INTIME NEWS

Από τη συνάντηση Αποστολάκη - Ακάρ στο περιθώριο της Συνόδου

Σχέδια στα οποία βάζει το δικό της σημαντικό «λιθαράκι», εκ μέρους της ντόπιας αστικής τάξης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εμφανιζόμενη μάλιστα «απόλυτα ικανοποιημένη» για τις αποφάσεις που πάρθηκαν, σχετικά με την παραπέρα ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, στην αντιπαράθεση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Μεταξύ άλλων στη Σύνοδο:

-- Οι υπουργοί κατηγόρησαν εκ νέου τη Ρωσία για παραβίαση της Συνθήκης για τα πυρηνικά όπλα μεσαίου βεληνεκούς (Συνθήκη INF), δικαιολογώντας παράλληλα την απόφαση των ΗΠΑ να αποχωρήσουν από τη Συνθήκη. Εστειλαν μήνυμα ότι η ιμπεριαλιστική συμμαχία «ετοιμάζεται για έναν κόσμο χωρίς τη Συνθήκη INF και με περισσότερους ρωσικούς πυραύλους», αποφεύγοντας ωστόσο να δώσουν δημοσίως περισσότερες λεπτομέρειες για το τι συνιστά ακριβώς η τέτοια ...προετοιμασία.

Ταυτόχρονα, εξέφρασαν την «υποστήριξή τους στην εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Ουκρανίας», καταδικάζοντας «την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία και τις ρωσικές κινήσεις στην Αζοφική».

Την ίδια ώρα - αν και ο γγ του ΝΑΤΟ διέψευσε ότι το θέμα βρέθηκε στο μενού της Συνόδου - στο περιθώριό της φέρεται να εκφράστηκε η «ενόχληση» κρατών-μελών για την «ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη», την Κίνα, και την ανάπτυξη των στρατιωτικών της δυνατοτήτων, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον κυβερνοχώρο.

-- Εξέτασαν την πορεία του ΝΑΤΟικού σχεδίου για τα «4 30άρια» (ΝΑΤΟ Readiness Initiative), δηλαδή να έχουν έτοιμα εντός το πολύ 30 ημερών για ανάπτυξη όπου Γης 30 πλοία μάχης, 30 τάγματα και 30 αεροπορικές μοίρες. «Αυτό θα ενισχύσει την ικανότητα του ΝΑΤΟ να ανταποκρίνεται άμεσα και αποφασιστικά σε κάθε κρίση», είπε επ' αυτού ο γγ της λυκοσυμμαχίας, Γ. Στόλτενμπεργκ.

-- Χαιρέτισαν το γεγονός ότι σταδιακά όλο και περισσότερα κράτη - μέλη αυξάνουν τις στρατιωτικές δαπάνες τους, προσανατολισμένες όπως είναι στα προτάγματα του ΝΑΤΟ και στην επιθετική του στρατηγική.

-- Εξέτασαν σε ειδική συνεδρίαση, με τη συμμετοχή και της ύπατης εκπροσώπου της ΕΕ για θέματα Εξωτερικών και Ασφάλειας, Φεντερίκα Μογκερίνι, την πορεία των «αυτοτελών» στρατιωτικών δυνατοτήτων που αναπτύσσει η ΕΕ, με τον Στόλτενμπεργκ να προειδοποιεί ξανά εκ μέρους του ΝΑΤΟ ότι η εστίαση από πλευράς ΕΕ σε θέματα Αμυνας και η στενότερη τέτοια συνεργασία μεταξύ των κρατών - μελών της είναι μεν «καλοδεχούμενη», αλλά «πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι προσπάθειες της ΕΕ δρουν συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά προς το ΝΑΤΟ». Σε μια τέτοια βάση, κάλεσε σε στενότερη συνεργασία των δύο πόλων του ευρωατλαντικού άξονα στις αμυντικές δαπάνες, στην ανάπτυξη νέων δυνατοτήτων, στη στρατιωτική κινητικότητα και τη διασφάλιση «της μεγαλύτερης δυνατής εμπλοκής» των εκτός ΕΕ κρατών - μελών του ΝΑΤΟ σε όλα αυτά τα σχέδια της ΕΕ.

Σχετικά με τα παραπάνω, ο μετέχων στη Σύνοδο Ελληνας υπουργός Αμυνας, Ευ. Αποστολάκης, δήλωνε σχετικά στις παρεμβάσεις του, αναδεικνύοντας την πρεμούρα της κυβέρνησης να μετάσχει σε αυτούς τους σχεδιασμούς ότι «τα κράτη - μέλη πρέπει να συμβάλλουν αναλογικά στη συγκρότηση δυνάμεων υψηλής ετοιμότητας της Συμμαχίας και στη βάση των εθνικών τους δυνατοτήτων».

«Η συμμετοχή της Ελλάδας», εξηγούσε, «στην πρωτοβουλία ετοιμότητας (ΝΑΤΟ Readiness Initiative) θα εξετασθεί με γνώμονα την ενίσχυση της επιχειρησιακής ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων και τη συνδρομή τους στην υλοποίηση του κοινού οράματος άμυνας και ασφάλειας της Ευρώπης», δηλώνοντας «παρών» και σε αυτά τα σχέδια.

Προσέθετε ότι «η πλήρης επιχειρησιακή ενεργοποίηση του κέντρου συλλογής και επεξεργασίας πληροφοριών της νότιας πτέρυγας της Συμμαχίας (''Hub for the South'') θα συμβάλει καθοριστικά στην επίτευξη των στόχων της». Κέντρο που εδρεύει στη ΝΑΤΟική Διοίκηση στη Σικελία, και η ελληνική πλευρά διεκδικεί εκεί βασικό ρόλο στη συγκέντρωση, ανάλυση και διάχυση πληροφοριών στα κράτη - εταίρους.

Σε ό,τι αφορά τη συνεργασία ΝΑΤΟ - ΕΕ εκτίμησε ότι «η μεθοδευμένη αυτή συνεργασία αρχίζει να αποδίδει καρπούς και το μεγαλύτερο πρότζεκτ από αυτά που βλέπουμε είναι στο πλαίσιο της PESCO ("Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία"), στην οποία υπάρχουν πάρα πολλά προγράμματα συνεργασίας, ειδικά στα θέματα αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών της ΕΕ. Και βέβαια σήμερα ανακοινώθηκε ότι υπάρχουν αρκετά λεφτά από τον EDA (σ.σ. ο ευρωενωσιακός οργανισμός Αμυνας), με τα οποία θα χρηματοδοτηθούν όλα αυτά τα προγράμματα (...) Είναι ένα ύψος γύρω στα 30 δισ.». Πακτωλός δηλαδή χρημάτων για τα επικίνδυνα σχέδια της ΕΕ, στην αντιπαράθεσή της με άλλα κέντρα για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων.

