Οι διαπραγματεύσεις ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ ξεκινούν την ερχόμενη Πέμπτη, άσχετα με την έκβαση των παζαριών της κυβέρνησης στη Βουλή...

Στο ίδιο πλαίσιο, της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης», εντάσσονται και το παζάρι Σερβίας - Κοσσυφοπεδίου, με τα σενάρια για ανταλλαγή εδαφών, η επικείμενη κατάργηση συνόρων μεταξύ Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου από τον επόμενο χρόνο, τα σχέδια που επανέρχονται για «μεγάλη Αλβανία». Αν κανείς προσθέσει την πόλωση στο Μαυροβούνιο και στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη και τις προειδοποιήσεις από την ηγεσία στον σερβικό θύλακα και τον επανεκλεγμένο Μίλοραντ Ντόντικ, με φιλορωσικές θέσεις, σε μουσουλμάνους και Κροάτες, ότι θα προχωρήσει σε απόσχιση αν αναγνωριστεί το Κοσσυφοπέδιο, διαπιστώνει με σιγουριά ότι στην περιοχή των Βαλκανίων μαζεύεται ξανά πολύ εύφλεκτο υλικό.

Η δήλωση εξάλλου του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, την προηγούμενη βδομάδα, είναι χαρακτηριστική: «Αν κλέψουμε από τα Βαλκάνια την προοπτική της ένταξης (...) αν δοθεί η εντύπωση ότι δεν σοβαρολογούμε, θα βιώσουμε στο τέλος αυτό που ήδη βιώσαμε τη δεκαετία του 1990 (...) Το έδαφος είναι ακόμη εύφορο για συγκρούσεις στην περιοχή (...) Εάν δεν ανοιχθούμε περισσότερο σε χώρες σε αυτήν την ιδιαιτέρως περίπλοκη και τραγική περιοχή, εάν δεν τους προσφέρουμε μια ευρωπαϊκή προοπτική, θα δούμε τον πόλεμο να επιστρέφει σε αυτήν την περιοχή, όπως το είδαμε τη δεκαετία του '90 (...) Δεν θέλω να δω τον πόλεμο να επιστρέφει στα Βαλκάνια, άρα χρειάζεται να κάνουμε ένα άνοιγμα προς αυτά».

Βέβαια, ο ανώτατος αξιωματούχος της ΕΕ, που συνέβαλε μαζί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, που μακέλεψε τους λαούς της, συνεχίζει να αντιστρέφει πλήρως την πραγματικότητα. Εμφανίζει ως μέσο δήθεν της εξασφάλισης της ειρήνης στα Βαλκάνια την «ευρωατλαντική ολοκλήρωσή» τους, όταν ακριβώς αυτή η διαδικασία είναι που πυροδοτεί περαιτέρω τον ανταγωνισμό ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως η Ρωσία, όταν είναι αυτή που αντικειμενικά προκαλεί νέες επικίνδυνες εντάσεις.

Πάντως, δεν είναι καθόλου τυχαίος και ο σχολιασμός του Προέδρου της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, γι' αυτά που είπε ο Γιούνκερ. Η δήλωση μάλιστα έγινε αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, στη Μόσχα, όπου διαβεβαίωνε για τις καλές σχέσεις των δύο χωρών αλλά και τη διάθεση για «καλές σχέσεις με το ΝΑΤΟ, χωρίς να ενταχθεί σε αυτό». Είπε ο Σέρβος Πρόεδρος: «Μπορεί να ήταν υπερβολικός στην έκφρασή του (σ.σ. ο πρόεδρος της Κομισιόν), αλλά και πάλι δεν θα το απέκλεια».

Επίσης, ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, από τη Σερβία, όπου βρέθηκε σε επίσημη επίσκεψη, όπου επιχείρησε να ξεπλύνει τη ΝΑΤΟική επέμβαση και συμμετείχε σε πολυεθνική ΝΑΤΟική άσκηση «Πολιτικής Προστασίας» (αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, η μεγαλύτερη αυτού του είδους τα τελευταία χρόνια), δεν παρέλειψε να στείλει μήνυμα στη Σερβία μέσω Σκοπίων, λέγοντας ότι «η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ είναι μονόδρομος» και ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική οδός, δεν υπάρχει σχέδιο Β».

Το βέβαιο είναι ότι, ανεξάρτητα από το δημοψήφισμα ή την έκβαση που θα έχουν τα παζάρια στη Βουλή των Σκοπίων και τα «μαγειρέματα» της κυβέρνησης Ζάεφ (ώστε να εξασφαλίσει τα 2/3 των ψήφων της 120μελούς Βουλής) για τις συνταγματικές αλλαγές, μεσοβδόμαδα αποφασίστηκε να ξεκινήσει και επίσημα στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες στις 18 και 19 Οκτώβρη η διαπραγμάτευση ένταξης των Σκοπίων από πολυμελή αντιπροσωπεία της χώρας με επικεφαλής τον εθνικό συντονιστή στο ΝΑΤΟ, Στέβο Πεντάροφσκι.

