Σε μια αλυσίδα εξελίξεων μεσοβδόμαδα, η κυβέρνηση βρέθηκε για άλλη μια φορά να πρωτοστατεί σε ιμπεριαλιστικά σχέδια, αποζητώντας γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων μέσα από την ανάληψη ακόμα περισσότερων και πιο ενεργών ρόλων στον ευρωατλαντικό καταμερισμό.

Εξ ου και ήδη από τη Δευτέρα, στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, κατέθεσε, μαζί με τις κυβερνήσεις Κύπρου και Αυστρίας, «πρωτοβουλία στήριξης» της Συρίας, αλλά και «πολιτικής παρέμβασης», μέσω «ειδικού απεσταλμένου». Προτείνεται επίσης η στήριξη κατά προτεραιότητα των «εθελοντικών» επιστροφών των Σύρων στις εστίες τους.

Συγκεκριμένα, με διάφορα παχιά λόγια περί... εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας της Συρίας, όχι μόνο βάζουν πλάτη στην επέμβαση ΗΠΑ, Τουρκίας, Ισραήλ αλλά και «συνεισφέρουν» στα σχέδια επεμβάσεων και κατοχής με «καπέλο» ΕΕ, προτείνοντας: «Αμεσο διορισμό ειδικού απεσταλμένου της ΕΕ για τη Συρία». «Ενεργή παρουσία ΕΕ και των κρατών - μελών στη Δαμασκό για την εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση της κατάστασης». «Δημιουργία ενός μηχανισμού στήριξης» της ΕΕ, για την «ουσιαστική εφαρμογή της απόφασης 2254 (του 2015) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και σύσταση ειδικής ομάδας δράσης». Αλλά και «συνέχιση του αγώνα κατά της τρομοκρατίας», όπως και «προώθηση ειδικών χρηματοδοτούμενων από την ΕΕ έργων για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Συνεργασία με Οργανισμούς του ΟΗΕ και διεθνείς ανθρωπιστικούς εταίρους για τη στήριξη μειονοτικών ομάδων», αναπαράγοντας ξανά άλλοθι επεμβάσεων.

Θυμίζουμε, άλλωστε, ότι στον γειτονικό Λίβανο είναι αναπτυγμένες ευρωατλαντικές δυνάμεις, στο πλαίσιο της επιχείρησης UNIFIL, με «καπέλο» ΟΗΕ και σκοπό το εμπάργκο όπλων στη Χεζμπολάχ. Θυμίζουμε, επίσης, ότι η ελληνική αστική τάξη συμμετέχει στο ναυτικό της σκέλος ήδη από το 2006, με πλοίο και προσωπικό. Εξ ου και το τελευταίο διάστημα στα ανοιχτά του Λιβάνου πλέει η φρεγάτα «Ναβαρίνον». Κι όλα αυτά για τις μπίζνες του κεφαλαίου. Αλλωστε, στη σχετική «πρωτοβουλία» τονίζεται ότι «μόλις οι πολιτικές συνθήκες το επιτρέψουν, η ανοικοδόμηση της Συρίας θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα», καθώς υπάρχει εκεί μπόλικο «ψητό» για τους ευρωενωσιακούς ομίλους.

Επιπλέον, για τη χρηματοδότηση των προαναφερόμενων δράσεων οι τρεις κυβερνήσεις φέρεται να προτείνουν την «αξιοποίηση» των «παγωμένων» περιουσιακών στοιχείων του Μπασάρ αλ Ασαντ, κατά τα πρότυπα των δεσμευμένων ρωσικών κεφαλαίων για τη στήριξη του Κιέβου στον πόλεμο με τη Ρωσία.

