Φωτιά παίρνει το Πεδίο Βολής Κρήτης, καθώς οι Αμερικανοί ξεκινούν εκεί νέα πολυήμερη άσκηση, με το βλέμμα στη Ρωσία, σε υλοποίηση και των διευκολύνσεων που τους παρέχει η νέα Συμφωνία για τις Βάσεις.

Θυμίζουμε ότι το ΠΒΚ, γνωστό διεθνώς ως NAMFI (NATO Missile Firing Installation), είναι άλλη μια ΝΑΤΟική υποδομή που λειτουργεί στη χώρα μας και, όπως λέγεται επισήμως, είναι το μοναδικό Πεδίο Βολής στην Ευρώπη που λειτουργεί υπό τη σκέπη του Ανώτατου Στρατηγείου Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη - SHAPE (Supreme Headquarters Allied Powers Europe). Βρίσκεται στο Ακρωτήρι Χανίων, σε στενή διασύνδεση με την αμερικανική βάση και το Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής του ΝΑΤΟ στη Σούδα. Στο Πεδίο Βολής περιλαμβάνεται μια τεράστια περιοχή που απλώνεται βόρεια της Κρήτης, νότια της Θήρας και Αστυπάλαιας, δυτικά της Κάσου και Καρπάθου.

Πρόσφατα το επιθεώρησε ο Αμερικανός ταξίαρχος Γκ. Μπράντι, διοικητής της 10ης Διοίκησης Αντιαεροπορικής και Αντιπυραυλικής Αμυνας του Στρατού των ΗΠΑ (10th Army Air and Missile Defense Command). Σκοπός του, να διερευνήσει επιπλέον δυνατότητες για τη διμερή στρατιωτική συνεργασία, μεταξύ των οποίων νέες «ευκαιρίες» για τις χερσαίες δυνάμεις τους που εδρεύουν στην Ευρώπη (US Army Europe) να απλώσουν συστήματά τους και να ασκηθούν στο NAMFI, στο οποίο αναγνωρίζουν «μοναδικές δυνατότητες».

Σε υλοποίηση των παραπάνω, από 12 έως και 27 Νοέμβρη υλοποιείται εκεί άσκηση με βολές αεράμυνας και την εμπλοκή συστημάτων «Patriot», με τη συμμετοχή 250 στελεχών από ΗΠΑ (από την 10 ΑΑΜDC και την 678 Air Defense Artillery Brigade), Ελλάδα, Γερμανία και Ολλανδία.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της διοίκησης των αμερικανικών χερσαίων δυνάμεων που σταθμεύουν στην Ευρώπη, «η άσκηση θα ενισχύσει τη συνδυασμένη ικανότητα των ΗΠΑ και της Ευρώπης να ελέγχουν αμυντικά πυρά στην Ανατολική Ευρώπη (σ.σ. στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία), ενώ θα τελειοποιεί τις τακτικές, τις τεχνικές και τις διαδικασίες. Ο σκοπός αυτής της άσκησης είναι να βελτιώσει τη διαλειτουργικότητα με τις συμμαχικές δυνάμεις και τις δυνάμεις των εταίρων, και να αυξήσει την ετοιμότητα μέσω της ενσωμάτωσης των δυνατοτήτων αεροπορικής και πυραυλικής άμυνας».

Eurokinissi

Το «σταθερό και μόνιμο» βέβαια στην πολιτική των ΗΠΑ, όπως ο ίδιος και αστικά επιτελεία επισημαίνουν, δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια διατήρησης της πρωτοκαθεδρίας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, απέναντι στην Κίνα, την ανάσχεση της «ρωσικής απειλής» σε όλη την περιοχή, το «πρόβλημα ασφαλείας που δημιουργεί η δράση του Ιράν» για τον σχεδιασμό τους και τους συμμάχους τους, όπως το Ισραήλ, και - υπό το πρίσμα των αποκλινόντων συμφερόντων γύρω από τα παραπάνω - τα ζητήματα της συνοχής του ΝΑΤΟ και της σχέσης ΗΠΑ - ΕΕ.