Η πρεμούρα της κυβέρνησης να βάλει πλάτη στα σχέδια του ΝΑΤΟ φάνηκε και στη συνάντηση που είχε ο Στόλτενμπεργκ με τον Ευ. Αποστολάκη.

Παρότι η συνάντηση παρουσιάστηκε ως «εθιμοτυπική», οι δύο αντιπροσωπείες ήταν σε πλήρη σύνθεση, ενώ σχετικά με το περιεχόμενο της συζήτησης ο Ευ. Αποστολάκης δήλωσε, αποδεικνύοντας και εδώ ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στοιχίζεται απόλυτα στους στόχους του ΝΑΤΟ, πως «συζητήσαμε την ανάγκη περαιτέρω εκσυγχρονισμού και προσαρμογής της Συμμαχίας στο σύγχρονο περιβάλλον ασφαλείας. Τόνισα στον κ. Στόλτενμπεργκ ότι η ενίσχυση της δυνατότητας ανταπόκρισης της Συμμαχίας στο ευμετάβλητο περιβάλλον απειλών όσο και η επαύξηση της ετοιμότητας των επιχειρησιακών δομών της αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες στην προβολή ισχύος της. Επίσης, του επισήμανα ότι η Ελλάδα τηρεί τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, συμβάλλει ενεργά στη συμμαχική δραστηριότητα ανάσχεσης των προσφυγικών ροών στο Αιγαίο και προωθεί ευρύ πλέγμα διεθνών αμυντικών συνεργασιών, ενισχύοντας την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή ενδιαφέροντος».

Αλλη μια πτυχή της Συνόδου με έντονο ελληνικό ενδιαφέρον ήταν η παρουσία για πρώτη φορά σε εργασίες της με το καθεστώς του «προσκεκλημένου», της υπουργού Αμυνας της Β. Μακεδονίας, Ρ. Σεκερίνσκα.

Στη θερμή υποδοχή που της επιφύλαξε εκ μέρους του ΝΑΤΟ ο Στόλτενμπεργκ, και στις κοινές τους δηλώσεις στα ΜΜΕ, είπε: «Αυτή είναι μια εξαιρετική στιγμή για όλους μας. Εκτιμούμε πραγματικά την πρόοδο που κάνατε (...) Ανυπομονώ πραγματικά για την ημέρα που θα μπορούμε να σας έχουμε ως πλήρες μέλος. Μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία επικύρωσης από όλους τους 29 συμμάχους».

Ακολούθησε συνάντηση του Αποστολάκη με την Σεκερίνσκα, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικεί να αναλάβει καθοδηγητικό ρόλο για τις Ενοπλες Δυνάμεις της γείτονος ώστε να προσαρμοστούν όσο το δυνατό ταχύτερα στα ΝΑΤΟικά πρότυπα και προτάγματα, σε άλλη μια υπηρεσία της «πρώτη φορά Αριστεράς» στη λυκοσυμμαχία.

Δήλωσε σχετικά ο Αποστολάκης γι' αυτή του τη συνάντηση: «Συζητήσαμε θέματα που άπτονται της εφαρμογής του άρθρου 17 της συμφωνίας των Πρεσπών (σ.σ. περί αμυντικής συνεργασίας), με παράλληλη αναβάθμιση του υφιστάμενου προγράμματος διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας, υπό το πρίσμα της εισδοχής της εν λόγω χώρας στο ΝΑΤΟ. Στο πλαίσιο αυτό, της κατέστησα γνωστή τη δυνατότητα συνδρομής των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην οικοδόμηση δυνατοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων της γείτονος για την ομαλή και ταχεία προσαρμογή τους στη Συμμαχία με ένα αναβαθμισμένο Πρόγραμμα Στρατιωτικής Συνεργασίας».

Πρόσθεσε: «Θέσαμε τις βάσεις για τη γρήγορη στρατιωτική συνεργασία με σκοπό να φτάσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα σε θετικά αποτελέσματα, ώστε να προετοιμαστούν οι Ενοπλες Δυνάμεις της γείτονος χώρας για να συνενωθούν με το ΝΑΤΟ».

Ο Ελληνας υπουργός Αμυνας είχε συνάντηση και με τον Τούρκο ομόλογό του, Χ. Ακάρ, σε παραπέρα υλοποίηση προσπαθειών να δρομολογηθούν διευθετήσεις σε διμερή ζητήματα, με την ελληνική κυβέρνηση να συμβάλλει και εδώ ως «δίαυλος» στον αμερικανοΝΑΤΟικό στόχο η Αγκυρα να μείνει προσδεδεμένη στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο. Εξ ου και τον Ακάρ φρόντισε να συναντήσει και ο Στόλτενμπεργκ, με τους ΝΑΤΟικούς να επιμένουν στην ανάγκη η Τουρκία να μην προχωρήσει στην αγορά ρωσικών πυραύλων «S-400».

Οπως μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων «Anadolu», οι δύο υπουργοί συμφώνησαν να συστήσουν τεχνικές ομάδες εργασίας για την αντιμετώπιση «ζητημάτων», όπως το πώς να προωθήσουν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Ο ίδιος ο Ακάρ δήλωσε στο «Anadolu» ότι «πρέπει να βρούμε ειρηνικές λύσεις στα προβλήματά μας σαν δύο φιλικές και γειτονικές χώρες».

Ο Ευ. Αποστολάκης χαρακτήρισε τη συνάντηση με τον Ακάρ «πολύ σοβαρή», διευκρινίζοντας ότι αφορούσε «τα θέματα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου».

Είπε επίσης ότι «στη συνέχεια της πρόσφατης συνάντησης του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα με τον Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν, συναντήθηκα με τον Τούρκο ομόλογό μου, κ. Χ. Ακάρ, με τον οποίο συζητήσαμε διμερή θέματα και την εφαρμογή του Μνημονίου Παπούλια - Γιλμάζ 1988. Επίσης, συμφωνήσαμε τον προγραμματισμό στο άμεσο μέλλον συναντήσεως αντιπροσωπειών των δύο χωρών, προκειμένου να συμφωνηθεί το πλαίσιο Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης».