Οι έντονες διεργασίες, οι ζυμώσεις και τα παρασκηνιακά παζάρια ανάμεσα στον Σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργό, Ζ. Ζάεφ, και τους βουλευτές του αντιπολιτευόμενου VMRO-DPMNE ήταν έως το τέλος της βδομάδας ασταμάτητα, διαμορφώνοντας ένα ρευστό σκηνικό. Προς το τέλος της βδομάδας έδιναν και έπαιρναν οι ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, κυρίως από αλβανόφωνα ΜΜΕ των Σκοπίων, πως ο Ζάεφ έχει «στο χέρι» τις απαραίτητες ψήφους βουλευτών της αντιπολίτευσης και ότι «είναι εφικτή» τις επόμενες μέρες η έγκριση των συνταγματικών αλλαγών στο Κοινοβούλιο.

Ρόλο επιπρόσθετου μοχλού πίεσης ανέλαβε αυτήν τη βδομάδα και το υπουργείο Εσωτερικών, που ανακοίνωσε τη διενέργεια έρευνας σε σχέση με τις «απειλές και εκβιασμούς» που δέχονται βουλευτές του αντιπολιτευόμενου VMRO-DPMNE, οι οποίοι φέρεται πως θέλουν να αγνοήσουν την κομματική γραμμή κατά της συμφωνίας των Πρεσπών και είναι έτοιμοι να ψηφίσουν τις επόμενες μέρες τις αλλαγές στο Σύνταγμα.

Οι διαψεύσεις της αντιπολίτευσης και η ανακοίνωση του VMRO-DPMNE ότι οι βουλευτές του κόμματος παραμένουν «συνεπείς» στην κομματική γραμμή δεν φάνηκαν αρκετές για να σταματήσουν ούτε την έντονη φημολογία ούτε και τις πυρετώδεις προσπάθειες της κυβέρνησης προκειμένου να καλλιεργηθεί «σκηνικό εθνικής ενότητας» και «συναίνεσης». Οι εντατικές προσπάθειες της κυβέρνησης στα Σκόπια να παζαρέψει ή να εκβιάσει τις 10 - 11 ψήφους που χρειάζεται για να πετύχει την πλειοψηφία των 2/3 (80 στους 120 βουλευτές) φάνηκε να μαρτυρούν πως τίποτε δεν είναι δεδομένο.

Σε κάθε περίπτωση, το κλίμα έντονης πόλωσης που διαμορφώνεται στα Σκόπια επιχειρεί παράλληλα να εγκλωβίσει το λαό της μικρής χώρας στα ψευτοδιλήμματα των ιμπεριαλιστών και της αστικής τάξης. Εάν θα ευοδωθούν οι προσδοκίες του Ζάεφ θα φανεί από τη Δευτέρα, όταν θα ξεκινήσει στο Κοινοβούλιο των Σκοπίων η πρώτη κρίσιμη συζήτηση σε σχέση με τις προτεινόμενες συνταγματικές αλλαγές. Η συζήτηση στη Βουλή μπορεί να κρατήσει έως 10 μέρες και χρειάζεται η κρίσιμη πλειοψηφία των 2/3, όπως αναφέραμε. Εάν εγκριθεί η κυβερνητική πρόταση, τότε το επόμενο στάδιο αφορά τη συζήτηση και έγκριση σε συγκεκριμένες τροπολογίες που απαιτούν απλή πλειοψηφία, την οποία διαθέτει άνετα ο νυν κυβερνητικός συνασπισμός. Σε περίπτωση που ολοκληρωθεί η διαδικασία υπερψήφισης των τροπολογιών, αυτές κατατίθενται σε δημόσια διαβούλευση και επανέρχονται στο Κοινοβούλιο για την τελική ψηφοφορία, όπου και πάλι χρειάζονται τουλάχιστον 80 ψήφοι υπέρ.

Είναι εντούτοις φανερό πως εάν δεν υπάρξει τις επόμενες μέρες η πλειοψηφία των 2/3, τότε ανοίγει ο δρόμος για πρόωρες εκλογές, τις οποίες δεν επιθυμούν τη δεδομένη στιγμή ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Μεταξύ άλλων διότι μία τέτοια πιθανότητα αναμένεται να «πάει πίσω» τους αρχικούς σχεδιασμούς τόσο στα Σκόπια, όσο και στην Αθήνα, όπου η συμφωνία πρέπει επίσης να επικυρωθεί στην ελληνική Βουλή, με δεδομένες τις έντονες διεργασίες και αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ να δηλώνει ότι θα την καταψηφίσει, ενώ υπάρχουν και βουλευτές του που θα την στηρίξουν.