Με αυτόν τον «φάκελο» ανά χείρας, ο Μητσοτάκης εμφανίστηκε την Πέμπτη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (συνεδρίασε με ατζέντα - «φωτιά»: Ουκρανία, Μέση Ανατολή, τη «θέση της ΕΕ στον κόσμο», την «ανθεκτικότητα και ετοιμότητά» της να χειριστεί προβλήματα και κρίσεις, τη μετανάστευση και άλλα θέματα εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των εξελίξεων στη Γεωργία και στη Μολδαβία) κάνοντας δηλώσεις - «μπαρούτι».

Ενδεικτικά, εστίασε στην «ανάγκη της στήριξης της οικονομικής και γεωπολιτικής δυναμικής της ηπείρου μας, είτε μιλάμε για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της σε συνέχεια των συστάσεων της έκθεσης Ντράγκι (σ.σ. σηματοδοτεί το πέρασμα στα επόμενα στάδια πολεμικής οικονομίας) είτε μιλάμε για την ενίσχυση της αμυντικής της δυνατότητας, να μπορεί από μόνη της να αποτρέψει τις όποιες απειλές ενδεχομένως θα εκδηλωθούν έναντι της ΕΕ».

Αναζητώντας αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων μέσα κι από την ανάληψη ακόμα πιο ενεργών ρόλων στον ευρωατλαντικό καταμερισμό, τόνισε ότι «η Ελλάδα έχει υπάρξει πρωταγωνίστρια στη διαμόρφωση μιας πιο ενεργού αμυντικής πολιτικής της ΕΕ». Παρέπεμψε για περαιτέρω συζήτηση σε μια έκτακτη Σύνοδο Κορυφής τον Φλεβάρη, επέμεινε ωστόσο ότι η ΕΕ «πρέπει να διαθέσει περισσότερους ευρωπαϊκούς πόρους για την κοινή ευρωπαϊκή της άμυνα». Θύμισε ότι η κυβέρνησή του έθεσε το θέμα εδώ και μήνες, ενώ δεν παρέλειψε να βάλει και προχτές τις θέσεις αυτές στους ομολόγους του.

Στο Μεσανατολικό ενημέρωσε το Συμβούλιο για την «επίσκεψή» του τη Δευτέρα στον Λίβανο «και κυρίως για την ανησυχία η οποία υπάρχει και στον Λίβανο και στη Συρία για την ανάγκη προστασίας των διαφόρων θρησκευτικών κοινοτήτων», αναπαράγοντας άλλοθι επεμβάσεων.

Αποκαλυπτικός και στις δηλώσεις του με το πέρας του Συμβουλίου, ο Μητσοτάκης εξέφρασε ξανά «ικανοποίηση» «για το γεγονός ότι ένα στυγνό καθεστώς (...) κατέρρευσε», χαρακτηρίζοντάς το «επί της αρχής μια θετική εξέλιξη».

Κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει, απηύθυνε νουθεσίες στην Αγκυρα ότι αυτό που «θα έπρεπε να ενδιαφέρει και την Τουρκία είναι η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας και η δυνατότητα να προκύψει ένα καινούργιο καθεστώς με δημοκρατική νομιμοποίηση, το οποίο πρώτα και πάνω απ' όλα θα σέβεται τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων»!

Την ώρα εξάλλου που οι εξελίξεις τρέχουν, ισχυρίστηκε ότι «είναι και πολύ νωρίς ακόμα για να βγάλουμε συμπεράσματα για τον ρόλο της Τουρκίας στη Συρία και ποιες μπορεί να είναι οι μελλοντικές προεκτάσεις της τουρκικής ανάμειξης σε μια χώρα με την οποία θυμίζω ότι έχει σύνορα. Είναι γειτονική χώρα η Τουρκία με τη Συρία», περίπου αναγνωρίζοντας στην κυβέρνηση Ερντογάν δικαίωμα, λόγω γειτνίασης, να έχει πρωτοβουλία στις εξελίξεις. Και, βέβαια, ούτε κουβέντα για την επέμβαση του Ισραήλ που έχει επεκτείνει την παράνομη κατοχή συριακών εδαφών μέχρι τα προάστια της πρωτεύουσας Δαμασκού.