Με επίκεντρο αυτά, τα αστικά επιτελεία επισημαίνουν πως η αμερικανική πολιτική (οι «τάσεις» γύρω από όλα τα βασικά ζητήματα) έχει διαμορφωθεί - με τις όποιες διαφοροποιήσεις - από την εποχή Ομπάμα, ενισχύθηκε επί προεδρίας Τραμπ και «ακόμη και αν επιβραδυνθεί με την προεδρία Μπάιντεν, δεν πρόκειται να αναστραφεί, δεδομένου πως έχει μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό βάθος».

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο άλλωστε γίνεται και η σχετική «προετοιμασία εδάφους» για τις επικίνδυνες διευθετήσεις που είναι μπροστά, με τα αστικά επιτελεία να σημειώνουν πως «η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα που κανείς στην Ουάσιγκτον δεν θέλει να "χάσει" (...) Η κυβέρνηση Μπάιντεν θα επανεξετάσει πιθανότατα τη σχέση ΗΠΑ - Τουρκίας. Μην περιμένουμε, όμως, άμεσα κάτι θεαματικό. Η προτροπή θα είναι πάντοτε "καθίστε και βρείτε τα", "αποφύγετε τις εντάσεις και τη στρατιωτικοποίηση της κρίσης". Η Ελλάδα θα έχει πολλούς γνωστούς και πολλούς φίλους, όμως, όπως όλοι ξέρουμε, καλές οι φιλίες, αλλά στη διπλωματία τα συμφέροντα υπερτερούν όταν έρχεται η ώρα των αποφάσεων» (Αλ. Παπαχελάς, «Καθημερινή»).

Η όποια «επανεξέταση» λοιπόν των αμερικανοτουρκικών σχέσεων δεν γράφεται σε «λευκή κόλλα» αλλά με δεδομένο πως «η Τουρκία, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη, σε μια κρίσιμη και στρατηγικά ευαίσθητη περιοχή. Μια γεωπολιτική έκλειψη της Τουρκίας θα δημιουργήσει κενό ισχύος, το οποίο δεν πρόκειται να καλυφθεί από κάποιον σύμμαχο των ΗΠΑ, αλλά από τη Ρωσία και το Ιράν», όπως έγραψε ο Αλ. Διακόπουλος, εκτιμώντας ταυτόχρονα πως «η νέα αμερικανική διοίκηση μάλλον θα επιδιώξει την ανάσχεση της Τουρκίας, προσπαθώντας όμως να μην τραυματίσει θανάσιμα τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, η πολιτική της διοίκησης Μπάιντεν θα αποτελεί μάλλον τη συνέχεια της πολιτικής της διοίκησης Τραμπ».

Ενώ δεν είναι τυχαία και η παρέμβαση του Αμερικανού πρέσβη, Τζ. Πάιατ, που ερωτηθείς προ ημερών σχετικά με την κυβερνητική εναλλαγή στις ΗΠΑ τόνισε πως η Ελλάδα και οι ΗΠΑ, ως σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, είναι «έντονα ευθυγραμμισμένοι στην αρχή πως, ανεξάρτητα από οτιδήποτε, πρέπει να κρατήσουμε την Τουρκία αγκυροβολημένη στη Δύση. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να προσεγγίσουμε την τουρκική κυβέρνηση και την τουρκική κοινωνία για να χτίσουμε ευκαιρίες συνεργασίας και να εργαστούμε από κοινού ως εταίροι του ΝΑΤΟ».

Μέσα άλλωστε σε αυτό το πλαίσιο συνεχίζονται και οι διάφορες εκτιμήσεις, για το πόσο «επικίνδυνο» είναι το διάστημα μέχρι την ορκωμοσία του νέου Αμερικανού Προέδρου, για το αν η Τουρκία θα το αξιοποιήσει προκειμένου να δημιουργήσει παραπέρα «τετελεσμένα» για το τραπέζι του ιμπεριαλιστικού παζαριού.