Στο πλαίσιο του σφοδρού ανταγωνισμού με τη Ρωσία εντάσσεται και πρόσφατο εκτενές ρεπορτάζ των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» που αναφέρεται στις έντονες δραστηριότητες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα με επίκεντρο τον επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη, τον οποίο κατονομάζει ως τον «άνθρωπο του Κρεμλίνου στην Ελλάδα», που χρηματοδοτούσε διάφορους παράγοντες με στόχο την επικράτηση της αποχής στο δημοψήφισμα της ΠΓΔΜ και την απόρριψη της συμφωνίας των Πρεσπών. Το ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται ανοιχτά και στο «κατόρθωμα» του Αμερικανού πρέσβη, Τζέφρι Πάιατ, να ενημερώσει σχετικά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προκαλώντας αρνητικές εξελίξεις και εντάσεις στις ρωσο-ελληνικές διπλωματικές σχέσεις. Διόλου τυχαίο επίσης δεν θα πρέπει να θεωρείται το γεγονός πως το ρεπορτάζ των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» επιλέχθηκε να δημοσιοποιηθεί αυτές τις μέρες, κατά τις οποίες, ανάμεσα στα άλλα, προετοιμάζεται η επίσκεψη του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, πιθανώς στις αρχές του Δεκέμβρη, στη Μόσχα.

Οι παραπέρα κινήσεις για την οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα σε Ελλάδα και Αίγυπτο, αλλά και τα κοιτάσματα στην κυπριακή ΑΟΖ και η εκμετάλλευσή τους, με κατεύθυνση τη διευθέτηση των «τεχνικών δυσκολιών» ώστε απρόσκοπτα να «τρέξουν» τα σχέδια των ενεργειακών και άλλων μονοπωλίων ΗΠΑ - ΕΕ που «δραστηριοποιούνται» στην περιοχή, βρέθηκαν στο επίκεντρο της έκτης τριμερούς Συνόδου Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου που πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη την περασμένη Τετάρτη.

Το στίγμα εξάλλου των ζητούμενων και αυτού του σχήματος είχε δώσει λίγο πριν από την έναρξη της Συνόδου ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, ο οποίος σε συνέντευξή του σε εφημερίδα της Αιγύπτου είχε μιλήσει για «πολύ σημαντικά περιθώρια οικονομικής συνεργασίας», σημειώνοντας ότι «η Ελλάδα και η Αίγυπτος αποτελούν πολύ σημαντικούς ενεργειακούς αλλά και μεταφορικούς κόμβους από την Ανατολή προς τη Δύση (...)» και κάνοντας λόγο για «αλληλοσυμπληρούμενες δυνατότητες» που αναδεικνύουν παραπέρα «τη σημασία της Ανατολικής Μεσογείου για το παγκόσμιο εμπόριο αλλά και την παγκόσμια ενεργειακή ασφάλεια».

Εξήγησε ότι «η πρόσφατη ανακάλυψη σημαντικών ενεργειακών κοιτασμάτων στην Αίγυπτο, στο Ισραήλ και την Κύπρο αναδεικνύει τη σημασία της Ανατολικής Μεσογείου για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. Το ενδιαφέρον διεθνών κολοσσών στο πεδίο της Ενέργειας είναι μεγάλο. Παρά τις συνεχείς προκλήσεις και τα προσκόμματα που θέτουν τρίτες χώρες, είμαι βέβαιος ότι η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων θα πραγματοποιηθεί κατά τρόπο που να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των κρατών που έχουν κυριαρχικά δικαιώματα επί των φυσικών τους πόρων, αλλά και η διεθνής νομιμότητα».

Για να έρθει μετά το πέρας της τριμερούς ο Αλ. Τσίπρας να εκφράσει την ικανοποίησή του για τα κέρδη που περιμένουν τις ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες που θα εμπλακούν στην κατασκευή του «Νέου Καΐρου» και της δεύτερης διώρυγας του Σουέζ, αλλά και να υποσχεθεί «μεγάλες ευκαιρίες» που, όπως είπε, ανοίγονται για μεταφορά LNG μέσω Ρεβυθούσας και Αλεξανδρούπολης και λόγω της ανάπτυξης του «East Med».

Ειδικότερα για τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής παραδέχτηκε ότι οι συνομιλίες του με τον Πρόεδρο της Αιγύπτου, Α. Φ. Αλ Σίσι, επικεντρώθηκαν στην οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, λέγοντας ότι συμφωνήθηκε να βρεθεί τρόπος «να παρακάμψουμε τις τεχνικές δυσκολίες και να προχωρήσουμε το συντομότερο δυνατό σε συμφωνία», η οποία θα ξεκλειδώσει το πεδίο των ερευνών και της εκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου ενεργειακού πλούτου. Πρόσθεσε ότι αντικείμενο των συνομιλιών ήταν και οι αλλαγές στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής, «στις οποίες πρωτοστατούν οι χώρες μας και δώσαμε ιδιαίτερη έμφαση στην προστασία των νέων ενεργειακών διόδων, την προστασία τους από απειλές, μεταξύ άλλων και μέσω της συνεργασίας μας με τρίτες χώρες», παραπέμποντας ευθέως σε αναβάθμιση και της στρατιωτικής συνεργασίας των τριών κρατών, υπό αμερικανοΝΑΤΟική πάντα «ομπρέλα».

Σε ό,τι αφορά την Κύπρο ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαίωσε για τη στήριξη της τριμερούς στο δικαίωμά της να ερευνά και να εκμεταλλεύεται ενεργειακά κοιτάσματα στην ΑΟΖ της.

