσης.

Σε πολλά Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας και Περιφερειακά Ιατρεία της χώρας, κυρίως στην περιφέρεια αλλά όχι μόνο, οι γιατροί κάνουν μέχρι και 15 εφημερίες το μήνα, λόγω της τραγικής υποστελέχωσης, για να «καλυφθούν» στοιχειωδώς οι εφημεριακές ανάγκες.

Να σημειωθεί ότι ακόμα και σε σχετική Οδηγία της ΕΕ προβλέπονται 4 εφημερίες το μήνα, ενώ διεκδίκηση της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) είναι το πενθήμερο - εξάωρο, με μια εφημερία τη βδομάδα που να ακολουθείται από ρεπό.

Ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Χρήστο Δάβουλο, ειδικευόμενο γιατρό παθολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου, και τον Κωνσταντίνο Κύρλα, ο οποίος μέχρι πριν από λίγες μέρες εργαζόταν ως επικουρικός καρδιολόγος στο Νοσοκομείο Πρέβεζας και σήμερα υπηρετεί στο Νοσοκομείο Λευκάδας, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Νοσοκομείου Πρέβεζας και μέλος του ΔΣ της Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Ηπείρου.

«Στο Νοσοκομείο Πρέβεζας οι ειδικότητες που διατηρούν κλινικές (Παθολογική, Χειρουργική, Καρδιολογική, Παιδιατρική) έχουν έως 4 ειδικευμένους γιατρούς η καθεμιά, με αποτέλεσμα κάποιοι από τους συναδέλφους (νεότεροι ηλικιακά ή με ελαστικές σχέσεις εργασίας) να πραγματοποιούν 8 και 9 εφημερίες το μήνα. Πολλές φορές τις εφημερίες του μήνα τις καλύπτουν και 3 γιατροί, διότι τυγχάνει, όχι σπάνια, κάποιος συνάδελφος να ασθενήσει ή να αδυνατεί να εφημερεύσει. Να σημειωθεί ότι πολλοί γιατροί είναι περίπου 60 ετών, κουβαλώντας στην πλάτη τους πάνω από 30 χρόνια εφημέρευσης στο ΕΣΥ...», λέει ο Κ. Κύρλας.

Στο Νοσοκομείο Λευκάδας, νοσοκομείο μικρότερο, με λιγότερες κλίνες και μικρότερη δυναμική, οι κλινικές καλύπτονται εφημεριακά από 3 γιατρούς το πολύ. Παρόμοια εικόνα επικρατεί και στα υπόλοιπα νοσοκομεία της περιφέρειας Ηπείρου, όπως στο ΓΝ Αρτας και στο ΓΝ Φιλιατών.

«Μέχρι σήμερα όλοι αυτοί οι αφανείς ήρωες, οι γιατροί του ΕΣΥ, πραγματοποιούσαν και πραγματοποιούν αυτά τα εξοντωτικά προγράμματα, βάζοντας πλάτη να παραμείνουν οι κλινικές σε λειτουργία, διότι η αναστολή της λειτουργίας μιας κλινικής σε περιφερειακό νοσοκομείο πρώτα και κύρια ζημιώνει τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που κατά κανόνα απευθύνονται σε αυτές τις δομές», λέει ο Κ. Κύρλας.

Στην προσπάθειά τους να αποσπάσουν την υπογραφή των γιατρών και κατά συνέπεια τη συνενοχή τους, οι διορισμένες από την κυβέρνηση διοικήσεις των νοσοκομείων επιδίδονται σε διάφορα εκβιαστικά διλήμματα και απόπειρες ενεργοποίησης του λεγόμενου «κοινωνικού αυτοματισμού».

«Πρόσφατα παρατηρήθηκε σε ορισμένα νοσοκομεία της Περιφέρειας, όπως στην Πρέβεζα και αλλού, οι διοικήσεις των νοσοκομείων, μετά από εισήγηση του επιστημονικού συμβουλίου, να ζητάνε από όλους τους γιατρούς που μετέχουν στις εφημερίες να υπογράφουν το πρόγραμμα εφημεριών, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά την ευθύνη της υπερεφημέρευσης. Αυτή η εξέλιξη μόνο αντιδραστική μπορεί να θεωρηθεί, διότι εκ του πονηρού οι διοικήσεις, εκτός από τα εξοντωτικά ωράρια που ζητάνε, επιχειρούν να μεταθέσουν την ευθύνη που απορρέει από αυτά στα ίδια τα θύματα, στους γιατρούς», σημειώνει ο Κ. Κύρλας και προσθέτει: «Πολλοί συνάδερφοι δεν υπέκυψαν σε αυτήν την παράλογη απαίτηση και δεν υπέγραψαν. Οπου συνέβαινε αυτό, οι διοικήσεις υποστήριζαν εκβιαστικά πως εάν δεν υπογράψουν όλοι οι μετέχοντες το πρόγραμμα εφημεριών, ο επίτροπος δεν θα εγκρίνει το κονδύλι και δεν θα πληρωθεί κανένας, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να ενεργοποιήσουν τον κοινωνικό αυτοματισμό».

Για τις αιτίες της υπερεφημέρευσης, ο Κ. Κύρλας ξεκαθαρίζει ότι αυτή δεν πηγάζει από έλλειμμα της χώρας σε ιατρικό δυναμικό:

«Αντιθέτως, η χώρα μας έχει ικανό αριθμό ιατρών για να πλαισιώσει επαρκώς τα νοσοκομεία της χώρας. Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει αφενός η σημερινή κυβέρνηση να βάλει προτεραιότητα της την Υγεία και να μη προσεγγίζει τις δομές Υγείας σαν επιχειρήσεις με κέρδη και ζημίες. Το νοσοκομείο - επιχείρηση θα είναι εξ ορισμού υποστελεχωμένο και το προσωπικό θα ξεζουμίζεται, οι υπηρεσίες που θα προσφέρει θα είναι προβληματικές, γιατί η ίδια η οπτική του νοσοκομείου - επιχείρηση είναι εξ ορισμού προβληματική από τη φύση της. Τα νοσοκομεία είναι δομές που διέπονται από μια σύνθετη λειτουργία. Πυρήνας αυτής της λειτουργίας είναι η σχέση γιατρού - ασθενή. Οταν σε αυτήν τη σχέση μεσολαβήσει η έννοια του κέρδους σε οποιαδήποτε μορφή - και αυτό ακριβώς είναι που γενικεύεται με την ακολουθούμενη πολιτική - αυτή η σχέση διαταράσσεται ανεπανόρθωτα».