Επί της ουσίας και εδώ πρόκειται για το γνωστό εκβιαστικό δίλημμα που επιστρατεύεται σταθερά για να «τρέξουν» οι επικίνδυνες διευθετήσεις - «πολεμική εμπλοκή ή συνεκμετάλλευση» - ενώ για την αξία του για το λαό ενδεικτικές είναι και εκτιμήσεις όπως ότι «η πρώτη συνέπεια των αμερικανικών εκλογών είναι ότι αποφεύγουμε κατά πάσα πιθανότητα το θερμό επεισόδιο. Δεν θα αποφύγουμε όμως το μεγάλο τραπέζι του διαλόγου και σε βάθος χρόνου τον επώδυνο συμβιβασμό» αφού «οι Τούρκοι αναπροσαρμόζουν ταχύτατα την τακτική τους έως ότου ιχνηλατήσουν το νέο τοπίο. Τακτική όχι όμως στρατηγική αλλάζει και το State Department, που διακρίνει τη χρυσή ευκαιρία να επιστρέψει τον Ερντογάν στο μαντρί της Δύσης» (Μ. Κοττάκης, «Δημοκρατία»).

Οπως λένε, τώρα είναι η ώρα να παράσχει η Ελλάδα ακόμα περισσότερα δείγματα γραφής για τη σταθερή προσήλωσή της στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και στις ελληνοαμερικανικές συμφωνίες, με κορωνίδα τη Συμφωνία για τις βάσεις, προκειμένου να επιβεβαιωθεί ο ρόλος της ως του πλέον αξιόπιστου και χρήσιμου συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή.

Αξιοποιούν δηλαδή την «αλλαγή σκυτάλης» στις ΗΠΑ για να επιταχύνουν και να διευρύνουν τις δεσμεύσεις που έχουν ήδη αναλάβει η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση στο πλαίσιο του ελληνοαμερικανικού «Στρατηγικού Διαλόγου».

Και στο πλαίσιο αυτό επανέρχονται προτάσεις για να ανανεωθεί για πολλά χρόνια (και να μη χρειάζεται ούτε καν ετήσια ανανέωση) η Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) με τις ΗΠΑ. Ακόμα και επισημάνσεις για την ανάγκη «να απαλλαγούμε από ταμπού του παρελθόντος» και «να συμβάλουμε διαθέτοντας μονάδες μας οργανικά, ως συνοδεία της αμερικανικής ναυτικής δύναμης» του 6ου αμερικανικού Στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως και την εμβάθυνση της στρατηγικής συνεργασίας με ισχυρούς συμμάχους των Αμερικανών στην περιοχή.

Και εδώ, «αμερικανοΝΑΤΟικότερος των ΑμερικανοΝΑΤΟικών» εμφανίζεται πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ που πρωτοστάτησε τις προηγούμενες μέρες στην καλλιέργεια προσδοκιών από την εκλογή Μπάιντεν σε όλα τα μέτωπα και στα Ελληνοτουρκικά. Χαρακτηριστική άλλωστε είναι τόσο η επιστολή - «αγιογραφία» Τσίπρα στον Μπάιντεν όσο και όσα έγραψε την περασμένη Κυριακή ο τομεάρχης Εξωτερικών του κόμματος, Γ. Κατρούγκαλος, στην «Αυγή»: «Ενδέχεται συνεπώς μια Προεδρία Μπάιντεν να δώσει πιο αποφασιστικά μηνύματα σε σχέση με τους "S-400", τις τουρκορωσικές σχέσεις ή τον ρόλο της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή, αλλά είναι ασαφές ποια στάση θα πάρει στην Ανατολική Μεσόγειο, πέραν της φραστικής καταδίκης και των συμβολικών κινήσεων που έχουμε ήδη δει από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Γι' αυτόν τον λόγο η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει τα κεκτημένα που εξασφάλισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (τον στρατηγικό διάλογο, το πλαίσιο 3+1 με το Ισραήλ, την EastMed Act και γενικότερα την υποστήριξη του Κογκρέσου) πολύ καλύτερα απ' ό,τι αξιοποίησε την αναθεώρηση της Συμφωνίας Στρατιωτικής Συνεργασίας, ούτως ώστε να διεκδικήσει μια πολύ πιο αποφασιστική στάση από την Ουάσιγκτον απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, με στόχο να καθίσει η Τουρκία στο τραπέζι χωρίς εκβιασμούς», για να «τρέξουν» δηλαδή τα ιμπεριαλιστικά παζάρια και οι επικίνδυνες διευθετήσεις.