Αναγνωρίζοντας ευρύτερα το ρόλο που μπορεί να παίξει η Αίγυπτος ως προς τις βλέψεις των εγχώριων και συνολικότερα των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων, δήλωσε ότι η κυβέρνησή του στηρίζει τη συζήτηση για μια στρατηγική σχέση ΕΕ - Αιγύπτου, που θα προωθεί «μια σειρά από μεταρρυθμίσεις» και «οικονομική στήριξη» για το κεφάλαιο της Αιγύπτου. Τον ερχόμενο Φλεβάρη, μάλιστα, θα διεξαχθεί στο Κάιρο η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ - Αραβικού Συνδέσμου, ενώ τέλος Οκτώβρη η Αθήνα θα φιλοξενήσει την ετήσια Ευρωαραβική Διάσκεψη.

Eurokinissi

Ο Π. Καμμένος με τον υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ Τζ. Μάτις

Ο υπουργός Αμυνας επιβεβαίωσε, μεταξύ άλλων, την αναβάθμιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από «μεντεσέ» σε ...«πόρτα» για τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή, πάνω στο ήδη στρωμένο έδαφος της στενής σχέσης που αναπτύσσεται από την Ελλάδα με την κυβέρνηση Τραμπ. «Η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση και μπορεί να γίνει η πόρτα των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή», ανέφερε χαρακτηριστικά σε μία από τις συναντήσεις, ενώ τόσο οι δηλώσεις του όσο και εκείνες του Αμερικανού ομολόγου του, Τζ. Μάτις, δείχνουν το βάθος της εμπλοκής του λαού και της χώρας στους φονικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με την κυβέρνηση να αναδεικνύεται στο καλύτερο «βαποράκι» του ΝΑΤΟ σε Μεσόγειο και Βαλκάνια.

Πιο συγκεκριμένα, ο Π. Καμμένος, μετά τις συνομιλίες του με τον Τζ. Μάτις, εξήρε την «αναπτυσσόμενη αμυντική σχέση» με τις ΗΠΑ και υπογράμμισε ότι η Ελλάδα είναι ορθάνοιχτη για να αναπτύξουν οι ΗΠΑ «στρατιωτικές δυνάμεις σε πιο μόνιμη βάση όχι μόνο στον Κόλπο της Σούδας, αλλά επίσης στο Βόλο, στη Λάρισα και την Αλεξανδρούπολη και - γιατί όχι - στο μέλλον και στην Κάρπαθο».

Αν η κυβέρνηση με τέτοια παρρησία αραδιάζει στη διάθεση των ΗΠΑ σχεδόν όλη τη χώρα, μόνο ανατριχίλα προκαλεί η σκέψη τού τι άλλο μπορεί να έχει συμφωνηθεί πίσω από τις πόρτες των διαβουλεύσεων. Αλλωστε, ο Π. Καμμένος, στις δηλώσεις του, επανέλαβε δύο φορές με νόημα ότι η αμυντική συνεργασία με τις ΗΠΑ περιλαμβάνει και θέματα που «δεν είναι ανακοινώσιμα».

Με βάση τα παραπάνω, στον ΣΥΡΙΖΑ παρίσταναν τους «αιφνιδιασμένους» από τις δηλώσεις αυτές, την ίδια στιγμή που τα όσα είπε ο Π. Καμμένος είναι καραμπινάτη εφαρμογή της διακηρυγμένης στρατηγικής της κυβέρνησης, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε και ειδικά μετά τη συνάντηση Τσίπρα - Τραμπ και τις συμφωνίες που υπέγραψαν.

Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά τις αμερικανικές βάσεις, ο Π. Καμμένος μπορεί να παριστάνει το «λαγό», αλλά δεν είναι και τόσο «γαλαντόμος» σε σχέση με όσα σημεία και μέσα της χώρας παραχωρούνται ήδη από την κυβέρνηση για τα πολεμοκάπηλα ΝΑΤΟικά σχέδια. Οι δεσμεύσεις των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περιλαμβάνουν ήδη την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, την πρόθεση για μεταφορά πυρηνικών στον Αραξο, τα αμερικανικά «drones» στη Λάρισα, τη βάση των αμερικανικών ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη με το «βλέμμα» σε Βαλκάνια, Μαύρη Θάλασσα και τα Στενά του Βοσπόρου, τη στάθμευση άλλων ελικοπτέρων στο Στεφανοβίκειο, τη μετατροπή του Νεωρίου της Σύρου σε «μίνι Σούδα», τα σχέδια για αξιοποίηση υποδομών στο Καστέλι και στο Τυμπάκι κ.λπ. Αλλωστε, τι το «καινούριο» έχει π.χ. η αναφορά του Π. Καμμένου στην Κάρπαθο, αφού ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που είχε πει όταν ανέλαβε υπουργός Αμυνας;

Δηλαδή, η μετατροπή όλης της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση είναι ήδη σε εξέλιξη με τη σφραγίδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τον υπουργό Αμυνας να το επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά από τις ΗΠΑ. Και πέρα από τα παραπάνω, υπάρχουν οι αποστολές ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων εκτός συνόρων, αλλά και σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις πολεμικής προπαρασκευής απέναντι στη Ρωσία, όπως στην επικείμενη κολοσσιαία άσκηση «Trident Juncture» στη Νορβηγία.

Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, συνομιλώντας με τον Π. Καμμένο, δεν έκρυψαν τη χαρά τους για τη «διαθεσιμότητα» της κυβέρνησης, προαναγγέλλοντας ακόμα πιο «στενή συνεργασία», όπως άλλωστε έκανε και ο επιτελάρχης των ΕΔ των ΗΠΑ πριν από ένα μήνα στην Ελλάδα, ή όπως ακούγεται τακτικά από τον πρέσβη τους στην Αθήνα.

Ο Π. Καμμένος συναντήθηκε και με τον υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Γ. Μίτσελ, και επιδεικνύοντας την προσήλωσή του στη διαδικασία «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στα Δ. Βαλκάνια, κατέθεσε ένα «σχέδιο Β'» για να υπηρετηθούν οι «γεωπολιτικοί στόχοι των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ» στην περιοχή, ακόμα και χωρίς επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών, που για τον ίδιο αποτελεί «σκόπελο» λόγω του ονόματος. Ειδικότερα, ο υπουργός Αμυνας πρότεινε την υπογραφή αμυντικής συμφωνίας ανάμεσα σε Ελλάδα, ΠΓΔΜ, Αλβανία, Βουλγαρία και σε μεταγενέστερο επίπεδο και με τη Σερβία (την οποία οι Αμερικανοί επίσης θέλουν να ζέψουν στο ΝΑΤΟικό άρμα), με στόχο τη δημιουργία ενός «τόξου σταθερότητας» στη Βαλκανική, υπό τη σκέπη του ΝΑΤΟ, ώστε να αναχαιτιστεί η «ρωσική διείσδυση» στα Βαλκάνια.

Η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή και αυτές τις δηλώσεις απογειώθηκε. Στελέχη του, όπως και ο Τύπος που απηχεί τις θέσεις του, παρίσταναν ότι «έφριξαν», ισχυριζόμενοι ότι όσα είπε ο Π. Καμμένος είναι «πρωτάκουστα», αποτελούν «προσωπική του ατζέντα», ότι η κυβέρνηση δεν έχει συζητήσει τέτοια «σχέδια Β'» και ότι παραμένει προσηλωμένη στη συμφωνία των Πρεσπών. Από κοντά και η ΝΔ έσπευσε να γυρίσει το μύλο του κάλπικου δικομματικού καβγά, κατηγορώντας για «διγλωσσία» την κυβέρνηση και προσπερνώντας ότι η «γλώσσα» τόσο των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και της ΝΔ είναι ΝΑΤΟική «από το Α μέχρι το Ω».

Τι παραβλέπει σκόπιμα αυτή η αντιπαράθεση; Οτι η καρδιά της συμφωνίας των Πρεσπών, δηλαδή η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, δεν είναι κάτι αντίθετο από όσα υποστήριξε ο Π. Καμμένος στις ΗΠΑ. Στο άρθρο 2 άλλωστε προβλέπεται ότι η συμφωνία προωθείται για να ενταχθεί η ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, επομένως αυτό που πρότεινε ο Π. Καμμένος είναι στην ουσία ένα εναλλακτικό σχέδιο υλοποίησης του ίδιου σχεδιασμού αν η συμφωνία δεν ευοδωθεί.

Η πραγματικότητα είναι λοιπόν ότι δεν είναι έξω από τη λογική των σχεδίων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ η ανάπτυξη της στρατιωτικής συνεργασίας υπό ΝΑΤΟική σκέπη, σε αντιπαράθεση με τη ρωσική επιρροή, ως επιστέγασμα του σχεδιασμού για Οικονομική Ενωση των Δυτικών Βαλκανικών Κρατών. Αυτά έχουν ήδη γραφτεί σε διάφορες αναλύσεις εδώ και καιρό, οπότε πάει πολύ η κυβέρνηση να παριστάνει την ανήξερη, πόσο μάλλον όταν είναι τουλάχιστον αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι σε ένα τέτοιας στρατηγικής σημασίας ζήτημα για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία δεν έχουν στο συρτάρι τους και εναλλακτικά σχέδια.

Αλλωστε, το ανακοινωθέν του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ, μετά τη συνάντηση του Μάτις με τον Π. Καμμένο, επαινούσε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για το ρόλο σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ που έχει αναλάβει στην περιοχή και τον ευχαριστούσε «για τις πρόσφατες ενέργειες της χώρας του για την καταπολέμηση κακόηθων δραστηριοτήτων στην περιοχή», εννοώντας τη Ρωσία και τονίζοντας ότι «και οι δυο (υπουργοί) συμφώνησαν να την κρατούν υπεύθυνη (των πράξεών της)»!