Ο ιδανικός αριθμός εφημεριών, υπογραμμίζει ο Χρ. Δάβουλος, είναι μία τη βδομάδα, «ώστε να διαφυλάσσεται η σωματική ακεραιότητα των ασθενών και ο γιατρός να μπορέσει να ολοκληρωθεί και σαν άνθρωπος - επιστήμονας. Το τελευταίο κομμάτι, βέβαια, απαιτεί αλλαγές από την εκπαίδευση κιόλας, που είναι υπό τη "φροντίδα" των φαρμακευτικών, με σεμινάρια επί πληρωμή, καθοδηγούμενη έρευνα κ.λπ. Απαιτεί πρόσβαση και χρόνο σε επιστημονικά περιοδικά, στα αναγκαία και για την αυτομόρφωση. Επιπλέον, εξίσου σημαντικό είναι να υπάρχει χρόνος για συμμετοχή των υγειονομικών στον κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό βίο».

Οπως επισημαίνει, «το να αποδεχτούν οι γιατροί την υπερεφημέρευση, αλλά και τις περικοπές, τον κατακερματισμό του εργασιακού χρόνου, τις επικείμενες αλλαγές στην ειδικότητα, τη μείωση του προϋπολογισμού για τα δημόσια νοσοκομεία κ.ο.κ., αποτελεί στην ουσία αποδοχή της υπάρχουσας κατάστασης που βάζει την Υγεία στη δίνη των απολεσθέντων δικαιωμάτων, στο ζύγι των προαπαιτούμενων, όπως περίπου δήλωσε ο υπουργός και στην υπόθεση διεκδίκησης των αναδρομικών. Ο γιατρός πρέπει να ορθώσει ανάστημα, κόντρα στον εκφυλισμό και στην υποχώρηση του κινήματος, να πάρει ενεργό μέρος σε συσκέψεις - συνελεύσεις των Ενώσεων, αλλά και σε πρωτοβουλίες σε εναρμόνιση με άλλα σωματεία και συλλόγους, όπως π.χ. συνταξιούχους και φοιτητές Ιατρικής».

Να μη δεχτούν να υπογράψουν προγράμματα εφημεριών επικίνδυνα για τους ίδιους και τους ασθενείς τους καλεί τους γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία η «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση» (ΔΗΠΑΚ) Γιατρών.

Παρεμβαίνοντας στο θέμα, καλεί τους γιατρούς να μην απεμπολήσουν εθελοντικά το δικαίωμά τους για ανθρώπινα ωράρια και συνθήκες δουλειάς.

«Να σταματήσουν τώρα οι άθλιες πρακτικές των διοικήσεων. Τέρμα πια στην κοροϊδία και τον εμπαιγμό της κυβέρνησης. Κοκορεύονται ότι "η μάχη για την επιβίωση της δημόσιας περίθαλψης έχει κερδηθεί". Απύθμενο το θράσος τους. Ας μπουν στον κόπο να μας εξηγήσουν πώς με σμπαραλιασμένους υγειονομικούς, που βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, εξασφαλίζονται "ποιοτικές συνθήκες περίθαλψης" στους ασθενείς!», σημειώνει η ΔΗΠΑΚ και καλεί:

«Ολοι στον αγώνα για μαζικές προσλήψεις μόνιμων γιατρών, μόνιμου προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, για ανθρώπινα ωράρια και αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς, για να μπορούμε να προσφέρουμε στους ασθενείς μας τις υπηρεσίες Υγείας που τους αξίζουν».

«Τα αιτήματά μας είναι δίκαια, αφορούν την επιβίωσή μας, την επιβίωση των οικογενειών μας», υπογραμμίζουν οι Ομοσπονδίες που υπογράφουν την κοινή ανακοίνωση.

Απαιτούν εδώ και τώρα:

• Καμιά κατάσχεση, κανένας πλειστηριασμός στην πρώτη κατοικία, την επαγγελματική στέγη, τα εργαλεία και τα μέσα εργασίας από δάνεια που βρίσκονται στο «κόκκινο». Κατάργηση των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών για χρέη στον ΟΑΕΕ.
• Διαγραφή τόκων και προσαυξήσεων για τα χρέη προς τις τράπεζες. Κούρεμα του κεφαλαίου κατά 30% για τους εν ενεργεία αυτοαπασχολούμενους και κατά 50% για όσους έκλεισαν την επιχείρησή τους.
• Επαναφορά του αφορολόγητου για τους αυτοαπασχολούμενους. Ατομικό αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 3.000 για κάθε παιδί. Φορολογία στο πραγματικό εισόδημα, κατάργηση των τεκμηρίων, του τέλους επιτηδεύματος, του ΕΝΦΙΑ. Αύξηση της φορολογίας προοδευτικά στο 45% για το μεγάλο κεφάλαιο.
• Ακατάσχετος τραπεζικός λογαριασμός που να καλύπτει τις απαραίτητες λειτουργίες κάθε μικροεπιχείρησης.
• Αποσύνδεση των ασφαλιστικών οφειλών από την πρόσβαση σε παροχές Υγείας - Πρόνοιας, περίθαλψης. Δωρεάν πρόσβαση για όλους τους αυτοαπασχολούμενους και τις οικογένειές τους σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Επίδομα τοκετού και επίδομα μητρότητας (6μηνο). Αντίστοιχη μέριμνα για τους παιδικούς σταθμούς σε κάθε δήμο.
• Αναπλήρωση των απωλειών στις συντάξεις και κατάργηση των νέων αυξήσεων στις εισφορές. Ορια συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες. Σύνταξη με βάση τις καταβεβλημένες εισφορές, για όσους αυτοαπασχολούμενους έχουν συμπληρώσει συντάξιμη ηλικία και δεν μπορούν να ρυθμίσουν τμήμα ή το σύνολο των οφειλών τους. Οριστική διαγραφή όσων οφειλών απομείνουν.
• Αμεση νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας. Κατάργηση των νόμων που «απελευθερώνουν» τα ωράρια λειτουργίας.