Ταυτόχρονα, συνεχίζοντας τον επικίνδυνο εφησυχασμό ανέφερε για το ενδεχόμενο τουρκο-συριακό μνημόνιο ότι «κινείται στον κύκλο των δημοσιογραφικών πληροφοριών». Ενώ παράλληλα έσπευσε να καθησυχάσει την ντόπια αστική τάξη ότι δεν θα μείνει εκτός «πίτας»: «Η Ελλάδα έχει ρόλο και θα έχει ρόλο στην περιοχή», είπε, μαζί με ένα ευχολόγιο για «μία Συρία η οποία δεν θα ακολουθήσει πορεία άλλων χωρών που πέρασαν από αντίστοιχες φάσεις απομάκρυνσης δεσποτικών ηγετών, ότι δεν θα γίνουν τα ίδια σφάλματα που μπορεί να έγιναν στο Ιράκ και στη Λιβύη, ότι η χώρα δεν θα ξαναπέσει σε ένα καθεστώς αστάθειας και αναρχίας». Οπου «σφάλματα», βέβαια, ήταν τα σχέδια των Ευρωατλαντικών που στην εφαρμογή τους τσάκισαν λαούς και διέλυσαν χώρες.

Την ίδια ώρα, με την πλάτη ζεσταμένη από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, στην Τουρκία πληθαίνουν συζητήσεις και διαρροές για μια συμφωνία θαλάσσιας οριοθέτησης με τη νέα συριακή κυβέρνηση, ένα τουρκο-συριακό σύμφωνο στα πρότυπα του απαράδεκτου τουρκο-λιβυκού - «καρπός» κι αυτό των προηγούμενων ευρωατλαντικών επεμβάσεων στην περιοχή. Δημοσιεύονται μάλιστα αναλυτικοί χάρτες που διαγράφουν τελείως την Κύπρο και τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην περιοχή.

Κι αυτό την ώρα που στο νησί «τρέχουν» σχέδια ΝΑΤΟποίησής του με περισσότερες βάσεις στα χέρια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών (π.χ. την Τετάρτη έγινε στη Λευκωσία συνάντηση Αμερικανών με εκπροσώπους κατασκευαστικών εταιρειών, προκειμένου να προχωρήσουν έργα στη Ναυτική Βάση στο Μαρί και στο Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων Λάρνακας, ενώ την ίδια μέρα ψηφίστηκε στην αμερικανική Γερουσία τροπολογία για συμπερίληψη της Κύπρου στα προγράμματα στρατιωτικής εκπαίδευσης), επιβεβαιώνοντας ότι τα ευρωατλαντικά σχέδια όχι μόνο «ασφάλεια» δεν φέρνουν, αλλά, αντίθετα, πολλαπλασιάζουν σε όλα τα επίπεδα τους κινδύνους για τους λαούς της περιοχής.

Διόλου τυχαία, και σε μια παράλληλη εξέλιξη, την Τρίτη το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ κατέληξε σε Συμπεράσματα του τύπου «η Τουρκία παραμένει υποψήφια χώρα και βασικός εταίρος σε πολλούς τομείς κοινού ενδιαφέροντος». Υπογράμμισε εξάλλου «το στρατηγικό συμφέρον της ΕΕ για ένα σταθερό και ασφαλές περιβάλλον στην Ανατολική Μεσόγειο και την ανάπτυξη μιας συνεργατικής και αμοιβαία επωφελούς σχέσης με την Τουρκία». Σε αυτό το φόντο «η ΕΕ επαναλαμβάνει την ετοιμότητά της να συνεργαστεί με την Τουρκία σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος».

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, με φόντο τις οποίες συνεδριάζει τη Δευτέρα το υπουργικό συμβούλιο, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Π. Μαρινάκης ψέλλισε, την Πέμπτη, κάτι φληναφήματα του τύπου «είμαστε και θα είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», ενώ, από την άλλη, επιβεβαιώνοντας το κουβάρι των ανταγωνισμών, είπε ότι «βρισκόμαστε σε μια φάση μεγάλων γεωστρατηγικών εξελίξεων και ανακατατάξεων».