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο και με μια σειρά επικίνδυνα σχέδια να «τρέχουν» προς διευθέτηση, ο Ευ. Αποστολάκης τόνισε, την Πέμπτη, κάνοντας μια συνολική αποτίμηση των εργασιών του διημέρου, ότι αυτή η «αρκετά κρίσιμη» Σύνοδος έκλεισε «με πολύ καλά αποτελέσματα και θα δούμε στη συνέχεια τις εξελίξεις»...

Από κινητοποίηση που διοργάνωσαν τον περασμένο Οκτώβρη οι ΚΟ Αχαΐας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ

Οπως θα εξηγήσουμε παρακάτω, οι εξελίξεις αυτές σηματοδοτούν μια νέα φάση του ανταγωνισμού ανάμεσα στις ισχυρότερες καπιταλιστικές χώρες οι οποίες διαθέτουν πυρηνικά όπλα, και δεν αφορούν απλώς τις αμερικανορωσικές σχέσεις. Ωστόσο, εκείνο που για αρχή είναι εντυπωσιακό είναι η υποκρισία με την οποία αντιμετώπισε το θέμα η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η «Αυγή», που δημοσίευσε άρθρο του Π. Τριγάζη με τίτλο «Βαρύτατο πλήγμα για την ευρωπαϊκή ασφάλεια». Εκεί αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «σημειώνεται νέο μεγάλο πισωγύρισμα στην υπόθεση του πυρηνικού αφοπλισμού» και ότι «η σημερινή Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με νέες απειλές», ενώ ακολουθεί κάλεσμα για ενίσχυση του λεγόμενου «αντιπυρηνικού κινήματος».

• Δεν είναι αυτοί που τότε, ως ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, πανηγύριζαν για τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και έβλεπαν σε αυτήν την εξέλιξη πως «ανοίγουν οι δρόμοι για τη δημοκρατία και την ειρήνη»;
• Δεν είναι αυτοί που σήμερα, ως ΣΥΡΙΖΑ, έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ;
• Δεν είναι αυτοί που έχουν δώσει τη Σούδα, που στήνουν σε όλη τη χώρα νέες βάσεις ως εφαλτήρια των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που εκσυγχρονίζουν τον Αραξο για να «φιλοξενήσει» τα αμερικανικά πυρηνικά όπλα;
• Δεν είναι αυτοί που συμμετέχουν ενεργά στα επιχειρησιακά σχέδια του ΝΑΤΟ, το οποίο έχει χαράξει τη γραμμή του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος» και εκπονεί ανάλογα θερμοπυρηνικά σχέδια;
• Δεν είναι αυτοί που ως κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισαν το 2017, μαζί με τις ΗΠΑ και χώρες του ΝΑΤΟ, τη Συνθήκη απαγόρευσης των πυρηνικών όπλων, η οποία πέρασε από τον ΟΗΕ με τις ψήφους 120 χωρών, αν και έχει καθαρά διακηρυκτικό χαρακτήρα;

Οσο κι αν ανοίγει η κάνουλα με τα κροκοδείλια δάκρυα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την απόσυρση ΗΠΑ - Ρωσίας από τη Συνθήκη INF, αυτά δεν μπορούν να ξεπλύνουν την εμπλοκή τους, την εγκληματική στήριξη που παρέχει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στα φονικά σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών.

Τα τελευταία χρόνια είμαστε μάρτυρες μιας προπαγάνδας την οποία καλλιεργούν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει ασφαλέστερος μόνο και μόνο γιατί αναδεικνύονται «νέοι πόλοι» παγκόσμιας ισχύος. Γιατί δίπλα «στη μία και μόνη υπερδύναμη», τις ΗΠΑ, εμφανίζονται νέες δυνάμεις οι οποίες αμφισβητούν την υπεροχή της, όπως η Κίνα, η ΕΕ, η Ρωσία κ.ο.κ.

Προσπαθούν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να πείσουν τους εργαζόμενους πως ο καπιταλισμός «αυτορρυθμίζεται» με αυτόν τον τρόπο, «φτιάχνει νέους πόλους ισχύος» και θα γίνει ασφαλέστερος.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως αυτό που παρακολουθούμε είναι η «κορυφή του παγόβουνου» στις διεργασίες αλλαγής του συσχετισμού μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Ο πόλεμος, όμως, είναι σύμφυτος με τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος, πολύ περισσότερο στο ανώτατο στάδιό του, το ιμπεριαλιστικό, και δεν εξαρτάται από τον αριθμό των «πόλων ισχύος».

Πρόσφατα, ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμ. Μακρόν ζήτησε να φτιαχτεί ένας «πραγματικός ευρωπαϊκός στρατός» για «να προστατευθούμε» - όπως είπε - «από την Κίνα, τη Ρωσία, ακόμα και από τις ΗΠΑ».

Οπως είναι γνωστό, εκτός των ΗΠΑ - Ρωσίας και άλλες ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις διαθέτουν και αναπτύσσουν πυρηνικά όπλα. Στην πρώτη πεντάδα, μαζί με ΗΠΑ - Ρωσία, βρίσκονται η Βρετανία, η Γαλλία και η Κίνα, κι από κοντά έρχονται το Ισραήλ και άλλες χώρες, ενώ άλλες επιδιώκουν να αποκτήσουν τα επόμενα χρόνια πυρηνικά όπλα, αναπτύσσοντας την πυρηνική τεχνογνωσία τους.

Οι ΗΠΑ με την αποχώρησή τους από τη Συνθήκη INF επιδιώκουν να «στριμώξουν» τη Ρωσία, γνωρίζοντας πως είναι ισχυρότερες οικονομικά. Ετσι, θεωρητικά πιο εύκολα θα αντεπεξέλθουν σε μια νέα «κόντρα» ανάπτυξης πυρηνικών όπλων. Την ίδια ώρα, δεν κρύβουν ότι επιδιώκουν να θέσουν όρια και στις άλλες ανερχόμενες πυρηνικές δυνάμεις. Ετσι, π.χ. σύμφωνα με διαφορικές εκτιμήσεις ένα σημαντικό ποσοστό των πυρηνικών όπλων της Κίνας (από το 30% έως και το 95%) στηρίζεται σε πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς, ωστόσο η Κίνα - όπως και η Γαλλία - δεν δεσμεύεται από κάποια συμφωνία περιορισμού αυτών των όπλων. Οι ΗΠΑ, ανακατεύοντας γερά την «τράπουλα» των συμφωνιών για τα πυρηνικά όπλα, ισχυρίζονται πως επιδιώκουν να πιέσουν όχι μόνο τη Ρωσία αλλά και τις άλλες πυρηνικές δυνάμεις να υπογράψουν από κοινού μια νέα ανάλογη συνθήκη. Αυτό που δεν λένε οι ΗΠΑ είναι ότι μέσα από αυτήν τη νέα συμφωνία θέλουν να διασφαλίσουν τη σημερινή πυρηνική υπεροχή τους έναντι των ανταγωνιστών τους.