«Η σύγκρουση με το μεγάλο κεφάλαιο και τις πολιτικές που υπηρετούν τα συμφέροντά του, τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας και του ευρωμονόδρομου, είναι ο δικός μας μονόδρομος», υπογραμμίζουν και καλούν σε πιο δυναμική συνέχιση του αγώνα τους.

Την κοινή ανακοίνωση σχετικά την αυτοαποκαλούμενη «κοινωνική συμμαχία» ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, Επιμελητηρίων, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κ.τ.λ. την υπογράφουν η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Κατεργασίας Ξύλου, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Επαγγελματιών Ιδιοκτητών Ελαφρών Φορτηγών, η Ομοσπονδία Βιοτεχνών Υποδηματοποιών, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοχαρτοπωλών και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΟΑΕΕ.

///

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Οπως ενημερωθήκαμε (εκ των υστέρων) από πρόσφατο δελτίο Τύπου που απέστειλε η ΓΣΕΒΕΕ σε όλες τις Ομοσπονδίες της, συγκροτήθηκε κατά τα λεγόμενά τους "κοινωνική" συμμαχία με τη συμμετοχή των ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Επιμελητηρίων, επαγγελματικών φορέων και της "συνομοσπονδίας" - σφραγίδας των συνταξιούχων, την ΑΓΣΣΕ. Μάλιστα, εξαγγέλθηκε και η πρώτη δημόσια δράση της, για τις 30 Μαΐου, ως "πανεθνική μέρα δράσης ενάντια στις ασκούμενες πολιτικές λιτότητας, ανεργίας και υπερφορολόγησης".

Οσο και αν μοιάζει με ευχάριστη έκπληξη η εξαγγελία κινητοποιήσεων από τις ηγεσίες ΓΣΕΒΕΕ - ΕΣΕΕ, οι οποίες συνήθως λάμπουν διά της απουσίας τους από οποιαδήποτε συλλογική αντίδραση (πρόσφατη είναι η επίμονη άρνησή τους για οργάνωση κινητοποιήσεων ενάντια στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς 1ης κατοικίας στις 12 Γενάρη, 21 Φλεβάρη, ακόμα και την 1η Μάη, μέρα έναρξης των πλειστηριασμών για πάνω από 500 ευρώ χρέη προς το Δημόσιο), δυστυχώς ο πρότερος βίος τους αλλά και το γενικόλογο πλαίσιο που κατέθεσαν οι εν λόγω "σύμμαχοι", μας κάνουν να κρατούμε μικρό καλάθι για τις πραγματικές επιδιώξεις τους.

Παρατηρούμε, καταρχήν, ότι αν και το δελτίο Τύπου που εκδόθηκε από τους συμμετέχοντες είναι γεμάτο ευχολόγια για "παλινόρθωση της κοινωνίας και της οικονομίας", για ανθρωποκεντρική χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη, που θα στηρίζεται σε κράτος "δικαίου" και κοινωνική "δικαιοσύνη", στο διά ταύτα, οι διεκδικήσεις που συμπεριλαμβάνονται στο πλαίσιό τους θυμίζουν τη γνωστή παροιμία "όλο μέλι, μέλι και τηγανίτα τίποτα".

Πραγματικά μας προκαλεί απορία:

-- Πώς μπορεί να υπάρξει πραγματική προστασία της 1ης κατοικίας και της επαγγελματικής στέγης, όταν ούτε οι ίδιοι δεν ζητούν την κατάργηση των αντίστοιχων νόμων που προβλέπουν το κυνηγητό τους, ούτε καν της κατάπτυστης τροπολογίας που ενσωματώθηκε και δίνει δυνατότητα πλειστηριασμών για χρέη πάνω από μόλις 500 ευρώ (όσο δηλαδή μια εισφορά στο Ταμείο και στην εφορία);

-- Τι σόι κοινωνικό κράτος είναι αυτό που θα παρέχει "δίχτυ ασφαλείας στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες", όπως λένε, όταν οι ίδιοι δεν ζητούν την κατάργηση των νόμων που τσάκισαν παροχές και δικαιώματα, όταν δεν ζητούν την κατάργηση του αντιασφαλιστικού εκτρώματος που διέλυσε συθέμελα συντάξεις και συνολικά τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης; Οταν οι ίδιοι δεν ζητούν ούτε ένα ευρώ αύξηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για Υγεία, Παιδεία, στοιχειώδεις παροχές για μας και τα παιδιά μας;

-- Πώς θα περιοριστεί η υπερφορολόγηση αν δεν καταργηθούν τα διάφορα φοροχαράτσια, τα αντικειμενικά κριτήρια, ο ΕΝΦΙΑ, το τέλος επιτηδεύματος; Αν δεν επιβληθεί αφορολόγητο όριο 12.000 ευρώ για κάθε αυτοαπασχολούμενο, προκειμένου να μπορεί να ζήσει την οικογένειά του αλλά και να μπορεί να ανταπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις της μικροεπιχείρησής του, σε συνθήκες που τα χρέη παραμένουν και η εργασία του διεξάγεται σε όλο και πιο ασφυκτικές συνθήκες λόγω της κυριαρχίας των μεγάλων επιχειρήσεων;

Δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι η "κοινωνική" συμμαχία δεν λέει κουβέντα για τα παραπάνω πιεστικά προβλήματα που αφορούν χιλιάδες συναδέλφους, αντίθετα νομιμοποιεί θα λέγαμε τη διατήρηση των νόμων αυτών, που υποτίθεται ότι θα ήταν έκτακτοι.