Από συνάντηση της ειδικής συμβούλου του γγ για το Κυπριακό, Τζέιν Χολ Λουτ, και του Κύπριου Προέδρου, Νίκου Αναστασιάδη, φέτος τον Ιούλη

Οι προθέσεις όσων πρωτοστατούν στις διαπραγματεύσεις για «λύση» του Κυπριακού έχουν φανεί καθαρά:

• Και από το καλοκαίρι του 2017 και τις συνομιλίες στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας, όταν στην κουβέντα για το πώς θα «προστατεύεται» η «ασφάλεια» μιας ενωμένης Κύπρου άρχισε να συζητιέται και ο ρόλος οργανισμών τύπου ΝΑΤΟ, ΟΑΣΕ κ.τ.λ.
• Και από το Φλεβάρη του 2014 όταν πολυδιαφημίστηκαν οι επαφές Αναστασιάδη - Ερογλου, που και αυτές όμως κατέληξαν σε κείμενα με ρητή πρόβλεψη «δύο συνιστώντων κρατών».
• Και στο «σχέδιο Ανάν» που ο κυπριακός λαός απέρριψε, το 2004.

Οι νέες εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ, που είχε αναδείξει ότι «η ίδια η κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη - Ερογλου (Φλεβάρης 2014) και η βασική θέση για τα Δύο Συνιστώντα Κράτη κινούνται στην κατεύθυνση συνομοσπονδιακής, διχοτομικής λύσης». Με την αναλυτική Απόφαση της ΚΕ για το Κυπριακό, τον Οκτώβρη του 2016, το Κόμμα υπογράμμιζε ότι «το τουρκικό κράτος δούλεψε συστηματικά για να περάσει η θέση της Δικοινοτικής - Διζωνικής Ομοσπονδίας και πέτυχε να περιληφθεί η θέση αυτή - ως συμβιβασμός - στα υλικά των συνομιλιών, ως βάση εκ μέρους του, για διχοτομική, συνομοσπονδιακή λύση, δύο κρατών». Ακόμα, τόνιζε: «Στη βάση της πείρας που έχει συγκεντρωθεί, οι εξελίξεις στο Κυπριακό επιβάλλεται να αντιμετωπιστούν από τη σκοπιά του ρόλου που μπορεί να εκπληρώνουν η Κύπρος και τα Συνιστώντα Κρατίδια, σε μια περιοχή με έντονους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, εθνοτικές αντιθέσεις κ.ά., στις συνθήκες του ιμπεριαλιστικού πολέμου στη Συρία, στη Λιβύη και το Ιράκ, των σοβαρών προβλημάτων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με φόντο την πολιτική της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια, τη στρατηγική της Ελλάδας για τη γεωπολιτική αναβάθμιση για λογαριασμό των μονοπωλίων».

Στην παρούσα φάση, που εξετάζεται ένας νέος γύρος συνομιλιών για το Κυπριακό, η «μεγάλη εικόνα» έχει ως εξής:

• Οι ισορροπίες και τα πολυμερή σχήματα συνεργασίας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο (ανάμεσά τους και οι άξονες Κύπρου - Ελλάδας - Ισραήλ και Κύπρου - Ελλάδας - Αιγύπτου) αποκτούν όλο και κρισιμότερη αξία για την προώθηση σχεδίων για την «ασφάλεια» και τη «σταθερότητα» στην ευρύτερη περιοχή στο φόντο ισχυρών ανταγωνισμών ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία αλλά και Κίνα κ.ά., με άμεσο αντίκτυπο για τα ορθάνοιχτα «μέτωπα» στη διπλανή Μέση Ανατολή (Συριακό, Κουρδικό κ.λπ.)
• Οι υδρογονάνθρακες της γειτονιάς μας προσελκύουν το ενδιαφέρον μονοπωλιακών κολοσσών από όλο τον πλανήτη, καθώς φουντώνει η συζήτηση για τη λεγόμενη «διαφοροποίηση» των ενεργειακών οδών και την «απεξάρτηση» της Ευρώπης από τη Ρωσία, αλλά και ενώ φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια οι επιχειρηματικοί σχεδιασμοί για την αξιοποίηση του αερίου της Μεσογείου. Ο αμερικανικός κολοσσός «ExxonMobil» ετοιμάζεται έως τα τέλη του έτους για γεωτρήσεις στο «οικόπεδο» 10 της κυπριακής ΑΟΖ, εξετάζοντας πώς μπορεί η περιοχή «να καταστεί μια εναλλακτική πηγή εφοδιασμού και διαδρομής φυσικού αερίου για την ΕΕ...». Σημειωτέον, η εταιρεία φαίνεται ότι ενδιαφέρεται και για το «7», που πρόσφατα έγινε αφορμή για να εκδηλωθούν νέες προκλήσεις από την Τουρκία. Πάντως, ο αντιπρόεδρός της, Νέιλ Χάπμαν, όταν ρωτήθηκε σχετικά απάντησε ότι «είμαστε εμπορική οντότητα και η δουλειά μας είναι να παράγουμε και να αναπτύσσουμε φυσικούς πόρους...», χαρακτηρίζοντας τις τουρκικές αξιώσεις «θέματα των κυβερνήσεων», που εναπόκεινται «στις ίδιες τις κυβερνήσεις να συζητήσουν και να επιλύσουν».
• Μέσα σε αυτές τις συνθήκες φουντώνουν και τα παζάρια ανάμεσα σε παλιούς και νέους εταίρους, με χαρακτηριστικό αυτό μεταξύ ΗΠΑ - Τουρκίας, αλλά και ΕΕ - Τουρκίας, με δεδομένη και την αναβάθμιση συνεργασιών όπως ανάμεσα σε Τουρκία και Ρωσία.