Το άρθρο της «Αυγής», αφού αποσιωπά πλήρως τις ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τη βαθιά εμπλοκή της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, καθώς και για το «ξέπλυμα» που με μαστοριά κάνει στο ρόλο ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στο τέλος απευθύνει ένα κάλεσμα σε «αντιπυρηνική πάλη», για να υπογραφούν νέες συμφωνίες ανάμεσα σε ΗΠΑ - Ρωσία για τα πυρηνικά όπλα. Πρόκειται για ένα εντελώς παραπλανητικό κάλεσμα.

Καταρχάς, ακόμα κι αν τηρούνταν όλες οι προηγούμενες συμφωνίες, τα πυρηνικά που απομένουν στον πλανήτη μας είναι σε θέση να τον τινάξουν στον αέρα πολλές φορές. Οι συμφωνίες αυτές έχουν δεκάδες «παράθυρα» για την ανάπτυξη νέων, εξίσου καταστροφικών όπλων, όπως είναι π.χ. τα σχέδια στρατιωτικοποίησης του Διαστήματος που προωθούνται κυρίως από τις ΗΠΑ, οι νέοι «άτρωτοι» πύραυλοι της Ρωσίας, ή τα «όπλα προηγμένης τεχνητής νοημοσύνης» που σχεδιάζουν ευρωπαϊκά και άλλα μονοπώλια.

Το κυριότερο, όμως, είναι πως η «Αυγή» αποκρύπτει τη ρίζα του φαινομένου που βλέπουμε. Οτι δηλαδή, όπως έχει αποδείξει η ζωή, αυτή είναι η κατάληξη του σφοδρού ανταγωνισμού των αστικών τάξεων, που επιδιώκουν να αυξήσουν την ισχύ τους για να επιτύχουν τον έλεγχο:

• Των ενεργειακών πηγών (πετρελαίου, φυσικού αερίου κ.ά.) και δρόμων μεταφοράς τους (αγωγών, λιμανιών κ.ο.κ), καθώς και του ορυκτού πλούτου, των σπάνιων γαιών, των αποθεμάτων νερού.
• Των χερσαίων και θαλάσσιων διόδων μεταφοράς εμπορευμάτων.
• Του Διαστήματος, για στρατιωτικούς και άλλους σκοπούς.

Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που αφορούν το πώς θα μοιραστούν σε τελική φάση τα μερίδια των αγορών, δεν παύουν ούτε στιγμή. Εξελίσσονται με όλα τα μέσα. Μέσα σ' αυτόν τον ανταγωνισμό τους τα πυρηνικά όπλα κατέχουν εξέχουσα θέση, γιατί αναβαθμίζουν τη στρατιωτική ισχύ της κάθε δύναμης. Οταν λοιπόν καλούμαστε να στρέψουμε την προσοχή «στην πάλη κατά των πυρηνικών», έχουμε να κάνουμε με μια κούφια φλυαρία, που έχει διπλό στόχο:

1) Τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων από την πάλη ενάντια στη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα πελώριο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που μπορούν να διεξαχθούν ακόμα και με πυρηνικά όπλα (βλ. Αραξο).

2) Τη σπορά στο λαό της αυταπάτης πως μπορεί να υπάρξει ένας «καλύτερος» καπιταλισμός, «ανθρώπινος», «ειρηνικός», όπου θα συνεχίσουν μεν να υπάρχουν αντιθέσεις και ανταγωνισμοί αλλά αυτά θα «ρυθμίζονται» δήθεν από «συμφωνίες» και «συστήματα ασφαλείας», ώστε να μην κινδυνεύουμε από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Η αλήθεια είναι ότι όπως ο λύκος δεν μπορεί να γίνει χορτοφάγος, έτσι και ο καπιταλισμός δεν μπορεί να γίνει «ανθρώπινος» και «ειρηνικός», όσο κι αν ασπρίζει η τρίχα του. Η κατασκευή νέων οπλικών συστημάτων και πυρηνικών όπλων θα συνεχίσει να «οργιάζει».

Ούτε ολεγόμενος «πολυπολικός κόσμος» ούτε οι διάφορες συμφωνίες ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν εξασφαλίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια για τους λαούς, όσο παραμένουν οι αιτίες που προκαλούν τους πολέμους! Να γιατί ο αγώνας ενάντια στα πυρηνικά είναι αναπόσπαστος από τον αγώνα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, ενάντια στις ξένες βάσεις, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, με την εργατική τάξη στην εξουσία, για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος.

Θέμα συνόρων με την Ελλάδα, σε συσχέτιση μάλιστα με τα παζάρια που εξελίσσονται για αλλαγές εδαφών ανάμεσα σε Σερβία και Κόσοβο, έθεσε ο Αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα, μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή της χώρας του. Είπε χαρακτηριστικά: «Τι συζητάμε σήμερα με την Ελλάδα; Τα σύνορα. Τι συζήτησε το Κόσοβο με το Μαυροβούνιο και όλα έγιναν; Τα σύνορα. Γιατί να μη συζητήσουμε τα σύνορα μεταξύ Κοσσυφοπεδίου και Σερβίας; Θα τα συζητήσουμε, γιατί είναι μια διαδικασία οριοθέτησης». Ο ίδιος επιβεβαίωσε ότι βασικό σχέδιο της Αλβανίας «είναι η ένωση με το Κόσοβο», σημειώνοντας ότι το προτεκτοράτο «είναι μέρος της Αλβανίας».

Από ελληνικής πλευράς, ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Κατρούγκαλος, δήλωσε την Παρασκευή ότι «η επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο είναι ειλημμένη απόφαση και θα γίνει μέχρι το καλοκαίρι. Χρειάζεται ειδικός νόμος, όχι απλώς Προεδρικό Διάταγμα». Προαναγγέλλοντας στην ουσία έναν νέο γύρο διευθετήσεων με όμορες χώρες στη Βαλκανική, κατά τα πρότυπα της συμφωνίας Τσίπρα - Ζάεφ, η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια στο ευρύτερο Ιόνιο Πέλαγος και σταδιακή οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με Ιταλία και Αλβανία, καθαρίζοντας το τοπίο στα μονοπώλια για μελλοντικές έρευνες υδρογονανθράκων.