/////////

Μήπως όμως ακούμε για πρώτη φορά και τις γνωστές παροτρύνσεις τους για διεκδίκηση ενός Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου για την ανάπτυξη;

Και εδώ οι προβλέψεις των "συμμάχων" που διεκδικούν έξυπνες εναλλακτικές πολιτικές, που θα φέρουν ανάπτυξη για όλους, όπως έχουμε διαπιστώσει και στο παρελθόν, δεν είναι το δυνατό τους χαρτί. Αλλωστε, πρόκειται για τις ίδιες ηγεσίες που στο παρελθόν αποθέωναν τη Στρατηγική της ΕΕ για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, που δήθεν θα έβαζε τις μικροεπιχειρήσεις μας στην αγορά της ΕΕ και θα τους πρόσφερε πρόσβαση και "του πουλιού το γάλα".

Τότε λοιδορούσαν με θράσος σωματεία και συναδέλφους που προβληματίζονταν από το φιλομονοπωλιακό χαρακτήρα των κατευθύνσεων της ΕΕ, από το γεγονός ότι πάντα θεωρούσε τις μικροεπιχειρήσεις μας διαρθρωτικό πρόβλημα που έπρεπε να ξεπεραστεί.

Μήπως τα "8 χρόνια λιτότητας" και "οικονομικής δυσπραγίας και κοινωνικής καχεξίας", που τώρα οι ίδιοι διαπιστώνουν με περισσή θλίψη, δεν ήταν το εύλογο αποτέλεσμα αυτού του δρόμου ανάπτυξης και των πολιτικών που τον συνόδευαν,στον οποίο οι ανάγκες των πολλών πάντα θυσιάζονταν στην ιερή αγελάδα της ανταγωνιστικότητας, του κέρδους δηλαδή του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων;

Στο όνομα άλλωστε της "επιστροφής στην κανονικότητα" αυτού του δρόμου, δεν φόρτωσαν όλες οι κυβερνήσεις στις πλάτες μας, με τη σημερινή να αναδεικνύεται πρωταθλητής στη βρώμικη δουλειά και στην εξαπάτηση, το λογαριασμό της πολύχρονης οικονομικής κρίσης;

Ακόμα και έτσι, όμως, προκαλεί πραγματικά έκπληξη σε κάθε καλοπροαίρετο αυτοαπασχολούμενο το γεγονός ότι δεν βρήκαν ούτε μια λέξη να πουν για την κατάργηση έστω ενός από τους 600 και πάνω εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων, τους οποίους απ' ό,τι φαίνεται κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ θεωρούν "ένα το κρατούμενο" προκειμένου, όπως μας λένε τώρα, "να σταθεροποιηθεί μια ανάπτυξη χωρίς τις στρεβλώσεις του παρελθόντος".

///

Συνάδελφοι,

Οι ηγεσίες των ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ προσπαθούν να το παίξουν προστάτες του δήθεν ενιαίου επιχειρηματικού κόσμου, ειδικά της μικρομεσαίας, όπως λένε, επιχειρηματικότητας, τσουβαλιάζοντας μαζί επιχειρήσεις με εκατομμύρια ευρώ τζίρο με χιλιάδες επαγγελματίες που κυνηγάνε καταχρεωμένοι το μεροκάματο.

Ο διαχωρισμός που κάνουν τώρα στη ΓΣΕΒΕΕ, με τα θεωρητικά πονήματα του ΙΜΕ, για επιχειρηματικότητα ευκαιρίας και επιχειρηματικότητα ανάγκης είναι ενδεικτικός, και δεν τους σώνουν μαυρογυαλούρικες ατάκες του στυλ "όλοι είναι παιδιά της ΓΣΕΒΕΕ". Γιατί ξεχνούν να μας πουν ότι απ' ό,τι φαίνεται έχουν παιδιά και αποπαίδια.

Αυτό επιβεβαιώνουν τα αιτήματα που συμπεριλαμβάνονται στο πλαίσιο της συμμαχίας τους, που αντανακλούν τις επιδιώξεις των μεγαλύτερων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αυτών που επιτυγχάνουν μεγάλους τζίρους και διεκδικούν να συνεχίσουν τις μπίζνες τους μαζί με τα μονοπώλια στο νέο γύρο της ανάπτυξης.

Αλλωστε, για τα δικά τους μάτια βάφτισαν το πολυνομοσχέδιο του Γενάρη (βλ. κατασχέσεις από 500 ευρώ) ως "αναπτυξιακό", για τα δικά τους μάτια "ιδρώνουν" στους κοινωνικούς διαλόγους και στα φόρουμ για τις αναπτυξιακές προοπτικές της οικονομίας, ζητώντας περισσότερη "οικονομική δημοκρατία, φοροαπαλλαγές, στοχευμένες χρηματοδοτήσεις, στήριξη για εξωστρέφεια, αναπτυξιακά κίνητρα", σχέδια που πάντα, ακόμα και τις "καλές μέρες", αφορούσαν λίγους μόνο από τους αυτοαπασχολούμενους.

Τι σχέση έχουμε εμείς οι χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι, που πολλές φορές δεν ήταν καν δική μας επιλογή η βιοτεχνία, το μικρεμπόριο, γενικά η αυτοαπασχόληση (πόσο μάλλον στις σημερινές συνθήκες που πολλοί δεν μπορούν ούτε να κλείσουν λόγω των υπέρογκων χρεών και της διογκωμένης ανεργίας). Που εκεί μας έριξαν η οικονομία και η πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια.

///

Εν κατακλείδι, οφείλουμε να διατυπώσουμε και εμείς τα συμπεράσματά μας για τη συγκρότηση της λεγόμενης "κοινωνικής" συμμαχίας.