Για τις οποίες βέβαια υπόλογοι είναι όλοι τους, η κυβέρνηση της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ελληνική Λύση, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και μορφώματα, που όντας «ξεπλυματίες» της ευρωατλαντικής πολιτικής διαγκωνίζονταν ποιος θα χαιρετίσει πρώτος την πτώση Ασαντ από τη δράση Τούρκων και Ισραηλινών με τις πλάτες των Αμερικανών, έσπευδαν να αναπαραγάγουν όλα τα προσχήματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την εμπλοκή της και στη Συρία, και βέβαια ψήφιζαν με χέρια και με πόδια τις πολεμικές δαπάνες για τους ΝΑΤΟικούς σκοπούς.

Το ευρωατλαντικό πλυντήριο των τζιχαντιστών στη Συρία δουλεύει εδώ και καιρό, όμως οι ραγδαίες εξελίξεις του Δεκέμβρη απαίτησαν ...γρήγορες πλύσεις, οδηγώντας έτσι σε απανωτά φιάσκα την αμερικανοΝΑΤΟική προπαγάνδα. Καθώς η πολύπαθη Συρία σφυροκοπούνταν από το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την Τουρκία, προκειμένου οι τζιχαντιστικές οργανώσεις να ολοκληρώσουν την πτώση του καθεστώτος Ασαντ, η εικόνα τους έπρεπε να παρουσιαστεί «καθαρή» από τις κηλίδες του παρελθόντος.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το «rebranding» του επικεφαλής της αποκαλούμενης από τους Ευρωατλαντικούς αντιπολίτευσης, του Αμπού Μοχάμεντ Αλ Τζολάνι (πραγματικό όνομα Αχμεντ Χουσεΐν Αλ Σάρα). Καθώς οι δυνάμεις της «Οργάνωσης για την Απελευθέρωση του Λεβάντε» (Hayat Tahrir al-Sham - HTS) προέλαυναν προς τη Δαμασκό, πλήθος μέσων ενημέρωσης φιλοξενούσαν άρθρα και ρεπορτάζ με τίτλο «Ποιος είναι ο Τζολάνι».

Το όνομα του Τζολάνι δεν ήταν ευρέως γνωστό μέχρι πρόσφατα. Οσοι όμως είχαν εικόνα για τα τεκταινόμενα στη Συρία, τον γνώριζαν εδώ και χρόνια ως έναν από τους πιο σημαντικούς τζιχαντιστές, επικηρυγμένο μάλιστα από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών ως «ειδικά χαρακτηρισμένο παγκόσμιο τρομοκράτη» για 10 εκατ. δολάρια, στις 16/5/2013.

Τι αναφέρει η επικήρυξη της αμερικανικής κυβέρνησης; «Ο Τζολάνι ηγείται του Μετώπου Αλ Νούσρα, του παρακλαδιού της Αλ Κάιντα στη Συρία. Τον Ιανουάριο του 2017 το Αλ Νούσρα συγχωνεύτηκε με πολλές άλλες σκληροπυρηνικές ομάδες της αντιπολίτευσης για να σχηματίσουν την HTS (...) Υπό την ηγεσία του Τζολάνι το Αλ Νούσρα έχει πραγματοποιήσει πολλαπλές τρομοκρατικές επιθέσεις σε ολόκληρη τη Συρία, συχνά με στόχο αμάχους».