Copyright 2019 The Associated

Με την έπαρση της ΝΑΤΟικής σημαίας στη Βόρεια Μακεδονία, ολοκληρώθηκε η αποστολή της συμφωνίας Τσίπρα - Ζάεφ

Ετσι, την ώρα που τα φώτα πέφτουν στο «σόου» της βράβευσης των πρωθυπουργών της Ελλάδας, Αλ. Τσίπρα, και της Βόρειας Μακεδονίας, Ζ. Ζάεφ, με το βραβείο «Εβαλντ φον Κλάιστ» για τις υπηρεσίες τους σε ΝΑΤΟ και ΕΕ μέσω της συμφωνίας των Πρεσπών, στο περιθώριο της Διάσκεψης οι ηγέτες της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, και του Κοσσυφοπεδίου, Χασίμ Θάτσι, θα εντείνουν τις επαφές με αξιωματούχους από χώρες των ΕΕ - ΝΑΤΟ και τη Ρωσία, προετοιμάζοντας το έδαφος για την έναρξη του επόμενου γύρου διαπραγμάτευσης στις Βρυξέλλες (ή ακόμη και στην Ουάσιγκτον).

Προκειμένου να υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στα δυο μέρη και να προχωρήσει ο ευρωατλαντικός σχεδιασμός, προωθούνται στο παρασκήνιο, κυρίως από τις ΗΠΑ, ακόμη και σενάρια για νέες αλλαγές συνόρων στα Δυτικά Βαλκάνια, με επικρατέστερο εκείνο που αφορά τις «ανταλλαγές εδαφών» ή «διορθώσεις συνόρων» ανάμεσα σε Σερβία και Κοσσυφοπέδιο.

Με δεδομένες βέβαια τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΝΑΤΟικής συμμαχίας, αλλά και εξαιτίας των ιδιαίτερων συμφερόντων που έχουν στα Βαλκάνια ισχυρά κράτη της ΕΕ, δεν λείπουν οι «ενστάσεις» στα σχέδια αλλαγής συνόρων, όπως αυτές της Γερμανίας, η οποία, ας μην ξεχνάμε, ήταν η πρώτη - μαζί με το Βατικανό - που αναγνώρισε πριν από 30 χρόνια τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Η Γερμανία είναι επίσης ανάμεσα στις δυνάμεις της ΕΕ που δεν αντιδρούν στα σχέδια περί «Μεγάλης Αλβανίας» που προωθεί εντατικά ο Αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα, σε συνεννόηση με την κυβέρνηση Χαραντινάι στο Κοσσυφοπέδιο, για κατάργηση των μεταξύ τους τελωνείων και συνόρων έως τον ερχόμενο Ιούνη.

Παράλληλα στα Σκόπια δουλεύει με εντατικούς ρυθμούς η κρατική μηχανή για την εφαρμογή της συμφωνίας των Πρεσπών, των συνταγματικών τροποποιήσεων και της αναγραφής της νέας ονομασίας της χώρας (Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας) σε κρατικά έγγραφα, πιστοποιητικά δημοσίων οργανισμών και πινακίδες σε σύνορα, οδοσημάνσεις και άδειες κυκλοφορίας οχημάτων. Τη διαδικασία συντονίζει και προωθεί από τις αρχές της βδομάδας η νεοσύστατη «Συντονιστική Διυπουργική Επιτροπή» της κυβέρνησης Ζάεφ.

Νωρίτερα, την Τρίτη, ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ πραγματοποίησε φιέστα έξω από το πρωθυπουργικό μέγαρο, παρουσία των πρεσβευτών από τις άλλες 29 χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ καθώς και πρώην και νυν κυβερνητικών αξιωματούχων, προκειμένου να «γιορτάσει» την έπαρση της σημαίας του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, με αφορμή την προσχώρηση της χώρας στον δολοφονικό οργανισμό που συνέβαλε στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Με φανφάρες του τύπου «πήραμε το πεπρωμένο στα χέρια μας και καθορίσαμε το μέλλον μας. Με τον τρόπο αυτό, αποδεχθήκαμε την ευθύνη της εκπλήρωσης του ιστορικού στόχου», εμφάνισε τη χώρα του ως «ασφαλή» επειδή θα γίνει το 30ό μέλος του ΝΑΤΟ.

Από την εκδήλωση, που επιβεβαιώνει τον αμερικανοΝΑΤΟικό χαρακτήρα της συμφωνίας των Πρεσπών, απουσίαζαν όπως ήταν αναμενόμενο ο Πρόεδρος της χώρας Γκιόργκι Ιβάνοφ, που είναι υπέρ του ΝΑΤΟ, αλλά κατά της συμφωνίας, και ο ηγέτης του κόμματος VMRO - DPNE της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Χρίστιαν Μίτσκοσκι. Απουσίαζε επίσης και ο κυβερνητικός εταίρος του πρωθυπουργού Ζάεφ, Αλί Αχμέτι.

Δύο μέρες πριν είχε προηγηθεί από τη μεριά της Μόσχας νέα επισήμανση - προειδοποίηση, από τον Ρώσο πρέσβη στην Αθήνα, Αντρέι Μασλόφ, μέσω της συνέντευξης στο ελληνικό παράρτημα της ρωσικής ειδησεογραφικής ιστοσελίδας «Sputnik»:«Αν μια χώρα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, η στρατιωτική υποδομή του μπλοκ μπορεί να εμφανιστεί στην επικράτειά της, πράγμα που σημαίνει ότι αναπόφευκτα θα λάβουμε και ορισμένα μέτρα προκειμένου να διαφυλάξουμε τη δική μας ασφάλεια. Το ένα συνεπάγεται το άλλο. Με όλα αυτά, βήμα προς βήμα, υπονομεύεται η ασφάλεια και η σταθερότητα στην περιοχή των Βαλκανίων».

Στην Αλβανία, τέλος, το Δημοκρατικό Κόμμα του Σαλί Μπερίσα, που είναι αξιωματική αντιπολίτευση, έχει προγραμματίσει για το Σάββατο 16/2 συγκεντρώσεις στην πρωτεύουσα και σε άλλες πόλεις, με αίτημα την άμεση παραίτηση του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού Εντι Ράμα, υποστηρίζοντας ότι έχει βυθίσει τη χώρα στη διαφθορά, στο οργανωμένο έγκλημα, στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών και στη φτώχεια. Ο αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος, Λουλζίμ Μπασά, απαιτεί επίσης τη συγκρότηση υπηρεσιακής κυβέρνησης τεχνοκρατών που θα οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές.