Συμμαχία μπορεί να είναι, δεν το αρνούμαστε, κοινωνική δεν είναι, ανάμεσα στην πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων και σε διάφορους κλάδους μισθωτών, συνταξιούχων κ.λπ. Σίγουρα μοιάζει να χωρά και άλλους, αν αναλογιστούμε ότι οι ίδιοι οι συνυπογράφοντες σύμμαχοι μόλις χτες "χώρεσαν" δίπλα τους τον ΣΕΒ, το ΣΕΤΕ, την Ενωση Τραπεζιτών, την Ενωση Εφοπλιστών, συνυπογράφοντας κοινή δήλωση για ένα (έκπληξη!) Εθνικό Στρατηγικό Αναπτυξιακό Σχέδιο (μέσα Φλεβάρη, ΟΚΕ), ξεχνώντας ότι για όλους αυτούς, οι χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι ευθύνονται για τη "φτώχεια των εθνών" (ΣΕΒ, 2017).

Αν αυτές είναι οι "υγιείς δυνάμεις" με τις οποίες θέλουν να μαζικοποιήσουν τη συμμαχία τους, τους λέμε πολύ απλά "ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε" σε μια συμμαχία των μεγάλων ενάντια στους μικρούς.

Συνάδελφοι, σας καλούμε να κλείσετε τα αυτιά στις Σειρήνες της ψευδεπίγραφης "κοινωνικής" συμμαχίας που εφηύραν οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ και οι σύμμαχοί τους, πίσω από κλειστές πόρτες.

Οι ηγεσίες αυτές δεν μπορούν ούτε θέλουν να εγγυηθούν την οργάνωση της πάλης για τα δικαιώματά μας, για να αντιμετωπιστεί η πολιτική που μας οδηγεί στα χρέη και τα λουκέτα.

Για μία ακόμα φορά προσφέρουν υπηρεσίες στην κυβέρνηση, νομιμοποιώντας μια οικονομική ανάπτυξη βασισμένη στην εκμετάλλευση, στα λουκέτα και τις συντάξεις - φιλοδωρήματα, στην παραπέρα διεύρυνση της ιδιωτικοποίησης στην Υγεία, την Παιδεία, την Κοινωνική Πρόνοια.

///

Τα όμορφα λόγια τους δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα: Οτι τα λαϊκά αιτήματα για κάλυψη των διευρυνόμενων αναγκών συγκρούονται αντικειμενικά με τις επιδιώξεις των μονοπωλίων.

Εμείς έχουμε βρεθεί και θα ξαναβρεθούμε μαζί με τους εργατοϋπαλλήλους, τους βιοπαλαιστές αγρότες, επιστήμονες, τεχνικούς, άνεργους και συνταξιούχους.

Αυτή είναι η δική μας Κοινωνική Συμμαχία!

Σε αυτήν την κατεύθυνση συναντώνται οι αγωνίες όλων των λαϊκών στρωμάτων. Στις κοινές ανάγκες και ενάντια στον κοινό αντίπαλο, αναπτύσσεται και ωριμάζει από τα κάτω η κοινή δράση και συμμαχία των βιοπαλαιστών αυτοαπασχολούμενων με τους εργαζόμενους και το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, τη φτωχή αγροτιά και τους Αγροτικούς Συλλόγους και Ομοσπονδίες, άλλους μαζικούς φορείς γυναικών και νεολαίας που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση.

Αυτή η δράση και πραγματική Κοινωνική Συμμαχία έχει ήδη δώσει ορισμένα θετικά δείγματα γραφής στους αγώνες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια (ενάντια στα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους, τον αντιασφαλιστικό νόμο, για τη νομοθέτηση της Κυριακής αργίας, τώρα ενάντια στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς) και πρέπει να τη στηρίξουμε και να την ενδυναμώσουμε με τη συμμετοχή μας, όχι να την "θυσιάσουμε" στις επιδιώξεις και τις αυταπάτες που καλλιεργούν απλόχερα οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΒΕΕ - ΕΣΕΕ και οι σύμμαχοί τους, που άλλωστε διαθέτουν και αυτοί αντίστοιχες περγαμηνές στην εξαπάτηση και τον αποπροσανατολισμό, όπως η ΓΣΕΕ, που αποτελεί στην πράξη σταθερό εκπρόσωπο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Οι Ομοσπονδίες που υπογράφουμε αυτό το κάλεσμα, μαζί με σωματεία και άλλες ζωντανές δυνάμεις που δρουν στο συνδικαλιστικό κίνημα, έχουμε από καιρό χαράξει αγωνιστικό διεκδικητικό δρόμο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, αναγνωρίζοντας ότι η σύγκρουση με το μεγάλο κεφάλαιο και τις πολιτικές που υπηρετούν τα συμφέροντά του, τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας και του ευρωμονόδρομου, είναι ο δικός μας μονόδρομος.

Σε αυτόν το δύσκολο αλλά αναγκαίο δρόμο καλούμε και τα υπόλοιπα σωματεία, τους χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, για να πολλαπλασιάσουμε τη δύναμή μας.

Συνεχίζουμε πιο δυναμικά τον αγώνα μας!

Μαζικοποιούμε τα σωματεία μας μετατρέποντάς τα

σε κέντρα αντίστασης και πάλης!

Αλλάζουμε τους συσχετισμούς! Χτίζουμε τη δική μας συμμαχία!».

Ακολουθεί η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ.

Ολοι και όλες στην απεργία και τις διαδηλώσεις στις 30 Μάη!

• Αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές.
• Κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων και των 3 μνημονίων.
• Επαναφορά, υποχρεωτικότητα των ΣΣΕ, κανένας κάτω από τα 751 ευρώ.
• Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας.
• Κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας.
• Κάτω οι φόροι - Να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο.
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας.
• Κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου.
• Να γίνουν προσλήψεις στα δημόσια νοσοκομεία, στα σχολεία, μόνιμων, πλήρους απασχόλησης υγειονομικών και εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων.

Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους, ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες, γυναίκες, νέους και νέες να πάρουν μαζικά μέρος στην 24ωρη απεργία και τις διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις στις 30 Μάη. Ολοι στον αγώνα ενάντια στη φοροληστεία και τους πλειστηριασμούς. Απαιτούμε μαζικούς διορισμούς σε Παιδεία και Υγεία, με βάση τις δικές μας ανάγκες. Αρκετά ματώσαμε για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών. Απαιτούμε ζωή, δουλειά με δικαιώματα.