Τα παραπάνω δείχνουν πως ο λαός μας όχι μόνο δεν πρέπει να τρέφει καμιά προσδοκία σε σχέση με την κυβερνητική αλλαγή στις ΗΠΑ, αλλά πως τώρα πρέπει να δυναμώσει την πάλη ενάντια στην εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, ενάντια στην κυβέρνηση, στην αστική τάξη και τους συμμάχους της, που για τα δικά τους συμφέροντα τον μπλέκουν όλο και πιο βαθιά σε κινδύνους και περιπέτειες.

Ολα αυτά κι ενώ μέσα στη βδομάδα ήρθε να προστεθεί άλλο ένα ηχηρό «χαστούκι» στα ευρωατλαντικά παραμύθια: Ακριβώς με την εκλογή Μπάιντεν κι ενώ όλο αυτό το διάστημα προηγήθηκαν δύο γύροι «Στρατηγικού Διαλόγου» με τις ΗΠΑ (διαδοχικά επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ), η νέα Συμφωνία για τις Βάσεις και η μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε βάση των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων και πεδίο κερδοφορίας για αμερικανικά μονοπώλια, δημοσιοποιήθηκε στις ΗΠΑ έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που παρουσιάστηκε στις Επιτροπές Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής και της Γερουσίας των ΗΠΑ και εμφανίζει μια «θολή» εικόνα για τα χωρικά ύδατα και τον εθνικό εναέριο χώρο της Ελλάδας.

Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να την υποβαθμίσει, πρόκειται για μια ακόμα ηχηρή παρέμβαση του αμερικανικού ΥΠΕΞ, που στο πλαίσιο της προσπάθειας για παραμονή της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο κάνει πλάτες στις τουρκικές απαιτήσεις και ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για διαπραγμάτευση «εφ' όλης της ύλης» στα Ελληνοτουρκικά, όπως άλλωστε επιδιώκει η τουρκική αστική τάξη, ανοίγοντας ζητήματα κυριότητας σε νησιά του Αιγαίου, αποστρατικοποίησης κ.ά.

Τη δική του ξεχωριστή σημασία, άλλωστε, έχει και το γεγονός ότι η έκθεση καταρτίστηκε με αφορμή τον «μηχανισμό καταγραφής» των τουρκικών παραβιάσεων που προβλέπεται στο πλαίσιο του αμερικανικού νόμου «East Med Act» για την Ανατ. Μεσόγειο.

Θυμίζουμε ότι πρόκειται για το νόμο που προετοίμασαν οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ και ψηφίστηκε επί Τραμπ, για την «ενίσχυση του αμερικανικού αποτυπώματος» στην Ανατ. Μεσόγειο απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που μεταξύ άλλων προβλέπει την πολύπλευρη ενίσχυση του τριμερούς σχήματος Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, την άρση του εμπάργκο όπλων στην Κύπρο και συνολικά τη θωράκιση του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στην περιοχή που σηματοδοτεί επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς της.

Οταν παρουσιάστηκε και ψηφίστηκε, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα πανηγύριζαν, με τα γνωστά παραμύθια περί «απομονωμένης Τουρκίας» και «ασπίδας προστασίας» της Ελλάδας, ενώ διακινούσαν και το «ανέκδοτο» ότι με βάση τον εν λόγω μηχανισμό, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, που θεωρούν ολόκληρο το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο «ενιαίο επιχειρησιακά χώρο» ενθαρρύνοντας τις διεκδικήσεις της Τουρκίας, τάχα θα γίνουν οι... φρουροί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, καταγράφοντας τις χιλιάδες τουρκικές παραβιάσεις που γίνονται κάθε χρόνο.