Να σημειωθεί ότι ο Μπασά εμφανίζεται να έχει τη στήριξη τουλάχιστον των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, ενώ ενδέχεται να προαλείφεται ως ο «καταλληλότερος» να διαδεχτεί τον Ράμα.

Η πρόσφατη επίσκεψη Τσίπρα στην Αγκυρα και η συνάντησή του με τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν, από τη μια μεριά, ήρθε να επιβεβαιώσει σοβαρές αντιθέσεις που παραμένουν. Από την άλλη, όμως, ήρθε να αναδείξει ακόμα περισσότερο το σκληρό, σύνθετο και πολύπλευρο αντιλαϊκό παζάρι, στο οποίο «βυθίζεται» όχι απλά το Αιγαίο, αλλά όλη η περιοχή μας, αφού και η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων αλληλεπιδρά με την όξυνση σημαντικών και ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Την ίδια στιγμή, βέβαια, η Τουρκία δεν σταματά να κλιμακώνει τις κινήσεις της, τόσο σε στρατιωτικό όσο και επενδυτικό επίπεδο. Αυτήν την περίοδο προχωρά σε στρατιωτικά γυμνάσια ευρείας κλίμακας, με πιο σημαντική τη «Γαλάζια Πατρίδα», ενώ στελέχη της κυβέρνησης επανέλαβαν ότι από μέρα σε μέρα αρχίζουν και οι γεωτρήσεις που έχει αναγγείλει στα ανοιχτά της Κύπρου.

Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, πριν μερικές μέρες, το γερμανικό δίκτυο DLF χαρακτήριζε το φυσικό αέριο «ευχή και κατάρα» για την Κύπρο, εξηγώντας πώς με επίκεντρο τον φυσικό πλούτο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου «χοντραίνει» ένα παιχνίδι με διαστάσεις πολύ μεγαλύτερες, του οποίου τα Ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό κ.τ.λ. αποτελούν μόνο μερικές πλευρές.

Σχολιάζοντας λοιπόν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι συνομιλίες για το Κυπριακό, ανέφερε ότι οι δύο πλευρές «απέχουν τόσο πολύ η μία από την άλλη, όσο ποτέ άλλοτε στο πρόσφατο παρελθόν» και ότι αυτό «οφείλεται στα απρόσμενα ευρήματα κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο».

Μεταξύ άλλων υπογράμμιζε ότι «η γεωπολιτική κατάσταση που διαμορφώνεται γύρω από την αναζήτηση κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο φέρνει ολοένα περισσότερο στο επίκεντρο τη διεθνή ενεργειακή πολιτική. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν πρόκειται μόνο για τη διαμάχη περί θαλάσσιων συνόρων και ζωνών αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης στη θάλασσα. Και εσωτερικές διαμάχες, όπως το Κυπριακό ή η διαμάχη Ισραήλ - Παλαιστίνης, βρίσκονται επίσης στο επίκεντρο της αναζήτησης ενεργειακού πλούτου και των υποσχέσεων που απορρέουν από αυτή».

Τέλος, παρέθετε και πολλές εκτιμήσεις αστών αναλυτών για το πόσο μεγάλο είναι αυτό που διακυβεύεται στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο από τη μεριά της ΕΕ, αφού αφορά «εντέλει την ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία και το ρωσικό φυσικό αέριο, μέσω της αναζήτησης νέων εναλλακτικών οδών».

Ενδεικτικό του αυξημένου ενδιαφέροντος της Δύσης για την περιοχή μας και για μέτωπα που επηρεάζουν τις ευρύτερες ισορροπίες σε αυτή, όπως το Κυπριακό, είναι φυσικά η παρουσία μονοπωλιακών κολοσσών όπως η «ExxonΜobil», που συνεχίζει τις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ (μάλιστα σύντομα αναμένονται ανακοινώσεις για τα ευρήματά τους και ορισμένοι υποστηρίζουν ήδη ότι αυτά είναι εμπορεύσιμα).

Να σημειωθεί ότι πριν μερικές μέρες, τα Εμπορικά Επιμελητήρια ΗΠΑ και Κύπρου υπέγραψαν το πρώτο μεταξύ τους Μνημόνιο Συναντίληψης, στο πλαίσιο της διμερούς συμφωνίας των δύο χωρών. Τα δημοσιεύματα τόνιζαν την «εμπιστοσύνη» μεγάλων αμερικανικών εταιρειών στην Κύπρο όπως «Thomson Reuters», NCR, «Nielsen», «Schlumberger», «Halliburton», «Amdocs», που μετέφεραν την έδρα των δραστηριοτήτων τους για όλη τη Μέση Ανατολή στην Κύπρο.

Ακόμα, ότι την περίοδο που η Κύπρος έφτασε σε «άτακτη χρεοκοπία», Αμερικανοί μεγαλοεπενδυτές όπως ο νυν υπουργός Εμπορίου Γουίλμπορ Ρος «έσπρωχναν» δισεκατομμύρια στην Κύπρο. Τέλος, ότι μόνο μέχρι σήμερα οι επενδύσεις «ExxonMobil» και «Noble Energy» στην κυπριακή ΑΟΖ έχουν ξεπεράσει τα 600 εκατ. ευρώ.

Νέα ώθηση στις διεργασίες αναμένεται να δώσουν και τα παζάρια στη βάση του διχοτομικού σχεδίου για την Κύπρο, ακόμα κι αν πολλοί τοποθετούν τις σημαντικές εξελίξεις στις αρχές του καλοκαιριού. Σε κάθε περίπτωση, η «άτυπη» συνάντηση Αναστασιάδη - Ακιντζί, που προγραμματίστηκε για τις 26 Φλεβάρη, ενισχύει το συμπέρασμα ότι η «λύση» του Κυπριακού ξεχωρίζει ως μοχλός προώθησης ευρύτερων σχεδιασμών.

Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι η τελευταία απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που ανανέωσε τη θητεία της «ειρηνευτικής δύναμης» του Οργανισμού (ΟΥΝΦΙΚΥΠ), προβλέπει «τη σύσταση μηχανισμού που θα καθιστά δυνατή την απευθείας επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών», όπως αναφέρει με ανακοίνωσή του και το «υπουργείο Εξωτερικών» του ψευδοκράτους.