Βγαίνουμε στον αγώνα μαζί με τα φτωχά στρώματα των ΕΒΕ και των αγροτών, με τους οποίους παλέψαμε και παλεύουμε από κοινού ενάντια στη φοροληστεία, έξω από τα δικαστήρια ενάντια στους πλειστηριασμούς, στα μπλόκα των αγροτών ενάντια στο ξεκλήρισμά μας. Στον κοινό αγώνα που είναι κόντρα στα συμφέροντα των μονοπωλίων, στην πολιτική που οδηγεί στον αφανισμό τους φτωχούς επαγγελματίες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους.

Τη «δίκαιη ανάπτυξη», που από κοινού κυβέρνηση, κόμματα του μνημονίου, οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, Επιμελητήρια, μαζί με τον ΣΕΒ, τους τραπεζίτες, προπαγανδίζουν, τη νιώθουμε κάθε μέρα στο πετσί μας!

Επιδιώκουν να μας πείσουν όχι μόνο να μείνουμε σκυφτοί, γονατισμένοι, αλλά να αποδεχτούμε και να αγωνιστούμε για τους στόχους του κεφαλαίου, να εγκαταλείψουμε ό,τι καταφέραμε να κρατήσουμε ως δικαιώματα μέσα στην κρίση, να θυσιάσουμε τα πάντα για την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να παρασυρθεί από τα λόγια της κυβέρνησης περί «μεταμνημονιακής» εποχής, αφού όχι μόνο δεν φέρνουν ανακούφιση και λύτρωση για τον εργαζόμενο λαό αλλά θα ενισχύσουν την αντιλαϊκή επίθεση με βάση τα μνημόνια επιτήρησης της ΕΕ. Είναι αποφασισμένοι να προστατέψουν τα κέρδη με νομιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας στους χώρους δουλειάς, με μισθούς πείνας, δουλειά τις Κυριακές, χωρίς ανάπαυση, χωρίς ανάσα. Η «ανάπτυξή» τους θα στηθεί στα συντρίμμια της ζωής και των δικαιωμάτων μας.

Η «επιστροφή στην ομαλότητα», όπως λένε, δεν σημαίνει ανάκτηση των απωλειών, κατάργηση των αντεργατικών - αντιασφαλιστικών νόμων που κατέκλυσαν τα τελευταία χρόνια τη ζωή μας. Δεν σημαίνει επιστροφή των μισθών, ανάκτηση όλων των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων που διαλύθηκαν όλα αυτά τα χρόνια.

Δεν θα σταματήσουν η καθυστέρηση των δεδουλευμένων, οι απλήρωτες υπερωρίες, η εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, τα εργατικά ατυχήματα, η ανεργία και τα κακοπληρωμένα ολιγόμηνα προγράμματα εργασίας, η «μαύρη» - ανασφάλιστη εργασία, η συνεχιζόμενη φορολογική λαίλαπα και το χαράτσωμα όλων μας, το πετσόκομμα των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων, οι κατασχέσεις και οι πλειστηριασμοί σε εργαζόμενους και μικρούς αυτοαπασχολούμενους, το κυνήγι της εργατικής - λαϊκής κατοικίας.

Ολα αυτά που χάθηκαν στα χρόνια της κρίσης θα μπορέσουμε να τα ανακτήσουμε μόνο με τον ταξικό αγώνα, με ισχυρά συνδικάτα, με κοινή δράση και συμμαχία με τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τίποτα δε μας χαρίστηκε, όλα με σκληρούς αγώνες και θυσίες κατακτήθηκαν. Μόνο ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός έχει τη δύναμη να τα ξαναεπιβάλει σε κράτος και εργοδοσία.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν μπορούν να την κρύψουν όσες φιέστες και να στήσουν ανά την Ελλάδα. Ολα τα αντεργατικά μέτρα που ψήφισαν οι προηγούμενοι, τα εφαρμόζουν στο ακέραιο και νομοθετούν ακόμα περισσότερα, προστίθενται στα ήδη βαριά μέτρα που έχουμε στις πλάτες μας.

Σε αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση δεν διστάζει να μετατρέψει την Ελλάδα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο πολέμου, για ν' αναβαθμίσει τις επιδιώξεις του κεφαλαίου στο μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου της ευρύτερης περιοχής σε Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο. Για τα συμφέροντα των μονοπωλίων μάς εμπλέκουν όλο και πιο βαθιά στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, φέρνουν όλο και πιο κοντά τον πόλεμο.

Οι πλειοψηφίες στις συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ), με «σημαία» τους τις απαιτήσεις και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, βρίσκονται απέναντι από τις ανάγκες των εργαζομένων, απόντες από τις αγωνίες και τις διεκδικήσεις τους, προσπαθούν να επιβάλουν τα αιτήματα της μεγαλοεργοδοσίας για να τα παλέψει ο φτωχός λαός! Εστησαν και μια «συμμαχία προθύμων» για να ξεγελάσουν, να ρίξουν στάχτη στα μάτια, να βγουν από την ανυποληψία και την απαξίωση. Τέτοια φιέστα στήνουν στις 30 Μάη! Καλούν τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν και να απεργήσουν για «την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας», να διαδηλώσουν δηλαδή με τα αιτήματα και το πλαίσιο του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, της ΕΕ, της ΕΚΤ, των μνημονίων και της κυβέρνησης. Και αυτό το ονομάζουν «εθνικό σχέδιο»!

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που επιχείρησαν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου για να περάσουν όλα τα μέτρα της κυβέρνησης και του 3ου μνημονίου, οι πλειστηριασμοί, οι ιδιωτικοποιήσεις, η φοροληστεία, οι απολύσεις, ο περιορισμός του δικαιώματος της απεργίας.