Ενδιαφέρον έχουν και τα στοιχεία που παραθέτει στην ιστοσελίδα του το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ για τις δύο οργανώσεις των οποίων έχει ηγηθεί ο Τζολάνι. «Η HTS σχηματίστηκε το 2017, από τη συγχώνευση του Μετώπου Αλ Νούσρα και διαφόρων άλλων ομάδων (...) Το Αλ Νούσρα σχηματίστηκε στα τέλη του 2011, όταν ο τότε ηγέτης της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, Αμπού Μπακρ Αλ Μπαγκντάντι, έστειλε τον Μοχάμεντ Αλ Τζολάνι στη Συρία για να οργανώσει τρομοκρατικούς πυρήνες. Τον Απρίλιο του 2013 ο Τζολάνι ορκίστηκε πίστη στον ηγέτη της Αλ Κάιντα (...) Ο δηλωμένος στόχος του Μετώπου Αλ Νούσρα είναι να εκδιώξει το καθεστώς Ασαντ της Συρίας και να το αντικαταστήσει με ένα σουνιτικό ισλαμικό κράτος».

Οσοι μπορεί να γνώριζαν τα παραπάνω, χωρίς όμως να έχουν υπόψη το πώς το Μέτωπο Αλ Νούσρα έχει στηριχθεί από το κράτος του Ισραήλ στο παρελθόν, ή ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έχουν χρηματοδοτήσει, εκπαιδεύσει και εξοπλίσει διάφορες ομάδες «διαφωνούντων», «μετριοπαθών» και πιο εξτρεμιστικών όλα αυτά τα χρόνια του εμφύλιου πολέμου στη Συρία, είναι πιθανό να απόρησαν τις τελευταίες βδομάδες με τα αφιερώματα των ευρωατλαντικών ΜΜΕ στο πρόσωπο του Τζολάνι.

«Πώς οι "φιλικοί προς τη διαφορετικότητα" τζιχαντιστές της Συρίας σχεδιάζουν να οικοδομήσουν ένα κράτος», «Ο "μετριοπαθής" ηγέτης των τζιχαντιστών εισβάλλει στη Συρία - αλλά λέει στα στρατεύματα να μην τρομάζουν τα παιδιά», είναι τίτλοι άρθρων της βρετανικής «Daily Telegraph». Η «Washington Post» τον περιέγραψε ως «ρεαλιστή και χαρισματικό ηγέτη», ενώ άρθρο του αμερικανικού CNN είχε τίτλο «Πώς ο ηγέτης των ανταρτών της Συρίας μετατράπηκε από ριζοσπάστης τζιχαντιστής σε "επαναστάτη"με σακάκι».

Το CNN - που το 2013 είχε χαρακτηρίσει τον Τζολάνι «έναν από τους δέκα πιο επικίνδυνους τρομοκράτες στον κόσμο», γνωστό για απαγωγές, βασανιστήρια και σφαγές φυλετικών και θρησκευτικών μειονοτήτων - έχει βρεθεί στην αιχμή του δόρατος της ευρωατλαντικής προπαγάνδας. Την ώρα που οι «αντάρτες» του βρίσκονταν έξω από τη Δαμασκό, ο Τζολάνι έδινε αποκλειστική συνέντευξη στο αμερικανικό δίκτυο.

Αναφερόμενος στο παρελθόν του, μίλησε σαν η θητεία του ως ηγέτη του Μετώπου Αλ Νούσρα να ήταν κάποιου είδους εφηβική «φάση»: «Πιστεύω ότι όλοι στη ζωή περνούν από φάσεις και εμπειρίες... Καθώς μεγαλώνεις, μαθαίνεις και συνεχίζεις να μαθαίνεις μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής σου».

Βέβαια, το rebranding του Τζολάνι έχει ξεκινήσει από πιο νωρίς. Το 2021, για παράδειγμα, σε αντίστοιχη συνέντευξή του ξεκαθάριζε ότι η HTS δεν αποτελεί απειλή για τις ΗΠΑ και ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να τον διαγράψει από τον «κατάλογο των τρομοκρατών». «Πρώτα απ' όλα, αυτή η περιοχή δεν αποτελεί απειλή για την ασφάλεια της Ευρώπης και της Αμερικής. Η περιοχή αυτή δεν αποτελεί ορμητήριο για την εκτέλεση τζιχάντ στο εξωτερικό», είχε πει.