Τα παραμύθια αυτά έρχεται ξανά να «αδειάσει» το αμερικανικό ΥΠΕΞ, που στην έκθεσή του σημειώνει ότι δεν μπορεί να διακρίνει τάχα τις επιβεβαιωμένες παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Ελλάδας από την Τουρκία επειδή «η Ελλάδα και οι ΗΠΑ δεν έχουν την ίδια άποψη για την έκταση του ελληνικού εναερίου χώρου» (η Ελλάδα έχει ανακηρύξει εναέριο χώρο 10 ν.μ.). Σημειώνει ότι «με βάση το Διεθνές Δίκαιο ο εναέριος χώρος μίας χώρας συμπίπτει με τα χωρικά της ύδατα», για να καταλήξει: «Γι' αυτό οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν εναέριο χώρο μέχρι και 6 ν.μ. σύμφωνα με τα χωρικά ύδατα».

Ακόμα, το αμερικανικό ΥΠΕΞ σημειώνει ότι αν και η Ελλάδα διεκδικεί «μέχρι και 6 ν.μ. χωρικά ύδατα στο Αιγαίο (...) η χώρα και οι γείτονές της δεν έχουν συμφωνήσει σε συνοριακή οριοθέτηση σε εκείνες τις περιοχές όπου αλληλοεπικαλύπτονται τα νόμιμα θαλάσσια δικαιώματά τους».

Σπεύδει δε να συμπληρώσει πως «η απουσία μιας τέτοιας οριοθέτησης σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη εικόνα σε ό,τι αφορά την έκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας και τον αντίστοιχο εναέριο χώρο στις περιοχές αυτές, καθιστώντας αδύνατη οποιαδήποτε αξιολόγηση των συνολικών παραβιάσεων».

Να σημειωθεί πως σε αντίστοιχο πνεύμα είναι και τα όσα λέει η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και για τουρκικές ενέργειες σε βάρος της Κύπρου, διευκρινίζοντας ότι δεν αποτελούν όλα τα παραδείγματα που παρατίθενται παρεμβολή στις προσπάθειες της Κυπριακής Δημοκρατίας να διερευνήσει και να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς πόρους, γίνεται αναφορά σε τουρκικές δραστηριότητες που πραγματοποιήθηκαν σε τμήματα της «ΑΟΖ που διεκδικεί η Κυπριακή Δημοκρατία» και συστήνεται «όταν οι νόμιμες θαλάσσιες αξιώσεις δύο ή περισσότερων χωρών αλληλεπικαλύπτονται, εναπόκειται σε αυτές τις χώρες να επιλύσουν τα θαλάσσια σύνορά τους με συμφωνία βάσει του Διεθνούς Δικαίου προκειμένου να επιτευχθεί ακριβοδίκαιη λύση».

Ολα αυτά με τη «σημείωση» πως «τέτοιες προσπάθειες θα βοηθήσουν στη σταθεροποίηση της περιοχής και θα διευκολύνουν τη συνεργασία στο ΝΑΤΟ», τη ΝΑΤΟική συνοχή δηλαδή απέναντι στα άλλα κέντρα και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης που προωθούνται υπό την «ομπρέλα» ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, με την επισήμανση ότι «η ανάπτυξη των ενεργειακών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να προωθήσει τη συνεργασία, να αυξήσει τον διάλογο μεταξύ της τουρκοκυπριακής και ελληνοκυπριακής κοινότητας και μεταξύ των περιφερειακών γειτόνων και να αποτελέσει το θεμέλιο για διαρκή ενεργειακή ασφάλεια και οικονομική ευημερία».

Αποκαλυπτική, στο μεταξύ, για το επικίνδυνο περιεχόμενο της έκθεσης είναι και η «άτυπη» απάντηση της κυβέρνησης, που επικαλούμενη και τις σχετικές Συνθήκες λέει ότι τα όρια των ελληνικών χωρικών υδάτων, όπως και τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, είναι ξεκάθαρα καθορισμένα. Από την απάντηση του ΥΠΕΞ, δηλαδή, προκύπτει πως η αμερικανική έκθεση ανοίγει και θέμα συνόρων (!), δείχνοντας πόσο επικίνδυνος είναι ο ρόλος των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, όπως και η πολιτική εμπλοκής στα σχέδιά τους που ακολουθούν όλα τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις.