Για εμάς τους εργαζόμενους ένας δρόμος υπάρχει: Ο δρόμος της οργάνωσης και της συλλογικής διεκδίκησης! Να αγωνιστούμε και να παλέψουμε με επίκεντρο τις ανάγκες μας.

Κάθε κλάδος, εργασιακός χώρος, κάθε περιοχή, στις 30 Μάη να στείλουμε ισχυρό μήνυμα:

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν προσμένοντας καλύτερες τάχα μέρες από τα αφηγήματα της «μεταμνημονιακής εποχής» που αναφέρει στις «αναπτυξιακές» φιέστες η κυβέρνηση.

Η σημερινή αρνητική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε στους χώρους δουλειάς και στη ζωή μας δεν αλλάζει σκύβοντας το κεφάλι και καταπίνοντας τα νέα κυβερνητικά παραμύθια.

Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τη ζωή μας!

Είναι ανάγκη ακόμα περισσότεροι, ακόμα πιο αποφασιστικά να προετοιμάσουμε την απάντησή μας, να χαράξουμε το δρόμο της αντεπίθεσης, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας!

Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι, τώρα με το ΠΑΜΕ επίθεση και πάλη!

• Σε σύσκεψη για την οργάνωση της απεργιακής κινητοποίησης στις 30 Μάη, «με πλαίσιο που να αντιστοιχεί στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων», καλεί η Γραμματεία Αττικής του ΠΑΜΕ, απευθυνόμενη στα εργατικά συνδικάτα της Αττικής, σε ενώσεις αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ. Η σύσκεψη θα γίνει την Τετάρτη 16/5, στις 6.30 μ.μ., στον κινηματογράφο «Studio».
• Αντίστοιχη σύσκεψη προετοιμασίας της απεργίας διοργανώνει η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ, τη Δευτέρα 14/5, στις 7 μ.μ., στο ΕΚΘ, απευθύνοντας κάλεσμα σε συνδικάτα εργαζομένων, συλλόγους αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, φοιτητών και σπουδαστών, γυναικών, σε Επιτροπές Αγώνα και Λαϊκές Επιτροπές.

Στην πλατεία Ελευθερίας

Ξεχωριστή στιγμή των κεντρικών πρωτοβουλιών του ΠΑΜΕ αποτέλεσε ο ιστορικός περίπατος, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 5 Μάη, σε σημεία του κέντρου της πόλης όπου εξελίχθηκαν σημαντικά γεγονότα του ηρωικού ξεσηκωμού των εργατών το Μάη του '36, με τη συμμετοχή κυρίως νέων μελών των ταξικών σωματείων.

Στόχος της συγκεκριμένης δράσης ήταν να γίνει κατανοητό σε ποια ιστορικά και κοινωνικοπολιτικά πλαίσια διεξήχθησαν τα γεγονότα τις μέρες του Μάη του '36, όπου από τον Βαρδάρη μέχρι την Αριστοτέλους και από το υπουργείο μέχρι την παραλία, σε διάφορες περιοχές, δίνονταν καθημερινά μάχες μεταξύ των απεργών, από τη μια, και της εργοδοσίας και της χωροφυλακής, από την άλλη. Και κυρίως να εξαχθούν συμπεράσματα, για τους σημερινούς αγώνες της εργατικής τάξης, τις σημερινές συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, κατασυκοφάντησης των συλλογικών αγώνων.

Συγγρού και Πτολεμαίων

Πρώτος σταθμός ήταν η πλατεία Ελευθερίας, στην οποία πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση εργατών και εργατριών πολλών κλάδων το απόγευμα της 9ης Μάης, λίγες ώρες μετά τη δολοφονική επίθεση της χωροφυλακής στη διασταύρωση Εγνατίας - Βενιζέλου.

Εδώ, στις 10 Μάη, στις 12 το μεσημέρι, μετά την κηδεία των 9 δολοφονημένων, στα νεκροταφεία της Ευαγγελίστριας, και μετά τις ομιλίες της απεργιακής επιτροπής και των εκπροσώπων του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου, του Παλλαϊκού Μετώπου, του βουλευτή του ΚΚΕ Μ. Σινάκου, αλλά και του ταγματάρχη Μαρινάκη, ο οποίος μίλησε στους συγκεντρωμένους εκ μέρους του στρατού, κατευθύνθηκε το πλήθος των δεκάδων χιλιάδων λαού, πραγματοποιώντας ένα από τα πολυπληθέστερα συλλαλητήρια που έγιναν ποτέ στη Θεσσαλονίκη. Εδώ εγκρίθηκε ψήφισμα με τις διεκδικήσεις του λαού, μεταξύ των οποίων ήταν η τιμωρία των υπεύθυνων για τη δολοφονική επίθεση, η γενική αμνηστία όλων των φυλακισμένων και εξόριστων και η παραίτηση της κυβέρνησης. Αμέσως μετά οι δεκάδες χιλιάδες συγκεντρωμένοι βάδισαν σε φάλαγγα μέχρι τη διασταύρωση Εγνατίας - Βενιζέλου και γονατιστοί στο χώρο που δολοφονήθηκαν οι ηρωικοί εργάτες τραγούδησαν το «Πένθιμο Εμβατήριο» και τη «Διεθνή».

Στο σημείο δολοφονίας της Ελ. Σβορώνου

Στις 9 Μάη η πανεργατική απεργία σημειώνει καθολική επιτυχία. Εμπρακτα συμπαραστέκονται στους απεργούς τα συνεργαζόμενα φοιτητικά σωματεία της πόλης, κηρύσσοντας αποχή από τα μαθήματα. Οι επαγγελματίες κατεβάζουν τα ρολά των καταστημάτων τους. Δεκάδες χιλιάδες εργάτες συγκεντρώνονται στην περιοχή μεταξύ των οδών Εγνατίας - Βενιζέλου - Τσιμισκή - Δωδεκανήσου.