Ο Τζέιμς Τζέφρι, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ σε Ιράκ και Τουρκία αλλά και ειδικός απεσταλμένος στον παγκόσμιο συνασπισμό ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος», σε συνέντευξή του σχολίασε ότι η οργάνωση του Τζολάνι ήταν «πλεονέκτημα» για τη στρατηγική των ΗΠΑ στο Ιντλίμπ: «Είναι η λιγότερο κακή επιλογή από τις διάφορες επιλογές για το Ιντλίμπ, και το Ιντλίμπ είναι ένα από τα πιο σημαντικά μέρη στη Συρία, η οποία με τη σειρά της είναι ένα από τα πιο σημαντικά μέρη αυτήν τη στιγμή στη Μέση Ανατολή».

Παρά το γεγονός ότι η οργάνωση του Τζολάνι παρουσιάζεται από τους «Δυτικούς» ως «εγγυήτρια δύναμη» μιας «συμπεριληπτικής» και «ειρηνικής» μετάβασης στη Συρία, τα ντοκουμέντα που πλημμυρίζουν το διαδίκτυο δείχνουν ότι η επέλασή της έχει ανοίξει νέο κύκλο αίματος στη Συρία.

Μαχητές της HTS, με εμφανή τα εμβλήματα του «Ισλαμικού Κράτους», έχουν καταγράψει σε βίντεο την εκτέλεση δύο ανδρών με πολιτικά, φωνάζοντας «Γουρούνια Αλαουίτες». Στη Χομς έχουν αναφερθεί εκκαθαριστικές επιχειρήσεις σε «χωριά αποστατών». Ενα «έκτακτο επαναστατικό στρατοδικείο» καταδίκασε σε θάνατο αξιωματικό του συριακού καθεστώτος στη δημόσια πλατεία της Χάμα.

Στη Λαττάκεια, οι «μετριοπαθείς αντάρτες» έχουν προχωρήσει σε δολοφονίες αιχμαλώτων. Ερευνητές του «France24» εξακρίβωσαν ότι άλλα βίντεο, με ένα πτώμα ενός «υποστηρικτή του Ασαντ» να σέρνεται από ένα αυτοκίνητο, έχουν τραβηχτεί στο Ιντλίμπ στις 10 Δεκέμβρη. Να σημειωθεί βέβαια ότι το Ιντλίμπ δεν βρισκόταν υπό τον έλεγχο του καθεστώτος Ασαντ.

Ταυτόχρονα, οι δυνάμεις που υποστηρίζονται από την Τουρκία καταγγέλλεται ότι εκτέλεσαν τραυματίες και ασθενείς σε νοσοκομείο της πόλης Μανμπίτζ αμέσως μετά την πτώση του καθεστώτος Ασαντ. Σύμφωνα με άλλες συριακές πηγές, 54 στρατιώτες του συριακού στρατού που συνελήφθησαν στην έρημο της επαρχίας Χομς εκτελέστηκαν από τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» ενώ «διέφευγαν την ώρα της πτώσης του καθεστώτος Ασαντ».

Η φτηνή προπαγάνδα των Ευρωατλαντικών έχει εστιάσει στις διαβόητες φυλακές του καθεστώτος Ασαντ. Στόχος είναι να παρουσιαστεί ότι οι τζιχαντιστές έχουν ισχυρό λαϊκό έρεισμα και ότι αντιμετωπίζονται από τον συριακό λαό ως «λυτρωτές» από το αιμοσταγές καθεστώς Ασαντ. Να φανεί δηλαδή ότι η σημερινή κατάσταση είναι καλύτερη από την προηγούμενη, παρά το γεγονός ότι προέκυψε από ανοιχτή επέμβαση των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, με αιχμή του δόρατος τους τζιχαντιστές.

Πιο πρόσφατη περίπτωση ήταν το πλήθος των φωτογραφιών από τις φυλακές στη Συρία, που σε έρευνα της «Deutsche Welle» αποδείχθηκε σε πολλές περιπτώσεις ότι ήταν προϊόν «deepfake», κατασκευασμένες δηλαδή με τεχνητή νοημοσύνη.

Η φυλακή Σεντνάγια, έξω από τη Δαμασκό, έχει παρουσιαστεί ως κολαστήριο για τους αντιπάλους του Ασαντ, παρά την έλλειψη αποδείξεων. Για παράδειγμα, ανάρτηση στο «Χ» εμφανίζει «έναν τρομοκρατημένο φυλακισμένο, ο οποίος βγαίνει από μια τρύπα στη φυλακή Σεντνάγια». Ωστόσο η εικόνα τραβήχτηκε από βίντεο το οποίο δημοσιεύτηκε στο TikTok στις 3/12/2024 με εμφανή στοιχεία παραποίησης.

Αλλη φωτογραφία, με εκατομμύρια θεάσεις στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, δείχνει ένα νήπιο σε υπόγειο κελί στη φυλακή. Ομως η ομάδα επαλήθευσης του DW εντόπισε την ίδια φωτογραφία να χρησιμοποιείται και σε άλλο υλικό, με διάφορους άλλους ισχυρισμούς.

Το μεγαλύτερο φιάσκο ωστόσο αφορά την επικεφαλής διεθνή ανταποκρίτρια του CNN, Κλαρίσα Γουάρντ, που έχει βαρύ ιστορικό στην τέχνη της «υποκριτικής δημοσιογραφίας». Στο επαγγελματικό βιογραφικό της υπάρχουν οι εξής προηγούμενες «επιτυχίες»: Εχει ερευνήσει τη χρήση χημικών όπλων στη Συρία, μυρίζοντας τα υποτιθέμενα ίχνη τους σε ...παιδικές τσάντες. Εχει προσποιηθεί ότι αντιμετώπισε άμεσα πυρά από τη Χαμάς έξω από την Γάζα, πεσμένη στην άσφαλτο, ενώ τριγύρω περπατούσαν περαστικοί.

Στον τελευταίο της ρόλο, μαζί με έναν ένοπλο άνδρα εμφανίζεται να καταγράφει ζωντανά την υποτιθέμενη στιγμή της απελευθέρωσης ενός αιχμαλώτου από τις φυλακές της Δαμασκού. Ο - εξίσου κακός στην υποκριτική - αιχμάλωτος ισχυρίστηκε ότι είχε να δει το φως τρεις μήνες, κλεισμένος σε ένα κελί, και μάλιστα ότι είχε καταφέρει να επιβιώσει για 4 μέρες (!) χωρίς φαγητό και νερό.

Γρήγορα αποδείχθηκε ότι ο «κρατούμενος» ήταν πρώην υπολοχαγός στη Διεύθυνση Πληροφοριών της Πολεμικής Αεροπορίας του καθεστώτος Ασαντ, με το όνομα Salama Mohammad Salama. Μάλιστα ο ίδιος, γνωστός στους ντόπιους ως Abu Hamza, φέρεται να διαχειριζόταν αρκετά σημεία ελέγχου ασφαλείας στη Χομς και να εμπλεκόταν σε κλοπές, εκβιασμούς και εξαναγκασμό των κατοίκων να γίνουν πληροφοριοδότες.

Η φυλάκισή του - που διήρκεσε λιγότερο από έναν μήνα - οφειλόταν σε μια διαφωνία με έναν ανώτερο αξιωματικό σχετικά με τον επιμερισμό των κερδών από τις βρωμοδουλειές τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία συριακών ΜΜΕ, ο ίδιος συμμετείχε σε στρατιωτικές επιχειρήσεις σε διάφορα μέτωπα στη Χομς το 2014, σκότωσε αμάχους και ήταν υπεύθυνος για τη σύλληψη και τον βασανισμό πολλών νέων ανδρών στην πόλη, χωρίς λόγο ή με κατασκευασμένες κατηγορίες...