Στην ίδια ανακοίνωση οι κατοχικές αρχές εκτιμούν ότι «στην Κύπρο μπήκαμε σε μία νέα περίοδο» και ότι ο νέος μηχανισμός «θα εξαλείψει την υπάρχουσα έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο "λαών", θα δημιουργήσει αλληλεξάρτηση μεταξύ των δύο πλευρών, ενεργώντας έτσι ως ένας σημαντικός παράγοντας διευκόλυνσης μιας διευθέτησης που θα διαπραγματευτούμε με ένα κοινό όραμα».

Ακόμα, συνδέει τη λειτουργία αυτού του «μηχανισμού» με την «περιφερειακή σταθερότητα και ασφάλεια», διαβεβαιώνοντας ότι τα παζάρια για το Κυπριακό θα αναθερμάνουν γενικότερα αντιλαϊκά παζάρια, σε μια περιοχή ήδη τυλιγμένη στη «φωτιά» κρίσιμων και βαθιών αντιθέσεων.

Η πραγματικότητα, μόλις γδάρεις λίγο με το νύχι την μπογιά όρων όπως «αριστερός» και «προοδευτικός», είναι μια συστημική σαπίλα. Που εκτείνεται απ' την Παιδεία και την εργασία έως την Υγεία και τα σύνορα ή τη λαϊκή κυριαρχία. Κοντολογίς διαιωνίζεται η δυσοσμία των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών με τάχα μου δήθεν μετωπικές συγκρούσεις του τραμπουκισμού με το μπούλινγκ και της προπαγάνδας με τα fake news. Οι αναθεωρητές, παίζοντας το αστικό παιχνίδι της πολιτικής του εφικτού, αλλάζουν πουκάμισα σαν τα φίδια και πουλάνε το φαρμάκι για φάρμακο, εξομοιώνοντας τα θρανία με τα πρόβατα με επιχείρημα τα τέσσερα πόδια.

Η αλήθεια είναι ότι ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, που για να κυβερνήσει συνεργάστηκε με τους ΑΝΕΛ, τώρα προσπαθεί να συντηρήσει τέτοια ποσοστά που να του επιτρέψουν σε ώρα μετεκλογικής ανάγκης να συνεργαστεί με κάθε αντιδραστική δύναμη ή κόμμα, ακόμα και με τη ΝΔ, και να μπορεί να το πουλήσει ως συναινετικό βιασμό, έχοντας συνταγματικά προκατασκευάσει και έννοιες όπως «η εποικοδομητική πρόταση δυσπιστίας»!

Αυτές τις μέρες που διεξάγεται το 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ για έναν κόσμο «στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων», σκέφτομαι τα νιάτα που αντιστέκονται σ' αυτό το στραμπούληγμα, πραγματικοί ήρωες των καιρών. Πολλοί απ' αυτούς, άνεργοι και εργαζόμενοι, θα βρεθούν αμέσως μετά να παλεύουν στα βαλτώδη συνδικαλιστικά νερά σ' ένα εργατικό συνέδριο της ΓΣΕΕ (το 37ο), που μόνο αν είσαι ΣΥΡΙΖΑίος το λες έτσι. Με την εργοδοσία να εκλέγεται και η ίδια ως εργατικό σωματείο ανάμεσα σε πλαστογραφημένα φαντάσματα, θα χρειαστούν όλη τη δύναμη κι όλο το κουράγιο για να αποκαλύπτουν καθημερινά τη fake αριστερά. Τους έχω εμπιστοσύνη. Δεν θα μπερδέψουν ποτέ σ' αυτούς τους στραμπουληγμένους καιρούς το εργοδοτικό σωματείο με το εργατικό, γιατί διαθέτουν εκείνο το ιδεολογικό οπλοστάσιο που δεν χωράει την έννοια του συναινετικού βιασμού της εργατικής τάξης στο όνομα της επιστροφής στην κανονικότητα, που λέει κι ο αναγνωρισμένος πια απ' τα μεγάλα αφεντικά πολιτικός μάνατζερ Τσίπρας...

Η Γερμανίδα υπουργός Αμυνας στην εναρκτήρια ομιλία την Παρασκευή

Οι διατλαντικές σχέσεις, ο ρόλος της ΕΕ «στον κόσμο», η όξυνση των αντιθέσεων ΗΠΑ - Ρωσίας και η κατάργηση της Συνθήκης INF, η Κίνα που διεκδικεί παγκόσμιο ηγετικό ρόλο, οι «εστίες συγκρούσεων» στη Μέση Ανατολή, το Ιράν, ο «εμπορικός πόλεμος» των ΗΠΑ και το Brexit, συγκαταλέγονται φέτος μεταξύ των κύριων θεμάτων της Διάσκεψης, που «είναι η μεγαλύτερη και η σημαντικότερη των τελευταίων 50 χρόνων», όπως δήλωσε ο επικεφαλής της, Γερμανός διπλωμάτης Βόλφγκανγκ Ισινγκερ.

Ιδιαίτερης σημασίας θεωρούνται οι παρεμβάσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου, Αγκελα Μέρκελ, και του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Μάικ Πενς, το Σάββατο. Η Ρωσία εκπροσωπείται από τον ΥΠΕΞ, Σεργκέι Λαβρόφ, και η Κίνα από τον αξιωματούχο του υπουργείου Εξωτερικών και μέλος του ΠΓ του ΚΚ Κίνας, Γιανγκ Ζιετσί.

«Δεν υπάρχουν μόνο μικρές ή μεγάλες συγκρούσεις σήμερα στον κόσμο. Υπάρχει ένα πιο θεμελιώδες πρόβλημα, βιώνουμε μια αλλαγή εποχής, μια εποχή ανταγωνισμού μεγάλων δυνάμεων», είπε ο Β. Ισινγκερ στο χαιρετισμό του. Σε αυτό το «ρευστό τοπίο» η «ΕΕ πρέπει να μιλά και να αποφασίζει περισσότερο για τον εαυτό της, να μιλά περισσότερο με μια φωνή και να αναπτύξει τις ικανότητες να δρα απέναντι στις απειλές και τις προκλήσεις», είπε, καλώντας την ΕΕ να παίξει το ρόλο της ως παγκόσμιου «παίκτη».

Τη Διάσκεψη άνοιξαν ως πρώτοι ομιλητές η Γερμανίδα υπουργός Αμυνας, Ούρσουλα φον ντε Λάιεν, και ο Βρετανός ομόλογός της, Γκάβιν Γουίλιαμσον. Η φον ντε Λάιεν είπε ότι οι πιέσεις των ΗΠΑ στα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ να πετύχουν έως το 2024 το στόχο του 2% του ΑΕΠ για αμυντικές δαπάνες είναι σωστές. «Οι απαιτήσεις αυτές, τις οποίες υπενθύμιζε ξανά και ξανά και ο Πρόεδρος (των ΗΠΑ) Ομπάμα, είναι δικαιολογημένες. Από το 2014 η Γερμανία αύξησε τις αμυντικές της δαπάνες κατά 36% και έως το 2024 θα έχουν αυξηθεί κατά 80%», είπε.

Μιλώντας για το «ΝΑΤΟ του μέλλοντος», σημείωσε ότι η Ευρώπη και ιδιαίτερα η Γερμανία «πρέπει να κάνουμε περισσότερα». Αναφέρθηκε στην Ευρωπαϊκή Αμυντική Ενωση, που ανοίγει νέες «δυνατότητες», οι οποίες θα είναι «στη διάθεση του ΝΑΤΟ». Υποστήριξε για ακόμη μια φορά την ενιαία ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική με πλειοψηφικές και όχι ομόφωνες αποφάσεις. Με σαφείς αιχμές κατά των ΗΠΑ, που ανακοίνωσαν αποχώρηση από Αφγανιστάν και Συρία, ζήτησε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ «δικαιοσύνη» τόσο «στην κατανομή των βαρών στις στρατιωτικές αποστολές, όσο και στις πολιτικές αποφάσεις». «Αυτό σημαίνει: Μαζί μέσα, μαζί έξω», είπε. «Αυτό ισχύει για το Αφγανιστάν», όπου η Γερμανία αποφάσισε να παραμείνει για ακόμη έναν χρόνο, «αυτό ισχύει για τη Συρία, όπου σχεδόν όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ συνεισφέρουν στον αγώνα κατά του ISIS», πρόσθεσε.

Το πρωί της Παρασκευής στο περιθώριο της Διάσκεψης έγινε συνάντηση του διεθνούς συνασπισμού κατά του «Ισλαμικού Κράτους» για τα επόμενα βήματα. «Υπάρχει ευρεία συναίνεση (...) ότι ο αγώνας ενάντια στην τρομοκρατική οργάνωση ISIS στο Ιράκ και τη Συρία δεν έχει ακόμη τελειώσει», δήλωσε η Γερμανίδα υπουργός.

Ο Γκ. Γουίλιαμσον επιτέθηκε στη Ρωσία και χαρακτήρισε το ΝΑΤΟ «εγγύηση ασφάλειας». «Το ΝΑΤΟ είναι πιο σημαντικό από ποτέ γιατί ένας παλιός εχθρός επιστρέφει» και «η Ρωσία παραμένει μια απειλή για την ασφάλειά μας», είπε ο Βρετανός υπουργός.

Ακομη, την Παρασκευή μίλησαν, ανάμεσα σε άλλους, ο γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, η επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, και ο Γερμανός ΥΠΕΞ, Χάικο Μάας.

Η βράβευση του Ελληνα πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, και του πρωθυπουργού της Βόρειας Μακεδονίας, Ζόραν Ζάεφ, το Σάββατο με το βραβείο της Διάσκεψης «Εβαλντ φον Κλάιστ», αποτελεί άλλη μια αναγνώριση της συνεισφοράς τους στην προώθηση των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών και της ενίσχυσης των «διατλαντικών δεσμών» στην κρίσιμη περιοχή των Βαλκανίων, μέσω της συμφωνίας των Πρεσπών.

Το βραβείο απονέμεται από το 2009 σε «ιθύνουσες προσωπικότητες της πολιτικής για την ασφάλεια με μια εξέχουσα συνεισφορά για τη διεθνή συνεννόηση και την επίλυση διαφορών», με κριτήριο την εξυπηρέτηση των δολοφονικών, ιμπεριαλιστικών σκοπών του ΝΑΤΟ. Ο ιδρυτής της Διάσκεψης, Εβαλντ φον Κλάιστ, ξεχώρισε για την «καθοριστική συμβολή του στην προώθηση του διατλαντικού διαλόγου για την ασφάλεια και στην εισαγωγή της μεταπολεμικής Γερμανίας στο ΝΑΤΟ και στην ευρύτερη ψυχροπολεμική τάξη ασφαλείας».

Οι διαβόητοι προκάτοχοι του βραβείου «Εβαλντ φον Κλάιστ» έχουν τη δική τους πορεία στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών κατά την αιματοβαμμένη ιστορία του ΝΑΤΟ. Ενδεικτικά, το 2009 το βραβείο δόθηκε στον Χένρι Κίσινγκερ, υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ (1969 - 1977) κατά τη διάρκεια της αμερικανικής εισβολής στο Βιετνάμ. Πρωτοστάτησε στη στήριξη δικτατορικών καθεστώτων, μεταξύ αυτών της ελληνικής χούντας των συνταγματαρχών, της δικτατορίας Πινοσέτ στη Χιλή, στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το 2010 το βραβείο απονεμήθηκε στον Ισπανό Σοσιαλδημοκράτη, Χαβιέ Σολάνα, που από το 1995 διετέλεσε γγ του ΝΑΤΟ και πρωτοστάτησε στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας.

Για το Σάββατο έχουν προγραμματιστεί, μεταξύ άλλων, ομιλία του Αλ. Τσίπρα στη Διάσκεψη, συνάντηση με ομάδα Αμερικανών γερουσιαστών και με τον πρώην αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν.

Το δικό του ξεχωριστό πρόγραμμα συναντήσεων, προσαρμοσμένο βέβαια στις γενικές κατευθύνσεις της κυβέρνησης, είχε ο υπουργός Αμυνας, Ευ. Αποστολάκης, που επίσης παρακολουθεί τη Διάσκεψη Ασφαλείας. Συγκεκριμένα, συναντήθηκε με τους Αντ. Πικ, υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, ναύαρχο Τζ. Φόγκο, διοικητή των ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη, Γ. Κοέν, υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ επί Κλίντον, Γ. Παλτί, διευθυντή Αμυντικής Πολιτικής του Ισραήλ, πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας, Ζ. Ζάεφ, ΥΠΕΞ Ν. Ντιμιτρόφ και υπουργό Αμυνας, Ραντμίλα Σεκερίνσκα.