«Μπούσουλας» για την ακόμα βαθύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των Αμερικανών ο «Στρατηγικός Διάλογος» με τις ΗΠΑ

Θυμίζουμε, η απόφαση έναρξης του «Στρατηγικού Διαλόγου» πάρθηκε στη διάρκεια της περσινής επίσκεψης Τσίπρα στην Ουάσιγκτον και της συνάντησής του με τον «διαβολικά καλό» Ντ. Τραμπ. Επίσκεψη που ανέβασε την εμπλοκή της χώρας στον αμερικανικό σχεδιασμό σε ένα «νέο επίπεδο», όπως έδειξαν και όσα μεσολάβησαν το 2018, με την κυβέρνηση να μπαίνει μπροστά για την υλοποίηση του ευρωατλαντικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια με τη συμφωνία των Πρεσπών, το γέμισμα της χώρας με αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, τις «άοκνες» προσπάθειες για τα σχήματα ευρωατλαντικής «σταθερότητας» στην Ανατολική Μεσόγειο.

Χτίζοντας πάνω σε αυτά, ο Διάλογος και οι αποφάσεις που προωθούνται παραπέρα προς υλοποίηση - ήδη έχουν στηθεί επιτροπές από υπουργεία των δυο πλευρών που δουλεύουν κάθε θέμα από κοινού - δρομολογούν πολύ επικίνδυνες εξελίξεις για το λαό μας, τη χρονιά που μπαίνει.

Ως προς αυτό, χαρακτηριστικά είναι όσα περιλαμβάνονται σχετικά με τη λεγόμενη περιφερειακή συνεργασία, στο σχετικό Κοινό Ανακοινωθέν των δυο κυβερνήσεων, όπου σημειώνεται πως «ΗΠΑ και Ελλάδα αντάλλαξαν απόψεις για την Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, σημειώνοντας το κοινό τους όραμα για (...) την ανάγκη ενσωμάτωσης των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στους ευρωπαϊκούς και διατλαντικούς θεσμούς (...) και τον στόχο της περαιτέρω σύνδεσης των εταίρων στην Ανατολική Μεσόγειο σε ένα πλαίσιο πολιτικών και οικονομικών δεσμών».

Πάνω - πάνω στη σχετική «ατζέντα» βρίσκεται η επικύρωση της ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνίας με την ΠΓΔΜ, η ψήφιση της οποίας από τη Βουλή της γείτονος αναμένεται τις αμέσως επόμενες μέρες και σειρά παίρνει - κατά κυβερνητικές πηγές μέσα στο Γενάρη - η εισαγωγή της στην ελληνική Βουλή. Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση ετοιμάζεται μέχρι τον Μάη να φέρει προς ψήφιση την επικύρωση της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, όπως επιζητούν και οι ΗΠΑ.

Παράλληλα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με «πρότυπο» τη συμφωνία των Πρεσπών, μπαίνει μπροστά για το ξεδίπλωμα συνολικά του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στα Βαλκάνια, που σε κάθε του βήμα οξύνει τις αντιπαραθέσεις με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, κατά βάση τη Ρωσία. Ενδεικτικός άλλωστε είναι και ο ρόλος «μαντατοφόρου» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που ανέλαβε ο πρωθυπουργός κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Σερβία, με τον Αλ. Τσίπρα να πιέζει για γρήγορη «διευθέτηση» της αντιπαράθεσης με το Κόσσοβο, αξιοποιώντας το μοχλό της ένταξης της Σερβίας στην ΕΕ, όσο και τη συμμετοχή της στα ενεργειακά και μεταφορικά «δίκτυα» από και προς την ΕΕ.

Παράλληλα με τα σχήματα ευρωατλαντικής «σταθερότητας» στην περιοχή, π.χ. με Σερβία - Βουλγαρία - Ρουμανία ή Αλβανία - ΠΓΔΜ - Βουλγαρία, η κυβέρνηση μπαίνει μπροστά για την «αναβάθμιση» των ανάλογων σχημάτων και στην Ανατολική Μεσόγειο, αφού Βαλκάνια και Μ. Ανατολή αντιμετωπίζονται από τις ΗΠΑ ως «ενιαίος χώρος» για τα στρατηγικά τους συμφέροντα, με την Ελλάδα σε ρόλο «κέντρου βάρους», κατά τον πρόσφατο χαρακτηρισμό του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Γ. Μίτσελ.

Θυμίζουμε, εξάλλου, ότι σε συνεντεύξεις του, το προηγούμενο διάστημα, ο αναπ. υπουργός Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλος έλεγε ότι μέσα από πρωτοβουλίες της κυβέρνησης όπως τα σχήματα τριμερούς συνεργασίας με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο, ή τη «Διάσκεψη της Ρόδου» (όπου μετέχουν ευρωπαϊκά και αραβικά κράτη), στόχος είναι να αναδειχτεί «ένα σύστημα περιφερειακής ασφάλειας», προφανώς κομμένο και ραμμένο στα ευρωατλαντικά «πρότυπα» και προτάγματα.

Το «σήμα» για τα παραπέρα βήματα εμπλοκής στους αμερικανικούς σχεδιασμούς, και ενώ οι ιμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις και τα παζάρια για τη μοιρασιά του ενεργειακού πλούτου της περιοχής βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, φρόντισε να το στείλει ο πρωθυπουργός με τη συμμετοχή προ ημερών στην «αναβαθμισμένη» τριμερή με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ και την Κύπρο, με τη συμμετοχή για πρώτη φορά επισήμως και των ΗΠΑ. Στο επίκεντρο της τριμερούς βρέθηκαν τα ενεργειακά σχέδια, ιδιαίτερα αυτό του αγωγού «East Med» για τη μεταφορά φυσικού αερίου, με τις «τελικές» υπογραφές να αναμένεται να πέσουν τον ερχόμενο Φλεβάρη στην Κρήτη.

Τα σχέδια αυτά φέρνουν το λαό μας και συνολικά τους λαούς της περιοχής στο «μάτι του κυκλώνα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως δείχνει και η πρόσφατη έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας, με τις συνεχείς «υπενθυμίσεις» των πάγιων αξιώσεων της τουρκικής αστικής τάξης σε βάρος των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Η κυβέρνηση, στο φόντο αυτό, όχι μόνο καλλιεργεί τον επικίνδυνο εφησυχασμό, περί τάχα ευρωατλαντικής «ασπίδας» στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, αλλά παραπέρα, αναλαμβάνει το ρόλο «διαύλου» στην προσπάθεια των ΗΠΑ για διατήρηση της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η προετοιμαζόμενη, πιθανόν μέσα στο Γενάρη, επίσκεψη του πρωθυπουργού στη γείτονα.

Οι ρόλοι αυτοί ανοίγουν τον δρόμο πολύ επικίνδυνων εξελίξεων, είτε στην περίπτωση μιας παραπέρα κλιμάκωσης των σχέσεων ΗΠΑ - Τουρκίας, είτε στο πλαίσιο ενός συμβιβασμού που με βεβαιότητα θα περιλαμβάνει τα ανάλογα «ανταλλάγματα» προς την Τουρκία σε βάρος των ελληνικών αλλά και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου.