Από εδώ, μετά τη δολοφονία του κομμουνιστή αυτοκινητιστή Τάσου Τούση, οι απεργοί πραγματοποιούν πορεία προς τη Γενική Διοίκηση και επιστρέφουν συντεταγμένοι από τη Διοικητηρίου με κατεύθυνση το Βαρδάρη. Ισχυρές δυνάμεις της χωροφυλακής τούς αναγκάζουν να βαδίσουν προς την Εγνατία, προς την παγίδα που τους είχε στήσει ο αστυνομικός διευθυντής Ντάκος. Οταν η διαδήλωση φτάνει στη συμβολή Εγνατίας - Βενιζέλου, οι έφιπποι χωροφύλακες παραμερίζουν και οι διαδηλωτές βρίσκονται μπροστά στις κάννες των όπλων και των πολυβόλων των πεζών χωροφυλάκων. Στις ταράτσες των γύρω κτιρίων υπάρχουν οπλισμένοι άνδρες της χωροφυλακής, της ασφάλειας και παρακρατικοί συνεργάτες τους. Οι απεργοί δέχονται πυρά από παντού. Ο αιματηρός απολογισμός είναι 9 νεκροί, 32 βαριά τραυματίες και 250 ελαφρά. Οι εφημερίδες της εποχής ανεβάζουν τους νεκρούς σε 13, ενώ ο «Ριζοσπάστης» στις 10/5/1936 μιλούσε στον τίτλο του για 30 νεκρούς. Το γεγονός ότι αργότερα παρουσιάζονται συγγενείς που ρωτούσαν για την τύχη εξαφανισθέντων πιθανόν να επαληθεύει πως ο αριθμός των δολοφονημένων ήταν μεγαλύτερος από 9.

Στο πάρκο απέναντι από το ΕΚΘ, όπου έχει τοποθετηθεί τα τελευταία χρόνια το μνημείο

Οι απεργοί δέχονται καταιγισμό πυρών από χωροφύλακες, άνδρες της ασφάλειας και χαφιέδες. Μέσα στο χαλασμό πέφτει νεκρός ο αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης, έξω από το ξενοδοχείο «Μετρόπολις». Ηταν ο πρώτος νεκρός. Οι σύντροφοί του τον τοποθετούν πρόχειρα σε μια πόρτα που ξηλώνουν από κοντινό γιαπί, αποφασισμένοι να τον μεταφέρουν με πορεία έως τη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας. Σ' αυτήν την πόρτα τον βρίσκει η μάνα του. Η φωτογραφία της να σπαράζει πάνω από το άψυχο σώμα του γιου της που δημοσιεύεται την επόμενη μέρα στον «Ριζοσπάστη» θα συγκλονίσει τον Γιάννη Ρίτσο και θα του εμπνεύσει τον πολυτραγουδισμένο «Επιτάφιο».

Σ' αυτό το σημείο, ο Βασίλης Ρέβας αναφέρεται και στα γεγονότα στην πλατεία Κολόμβου, που βάφτηκε με το αίμα της Αναστασίας Καρανικόλα, στελέχους του ΚΚΕ, η οποία πυροβολήθηκε στο κεφάλι από χαφιέδες που βρίσκονταν κρυμμένοι στο ξενοδοχείο «Ηλιος», βαδίζοντας επικεφαλής ομάδας καπνεργατών που κινούνταν για να ενωθούν με τον κύριο όγκο των διαδηλωτών.

Επόμενη στάση η οδός Ελένης Σβορώνου. Ο Β. Ρέβας μιλά για τη μεγάλη συγκέντρωση στο «Πάνθεον», την πορεία των καπνεργατών από το σωματείο τους προς το κέντρο και το δολοφονικό χτύπημα στην οδό Ελένη Σβορώνου.

Στη συνέχεια έφτασαν στο Διοικητήριο (γνωστό ως υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης), διαχρονικό σύμβολο της εξουσίας της αστικής τάξης, εδώ όπου εξυφάνθηκαν τα δολοφονικά σχέδια των αστών ενάντια στους εργάτες.

Στο χώρο μπροστά από το Γενικό Διοικητήριο έγιναν αιματηρές συγκρούσεις στις 8 Μάη μεταξύ πεζών και έφιππων χωροφυλάκων με απεργούς όλων των κλάδων. Για πρώτη φορά εδώ διατάσσεται ο στρατός να επιτεθεί, όμως οι στρατιώτες δεν υπακούν στους επικεφαλής αξιωματικούς τους και αρνούνται να εκτελέσουν τις διαταγές. Οι απεργοί τούς επευφημούν. Οι στρατιώτες αρνούνται και την επόμενη μέρα, 9 Μάη, να επιτεθούν στους εργάτες και προσπαθούν να εμποδίσουν τους χωροφύλακες. Μετά τη δολοφονία των απεργών στις 9 Μάη και για όσο διάστημα ο λαός κυριαρχεί στη Θεσσαλονίκη, λαός και στρατός είναι αδελφωμένοι.

Τελευταίος σταθμός το πάρκο έξω από το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, όπου μεταφέρθηκε, λόγω των εργασιών του μετρό στη Βενιζέλου, το μνημείο που στήθηκε το 1997 με πρωτοβουλία των ταξικών δυνάμεων, για να θυμίζει τους ηρωικούς αγώνες των εργατών το Μάη του '36 και να δείχνει το δρόμο που πρέπει να συνεχίσουν να βαδίζουν σήμερα οι εργάτες.

Η Γραμματεία Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ έχει επανειλημμένα παρέμβει στην «Αττικό Μετρό» προκειμένου στο σταθμό του μετρό που κατασκευάζεται στο σημείο της δολοφονίας των εργατών το Μάη του '36 να διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο ο εξωτερικός χώρος, ώστε να προβλέπει την επανατοποθέτηση, στην αρχική του θέση, του γλυπτού μνημείου, το οποίο αναπαριστά τη μάνα του Τούση που θρηνεί το δολοφονημένο γιο της.

Ο Β. Ρέβας έκανε ειδική αναφορά στην ηρωική συμμετοχή των γυναικών που όντας στον πληθυσμό των προσφύγων περισσότερες - κατά 25-30% - από τους άντρες αποτελούσαν και μια μεγάλη μάζα εργατών σε καθεστώς υπερεκμετάλλευσης.