Τώρα ξεκίνησε ένας νέος γύρος εκβιασμών σε βάρος του κυπριακού λαού, στο όνομα δήθεν της ανάγκης να αντιμετωπιστούν τετελεσμένα που δημιουργεί το «πέρασμα του χρόνου». Η επανέναρξη των συνομιλιών αναγορεύεται πρώτιστος στόχος και θολώνονται τα νερά για να μη φανεί ότι οι όποιες νέες διαπραγματεύσεις θα γίνουν κι αυτές με «σημαδεμένη τράπουλα». «Σημαδεμένη» από τις βαθιές αντιλαϊκές επιδιώξεις όλων των πρωταγωνιστών, αφού κάθε πλευρά προωθεί τις προτεραιότητες της μίας ή της άλλης μερίδας του κεφαλαίου και σε καμία περίπτωση τα συμφέροντα του κυπριακού λαού.

Ετσι, ξανάρχισαν να κλίνονται σε όλες τις πτώσεις ο «ρεαλισμός», με τον οποίο πρέπει οι εμπλεκόμενες πλευρές να προσέλθουν στο «τραπέζι του διαλόγου», και η «βιωσιμότητα» του «μοντέλου λύσης» που θα καθορίσει και την επιτυχία του. Στην πραγματικότητα, δεν μιλάνε παρά για το «ρεαλισμό» που απαιτεί το σκληρό παζάρι ανάμεσα σε αντιτιθέμενες αστικές τάξεις.

Το παζάρι επικεντρώνεται πιο αποφασιστικά στις αρμοδιότητες που θα έχουν τα δύο «συνιστώντα κράτη» μιας «επανενωμένης Κύπρου», δηλαδή στο βαθμό αυτονομίας που θα τους επιτρέπει να λειτουργούν ουσιαστικά ως χωριστές κρατικές οντότητες, με ζητούμενο «μια πιο χαλαρή κεντρική κυβέρνηση» και με «δόλωμα» το δήθεν «ενιαίο» μιας κεντρικής κρατικής εξουσίας. Και γύρω από τέτοια ζητήματα αναπτύσσονται και πολλές ενδοαστικές διεργασίες και διαφωνίες, γύρω από το πώς ένας πιθανός συμβιβασμός θα μπορούσε να διασφαλίσει περισσότερα ή λιγότερα οφέλη, στη μία ή την άλλη πλευρά.

Ο εκπρόσωπος της κυπριακής κυβέρνησης, Πρόδρομος Προδρόμου, δήλωσε την Τρίτη ότι «ενόψει της αξίωσης για μια θετική ψήφο από την τουρκοκυπριακή πλευρά σε κάθε επίπεδο αποφάσεων, ο Πρόεδρος εισηγήθηκε ότι θα μπορούσε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο μιας αποκέντρωσης του συστήματος, δηλαδή όσο το δυνατόν να μείνουν στο κεντρικό κράτος οι απαραίτητες εξουσίες για να είναι φυσικά ένα κανονικό κράτος...».

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ, Αντρος Κυπριανού, χαρακτήρισε την πρόταση για μια «χαλαρή ομοσπονδία» «ανεδαφική» και είπε ότι «αν ανοίξει τέτοια συζήτηση θα προκληθεί μια τεράστια αναστάτωση και σύγχυση στην κοινωνία». Την Παρασκευή, μετά από συνάντηση με τον Ελληνα πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα, ο Κυπριανού δήλωσε ότι ο γγ του ΟΗΕ «έχει ξεκαθαρίσει ότι αν δεν γίνουν αποδεκτά κάποια πράγματα σε ό,τι αφορά στην ουσία του Κυπριακού αλλά και τη διαδικασία και αν δεν πειστεί ότι σε μια νέα πρωτοβουλία θα υπάρχει η πολιτική βούληση για να πάμε μέχρι τέλους δεν πρόκειται να επαναρχίσει διαπραγματεύσεις και αυτό εμάς μας ανησυχεί πάρα πολύ».

Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Ν. Παπαδόπουλος, είπε ότι «αν δεν γνωρίζουμε για τι αρμοδιότητες μιλάμε ή πού έχουν εκχωρηθεί δεν μπορεί κανένας να διαμορφώσει άποψη».

Η «Συμμαχία Πολιτών» χαρακτήρισε «θετικό το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια επιμονής σε μια άκαρπη προσέγγιση φαίνεται να υπάρχει διάθεση για συζήτηση εναλλακτικών επιλογών».

Η επικεφαλής του κόμματος «Αλληλεγγύη», Ελένη Θεοχάρους, εξέφρασε την ευχή «να βρεθεί μια φόρμουλα με τη συναινετική διάθεση όλων των πολιτικών κομμάτων και όλων των κινήσεων του τόπου μας, ούτως ώστε να διαχειριστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση».

Να σημειωθεί ότι ανακοινώθηκε πως τις επόμενες μέρες θα γίνει συνάντηση Αναστασιάδη - Ακιντζί.

Στο μεταξύ, ο ηγέτης του ψευδοκράτους, Μουσταφά Ακιντζί επισήμανε ότι «όσο προσπαθούμε να δημιουργήσουμε περισσότερες εξουσίες στην κεντρική εξουσία τόσο αυξάνουμε τα πεδία σύγκρουσης ανάμεσα στις δύο κοινότητες».

Ο «πρωθυπουργός» του ψευδοκράτους, Τουφάν Ερχιουμάν, δήλωσε ότι μια διευθέτηση με στόχο μια αποδυναμωμένη ομοσπονδιακή κεντρική κυβέρνηση με «ενισχυμένες πολιτείες» δεν θα χρειαστεί μακρά διαπραγμάτευση αλλά και ότι ζητούμενο πρέπει να είναι μια γρήγορη διαδικασία επικεντρωμένη στο αποτέλεσμα.

Ο «υπουργός Εξωτερικών» του ψευδοκράτους, Κουντρέτ Οζερσάι, είπε στο τουρκικό πρακτορείο «Αναντολού» ότι «η συνέχιση των διαπραγματεύσεων για 50 χρόνια και η κατάληξη κάθε φορά σε αποτυχία δείχνει ότι πλέον πρέπει να σταθούμε και να διερωτηθούμε σοβαρά για κάποια πράγματα». Τόνισε ότι Τουρκία και ψευδοκράτος έχουν κάνει «μια ειλικρινή αξιολόγηση» και επισήμανε: «Εμείς επιλέξαμε ως προτεραιότητά μας την άρση αυτού του στάτους κβο με μια περιεκτική λύση... Εάν η ελληνοκυπριακή πλευρά δε θα δείξει ελαστικότητα εμποδίζοντας την περιεκτική λύση, τότε εμείς θέλουμε να εμποδίσουμε τη συνέχιση αυτού του "στάτους κβο" με κάποιες άλλες καταστάσεις...». Πάντως, δεν παρέλειψε να πει ξανά ότι «πρέπει να οικοδομήσουμε κλίμα εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δύο πλευρές, συνάπτοντας συνεργασίες με την ελληνοκυπριακή πλευρά, ξεκινώντας από την οικονομία, σε διάφορα πεδία».

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αναδεικνύεται καθημερινά το πόσο κρίσιμο ρόλο επιφυλάσσουν πολλοί στην Κύπρο για την υλοποίηση των επικίνδυνων σχεδίων. Μεσοβδόμαδα κυκλοφόρησαν δημοσιεύματα για βάση ελικοπτέρων που οι ΗΠΑ διατηρούσαν στην Κύπρο από το Σεπτέμβρη του 2013 έως τον Αύγουστο του 2017. Ο Κύπριος Πρόεδρος διερωτήθηκε σχετικά: «Και αν έστω ζητήθηκε για ανθρωπιστικούς λόγους η παρουσία (των ΗΠΑ), γιατί πρέπει να επικρίνεται η κυπριακή κυβέρνηση;... Δίνουμε διευκολύνσεις στους Γερμανούς, στους Γάλλους, στους Ιταλούς, στους Δανούς».

Ενδεικτική ήταν άλλωστε η κατάθεση που έδωσε στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας η υποψήφια για τη θέση της Αμερικανίδας πρέσβειρας στη Λευκωσία Τζούντιθ Γκέιλ Γκάρμπερ. Ξεκαθάρισε ότι η περιοχή όπου βρίσκεται η Κύπρος «είναι αυτή όπου τα εθνικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών ως ηγέτη της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας, για διασφάλιση της ανατολικής μεθορίου και τη σταθεροποίηση του Νότου, διασταυρώνονται». Υποστήριξε ότι η «επανένωση της Κύπρου θα έχει επιπτώσεις πολύ πιο πέρα από το νησί, ενισχύοντας τις σχέσεις σε όλες τις γωνιές της Ανατολικής Μεσογείου και σε όλο τον κόσμο».

Δεν παρέλειψε να χαρακτηρίσει την Κύπρο «πολύτιμο φίλο και σημαντικό στρατηγικό εταίρο» ειδικά στους τομείς της ασφάλειας και της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας», ενώ αναφερόμενη στην αξιοποίηση των κυπριακών υδρογονανθράκων επανέλαβε ότι «οι πόροι πρέπει να κατανέμονται ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων, στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης», συμβουλεύοντας ότι εάν γίνει σωστή διαχείριση των υδρογονανθράκων, θα αποτελέσουν καταλύτη για ενισχυμένη περιφερειακή σταθερότητα και γι' αυτό πρέπει να χρησιμεύσουν ως κίνητρο και για τη διευθέτηση του Κυπριακού...