Σημειωτέον, τα παραπάνω αναφέρονται στο μονοσέλιδο δημόσιο μέρος της έκθεσης, καθώς ακόμα δεν έχει δημοσιοποιηθεί το απόρρητο παράρτημά της, γεγονός που γεννά πρόσθετες ανησυχίες για το τι ακόμα πιο επικίνδυνο γράφουν εκεί οι Αμερικανοί.

Κι ενώ έτσι έχει η κατάσταση, παρουσιάζοντας το πρόβλημα ως λύση, η κυβέρνηση συνεχίζει στον κατήφορο της ακόμα βαθύτερης εμπλοκής στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Χαρακτηριστικά επ' αυτού είναι όσα είπε ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης την Τετάρτη στην Αθήνα, υποδεχόμενος τον Πρόεδρο της Αιγύπτου. Συγκεκριμένα, αναφερόμενος στην εκλογή Μπάιντεν, δήλωσε σε όλους τους τόνους ...διαθέσιμος, εκφράζοντας χαρακτηριστικά την «προσδοκία» του ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις, «αν και είναι ήδη πολύ ισχυρές, στο εξής θα γίνουν ακόμα ισχυρότερες σε όλα τα επίπεδα». Εγκωμιάζοντας, μάλιστα, τις επεμβάσεις των ΗΠΑ στην περιοχή, πρόσθεσε ότι ο Μπάιντεν «θα συμβάλει στην αποκατάσταση των ισορροπιών συλλογικής ασφάλειας στην ευαίσθητη περιοχή μας» και «καλωσόρισε» «την επιστροφή των ΗΠΑ στον κεντρικό ρόλο τους ως ηγετικού παράγοντα του ΝΑΤΟ». Διαβεβαίωσε ότι Ελλάδα και Αίγυπτος «θα υποδεχτούν με θετική διάθεση την αποφασιστικότερη συμβολή της Αμερικής στα δρώμενα της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου», προβάλλοντας και εδώ το ίδιο το πρόβλημα ως λύση.

Εξάλλου, διπλωματικοί παράγοντες στην Αθήνα διαμηνύουν σε όλους τους τόνους την απόφαση της κυβέρνησης να στηρίξει την «ενίσχυση τη αμερικανικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο (που) θα είναι καλοδεχούμενη» (θυμίζουμε πως μεταξύ άλλων έχει ανακοινωθεί ότι σχεδιάζεται και η παραπέρα «διεύρυνση» της κατάπτυστης Συμφωνίας για τις Βάσεις, ενώ «τρέχουν» οι διεργασίες για να περάσουν λιμάνια, ναυπηγεία και υποδομές στρατηγικής σημασίας σε αμερικανικά χέρια), φτάνοντας να παρουσιάζουν ως «πρότυπο» ότι «την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ο 6ος Στόλος ήταν ανεπτυγμένος σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και ήταν παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας για όλη την περιοχή, και εμείς προσβλέπουμε σε αυτήν τη σταθερότητα».

Σε κάθε περίπτωση, αναλαμβάνοντας η κυβέρνηση κι άλλους τέτοιους ρόλους στον ευρωατλαντικό καταμερισμό, πέρα από τις διευκολύνσεις που παρέχει στο εσωτερικό, σπεύδει να ενισχύσει «άξονες» και «τρίγωνα συνεργασίας» που στήνονται με άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής πάνω σε αμερικανοΝΑΤΟικά προτάγματα, ενάντια στη διείσδυση και επιρροή άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Ετσι, την Πέμπτη ο υπουργός Αμυνας μετείχε σε τριμερή με τους ομολόγους του της Κύπρου και του Ισραήλ, ενώ ο Κυρ. Μητσοτάκης, συνοδευόμενος από τους υπουργούς Εξωτερικών, Αμυνας και Ανάπτυξης, μεταβαίνει στις 17 και 18/11 στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για παραπέρα «σύσφιξη σχέσεων». Αντίστοιχα, προχωράνε οι επαφές και με την Ινδία.

