Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτός προσπαθεί να σβήσει με τον σπόγγο το αμαρτωλό παρελθόν του, διαδίδοντας περίπου τα εξής: «Πολλά έγιναν τα 60 χρόνια λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, ευθύνες υπάρχουν, αλλά κανείς δεν τόλμησε ποτέ να κλείσει την επιχείρηση, όπως κάνει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ». Πρόκειται για θράσος απύθμενο. Οι εργαζόμενοι ξέρουν καλά ότι η σημερινή κυβέρνηση τρέχει να διανύσει τα τελευταία μέτρα μιας μακρόχρονης πορείας απαξίωσης, υποχρηματοδότησης, υπερχρέωσης και παζαριών για την πώληση της ΛΑΡΚΟ, στην οποία έχουν βάλει τη σφραγίδα τους όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, προσθέτοντας αντεργατικές - αντιλαϊκές ψηφίδες στο παζλ των σημερινών εξελίξεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε κι αυτός οπαδός των «βιώσιμων λύσεων», έχει εκφράσει τη θέση του ως κυβέρνηση στην Κομισιόν υπέρ της ιδιωτικοποίησης και ξεπλένει την ΕΕ για τα θανατηφόρα πρόστιμα, που αξιοποιούνται προσχηματικά για να πέσει η ΛΑΡΚΟ στον γκρεμό. Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια οι συνένοχοι. Οι εργαζόμενοι με την πάλη τους θα βάλουν κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.

Το γεγονός ότι η πλειοψηφία των εφημερίδων και των καναλιών είναι εμμονικά απέναντι στους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων είναι γνωστό. Με τα χολερικά τους σχόλια όμως, όπως αυτό για τον μαθητή που χαιρέτισε τη μεγάλη συγκέντρωση στη Λάρυμνα για τη ΛΑΡΚΟ, αποδεικνύεται ότι είναι και αδίστακτα. Και επειδή δεν κρύβουν την αποστροφή τους για την αλληλεγγύη που ξεσήκωσε αυτός ο μεγαλειώδης παλλαϊκός αγώνας, θα τους το κάνουμε ακόμα χειρότερο. Ας μάθουν λοιπόν ότι ο συγκεκριμένος μαθητής είναι παιδί και εγγόνι εργατών της ΛΑΡΚΟ και ότι η ζωή του, όπως και δεκάδων συνομηλίκων του, είναι ταυτισμένη με την ύπαρξη του εργοστασίου στις αυλές τους. Αγωνιά μαζί με τους συμμαθητές του για τις δουλειές των πατεράδων τους, αφού η κυβέρνηση τους στέλνει στον αγύριστο. Αγωνιά για το αν θα συνεχίσει να έχει σπιτικό, αφού μένει με την οικογένειά του στον οικισμό της Λάρυμνας και άρα βρίσκεται υπό έξωση. Αυτό το παιδί λοιπόν, εκφράζοντας τους φίλους και συμμαθητές του, στάθηκε θαρρετά μπροστά στους γονείς, στους θείους και στους παππούδες του και είπε από καρδιάς το αυτονόητο: Οτι θέλει να συνεχίσει ο πατέρας του να έχει δουλειά και μισθό, να έχει η οικογένειά του σπίτι. Για ορισμένους «δημοσιογράφους» των ΜΜΕ, όμως, όλα αυτά είναι «κατάργηση της παιδικής αθωότητας» (!), «ενσωμάτωση παιδιών στο κομματικό οικοδόμημα, όπως έκαναν και τα φασιστικά σχήματα» και δείγμα «σταλινισμού». Αυτά έγραψε γνωστός αρθρογράφος στα «Νέα». Δεν μας εκπλήσσει. Ο κόσμος που περήφανα εκπροσωπεί ο μικρός μαθητής είναι «ξένος» για τους αντικομμουνιστές γραφιάδες, που τα μυαλά τους έχουν περισσότερη σκουριά κι απ' όση ξεβράζει η ΛΑΡΚΟ.

Τα πρόστιμα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που συνεχίζονται, για «παράνομες κρατικές ενισχύσεις» στη ΛΑΡΚΟ, αξιοποιούν για άλλη μια φορά η κυβέρνηση και τα επιτελεία της για να επιταχύνουν τη διαδικασία εκκαθάρισης και πώλησης της εταιρείας. Για να το πετύχουν αυτό, καλλιεργούν κλίμα εναντίωσης στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, που παλεύουν για να μείνει η ΛΑΡΚΟ ενιαία, να μη χαθεί καμία θέση εργασίας, να αξιοποιηθεί ο ορυκτός πλούτος προς όφελος του λαού. Ο αγώνας αυτός έχει προκαλέσει μεγάλο κύμα αλληλεγγύης στην περιοχή και σε όλη τη χώρα, δυσκολεύοντας τους σχεδιασμούς κυβέρνησης - εκκαθαριστή. Γι' αυτό, το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τις νέες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αναθερμαίνεται από τα παπαγαλάκια τους η προπαγάνδα ότι «ο λαός πληρώνει ακριβά τη ΛΑΡΚΟ» όσο δεν ολοκληρώνεται ο νέος κύκλος της ιδιωτικοποίησης, καλώντας επί της ουσίας σε «κοινωνικό αυτοματισμό» ενάντια στους εργαζόμενους και τον αγώνα τους.

Για τα ευρωπαϊκά πρόστιμα και τις ευθύνες όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, που συσσώρευσαν χρέη στη ΛΑΡΚΟ, έχουν απαντήσει πολλές φορές και με στοιχεία οι εργαζόμενοι, δείχνοντας όλους αυτούς που «εκεί που μας χρωστούσαν, ζητάνε και το βόδι». Η ουσία είναι ότι ο λαός πλήρωνε και πληρώνει την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας για τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλιακών ομίλων, την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι δουλεύουν μέσα σε άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες. Αυτό θα συνεχιστεί, και μάλιστα με ακόμα χειρότερους όρους, αν προχωρήσουν οι σχεδιασμοί κυβέρνησης - ΕΕ. Οι παραγωγικές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ, ειδικά σήμερα που το νικέλιο και τα παράγωγά του έχουν μεγάλη ζήτηση, είναι τεράστιες. Γι' αυτό «καίγονται» να την παραδώσουν στα μονοπώλια, απαλλαγμένη από τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους.

«Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, το ΚΚΕ είναι εδώ! Είμαστε παρόντες, όπως πάντα όλα αυτά τα χρόνια, κάθε μέρα, κάθε ώρα στο πλευρό της εργατικής τάξης της ΛΑΡΚΟ, της εργατικής τάξης της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ ξεκίνησε την τελική φάση αυτού του άτιμου πολέμου ενάντια στους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, ενάντια στους εργαζόμενους της χώρας μας. Προχώρησε με την κυβερνητική τρόικα Σταϊκούρα - Σκρέκα - Χατζηδάκη σε αυτήν την κατάπτυστη, υποτίθεται πρόταση προς τους εργαζόμενους, οι οποίοι καλά κάνανε, καλά κάνατε και τους απαντήσατε "όχι, το εγκληματικό σχέδιό σας δεν θα περάσει". Στον άτιμο πόλεμο απαντάμε με πόλεμο, με τον καθημερινό αγώνα μας, με αλληλεγγύη, με τον αγώνα όλων των εργαζομένων της χώρας, των λαϊκών στρωμάτων.

Πέσανε πλέον οι μάσκες! Τα διάφορα κόλπα που μηχανεύονται, ότι δήθεν θα πάρουν τους πάνω από 55 χρονών για κοινωφελή εργασία, τα ξέρουμε. Τα ξέρουμε αυτά τα προγράμματα. Ποιος μπορεί να ζήσει την οικογένειά του με 500 ευρώ, με τα παιδιά στον δρόμο, με άστεγη την οικογένεια, με την οικογένεια χωρίς δουλειά; Αυτά τα κόλπα για τους υπόλοιπους εργαζόμενους που λένε, ότι θα πάνε στα προγράμματα επανακατάρτισης, τα ξέρουμε και αυτά, είναι τα προγράμματα ανεργίας. Γι' αυτό, το στεντόρειο "όχι" που είπατε πρέπει να φτάσει μέχρι το τέλος!

Τα σχέδια αυτά ξεκίνησαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι διαχρονικές οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, είτε είναι της ΝΔ τώρα, είτε του ΣΥΡΙΖΑ πριν, είτε του ΠΑΣΟΚ. Εχουν τεράστιες ευθύνες.

Η εργατική τάξη δεν τρώει κουτόχορτο, θα βγάλει τα συμπεράσματά της, δεν θα τους περάσει, έχετε μαζί σας όλο τον λαό, την κοινωνική συμμαχία των εργαζομένων.

Η ΛΑΡΚΟ χρόνια τώρα απαξιώθηκε συνειδητά, συκοφαντήθηκαν οι εργαζόμενοι και η ΛΑΡΚΟ, αυτό το σχέδιο όμως δεν μπορεί να περάσει. Ποιον μπορούν πλέον να κοροϊδέψουν; Ξέρουμε πολύ καλά, και για τα δήθεν τεράστια χρέη στη ΔΕΗ, τι κάνουν με άλλους βιομηχάνους, τι κάνουν με άλλες ενεργοβόρες βιομηχανίες: Τους μειώνουν τα χρέη ή τους δίνουν τσάμπα ρεύμα, τη στιγμή που η ΔΕΗ είναι βασικός μέτοχος της ΛΑΡΚΟ και οι μέτοχοι σε αυτήν την οικονομία της καπιταλιστικής αγοράς βάζουν κεφάλαιο! Από πού κι ως πού χρωστάνε οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ ή η ΛΑΡΚΟ στη ΔΕΗ, όταν διάφορες βιομηχανίες δεν πληρώνουν ρεύμα;

Για να μην πούμε τώρα για όλα αυτά που λένε για "τα χρήματα που δεν υπάρχουν", όταν την προηγούμενη βδομάδα στη Βουλή η κυβερνητική πλειοψηφία ψήφισε τον "αναπτυξιακό" νόμο, και τσακώνονταν η αξιωματική αντιπολίτευση με την κυβέρνηση για το ποιος θα μοιράσει καλύτερα τα 11 δισεκατομμύρια ευρώ σε μεγάλους επιχειρηματίες, όμως ούτε ένα ευρώ για τη ΛΑΡΚΟ! Ποιος αναπτυξιακός νόμος; Ποια ανάπτυξη; Αυτή είναι η καπιταλιστική τους ανάπτυξη!

Για να μην πούμε για τα λεφτά που δίνουν, δισεκατομμύρια ευρώ, όπως τώρα δώσανε τέσσερα δισεκατομμύρια για τις πολεμικές ανάγκες και τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ, που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματική άμυνα της χώρας, την προστασία των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Η ΛΑΡΚΟ όχι μόνο μπορεί να επιβιώσει, μπορεί και να κρατηθεί ανοιχτή και να εκσυγχρονιστεί, να χρηματοδοτηθεί και να δουλέψει σε όφελος της οικονομίας της χώρας, των ίδιων των εργαζομένων. Η ΛΑΡΚΟ μπορεί να ζήσει γιατί είναι χρυσωρυχείο, δεν θα κάνουμε πίσω από αυτό.

Το ΚΚΕ 45 χρόνια τώρα, από τη μεγάλη απεργία της ΛΑΡΚΟ του 1977 που έληξε νικηφόρα, δεν έλειψε ούτε μία στιγμή απ' αυτό το μετερίζι του αγώνα. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε, με αλληλεγγύη, με οργάνωση του αγώνα, με παλλαϊκό μέτωπο, με κοινωνική συμμαχία.

Καλή δύναμη σε όλους και όλες, συνεχίζουμε μέχρι τη νίκη για πάντα!».

Η απάντηση των εργαζομένων ήταν και αυτήν τη φορά άμεση και κατηγορηματική. Τη μετέφερε ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του Σωματείου στο εργοστάσιο της Λάρυμνας: «Μην τολμήσουν! Η κυβέρνηση εκβιάζει και νομίζει ότι όλοι θα γονατίσουμε μπροστά της. Οδηγούν τη ΛΑΡΚΟ στο κλείσιμο και τους εργαζόμενους στην εξαθλίωση και στην ανεργία. Φαίνεται δεν έχουν αφουγκραστεί καλά το μήνυμα των τελευταίων κινητοποιήσεων. Οπως τους είπαμε και στην τηλεδιάσκεψη, τους λέμε και τώρα: "Μολών λαβέ", και όσο κι αν ψάξουν "Εφιάλτες" δεν θα βρουν».

Επόμενος κορυφαίος σταθμός στον ηρωικό αγώνα τους είναι η απεργία, η κάθοδος στην Αθήνα και η συμμετοχή στο μεγάλο συλλαλητήριο που πραγματοποιούν Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα το Σάββατο 26 Φλεβάρη. Εκεί χτυπάνε τώρα όλα τα «σφυριά» της προετοιμασίας, για να πλημμυρίσει πραγματικά η Αθήνα από αγωνιστικό παλμό και αλληλεγγύη τη μέρα του συλλαλητηρίου.

Σύμφωνα με τον εκκαθαριστή, ο τρόπος υπολογισμού της αποζημίωσης θα είναι ο νόμος 4093/2012, με 12 και όχι 14 μισθούς. Τους 55 και άνω τους πετάει στα προγράμματα πείνας, της «κοινωφελούς εργασίας», απομακρύνοντάς τους οριστικά από τη ΛΑΡΚΟ. Αυτό σημαίνει καταρχάς ότι θα πρέπει να ζήσουν με ψίχουλα μέχρι να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικά δικαιώματα, και δεύτερον ότι θα μειωθεί δραματικά η σύνταξή τους όταν βγουν.

Με τη βίαιη και οριζόντια απομάκρυνση όλων αυτών των εργαζομένων χάνεται εμπειρία και τεχνογνωσία 30 και 40 χρόνων, χωρίς να μπορεί να αντικατασταθεί. Μένουν κομβικές θέσεις κενές, που δεν μπορούν να αντικατασταθούν, και θα υπάρξει αδυναμία συνέχισης της λειτουργίας για αντικειμενικούς λόγους.

Οι 55 και κάτω, αφού απολυθούν, θα απορροφηθούν για κάποιο χρονικό διάστημα, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, και εφόσον υπάρξει επενδυτής και το επιθυμεί, θα κρατήσει ενδεχομένως έναν αριθμό. Οι υπόλοιποι θα μπουν σε προγράμματα ανεργίας.

Οπως το ΚΚΕ δεν έλειψε λεπτό από το πλευρό τους, έτσι και ο «Ριζοσπάστης» καταγράφει χωρίς ανάπαυλα τις αγωνίες και τους αγώνες τους, δίνει μαζί τους τη μάχη για να σπάσει το τείχος της αποσιώπησης αυτού του γενναίου αγώνα. Ως μια ελάχιστη συμβολή σ' αυτήν τη μεγάλη μάχη, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σ' αυτήν την ειδική έκδοση βήμα - βήμα τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των σωματείων τους από τη μέρα που η κυβέρνηση και ο εκκαθαριστής ανακοίνωσαν ότι προχωρούν στην τελευταία φάση του σχεδιασμού σε βάρος τους, σε βάρος της ΛΑΡΚΟ και όλου του λαού της περιοχής.

Από τη μαζική συγκέντρωση στο υπουργείο Οικονομικών

Εκεί, κατά τη διάρκεια της παράστασης διαμαρτυρίας, έδωσαν και συνέντευξη Τύπου καταγγέλλοντας τις εγκληματικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης.

«Με αίμα και ιδρώτα δένουμε τ' ατσάλι, θα τους σταματήσουμε μ' ενότητα και πάλη»: Με το σύνθημα αυτό οι εργαζόμενοι που ταξίδεψαν από νωρίς το πρωί, με λεωφορεία και αυτοκίνητα που αναχώρησαν το πρωί από τα χωριά γύρω από το εργοστάσιο της Λάρυμνας, από τα μεταλλεία στα Ψαχνά Εύβοιας και στον Αγιο Ιωάννη Βοιωτίας, έφτασαν στο Σύνταγμα, άνοιξαν τα πανό τους και πήραν θέση στην είσοδο του υπουργείου.

Μαζί τους ενώθηκαν δεκάδες σωματεία και μαζικοί φορείς της Αττικής, συνδικαλιστές, εκπροσωπώντας Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες, αλλά και εργαζόμενοι από χώρους δουλειάς που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, μετατρέποντας την κινητοποίηση σε ένα πλατύ κάλεσμα συντονισμού και κλιμάκωσης της πάλης με το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στις 26 Φλεβάρη.

Στην κινητοποίηση ανακοινώθηκε η πρόθεση των εργαζομένων να κατέβουν όλοι μαζί στις 26 Φλεβάρη στο μεγάλο παλλαϊκό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, και εκεί να συναντηθούν ξανά με τα εκατοντάδες συνδικάτα που δίνουν τη μάχη ενάντια στην ακρίβεια, για μέτρα προστασίας του εισοδήματος και της υγείας του λαού. Τελικά αυτή η πρόθεση, να βουλιάξει το Σύνταγμα το Σάββατο 26 Φλεβάρη, γίνεται πράξη, μετά και την ομόφωνη σχετική απόφαση της σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε στη Λάρυμνα στις 13 Φλεβάρη.

«Ο αγώνας σας είναι και δικός μας αγώνας. Δεν θα αφήσουμε κανέναν μόνο του, έχουμε χρέος να είμαστε μια γροθιά όλοι οι εργαζόμενοι», είπε στον χαιρετισμό του στη συγκέντρωση ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην COSCO (ΕΝΕΔΕΠ) και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.

Τη στήριξη των εργαζομένων στα «Πετρέλαια Καβάλας», που δίνουν μάχη ενάντια στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, όπως εκφράστηκε με την καταστολή και τις απολύσεις σύσσωμου του ΔΣ του επιχειρησιακού Σωματείου, μετέφερε ο Παναγιώτης Τσώκος, γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενέργειας.

Το σχέδιο της κυβέρνησης να παραδώσει τη ΛΑΡΚΟ στους ιδιώτες απαλλαγμένη από το «βάρος» των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους κατήγγειλε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Μετάλλου (ΠΟΕΜ), Παναγιώτης Δούκας.

Αγωνιστικό «παρών» εκ μέρους των εργαζομένων στη «Νηματουργία Βαρβαρέσος», οι οποίοι επίσης απεργούσαν διεκδικώντας τα δεδουλευμένα και τις θέσεις εργασίας τους, έδωσε ο Παναγιώτης Κουτσουπιάς, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων.

Χαιρετισμό απηύθυνε επίσης ο Λάζαρος Σαββίδης από την Επιτροπή Αγώνα των συμβασιούχων στην καθαριότητα του υπουργείου Οικονομικών.

Στην κινητοποίηση έξω από το υπουργείο Οικονομικών βρέθηκε, καταχειροκροτούμενη από τους συγκεντρωμένους, αντιπροσωπεία από το αγροτικό μπλόκο της Νίκαιας, που αποτελεί την καρδιά της πάλης που δίνουν οι βιοπαλαιστές αγρότες. «Το μπλόκο της Νίκαιας, οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι όλης της Ελλάδας είναι δίπλα σας, στηρίζουν τον δίκαιο αγώνα σας», τόνισε ο Γιάννης Τσούτρας, που κατέβηκε από τη Λάρισα στην Αθήνα, μεταφέροντας τη στήριξη των αγροτών.

Στην κινητοποίηση συμμετείχε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τα μέλη του ΠΓ Γιώργο Μαρίνο, Κώστα Παρασκευά, Γιάννη Πρωτούλη και Θοδωρή Χιώνη.

Από τη συνεδρίαση του Συντονιστικού των Σωματείων που σήμανε τον ξεσηκωμό

Σαν έτοιμοι από καιρό, στο εκβιαστικό τελεσίγραφο που έθεσαν οι τρεις αρμόδιοι υπουργοί (Σταϊκούρας, Χατζηδάκης, Σκρέκας) η αντίδρασή τους ήταν ακαριαία, στραπατσάροντας κάθε «προσδοκία» της κυβέρνησης ότι είτε θα τους αιφνιδίαζε είτε θα έσπερνε την απογοήτευση, για να υποκύψουν στα εκβιαστικά διλήμματα. Αντίθετα, δυνάμωσε την αποφασιστικότητα, την ενότητα και τη συσπείρωση γύρω από τα Σωματεία τους και ενίσχυσε τις συλλογικές τους διαδικασίες. Εδωσε νέα ώθηση στην έκφραση πλατιάς εργατικής και λαϊκής αλληλεγγύης που δύο χρόνια τώρα συντροφεύει τον αγώνα τους ενάντια στους εγκληματικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης.

Μέσα από συλλογικές αποφάσεις, συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων και του Συντονιστικού όλων των Σωματείων, μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, οι εργαζόμενοι και τα Σωματεία τους έστειλαν ξεκάθαρη απάντηση στην κυβέρνηση ότι «από τα σπίτια και τις εργασίες μας δεν πρόκειται να βγούμε» και απηύθυναν κάλεσμα για ξεσηκωμό.

{{{κοντά με το χαρτί της απόλυσης}}}

«Αντέξαμε δύο χρόνια, είμαστε όλοι μέσα στην εργασία μας, μάθαμε να περπατάμε ενωτικά και αποφασιστικά. Συνεχίζουμε τον αγώνα και δεν είμαστε μόνοι. Είμαστε οι πολλοί και έχουμε το δίκιο», ήταν η πρώτη απάντηση των Σωματείων της ΛΑΡΚΟ στο εκβιαστικό τελεσίγραφο για απολύσεις και έξωση από τα σπίτια του οικισμού, μετά τη συνεδρίαση του Συντονιστικού στις 2 Φλεβάρη στη Λάρυμνα. Στο πλευρό τους σε αυτήν τη συνεδρίαση βρέθηκαν για μία ακόμα φορά εκπρόσωποι από μια σειρά σωματείων άλλων κλάδων, μεταφέροντας τη στήριξή τους και την αλληλεγγύη τους.

Σχολιάζοντας τα όσα τους είπαν στην τηλεδιάσκεψη οι υπουργοί, τα Σωματεία τόνιζαν στην κοινή τους ανακοίνωση: «Ούτε λίγο ούτε πολύ, μετά από δύο χρόνια κοροϊδίας και εμπαιγμού, μας πρότειναν την ανεργία και το ξεσπίτωμα. Το ότι αυτή η κυβέρνηση είναι ικανή για πολλά δεινά το είχαμε καταλάβει. Το ότι είναι ικανή να δημιουργήσει ανθρωπιστική κρίση σε ολόκληρες περιφέρειες και τοπικές κοινωνίες ξεπερνούσε ακόμα και την πιο τρελή μας φαντασία».

Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ «απολύουν» τον ειδικό εκκαθαριστή

Η συνεδρίαση του Συντονιστικού των Σωματείων είχε ως μοναδικό θέμα «την οργάνωση μετώπου αντίστασης απέναντι στο ειδεχθές και εκβιαστικό τελεσίγραφο» και σημείωνε: «Αυτή είναι η πολιτική ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού που ευαγγελίζονται. Ως εντολοδόχοι των επενδυτικών συμφερόντων και ως αδίστακτοι dealers, δεν έχουν χώρο για συναισθηματισμούς και φέρνουν εις πέρας την πιο βρώμικη και ανήθικη αποστολή. Πετούν στον δρόμο τους εργαζόμενους και κλείνουν τη ΛΑΡΚΟ».

Απέρριπταν το «κοινωνικό πακέτο» που η κυβέρνηση τους πετάει ως δόλωμα για να τους διασπάσει και να αποσπάσει τη συναίνεσή τους στις απολύσεις, ξεκαθαρίζοντας: «Θα παραμείνουμε στα πόστα μας και θα συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε πολύ καλά: Το χώμα ατσάλι. Δεν θα μας κουνήσει κανένας».

Στη συνεδρίαση του Συντονιστικού αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί στις 13 Φλεβάρη μεγάλη σύσκεψη, με την επιδίωξη να πάρει τα χαρακτηριστικά μεγάλου συλλαλητηρίου από φορείς και συνδικάτα της περιοχής, όπως και έγινε. Αποφασίστηκε επίσης να πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις με εισήγηση την οργάνωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων αντίδρασης, με αποκορύφωμα μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση και συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας.

«Η τελευταία μας κουβέντα είναι ότι δεν θα μας βγάλετε από τις εργασίες μας», ήταν το μήνυμα των εργαζομένων, τονίζοντας ότι ενωμένοι και με συσπείρωση στα Σωματεία τους θα δώσουν συνέχεια στον αγώνα για διασφάλιση της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, όλων των θέσεων εργασίας, των δικαιωμάτων και του μόχθου τους.

Στο πλαίσιο της κινητοποίησης η αντιπροσωπεία των Σωματείων κάλεσε τον ειδικό διαχειριστή, που έχει αναλάβει τη διαδικασία εκκαθάρισης, να μην τολμήσει να προχωρήσει στην κοινοποίηση των απολύσεων. Επιπλέον, σε συμβολική κίνηση, του επέδωσε και το ...εξώδικο απόλυσής του από τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ.

Εξω από τα κεντρικά γραφεία της ΛΑΡΚΟ ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ Λάρυμνας, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Μετά από 24 μήνες εφαρμογής των εγκληματικών σχεδιασμών της κυβέρνησης, η ΛΑΡΚΟ παραμένει ανοιχτή χάρη στους αγώνες των εργαζομένων. Η κυβέρνηση την ήθελε κλειστή, να πετάξει τους εργαζόμενους στον δρόμο και να τη ρημάξει. Αυτό που ανακοίνωσαν, να το πάρουν πίσω. Δεν φεύγουμε από τις δουλειές και τα σπίτια μας. Θα αγωνιστούμε και θα νικήσουμε».

Τόσο ο οικισμός του εργοστασίου όσο και ολόκληρη η Λάρυμνα, το Μαρτίνο, η Μαλεσίνα, ολόκληρη η περιοχή, την Πέμπτη 10 Φλεβάρη, την ώρα που οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ διαδήλωναν μαζικά και δυναμικά έξω από το υπουργείο Οικονομικών στην Αθήνα, έζησαν πρωτόγνωρες εικόνες.

Μια γροθιά οι μαθητές, οι δάσκαλοι και οι γονείς τους, οι εργαζόμενοι σε υπηρεσίες, οι αυτοαπασχολούμενοι της περιοχής προχώρησαν σε μαζικές αγωνιστικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, «κατεβάζοντας ρολά» σε όλη την περιοχή, με τους κατοίκους να λένε ότι τέτοια παγκινητοποίηση δεν έχουν ξαναδεί.

«Εχουμε φωνή και είναι δυνατή, εμείς θα την κρατήσουμε τη ΛΑΡΚΟ ανοιχτή», βροντοφώναζαν οι μαθητές μαζί με γονείς και αυτοαπασχολούμενους, κατοίκους των χωριών γύρω από το εργοστάσιο, με τη φωνή τους να «φτάνει» μέχρι το υπουργείο Οικονομικών και να συντροφεύει τους απεργούς εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ.

Στη Λάρυμνα οι γονείς και μαθητές συγκεντρώθηκαν την ώρα που ήταν προγραμματισμένη η παράσταση διαμαρτυρίας στην Αθήνα και με πορεία έφτασαν μέχρι την κάτω πύλη της ΛΑΡΚΟ. Εκεί συναντήθηκαν με τους μαθητές του Γυμνασίου που βρίσκεται στον οικισμό του εργοστασίου, οι οποίοι επίσης πραγματοποίησαν πορεία από το σχολείο μέχρι την πύλη του εργοστασίου. Συγκεντρώσεις, πορείες διαμαρτυρίας και άλλες πολύμορφες δράσεις πραγματοποίησαν και οι μαθητές σε Μαρτίνο, Μαλεσίνα και Ακραίφνιο.

Με πανό, τραγούδια και συνθήματα όπως «Μαθητές - εργατιά είμαστε όλοι μια γροθιά», «Η νέα γενιά έχει ιδανικά, μαθαίνει από τη ΛΑΡΚΟ να ζει και να νικά» και «Εχουμε φωνή και είναι δυνατή, εμείς θα την κρατήσουμε τη ΛΑΡΚΟ ανοιχτή», οι μαθητές των χωριών της περιοχής έστειλαν ξεκάθαρη απάντηση στην κυβέρνηση και στην απόφασή της να ξεκληρίσει ολόκληρη την περιοχή. «Εδώ γεννηθήκαμε, εδώ είναι τα σπίτια μας, εδώ είναι το σχολείο και οι φίλοι μας. Δεν πρόκειται να φύγουμε», δήλωναν ξεκάθαρα τα παιδιά των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.

Μαρτίνο

Με αποφάσεις των συλλόγων τους τα εμπορικά καταστήματα, η εστίαση, τα καφενεία, ακόμα και τα περίπτερα έκλεισαν, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ποια θα είναι η εξέλιξη από την εγκληματική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση στη ΛΑΡΚΟ. Κλειστές ήταν και οι μικρές επιχειρήσεις με εγκαταστάσεις αμμοβολής που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και προμηθεύονται πρώτη ύλη από το εργοστάσιο.

Σημειώνεται ότι για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία της περιοχής «κατέβασαν ρολά» το σύνολο των καταστημάτων στη Λάρυμνα και στο Μαρτίνο, σε ένδειξη συμπαράστασης σε μία κινητοποίηση που δεν ήταν στην περιοχή, κάτι που εξηγείται: Ολοι οι μικροί επαγγελματίες της περιοχής αντιλαμβάνονται ότι χωρίς τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ δεν υπάρχει ζωή γι' αυτούς.

Τη δική τους συμβολή στον νέο κύκλο κινητοποιήσεων των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ έχουν και οι γυναίκες της περιοχής, συνεχίζοντας να στέκονται στο πλευρό των συζύγων, των πατεράδων, των παιδιών τους και παράλληλα τιμώντας τους διαχρονικούς ηρωικούς αγώνες των γυναικών της περιοχής.

Μαλεσίνα

Μπροστά στον νέο κύκλο κινητοποιήσεων τα Σωματεία της ΛΑΡΚΟ απευθύνθηκαν πλατιά στις τοπικές κοινωνίες, καλώντας σε ξεσηκωμό και στήριξη του αγώνα.

Μπροστά στο μεγάλο συλλαλητήριο της Κυριακής 13 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκαν εκτός των άλλων και μαζικές εξορμήσεις στα χωριά της περιοχής, με χαρακτηριστικές τις αυτοκινητοπορείες με τη συμμετοχή δεκάδων εργαζομένων, που σήκωσαν «στο πόδι» όλα τα χωριά.

«Κατέβασε ρολά» ολόκληρη η περιοχή στις 10 Φλεβάρη

Οι γυναίκες, μαζί με τους μαθητές των σχολείων της περιοχής, εργατόπαιδα της ΛΑΡΚΟ τα περισσότερα, έφτιαξαν συμβολικά αλυσίδα γύρω από τη συγκέντρωση της Κυριακής 13 Φλεβάρη, και με τα πολύχρωμα πλακάτ με τα συνθήματα έστειλαν μήνυμα ενότητας και αποφασιστικότητας να υπερασπιστούν τη ζωή και το μέλλον των οικογενειών τους.

«Μαθητές - εργατιά ενωμένοι μια γροθιά» και «Η νέα γενιά έχει ιδανικά, μαθαίνει από τη ΛΑΡΚΟ να ζει και να νικά», ήταν μερικά από τα συνθήματα που φώναζαν οι μαθητές.

Το δίκιο των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και των οικογενειών τους και η αποφασιστικότητα να υπερασπιστούν τις ζωές τους συμπυκνώθηκαν στα λόγια του Κώστα, ενός μικρού μαθητή, παιδί εργαζομένου της ΛΑΡΚΟ, που ανεβαίνοντας στο βήμα για να εκφωνήσει το μήνυμα συμμαθητών του, σκόρπισε συγκίνηση αλλά και δύναμη για τη συνέχιση του αγώνα.

Τα λόγια του ραγίζουν καρδιές:

«Ανακοίνωσαν στους πατεράδες μας, στις μητέρες μας, στους θείους μας, στους νονούς μας ότι σε δύο βδομάδες απολύονται και μας βγάζουν από τα σπίτια μας. Εμείς τα παιδιά, τα ανίψια, τα βαφτιστήρια των εργαζομένων και οι μαθητές των σχολείων της περιοχής είμαστε εδώ, δίπλα σε όλους τους εργαζόμενους και αγωνιζόμαστε μαζί τους με το κεφάλι ψηλά και με δυνατή φωνή ώστε να φτάσει στα αυτιά αυτών των βολεμένων στις καρέκλες τους, που με κυνισμό και αναλγησία παίρνουν τέτοιες αποφάσεις: Εξω από τα σπίτια μας δεν πρόκειται να βγούμε, μαζί με τους εργάτες το δίκιο μας θα βρούμε! Ολοι μαζί με το κεφάλι ψηλά! Καλόν αγώνα!».

Ο μαθητής μιλάει στους συγκεντρωμένους

Με την ολοκλήρωση του συλλαλητηρίου, το οποίο αρχικά είχε τον χαρακτήρα σύσκεψης για τη συνέχιση της πάλης, όμως η παλλαϊκή συμμετοχή το μετέτρεψε σε μια μεγάλη διαδήλωση, ανακοινώθηκε και η ομόφωνη απόφαση των Σωματείων της ΛΑΡΚΟ και των Ομοσπονδιών τους: «Συνεχίζουμε! Ραντεβού στο Σύνταγμα στις 26 Φλεβάρη, να βουλιάξουμε την Αθήνα, μαζί με όλα τα σωματεία της Αττικής!». Μάλιστα, για εκείνη τη μέρα έχει ανακοινωθεί νέα απεργία για τη ΛΑΡΚΟ.

Το μπόι των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ και μαζί ολόκληρης της εργατικής τάξης της χώρας σηκώθηκε ακόμα πιο ψηλά μετά το μαζικό αυτό συλλαλητήριο, αφού μετέτρεψε την έκφραση της συμπαράστασης και της αλληλεγγύης σε κοινό αγώνα ενάντια στον κοινό αντίπαλο, το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους, τις κυβερνήσεις που τους στηρίζουν και την ΕΕ.

Εστειλε μήνυμα στην κυβέρνηση ότι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, με την ενότητά τους, δεν πρόκειται να παραδώσουν τα όπλα τους, να φύγουν από τις εργασίες και τα σπίτια τους για να εξυπηρετηθούν οι εγκληματικοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης.

Το «παρών» έδωσε στη συγκέντρωση πολυμελής αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, εκφράζοντας για μια ακόμα φορά τη διαχρονική στήριξη του Κόμματος στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων.

Την αποφασιστικότητα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, έτσι όπως εκφράστηκε μέσα από τις ομόφωνες αποφάσεις των μαζικών Γενικών Συνελεύσεων, να δώσουν συνέχεια στον αγώνα ενάντια στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και για τη διασφάλιση της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, όλων των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, τόνισαν στον χαιρετισμό τους οι εκπρόσωποι των Σωματείων Εργαζομένων στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης. Ανέδειξαν επίσης τις παραγωγικές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ που υπονομεύονται από τη στρατηγική που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά, αλλά και αυτά που τους ενώνουν: Το μεροκάματο, την αγωνία για το αύριο, για τις θέσεις εργασίας, την ασφάλεια στη δουλειά κ.ο.κ.

Στις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για την απαξίωση της ΛΑΡΚΟ αναφέρθηκε ο Γιώργος Σελεβάκος, από το Σωματείο Εργαζομένων στα Μεταλλεία ΛΑΡΚΟ Εύβοιας, στον χαιρετισμό του στο μεγάλο συλλαλητήριο στη Λάρυμνα, προσθέτοντας ότι «η κυβέρνηση μας πετάει στον δρόμο χωρίς καμία μέριμνα».

«Υπόθεση όλων ο αγώνας. "Ολοι για έναν και ένας για όλους". Οχι στο ξεπούλημα. Τους ενοχλεί ο αγώνας μας. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να φύγουμε από τα σπίτια και τις δουλειές μας», τόνισε μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Καραγιάννης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων Ελλάδας και μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ στα Μεταλλεία Αγίου Ιωάννη Βοιωτίας.

«Χωρίς εσάς δεν θα καταφέρναμε τίποτα, με σας μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Μια ζωή θυμάμαι να παλεύουμε οι εργαζόμενοι να κρατήσουμε τη ΛΑΡΚΟ ανοιχτή. Η ΛΑΡΚΟ είναι κάτι μεγαλύτερο από αυτό που φαίνεται. Οι ψυχές των 80 νεκρών μάς καθοδηγούν», σημείωσε ο Κώστας Σαμαράς, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ Εδρας Αθήνα.

«Είμαστε στον δρόμο δύο χρόνια, ενάντια στη διάλυση της ΛΑΡΚΟ και την τροπολογία της κυβέρνησης. Οσο μας βλέπουν όλους μια γροθιά μας φοβούνται...», τόνισε ο Ανδρέας Κορέντζελος, γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ Λάρυμνας, ενώ σε συνέχιση του αγώνα κάλεσε ο Τάκης Καραμέρης, εργαζόμενος στο εργοστάσιο της Λάρυμνας και πρώην μέλος της διοίκησης του Σωματείου.

Χαιρετισμούς απηύθυναν στη συγκέντρωση, μεταφέροντας τη στήριξή τους, η Αφροδίτη Ρέτζιου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), ο Γιώργος Οικονόμου, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λαμίας, ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του Σωματείου των λιμενεργατών στις προβλήτες της COSCO (ΕΝΕΔΕΠ) και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, ο Λουκάς Αλεξίου, αγρότης από το μπλόκο της Λιβαδειάς, ο Νίκος Τζανετής, από το Σωματείο Εργαζομένων στα Μεταλλεία Βορείου Ελλάδος, ο Παναγιώτης Δούκας, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ), ο Κώστας Κάπουλας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θήβας, ο Παναγιώτης Κοντουσιάδης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενέργειας.

Τα Σωματεία της ΛΑΡΚΟ, οι εργαζόμενοι, οι γυναίκες, οι γονείς και τα παιδιά μας, οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες της περιοχής μας, με συγκίνηση και από καρδιάς, σας καλωσορίζουμε και σας ευχαριστούμε για την τιμή και την ανταπόκριση στο κάλεσμά μας.

Εχουν περάσει 2 χρόνια, 2 μήνες και 7 μέρες από τη σύσκεψη που πραγματοποιήσαμε σε αυτόν εδώ τον χώρο και αποφασίσαμε να δώσουμε τα χέρια, να δημιουργήσουμε μέτωπο υπεράσπισης της συνέχισης της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Η αντοχή που έχουμε δείξει οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια είναι αποτέλεσμα της αλληλεγγύης. Η μεγάλη συμμετοχή σήμερα, που έχει μετατρέψει αυτήν τη σύσκεψη σε ένα παλλαϊκό συλλαλητήριο, αποδεικνύει ότι ο «σπόρος» ενότητας που ρίξαμε έχει «καρποφορήσει». Ο στόχος να παραμείνουμε «ενωμένοι σαν το μελίσσι» μέχρι το τέλος έχει επιτευχτεί.

Αμυνθήκαμε σαν το μελίσσι και τώρα είναι η ώρα να επιτεθούμε, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η εργασία μας και να μπορούμε να εργαστούμε ξανά σαν το μελίσσι.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, οι Ομοσπονδίες μας, τα Εργατικά Κέντρα πρέπει να είναι αρωγοί συντονισμού και αποφασιστικότητας. Δεν χωρούν αυτήν την ώρα οι επιμέρους διαφορές στο ζωντανό συνδικαλιστικό κίνημα.

Στη ΛΑΡΚΟ δεν θα είχαμε αντέξει αν δεν είχαμε παραμερίσει τις διαφορές, αν δεν είχαμε προτάξει την ταξική ενότητα. Ο,τι και να πιστεύουμε, όπως και να τοποθετούμαστε ο καθένας πολιτικά και συνδικαλιστικά, μας ενώνουν η εργασία, το μεροκάματο, το αίμα, οι επαγγελματικές ασθένειες των συναδέλφων μας.

Δεν θα κουράσουμε για τη ΛΑΡΚΟ αναπαράγοντας τις ευθύνες όλων όσοι κυβέρνησαν διαχρονικά. Αλλωστε, όλοι το παραδέχονται ότι έχουν ευθύνες. Ο τσακωμός μεταξύ τους είναι στα επιμέρους και επικεντρώνεται στη διαχείριση που έκαναν οι διοικήσεις της ΛΑΡΚΟ.

Η αλήθεια είναι όμως ότι υπήρξαν διοικήσεις, με όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν, που προσπάθησαν να βγάλουν τη ΛΑΡΚΟ από αυτό το τέλμα, αλλά οι πολιτικοί φραγμοί που έμπαιναν, κυρίως ως προς το ζήτημα των «κρατικών ενισχύσεων», το κόστος Ενέργειας και τον περιορισμό να μην αναπτυχθεί η ΛΑΡΚΟ στην παραπέρα καθετοποίηση της παραγωγής με μονάδα ανοξείδωτου χάλυβα, δεν άφηναν περιθώρια.

Δεν λέμε ότι οι διοικήσεις γενικά δεν ήταν εκτελεστικά όργανα αυτών που τις διόρισαν. Είναι. Λέμε ότι υπήρξαν άνθρωποι που ήθελαν, προσπάθησαν, αλλά δεν μπορούσαν γιατί υπήρξαν πολιτικοί φραγμοί που έχουν μπει για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Από αυτήν την άποψη δεν έχει αξία σήμερα να σπαταλήσουμε τον χρόνο μας για να αναπαραγάγουμε για το πρόστιμο των κρατικών ενισχύσεων, το χρέος στη ΔΕΗ, την πλήρη απαξίωση και το γκρέμισμα της ΛΑΡΚΟ μέσα σε αυτά τα δύο έτη που οι τιμές του νικελίου είναι στα ύψη.

Ολα αυτά, με τεκμηριωμένες εκατοντάδες παρεμβάσεις, γραπτές και προφορικές, τα έχουμε αποκαλύψει και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.

Αλλωστε, μια ματιά, ακόμη και έξω από τα συρματοπλέγματα, είναι χιλιάδες λέξεις. Αυτήν τη στιγμή δεν κάνουμε απεργία και το εργοστάσιο είναι σε ισχύ ασφαλείας και αν δεν φέρουν άζωτο θα το σβήσουν. Είναι στα πρόθυρα να σβήσει από το οτιδήποτε, από την έλλειψη μιας βίδας, μέχρι το γενικό, να το πω έτσι, κλατάρισμα.

Αγωνιζόμαστε και συνεχίζουμε να το κρατάμε σε λειτουργία με την εργασία μας, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή μας, γιατί θέλουμε τη ΛΑΡΚΟ ανοιχτή, γιατί η ΛΑΡΚΟ είναι η ζωή και το σπίτι μας.

Μας έχουν πει ότι θα το κλείσουν, θα μας απολύσουν όλους, θα μας ξεσπιτώσουν και εμείς δεν έχουμε επιλέξει την παράδοση και τη φυγή. Με τον χιονιά κάτσαμε 24 έως και 48 ώρες μέσα για να μη σβήσει. Καθημερινά, μέρα - νύχτα, οι τεχνίτες τις τελευταίες μέρες, με υλικά και εξοπλισμό ανύπαρκτα, επισκεύαζαν τη μονάδα παραγωγής οξυγόνου.

Από πού θα μας βγάλουν έξω; Βουτούν τη γλώσσα στο μυαλό τους πριν μιλήσουν;

Η κυβέρνηση για να ανεβάσει το αντίτιμο της ΛΑΡΚΟ, για να διασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον, τη λειτουργία και τις θέσεις εργασίας, όπως έλεγε, μέσα σε αυτά τα δύο έτη έδωσε:

- 52 εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό.

- 15 εκατομμύρια ευρώ από το ξεπούλημα προϊόντων που προϋπήρχαν στη ΛΑΡΚΟ.

- 170 εκατομμύρια ευρώ έχουν εισπραχτεί από την πώληση της συρρικνωμένης παραγωγής στις πιο επικίνδυνες συνθήκες εργασίας που έχουμε ζήσει ποτέ στη ΛΑΡΚΟ και έχουν το θράσος να μας κουνούν το δάχτυλο και να μας λένε ότι οι εργαζόμενοι έχουμε μισθό επειδή η κυβέρνηση φρόντισε να την χρηματοδοτήσει.

- 30 εκατομμύρια ευρώ από τις περικοπές μισθών, κατάργηση Δώρων εορτών, επιδόματος αδείας, κατάργηση αποζημιώσεων και ασφαλιστηρίου ζωής.

- 40 εκατομμύρια ευρώ από την περιστολή επισκευών και την εγκατάλειψη όσων εγκαταστάσεων χάλασαν.

Αυτήν τη στιγμή είναι δεσμευμένα 40 εκατομμύρια ευρώ που ανήκουν στη ΛΑΡΚΟ από την επιστροφή ρύπων και είναι έτοιμοι να τα αποδεσμεύσουν και να τα σπαταλήσουν και αυτά, στα έξοδα που έχει η μπουλντόζα της απαξίωσης.

Οι τιμές του νικελίου έχουν σπάσει ρεκόρ 15ετίας, η παραγωγή όμως έχει συρρικνωθεί στο 20% των δυνατοτήτων, έχουν χαθεί έσοδα στο ύψος των 600 εκατομμυρίων ευρώ.

Το αποτέλεσμα είναι το εργοστάσιο και τα μεταλλεία να έχουν γκρεμιστεί στο βαθμό, όπως είπα παραπάνω, να κινδυνεύει να σταματήσει η λειτουργία από την έλλειψη μιας βίδας.

Ακούγοντας την κυβέρνηση και βλέποντας συγκεκριμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης να σηκώνουν την προπαγάνδα της, έχει αξία να υπενθυμίσουμε το τι είναι ρεαλιστικό.

Η χώρα μας έχει στο υπέδαφος το 90% των συνολικών κοιτασμάτων νικελίου και κοβαλτίου σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Από την ίδρυση της ΛΑΡΚΟ μέχρι σήμερα, έχουν παραχθεί 800.000 τόνοι νικελίου και οι έρευνες καταγράφουν άλλα 2 εκατομμύρια τόνους απόθεμα.

Ποιος είναι αυτός που μπορεί να πει ότι δεν είναι ρεαλιστικό να συνεχίσει η αξιοποίηση των μεταλλευμάτων;

Η ΛΑΡΚΟ έχει 60 χρόνια τεχνογνωσία στην αξιοποίηση αυτών των μεταλλευμάτων με τη μέθοδο της πυρομεταλλουργίας και στην παραγωγή σιδηρονικελίου, που είναι η πρώτη ύλη, μαζί με το χρώμιο που υπάρχει στη χώρα μας, για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα, προϊόν τεράστιας υπεραξίας. Η ΛΑΡΚΟ αν περπατήσει σε αυτήν την παραγωγή θα είναι τουλάχιστον κατά 30% πιο ανταγωνιστική από τις άλλες επιχειρήσεις παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα στην Ευρώπη γιατί θα παράγει σε γραμμή παραγωγής, κερδίζοντας τα έξοδα Ενέργειας και μεταφοράς.

Ποιος είναι αυτός που μπορεί να πει ότι δεν είναι ρεαλιστικό και δεν υπάρχει προοπτική στη ΛΑΡΚΟ;

Ενας τέτοιος σχεδιασμός είναι αρωγός στην ελάττωση του φαινομένου του θερμοκηπίου, αξιοποιώντας παράλληλα τα ζεστά ύδατα σε τηλεθέρμανση αλλά και τη μέθοδο της υδρομεταλλουργίας.

Για να γίνει κατανοητό το τι ανάπτυξη μπορούμε να έχουμε, για το άνοιγμα εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας με μισθούς και δικαιώματα, ας πάρει υπόψη ο καθένας ότι η ΛΑΡΚΟ μπορεί να παράξει πρώτη ύλη για την κατασκευή μπαταριών, ανοξείδωτων καζανιών που χρειάζονται για την αποθήκευση υγρών και στερεών τροφίμων, οικιακών καθημερινών συσκευών, εργαλείων και ανταλλακτικών στη βιομηχανία και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Ο ρεαλισμός δεν κρίνεται στις πολιτικές κατευθύνσεις και αποφάσεις, κρίνεται στις δυνατότητες.

Σίγουρα δεν είναι ρεαλιστικό αυτό που μας λέει η κυβέρνηση, το ότι αν δεν βρεθεί επενδυτής η ΛΑΡΚΟ θα κλείσει. Στην υπερχρέωση και το λουκέτο την οδήγησε ο Μποδοσάκης τη δεκαετία του '80 και οι κυβερνήσεις ξανά μανά τα ίδια για να μπορούν να μας λένε ότι πρέπει να την δώσουν σε νέο Μποδοσάκη.

Οι προτάσεις των εργαζομένων είναι ανεξάντλητες, η ΛΑΡΚΟ να παραμείνει στο Δημόσιο για να αναπτυχθεί προς όφελος των εργαζομένων, των τοπικών κοινωνιών και της οικονομίας όλης της χώρας.

Αν κάποιος πρέπει να διασφαλίσει τη συνέχιση της λειτουργίας της, τις θέσεις εργασίας και την ανάπτυξη, αυτός είναι η κυβέρνηση.

Οι περιοχές γύρω από τη ΛΑΡΚΟ, σε 6 νομούς, εδώ και έξι δεκαετίες, έχουν μετατραπεί σε βιομηχανικές και η δραστηριότητα οποιουδήποτε επαγγέλματος είναι βασισμένη στη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ. Η διαχρονική απαξίωση σε όλα τα επίπεδα έχει μειώσει τον πληθυσμό και την ποιότητα διαβίωσης, το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ είναι βόμβα ξεριζωμού.

Από μικρά παιδιά είτε εγκαταλείψαμε τα γράμματα και γίναμε εργάτες, είτε επιστήμονες στις ειδικότητες της ΛΑΡΚΟ.

Δεν ξέρουμε κάτι άλλο να κάνουμε Το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε καλά είναι το χώμα ατσάλι και από αυτό ζούμε και αυτό υπερασπιζόμαστε και γι' αυτό έχουν μπει μπροστά οι γυναίκες, τα παιδιά, οι γονείς μας, όλη η κοινωνία.

Το ίδιο υπερασπίζονται και οι συνάδελφοι στα «Πετρέλαια Καβάλας», στην «Βαρβαρέσος», στην COSCO και σε άλλους χώρους, τη δουλειά τους. Εμείς δεν έχουμε πού να πάμε και από αυτήν την άποψη τους λέμε «πάρτε τα πίσω, μην προχωράτε άλλο». Θα σταματήσουν ή θα συνεχίσουν; Επιδιώκουμε το πρώτο, είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τη μάχη με όλα τα μέσα εάν επιλέξουν το δεύτερο.

Ας έρθουν να μας βγάλουν έξω από τα σπίτια μας, τους περιμένουμε.

Δίνουμε τα χέρια, ενώνουμε τη φωνή μας και προτείνουμε στις 26 του μήνα να είμαστε όλοι κάτω στο Σύνταγμα.

Καλούμε τα κόμματα που είναι παρόντα, από σήμερα κιόλας, αν έχουν τη δυνατότητα, να δεσμευτούν για συνάντηση αντιπροσωπειών των σωματείων και των Ομοσπονδιών εκείνη τη μέρα με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, προκαλώντας να είναι παρόντες ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί.

Ζητάμε να παράγουμε, ζητάμε να προστατεύσει η πολιτεία το δικαίωμα να συζητάμε στις Γενικές Συνελεύσεις, να διεκδικούμε καλύτερους όρους εργασίας και διαβίωσης, ζητάμε να πάρει νομοθετικά μέτρα η πολιτεία στην αντίθετη κατεύθυνση από τους νόμους που υπάρχουν σήμερα και πατούν οι μεγαλοεργοδότες και μας απολύουν, όπως τον συνάδελφο Γιάννη Τζανετή, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική και εκατοντάδες άλλα παραδείγματα.

Δεν θα το βάλουμε κάτω, σήμερα είναι αφετηρία ενοποίησης των δίκαιων και τίμιων αιτημάτων όλων των εργαζομένων. Μπροστά και πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτόν τον αγώνα θα έχουν τα σωματεία μας, που από τα κάτω έχουν πάρει την υπόθεση στα χέρια τους.

Ευχαριστώντας για ακόμη μια φορά από καρδιάς για τη σημερινή παρουσία σας, δεσμευόμαστε για τη συνέχιση του αγώνα.

«Ενας για όλους και όλοι για έναν!»

Σημειώστε όλοι σας ότι σήμερα, 13 Φλεβάρη 2022, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ δηλώνουν ότι θα βγουν νικητές.

Το χρωστάμε στη ζωή μας, στα μάρμαρα των νεκροταφείων μας, στα παιδιά μας. Δεν θα το βάλουμε κάτω.

Παρευρέθηκε πολυμελές κλιμάκιο του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και βουλευτή Εύβοιας του Κόμματος. Συμμετείχαν επίσης ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της ΚΕ και Γραμματέας Περιοχής Ανατ. Στερεάς και Εύβοιας, ο Κώστας Μπασδέκης, μέλος της ΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», και η Λένα Γεροπαναγιώτη, Γραμματέας της ΤΕ Εύβοιας του ΚΚΕ.

Η συγκέντρωση ξεκίνησε με χαιρετισμούς από εκπροσώπους των Σωματείων της ΛΑΡΚΟ, συνδικάτων και συλλόγων της περιοχής και του δήμου Διρφύων - Μεσσαπίων. Ακολούθησε συναυλία με τους Νίκο Γκέκα, Δημήτρη Καραβά, Δημήτρη Μακρή, «Μαντάρα», «ΜΕΝΙΑΝ» και «Υπεραστικούς».

Η πλατεία του οικισμού είναι δίπλα στην πύλη του εργοστασίου, χώρος όπου σταθμεύουν τα λεωφορεία που πηγαινοφέρνουν τους εργαζόμενους οι οποίοι δεν μένουν στον οικισμό. Εκεί και η αγορά. Το σούπερ μάρκετ, το μπακάλικο, ο φούρνος, το καφενείο. Εκεί συναντιούνται και οι εργάτες μετά τη βάρδια, για ένα τσιγάρο, έναν καφέ, μία μπίρα στα όρθια.

Περπατώντας ανάμεσα στα σπίτια νομίζεις ότι τα ντουβάρια πάλλονται, όπως τρέμουν μαζί με τις καρδιές όλων εδώ κάθε φορά που γίνεται έκρηξη σε κάποιο καμίνι. Οτι το βήμα σου μπλέκεται με το βαρύ αλλά σταθερό βήμα του εργάτη που γυρνά στο σπίτι μετά τη βάρδιά του. Οτι στον αέρα ακόμη ηχούν τα συνθήματα και οι φωνές των απεργών.

Λίγο πιο πάνω τα σχολεία. Νηπιαγωγείο, Δημοτικό και Γυμνάσιο. Το Λύκειο έκλεισε πριν από λίγα χρόνια και τα παιδιά μετακινούνται μέχρι το γειτονικό Μαρτίνο.

«Ο οικισμός ακολουθεί και αυτός την πορεία απαξίωσης του εργοστασίου. Τα σπίτια ίσα ίσα που κρατούνται κατοικήσιμα. Οσοι μένουν εδώ, είτε είναι χρόνια στον οικισμό είτε πήραν σπίτι τα τελευταία χρόνια, έχουν διαθέσει πολλά χρήματα για να μπορέσουν να μείνουν μέσα και να τα συντηρούν», μας ενημερώνει ο Νίκος Ρήννας, εργαζόμενος στη ΛΑΡΚΟ και κάτοικος του οικισμού, που ανέλαβε την «ξενάγηση».

Μας λέει μάλιστα πως τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι. «Κάποτε υπήρχε ζωή εδώ. Παρά τις δυσκολίες και τις άσχημες συνθήκες οι άνθρωποι ήταν αισιόδοξοι. Πλέον βλέπεις μόνο σκυθρωπά πρόσωπα. Οι συζητήσεις είναι όλες γεμάτες αγωνία. Ακόμη και τα παιδιά έχουν επηρεαστεί, και πώς να μην επηρεαστούν με αυτά που βιώνουν καθημερινά μέσα στις οικογένειές τους, στο σχολείο τους, στις παρέες τους... Ομως, βλέπεις και την αποφασιστικότητα όλων εδώ να δώσουμε τη μάχη μέχρι το τέλος και είμαστε βέβαιοι ότι θα νικήσουμε».

Ο Δημήτρης, 40 ετών, εργάζεται 17 χρόνια στη ΛΑΡΚΟ. Στην αρχή σε εργολάβο και στη συνέχεια στο μόνιμο προσωπικό. «Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, δεν έχω ζήσει αλλού. Εφυγα μόνο για τον στρατό και για να μάθω την τέχνη του ηλεκτροσυγκολλητή στη Λάρισα και να πιάσω δουλειά στη ΛΑΡΚΟ. Ολοι εδώ δεν ξέρουμε να κάνουμε κάτι άλλο. Αυτό που ξέρουμε είναι να είμαστε κάθε μέρα μέσα στη φωτιά και να βγάζουμε από το χώμα "χρυσάφι". Τώρα έρχονται οι υπουργοί της κυβέρνησης σε μια τηλεδιάσκεψη και ανακοινώνουν στα Σωματεία μας ότι απολυόμαστε και πρέπει να φύγουμε από τα σπίτια μας. Να πάμε πού; Δεν γίνονται αυτά. Από τη μία μέρα στην άλλη άνεργος και άστεγος», ξεκινά τη συζήτηση ο Δημήτρης και στο πρόσωπό του βλέπεις την αγανάκτηση αλλά και την αποφασιστικότητα.

Στη συζήτηση μπαίνει και η Φαλίτσα: «Δύο χρόνια τώρα η ζωή μας έχει διαλυθεί. Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Εχει επηρεαστεί και το παιδί όσο κι αν προσπαθούμε να μη μιλάμε μπροστά του. Παιδί 4,5 χρόνων και κάθε μέρα το τελευταίο διάστημα μας ρωτάει "πότε θα φύγουν οι «κακοί» για να δουλέψει ξανά η ΛΑΡΚΟ". Ερχεται και μας λέει πως "θα μας διώξουν από το σπίτι και τον μπαμπά από τη δουλειά", ότι θα σταματήσει να πηγαίνει σχολείο και δεν θα έχει φίλους. Κάθε μέρα ρωτάει τι γίνεται», ξεσπά οργισμένη. «Ερχονται να μας διώξουν. Από πού; Εμείς εδώ γεννηθήκαμε, εδώ μεγαλώσαμε, εδώ θέλουμε να ζήσουμε τα παιδιά μας. Δεν θα καταφέρουν τίποτα, δεν πρόκειται να τους αφήσουμε. Εμείς οι γυναίκες και τα παιδιά μας είμαστε μπροστά από τους άντρες στον αγώνα. Οπως ήταν οι μανάδες μας και όλες οι γυναίκες εδώ. Και εμείς μεγαλώσαμε μέσα στη σκόνη και τη σκουριά, παλεύουμε κάθε μέρα μαζί τους. Η καρδιά μας έχει γίνει πέτρα από το σφίξιμο κάθε φορά που σκάει το καμίνι, τρίζει το σπίτι και τρέχουμε να μάθουμε αν έπαθε κάτι κάποιος εργαζόμενος».

Αποχαιρετούμε τον Δημήτρη και τη Φαλίτσα και βγαίνουμε ξανά στα σοκάκια του οικισμού. Στον δρόμο συναντάμε τον Αγγελο Τσίγκο, ο οποίος δουλεύει με τη γυναίκα του το ταβερνάκι στην παραλία το καλοκαίρι και τη λέσχη τον χειμώνα. «Μας κλείνουν και μας. Διαλύουν ολόκληρη την περιοχή, θα μαραζώσει ο τόπος. Να φύγουμε να πάμε πού; Τι δουλειά να κάνουμε σε αυτήν την ηλικία; Τόσες οικογένειες τι θα γίνουν;», μας λέει βιαστικά ξεκινώντας για τη λέσχη.

Δεν προλαβαίνουμε να ξεκινήσουμε και δίπλα μάς σταματάει ο Κυριάκος Κουτσουλιοτάκης, γέννημα - θρέμμα και αυτός της ΛΑΡΚΟ. «Εδώ γεννήθηκα, 49 χρόνια στον οικισμό. Το 1970 ήρθε ο πατέρας μου, στο ίδιο σπίτι που γεννήθηκα μένω και εγώ τώρα με την οικογένειά μου. Με τρία παιδιά στο σχολείο, να φύγω να πάω πού; Δεν πρόκειται να περάσει αυτό. Δεν θα ξεπουλήσουμε τους γονείς μας και τους αγώνες που έδωσαν, τους νεκρούς συναδέλφους μας, τα παιδιά μας. Οσο και να προσπαθεί η κυβέρνηση να μας διασπάσει δεν θα καταφέρει τίποτα. Εμείς στη ΛΑΡΚΟ μεγαλώσαμε με αγώνα και σίδηρο, με τη σκουριά στο στόμα», μας λέει γεμάτος οργή.

«Ολες οι κυβερνήσεις εκμεταλλεύτηκαν τη ΛΑΡΚΟ, που τόσα χρόνια την άφησαν να απαξιωθεί. Ρήμαξαν όλα, το εργοστάσιο, ο οικισμός και τώρα μας λένε ότι είναι ζημιογόνα. Αυτοί την χρέωσαν και την διέλυσαν, όλες οι κυβερνήσεις και αυτοί που σήμερα δήθεν μας συμπαραστέκονται. Εμείς τους λέμε ότι η ΛΑΡΚΟ είναι χρυσωρυχείο και πως μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί και να αναπτυχθεί δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Ανήκει στους εργαζόμενους και τον λαό, δεν θα τους αφήσουμε να την ξεπουλήσουν».

Επόμενος σταθμός είναι το σπίτι του Γιάννη και της Κατερίνας Γιαννοπούλου. Ο Γιάννης, 59 χρόνων σήμερα, δουλεύει από 15 χρόνων στη ΛΑΡΚΟ. «44 χρόνια και 3 μήνες στο εργοστάσιο και δεν μπορώ να βγω στη σύνταξη γιατί δεν έχω συμπληρώσει την ηλικία. Πόσο ακόμη θα πρέπει να δουλέψω; Σε ποιο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας να μπω;», αναρωτιέται.

Μας λέει μάλιστα ότι όνειρό του ήταν να βγει στη σύνταξη και με την αποζημίωση να πάρουν ένα σπιτάκι με τη γυναίκα του έξω από τον οικισμό και να ζήσουν εκεί. «Αντί επιτέλους μετά από τόσα χρόνια δουλειάς να χαρούμε και εμείς τη ζωή μας, έχω φτάσει στο σημείο να μην μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια. Αντί για αποζημίωση, που είναι λεφτά τα οποία έχουμε δουλέψει και μας τα έχουν κρατήσει, μας πετάνε λίγα "ψίχουλα" και αυτά μας λένε ότι μας κάνουν χάρη που μας τα δίνουν και ζητάνε να σκύψουμε και το κεφάλι. Μας "έκλεψαν" δυο φορές τα χρήματα που έπρεπε να πάρουμε από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο και τώρα μας "κλέβουν" και τα λεφτά της αποζημίωσης. Δεν θα περάσει αυτό, θα αγωνιστούμε. Οχι μόνο για τον μόχθο μας αλλά και για τα παιδιά μας. Ο γιος μου δουλεύει εδώ και τρία χρόνια σε εργολάβο. Αρραβωνιασμένος, τους κόβουν τα πόδια και τη ζωή στα παιδιά του».

Η Κατερίνα, που τόση ώρα μας παρακολουθεί αμίλητη, απλώνει στο τραπέζι τρεις ξεθωριασμένες φωτογραφίες. «Είναι ο πεθερός μου από το 1955. Ηρθε εδώ στη Λάρυμνα ως οικοδόμος δουλεύοντας στην κατασκευή του εργοστασίου και έμεινε. Ολα εδώ, το εργοστάσιο, τα σπίτια στον οικισμό οι εργάτες τα έφτιαξαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Ούτε μας έχουν χαρίσει ούτε μας χαρίζουν τίποτα. Δουλεμένα τα έχουμε όλα και με το παραπάνω. Και τα σπίτια εμείς τα συντηρούμε, έχουμε βάλει χιλιάδες ευρώ όλα αυτά τα χρόνια για να μπορούμε να μένουμε μέσα. Δεν γίνεται να μας λένε τώρα "μαζέψτε τα και φύγετε". Θα αγωνιστούμε. Εμείς οι γυναίκες κάναμε και τη δική μας Επιτροπή Αγώνα. Δεν φοβόμαστε κανέναν», σημειώνει.

Στο σπίτι μπαίνει και ο Θανάσης, γιος του ζευγαριού, ο οποίος μένει ακριβώς δίπλα με την αρραβωνιαστικιά του. Η κουβέντα πάει στα παιδικά του χρόνια. «Σπάγανε τα τζάμια στο σπίτι από τις εκρήξεις, πρωί - μεσημέρι - βράδυ, πεταγόμασταν και παίρναμε τηλέφωνο στο εργοστάσιο για να δούμε τι έγινε και αν έπαθε κάτι ο πατέρας. Αγχος κάθε μέρα για να γυρίσει στο σπίτι από τη δουλειά», μας λέει. Και προσθέτει: «Φοβόμαστε για το αύριο. Μας διαλύουν τα όνειρά μας. Μας ξεριζώνουν από τον τόπο μας. Σβήνουν κυριολεκτικά μία ολόκληρη περιοχή από τον χάρτη. Το δίκιο μας ζητάμε, αξιοπρέπεια, δουλειά και ζωή».

Εξω από το σπίτι του στον οικισμό μάς περιμένει ο Βασίλης Τσακνής. Γέννημα - θρέμμα και αυτός του οικισμού, εργαζόμενος εδώ και 17 χρόνια στο εργοστάσιο, παντρεμένος με δύο μικρά παιδιά, ηλικίας 3 και 1 έτους αντίστοιχα.

«Δούλευε και ο πατέρας μου στο εργοστάσιο, από εδώ πήρε σύνταξη. Ηταν από τους πρωτεργάτες στον μεγάλο αγώνα του 1977, μαζί με πολλούς ακόμη, με τα παιδιά των οποίων δουλεύουμε σήμερα μαζί στο εργοστάσιο. Οι πατεράδες μας και όλοι εμείς που δίνουμε τον ιδρώτα και το αίμα μας έχουμε κρατήσει τη ΛΑΡΚΟ ανοιχτή, εμείς κρατάμε και τον οικισμό ζωντανό. Και έρχονται τώρα να μας διώξουν».

Με την οργή και την αγανάκτηση ζωγραφισμένες στο πρόσωπό του ο Βασίλης συνεχίζει να μιλάει ασταμάτητα. «Θέλουν να ξεπουλήσουν τη ΛΑΡΚΟ. Να φέρουν ιδιώτη. Ηταν ιδιώτης μέχρι το 1982, θησαύρισε από τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών και μετά έφυγε παρατώντας τη ΛΑΡΚΟ χρεοκοπημένη. Με τα λεφτά που κρατάνε από τους μισθούς μας, με τις περικοπές, με αυτά που έφαγαν τόσα χρόνια, με αυτά να φτιάξουν τη ΛΑΡΚΟ, να συνεχίσει να λειτουργεί και να παράγει. Αυτό θέλουμε. Θυμήθηκαν τώρα τον οικισμό και ότι δεν έχουμε ρολόγια της ΔΕΗ. Εδώ τα σπίτια που μένουμε είναι χώρος εργασίας. Μας τα παρέχουν για να είμαστε 24 ώρες το 24ωρο σε ετοιμότητα για να μπούμε για δουλειά. Ποιος εργαζόμενος πληρώνει ρεύμα στον χώρο εργασίας του;».

«Δεν φεύγουμε. Αυτό τους λέμε και να το καταλάβουν καλά. Δεν έχουν δει τίποτα ακόμη. Και το 1977 σιγά σιγά ξεκίνησαν και στην πορεία ο αγώνας κορυφώθηκε. Στην αρχή λίγοι, στη συνέχεια όλοι μαζί. Εμείς είμαστε ενωμένοι από την πρώτη στιγμή και έτσι προχωράμε», συνεχίζει ο Βασίλης, αναδεικνύοντας με γλαφυρό τρόπο την αποφασιστικότητα για συνέχιση του αγώνα. «Συνάδελφοί μας που το πρωί πίναμε καφέ μαζί, το απόγευμα σκοτώθηκαν, κάηκαν, έλιωσαν στη βάρδιά τους. Το κορμί μου είναι γεμάτο εγκαύματα. Δεν κάνουμε πίσω... Οπως έχουμε εξοικειωθεί με τον θάνατο έτσι και με τον πόλεμο. Στα χέρια μας γεννιέται το σίδερο. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Ας έρθουν».

Σε αυτόν τον αγώνα βρίσκονται αντιμέτωποι με την εχθρότητα του κράτους και της κυβέρνησης, που προσπαθούν να τους βάλουν τρικλοποδιές, να τους τρομοκρατήσουν, να ξεμπερδεύουν μια κι έξω με τα εργασιακά τους δικαιώματα και τις θέσεις εργασίας, για να προχωρήσει το σχέδιο της εκκαθάρισης και της παραπέρα ιδιωτικοποίησης.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση τα μισά σχεδόν χρόνια απ' όσα λειτουργεί η ΛΑΡΚΟ. Οι εξελίξεις έχουν τη σφραγίδα της αντιλαϊκής του πολιτικής, της απαξίωσης, των αλλαγών στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, ανάλογα με το τι επέβαλλαν κάθε φορά «οι ανάγκες της οικονομίας» και τα κέρδη του κεφαλαίου.

Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα χτυπάει φιλικά στην πλάτη τους εργαζόμενους και υπόσχεται «βιώσιμη λύση» αν γίνει κυβέρνηση, το 2019 δεσμευόταν για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, αφήνοντας «όλα τα σενάρια ανοιχτά».

Κανείς δεν ξεχνάει ότι στις 28/3/2019, ο τότε υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, δεσμευόταν εγγράφως προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, δίνοντας «πάσα» στον Σταϊκούρα, που τον διαδέχτηκε, να λέει ότι «τρία μεγάλα πολιτικά κόμματα τουλάχιστον συμφωνούν με το ποια πρέπει να είναι η λύση».

Ο δε αρμόδιος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης, μπλόκαρε την υπογραφή νέας ΣΣΕ που είχε συμφωνηθεί από τα Σωματεία και τη διοίκηση της εταιρείας, για να μη «δεσμεύσει» μελλοντικούς επενδυτές.

Με την πολιτική του, ο ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε τον δρόμο για την «τελική πράξη» του σχεδίου, ενώ σήμερα καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι η «λύση» που προωθεί είναι ...ενάντια στην πολιτική της ΕΕ για τη «στήριξη της βιομηχανικής παραγωγής»! Δηλαδή, «βγάζει λάδι» και την ΕΕ, που τα εξοντωτικά της πρόστιμα οδήγησαν τη ΛΑΡΚΟ στο χείλος του γκρεμού και έδωσαν άλλοθι στις κυβερνήσεις να κλιμακώσουν την επίθεση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ απέφυγαν ακόμα και να συναντηθούν με την αντιπροσωπεία των Σωματείων, στο τελευταίο συλλαλητήριο στην Αθήνα. Εκαναν πως δεν άκουσαν τίποτα όταν το ΚΚΕ κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή, σχεδόν πανομοιότυπη με τις θέσεις που καταθέτουν τα Σωματεία, και τις οποίες επίσης κάνουν πως δεν ξέρουν.

Ούτε «ψύλλος στον κόρφο τους», λοιπόν, τόσο των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ όσο και των κατοίκων στις περιοχές όπου δραστηριοποιείται η εταιρεία, με τέτοιους ...«υποστηρικτές», που σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη ΛΑΡΚΟ.

Είναι αποκαλυπτικές οι καταγγελίες των εργαζομένων ότι η ΛΑΡΚΟ αγόραζε σε πολλαπλάσιες τιμές το ρεύμα από τη μεγαλομέτοχο κρατική ΔΕΗ σε σχέση με άλλες ενεργοβόρες βιομηχανίες. `Η ότι με ευθύνη του κράτους δεν έγιναν αναγκαίοι εκσυγχρονισμοί στις υποδομές, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια μοναδική στο είδος της, στρατηγικής σημασίας επιχείρηση μεταλλουργίας, με ιδιόκτητα μεταλλεία.

Αυτή η πολιτική έφερε την απαξίωση, την υπερχρέωση, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων, και οδήγησε στο σημερινό σχέδιο ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ. Ας ψάξουν αλλού λοιπόν για συγχωροχάρτια! Ο αγώνας των εργαζομένων βάζει «κάθε κατεργάρη στον πάγκο του» για το έγκλημα σε βάρος της ΛΑΡΚΟ.

Το παγκόσμιο ενδιαφέρον για το νικέλιο στην κατασκευή μπαταριών επιβεβαιώνει τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ και καταρρίπτει τον μύθο της επιχείρησης - «βαρέλι δίχως πάτο», που το κράτος θέλει να ξεφορτωθεί, για να μην επιβαρύνει τάχα τους φορολογούμενους. Φανερώνει το δίκιο των εργαζομένων, που παλεύουν να μείνει η ΛΑΡΚΟ ενιαία, να μην απολυθεί κανείς, να μη γίνουν οι ίδιοι και ο ορυκτός πλούτος «τροφή για τα θηρία» που καραδοκούν.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ταυτόχρονα τη θέση του ΚΚΕ, που στηρίζει τον αγώνα τους και στέκεται αταλάντευτα στο πλευρό τους: Οτι κάτω από άλλες προϋποθέσεις, με τον ορυκτό πλούτο, τα μεταλλεία και το εργοστάσιο κοινωνική ιδιοκτησία, ενταγμένη στον κεντρικό σχεδιασμό, η ΛΑΡΚΟ μπορεί να αποτελέσει μοχλό πραγματικής ανάπτυξης για τις ανάγκες του λαού, να συμβάλει στην ευημερία της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.

Με την πρόταση νόμου το ΚΚΕ αποδεικνύει με συγκεκριμένα στοιχεία ότι η ΛΑΡΚΟ όχι μόνο μπορεί να ζήσει και να θρέψει τις οικογένειες των εργαζομένων της, που όλα αυτά τα χρόνια έχουν δώσει τη ζωή τους και έχουν θρηνήσει 80 νεκρούς για να την κρατήσουν όρθια, αλλά είναι χρυσωρυχείο και μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας προς όφελος του λαού.

Ταυτόχρονα, αναδεικνύει το μέγεθος του τεράστιου και διαρκούς εγκλήματος που έχουν διαπράξει διαχρονικά σε βάρος αυτού του «γίγαντα» όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις για λογαριασμό των συμφερόντων εγχώριων και μη επιχειρηματικών ομίλων και με βάση τις αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ, με τη σημερινή κυβέρνηση να έρχεται τώρα να τοποθετήσει την ταφόπλακα με την ιδιωτικοποίηση, το τεμάχισμα ή το κλείσιμό της, πετώντας τους εργαζόμενους στον δρόμο χωρίς δουλειά και πολλούς από αυτούς και χωρίς σπίτι.

Η ΛΑΡΚΟ είναι η μοναδική επιχείρηση στην Ευρωπαϊκή Ενωση που παράγει σιδηρονικέλιο μέσα από την επεξεργασία δικών της εγχώριων μεταλλευμάτων.

Η χώρα μας έχει στο υπέδαφός της το 90% των καταγεγραμμένων κοιτασμάτων νικελίου σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τα μεταλλεύματα αυτά είναι κοβαλτιούχα, γεγονός που τα καθιστά δυσεύρετα σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η χώρα μας έχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα χρωμίου που μαζί με το νικέλιο είναι τα υλικά που δημιουργούν τον ανοξείδωτο χάλυβα, προϊόν τεράστιας αξίας που αξιοποιείται σε πολλές εφαρμογές και μέχρι σήμερα εισάγεται στη χώρα μας.

Στη ΛΑΡΚΟ έχουν πραγματοποιηθεί με επιτυχία: Πείραμα παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα. Πείραμα παραγωγής καθαρού νικελίου με τη μέθοδο της ηλεκτρόλυσης. Πείραμα παραγωγής καθαρού νικελίου και διαχωρισμού του κοβαλτίου με τη μέθοδο της υδρομεταλλουργίας. Αυτή η μέθοδος αξιοποιείται για την παραγωγή νικελίου που προωθείται στην κατασκευή συσσωρευτών ηλεκτρικής ενέργειας.

Η ΛΑΡΚΟ παράγει σιδηρονικέλιο. Το νικέλιο που είναι ενσωματωμένο στο τελικό προϊόν αποτελεί το 20 έως 25%. Το υπόλοιπο 75 έως 80% του τελικού προϊόντος που παράγει η ΛΑΡΚΟ και είναι πρωτογενής σίδηρος με ενσωματωμένο κατά 4 έως 5% κοβάλτιο, δεν πληρώνεται διαχρονικά από τους πελάτες της. Πληρώνεται μόνο το Ni.

Η ΛΑΡΚΟ παράλληλα με την παραγωγή σιδηρονικελίου παράγει και διάφορα υποπροϊόντα, όπως είναι η σκουριά μεταλλακτών που πωλείται όλη στο εξωτερικό, αλλά και η σκουριά ηλεκτροκάμινων, που ένα μικρό κομμάτι (14%) αξιοποιείται από 3 βιομηχανίες της Λοκρίδας οι οποίες το επεξεργάζονται και το πουλούν σε εξωτερικό και εσωτερικό ως ύλη για αμμοβολή. Το υπόλοιπο αυτών των προϊόντων έπεφτε στον Ευβοϊκό και από τον Μάρτη του 2020 γίνεται χερσαία απόθεση, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί πειράματα και μπορούν να αξιοποιηθούν.

Στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα Φθιώτιδας υπάρχει η δυνατότητα αξιοποίησης των χιλιάδων κυβικών ζεστών υδάτων ανά ώρα, όπως παραδείγματος χάρη με τη μέθοδο της τηλεθέρμανσης.

Στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ υπάρχει μονάδα παραγωγής οξυγόνου και αζώτου, η οποία αν εκσυγχρονιστεί έχει τη δυνατότητα της πλήρους κάλυψης των αναγκών των απαιτήσεων του εργοστασίου, αλλά και της επιπλέον προώθησης ως προϊόντος πώλησης.

Η ΛΑΡΚΟ έχει στην κατοχή της δικό της λιγνιτωρυχείο που μπορεί να καλύψει στο 100% τις απαιτήσεις καύσιμης ύλης που χρειάζεται για το μείγμα επεξεργασίας και έτσι να εξοικονομηθούν δεκάδες εκατομμύρια.

Η ΛΑΡΚΟ έχει στην κατοχή της βαρύ εξοπλισμό εξόρυξης και αποκάλυψης μεταλλευμάτων, ο οποίος αυτήν τη στιγμή έχει τη δυνατότητα με την απαιτούμενη συντήρηση να καλύψει μεγάλο μέρος της παραγωγής μεταλλευμάτων στα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ.

Η ΛΑΡΚΟ έχει στην κατοχή της εγκαταστάσεις και εξοπλισμό μηχανολογικής και μηχανουργικής υποστήριξης σε καθημερινές εργασίες επισκευών και κατασκευών εκατομμυρίων ευρώ ανά έτος. Εδώ και πολλά έτη δεν αξιοποιούνται έχοντας αντικατασταθεί με εργολάβους.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, ως συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων και στη βάση των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τον νόμο 4664/2020 που ψήφισε, προώθησε την παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εκποίηση της ΛΑΡΚΟ σε κομμάτια.

Διορίζοντας ειδική διαχείριση και υλοποιώντας 2 έτη «εκκαθάριση εν λειτουργία» δημιούργησε τους όρους που απαιτεί το κεφάλαιο για να γίνει η ΛΑΡΚΟ ελκυστική προς αυτό.

Την 1η Φλεβάρη οι υπουργοί Χρ. Σταϊκούρας, Κ. Χατζηδάκης, και Κ. Σκρέκας ανακοίνωσαν ένα εκτρωματικό κυβερνητικό σχέδιο που προβλέπει την απόλυση των εργαζομένων μέχρι το τέλος Φλεβάρη και την απομάκρυνση αυτών και των οικογενειών τους από τους εργατικούς οικισμούς, με στόχο να δώσουν τη ΛΑΡΚΟ στους επίδοξους επενδυτές «τζάμπα και κλειστή», με τους εργαζόμενους στην ανεργία, παρότι υπάρχει πρόβλεψη στον νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση ότι το εργοστάσιο «θα παραδοθεί εν λειτουργία».

Οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους απορρίπτουν το σχέδιο της κυβέρνησης, συνεχίζουν τον αγώνα τους και διεκδικούν:

- Να διασφαλιστεί η ενιαία και συνολική παραγωγική λειτουργία της ΛΑΡΚΟ.

- Να υπάρξουν σχέδιο και χρονοδιάγραμμα επισκευής, εκσυγχρονισμού, αύξησης της παραγωγής σε ένα ασφαλές περιβάλλον για τους εργαζόμενους.

- Να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας και η καταβολή του μόχθου τους στο 100%.

Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης και διαχρονικά των κυβερνήσεων ως προς τη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ είναι ότι αυτή «δεν μπορεί να είναι βιώσιμη».

Σήμερα όμως πιο ξεκάθαρα παρά ποτέ είναι ορατό γιατί η ΛΑΡΚΟ εικονικά «δεν είναι βιώσιμη».

Με πρόσχημα ότι η ΛΑΡΚΟ έχει πρόστιμο για «κρατικές ενισχύσεις» έμεινε χρόνια μακριά από χρηματοδοτήσεις και δάνεια. Το γεγονός αυτό την έφερε πίσω στον εκσυγχρονισμό και στην ανάπτυξή της για να μπορεί να παραμείνει βιώσιμη.

Αυτά, σε συνδυασμό με το ότι με πολιτική απόφαση και ευθύνη διαχρονικά δεν είχαν προχωρήσει η καθετοποίηση της παραγωγής της και η παραπέρα ανάπτυξή της σύμφωνα με τις δυνατότητες που έχει, έφεραν την εικονική «μη βιώσιμη εταιρεία». Εφεραν την απαξίωση επί της ουσίας των δυνατοτήτων που έχει η χώρα μας να παράγει και να μεταποιεί τον ορυκτό της πλούτο ως τελικό προϊόν για τις ανάγκες της ελληνικής βιομηχανίας, των εργαζομένων και του ελληνικού λαού.

Με βάση την πάγια θέση μας για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου και της ΛΑΡΚΟ πιο συγκεκριμένα, καταθέτουμε την ακόλουθη Πρόταση Νόμου.

ΑΡΘΡΟ

1.Α. Από τη δημοσίευση του παρόντος, το άρθρο 21 Ν. 4664/2020 όπως ισχύει καταργείται. Επίσης, καταργείται και η εξουσία του ειδικού διαχειριστή, όπως αυτή του αποδόθηκε από την απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών υπ' αριθμό 1407/2020 με την οποία διορίστηκε.

Β. Πράξεις του ειδικού διαχειριστή, από τον διορισμό του μέχρι και σήμερα, που αφορούν στη μείωση του μισθολογικού κόστους της επιχείρησης, δυνάμει του άρθρ. 21 παρ. 3 παρ. α' Ν. 4664/2020, ακυρώνονται.

Γ. Καταργείται κάθε απασχόληση εργαζόμενου μέσα από το καθεστώς του ενοικιαζόμενου ή του εργαζομένου της εργολαβίας ή του δελτίου παροχής υπηρεσιών σε πάγιες και διαρκείς ανάγκες της ΛΑΡΚΟ, παραγωγής, συντήρησης, καθαριότητας και φύλαξης. Οι εργαζόμενοι αυτοί ενσωματώνονται απευθείας στη ΛΑΡΚΟ με σύμβαση αορίστου χρόνου.

2. Η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ θα ασκείται από 5μελή Εκτελεστική Επιτροπή που θα διορίζεται απευθείας με Κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργείων Οικονομικών και Περιβάλλοντος, αποτελούμενη από δύο (2) μηχανικούς παραγωγής, έναν (1) μηχανικό μηχανολογικής συντήρησης, έναν (1) μηχανικό ηλεκτρολογικής συντήρησης και έναν (1) οικονομολόγο, ενώ όλα τα μέλη πρέπει να έχουν τουλάχιστον 10ετή προϋπηρεσία στη ΛΑΡΚΟ. Οι αποφάσεις της Επιτροπής θα λαμβάνονται με σχετική πλειοψηφία, τα δε αξιώματα αυτής θα κατανέμονται με την ίδια ως άνω ΚΥΑ. Στις συνεδριάσεις της Επιτροπής, χωρίς δικαίωμα ψήφου, μπορούν να παρίστανται πέντε εκπρόσωποι της αντιπροσωπευτικότερης συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων στην επιχείρηση, ένας από κάθε χώρο εργασίας, οι οποίοι θα ορίζονται από την οργάνωση και θα γνωστοποιούνται στον Πρόεδρο της Επιτροπής.

3. Η Εκτελεστική Επιτροπή διοικεί, εκπροσωπεί την επιχείρηση έναντι τρίτων ως προς τη διεκπεραίωση των καθημερινών της συναλλαγών, τη διαχειρίζεται και μπορεί να αποφασίζει, ενδεικτικά, τη διαπραγμάτευση με τους παρόχους, προμηθευτές και εργολάβους της επιχείρησης, τη διατήρηση ή μη των πάσης φύσεως συμβάσεων της επιχείρησης ή τον περιορισμό της λειτουργίας της. Προς τον σκοπό της συνέχισης λειτουργίας της επιχείρησης και της μεγιστοποίησης του τιμήματος της μεταβίβασης, η Εκτελεστική Επιτροπή δύναται να αιτείται την έκδοση ή ανανέωση διοικητικών αδειών κάθε είδους ή και να προβαίνει σε δικαιοπραξίες αναγκαίες για τη λειτουργία της εταιρείας ή που σκοπούν στην επωφελέστερη εκμετάλλευση του ενεργητικού. Κάθε τρίμηνο η Εκτελεστική Επιτροπή είναι υποχρεωμένη να καταθέτει έκθεση ενημέρωσης πεπραγμένων στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής.

4. Το σύνολο των μετοχών της ΛΑΡΚΟ μεταβιβάζεται αναγκαστικά στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου. Σε αντάλλαγμα της μεταβίβασης αυτής, οι οφειλές της ΛΑΡΚΟ προς το Ελληνικό Δημόσιο διαγράφονται ή περιορίζονται. Το παθητικό της εταιρείας θα προσδιοριστεί με έκθεση εκτίμησης παθητικού που οφείλει να συντάξει εντός προθεσμίας δεκαπέντε (15) ημερών από την ανάληψη καθηκόντων, η Εκτελεστική Επιτροπή της παρ. 1 του παρόντος, η οποία κοινοποιείται στον Υπουργό Περιβάλλοντος.

5. Από τη δημοσίευση του παρόντος αναστέλλονται αυτοδικαίως όλα τα ατομικά καταδιωκτικά μέτρα των πιστωτών κατά της ΛΑΡΚΟ προς ικανοποίηση ή εκπλήρωση απαιτήσεών τους. Ιδίως απαγορεύονται η έναρξη ή συνέχιση της αναγκαστικής εκτέλεσης, η άσκηση αναγνωριστικών ή καταψηφιστικών αγωγών, η συνέχιση των δικών επ' αυτών, η άσκηση ή εκδίκαση ένδικων μέσων, η έκδοση πράξεων διοικητικής ή φορολογικής φύσεως, ή η εκτέλεσή τους σε στοιχεία της περιουσίας της ΛΑΡΚΟ. Πράξεις κατά παράβαση της ανωτέρω αναστολής είναι απολύτως άκυρες.

6. Εντός τριάντα (30) ημερών από την κοινοποίηση της έκθεσης εκτίμησης παθητικού στον Υπουργό Περιβάλλοντος, θα καταβάλλεται από τον κρατικό προϋπολογισμό ποσοστό ίσο με το 30% των περιλαμβανόμενων στην ανωτέρω έκθεση οφειλών της ΛΑΡΚΟ προς τους πιστωτές, πλην του Ελληνικού Δημοσίου και της ΔΕΗ. Μέχρι το τέλος του 2022 η Εκτελεστική Επιτροπή οφείλει να διαπραγματευθεί με όλους τους πιστωτές της επιχείρησης για τον τρόπο και χρόνο εξόφλησης των απαιτήσεών τους και να υποβάλει το σχετικό αποτέλεσμα στον Υπουργό Οικονομικών, προς έγκριση και εκτέλεση. Για τη ΔΕΗ με ευθύνη του αρμόδιου Υπουργείου δημιουργείται επιτροπή που θα διερευνήσει πόσες μεγαβατώρες έχει καταναλώσει διαχρονικά η ΛΑΡΚΟ και με τι τιμή. Η κάθε περίοδος κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας θα συγκριθεί με τις ευρωπαϊκές τιμές κατανάλωσης. Εφόσον γίνει αυτό θα υπολογιστεί πόσο συνολικά θα έπρεπε να είχε πληρώσει η ΛΑΡΚΟ μέχρι σήμερα στη ΔΕΗ και πόσο έχει πληρώσει. Η διαφορά που θα προκύψει θα καταβληθεί στο 30% άμεσα, όπως σε όλους τους πιστωτές και το υπόλοιπο θα ρυθμιστεί σε χρονικό ορίζοντα.

7. Η νέα διοίκηση έχει την υποχρέωση να καταθέσει στο αρμόδιο υπουργείο και να κοινοποιήσει στη Βουλή και τους εργαζόμενους έκθεση προγραμματισμού:

Αμεσης μεγίστης παραγωγικής δυνατότητας με παράλληλο προγραμματισμό συντήρησης, επισκευών, εκσυγχρονισμού.

Πενταετές πλάνο με προοπτική η ΛΑΡΚΟ να έχει το δικό της ιδιόκτητο βαρύ εξοπλισμό εξορύξεων για όλες τις εργασίες που θα τον συντηρεί στα δικά της συνεργεία.

Πενταετές πλάνο αντικατάστασης μηχανημάτων και εγκαταστάσεων με προοπτική η ΛΑΡΚΟ να έχει ιδιόκτητες δυνατότητες κατασκευών, επισκευών και προληπτικής συντήρησης.

Πενταετές πλάνο κατασκευής μονάδας εμπλουτισμού και παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα, κοβαλτίου και καθαρού νικελίου.

Πενταετές πλάνο κατασκευής μονάδων αξιοποίησης όλων των υποπροϊόντων της με προοπτική αξιοποίησης της κύριας παραγωγής της και των υποπροϊόντων μέχρι την τελική μεταποίηση.

8. Η νέα διοίκηση σε συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες έχει την υποχρέωση μέσα σε διάστημα 6 μηνών να παρουσιάσει ειδικευμένο, αναλυτικό πρόγραμμα άμεσης προσαρμογής και συμμόρφωσης της ΛΑΡΚΟ με τον ΚΜΛΕ, τα παγκόσμια μέτρα υγιεινής και ασφάλειας και τις συστάσεις των εργαζομένων. Σε συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες έχει την υποχρέωση εντός 6 μηνών να παρουσιάσει σχέδιο συμμόρφωσης περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

9. Τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής ευθύνονται μόνο για δόλο και βαριά αμέλεια. Επίσης, δεν προσωποκρατούνται ούτε υπέχουν οποιαδήποτε αστική, ποινική ή άλλη ευθύνη για χρέη της υπό ειδική διαχείριση εταιρείας, ανεξάρτητα από τον χρόνο βεβαίωσής τους και τον χρόνο στον οποίο ανάγονται.

10. Κάθε άλλη γενική ή ειδική διάταξη που αντίκειται στις διατάξεις του παρόντος ή αφορά σε θέματα που ρυθμίζονται από αυτό παύει να ισχύει.

Περιοδεία του ΚΚΕ στο εργοστάσιο της Λάρυμνας

Το ΚΚΕ δεν έλειψε ποτέ από το πλευρό τους και το ίδιο συνεχίζει να κάνει, πρωτοστατώντας στην οργάνωση της πάλης και στην έκφραση της πιο πλατιάς αλληλεγγύης. Οι κομμουνιστές στο Σωματείο μπαίνουν μπροστά στη σύγκρουση με τη διαχρονική αντιλαϊκή πολιτική, που θέλει να ξεκληρίσει τη ΛΑΡΚΟ και τους εργαζόμενους. Αποτελούν παράδειγμα μαχητικότητας, ανιδιοτέλειας, πίστης στο δίκιο της εργατικής τάξης και στη δύναμή της να φέρει τα πάνω κάτω αν το αποφασίσει.

Στελέχη και βουλευτές του ΚΚΕ έχουν σταθερή παρουσία στο εργοστάσιο της Λάρυμνας και στις άλλες εγκαταστάσεις της εταιρείας, στην Εύβοια και αλλού. Οι κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις του Κόμματος ξεσκεπάζουν την πολιτική των αστικών κομμάτων, αποκαλύπτουν τις ευθύνες τους για τη σημερινή εξέλιξη, αναδεικνύουν τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ, τις δυνατότητες που υπάρχουν αυτή να λειτουργήσει προς όφελος του λαού.

Την 1η Φλεβάρη, όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε την απόλυση όλων των εργαζομένων μέχρι το τέλος του μήνα, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του υπογράμμιζε μεταξύ άλλων: «Η ΛΑΡΚΟ μπορεί να παραμείνει ανοιχτή, να αναπτυχθεί και να εκσυγχρονιστεί, αλλά και να διασφαλίσει τη δουλειά και τα δικαιώματα των εργαζομένων της, όπως έχει προτείνει το ΚΚΕ. Γιατί η ΛΑΡΚΟ είναι και μία επιπλέον ζωντανή απόδειξη ότι ο ορυκτός πλούτος που διαθέτει η χώρα μας θα μπορούσε να αξιοποιηθεί προς όφελος του λαού της, στο πλαίσιο βέβαια μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης, όπου ο ίδιος θα έχει τα κλειδιά της οικονομίας».

Εκδοση της ΕΠ Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ για το χρονικό των 110 συγκλονιστικών ημερών της μεγάλης απεργίας στη ΛΑΡΚΟ το 1977

Τον Μάη του 2020 η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ είχε καταθέσει στη Βουλή τροπολογία για να διασφαλιστούν η λειτουργία της επιχείρησης και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Το ΚΚΕ ζητούσε συγκεκριμένα: Κατάργηση της εξουσίας του ειδικού εκκαθαριστή. Μέτρα για την πλήρη λειτουργία της. Εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ με κρατική χρηματοδότηση. Προστασία όλων των εργαζομένων στην εταιρεία και των δικαιωμάτων τους. Την πρόταση νόμου απέρριψαν «εν χορώ» η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα κόμματα.

Με τη συνολική του παρέμβαση το ΚΚΕ φωτίζει τον δρόμο της πραγματικής διεξόδου, της κοινωνικοποίησης του ορυκτού πλούτου, της ΛΑΡΚΟ και όλων των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, την οργάνωση της οικονομίας με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και όχι των κερδών μιας χούφτας από παράσιτα που λυμαίνονται τον ορυκτό πλούτο και τη ΛΑΡΚΟ.

Σε αυτήν την κατεύθυνση θα διασφαλίζονται και τα δικαιώματα των εργαζομένων, με ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Η χώρα μας έχει γιγαντιαίες επιχειρήσεις σε μια σειρά κλάδους, έχει έμπειρο εργατικό, επιστημονικό, τεχνικό δυναμικό, έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές και ορυκτό πλούτο. Εχει δηλαδή όλες τις δυνατότητες, όλες τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη και παραγωγή με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Συγκέντρωση του ΚΚΕ για τη ΛΑΡΚΟ με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα

Οσο κυριαρχούν τα μονοπώλια και ο καπιταλισμός, αυτές οι δυνατότητες καταστρέφονται και οδηγούμαστε από τη μία οικονομική κρίση στην άλλη, όπου πάντα την πληρώνει μόνο ο λαός. Η πάλη για την ανατροπή είναι ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία, τον οποίο αξίζει να βαδίσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός. Για να μην υπάρχει το άγχος της επιβίωσης, ο φόβος της ανεργίας, η αγωνία για την υγεία και τη μόρφωση των παιδιών.

Συζητώντας με τους εργαζόμενους σε εξόρμηση «Ριζοσπάστη»