Στο πλαίσιο άλλωστε αυτών των «διευθετήσεων», στην κυβέρνηση δεν αποκλείουν μια επανεκκίνηση των διεργασιών στο Κυπριακό, μέσα στην επόμενη χρονιά, στη βάση των διχοτομικών σχεδίων που βρίσκονται στο τραπέζι. Στο τραπέζι επίσης επανέρχονται σενάρια που είχαν δουλευτεί και στις διαπραγματεύσεις του Κραν Μοντανά, ενάμιση χρόνο πριν, ότι με πρόσχημα την κατάργηση των εγγυήσεων θα πάει στο νησί ένας «μηχανισμός επίβλεψης του ΟΗΕ της ΕΕ ή "οτιδήποτε άλλο" που θα επιβλέπει την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων σε ένα βάθος χρόνου, έως και 10 χρόνια». Χαρακτηριστικό είναι εξάλλου πως στρατιωτικοί παράγοντες που μετείχαν στον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ έλεγαν ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει προτείνει στους Αμερικανούς ακόμα και την είσοδο της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, παραπέμποντας σε κάθε περίπτωση σε σχήμα συνεργασίας που θα βάζει την ιμπεριαλιστική συμμαχία στο νησί από την πίσω πόρτα.

Ολα τα παραπάνω συνδέονται σε κάθε περίπτωση με τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων, με την Ελλάδα «κόμβο» για τα αμερικανικά σχέδια, ειδικά στην Ενέργεια.

Θυμίζουμε ότι στο Κοινό Ανακοινωθέν «οι ΗΠΑ τόνισαν τον αυξανόμενο ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακού, μεταφορικού και εμπορικού κόμβου στην περιοχή και οι δύο χώρες δεσμεύτηκαν να συνεργαστούν για την περαιτέρω ενίσχυση αυτού του ρόλου».

Επίσης, «επαίνεσαν την πρόοδο της Ελλάδας σε ενεργειακά έργα για την επέκταση της περιφερειακής διασύνδεσης, συμπεριλαμβανομένων του διευρυμένου τερματικού σταθμού ΥΦΑ της Ρεβυθούσας, του αγωγού TΑΡ και του αγωγού διασύνδεσης Ελλάδας - Βουλγαρίας, και υποστηρίζουν πρόσθετες υποδομές με στόχο τη διαφοροποίηση των δρομολογίων και των προμηθειών, συμπεριλαμβανομένου του τερματικού σταθμού στην Αλεξανδρούπολη και του αγωγού "East Μed", όπου είναι εμπορικά εφικτό».

Σημειωτέον, όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές, με γνώση τού τι ελέχθη πριν από περίπου δυο βδομάδες στην αμερικανική πρωτεύουσα, αυτό που προτάσσουν οι Αμερικανοί στην παρούσα φάση είναι η κατασκευή του σταθμού επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη για το αμερικανικό LNG και ενώ το αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται και η «παραχώρηση» από το ΤΑΙΠΕΔ των περιφερειακών λιμανιών, με αυτά σε Αλεξανδρούπολη και Καβάλα να βρίσκονται πολύ ψηλά στη λίστα των ΗΠΑ.

Παράλληλα, μετά τα Ναυπηγεία της Σύρου, ο αμερικανικός όμιλος της ONEX «καλοβλέπει» και τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στον Πειραιά, ανάμεσα στα άλλα και ως βάση επισκευών και για τον 6ο Στόλο που επιχειρεί στη Μεσόγειο. Ενώ ενδεικτικό των ανταγωνισμών που φουντώνουν σε αυτό το πλαίσιο είναι και το γεγονός ότι σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, κατά τον «Στρατηγικό Διάλογο» στην Ουάσιγκτον τέθηκε θέμα για τις επενδύσεις της Κίνας στην Ελλάδα, καθώς είναι γνωστό ότι οι Αμερικανοί δεν καλοβλέπουν την επένδυσή της στον Πειραιά, όσο και τις βλέψεις τους στη Ναυπηγοεπισκευή.

Περιττό να πούμε ότι για να «τρέξουν» όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση σπεύδει να αναλάβει ανοικτά ρόλο ΑμερικανοΝΑΤΟικού χωροφύλακα στην ευρύτερη περιοχή, μετατρέποντας τη χώρα σε απέραντη βάση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και «επεκτείνοντας» παραπέρα τις πολύπλευρες στρατιωτικές σχέσεις, που κάνουν τον ελληνικό λαό «κινούμενο στόχο» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Σε επίπεδο διακηρύξεων άλλωστε, το πρόσφατο Κοινό Ανακοινωθέν καταγράφει ότι οι δύο πλευρές «επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους να ενισχύσουν περαιτέρω την εταιρική τους σχέση για την άμυνα και την ασφάλεια, που προάγει τη σταθερότητα και την ευημερία στην περιοχή και συμβάλλει στη δύναμη του ΝΑΤΟ» καθώς και «να εκσυγχρονίσουν και να επεκτείνουν τις πολύπλευρες αμυντικές τους σχέσεις (...) με βάση τις πρόσφατες επιτυχίες σε συνδυασμένες κοινές ασκήσεις κατάρτισης και ασφάλειας και την αύξηση στις κοινές μας δραστηριότητες».

Επίσης, «να ενισχύσουν τη συνεργασία τους στον τομέα της επιβολής του νόμου, της ανταλλαγής πληροφοριών, της συνεργασίας για την ασφάλεια των συνόρων και της καταπολέμησης παράνομων δραστηριοτήτων», ενώ σε άλλο σημείο του κειμένου καταγράφεται ότι «οι δύο κυβερνήσεις συζήτησαν τη δυνατότητα υποστήριξης των ΗΠΑ στον τομέα» της αντιμετώπισης του Προσφυγικού, δίνοντας μεγαλύτερο ρόλο και λόγο στις ΗΠΑ και σε αυτό το πεδίο - πρόσχημα για την ακόμα πιο ενεργή στρατιωτική παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.

Στην πράξη, οι συνεκπαιδεύσεις έχουν ξεπεράσει πλέον κάθε προηγούμενο, και μάλιστα με ρόλο και αποστολή να ανατίθεται και στα Σώματα Ασφαλείας, τις επίλεκτες μονάδες των ΕΛ.ΑΣ. και Λιμενικού, που συνεκπαιδεύονται ή εκπαιδεύονται υπό την αυστηρή επίβλεψη των Αμερικανών στη Σούδα και αλλού, ώστε να υλοποιήσουν αποστολές όπως επιτήρηση θαλασσίων διαύλων και ελέγχους πλοίων.

Η ίδια η Σούδα έχει πάρει «φωτιά», έχοντας την περισσότερη κίνηση από ποτέ, ενώ «στα γεμάτα» έχει μπει και η Λάρισα, που μεταμορφώνεται σταδιακά σε βάση στάθμευσης εκεί αεροπορικών μέσων των Αμερικανών, με κατασκοπευτικά UAV και μαχητικά «F-22» να έχουν αξιοποιήσει τη βάση, ενώ πολλά λέγονται και για ιπτάμενα τάνκερ ή ραντάρ των Αμερικανών που θα προσγειωθούν εκεί, ενώ για «φιλοξενία» UAV έχει «πιστοποιηθεί» και η ικανότητα του αεροδρομίου στο Τυμπάκι στην Κρήτη, που χρησιμοποιείται γι' αυτό ήδη από την ευρωενωσιακή Frontex.

Στο Στεφανοβίκειο κατοικοεδρεύουν 5 μήνες τώρα ελικόπτερα των Αμερικανών, που «συνεκπαιδεύονται» με ελληνικά πληρώματα, ενώ η ευρύτερη περιοχή του Ολύμπου και του Παγασητικού αξιοποιείται ως πεδίο ασκήσεων για Αμερικανούς πεζοναύτες.

Παράλληλα, στο τραπέζι είναι πάντα τα σχέδια αξιοποίησης και της Αλεξανδρούπολης για μια αμερικανική βάση, με το βλέμμα σε Μαύρη Θάλασσα και Στενά του Βοσπόρου, στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία.

(c)2018 DepoPhotos

Από παλιότερη επίσκεψη Ερντογάν σε τουρκικά στρατεύματα, στα σύνορα με τη Συρία. Η Αγκυρα ετοιμάζει νέα επιχείρηση στην περιοχή

Ετσι, η Κύπρος - εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης - παραμένει στο επίκεντρο σκληρών ανταγωνισμών και παζαριών, που οξύνονται και μέσα από τις διαπραγματεύσεις για τη διχοτόμηση του νησιού (με παλιές και νέες συνταγές «λύσης»), ωστόσο για να αντιληφθεί κανείς τα δεδομένα πρέπει να παρατηρήσει τις εξελίξεις συνολικά στη Νοτιοανατολική (ΝΑ) Μεσόγειο. Αποτελεί πλέον πεδίο στο οποίο το αμερικανοΝΑΤΟικό «στρατόπεδο» αποκτά βαρύνουσα σημασία στην αναμέτρησή του με τη Ρωσία και τους συμμάχους της.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι ΗΠΑ προτάσσουν συμμαχίες με την Ελλάδα και την Κύπρο (βλέπε «Στρατηγικό Διάλογο» ΗΠΑ - Ελλάδας, «Δήλωση Προθέσεων» ΗΠΑ - Κύπρου), ξεχωρίζοντας την ενίσχυση της συνεργασίας σε Ασφάλεια και Αμυνα. Στο ίδιο πλαίσιο, όμως, δυναμώνουν και τα παζάρια με δυνάμεις όπως η Τουρκία, που έχουν καθοριστικό ρόλο σε όλη τη γύρω περιοχή, από τη ΝΑ Μεσόγειο μέχρι τη Μέση Ανατολή και από τα Βαλκάνια έως τη Βόρεια Αφρική. Δεν είναι τυχαία η ανησυχία που εξέφρασαν αστικά επιτελεία σε Ελλάδα και Κύπρο, μετά την ανακοίνωση Τραμπ περί αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία και τα ανταλλάγματα που οι ΗΠΑ συζητούν ήδη με «παίκτες» όπως η Τουρκία, στην προσπάθειά τους να «αναπροσαρμόσουν» με επιτυχία τη διείσδυσή τους στην περιοχή. Η εξαγγελία και μόνο πυροδότησε ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης και σκληρών παζαριών σε σχέση με το μέλλον της Συρίας και το ρόλο των «διεθνών» και «περιφερειακών» δυνάμεων σε αυτό το μέλλον...

Από τη μεριά της, η Τουρκία συνεχίζει τις προκλήσεις σε όλα τα «μέτωπα». Αυτό έδειξε και η νέα NAVTEX που εξέδωσε παράνομα, μεσοβδόμαδα, για τη διεξαγωγή «επιστημονικών ερευνών» από το σκάφος «TCG CESME» στο χρονικό διάστημα 27 - 30 Δεκέμβρη. Μάλιστα, «δέσμευσε» περιοχή που - όπως επισήμαιναν χαρακτηριστικά και τα αντίστοιχα δημοσιεύματα - σχημάτιζε ένα τεράστιο «τόξο» που ξεκινά από την περιοχή Κάβο Γκρέκο στη νοτιοανατολική Κύπρο και περνώντας από τα ανατολικά της Τήλου (Δωδεκάνησα) κατέληγε στα νότια της Χίου.

Την ίδια στιγμή, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, και άλλα βασικά στελέχη της κυβέρνησης Ερντογάν επανέλαβαν ότι το Γενάρη θα ξεκινήσει να επιχειρεί στην περιοχή και δεύτερο γεωτρύπανο για λογαριασμό της Τουρκίας, το οποίο μάλιστα αρχικά προοριζόταν να σταλεί στη Μαύρη Θάλασσα αλλά τελικά θα αλλάξει δρομολόγιο, με σκοπό - όπως είπε ο Τούρκος υπουργός - να μην προκληθούν «χάος και σύγχυση στην περιοχή». Για τις γεωτρήσεις που σχεδιάζει η Τουρκία επικαλείται (παράνομες) συμφωνίες με το ψευδοκράτος αλλά και το πρόσχημα της «υπεράσπισης» των Τουρκοκυπρίων, δηλώνοντας από την άλλη πλευρά ετοιμότητα για παζάρια, από τα οποία θα βγει κερδισμένη. Χαρακτηριστικά τόνισε ο Τσαβούσογλου: «Η Τουρκία δεν εναντιώνεται στις γεωτρήσεις της Κύπρου αλλά ανησυχεί για το αν θα εξασφαλιστούν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στις εξορύξεις».

Το κάδρο της τουρκικής επιθετικότητας συμπληρώνει φυσικά και η νέα στρατιωτική επιχείρηση που η Τουρκία έχει εξαγγείλει ότι ετοιμάζει στη βόρεια Συρία ενάντια σε δυνάμεις των Κούρδων, στο όνομα της υπεράσπισης της ασφάλειας και της εδαφικής της ακεραιότητας, παρά τις ενοχλήσεις «συνομιλητών» της, όπως οι ΗΠΑ αλλά και η Ρωσία, διαβεβαιώνοντας ότι θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο για να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες, ή για να μεγιστοποιήσει όποια πιθανά οφέλη μπορεί να αντλήσει από το ξαναμοίρασμα της «πίτας» και τις αναδιατάξεις σε όλη την περιοχή.

Την ίδια στιγμή, στην περιοχή προχωρούν ήδη αλλά και εξετάζονται μια σειρά από πολυμερείς συνεργασίες, οι βασικότερες με τη «στάμπα» της προώθησης των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών, όπως φάνηκε και στην τριμερή Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ που στις 20 Δεκέμβρη διευρύνθηκε με τη συμμετοχή των ΗΠΑ.

Τέτοιες συνεργασίες ενισχύονται με «όραμα» την ακόμα πιο στοχοπροσηλωμένη αξιοποίησή τους, αλλά και χωρίς... στερεότυπα όσον αφορά πιθανό μελλοντικό τους εμπλουτισμό. Οπως εξήγησε με συνέντευξή του στο «Φιλελεύθερο» ο Κύπριος ΥΠΕΞ, Νίκος Χριστοδουλίδης, «μέσα από τη σύσταση της Μόνιμης Γραμματείας τριμερών σχηματισμών (σ.σ. που έχει ανακοινωθεί ότι θα στεγαστεί σύντομα στη Λευκωσία) επιδιώκουμε (...) τη μετεξέλιξη όλων αυτών των σχηματισμών σε έναν Περιφερειακό Οργανισμό Ασφάλειας και Συνεργασίας. Πρόκειται για έναν μακροπρόθεσμο στόχο που είναι σημαντικό να αναφέρω, όλοι οι εμπλεκόμενοι αντιλαμβάνονται την προστιθέμενη αξία που θα έχει». Ο ίδιος, απαντώντας σε ερώτημα για το αν η Κύπρος «μπορεί μέσω της ΕΕ να "γονατίσει την Τουρκία"» είπε: «Δεν υπάρχει ούτε στόχος ούτε εργαζόμαστε προς την κατεύθυνση "να γονατίσουμε την Τουρκία". Είμαστε απόλυτα ρεαλιστές και γνωρίζουμε ότι στο άναρχο διεθνές σύστημα που καλούμαστε να λειτουργήσουμε, τα κράτη λαμβάνουν αποφάσεις και κάνουν επιλογές έχοντας ως βασικό, για να μην πω αποκλειστικό κριτήριο, την προώθηση των συμφερόντων τους. Γνωρίζοντας πολύ καλά αυτό το δεδομένο, μέσα από κινήσεις και ενέργειές μας, ανάμεσα σε πολλούς άλλους στόχους, στέλνουμε και στην Αγκυρα ξεκάθαρα μηνύματα που συνοψίζονται στο ότι η μη επίλυση του Κυπριακού έχει αρνητικές συνέπειες στην προώθηση των τουρκικών συμφερόντων και επιδιώξεων.

Μια λογικά σκεπτόμενη Τουρκία μπορεί πολύ εύκολα να αντιληφθεί τα οφέλη που δύναται να προκύψουν και για την ίδια μέσα από μια ενδεχόμενη λύση του Κυπριακού αλλά και το ότι η συνέχιση της παρούσας κατάστασης πραγμάτων λειτουργεί αρνητικά για στόχους που έχει θέσει, είτε αυτοί αφορούν την Ανατολική Μεσόγειο είτε αφορούν ευρύτερα επιδιώξεις της σε ευρωπαϊκό επίπεδο...».

Τις εξελίξεις σε Κύπρο, Αιγαίο, Ελληνοτουρκικά κ.λπ., συνολικά στη στενότερη «γειτονιά» μας, θα καθορίσει η κατάσταση και στη διπλανή Συρία, για την οποία έχει ανοίξει για τα καλά το παζάρι για τη μετά το «Ισλαμικό Κράτος» εποχή. Εξάλλου, όλα δείχνουν ότι το συριακό ζήτημα εξελίσσεται επίσης σε ένα κεφάλαιο κομβικό και για την πορεία των σχέσεων ΗΠΑ - Τουρκίας. Μετά τις ανακοινώσεις για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων, η αρθρογραφία στις μεγάλες τουρκικές εφημερίδες γέμισε επισημάνσεις για τα οφέλη που μπορεί να διαπραγματευτεί η Αγκυρα, ειδικά εφόσον αξιοποιήσει τη μακρόχρονη σχέση της με τη Δύση.

Μεταξύ άλλων, η φιλοκυβερνητική «Σαμπάχ» έγραφε: «Με την αποχώρηση των ΗΠΑ, η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία θα ενισχύσουν την παρέμβασή τους στη Συρία. Ωστόσο, η Τουρκία αποτελεί το μόνο παίκτη που διατηρεί θετικές, σθεναρές σχέσεις με το δυτικό μπλοκ αλλά και ταυτόχρονα τη Μόσχα. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία παραμένει ο πιο ισχυρός παίκτης που αντέδρασε στις σφαγές και τις απάνθρωπες επιχειρήσεις του καθεστώτος Ασαντ. Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία και το Ιράν διατηρούν τη στήριξή τους στον Ασαντ. Η αποχώρηση των ΗΠΑ πιθανώς να καταστήσει τον Ασαντ ισχυρότερο, ωστόσο η Αγκυρα βρίσκεται εκεί για να εξισορροπήσει τις εξελίξεις και τις αλλαγές στην περιφέρεια (...) Με λίγα λόγια, μπορεί να ειπωθεί ότι μια νέα σελίδα θα ανοίξει στη Συρία και η Τουρκία έχει διαμηνύσει ότι θα έχει λόγο στη μεταπολεμική τύχη της χώρας. Η διαμόρφωση νέου "οδικού χάρτη" για την κατεστραμμένη ισορροπία στη Συρία αποτελεί δύσκολο καθήκον. Ωστόσο, η Τουρκία θα αναλάβει την ευθύνη...».

Εξίσου ενδιαφέρουσες είναι όμως και επισημάνσεις για άλλα κρίσιμα θέματα, όπως το Κουρδικό, στο οποίο ΗΠΑ και Τουρκία διατηρούσαν πάντα σοβαρές διαφωνίες. Μεταξύ άλλων, εμφανίζονται αναλύσεις που συνδέουν το «νέο "οδικό χάρτη" της Τουρκίας για τη Συρία» με «την καλύτερη οργάνωση των κουρδικών οργανώσεων που υποστηρίζουν την (ίδια την) Τουρκία και την αντικατάσταση οργανώσεων όπως η YPG (σ.σ. που η Αγκυρα θεωρεί παρακλάδι του ΡΚΚ και "τρομοκρατική οργάνωση") με αυτές, όσον αφορά το μέλλον της Συρίας». Τέλος, χαρακτηριστικές της ρευστότητας είναι και δηλώσεις όπως αυτές που έκανε ο Τσαβούσογλου για τους όρους κάτω από τους οποίους η Αγκυρα ίσως δεχόταν να συνομιλήσει με την κυβέρνηση Ασαντ. «Καθένας χρειάζεται να εξετάσει τη συνεργασία με τον Ασαντ αν μελλοντικά κερδίσει σε εκλογές που θα έχουν διεξαχθεί με δημοκρατικό και αξιόπιστο τρόπο», είπε.

Χαρακτηριστική ήταν άλλωστε και η εξέλιξη της Παρασκευής, όταν δυνάμεις του συριακού στρατού μπήκαν στη Μανμπίτζ (βλέπε διπλανή σελίδα) μετά από «πρόσκληση» των κουρδικών «Μονάδων Προστασίας του Λαού» (YPG) για «να προστατέψουν» την περιοχή «από τις τουρκικές απειλές».

Copyright 2018 The Associated

Κοσσοβάροι αστυνομικοί περιπολούν στον σερβικό τομέα της Μιτρόβιτσα

Οι επισκέψεις που προγραμματίζουν στα μέσα Γενάρη σε Αθήνα και Βελιγράδι οι ηγέτες Γερμανίας, Αγκελα Μέρκελ, και Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, υπογραμμίζουν το ζωηρό ενδιαφέρον τους για ενεργότερο ρόλο στις εξελίξεις, όπως συμβαίνει άλλωστε και με τις ΗΠΑ, που πιέζουν για ενσωμάτωση στο ΝΑΤΟ όσων βαλκανικών χωρών δεν έχουν ακόμα ενταχθεί, με τις ανάλογες βέβαια «διευθετήσεις», όπως ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ, στη Σερβία και το Κόσσοβο.

Στα Σκόπια, οι διαδικασίες προώθησης των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων που υπαγορεύει η (ευρωΝΑΤΟικής κοπής) συμφωνία των Πρεσπών εντείνονται, με την τελευταία, κρίσιμη ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο να προγραμματίζεται το αργότερο έως τις 15 Γενάρη, αφού προηγηθεί γύρω στις 9/1 η έναρξη συνεδρίασης της Ολομέλειας του.

Ο Σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός, Ζόραν Ζάεφ, μιλώντας μεσοβδόμαδα σε τηλεοπτικό δίκτυο των Σκοπίων, εξέφρασε την πεποίθηση πως μέχρι την κρίσιμη ψηφοφορία θα εξασφαλιστούν οι 80 ψήφοι της ενισχυμένης πλειοψηφίας που απαιτούνται, τονίζοντας πως έως τώρα έχει «σίγουρες» τις 76.

Δεν απέκλεισε επίσης το ενδεχόμενο να βρει «υποστήριξη από 85 - 90 βουλευτές και ακόμα περισσότερους», καθώς αργά το βράδυ της Πέμπτης ανακοινώθηκε πως δόθηκε χάρη σε 12 στελέχη του αντιπολιτευόμενου VMRO-DPMNE (εκ των οποίων οι πέντε είναι βουλευτές...) που αντιμετώπισαν διώξεις για συμμετοχή στις βίαιες ταραχές τον περασμένο Απρίλη στο Κοινοβούλιο των Σκοπίων.

Σε κάθε περίπτωση, την περίοδο αυτή, όπως και στον προηγούμενο γύρο των ψηφοφοριών στο Κοινοβούλιο για τις τροπολογίες της συνταγματικής αναθεώρησης, βρίσκεται σε εξέλιξη ένα μεγάλο παζάρι, με παρέμβαση των ΗΠΑ - ΕΕ, που «ανακατεύει την τράπουλα» στο πολιτικό σύστημα της ΠΓΔΜ, με στόχο να περάσει η συμφωνία και να ενταχθεί η χώρα στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να μπουν εμπόδια στην προσπάθεια της Ρωσίας να διατηρήσει και να αυξήσει την επιρροή της στην περιοχή.

Σ' αυτόν το σχεδιασμό η ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει αναβαθμισμένο ρόλο και «ειδικές αποστολές», διαφημίζοντας μάλιστα τη συμφωνία των Πρεσπών ως πρότυπο για τη διευθέτηση κι άλλων «εκκρεμοτήτων» στα Βαλκάνια.

Σε μία προσπάθεια, εξάλλου, να αποτραπεί και το παραμικρό εμπόδιο που θα μπορούσε να προβάλει έναντι της εφαρμογής της συμφωνίας των Πρεσπών ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ, Γκιόργκι Ιβάνοφ, ο πρόεδρος της Βουλής στα Σκόπια, Ταλάτ Τζαφέρι, ανακοίνωσε πως ο σχετικός νόμος για την επικύρωση της συμφωνίας θα δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης ακόμη και χωρίς την υπογραφή του Προέδρου Ιβάνοφ, σε περίπτωση που ο τελευταίος «δεν τηρήσει την συνταγματική υποχρέωση να τον υπογράψει...».

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, συνεχίζονται οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ. Κάνοντας την Παρασκευή την τελευταία ετήσια ομιλία του στο Κοινοβούλιο των Σκοπίων, ο Πρόεδρος της χώρας, Γκ. Ιβάνοφ, επανέλαβε ότι το δημοψήφισμα επί της συμφωνίας είναι άκυρο και επομένως δεν νομιμοποιούνται οι αλλαγές στο Σύνταγμα. Αναφέρθηκε επίσης στις αμφισβητήσεις που δέχεται η ΠΓΔΜ από τη Βουλγαρία και την Αλβανία.

Ο Ιβάνοφ τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της ένταξης σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, λέγοντας ότι «το ΝΑΤΟ σημαίνει ασφάλεια και η ΕΕ σημαίνει ευημερία». Εξέφρασε όμως αμφιβολίες για το κατά πόσο η έγκριση της συμφωνίας των Πρεσπών ανοίγει το δρόμο για ΝΑΤΟ και ΕΕ, λέγοντας ότι «πολλοί από τους ξένους εταίρους μας δεν μας διαβεβαίωσαν ότι η συμφωνία των Πρεσπών θα ανοίξει την πόρτα» και κατηγόρησε την κυβέρνηση για καθυστέρηση στις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που προϋποθέτει η πορεία προς την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση»...

Οπως και να 'χει, η ολοκλήρωση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας στην ΠΓΔΜ θα δρομολογήσει εξελίξεις και στην Ελλάδα, καθώς η κυβέρνηση θα ξεκινήσει αμέσως μετά την κοινοβουλευτική έγκριση της συμφωνίας των Πρεσπών.

Το ίδιο διάστημα σε Βελιγράδι και Πρίστινα οι ανταγωνισμοί ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, την Κίνα και άλλες δυνάμεις προκαλούν «πυρετό» διαβουλεύσεων, ζυμώσεων και προετοιμασιών ενόψει του επικείμενου νέου γύρου διαπραγμάτευσης, με στόχο την επίτευξη μίας «τελικής συμφωνίας ομαλοποίησης» των σχέσεων Σερβίας - Κοσσυφοπεδίου με «καρότο» τη μελλοντική ένταξη αμφοτέρων των χωρών στην ΕΕ.

Οι ΗΠΑ δεν κρύβουν ότι επιθυμούν άμεση συμμετοχή στο νέο τραπέζι διαπραγμάτευσης, με τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Μάθιου Πάλμερ να προωθείται σε ανάλογο ρόλο, με τα διαπιστευτήρια του «καλού γνώστη» των εξελίξεων στα Δυτικά Βαλκάνια, εδώ και τουλάχιστον μία 20ετία.

Το αυξανόμενο αμερικανικό ενδιαφέρον προδίδει μεταξύ άλλων και η πρόσφατη επιστολή του Ντόναλντ Τραμπ στους Προέδρους Σερβίας, Αλεξάντερ Βούτσιτς, και Κοσσυφοπεδίου, Χασίμ Θάτσι, με την οποία τους καλεί να αδράξουν την ευκαιρία και να προχωρήσουν σε συμφωνία. Από διάφορες πλευρές, μάλιστα, διακινείται το σενάριο να συνεχιστεί ο διάλογος στην Ουάσιγκτον και όχι στις Βρυξέλλες.

Από την πλευρά της Σερβίας, ο υπουργός Εξωτερικών, Ιβιτσα Ντάτσιτς, εμφανίστηκε θετικός μπροστά σε ένα «νέο, διαφορετικό σχήμα» διαλόγου ανάμεσα σε Βελιγράδι και Πρίστινα, προκειμένου να δοθούν «ευρύτερες διεθνείς εγγυήσεις» σε ό,τι συμφωνηθεί.

Σε κάθε περίπτωση, εξελίξεις αναμένεται να προκαλέσει και η εμφάνιση του Ρώσου Προέδρου, Βλ. Πούτιν, στις 17 Γενάρη στο Βελιγράδι, καθώς σχεδιάζονται 20 στρατηγικές σερβο-ρωσικές συμφωνίες σε υποδομές, Αμυνα, Ενέργεια, Μεταφορές, Γεωργία, Εκπαίδευση, Τουρισμό.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση Βούτσιτς «επενδύει» στην ανάπτυξη των σχέσεων με τη Ρωσία και ταυτόχρονα παζαρεύει την ένταξη της Σερβίας στην ΕΕ, για λογαριασμό της αστικής τάξης, ενώ συνεργάζεται σε χαμηλότερο επίπεδο και με το ΝΑΤΟ. Και αντίστροφα, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ προσπαθούν να μπουν «σφήνα» στις σχέσεις Ρωσίας - Σερβίας, με στόχο να περιορίσουν τη ρωσική επιρροή στην ευρύτερη περιφέρεια της Βαλκανικής.

Σ' αυτόν το σχεδιασμό εντάσσεται εκ των πραγμάτων και η διευθέτηση της διαφοράς με το Κόσσοβο, που θεωρείται προϋπόθεση για να μπει η Σερβία στην ΕΕ, πυροδοτώντας ένα μεγάλο παζάρι, με πολλές παραμέτρους.

Στα Τίρανα, τέλος, η κυβέρνηση του Εντι Ράμα προωθεί την κατάργηση των συνόρων και των τελωνείων μεταξύ Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2019, υπηρετώντας και μ' αυτόν τον τρόπο τα σχέδια για «Μεγάλη Αλβανία», χωρίς ουσιαστικές αντιρρήσεις ή εμπόδια από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Ο Αλβανός υπουργός Εσωτερικών, Σαντέρ Λεσάι, ανακοίνωσε ότι καταργούνται οι διπλοί έλεγχοι στα σύνορα με το Κοσσυφοπέδιο και ότι αστυνομικοί αμφοτέρων των χωρών θα ασκούν σύντομα τα υπηρεσιακά τους καθήκοντα «υπό μία αρχή».

Ρεπορτάζ του αλβανικού τηλεοπτικού δικτύου «Ζjarr», επικαλούμενο κυβερνητικές πηγές, μετέδωσε πως η κυβέρνηση Ράμα ενέκρινε «απόφαση για την ελεύθερη κυκλοφορία μεταξύ Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου» μελετώντας την εφαρμογή μέτρων για την «καθιέρωση πλήρως των ευρωπαϊκών προτύπων στα σύνορα των δύο χωρών»...

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, ο Ράμα προχώρησε την Παρασκευή σε ευρύ ανασχηματισμό της κυβέρνησης, αλλάζοντας 8 από τους 15 υπουργούς, μεταξύ των οποίων οι υπουργοί Παιδείας, Εξωτερικών (τη θέση του Ντ. Μπουσάτι αναλαμβάνει ο Γκέντι Τσάκαζ), Αμυνας, Οικονομικών, Υποδομών, Γεωργίας και Πολιτισμού.

ΔΑΜΑΣΚΟΣ - ΜΟΣΧΑ.--

Η εξέλιξη, το πρωί της Παρασκευής, της κατάληψης από ισχυρές δυνάμεις του συριακού στρατού της πόλης Μανμπίτζ με κουρδικό πληθυσμό σηματοδοτεί οπωσδήποτε μια νέα κατάσταση στη Βόρεια Συρία. Οπως αναφέρουν πολλά ΜΜΕ, η είσοδος του συριακού στρατού έγινε μετά από πρόσκληση που απηύθυνε στη διοίκησή του η ηγεσία των Κούρδων μαχητών των λεγόμενων «Μονάδων Λαϊκής Προστασίας» (YPG), σε μία προσπάθεια να αποτρέψει την κλιμάκωση της τουρκικής επέμβασης. Η Τουρκία, που έχει κάνει δύο επεμβάσεις στην περιοχή, τώρα με αφορμή την πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ για αποχώρηση των στρατιωτικών δυνάμεών τους από τη Συρία (στην πραγματικότητα αναδιάταξη δυνάμεων στην περιοχή), προωθεί το σχέδιο νέας στρατιωτικής χερσαίας επέμβασης, ειδικά στις περιοχές με κουρδικό πληθυσμό.

Πάντως, η συριακή κυβέρνηση μέσω του στρατού ανακοίνωσε ότι «εγγυάται πλήρως την ασφάλεια για όλους τους Σύρους πολίτες και τους άλλους που βρίσκονται στην περιοχή» και ότι «ανακτά κάθε σπιθαμή του συριακού εδάφους».

Από την πλευρά του, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν δήλωσε σε δημοσιογράφους ότι η κυβέρνηση Ασαντ διεξάγει μια «επιχείρηση άσκησης ψυχολογικής πίεσης», ωστόσο πρόσθεσε ότι «όταν οι τρομοκρατικές οργανώσεις (σ.σ. YPG και PYD) θα έχουν φύγει από την περιοχή, δεν θα υπάρχει τίποτε για εμάς να κάνουμε εκεί...». Σύμφωνα με το «Αναντολού», ισχυρίστηκε ότι «η Τουρκία είναι ενάντια στο διαμελισμό της Συρίας», ότι οι συγκεκριμένες περιοχές «ανήκουν στη Συρία» και ότι «στόχος της Τουρκίας ήταν να δώσει ένα μάθημα σε YPG /PKK».

Πάντως, το τουρκικό υπουργείο Αμυνας ανακοίνωσε ότι οι YPG/PKK δεν έχουν δικαίωμα να προσκαλούν άλλους στην περιοχή και προειδοποίησε όλες τις πλευρές «να απέχουν από προκλητικές ενέργειες και δηλώσεις που θα κάνουν την περιοχή πιο ασταθή».

Επίσης η Ιχάμ Αχμαντ, συμπροεδρεύουσα του «Συριακού Δημοκρατικού Συμβουλίου» (MSD) του Μανμπίτζ, αμφισβήτησε ότι ο συριακός στρατός ανακατέλαβε όλη την πόλη, επιμένοντας πως συνεχίζονταν τα παζάρια μίας σχετικής συμφωνίας με τις κυβερνήσεις Συρίας και Ρωσίας.

Το γεγονός προκάλεσε ικανοποίηση στη Ρωσία, με τον εκπρόσωπο του Προέδρου Βλ. Πούτιν, Ντμίτρι Πεσκόφ, να τη χαιρετίζει ως «θετικό βήμα προς τη σταθεροποίηση της κατάστασης». Επίσης για το Σάββατο ήταν προγραμματισμένη επίσκεψη στη Μόσχα των Τούρκων υπουργών Αμυνας, Εξωτερικών, του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών και του εκπροσώπου Τύπου του Προέδρου, Ρ. Τ. Ερντογάν για διαβουλεύσεις με κύριο θέμα τις εξελίξεις στη Συρία.

Σημαντικές εξελίξεις παρατηρούνται και στη διπλωματική σκακιέρα. Μετά την απόφαση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων να ξανανοίξουν την Πέμπτη την πρεσβεία τους στη Δαμασκό, ο ΥΠΕΞ Ανουάρ Γκαργκάς, μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο «Αλ Αραμπίγια», έθεσε ζήτημα επιστροφής της Συρίας στον Αραβικό Σύνδεσμο, που όμως προϋποθέτει τη «συναίνεση των Αράβων». Επίσης το άνοιγμα της πρεσβείας του στη Δαμασκό ανακοίνωσε και το Μπαχρέιν.

Επιπλέον, η Ρωσία ανακοίνωσε πως μέσα στην πρώτη βδομάδα του Γενάρη θα πραγματοποιηθούν σε ρωσικό έδαφος σημαντικές διαβουλεύσεις, ως συνέχεια της διαδικασίας διαπραγμάτευσης της Αστάνας με Ιρανούς και Τούρκους αξιωματούχους στο πλαίσιο της τριμερούς συνεργασίας.

Από τις προετοιμασίες του ουκρανικού στρατού στις ανατολικές περιοχές

Θυμίζουμε ότι στις 25 Νοέμβρη, τρία ουκρανικά πολεμικά πλοία και το πλήρωμά τους συνελήφθησαν από τις ρωσικές αρχές, όταν επιχείρησαν να διασχίσουν τον πορθμό Κερτς, ο οποίος μετά την ενσωμάτωση της Κριμαίας ελέγχεται από τη Ρωσία, χωρίς να σταματήσουν για τον καθιερωμένο έλεγχο. Οι 24 Ουκρανοί ναύτες κρατούνται στη Ρωσία με την κατηγορία της παραβίασης συνόρων, θα δικαστούν από ρωσικό δικαστήριο και αντιμετωπίζουν ποινή έως και 2 χρόνια φυλάκιση.

Παρότι στις 26 Δεκέμβρη έληξε η ισχύς του στρατιωτικού νόμου που είχε εφαρμόσει η ουκρανική κυβέρνηση σε ορισμένες περιοχές της χώρας για 30 μέρες, ο Ουκρανός Πρόεδρος, Πέτρο Ποροσένκο, ξεκαθάρισε ότι «η ρωσική απειλή δεν έχει εκλείψει». Ο ίδιος υπογράμμισε ότι η Ουκρανία δεν θα σταματήσει ποτέ να χρησιμοποιεί τα λιμάνια της στην Αζοφική Θάλασσα, τόσο για εμπορικά όσο και για πολεμικά πλοία, προσθέτοντας ότι «πίσω από την Ουκρανία βρίσκονται το διεθνές δίκαιο και η υποστήριξη του πολιτισμένου κόσμου».

Οι σχεδιασμοί ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για μετακίνηση περισσότερων στρατιωτικών δυνάμεων περιμετρικά της Μαύρης Θάλασσας «κούμπωσαν» με το επεισόδιο στο Κερτς, το οποίο αναζωπύρωσε αυτήν τη συζήτηση. Καθημερινές είναι και οι εκκλήσεις της ουκρανικής κυβέρνησης για ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της «Δύσης», τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της ΕΕ, στη Μαύρη Θάλασσα. Ολα αυτά ρίχνουν ακόμα περισσότερο «λάδι στη φωτιά» της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην ευρύτερη περιοχή.

Η ουκρανική πλευρά συντήρησε την ένταση με τη Ρωσία και τη βδομάδα που πέρασε. Την Πέμπτη ανακοινώθηκε η ανάπτυξη μιας «αμυντικής μονάδας του ουκρανικού στρατού» στις ακτές της Αζοφικής με στόχο την πρόληψη μιας «εχθρικής επίθεσης και να αυξήσει την ετοιμότητα των στρατευμάτων που σταθμεύουν στην περιοχή». Σύμφωνα με τις ουκρανικές Ενοπλες Δυνάμεις, μια «ισχυρή γραμμή άμυνας» έχει αναπτυχθεί κοντά στο στρατηγικό λιμάνι της Μαριούπολης στην περιοχή Ντόνετσκ: «Η πόλη είναι καλά οχυρωμένη σε επιθέσεις από αέρα, ξηρά και θάλασσα».

Αλλά και η Ρωσία ενισχύει τη στρατιωτική της παρουσία στην Κριμαία, με τη μετακίνηση εκεί άνω των δέκα μαχητικών αεροσκαφών στο αεροδρόμιο Μπελμπέκ, ενώ την προηγούμενη βδομάδα οι ρωσικές ομάδες μάχης των πυραυλικών συστημάτων «S-400 Triumf», που σταθμεύουν στην Κριμαία, πραγματοποίησαν αεροπορικές ασκήσεις ανίχνευσης στόχων και απώθησης μιας εικονικής εχθρικής επίθεσης.

Την Τετάρτη, ο σύμβουλος του Ουκρανού Προέδρου και βοηθός του υπουργού Αμυνας, Γιούρι Μπιριούκοφ, είπε σε τηλεοπτική εκπομπή πως οι στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας του έχουν πάρει στον έλεγχό τους τα 2/3 της λεγόμενης «γκρίζας ζώνης ασφαλείας» στην περιοχή του Ντονμπάς. «Σχεδόν ολόκληρη η γκρίζα ζώνη απελευθερώθηκε και βρίσκεται υπό τον έλεγχό μας», τόνισε.

Από την πλευρά του ο εκπρόσωπος των πολιτοφυλακών του Ντονέτσκ, Ντανίλ Μπεσόνοφ, χωρίς να επιβεβαιώσει τα περί κατάληψης των 2/3 της «ουδέτερης ζώνης», έκανε λόγο για κίνηση από την ουκρανική πλευρά με στόχο να υπάρξει νέα αφορμή για την παράταση του στρατιωτικού νόμου που είχε επιβληθεί μετά το περιστατικό στο Κερτς.

Η λεγόμενη «γκρίζα ζώνη», ή «ουδέτερη ζώνη», χωρίζει τις στρατιωτικές δυνάμεις των αυτοαποκαλούμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, που προσβλέπουν σε στενότερη σύνδεση με τη Ρωσία, και τον ουκρανικό στρατό, όπως προβλέπει η λεγόμενη συμφωνία εκεχειρίας του Μινσκ, του Φλεβάρη του 2015, που παραβιάζεται συνεχώς.

Ενδεικτικό, ωστόσο, του συνεχούς παζαριού είναι ότι από τη λεγόμενη Ομάδα Επαφής, με εκπροσώπους των δύο πλευρών και του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), ανακοινώθηκε ότι υπάρχει συμφωνία για κατάπαυση πυρός στις γιορτές, που θα ξεκινήσει στις 29 Δεκέμβρη.

Πάντως, σε μια κίνηση κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης στην περιοχή, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και Αμυνας της Ουκρανίας (NSDC) συζήτησε την Τετάρτη την επιβολή κυρώσεων σε άτομα που εμπλέκονται στις «παράνομες εκλογές στις κατεχόμενες περιοχές Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ» τον περασμένο Νοέμβρη, αλλά και σε όσους συμμετείχαν στην «επιθετικότητα της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα, στα Στενά του Κερτς», δήλωσε ο Ουκρανός Πρόεδρος, Π. Ποροσένκο. Οι εκλογές αυτές, που κατά τις πολιτοφυλακές δεν παραβιάζουν τα συμφωνηθέντα, έγιναν στις 11 Νοέμβρη φέτος, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι από τα καθεστώτα των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» απαγορεύτηκε η συμμετοχή των ψηφοδελτίων κομμουνιστικών δυνάμεων.

Ενδεικτικές επίσης των πιέσεων που ασκούνται στη Ρωσία, στο πλαίσιο των αντιθέσεών της με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, κυρίως με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, ήταν και οι αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, την προηγούμενη βδομάδα.

Η Γενική Συνέλευση απέρριψε ψήφισμα που κατέθεσε η ρωσική αντιπροσωπεία για ενίσχυση της Συνθήκης INF για τους πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς μεταξύ Ρωσίας - ΗΠΑ, από την οποία έχουν ανακοινώσει ότι αποχωρούν οι ΗΠΑ κατηγορώντας τη Ρωσία ότι την παραβιάζει. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών έκανε λόγο για «ένα νέο χτύπημα στην παγκόσμια αρχιτεκτονική ασφαλείας» και προειδοποίησε ότι «σε διάφορες περιοχές του πλανήτη θα αναπτυχθεί μια "κούρσα εξοπλισμών" ή ακόμη και μια άμεση αναμέτρηση».

Για να περάσει το ψήφισμα «ορισμένοι σύμμαχοι και στενοί εταίροι των ΗΠΑ θα έπρεπε να επιδείξουν ανεξαρτησία στα διεθνή ζητήματα παρά τη σκληρότατη πίεση της Ουάσιγκτον και μια υπεύθυνη στάση για τη διατήρηση του μηχανισμού ελέγχου των εξοπλισμών», συνεχίζει το ρωσικό ΥΠΕΞ. Αντίθετα, «οι χώρες αυτές, ως επί το πλείστον μέλη του ΝΑΤΟ, ενήργησαν ως αντίπαλοι της Συνθήκης INF, ανεξάρτητα από τις διαβεβαιώσεις τους για τη σημασία της».

Υπέρ της διατήρησης της Συνθήκης ψήφισαν 43 κράτη, μεταξύ των οποίων η Κίνα, το Ιράν, η Συρία και ορισμένα της Λατινικής Αμερικής, ενώ το ψήφισμα καταψήφισαν 46 κράτη, όπως οι ΗΠΑ, κράτη - μέλη της ΕΕ (ανάμεσά τους και η Ελλάδα), η Ιαπωνία, η Τουρκία, το Ισραήλ, η Ουκρανία κ.ά. Απείχαν 78 κράτη.

Τις ανησυχίες τους για την ακύρωση της Συνθήκης INF έχουν εκφράσει αρκετά κράτη της ΕΕ, καθώς οι ρωσικοί πύραυλοι μεσαίου βεληνεκούς μπορούν να πλήξουν ευρωπαϊκές πόλεις, ωστόσο οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τάσσονται με τη «γραμμή» των ΗΠΑ για πίεση προς τη Ρωσία. «Παρά τις εκκλήσεις για τη διάσωση του συμφώνου, τα περισσότερα μέλη της ΕΕ ψήφισαν κατά του ρωσικού ψηφίσματος στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ», σημείωσε ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσίας στην ΕΕ, προσθέτοντας ότι μόλις τέσσερα κράτη - μέλη, η Αυστρία, η Ιρλανδία, η Κύπρος και η Μάλτα, «επέδειξαν αρκετό θάρρος (σ.σ. απέναντι στις ΗΠΑ) και απείχαν».

Παράλληλα, η ΓΣ του ΟΗΕ ενέκρινε ψήφισμα που κατέθεσε η Ουκρανία καταδικάζοντας ακόμη μια φορά την «παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κριμαία», η οποία έχει ενσωματωθεί στη Ρωσία από το 2014. Η αντιπαράθεση για το καθεστώς της Κριμαίας και για τη σύγκρουση στην Ανατ. Ουκρανία έχει αναζωπυρωθεί μετά το επεισόδιο στα Στενά Κερτς στην Αζοφική. Η ρωσική πλευρά κάλεσε «τα Ηνωμένα Εθνη να επισκεφτούν τη χερσόνησο, να μιλήσουν με τους πολίτες της και να δουν πώς ζουν, όπως έχουν κάνει και πολλές ευρωπαϊκές αντιπροσωπείες».

Αυτό που τελικά επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις είναι το γεγονός ότι στην Ουκρανία και τη μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και του Καυκάσου, συνεχίζεται ο σφοδρός ανταγωνισμός των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία, για ενεργειακές πηγές, αγωγούς μεταφοράς, αγορές, σφαίρες επιρροής.

Αυτός ο ανταγωνισμός, που εκφράστηκε και στο εσωτερικό της ουκρανικής αστικής τάξης, οδήγησε την άνοιξη του 2014 στην ανατροπή της προηγούμενης κυβέρνησης του Β. Γιανουκόβιτς, με παρέμβαση της ΕΕ και των ΗΠΑ, που θυμίζουμε συνέβη όταν ήταν σε εξέλιξη παζάρι, κυρίως για το ζήτημα της Ενέργειας, και με την ΕΕ και με τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στήριξαν εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις που πραξικοπηματικά κατέλαβαν την πολιτική εξουσία.

Η Ρωσία, από την άλλη, ενίσχυσε και ενισχύει τα αστικά καθεστώτα στις περιοχές του Ντονέτσκ, του Λουγκάνσκ και την Κριμαία - που ενσωμάτωσε το Μάρτη του 2014. Ο ουκρανικός λαός, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν και με το αίμα τους όλα αυτά τα χρόνια, ουσιαστικά μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση και την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, το γεγονός ότι η περιοχή βρέθηκε και βρίσκεται στο στόχαστρο του ανταγωνισμού ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και μονοπωλίων ως ...«ενεργειακός και διαμετακομιστικός κόμβος».

Αυτά για να βγαίνουν συμπεράσματα και για τα «φούμαρα» που πλασάρονται στη χώρα μας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αλλά και όλα τα άλλα αστικά κόμματα (ή αντίστοιχα στην Κύπρο), περί αξιοποίησης του ενεργειακού πλούτου, «λαϊκής ευημερίας» και «ασφάλειας», που δήθεν μπορεί να φέρει η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στη γειτονιά μας, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.

Η Ουκρανία αποτελεί ένα μέτωπο αντιπαράθεσης ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία, με δεδομένους μάλιστα τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς για στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας. Αντικειμενικά, επομένως, θα αποτελεί ανοιχτή πληγή όξυνσης και αντιπαράθεσης.