Την πρότασή της για Διάσκεψη στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τονίζοντας επιπλέον ότι αυτή πρέπει να αξιοποιηθεί για «διάλογο άνευ όρων» και παζάρι εφ' όλης της ύλης, επανέφερε με νέες παρεμβάσεις της τη βδομάδα που πέρασε η τουρκική κυβέρνηση.

Οπως δήλωσε ο ΥΠΕΞ Μ. Τσαβούσογλου, σε αυτή μπορούν «να συζητηθούν αυτά τα θέματα (σ.σ. υδρογονάνθρακες αλλά και καθορισμός ΑΟΖ) όχι μόνο με την Ελλάδα, αλλά και με όλες τις παράκτιες χώρες. Εμείς ως Τουρκία προτείνουμε σε όλους τους παίκτες της εύθραυστης περιοχής μας να εργαστούμε με διπλωματία για το δίκαιο, τη γαλήνη και τη συνεργασία». Συμπλήρωσε δε ότι «η αστάθεια στην περιοχή δημιουργείται από εκείνους που νομίζουν πως μπορούν να αρπάξουν τα δικαιώματα των Τούρκων», αλλά και ότι «εμείς επιθυμούμε να ρυθμίσουμε τα θέματα με την Ελλάδα μέσω διαλόγου. Δεν κλείνουμε την πόρτα στον άνευ όρων διάλογο και στη διπλωματία (...) Η επιλογή ανήκει στην Ελλάδα. Τους προσφέρουμε επίσης όλες τις λογικές διπλωματικές πρωτοβουλίες. Οι απτές προτάσεις για τις διερευνητικές συνομιλίες, την κατανομή των εσόδων και την περιφερειακή διάσκεψη προήλθαν από εμάς».

Ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν είπε ότι «όταν η Ελλάδα και οι Ελληνοκύπριοι εγκαταλείψουν την κακομαθημένη τους συμπεριφορά στην Ανατολική Μεσόγειο, πιστεύουμε ότι είναι δυνατόν να επιτευχθεί δίκαιη συμφωνία», προσθέτοντας μάλιστα ότι «η διέξοδος από την κρίση στην οποία βρίσκεται η ΕΕ, περνάει επίσης από εδώ. Πρέπει να ανοίξουν τα κανάλια διπλωματίας και συμβιβασμού για να αρθεί η αβεβαιότητα που προέκυψε στην περιοχή μας μετά τις εκλογές στην Αμερική...».

Την ίδια στιγμή, βέβαια, στην προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων για τον «άνευ όρων» διάλογο και τις διευθετήσεις που στρώνουν τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, η Αγκυρα κλιμακώνει και τις προκλήσεις: Με νέες NAVTEX ζητά ξανά την αποστρατιωτικοποίηση νησιών του ανατολικού Αιγαίου, ενώ με άλλη NAVTEX παρέτεινε μέχρι και τις 23 Νοέμβρη τις επιχειρήσεις του «Ορούτς Ρέις».

Ολα αυτά ενώ την Κυριακή 15 Νοέμβρη προγραμματίζεται νέα προκλητική φιέστα στα Κατεχόμενα, με παρουσία του ίδιου του Ερντογάν, που αναμένεται να επισκεφτεί χώρο που αναμορφώνεται ειδικά για να φιλοξενήσει «εθνικό κήπο» στα Βαρώσια, το «άνοιγμα» των οποίων μπαίνει μπροστά ως μοχλός επενδυτικών και άλλων σχεδιασμών.

Αλλωστε, νέα ορμή στις διεργασίες θα δώσουν και οι εξελίξεις στο Κυπριακό. Μέχρι τέλη Νοέμβρη αναμένεται να έρθει πάλι στο νησί η ειδική αντιπρόσωπος του γγ του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ, στο πλαίσιο της προετοιμασίας νέας άτυπης 5μερούς Διάσκεψης. Από την πλευρά του, ο νέος ηγέτης του ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ έσπευσε να τονίσει ότι «δεν είναι δυνατόν να υπάρξει μια ενεργειακή εξίσωση στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς τη συμμετοχή της Τουρκίας και της Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου».