Ukrainian Defense Ministry Pre

Από την αθρόα παροχή εξοπλισμού όπως οι αντιαρματικοί πύραυλοι «Javelin» (φωτ. του ουκρανικού στρατού από το Ντονμπάς) οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους περνούν στην αποστολή βαρέων όπλων

Και οι δυο πλευρές υπογραμμίζουν την κρισιμότητα της νέας φάσης, ενώ αναγνωρίζουν - άμεσα ή έμμεσα - πως οι εξελίξεις στο στρατιωτικό πεδίο θα επιδράσουν καθοριστικά και στην πορεία των διαπραγματεύσεων.

Σε αυτό το πλαίσιο, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, υπερασπιζόμενοι τα γεωστρατηγικά συμφέροντά τους, τονίζουν την επείγουσα ανάγκη για αποστολή περισσότερου και βαρύτερου εξοπλισμού στην Ουκρανία.

Οι αποστολές αυτές μπορεί να έχουν απρόβλεπτες συνέπειες, να οδηγήσουν σε κλιμάκωση και μεγαλύτερη γενίκευση της σύγκρουσης, καθώς την τροφοδοτούν και ανεβάζουν τον στρατιωτικό «πήχη» της, ενώ η Ρωσία έχει ξεκαθαρίσει πως κάθε ΝΑΤΟική αποστολή αποτελεί στόχο της.

Την κλιμάκωση αυτή επιβεβαίωσε και η αποκάλυψη του αμερικανικού Πενταγώνου ότι κράτη του ΝΑΤΟ αποστέλλουν μαχητικά αεροσκάφη στην Ουκρανία.

Η αποστολή αεροσκαφών στην Ουκρανία είχε προκαλέσει μεγάλη συζήτηση μέσα στον ευρωατλαντικό άξονα, τόσο για το ποια αεροσκάφη θα είναι αυτά και ποια θα είναι τα ανταλλάγματα, όσο και για ρίσκο και τον τρόπο παράδοσής τους, ώστε να μη γίνουν ρωσικός στόχος και το ΝΑΤΟ «συρθεί» σε άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία.

Ο εκπρόσωπος του αμερικανικού Πενταγώνου δεν ανέφερε ποιες χώρες έστειλαν στρατιωτικά αεροσκάφη, πάντως αναγνώρισε πως έγιναν νέες παραδόσεις και πως η Ουκρανία διαθέτει σήμερα περισσότερα από όσα είχε πριν από δύο βδομάδες. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι η Ουάσιγκτον δεν έστειλε κανένα αεροσκάφος στο Κίεβο, αλλά μόνο ανταλλακτικά, ωστόσο οι ΗΠΑ έχουν ανακοινώσει σχέδια για μεταφορά ρωσικής κατασκευής ελικοπτέρων Mi-17 στην Ουκρανία, τα οποία προορίζονταν παλαιότερα για το Αφγανιστάν.

Η συζήτηση των ΗΠΑ με άλλα κράτη του ΝΑΤΟ για αποστολή αντιπυραυλικών συστημάτων, μαχητικών αεροσκαφών και άλλου βαρέως εξοπλισμού στην Ουκρανία συνοδεύεται πάντα και από μια άλλη συζήτηση: Την αντικατάσταση των παλιών οπλικών συστημάτων (κυρίως από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης) με νέα, από τις ΗΠΑ (αλλά και τη Γερμανία), με καλύτερους όρους για τις χώρες που θα έδιναν εξοπλισμό στην Ουκρανία. Ετσι και τα αμερικανικά και γερμανικά μονοπώλια της στρατιωτικής βιομηχανίας προσδοκούν «χρυσές δουλειές» και οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ενισχύονται ακόμα περισσότερο στρατιωτικά στην Ανατολική Ευρώπη, με εγκατάσταση πολύ πιο σύγχρονων οπλικών συστημάτων.

Ενδεικτικά: Η Πολωνία «προσφέρθηκε» να δωρίσει στην Ουκρανία σοβιετικής κατασκευής αεροσκάφη Mig-29 και να αγοράσει από τις ΗΠΑ χρησιμοποιημένα αεροσκάφη με αντίστοιχες επιχειρησιακές δυνατότητες.

Η Σλοβακία ανακοίνωσε ότι παρέδωσε ρωσικά πυραυλικά συστήματα αεράμυνας S-300 στην Ουκρανία και σε αντάλλαγμα πήρε - τουλάχιστον προσωρινά - αμερικανικά συστήματα αντιπυραυλικής ασπίδας «Patriot» από Γερμανία, Ολλανδία και ΗΠΑ. Επίσης η Σλοβακία θα εξετάσει την παραχώρηση «Mig-29» αν υπάρξει συμφωνία για εναλλακτική λύση στην προστασία του εθνικού εναέριου χώρου της και ήδη βρίσκεται σε σχετικές επαφές. Το 2024 αναμένει τις πρώτες παραδόσεις αμερικανικών «F-16» από τα συνολικά 18 που παρήγγειλε το 2018, ενώ δεν αποκλείεται αυτές να επισπευστούν.

Στο μεταξύ, απανωτές είναι οι εξαγγελίες κρατών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για αποστολή αμυντικού και επιθετικού εξοπλισμού στην Ουκρανία. Πέρα από τους τζίρους δισεκατομμυρίων που αναμένονται για την πολεμική βιομηχανία, η Ουκρανία δένεται όλο και πιο στενά στο ευρωατλαντικό άρμα.

Μόνο την περασμένη βδομάδα, ΗΠΑ, Βρετανία και Καναδάς ανακοίνωσαν πως θα στείλουν βαριά συστήματα πυροβολικού, μετά από αίτημα του Κιέβου, καθώς σε αυτήν τη φάση του πολέμου θα παίξουν σημαντικό ρόλο.

Η Βρετανία σχεδιάζει εκτός των άλλων να στείλει σύντομα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας «Stormer», τεθωρακισμένα εφοδιασμένα με εκτοξευτήρες πολλαπλών πυραύλων μικρού βεληνεκούς και εξετάζει με ποιους τρόπους θα μπορούσε να εφοδιάσει την Ουκρανία με αντιπλοϊκούς πυραύλους.

Το Βέλγιο και η Ολλανδία σχεδιάζουν να παραδώσουν περισσότερα βαριά όπλα, ενώ η Νορβηγία έστειλε 100 αντιαεροπορικούς πυραύλους Mistral.

Ενα μεγάλο ζήτημα είναι πού καταλήγουν αυτά τα όπλα που στέλνονται στην Ουκρανία, πώς χρησιμοποιούνται και πώς θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον, καθώς στη χώρα δρουν από παραστρατιωτικές ναζιστικές οργανώσεις μέχρι στρατοί της μαφίας, ξένοι μισθοφόροι από διάφορες χώρες. Οι ΗΠΑ έχουν λίγους τρόπους για να παρακολουθήσουν την πορεία αντιαρματικών, αντιαεροπορικών και άλλων όπλων που στέλνουν στην Ουκρανία όταν αυτά περνούν τα σύνορα, παραδέχεται αξιωματούχος στο CNN.

«Οταν (τα όπλα) μπαίνουν στην ομίχλη του πολέμου, έχουμε σχεδόν μηδενική εικόνα», είπε, προσθέτοντας ότι «είναι ένας συνειδητός κίνδυνος που η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι διατεθειμένη να αναλάβει»...

Οι ΗΠΑ έχουν στείλει μέχρι τώρα στην Ουκρανία στρατιωτική βοήθεια 4 δισ. δολαρίων, τα 3,4 μετά τη ρωσική εισβολή. Την Πέμπτη ο Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε ακόμη 800 εκατ. δολάρια «για να ενισχυθεί περαιτέρω η ικανότητα της Ουκρανίας να πολεμά στην περιοχή του Ντονμπάς», ενώ άλλα 800 εκατ. είχε ανακοινώσει μόλις στα μέσα Απρίλη.

Επιπλέον, τα λεγόμενα «drones - φαντάσματα» αναπτύχθηκαν ταχύτατα από την αμερικανική Πολεμική Αεροπορία, ανταποκρινόμενη ειδικά στις ανάγκες της Ουκρανίας, δήλωσε το Πεντάγωνο.

Πριν από μερικές μέρες, στο Πεντάγωνο έγινε μία συνάντηση με εκπροσώπους των 8 μεγαλύτερων πολεμικών βιομηχανιών («Boeing», «L3Harris», «Raytheon», «BAE Systems», «Lockheed Martin», «Huntington Ingalls», «General Dynamics», «Northrop Grumman») για την προσαρμογή της παραγωγής τους, καθώς οι εξοπλισμοί που δίνονται στην Ουκρανία από το στοκ των ΗΠΑ θα πρέπει να αναπληρωθούν. Προφανώς, αυτά τα δισ. δολάρια που δίνουν οι ΗΠΑ ως «βοήθεια» στην Ουκρανία, καταλήγουν στα ταμεία της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας.

Με το «βλέμμα» σε μια παρατεταμένη σύγκρουση στην Ουκρανία, αλλά και σε φάση οξυμένου παγκόσμιου ανταγωνισμού, ο Μπάιντεν έχει ζητήσει από το Κογκρέσο την έγκριση αμυντικών δαπανών 800 δισ., ύψος ρεκόρ για περίοδο «ειρήνης», για το επόμενο έτος. Την ίδια στιγμή ο αμερικανικός λαός καλείται να «σφίξει κι άλλο το ζωνάρι»...

Αντίστοιχα, στη Γερμανία, την ώρα που ο λαός καλείται να βρει τρόπους να «εξοικονομήσει» Ενέργεια, η γερμανική κυβέρνηση ανακοίνωσε «Αμυντικό Ταμείο» ύψους 100 δισ. ευρώ.

Εκτός από αυτά, η Γερμανία ανακοίνωσε πρόσφατα άλλα 2 δισ. ευρώ για στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο. Από αυτά απευθείας στην Ουκρανία θα δοθούν 1,2 δισ., ώστε να τα επενδύσει σε εξοπλισμούς. Με αυτόν τον τρόπο ο Γερμανός καγκελάριος προσπαθεί να εκτονώσει τη δυσαρέσκεια στο εσωτερικό του κυβερνητικού συνασπισμού (Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι, Φιλελεύθεροι), αλλά και εντός ΝΑΤΟ - ΕΕ, για το γεγονός ότι δεν έχει στείλει στην Ουκρανία βαρέα όπλα, χωρίς να στοχοποιείται η Γερμανία από τη Ρωσία. Επιπλέον ωφελεί άμεσα τη γερμανική αμυντική βιομηχανία, όπου αναμένεται να καταλήξουν αυτά τα 1,2 δισ. ευρώ.

«Επειδή τα πράγματα πάνε τόσο άσχημα με το γερμανικό υπουργείο Αμυνας, εμείς οι ίδιοι είμαστε σε στενή επαφή με τη γερμανική αμυντική βιομηχανία. Ρωτάμε απευθείας τις εταιρείες τι είναι διαθέσιμο», δήλωσε πρόσφατα ο Ουκρανός πρέσβης στο Βερολίνο, Αντρ. Μέλνικ, στην «Tagesspiegel», ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ανοιχτά στις συνεντεύξεις του ως «ντίλερ όπλων»...

Εξάλλου και η γερμανική πολεμική βιομηχανία «Rheinmetall» «προσφέρθηκε» πρόσφατα να πουλήσει στην Ουκρανία τεθωρακισμένα οχήματα «Leopard», αν η κυβέρνηση δώσει άδεια.

Οπως ισχυρίστηκε η Γερμανίδα ΥΠΕΞ, Αναλένα Μπέρμποκ, προτεραιότητα είναι να διασφαλιστεί ότι η Ουκρανία θα πάρει γρήγορα σοβιετικής κατασκευής εξοπλισμό, που ο στρατός της θα μπορεί να χρησιμοποιήσει χωρίς επιπρόσθετη εκπαίδευση και πως η Γερμανία το κάνει αυτό ενισχύοντας τα αποθέματα συμμαχικών χωρών, που είχαν τέτοιο οπλισμό, με αντάλλαγμα σύγχρονο γερμανικής κατασκευής, δηλαδή πουλώντας προϊόντα της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας.

Η Γερμανία έχει συμφωνήσει μια τέτοια ανταλλαγή με τη Σλοβενία, δήλωσε κυβερνητική πηγή που επικαλείται το «Reuters». Η Σλοβενία θα δώσει άρματα μάχης T-72 στην Ουκρανία, ενώ το Βερολίνο θα παραδώσει στη Σλοβενία περίπου 20 οχήματα μάχης πεζικού «Marder» και 20 θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού «Fuchs».

Πιεζόμενη από δημοσιογράφους να απαντήσει αν γερμανικά άρματα μάχης «Leopard» θα σταλούν στην Ουκρανία, είπε πως οι στρατιώτες θα χρειαστούν εκπαίδευση για να χρησιμοποιήσουν έναν τόσο προηγμένο εξοπλισμό και πως το Βερολίνο θα πληρώσει για την εκπαίδευσή τους.

«Παρέχουμε 1 δισ. ευρώ επειδή θα πρέπει να σκεφθούμε όχι μόνο τις ερχόμενες μέρες και τους ερχόμενους μήνες, αλλά και τα επόμενα χρόνια για τα συστήματα που χρειάζεται η Ουκρανία για άμυνα τώρα, αλλά και για μια ελεύθερη Ουκρανία στο μέλλον», είπε.

Εκτός από τις αποστολές όπλων, υπάρχουν επίσης αναφορές και για Αμερικανούς και Βρετανούς εκπαιδευτές, που βρίσκονται στην Ουκρανία ή σε γειτονικές χώρες για να εκπαιδεύσουν Ουκρανούς μαχητές στη χρήση τους, σε συνέχεια όλης της επιχείρησης εκπαίδευσης του ουκρανικού στρατού όλη την περίοδο 2014-2022 από το ΝΑΤΟ για τη σύγκρουση στο Ντονμπάς και για γενικευμένο πόλεμο με τη Ρωσία.

Σύμφωνα με τον Βρετανό στρατηγό, Ρ. Μπάρονς, επικεφαλής της Διοίκησης των βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων το διάστημα 2013-2016, το ΝΑΤΟ και η Βρετανία δεν είναι έτοιμοι για έναν πόλεμο με τη Ρωσία - τον οποίο φαίνεται να μεταθέτει για το μέλλον - και θα πρέπει να εξοπλιστούν περισσότερο.

«Ο κύριος λόγος που θέλουμε να αποφύγουμε έναν πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ είναι ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι έτοιμο. Και θα έπρεπε να ντρεπόμαστε γι' αυτό», είπε ο στρατηγός Μπάρονς, σε ακρόαση της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Αμυνας την Τρίτη.

Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη τον Ιούνη προτεραιότητα θα πρέπει να είναι «η επαναφορά της ισορροπίας δυνάμεων με τη Ρωσία» όσον αφορά τη στρατιωτική ικανότητα, ώστε η Μόσχα «να μην πιστεύει πλέον ότι μπορεί να θέτει τους όρους της συζήτησης με το ΝΑΤΟ», είπε.

Ο Μπάρονς ζήτησε την επιτάχυνση του εξοπλισμού της Βρετανίας. Η Βρετανία παρουσίασε πέρσι σχέδια για ανανέωση και ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεών της, με υπέρβαση του 2% του ΑΕΠ ετησίως για την Αμυνα, αίροντας το ανώτατο όριο στο οπλοστάσιο πυρηνικών όπλων της χώρας, μέτρα κυβερνοασφάλειας κ.ά.

Ο στρατηγός είπε παρ' όλα αυτά ότι τα σχέδια είναι ανεπαρκή για την αντιμετώπιση της κατάστασης ασφαλείας που θα αντιμετωπίζει η Βρετανία τα επόμενα χρόνια. Προειδοποίησε ότι οι εντάσεις με τη Ρωσία θα μπορούσαν να συνεχιστούν καθ' όλη τη διάρκεια του αιώνα.

Πρότεινε η Βρετανία να ακολουθήσει το παράδειγμα της Γερμανίας, με άμεση ώθηση στις αμυντικές δαπάνες και κάλεσε τη βρετανική κυβέρνηση να εξετάσει αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στο 3% του ΑΕΠ.

Ο Μπάρονς ισχυρίστηκε επίσης πως η Βρετανία δεν διαθέτει τα απαραίτητα αμυντικά συστήματα για να προστατευτεί σε περίπτωση ρωσικών επιθέσεων: «Δεν νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν σκεφτεί τις συνέπειες των ρωσικών πυραύλων κρουζ που φθάνουν στο Λονδίνο... Δεν έχουμε τα μέσα να τους αντιμετωπίσουμε, παρά μόνο σε μικρούς αριθμούς».

Είπε ακόμη ότι το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να κάνει μια «κίνηση» στην Ουκρανία αν οι ρωσικές δυνάμεις απειλήσουν μεγαλύτερα τμήματα της χώρας από αυτά του Ντονμπάς. «Και αυτή η κίνηση θα ήταν ευκολότερη αν είχαμε κάνει οποιεσδήποτε προετοιμασίες για να δράσουμε υπό αυτές τις συνθήκες με την ταχύτητα που απαιτείται, και δεν το έχουμε κάνει», είπε.

Η ανταλλαγή εικόνων και πληροφοριών, γνήσιων και πλαστών, που λόγω τεχνολογίας υποτίθεται ότι σύνδεσε την οικουμένη και την έφερε στα μέτρα ενός παγκόσμιου χωριού, άλλαξε ακόμα και τον πικρό τίτλο της ταινίας «Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται», και τον έκαμε θεόπικρο «το άσχημο παγκόσμιο χωριό άσχημα καίγεται»... Ετσι και στων Ελλήνων το Πάσχα μόνον να μείνω, λες και το κάλλος όντως έδυσε, και η ανάσταση έγινε συνωμοτική, αυστηρά υποκειμενική, καθαρά εσωτερική διαδικασία.

Πώς να κλείσεις μάτια κι αυτιά, όταν βομβαρδίζεσαι απ' την πραγματική και τεχνητή ανοίκεια εικονογράφηση των καθημερινών μικρών και μεγάλων αναγκών που έχουμε οι άνθρωποι και σε υλικό και σε πνευματικό επίπεδο. Μερικές απ' αυτές, ελάχιστες, αρκούν για να συντίθεται ένα αφόρητα επαναληπτικό βιντεοκλιπάκι της πραγματικότητας. Η ανθρώπινη ζωή, για την ακρίβεια το ανθρώπινο κρέας, κοστίζει λιγότερο από τ' αρνίσιο. Η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης και η δεύτερη φτωχότερη έγινε πίστα στο playstation των θηριωδών συμφερόντων. Το φυσικό αέριο έγινε αφύσικα ακριβό, τόσο που να βυθίζει το μισό πλανήτη στο σκοτάδι. Κι ο Χριστός, κι ο Μωάμεθ, κι ο Κρίσνα, κι ο Βούδας, έχουνε διαλέξει όπλα, μπαρμπουτιέρες, χρηματιστήρια ρύπων και με αντιπροσώπους εσένα κι εμένα και τον άλλον και την άλλη παραδίπλα, ανταγωνίζονται ποιος θα φτιάξει το μεγαλύτερο κοιμητήριο ανθρώπων.

Δε βγαίνει πέρα το Μεγαλοβδόμαδο όταν η αόρατη αγία προπαγάνδα παίρνει μια Μήδεια και την κάνει αποτρόπαιο γλειφιτζούρι μιας διαταραγμένης ινσταγκραμμήτισσας, μοιράζοντας ρόλους Ευριπίδη σε πρώην και νυν μπάτσους, τηλεπερσόνες, μεσημεριάτικους εξορκιστές κι άλλα εδώδιμα κι αποικιακά της πείνας. Δεν ξέρω ποιο χελιδόνι φέρνει την άνοιξη, που με τη σειρά της φέρνει λογαριασμούς ηλεκτρικού και μαζί τη σκοτοδίνη εξαιτίας ενός αφεντικού που δεν το είδες, δεν το ξέρεις, αλλά του χρωστάς ακόμα και το φως του ήλιου.

Roscosmos Space Agency Press S

Από την πρώτη εκτόξευση του ρωσικού διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου «Sarmat»

Τα σχέδια νέας διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στα σύνορα με τη Ρωσία, με την πρόθεση που έχουν εκφράσει Φινλανδία και Σουηδία για ένταξη στη λυκοσυμμαχία, έχουν πυροδοτήσει νέες «προειδοποιήσεις» από τη Μόσχα για ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνάμεων στη Βαλτική, στον θύλακα Καλίνινγκραντ, ακόμα και με ανάπτυξη πυρηνικών όπλων.

Σε εξέλιξη βρίσκεται άλλωστε η επεξεργασία του σχεδίου της Ρωσίας για ενίσχυση των δυτικών συνόρων της με στρατηγικά και άλλα όπλα, μετά από σχετική εντολή του Προέδρου Βλ. Πούτιν προς το υπουργείο Αμυνας, καθώς συνεχίζουν να αυξάνονται οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις και εξοπλισμοί στην Ανατολική Ευρώπη.

Την Τετάρτη η Ρωσία προχώρησε στην πρώτη επιτυχημένη εκτόξευση του διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου «Sarmat» (ICBM). Ο Πούτιν σημείωσε ότι «αυτό το μοναδικό όπλο θα αναγκάσει όλους όσοι επιχειρήσουν απειλές κατά της Ρωσίας να το σκεφτούν δυο φορές».

Οι πυρηνικές δυνάμεις της Ρωσίας θα αρχίσουν να παραλαμβάνουν τον νέο διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο φέτος, μόλις ολοκληρωθεί η δοκιμή του, σύμφωνα με δήλωση του επικεφαλής της διαστημικής υπηρεσίας «Roscosmos» στο ειδησεογραφικό πρακτορείο TASS.

Βέβαια, η λεγόμενη «στρατιωτική ισορροπία» που επιδιώκουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με απανωτές κινήσεις για στρατιωτική τους ενίσχυση, μόνο «ανισορροπίες» και μεγάλους κινδύνους εγκυμονεί για τους λαούς της περιοχής και όλου του κόσμου. Είναι ενδεικτικό ότι το ζήτημα της χρήσης πυρηνικών βρίσκεται πλέον καθημερινά στο «τραπέζι» μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Στην εντεινόμενη γεωπολιτική αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας που μπορεί να εξελιχθεί σε μια ευρεία σύγκρουση, αναφέρθηκε ο Ντμ. Μεντβέντεφ, πρώην Πρόεδρος και πρωθυπουργός της Ρωσίας και σημερινός αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της χώρας.

Οπως είπε, η συσσώρευση του ΝΑΤΟ κοντά στα σύνορα της Ρωσίας «δεν είναι πλέον σχήμα λόγου ή ένα σύνολο τυπικών απειλών». Στις σημερινές συνθήκες οξυμένου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, η Ρωσία «πρέπει να είναι προετοιμασμένη για τον κίνδυνο επιθετικών ενεργειών». Ο Μεντβέντεφ επεσήμανε την ανάγκη δημιουργίας ενός συστήματος ικανού να παρέχει στη χώρα στρατιωτικό υλικό αιχμής, «αξιόπιστο εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας, τόσο στρατιωτικό όσο και διπλής χρήσης», ζήτημα «επιβίωσης» για τη Ρωσία, όπως είπε χαρακτηριστικά.

Στο στόχαστρο της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης μπαίνει και η στρατηγικής σημασίας περιοχή της Αρκτικής, όπου τα τελευταία χρόνια «σιγοκαίει» ο ανταγωνισμός πολλών «παικτών» για τον σημαντικό ορυκτό της πλούτο και τις εμπορικές διαδρομές που προκύπτουν με το λιώσιμο των πάγων.

Ενδεχόμενη ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ έχει και τέτοια διάσταση, καθώς θα αυξήσει σημαντικά τη ΝΑΤΟική παρουσία στην Αρκτική, την οποία η Ρωσία ήδη εδώ και μια δεκαετία ιεραρχεί στις στρατηγικές της προτεραιότητες, με ανάπτυξη στρατιωτικών βάσεων, ερευνητικών δραστηριοτήτων, αύξηση του στόλου των παγοθραυστικών, έλεγχο περασμάτων ενόψει και του σχεδίου της για τη «Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή», που θεωρείται «το Σουέζ του 21ου αιώνα».

Την «ανησυχία» της Ρωσίας για την εμπλοκή μη αρκτικών κρατών του ΝΑΤΟ στη στρατιωτική του δραστηριότητα στις βόρειες περιοχές εξέφρασε την περασμένη βδομάδα ο ανώτερος αξιωματούχος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Ν. Κορτσούνοφ, υπογραμμίζοντας τον «κίνδυνο ακούσιων συγκρούσεων».

Σχολιάζοντας τις μεγάλης κλίμακας ΝΑΤΟικές ασκήσεις «Cold Response» στη βόρεια Νορβηγία - μέσα μέχρι τέλη Μάρτη - επεσήμανε ότι δεν συμβάλλουν στην «ασφάλεια της περιοχής». Στις ασκήσεις συμμετείχαν περίπου 30.000 στρατιώτες από 27 κράτη, μεταξύ τους και Φινλανδία - Σουηδία.

Εξάλλου, προειδοποίησε, ενδεχόμενη ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ θα έβλαπτε «την ασφάλεια και την αμοιβαία εμπιστοσύνη» στην Αρκτική.

Ο ίδιος εξέφρασε τη δυσαρέσκεια και την ανησυχία της Ρωσίας σχετικά με την αναστολή του Αρκτικού Συμβουλίου, που ανακοίνωσαν όλα τα μέλη του λίγες μέρες μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, καθώς επίσης «για πιθανές προσπάθειες δημιουργίας εναλλακτικών δομών συνεργασίας στην Αρκτική».

Μέλη του Αρκτικού Συμβουλίου είναι η Δανία (μαζί με τη Γροιλανδία και τα Νησιά Φερόες), η Ισλανδία, ο Καναδάς, η Νορβηγία, οι ΗΠΑ, η Φινλανδία, η Σουηδία και η Ρωσία, η οποία επί του παρόντος ασκεί τη διετή προεδρία.

Στο μεταξύ, η Φινλανδία έκανε την περασμένη βδομάδα ένα ακόμα βήμα προς την ένταξή της στο ΝΑΤΟ, καθώς οι κοινοβουλευτικές ομάδες των μεγαλύτερων κομμάτων εξέφρασαν στη σχετική συζήτηση την υποστήριξή τους σε «κάποια μορφή στρατιωτικής συμμαχίας» ως απάντηση στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Στη σχετική ανακοίνωσή του ο Λευκός Οίκος δίνει και την «ατζέντα» της επερχόμενης συνάντησης, που σηματοδοτεί ακόμα βαθύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, σημειώνοντας ότι «οι δύο ηγέτες θα συζητήσουν τις συνεχιζόμενες προσπάθειες με τους συμμάχους και τους εταίρους για την υποστήριξη του λαού της Ουκρανίας και την επιβολή οικονομικού κόστους στη Ρωσία για την απρόκλητη επιθετικότητά της. Θα συζητήσουν τη στενή μας συνεργασία σε παγκόσμιες προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων της κλιματικής αλλαγής και της ενεργειακής ασφάλειας (...) Θα κάνουν απολογισμό των κοινών προσπαθειών για την προώθηση της παγκόσμιας ασφάλειας μέσω του ΝΑΤΟ, καθώς και των κοινών στόχων (...) στην περιοχή».

Eurokinissi

Κοιτώντας την ελληνική επικράτεια απ' άκρη σ' άκρη, με δυσκολία βρίσκει κανείς μια υποδομή, αεροδρόμιο, λιμάνι ή δρόμο που να μην αξιοποιείται για προώθηση ΝΑΤΟικού πολεμικού υλικού στην Ουκρανία ή σε κάποια γειτονική της χώρα (π.χ. Πολωνία, Ρουμανία) και συνολικά την ενίσχυση των ΝΑΤΟικών σχεδίων και δυνάμεων στην περιοχή ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας, ανέφερε τις προάλλες σε συνέντευξή του ότι «με την ταχεία μεταφορά αμερικανικών δυνάμεων για την ενίσχυση της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, μέσω των ελληνικών εγκαταστάσεων, αποδεικνύεται και στην πράξη η ιδιαίτερη σημασία που είχε η υπογραφή της δεύτερης τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας - ΗΠΑ (MDCA). Αναδεικνύεται για μία ακόμη φορά ο καθοριστικός ρόλος που διαδραματίζει η χώρα μας ως προς τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής, σε μία τόσο κρίσιμη χρονική συγκυρία, κάτι που, εξάλλου, έχουν υπογραμμίσει και Αμερικανοί αξιωματούχοι». Επιβεβαίωσε έτσι και τον επιθετικό χαρακτήρα των Συμφωνιών με τις ΗΠΑ, όσο και τον «κρίσιμο ρόλο» που παίζουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές υποδομές που «φυτεύτηκαν» σε όλη την Ελλάδα, με τις συμφωνίες πρώτα του ΣΥΡΙΖΑ και μετά της ΝΔ για την ευόδωση των ΝΑΤΟικών σχεδίων.

Ακόμα πιο γλαφυρός όμως ήταν ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, που σε συνέντευξή του σημείωσε: «Κοιτάξτε όλη τη δουλειά που έχει κάνει η πρεσβεία τα 5 και πλέον χρόνια που βρίσκομαι εδώ, επεκτείνοντας την MDCA, δουλεύοντας για την προώθηση της ενεργειακής διαφοροποίησης, αλλά και για την απόρριψη της ρωσικής παραπληροφόρησης. Ολα αυτά ήταν απολύτως ζωτικής σημασίας για να απαντήσουμε στην 24η Φεβρουαρίου. Δόξα τω Θεώ που είχαμε την Αλεξανδρούπολη, η οποία διαδραμάτισε τόσο σημαντικό ρόλο στο να φτάσει η στρατιωτική υλικοτεχνική υποστήριξη των ΗΠΑ στην πρώτη γραμμή, στα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ. Δόξα τω Θεώ που έχουμε την επέκταση της Ρεβυθούσας».

Οι «δοξολογίες» Πάιατ αποκαλύπτουν: Η στρατιωτική εμπλοκή στα ευρωατλαντικά σχέδια για την περικύκλωση της Ρωσίας προωθείται απ' όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις εδώ και χρόνια, πάει πακέτο με την προώθηση των επιχειρηματικών σχεδιασμών ΗΠΑ - ΕΕ σε Ενέργεια και μεταφορές, από τους οποίους προσδοκά το δικό της «κομμάτι» η ελληνική αστική τάξη, με τα σχέδια «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Βαλκανίων και όλα όσα ρίχνουν κι άλλο «λάδι στη φωτιά» του ανταγωνισμού με Κίνα, Ρωσία, για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, σφαιρών επιρροής.

Το κυριότερο, ο «απολογισμός» Πάιατ δίνει τον «οδικό χάρτη» για το «από δω και πέρα» της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, περιγράφοντας τα επόμενα βήματα για την «απεξάρτηση» από το ρωσικό φυσικό αέριο, τονίζοντας ότι «η Ελλάδα, όπως και όλοι οι σύμμαχοί μας, θα βρει τρόπους να συνεχίσει την υποστήριξή της στη στρατιωτική ενίσχυση» της αντιδραστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας και συνολικά για τα ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή.

Και εδώ, η κυβέρνηση ετοιμάζεται ολοφάνερα να κάνει τα επόμενα νέα επικίνδυνα βήματα, σε συνέχεια κινήσεων όπως: Η αποστολή όπλων, πυρομαχικών και άλλων εφοδίων στην Ουκρανία, που έγινε το προηγούμενο διάστημα, με πτήσεις ελληνικών μεταγωγικών στην Πολωνία. Οι αποστολές ελληνικών ιπτάμενων ραντάρ σε αποστολές συλλογής πληροφοριών πάνω από τη Βουλγαρία για τις κινήσεις των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα, οι αντίστοιχες αποστολές τους στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου επίσης κινούνται ισχυρές ρωσικές μονάδες. Η ανάπτυξη και υποστήριξη στις ελληνικές θάλασσες αμερικανοΝΑΤΟικών αεροπλανοφόρων και αρμάδων. Η αποστολή μάχιμου τμήματος (τμήμα αντιαρματικών, που θα αποτελείται από μία διμοιρία με 4 στοιχεία τέτοιου όπλου προσαρμοσμένα σε ερπυστριοφόρα, συν ένα στοιχείο Τεχνικής Υποστήριξης) στη Βουλγαρία, στο νεοσύστατο ΝΑΤΟικό σχηματισμό μάχης, κόντρα στη Ρωσία.

Πλευρά αυτών των σχεδιασμών - κι ενώ θυμίζουμε εκκρεμεί η επικύρωση από τη Βουλή της Συμφωνίας με τις ΗΠΑ για τις βάσεις- είναι η προαναγγελία της παραπέρα αναβάθμισης της Αλεξανδρούπολης, για την οποία δημοσίευμα της «Frankfurter Allgemeine Zeitung» ανέφερε μέσα στη βδομάδα πως «αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει πιο σημαντικό μέρος στη ΝΑ Ευρώπη, από πολιτικής και στρατιωτικής άποψης», με το λιμάνι της να έχει χαρακτηριστεί, όπως αναφέρει, «το λιμάνι του ΝΑΤΟ», αφού «έχει καθιερωθεί ως σταθμός μεταφόρτωσης για τις προμήθειες όπλων από τη Δύση σε χώρες του Εύξεινου Πόντου, δηλαδή Βουλγαρία, Ρουμανία και Ουκρανία».

Ενώ ενδεικτική για τα σχέδια που «τρέχουν» είναι και η τοποθέτηση του νέου πρωθυπουργού της Βουλγαρίας, Kiril Petkov, ο οποίος είπε: «Εχουμε πολλά κοινά (σ.σ. με την ελληνική κυβέρνηση) πρότζεκτ όσον αφορά τη διασύνδεση από Νότο προς Βορρά. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνει ένας αυτοκινητόδρομος από την Κωνστάντζα της Ρουμανίας προς την Αλεξανδρούπολη κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας, που σχετίζεται με τη δυνατότητα κινητικότητας του ΝΑΤΟ. Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης μπορεί να γίνει ένα λιμάνι βασικό για το ΝΑΤΟ και σημαντικό εμπορικό λιμάνι για τις χώρες μας».

Παράλληλα, την Τρίτη, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ συμμετείχε σε έκτακτη τηλεδιάσκεψη αρχηγών Αμυνας «στενού πυρήνα» ΝΑΤΟικών χωρών, που έλαβε χώρα «κατόπιν πρωτοβουλίας» του ομολόγου του των ΗΠΑ, στρατηγού Mark A. Milley.

Στην τηλεδιάσκεψη συμμετείχαν επίσης οι αρχηγοί Αμυνας Αυστραλίας, Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Δανίας, Ιταλίας, Καναδά, Νορβηγίας, Ολλανδίας, Πορτογαλίας, Σουηδίας και Τουρκίας, καθώς και ο διοικητής των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων που επιχειρούν στην Ευρώπη (US EUCOM).

Σύμφωνα με το ΓΕΕΘΑ, συζητήθηκαν «οι τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία ως προς την κλιμάκωση της ρωσικής επίθεσης στην ανατολική περιφέρειά της, καθώς και ενδεχόμενοι τρόποι υποστήριξής της στην προσπάθειά της να διασφαλίσει την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα», αφήνοντας ορθάνοιχτα όλα τα «παράθυρα» της παραπέρα συμμετοχής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, από τις «πρώτες γραμμές».

Ομως, η ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο δεν περιορίζεται μόνο στα στρατιωτικά σχέδια ούτε βέβαια κρίνεται, όπως λέει π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ, «από το μέγεθος των όπλων» που στέλνονται στην Ουκρανία. Αντίθετα, η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα κρατάνε «ψηλά τη σημαία» του ευρωατλαντισμού σε όλα τα «μήκη και πλάτη» όπου απλώνεται η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση. Ετσι:

• Η κυβέρνηση συμμετέχει από την «πρώτη σειρά» στην εφαρμογή και κλιμάκωση των κυρώσεων και αντικυρώσεων των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ προς τη Ρωσία, κομμάτι κι αυτές του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που τις πληρώνει ήδη με βαριές θυσίες ο λαός. Ειδικά σε ό,τι αφορά την Ενέργεια, όπου οι τιμές ήταν απλησίαστες και πριν από τον πόλεμο. Πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η κατάσχεση του έμφορτου ρωσικού πετρελαιοφόρου στην Κάρυστο, και οι πληροφορίες για νηοψίες και σε άλλα «ύποπτα» πλοία, την ώρα που η συζήτηση - και η αντιπαράθεση - για εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο δυναμώνει στην ΕΕ.
• Πρωτοστατεί στον «διπλωματικό πόλεμο», όπως δείχνει και η απέλαση 12 Ρώσων διπλωματών (ανάμεσά τους υψηλόβαθμα στελέχη της πρεσβείας στην Αθήνα και του γενικού προξενείου στη Θεσσαλονίκη), που προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις και απειλές για αντίποινα από τη ρωσική κυβέρνηση, ενώ αναμένονται απελάσεις από την πρεσβεία στη Μόσχα και τα προξενεία σε Αγία Πετρούπολη και Νοβοροσίσκ όπου υπηρετούν συνολικά 35 Ελληνες διπλωμάτες. Θυμίζουμε ότι το ίδιο είχε κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση την περίοδο που ολοκλήρωνε τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών, στέλνοντας και τότε μήνυμα ότι καμία κυβέρνηση και κανένα αστικό κόμμα στη χώρα μας «δεν παίζει» με τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό.

Σημειωτέον, όπως λέγεται, με στόχο να δικαιολογηθεί η απόφαση της απέλασης, είχαν προηγηθεί έρευνες της ΕΥΠ - σε «συνεργασία με συμμαχικές χώρες», ιδιαίτερα με ΗΠΑ και Βρετανία - προκειμένου να συγκεντρωθεί «υλικό» που να χρησιμοποιηθεί ως κατηγορία εναντίον τους για «αποσταθεροποιητική δράση». Π.χ. λέγεται ότι επιδίδονταν σε προπαγανδιστική δραστηριότητα και προσπάθεια επηρεασμού προσώπων και οργανισμών που διαθέτουν δημόσιο βήμα, ενώ σε δημοσιεύματα γίνεται λόγος και για σχέδια «δολιοφθοράς» σε υποδομές όπως της Αλεξανδρούπολης, ομολογώντας έτσι εμμέσως πλην σαφέστατα ότι τα ΝΑΤΟικά ορμητήρια είναι μαγνήτης κινδύνων για τον λαό.

• Πλειοδοτώντας, μάλιστα, η κυβέρνηση της ΝΔ απέστειλε επιστολή στον γενικό εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, με την οποία ζήτησε να διερευνήσει τη διάπραξη εγκλημάτων από τις ρωσικές δυνάμεις στη Μαριούπολη και στα χωριά Σαρτανά και Βολνοβάκα. Μάλιστα, σε ένα επόμενο βήμα, κατά αρμόδιες πηγές, τον Μάη, αναμένεται επίσημη επίσκεψη Δένδια στη Χάγη, στο περιθώριο της οποίας θα επισκεφτεί τον ίδιο τον εισαγγελέα, Βρετανό Καρίμ Καν, για να τονίσει και εκ του σύνεγγυς αυτό το «αίτημα διερεύνησης».
• Επιταχύνουν τη συζήτηση για «διευθετήσεις» στα Ελληνοτουρκικά, πάνω σε ΝΑΤΟική πλατφόρμα, στο πλαίσιο της επιχείρησης «ΝΑΤΟική συνοχή» που αποκτά «επείγοντα» χαρακτηριστικά, αλλά και για να διευκολυνθούν τα σχέδια για «ενεργειακή διαφοροποίηση» της ΕΕ από το ρωσικό αέριο, με ταχύτερη τροφοδοσία από εναλλακτικές πηγές.

Διόλου τυχαία, τα σχέδια αυτά «τρέχουν» με νέα ορμή, μετά τον «οδικό χάρτη» που παρουσίασε προ ημερών κατά την επίσκεψή της σε Τουρκία, Κύπρο και Ελλάδα η υφυπουργός Εξωτερικών Β. Νούλαντ, ενώ μεσοβδόμαδα βρέθηκε στην Αθήνα και αντιπροσωπεία της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον Frank Pallone, πρόεδρο της Επιτροπής Ενέργειας και Εμπορίου, παίρνοντας ...σβάρνα Μαξίμου και τα υπουργεία Ενέργειας, Ανάπτυξης και Εξωτερικών. Το ίδιο θα είναι και το «μενού» στη συνεδρίαση του σχήματος «3+1» (Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ + ΗΠΑ), με τη συμμετοχή Μπλίνκεν, που προετοιμάζεται για τα μέσα Μάη.

Τα «δέκα κεφάλια» της εμπλοκής έχουν στην πραγματικότητα την ίδια ρίζα: Τα συμφέροντα της αστικής τάξης, τις «ευκαιρίες» για κέρδη και αναβάθμιση των συμφερόντων της που βλέπει μέσα από την ενεργή εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Εκεί, στο «κέντρο» πρέπει να σημαδέψει ο λαός δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στην πολιτική της εμπλοκής που υπηρετούν η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα.

η τάση να καταπνίξουν το επαναστατικό κίνημα του προλεταριάτου

και της δημοκρατίας στο εσωτερικό των χωρών,

η τάση να αποβλακώσουν,

να διασπάσουν και να εξοντώσουν τους προλετάριους όλων των χωρών

σπρώχνοντας τους μισθωτούς σκλάβους ενός έθνους

ενάντια στους μισθωτούς σκλάβους ενός άλλου έθνους

προς όφελος της αστικής τάξης,

αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο,

το μοναδικό πραγματικό νόημα του πολέμου».

Β. Ι. Λένιν, τ. 26, σελ. 1.

Ολα τα παραπάνω, που σημείωνε ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης πριν από 100 και πλέον χρόνια, ισχύουν απόλυτα και για τον πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία. Σε πολλά άρθρα μέχρι σήμερα έχουν αναδειχτεί πλευρές της διαπάλης για τις αγορές, τις πρώτες ύλες, τους δρόμους μεταφοράς των εμπορευμάτων.

Τo ΚΚΕ έχει διατυπώσει ξεκάθαρες θέσεις και στο πλαίσιο του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Δυστυχώς, ορισμένα ΚΚ, όπως το ΚΚΡΟ, εκφράζουν θέσεις που μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους.

Το ΚΚΡΟ, που συγκροτήθηκε το 1993, είναι σημαντική δύναμη στην πολιτική ζωή της καπιταλιστικής Ρωσίας. Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, το 2021, συγκέντρωσε το 18,9% των ψήφων και αναδείχτηκε 2η πολιτική δύναμη, εκλέγοντας 57 βουλευτές (σε σύνολο 450). Το ΚΚΡΟ σε αυτά τα 30 χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ έχει αναλάβει και κυβερνητικές θέσεις, την περίοδο 1998 - 1999, επί πρωθυπουργίας Γ. Πριμακόφ, που διαχειρίστηκε την καπιταλιστική κρίση, η οποία είχε ξεσπάσει τότε στη χώρα. Το ίδιο το πρόγραμμα του κόμματος, που κινείται στη «γραμμή» της σταδιακής μετάλλαξης του καπιταλισμού σε σοσιαλισμό, μέσα από πολλά στάδια, προκρίνει τις διάφορες κυβερνητικές «κεντροαριστερές» λύσεις. Το ΚΚΡΟ, παρά τη σημαντική κοινοβουλευτική δύναμή του, δεν έχει καμία ουσιαστική συμμετοχή στην ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της Ρωσίας, βασικές δυνάμεις του οποίου ελέγχονται από το κράτος και την εργοδοσία.

Η χειρότερη, όμως, απ' όλες τις υπηρεσίες που προσφέρει το ΚΚΡΟ είναι η πλήρης αποσιώπηση των πραγματικών αιτιών των ιμπεριαλιστικών πολέμων που, όπως και αυτός που έχει ξεσπάσει στην Ουκρανία, διεξάγονται για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, των αστικών τάξεων και όχι των λαών. Είναι πόλεμοι για τις πρώτες ύλες, τον ορυκτό πλούτο, τους δρόμους μεταφοράς των εμπορευμάτων, για γεωπολιτικά στηρίγματα, για τα μερίδια των αγορών. Δεν είναι δυνατόν το ΚΚΡΟ να μη γνωρίζει τη σημασία που έχουν για το ρωσικό, όπως και για το δυτικό, κεφάλαιο οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της Ουκρανίας, ο ορυκτός της πλούτος, π.χ. το τιτάνιο, αναντικατάστατο για την αεροναυπηγική βιομηχανία και όχι μόνο, ή τα λιμάνια της Μαριούπολης και της Οδησσού, ή οι εύφορες καλλιεργήσιμες εκτάσεις της Ουκρανίας, ή η συρρικνωμένη σε σχέση με τα χρόνια του σοσιαλισμού, αλλά εξίσου σημαντική βιομηχανική βάση της Ουκρανίας, το τεράστιο δίκτυο των αγωγών Ενέργειας που διασχίζουν τη χώρα αυτή. Επιπρόσθετα, δεν είναι δυνατόν να μη βλέπει το ΚΚΡΟ τον λυσσαλέο ανταγωνισμό που εκτυλίσσεται ανάμεσα στα αστικά κράτη σε πολλές περιοχές της υδρογείου, για τις πηγές, τους δρόμους μεταφοράς και τους αγωγούς της Ενέργειας, για τα μερίδια των μονοπωλίων στην αγορά της Ενέργειας της Ευρώπης, τα μερίδια στην αγορά των όπλων κ.ά. Ενας ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός στον οποίο παρεμβαίνουν τα μονοπώλια και τα κράτη της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας και άλλων περιφερειακών «παικτών», όπως η Τουρκία, το Ισραήλ, οι μοναρχίες του Κόλπου κ.ά.

Συμπερασματικά, ενώ το ΚΚΡΟ διακηρύσσει πως έχει στόχο τον σοσιαλισμό, την ίδια ώρα το πρόγραμμά του, που προτίθεται να εφαρμόσει μέσα από εκλογικές - κοινοβουλευτικές διαδικασίες, συνιστά ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος και συντάσσεται πλήρως με τους στόχους της ρωσικής αστικής τάξης, τους σχεδιασμούς του αστικού κράτους, γεγονός που εκφράζεται και στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

Το ΚΚΡΟ, δείχνοντας μονάχα τις μεγάλες και αναμφισβήτητες ευθύνες των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων - ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ - του «φιλελεύθερου φασισμού», όπως αποκαλεί αυτές τις δυνάμεις, δεν αρθρώνει κανέναν λόγο για τις ευθύνες της αστικής τάξης της Ρωσίας. Ομως, εκατομμύρια Ρώσοι και ρωσόφωνοι, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, βρέθηκαν εκτός των συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπως π.χ. στις περιοχές της Κριμαίας και του Ντονμπάς. Μήπως οι ρωσικές αντεπαναστατικές δυνάμεις όταν διέλυαν την ΕΣΣΔ έθεσαν ζήτημα για τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων, για το σε ποια χώρα θα ανήκουν στο εξής οι περιοχές στις οποίες ζούσαν; Οχι, βέβαια! Αυτοί οι πληθυσμοί αντιμετωπίστηκαν από την τότε νεοδιαμορφωμένη αστική τάξη της Ρωσίας ως «πιόνια» στα γεωπολιτικά σχέδιά της στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ.

Την ίδια ώρα, η αστική τάξη της Ουκρανίας εδώ και 30 χρόνια μεθοδικά «ποτίζει» τον λαό της χώρας με το «δηλητήριο» του αντικομμουνισμού, την γκεμπελική προπαγάνδα περί «γενοκτονίας» του ουκρανικού λαού από τους μπολσεβίκους, τους κομμουνιστές ή τους Ρώσους. Το 1998 ο τότε Πρόεδρος, Λ. Κούτσμα, υπέγραψε το πρώτο σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, με το οποίο η προπαγάνδα αυτή πήρε κρατική υπόσταση και εξαπλώθηκε σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα. Από το 2006, με τον Πρόεδρο Β. Γιούσενκο, ξεκινά η επιχείρηση «διεθνούς αναγνώρισης» της λεγόμενης «γενοκτονίας», ενώ στο εσωτερικό της χώρας επιβάλλεται ποινική απαγόρευση σε κάθε αντίθετη γνώμη. Το 2010 ο φιλορώσος, όπως έχει καταγραφεί, Πρόεδρος Β. Γιανουκόβιτς, διατηρώντας όλα τα προηγούμενα, δήλωσε πως δεν επρόκειτο για γενοκτονία του ουκρανικού λαού αλλά για «έγκλημα του σταλινικού ολοκληρωτικού καθεστώτος». Πάνω σε αυτόν τον μύθο μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά Ουκρανών, εκεί πάνω «πάτησαν» και οι φασιστικές οργανώσεις για να ανασυγκροτηθούν ιδεολογικά και πολιτικά.

Τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια, για να αποτρέψει όλη αυτήν την απαράδεκτη εξέλιξη η σημερινή ρωσική ηγεσία; Επιχειρηματικές δραστηριότητες, ενώ, όπως είπε ο ίδιος ο Βλ. Πούτιν, υπερηφανευόμενος, «το 2011 ο κύκλος εργασιών του διμερούς εμπορίου ξεπέρασε τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια»⁴. Την ώρα που στην Ουκρανία αναπτυσσόταν η προπαγάνδα του Γκέμπελς η Ρωσία έδινε στην Ουκρανία, όπως δήλωσε ο Βλ. Πούτιν, «υλική υποστήριξη» και μόνο την περίοδο 1991 - 2013 (δηλαδή την περίοδο που ρίζωναν εκεί οι φασιστικές ιδέες) ο ουκρανικός προϋπολογισμός είχε όφελος περίπου 250 δισ. δολαρίων, χάρη στα προνομιακά δάνεια της Ρωσίας και στις ειδικές τιμές στη ρωσική Ενέργεια. Μέχρι και τις δανειακές υποχρεώσεις της Ουκρανίας από την εποχή της ΕΣΣΔ κάλυψε ολοκληρωτικά η Ρωσία.

Είναι, λοιπόν, μονομερείς οι ευθύνες για την αναβίωση της φασιστικής, ναζιστικής προπαγάνδας στην Ουκρανία; Δεν έχει ευθύνη γι' αυτές και η αστική τάξη της Ρωσίας; Δεν γνωρίζει τίποτα γι' αυτά το ΚΚΡΟ;

Το ρωσικό κράτος εδώ και χρόνια καταθέτει κάθε χρόνο στον ΟΗΕ ένα σχέδιο απόφασης που καταδικάζει την «ηρωοποίηση» του ναζισμού και καλεί σε μέτρα για τον περιορισμό του ναζιστικού φαινομένου, ειδικότερα στη Βαλτική και στην Ουκρανία. Μονίμως οι ΗΠΑ το καταψηφίζουν και οι χώρες της ΕΕ απέχουν από την ψηφοφορία. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό της χώρας μια φορά τον χρόνο, τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, την 9η Μάη, ανεμίζει η κόκκινη σημαία. Σε αυτήν τη βάση η άρχουσα αστική τάξη της Ρωσίας προσπαθεί να καπηλευτεί την Αντιφασιστική Νίκη, τα αντιφασιστικά αισθήματα του ρωσικού λαού.

Την ίδια ώρα και στη Ρωσία τα παιδιά στο σχολείο «ποτίζονται» από το δηλητήριο του αντικομμουνισμού, π.χ. του γνωστού αντισοβιετικού Σολζενίτσιν, που δικαιολογούσε τους Ρώσους συνεργάτες των ναζί, ήταν θαυμαστής του Φράνκο και υποστήριζε τον Πινοσέτ. Τα δημόσια και ιδιωτικά ΜΜΕ είναι γεμάτα από αντικομμουνισμό, ενώ ακόμη και η νίκη κατά της φασιστικής Γερμανίας παρουσιάζεται ως κατόρθωμα που έγινε δήθεν χωρίς, και μερικές φορές παρά, τη δράση του Κόμματος των Μπολσεβίκων. Ο ίδιος ο Βλ. Πούτιν δηλώνει δημόσια πως μελετά και συστήνει στη νεολαία τα έργα του Ιβάν Ιλίν, Ρώσου ιδεολόγου του φασισμού. Εχει επισκεφτεί και καταθέσει λουλούδια στον τάφο του.

Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως όταν η πάλη με τον φασισμό αποσπάται από τη «μήτρα» που τον γεννά, από την πάλη με τον καπιταλισμό, είναι μια εντελώς υποκριτική στάση για την προώθηση άλλων στόχων, όπως τώρα στην Ουκρανία, που δήθεν η ρωσική στρατιωτική εισβολή έχει στόχο την «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας. Ποιος θα την κάνει αυτή; Ο θαυμαστής του φασίστα Ι. Ιλίν και με το λάβαρο και τα σύμβολα της τσαρικής αυτοκρατορίας, της «φυλακής των λαών» που έλεγε ο Λένιν; Είναι αδύνατον αυτή η υποκριτική στάση να μην είναι σε γνώση του ΚΚΡΟ.

Το ΚΚΡΟ σημειώνει τον αντικομμουνισμό των ουκρανικών «φασιστικών αρχών», όπως τις χαρακτηρίζει, αλλά καθόλου δεν πρόσεξε τον αντικομμουνισμό που βγήκε από τα πιο επίσημα ρωσικά χείλη, αυτά του Προέδρου Βλ. Πούτιν, και στο πρώτο διάγγελμά του, πριν από τον πόλεμο. Να θυμίσουμε πως ο Βλ. Πούτιν χρησιμοποίησε όλους αυτούς τους εμετικούς χαρακτηρισμούς, που χρησιμοποιούν ΕΕ και ΗΠΑ, για τη Σοβιετική Ενωση, όπως: «Σταλινική δικτατορία», «ολοκληρωτικό καθεστώς», «κόκκινη τρομοκρατία» κ.ο.κ.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως το ΚΚΡΟ δεν αντέδρασε σ' αυτήν την απαράδεκτη αντικομμουνιστική επίθεση που εξαπέλυσε το Κρεμλίνο και η οποία αποτελεί κοινή βάση του αντικομμουνισμού όλων των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού. Δεν απάντησε ούτε καν στις απαράδεκτες κατηγορίες του Ρώσου Προέδρου πως ευθύνονται ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι για τη διάλυση της ΕΣΣΔ και όχι εκείνες οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της αντεπανάστασης στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος ο Πούτιν, δίπλα στον τότε δήμαρχο του Λένινγκραντ, Α. Σομπτσάκ, «δεξί χέρι» του Μπ. Γιέλτσιν, που μαζί με τον Μ. Γκορμπατσόφ ηγούνταν της αντικομμουνιστικής και αντισοβιετικής επίθεσης κατά των δυνάμεων που πάλευαν για τη διάσωση του σοσιαλισμού και της ΕΣΣΔ.

Σε αυτές τις συνθήκες το ΚΚΡΟ προσπάθησε να παραπλανήσει τον ρωσικό λαό και για τις θέσεις του ΚΚΕ σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Το ΚΚΡΟ απέκρυψε ότι το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ότι οργάνωσε κινητοποίηση από τη ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα προς την αμερικάνικη, ότι τάχθηκε ενάντια και στις δύο πλευρές της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, καλώντας τους λαούς να μην επιλέξουν «ληστή», ότι πραγματοποιεί κινητοποιήσεις ενάντια στη γιγάντωση της «φωτιάς» του ιμπεριαλιστικού πολέμου με τη συνεχιζόμενη και όλο και βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας, τη μεταφορά μέσω αυτής των φονικών όπλων στην περιοχή της σύγκρουσης.

Αντίθετα, το ΚΚΡΟ επιδίωξε να αξιοποιήσει τις μαζικές κινητοποιήσεις του ΚΚΕ για την παραπέρα χειραγώγηση του ρωσικού λαού, στην οποία συμμετέχει και αυτό. Ετσι, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Γκ. Ζιουγκάνοφ αναδημοσίευσε φωτογραφίες από κινητοποίηση του ΚΚΕ μεταφράζοντάς την ως στήριξη προς τον λεγόμενο «ρωσικό κόσμο». Επιπλέον, στο μήνυμα αλληλεγγύης που έστειλε το ΚΚΡΟ ενάντια στις συλλήψεις στελεχών του ΚΚΕ και στην καταστολή της διαδήλωσης στη Θεσσαλονίκη γίνεται προσπάθεια αναπαραγωγής της θέσης του ΚΚΡΟ περί «ολοκληρωτικού πολέμου του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας». Θέση που επιδιώκει να δικαιολογήσει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Το μήνυμα αυτό βρήκε «φιλοξενία» σε αστική εφημερίδα της χώρας μας, που προσπάθησε μέσα από αυτό να κατηγορήσει το ΚΚΕ για διγλωσσία και δήθεν υποστήριξη της καπιταλιστικής Ρωσίας.

Ομως, το ότι οι λαϊκές κινητοποιήσεις στη χώρα μας γίνονται έξω από βάσεις, στρατόπεδα και λιμάνια, σιδηροδρομικούς σταθμούς απ' όπου περνάνε οι αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις έχει να κάνει με το υπαρκτό γεγονός πως η χώρα μας είναι ήδη μέρος της μιας πλευράς της σύγκρουσης, της αμερικανοΝΑΤΟικής. Απαιτούμε, λοιπόν, τον απεγκλωβισμό της Ελλάδας από τον πόλεμο, από τους εγκληματικούς σχεδιασμούς του ευρωατλαντισμού, που στοχοποιούν τον λαό μας. Αυτό από κανέναν δεν μπορεί να «μεταφράζεται» ως στήριξη στην καπιταλιστική Ρωσία, την οποία επίσης έχουμε εξίσου καταδικάσει, σε αντίθεση με το ΚΚΡΟ και ορισμένα ακόμη ΚΚ, που παρέχουν ιδεολογική και πολιτική κάλυψη στους σχεδιασμούς της ρωσικής αστικής τάξης.

Το ΚΚΕ συντάσσεται με τα άλλα 40 Κομμουνιστικά Κόμματα και 30 Κομμουνιστικές Νεολαίες απ' όλο τον κόσμο, που:

- Καταδίκασαν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ανέδειξαν πως «οι εξελίξεις στην Ουκρανία, που διεξάγονται στο έδαφος του μονοπωλιακού καπιταλισμού, συνδέονται με τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, την επέμβασή τους στην περιοχή, στο πλαίσιο του σφοδρού ανταγωνισμού αυτών των δυνάμεων με την καπιταλιστική Ρωσία».

- Εκδήλωσαν την αλληλεγγύη τους «στους κομμουνιστές και τους λαούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας», καλώντας να δυναμώσουν «το μέτωπο ενάντια στον εθνικισμό, που καλλιεργεί η κάθε αστική τάξη. Οι λαοί των δύο χωρών, που έζησαν ειρηνικά και μεγαλούργησαν από κοινού στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, αλλά και όλοι οι άλλοι λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον να ταχθούν με την πλευρά του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή, της μιας ή της άλλης συμμαχίας που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων».

Υπογράμμισαν: «Το συμφέρον της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων επιβάλλει να ενισχυθεί το ταξικό κριτήριο στην ανάλυση των εξελίξεων, να χαράξουμε τον δικό μας αυτοτελή δρόμο ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ».

Παραπομπές

1. Γκ. Ζιουγκάνοφ: «Παγκοσμιοποίηση: αδιέξοδο ή έξοδος;» (2001)

2. Πρόγραμμα ΚΚΡΟ. https://kprf.ru/party/program

3. Γκ. Ζιουγκάνοφ: Η αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς είναι για εμάς ζήτημα αρχής. https://kprf.ru/party-live/cknews/208757.html

4. Βλ. Πούτιν. Διάγγελμα του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας. 21/02/22 http://kremlin.ru/events/president/news/67828

Κάπως έτσι οραματίζονται την «ειρήνη» και τη «σταθερότητα» στην περιοχή οι εμπνευστές του ...«Νέου αντιπολεμικού κινήματος»

Το απόσπασμα αυτό από το «μανιφέστο» του «Νέου αντιπολεμικού κινήματος για την ειρήνη», όπως το περιέγραψαν οι συμμετέχοντες στην ημερίδα που οργανώθηκε στις 4 Απρίλη στο ΕΚΠΑ, με τη συμμετοχή ενός ετερόκλητου σώματος, από στελέχη τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι ακραιφνείς προπαγανδιστές του ευρωατλαντικού κοσμοπολιτισμού, είναι ενδεικτικό για τα νήματα που κινούνται εν μέσω κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και του πολέμου, για να μετατρέψουν τον δίκαιο πόθο του λαού για ειρήνη σε στήριγμα των ευρωατλαντικών σχεδίων στην περιοχή και της εμπλοκής της χώρας μας.

Από τις γραμμές αυτές και μόνο, γίνεται φανερό τι είδους «αντιπολεμικό κίνημα», αλλά και τι είδους «ειρήνη» θέλουν όσοι κινούν τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.

Τι λένε λοιπόν όλοι αυτοί στο «αντιπολεμικό» τους μανιφέστο; Οτι η απάντηση στον πόλεμο είναι η «διπλωματία» και μάλιστα όχι όποια κι όποια, αλλά αυτή που θα πρέπει να ασκείται από μια ισχυρότερη ΕΕ. Διπλωματία υπήρχε όμως και πριν από τον πόλεμο, υπάρχει και μέσα σ' αυτόν. Γιατί η διπλωματία δεν είναι το αντίθετο του πολέμου, αλλά όψη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που προκαλούν τον πόλεμο.

Γι' αυτούς τους ανταγωνισμούς, οι εμπνευστές του «Νέου αντιπολεμικού κινήματος» δεν λένε ούτε μια λέξη στο μακροσκελές τους μανιφέστο. Κι από την άλλη, η μόνη ...αστοχία που καταλογίζουν σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ είναι ορισμένες παλιότερες «εκτός διεθνούς δικαίου» πολεμικές τους επεμβάσεις!

Δηλαδή, οι δεκάδες πόλεμοί τους την τελευταία μόνο τριακονταετία, με την «κάλυψη» του ΟΗΕ, ή με αποφάσεις της ΕΕ, δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των εγκλημάτων αφού έχουν τις «ευλογίες» του «διεθνούς δικαίου», που κόβεται και ράβεται στα μέτρα του ισχυρού! Για τέτοια αίσχη μιλάμε!

Κυρίως όμως κάνουν πως δεν βλέπουν ότι στον πόλεμο στην Ουκρανία δεν αντιπαρατίθενται η Ουκρανία με τη Ρωσία, αλλά από τη μια το ευρωατλαντικό στρατόπεδο (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ), στο οποίο συμμετέχει και από το οποίο στηρίζεται η ουκρανική κυβέρνηση Ζελένσκι, και από την άλλη η Ρωσία και η Κίνα!

Οτι ο πόλεμος αυτός δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία» αλλά έχει προϊστορία. Και ότι αυτή έχει να κάνει και με τις απανωτές παρεμβάσεις και επεμβάσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην Ουκρανία, που στήριξαν αντιδραστικές δυνάμεις, πραξικοπήματα, αντιδραστικές κυβερνήσεις, ξόδεψαν εκατομμύρια δολάρια, οργάνωσαν προβοκάτσιες, έσυραν τον λαό της χώρας σε έναν πόλεμο που κρατά από το 2014!

Η διαπίστωση αυτή πάει πακέτο με ένα άλλο εδάφιο του «μανιφέστου», όπου αναφέρεται επί λέξει: «Αποδεικνύεται ότι χρειάζεται μια συνεννόηση και συνανάπτυξη ανάμεσα σε όλες τις χώρες του πολυπολικού κόσμου».

Ο «πολυπολικός» κόσμος υπάρχει βέβαια μόνο στη φαντασία τους! Στη ζωντανή πραγματικότητα υπάρχει ο κόσμος του ανταγωνισμού ανάμεσα σε αντίπαλα καπιταλιστικά κράτη και τις διεθνείς ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους, για το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα αγορών, σφαιρών επιρροής, των δρόμων και των πηγών Ενέργειας. Οπως ακριβώς γίνεται τώρα ανάμεσα σε ΝΑΤΟ - ΕΕ και τη Ρωσία, στο έδαφος της Ουκρανίας.

Κατασκευάζουν χίμαιρες για δήθεν «πολυπολικότητες» και «συνανάπτυξη», όταν ο ανταγωνισμός και η ανισομετρία είναι στο DNA του καπιταλιστικού συστήματος, είναι η «μαμή» της εκμετάλλευσης και του πολέμου.

Εξάλλου, η όποια «συνεννόηση» και «ισορροπία» μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε συμμορίες ληστών, θα είναι πάντα προσωρινή και πάντα σε βάρος των λαών, αφού θα τα βρίσκουν και θα τα χαλάνε ανάλογα με τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους, για τη μοιρασιά της λείας που κλέβουν από τους λαούς.

Σε αυτήν την κούρσα, κάποιος έχει το πάνω χέρι και κάποιοι διεκδικούν μια θέση που να ανταποκρίνεται στην οικονομική και πολιτική τους δύναμη. Ετσι και σήμερα, που η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα αμφισβητείται από την άνοδο της Κίνας, οι εύθραυστοι συμβιβασμοί ανάμεσα στα ανταγωνιστικά καπιταλιστικά στρατόπεδα, που κυριάρχησαν πριν, είναι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθούν χωρίς να μεσολαβήσει η ισχύς των όπλων.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες τι απομένει τελικά στον λαό; Οι εμπνευστές του «μανιφέστου» υποστηρίζουν ότι μπορεί αυτή η νέα μοιρασιά να γίνει με «ειρηνικό», «διπλωματικό» τρόπο, με «σεβασμό» στο διεθνές δίκαιο!

Στην πραγματικότητα όμως καλούν τον λαό να διαλέξει ανάμεσα στον «καλό» και στον «λιγότερο καλό» ιμπεριαλιστή. Να διαλέξει αυτόν που σήμερα εμφανίζεται να «αμύνεται», που αμφισβητείται η κυριαρχία του, σε σχέση με αυτόν που αξιώνει την αμφισβήτηση και σήμερα εμφανίζεται «επιτιθέμενος»!

Ολως τυχαίως... το «αντιπολεμικό κίνημά» τους ταυτίζεται με αυτά που επιλέγει και η ελληνική αστική τάξη, με το ίδιο στρατόπεδο ληστών, το ευρωατλαντικό!

Ετσι, το «αντιπολεμικό κίνημα» των ΣΥΡΙΖΑίων και των διαφόρων συνοδοιπόρων τους καταλήγει να είναι το καλύτερο «πλυντήριο» της ευρωατλαντικής εγκληματικής στρατηγικής και, ταυτόχρονα, ο πιο χυδαίος εξωραϊστής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας της ΕΕ, από την πολιτική της οποίας υποφέρουν οι λαοί σε καιρούς ειρήνης, όπως ακριβώς πληρώνουν τώρα τα σπασμένα σε καιρό πολέμου.

Κι αφού ξελάσπωσαν την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δεν θα μπορούσαν να μην «ξεπλύνουν» με την ίδια μαεστρία και την ελληνική συμμετοχή στα εγκληματικά τους σχέδια, με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων. Γράφουν στη διακήρυξή τους οι «φιλειρηνιστές» του ευρωατλαντισμού: «Η χώρα μας δεν έπρεπε να εμπλακεί με αποστολή στρατιωτικού υλικού ούτε να πλειοδοτεί με δηλώσεις "πολεμικού" χαρακτήρα (...) Πρέπει να στηρίζουμε κάθε πρωτοβουλία για αποκλιμάκωση και ειρήνευση».

Στην κατηγορία «εμπλοκή» κατατάσσουν μόνο την αποστολή όπλων στην Ουκρανία από την ελληνική κυβέρνηση και όχι βέβαια τις ελληνοαμερικανικές συμφωνίες, που με υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ έχουν μετατρέψει τη χώρα σε απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο πολέμου, με στρατιωτικές βάσεις και υποδομές στήριξης, με πιο εμβληματικές αυτές στη Σούδα, στην Αλεξανδρούπολη, στη Λάρισα.

Ούτε τις πολυμερείς συνεργασίες, ανάμεσα σε άλλους με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, για να δυναμώνει η «προβολή ισχύος» του ΝΑΤΟ απέναντι στους ανταγωνιστές του.

Ούτε τη συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε πρόβες πολέμου, σε ιμπεριαλιστικές αποστολές και στο σχέδιο περικύκλωσης της Ρωσίας. Ούτε τα δισ. ευρώ που κλέβουν από τις τσέπες του λαού όλες οι κυβερνήσεις για να πληρώνουν τις στρατιωτικές δαπάνες που έχει ανάγκη το ΝΑΤΟ και όχι η άμυνα της χώρας, ξοδεύοντας κάθε χρόνο πάνω από το 2% του ΑΕΠ, χρήματα που δεν αντέχει η οικονομία, όταν πρόκειται για μισθούς, συντάξεις, νοσοκομεία, σχολεία.

Αντί επιλόγου και για επιβεβαίωση όλων των παραπάνω, ας ρίξουμε μια ματιά στις ομιλίες ορισμένων απ' όσους πήραν τον λόγο στην ημερίδα για το «Νέο αντιπολεμικό κίνημα ειρήνης» (τα αποσπάσματα από την εφημερίδα «Αυγή»).

Ανάμεσα σε κοινότυπες και κενές περιεχομένου διαπιστώσεις, όπως ότι «ο μιλιταρισμός δεν εγγυάται την ειρήνη», ότι χρειάζεται «οικουμενική συναντίληψη και πνεύμα συνεργασίας» διαβάζουμε, για παράδειγμα, στην ομιλία του Π. Ιωακειμίδη, μέλους της συμβουλευτικής επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ και τακτικού αρθρογράφου σε ΝΕΑ και ΒΗΜΑ:

«(...) Η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο λειτουργώντας και ως η ειρηνοποιός δύναμη, κάτι που είναι σε αρμονία με την πρωταρχική αποστολή της, χωρίς παρά ταύτα να χαλαρώνει στο στάδιο αυτό την πολιτική απόκρουσης της ρωσικής επιθετικότητας. Ειδικότερα, η ΕΕ μπορεί, μεταξύ άλλων, να συμβάλει εάν διακηρύξει ότι:

α. Δεσμεύεται να εντάξει την Ουκρανία ως πλήρες μέλος της στο μέλλον με καθεστώς ουδετερότητας (...) γ. Η επιλογή του ευρωπαϊκού συστήματος ασφάλειας, όχι εναντίον της Ρωσίας, αλλά με τη Ρωσία, παραμένει ως έσχατος στόχος, με την αυτονόητη θεμελιακή προϋπόθεση ότι η Ρωσία θα συμπράξει εγκαταλείποντας την επιθετικότητά της και αποδεχόμενη κανόνες και αρχές του Διεθνούς Δικαίου, του ΟΑΣΕ κ.λπ. (αν και αυτό είναι μάλλον ανέφικτο με την παρουσία του Πούτιν στην εξουσία, έχει σημασία η επαναδιατύπωσή του τώρα - η Ρωσία ως κανονική χώρα είναι μέρος της ευρωπαϊκής ασφάλειας)».

Μιλάμε δηλαδή για ένα ...κίνημα ειρήνης, μέσα από το οποίο ο λαός θα παλεύει για την παραπέρα διεύρυνση της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, με χώρες όπως η Ουκρανία (συνεπακόλουθα και για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ), θα διεκδικεί την αλλαγή κυβέρνησης στη Ρωσία και την ενίσχυση του ρόλου της ΕΕ μέσα στο ΝΑΤΟ!

Η «πιο ενωμένη Ευρώπη», ως εγγύηση τάχα για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο, δοκιμάστηκε το 1999 στη Γιουγκοσλαβία, το 2001 στο Αφγανιστάν, το 2003 στο Ιράκ, το 2015 στη Συρία, το 2016 στη Λιβύη. Αυτή δοκιμάζεται καθημερινά στην Παλαιστίνη, στην Κύπρο, στη Μέση Ανατολή, στην περιοχή του Σαχέλ.

Στο ίδιο πνεύμα και ο Αντ. Ρουπακιώτης, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ, εκφράζει την απογοήτευσή του επειδή «η ΕΕ εγκατέλειψε τη θεμελιώδη στρατηγική αντίληψη παλαιότερων Ευρωπαίων ηγετών, που θεωρούσαν ότι η Ρωσία εντάσσεται στο ευρωπαϊκό πλαίσιο ειρηνικής συνύπαρξης, και, αντίθετα, σέρνεται στο άρμα της Αμερικής στην υπεράσπιση των γεωστρατηγικών και οικονομικών επιδιώξεών της, όσο και χωρών της ίδιας της ΕΕ (...) Δεν έχει πείσει ότι επιδιώκει την ειρήνευση, αλλά, αντίθετα, φαίνεται να μοχλεύει μαζί με τις ΗΠΑ τη συνέχιση των πολεμικών συρράξεων. Για πόσο ακόμη;».

Από κοντά και ο δήμαρχος Λαρισαίων και μέλος του ΔΣ της ΚΕΔΕ, Απ. Καλογιάννης, ο οποίος εύχεται «επί Γης ειρήνη», σημειώνοντας στην ομιλία του: «Σ' αυτό το περιβάλλον μία μπορεί να είναι η απάντηση σε όλα αυτά τα μεγάλα ερωτήματα και στην ανασφάλεια που μας κυριεύει με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία: Η αλληλεγγύη των πολιτών και η μαζική τους κινητοποίηση για την ειρήνη. Να προτάξουμε τις πανανθρώπινες αξίες και τη μέγιστη υπόθεση της ειρήνης. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας».

Κάποιος βέβαια θα έπρεπε να του θυμίσει ότι στην πόλη του λειτουργεί μια από τις μεγαλύτερες αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, όπου σταθμεύουν τα φονικά «μη επανδρωμένα αεροσκάφη», σε ετοιμότητα για αποστολές που θερίζουν ζωές. Και ότι λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, στον Βόλο, υπάρχει το Στεφανοβίκειο, η άλλη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, όπου σταθμεύουν ελικόπτερα έτοιμα να μετακινηθούν προς βορρά, για να υπερασπιστούν την ευρωατλαντική ασφάλεια και σταθερότητα. Αλλά ποιος ασχολείται με τέτοιες «λεπτομέρειες»...

-- Οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούν κλιμάκωση ενός πλούσιου προγράμματος δραστηριοτήτων της ΕΕΔΥΕ, με δεκάδες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα και ιδιαίτερα στις περιοχές όπου υπάρχουν αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και υποδομές. Η δραστηριότητα αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη, εμπλουτίζεται, μπαίνουν νέες δυνάμεις στον αγώνα.

Απευθύνουμε κάλεσμα στον λαό της Αττικής, να πάρει μέρος μαζικά στη Μαραθώνια Πορεία που οργανώνει η ΕΕΔΥΕ και στην οποία καλούν δεκάδες σωματεία, γυναικείοι και φοιτητικοί σύλλογοι, άλλοι φορείς του λαϊκού κινήματος. Για να εκφραστεί η μαζική, μαχητική καταδίκη του πολέμου στην Ουκρανία και της εμπλοκής της χώρας μας σ' αυτόν, στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Να μην εγκλωβιστεί καμιά λαϊκή συνείδηση στη χυδαία ευρωατλαντική προπαγάνδα, που θέλει να στοιχίσει τον λαό πίσω από τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, που ευθύνονται για χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες.

Στο επίκεντρο όλης αυτής της δράσης, προβάλλουν μεγάλης σημασίας οι στόχοι: Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, να σταματήσει, να ματαιωθεί οποιαδήποτε αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων και πολεμικού υλικού εκτός συνόρων. Κανένας φαντάρος, υπαξιωματικός και αξιωματικός στις ιμπεριαλιστικές αποστολές. Αυτά είναι τα συνθήματα και το περιεχόμενο που δίνουν ουσιαστική αξία και νόημα στην 40ή Μαραθώνια Πορεία, που φέτος συμπίπτει κιόλας με τη μέρα δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη.

Αποτελεί ταυτόχρονα την πιο ουσιαστική απάντηση σε όλους όσοι χρησιμοποιούν το όνομα του Λαμπράκη και των άλλων αγωνιστών για να ξεπλύνουν τον ευρωατλαντισμό και τα κόμματά του, για να αποπροσανατολίσουν τη λαϊκή σκέψη και τον προβληματισμό από την επικίνδυνη πολιτική της υποταγής και της εμπλοκής στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που υπηρετούν πιστά, παραχαράσσοντας το περιεχόμενο της πάλης όλων αυτών των προσωπικοτήτων που γεννήθηκαν από το λαϊκό κίνημα, παρουσιάζοντάς τους αποκομμένους από αυτό.

-- Με αφορμή τον πόλεμο, κάποιοι ισχυρίζονται πως η «σωστή πλευρά» είναι με τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που υπερασπίζονται την «αμυνόμενη Ουκρανία» απέναντι στην «επιτιθέμενη Ρωσία». Υπάρχουν κι άλλοι που ισχυρίζονται ότι δεν είναι κακό να πάρει ένα μάθημα ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός από τη Ρωσία. Πώς απαντάτε;

-- Από την πρώτη στιγμή καταδικάσαμε την απαράδεκτη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ξεκαθαρίζοντας πως πρόκειται για έναν άδικο, ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπου συγκρούονται από τη μια οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και από την άλλη η Ρωσία, και ότι το μάρμαρο το πληρώνουν ο ουκρανικός, ο ρωσικός και οι άλλοι λαοί της περιοχής.

Η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία εξάλλου - που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τη Σοβιετική Ενωση - είναι απότοκος των «αξιών» που καλλιέργησαν οι δυνάμεις του ευρωατλαντισμού μετά τις ανατροπές. Εχει τη δική τους φρικτή όψη. Σημαδεύεται από τον αντικομμουνισμό, την εκμετάλλευση των εργαζομένων, την ασύδοτη δράση των μονοπωλίων, την καταστολή, τις επεμβάσεις.

Το ζήτημα για εμάς, λοιπόν, δεν έγκειται στο δίπολο «επιτιθέμενος - αμυνόμενος», αλλά σε ποια πλευρά θα σταθεί κανείς: Σ' αυτήν των μονοπωλίων, που διαγκωνίζονται αυτή τη στιγμή για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ουκρανίας ή άλλων περιοχών; 'Η στην πλευρά των λαών, που ζούνε από πρώτο χέρι τη φρίκη του πολέμου, με τους νεκρούς, τις καταστροφές, τους ξεριζωμένους πρόσφυγες; Που σκοτώνονται για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών, των ισχυρών στη μια και στην άλλη χώρα, ή αναγκάζονται να αφήσουν όπως - όπως τον τόπο τους για να σωθούν;

«Καλοί» και «κακοί» ιμπεριαλιστές δεν υπάρχουν. Γι' αυτό ο λαός δεν πρέπει να μπει στο ψευτοδίλημμα να διαλέξουμε στρατόπεδο ληστή. Τόσο οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όσο και η Ρωσία έχουν τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή, που είναι ξένα, εχθρικά προς τις ανάγκες και τα πραγματικά συμφέροντα των λαών.

Λαοί που για δεκαετίες ολόκληρες ζούσαν ισότιμα και μονοιασμένοι στο πλαίσιο του πολυεθνικού κράτους της ΕΣΣΔ. Από τη δεκαετία του '90, όμως, ζουν από πρώτο χέρι την εκμετάλλευση, τη φτώχεια. Γίνονται βορά στα δόντια του εθνικισμού, που αξιοποιείται για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των κάθε λογής επιχειρηματικών ομίλων. Είμαστε με τους λαούς, που έχουν τη δύναμη να βγουν στο προσκήνιο της Ιστορίας και να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Αυτή είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας και στο δρόμο αυτό βαδίζει το αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.

-- Ακούμε την κυβέρνηση να δηλώνει υπέρ της «ειρήνης και της σταθερότητας» και με αυτόν τον τρόπο να δικαιολογεί την εμπλοκή στον πόλεμο. Ακούμε όμως και τον ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει υπέρ της ειρήνης και να υποστηρίζει ένα «νέο αντιπολεμικό κίνημα». Πώς το σχολιάζετε;

-- «Οταν αυτοί που βρίσκονται ψηλά μιλάνε για ειρήνη, ο απλός λαός γνωρίζει πως έρχεται πόλεμος», έλεγε ο Μπρεχτ. Κι ακριβώς αυτός ο στίχος απαντά στην κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ και στις άλλες πολιτικές δυνάμεις, που ισχυρίζονται ότι η ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο έχει τάχα στόχο να διασφαλίσει την ειρήνη!

Ο,τι και να κάνουν, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και αποκαλύπτει ότι όλοι τους, παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις, πίνουν νερό στο όνομα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Συμφωνούν μέχρι κεραίας με τις επικίνδυνες αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής του ΝΑΤΟ, που προετοιμάζεται ήδη από το 2016 για το «πρώτο πυρηνικό πλήγμα». Στηρίζουν με κάθε τρόπο την ΕΕ, που ενισχύει την επιθετική και επικίνδυνη Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΠΑΑ). Ομονοούν για την παραπέρα πρόσδεση της Ελλάδας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν που ως κυβέρνηση εγκαινίασε τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, προετοίμασε την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Βάσεις, με την αναβάθμιση της βάσης στη Σούδα, τη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, την Αλεξανδρούπολη που έχει γίνει κόμβος προώθησης ΝΑΤΟικών δυνάμεων. Αυτή την άκρως επικίνδυνη συμφωνία υλοποιεί η ΝΔ και θα τη φέρει ενισχυμένη προς κύρωση στη Βουλή το επόμενο διάστημα, διατηρώντας τις ήδη υπάρχουσες και σπέρνοντας και νέες βάσεις σε όλη τη χώρα.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ήταν τα κόμματα που υιοθέτησαν όλα τα προσχήματα για την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία το 1999, μακελεύοντας τον γιουγκοσλαβικό λαό. Ηταν τα κόμματα που ως κυβερνήσεις έστελναν ελληνικές ένοπλες δυνάμεις σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στον Περσικό κ.ο.κ. και τώρα στέλνουν στη Μοζαμβίκη, αλλά και στη Βουλγαρία, στην Πολωνία, σε άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης!

Πραγματικά, η λίστα με τα έργα και τις ημέρες τους είναι μακρά, αποκαλύπτοντας όχι μόνο ότι λένε ψέματα, αλλά κυρίως ότι η «ειρήνη» για την οποία μιλάνε, είναι βουτηγμένη στο αίμα των λαών.

Το ίδιο ισχύει και για το «αντιπολεμικό κίνημα» που λανσάρουν τώρα οι δυνάμεις της λεγόμενης «Πρωτοβουλίας για την Ειρήνη». Θέλουν ένα «κίνημα» που αθωώνει τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και παίρνει θέση με τον έναν ιμπεριαλιστή απέναντι στον άλλο, επιχειρώντας τον εγκλωβισμό λαϊκών συνειδήσεων και στηρίζοντας την πολιτική της εμπλοκής της Ελλάδας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι και το Διεθνές Γραφείο για την Ειρήνη (IPB) και τα παρακλάδια του στην Ελλάδα λειτουργούν ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για να ξεπλένουν τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ.

Για την ΕΕΔΥΕ, η πάλη για την ειρήνη είναι υπόθεση όλου του λαού. Είναι δεμένη με την πάλη για το μεροκάματο, τη μόρφωση, για δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Είναι πάλη ριζωμένη σε κάθε χώρο δουλειάς και μόρφωσης, σε κάθε γειτονιά. Η κατεύθυνση και ο προσανατολισμός της συγκρούονται με τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής, που έχει για προτεραιότητα το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους. Αυτό γεννά την εκμετάλλευση, τους ανταγωνισμούς και τους πολέμους.

Αν κάτι αποδεικνύεται από τη δράση της ΕΕΔΥΕ για πάνω από 67 χρόνια, είναι πως η γραμμή πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στα μονοπώλια, οι ακατάλυτοι δεσμοί με τους εργαζόμενους και ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, κράτησαν την ΕΕΔΥΕ ζωντανή, στο τιμόνι του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

-- Πόσο πιθανό είναι κατά τη γνώμη σας το ενδεχόμενο γενίκευσης του πολέμου; Μία πιο «ήπια εμπλοκή», όπως αυτή που υπερασπίζονται διάφορες δυνάμεις, πιστεύετε ότι μπορεί να προστατεύσει τη χώρα μας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

-- Πιστεύουμε ότι η καύσιμη ύλη που έχει συγκεντρωθεί στην περιοχή και συσσωρεύεται ακόμα περισσότερο με τον πόλεμο στην Ουκρανία, κάνει ισχυρό το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Αυτό φανερώνουν η όξυνση των ανταγωνισμών, η κλιμάκωση της επιθετικότητας, οι εξοπλισμοί - μαμούθ, η συγκέντρωση τεράστιας δύναμης πυρός σε μια σειρά από «θερμές» εστίες σε όλη την υδρόγειο. Ιδιαίτερα στην περιοχή μας, στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, τα σύννεφα του πολέμου έχουν πυκνώσει για τα καλά.

Στο φόντο αυτό, η παραπέρα εμπλοκή της χώρας μας όχι μόνο δεν προστατεύει τον λαό, αλλά αντίθετα τον βάζει για τα καλά στο στόμα του λύκου. Καλούμε τον λαό να προβληματιστεί: Με ποιον τρόπο συμβάλλει στην ειρήνη η μετατροπή της Ελλάδας σε αμερικανοΝΑΤΟικό πολεμικό ορμητήριο; Με ποιον τρόπο συμβάλλει στην ειρήνη η αποστολή ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και πολεμικού υλικού στο πλαίσιο των αποστολών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ κατά άλλων λαών;

Οι απολογητές της εμπλοκής παίζουν βρώμικο ρόλο και φέρουν βαριές ευθύνες. Αναπαράγουν την ευρωατλαντική προπαγάνδα, για να στοιχίσουν τον λαό πίσω από τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, την αναβάθμισή τους στο μοίρασμα της λείας, να παρουσιάσουν ως δήθεν κοινά τα συμφέροντα του λαού με εκείνα των εκμεταλλευτών του.

Για εμάς, μοναδική διέξοδος αποτελεί το παραπέρα, αποφασιστικό δυνάμωμα του αγώνα για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Γιατί πιστεύουμε - και αποδεικνύεται και ιστορικά - ότι αυτή είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας, που απαντά στα συμφέροντα και τις ανάγκες των λαών και ταυτόχρονα δίνει ουσιαστικό περιεχόμενο στη σύγχρονη αντιιμπεριαλιστική - αντιπολεμική δράση. Αυτός ο αγώνας είναι που πρέπει να γίνει υπόθεση των εργαζομένων, της νεολαίας, όλου του λαού.

Υπάρχει θετική εμπειρία σε αυτή την κατεύθυνση από τη συγκρότηση της Επιτροπής Αγώνα ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Βάσεις, που αποτελείται από εργατικά σωματεία, την ΕΕΔΥΕ, συλλόγους αυτοαπασχολουμένων, φοιτητικούς συλλόγους, την ΟΓΕ και άλλους φορείς του λαϊκού κινήματος.

Η δράση που ανέπτυξε και αναπτύσσει η Επιτροπή φανερώνει ότι υπάρχει ένα διακριτό ρεύμα αντίστασης στην ομοβροντία της πολιτικής της εμπλοκής, ριζωμένο στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές, που είναι κρίσιμο να ενισχυθεί περισσότερο το επόμενο διάστημα.

Σταθμό στην παραπέρα κλιμάκωση της δράσης μας αποτελούν η 40ή Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης στην Αττική αλλά και οι παρεμβάσεις σε όλη τη χώρα που οργανώνει η ΕΕΔΥΕ στις 21 - 22 Μάη και που στηρίζονται μαζικά από τα εργατικά σωματεία, γυναικείους και φοιτητικούς συλλόγους, φορείς του λαϊκού κινήματος.

Το πρωί στο Μαραθώνα, στην πορεία, στις περιοχές που θα περάσει και στον τερματισμό στο Πεντάγωνο, να μπούνε νέες δυνάμεις.