Φωτογραφία από τη χριστουγεννιάτικη γιορτή για τα παιδιά που οργάνωσε τις δύο προηγούμενες μέρες η ΚΝΕ στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό. Η γιορτή θα συνεχιστεί και το επόμενο Σάββατο

Με τον ίδιο τρόπο - προβοκάροντας - τα κανάλια της αστικής τάξης ουρλιάζουν, μέρες τώρα, για τους μπαταχτσήδες που δεν πληρώνουν τις δόσεις τους στις τράπεζες, δεν πληρώνουν τους φόρους τους. Ξεδιάντροπη η σκοπιμότητα, καθώς η κυβέρνηση βιάζεται να κατοχυρώσει το νομοθετικό πλαίσιο που δε θα αφήσει την εργατική τάξη να σηκώσει κεφάλι, όποια διαδοχή κι αν υπάρξει στην κυβερνητική εξουσία. Τα πανηγύρια για τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα το επιβεβαιώνουν.

Στον αντίποδα, συνδικάτα - λαϊκοί φορείς κάνουν πράξη το «κανένας μόνος του» με δεκάδες εκδηλώσεις έμπρακτης αλληλεγγύης.

Στη μεγάλη εικόνα, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί καλά κρατούν. Οποιος εφησυχάζει, περιμένοντας κάποιον σωτήρα θα το βρει μπροστά του.

Η κυβέρνηση πρόβαλε σαν διαπραγματευτικά χαρτιά το πρωτογενές πλεόνασμα και την πρόβλεψη για ανάκαμψη. Και τα δύο στηρίζονται στο ξεζούμισμα του λαού. Οι υποσχέσεις για δημοσιονομική χαλάρωση και περιορισμό χρέους σε χώρες όπως η Ελλάδα, συνοδεύονται από την πίεση για ταυτόχρονη συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι, στις διάφορες διαπραγματεύσεις των κυβερνήσεων και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, δεν υπάρχει θέση για τα λαϊκά συμφέροντα. Οι απολύσεις, τα χαράτσια, οι πλειστηριασμοί ακολουθούν τις επιτυχείς διαπραγματεύσεις, που όσο γίνονται εντός των τειχών της ΕΕ δεν μπορούν παρά να καταλήγουν σε νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Στη Μαδρίτη, το συνέδριο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που εξέλεξε για υποψήφιο πρόεδρο της Κομισιόν τον Αλ. Τσίπρα, σφραγίστηκε από την εξαγγελία ενός πακέτου διαχειριστικών προτάσεων για το πώς θα ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση και θα είναι εγγυημένη η καπιταλιστική ανάκαμψη. Τις σχετικές διακηρύξεις ότι εξασφαλίζοντας την ανάπτυξη θα σωθούν και οι εργαζόμενοι, που παραπέμπουν στον «τετραγωνισμό του κύκλου», τα λαϊκά στρώματα οι εργαζόμενοι τις έχουν ακούσει χίλιες φορές από τους εκάστοτε επίδοξους διαχειριστές. Σκοπός των διακηρύξεών τους είναι να συγκαλύψουν το ενιαίο στρατηγικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται όλες οι δυνάμεις της αστικής διαχείρισης, είτε εμφανιζόμενες ανοιχτά ως αστικές είτε μαγαρίζοντας τα σύμβολα του εργατικού κινήματος (σ.σ. οι συγκεκριμένοι έκλεισαν τις εργασίες του συνεδρίου τους τραγουδώντας «εβίβα κομμουνίσμο»...)

Στο εσωτερικό της χώρας, η αστική τάξη ποντάρει ταυτόχρονα σε πολλά «άλογα»: Στην ενίσχυση του διπολισμού ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, στα σενάρια ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς και στην ανασύνθεση της σοσιαλδημοκρατίας, στην πιθανότητα νέων φορέων «στα δεξιά» της ΝΔ κ.λπ. Σε όλα τα κόμματα αστικής διαχείρισης υπάρχουν έντονες διεργασίες, το σκηνικό θυμίζει κινούμενη άμμο. Το ερώτημα είναι εάν οι εργαζόμενοι πρέπει να προσδοκούν κάτι το θετικό από αυτήν την αναμόρφωση. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά πως όχι. Γιατί, ανεξάρτητα από τις ιστορικές, ιδεολογικές διαφορές, ανεξάρτητα από τις διαφωνίες και τις αντεγκλήσεις ανάμεσα στα κόμματα της αστικής διαχείρισης σε σχέση με το μείγμα διαχείρισης της κρίσης, το δεδομένο είναι ότι η όποια αναμόρφωση δεν πρόκειται να αλλάξει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του πολιτικού συστήματος.

Στο παζάρι που γίνεται σε περίοδο κρίσης και στη βάση της ανισομετρίας ανάμεσα στις οικονομίες της ΕΕ, αναδεικνύονται όλο και πιο πολύ οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί εντός της λυκοσυμμαχίας, ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα: Η κόντρα ΗΠΑ - Γερμανίας, η κόντρα ΕΕ - Ρωσίας, αντιπαράθεση με την Κίνα κ.λπ. Στο διά ταύτα αυτού του παζαριού είναι η μοιρασιά της ζημιάς από την καταστροφή κεφαλαίου λόγω της κρίσης. Ταυτόχρονα, οι ανταγωνιστές που «σφάζονται» ενώνονται στην κοινή στρατηγική τους στο να γίνεται πιο φτηνή η εργατική δύναμη για το κεφάλαιο, στο να παίρνονται πίσω και οι τελευταίες κατακτήσεις των εργατών, ώστε να «επανεκκινηθεί» η κερδοφορία στα ερείπια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Ενώνονται στο πώς όλα αυτά θα πραγματοποιηθούν, εξασφαλίζοντας τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος.

Εντάθηκε, τη βδομάδα που πέρασε, ο ωμός εκβιασμός εκατοντάδων χιλιάδων λαϊκών οικογενειών που παραμένουν όμηροι των τραπεζών. Το κυβερνητικό σχέδιο «προστασίας» από τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας δεν έχει άλλο στόχο παρά τη χρηματοδότηση του τραπεζικού κεφαλαίου, μέσα από την υποχρέωση όλων να καταβάλλουν δόσεις στις τράπεζες έχουν δεν έχουν και, ταυτόχρονα, να συμβάλει στη συγκέντρωση της γης στα χέρια μονοπωλιακών ομίλων. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, για παράταση της αβεβαιότητας για ένα χρόνο, αφήνει ανοιχτό το δρόμο σε πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών, συντηρώντας τα αδιέξοδα και την αγωνία όσων δεν μπορούν να αποπληρώσουν στεγαστικά δάνεια. Απάγκιο για τους εργαζόμενους η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την απαγόρευση των πλειστηριασμών για τη λαϊκή κατοικία, τη διαγραφή χρεών από τόκους, τη δραστική περικοπή των δανείων. Γιατί η λαϊκή στέγη είναι δικαίωμα και όχι πολυτέλεια, ούτε εμπόρευμα, όπως συμβαίνει στο πλαίσιο του σημερινού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.

Με τις γιορτές να είναι ήδη εδώ μαζί με τις απαιτήσεις τους, φως στο σκοτάδι ρίχνει ένα πλήθος εκδηλώσεων αλληλεγγύης για τους ανέργους και τις οικογένειές τους, Πρωτοβουλίες έμπρακτης στήριξης και γιορτές για τα παιδιά που διοργανώνουν Συνδικάτα, Σύλλογοι Γυναικών και Λαϊκές Επιτροπές. Η δραστηριότητα αυτή των φορέων του εργατικού κινήματος και της Λαϊκής Συμμαχίας εντείνεται το επόμενο διάστημα, με δεκάδες πρωτοβουλίες σε όλη τη χώρα.

Αθώους έκρινε τους 35 συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ το Β' Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, καθώς στη δίκη, που έγινε την Παρασκευή, καταρρίφθηκε παταγωδώς το κατασκευασμένο κατηγορητήριο που είχε στήσει σε βάρος τους η κυβέρνηση, με πραγματικό στόχο την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και τον εκφοβισμό των εργαζομένων. Τα στελέχη του ΠΑΜΕ κατηγορούνταν για «διατάραξη οικιακής ειρήνης δημόσιας υπηρεσίας» στο πλαίσιο της κινητοποίησης που είχαν οργανώσει Ομοσπονδίες και Συνδικάτα, στις 30 Γενάρη 2013, στο υπουργείο Εργασίας, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τις προκλητικές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, ότι το ασφαλιστικό σύστημα «στηρίχτηκε σε ρουσφέτια και πελατειακές σχέσεις». Η κυβέρνηση προσπάθησε τότε να στήσει προβοκάτσια και να φορτώσει στους συνδικαλιστές την κατηγορία της πρόκλησης ζημιών στο γραφείο του υπουργού. Από την ακροαματική διαδικασία και από όλους τους μάρτυρες, ακόμα και του υπουργείου, το κατασκευασμένο κατηγορητήριο καταρρίφθηκε ολοσχερώς και πανηγυρικά, έγινε καθαρό ότι η δίκη είχε πολιτικά χαρακτηριστικά και στοιχεία για να χτυπήσει τους εργαζόμενους που πραγματικά αντιστέκονται.

Μπροστά στη ζοφερή πραγματικότητα που ζουν τα λαϊκά στρώματα, πληθαίνουν οι άσπονδοι φίλοι που δήθεν με θλίψη καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το ΚΚΕ δε θέλει να κυβερνήσει, είναι ένας αναχωρητής. Ας τους αφιερώσουμε την άμεση απάντηση που, για μια ακόμα φορά, έδωσε ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ:

«Λένε ότι δε θέλουμε να κυβερνήσουμε! Τους απαντάμε ότι κάνουν μεγάλο λάθος! Γιατί, το ΚΚΕ θα αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν στη λαϊκή διακυβέρνηση, τότε που ο λαός, αποφασισμένος, θα πάρει τις δικές του ευθύνες, θα διεκδικήσει και θα αναλάβει την εξουσία του, θα σχεδιάσει την οικονομία του. Αλλωστε, γι' αυτό το ΚΚΕ παλεύει, για να γίνει πιο δυνατό σήμερα, να διαμορφώσει παντού μια μαχητική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση και δράση που θα στηρίζεται σε ισχυρές δυνάμεις μέσα στους τόπους δουλειάς, στα σωματεία, στους συλλόγους, στους δήμους και τις περιφέρειες, στην Ευρωβουλή και στο Κοινοβούλιο, παντού: Για υπεράσπιση μισθών, συντάξεων, εισοδήματος, για τα λαϊκά δικαιώματα, για τη Λαϊκή Συμμαχία, που με την εργατιά μπροστά θα ανοίξει ο δρόμος για να αλλάξει τελικά τάξη στην εξουσία.

Πρωτοστατούμε στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων, συμβάλλουμε στην ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, στην προώθηση της Λαϊκής Συμμαχίας. Σε κάθε κλάδο, τόπο δουλειάς, μόρφωσης, κατοικίας, εκεί που ζει και αναπνέει, που αγωνιά η εργατική τάξη, τα λαϊκά νοικοκυριά».

Eurokinissi

Η Ελληνική Προεδρία πρέπει να αποτελέσει αφορμή για το δυνάμωμα της λαϊκής πάλης ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου

Οι προτεραιότητες της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και συνολικά της ΕΕ κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας είναι:

• Ανάπτυξη - Απασχόληση - Συνοχή
• Εμβάθυνση ΟΝΕ - Τραπεζική Ενωση
• Μετανάστευση
• Θαλάσσια πολιτική ΕΕ
• Η ενίσχυση της ΚΠΑΑ, της επιθετικότητας της ΕΕ ενάντια στους λαούς

Εκτος άξονας είναι η συνέχιση των διαδικασιών διεύρυνσης της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια. Η ΕΕ ενισχύει την επιθετικότητά της για τη διείσδυση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων στις χώρες της Ευρασίας, της νοτιοανατολικής Μεσογείου, του Μαγκρέμπ και του Σαχέλ στην Αφρική, περιοχές που αποτελούν γεωγραφικό πεδίο έντονων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στο εσωτερικό της, αλλά και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, για την εκμετάλλευση των λαών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών (φυσικό αέριο, πετρέλαιο κ.ά.) των χωρών αυτών. Οι διαδικασίες αυτές συνδέονται με κρίσιμα ζητήματα σε χώρες, όπως η ΠΓΔΜ, η Αλβανία, η Σερβία, το Κοσσυφοπέδιο, η Βοσνία - Ερζεγοβίνη, με τις εξελίξεις στη Συρία, στο Ιράν και το Κυπριακό, με τους σχεδιασμούς της ΕΕ, των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και του ΝΑΤΟ, στους οποίους συμμετέχει η ελληνική αστική τάξη, με τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, επιδιώκοντας την αναζωογόνηση της επιχειρηματικής της δράσης στην ευρύτερη περιοχή.

Ισχυρά πλήγματα δέχτηκε, το τελευταίο διάστημα, η πολιτική διεύρυνσης, με την απόφαση της κυβέρνησης της Ισλανδίας να διακόψει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, καθώς και την άρνηση της Ουκρανίας και της Αρμενίας να συνάψουν Συμφωνία Σύνδεσης με την ΕΕ για τη δημιουργία Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών.

Αιχμή του δόρατος της αντιλαϊκής στρατηγικής των μονοπωλίων της ΕΕ, των κυβερνήσεων, των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων είναι η ενίσχυση του στρατιωτικού βραχίονα της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΠΑΑ), της επιθετικότητας της ΕΕ ενάντια στους λαούς, σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και αυτοτελώς, σε διεθνή κλίμακα, σε τομείς όπως: Ενέργεια, Θαλάσσια Ασφάλεια, διαχείριση συνόρων, κυβερνοχώρος, διάστημα. Μεταφορά οικονομικών πόρων για την ενίσχυση της στρατιωτικής ταχείας επέμβασης της ΕΕ και ειδικότερα: α) των Τακτικών Σχηματισμών Μάχης (ΤΣΜ), β) την ανάπτυξη στρατηγικής θαλάσσιας ασφάλειας, γ) τη συνεργασία ΕΕ - ΝΑΤΟ, δ) τις επενδύσεις στην πολεμική βιομηχανία.

Η Ελληνική Προεδρία αναλαμβάνει να προωθήσει την ευρωενωσιακή αντιλαϊκή πολιτική στους παραπάνω άξονες, στηριγμένη στην αντιδραστική Στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020» και όλες τις αντιλαϊκές συμφωνίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Είναι βέβαιο ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας για να εγκλωβίσει λαϊκές συνειδήσεις, να χειραγωγήσει τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, επιδιδόμενη στο εμπόριο ελπίδας και φόβου. Οι ανάγκες, όμως, των μονοπωλίων για γρήγορη προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, για τη θωράκιση της κερδοφορίας τους μέσα από την ακόμη μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για τις ψευτοπαροχές, τα ψίχουλα και την κοροϊδία προηγούμενων περιόδων.

Η ανάπτυξη που υπόσχεται η ΕΕ και η συγκυβέρνηση είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, που θα στηριχτεί στα ερείπια των κατακτήσεων και της ζωής των εργαζομένων. Ανάπτυξη με στρατιές 26,7 εκατομμυρίων ανέργων στην ΕΕ και 1,5 εκατομμυρίου στην Ελλάδα. Με διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, προσωρινές, ελαστικές και «απαλλαγμένες» από εργατικά δικαιώματα. Οδηγός για την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης θα αποτελέσει το «Σύμφωνο για το ευρώ +», σύμφωνα με το οποίο το «μισθολογικό κόστος» για τα μονοπώλια πρέπει να συγκρίνεται με αυτό των εμπορικών ανταγωνιστών της ΕΕ, όπως της Κίνας και της Ινδίας, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για παραπέρα δραματικές περικοπές στους μισθούς, σαρωτικές αλλαγές στα δημόσια ασφαλιστικά συστήματα*.

Οι εξαγγελίες ΕΕ και κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων, εκτός από το στόχο της χειραγώγησης νεανικών συνειδήσεων έχουν κι ένα βαθύτερο στόχο. Να συνηθίσουν τους νέους και τις νέες της εργατικής τάξης ότι θα αποτελέσουν μια γενιά σύγχρονων σκλάβων, χωρίς δικαιώματα, έρμαια των ορέξεων των καπιταλιστών. Τα διάφορα ευρωενωσιακά προγράμματα, όπως η «Πρωτοβουλία για την ανεργία των νέων», «Εγγύηση για τη νεολαία», «Συμμαχία για τη μαθητεία» και οι παραλλαγές τους, που προωθεί η κυβέρνηση, αποτελούν μέτρα ανακύκλωσης της ανεργίας και ταυτόχρονα ενισχύουν τα μονοπώλια σε 4 άξονες: α) Ψευτοκατάρτιση και σύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά για τις ανάγκες του κεφαλαίου, β) ζεστό χρήμα στις επιχειρήσεις για προσλήψεις νέων εργαζομένων, γ) προμήθεια των μονοπωλίων με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, με τα προγράμματα δήθεν μαθητείας, άσκησης και εθελοντισμού, δ) περιπλάνηση των νέων σε όλα τα μήκη και πλάτη της ΕΕ, σαν φτηνοί και ευέλικτοι απασχολήσιμοι. Ταυτόχρονα, τα προγράμματα αυτά, σε συνδυασμό με την εκρηκτική εκτίναξη της ανεργίας των νέων θα λειτουργούν σαν πολιορκητικός κριός για την απαλλαγή των καπιταλιστών από εργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα, για να κάνουν ακόμη φτηνότερη την εργατική δύναμη. Σε αυτήν την κατεύθυνση, εντάσσεται η φιέστα που οργανώνει το Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο 9 - 11 Μάη 2014 (δυο βδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές), με σύνθημα «Ιδέες για μια καλύτερη Ευρώπη», για την ανεργία των νέων, την ψηφιακή επανάσταση, το μέλλον της ΕΕ, τη βιωσιμότητα και τις ευρωπαϊκές αξίες, επιδιώκοντας να χειραγωγήσει τη νεολαία στη στρατηγική του κεφαλαίου.

Η λεγόμενη «πολιτική συνοχής» της ΕΕ θα αποτελέσει για την κυβέρνηση έναν ακόμη πυλώνα στήριξης του κεφαλαίου, κατευθύνοντας ζεστό χρήμα σε δράσεις και έργα που υπόσχονται μεγάλη και γρήγορη κερδοφορία, με ελάχιστες θέσεις δουλειάς και ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων (πράσινες τεχνολογίες, ψηφιακή αγορά - ευρυζωνικά δίκτυα κ.λπ.).

Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ θα συμβάλει να μεγαλώσει η επιθετικότητα του κεφαλαίου και της ΕΕ ενάντια στους λαούς μέσα από τη λεγόμενη εμβάθυνση της ΟΝΕ και την προώθηση της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Ενωσης, επιταχύνοντας, ταυτόχρονα, τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του χρηματιστικού κεφαλαίου, με την ελεγχόμενη χρεοκοπία τραπεζών, εξαγορές και συγχωνεύσεις, λεηλασία των λαϊκών αποταμιεύσεων. Ακόμη πιο ασφυκτικός έλεγχος της εφαρμογής όλων των αντιλαϊκών συμφωνιών ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων («Σύμφωνο για το ευρώ +», «Δημοσιονομικό Σύμφωνο», ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση - κυρώσεις - έλεγχος των εθνικών προϋπολογισμών). Ακόμη πιο αποφασιστική και γρήγορη προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε ΕΕ και Ελλάδα (κλείσιμο αμυντικής βιομηχανίας ΕΑΣ, ΕΛΒΟ, απαξίωση ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, ιδιωτικοποιήσεις, πλήρης κατεδάφιση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας, Πρόνοιας και εκπαίδευσης - νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, όπως ανανεώσιμες πηγές Ενέργειας, ευρυζωνικά δίκτυα, μεταφορές).

Η συγκυβέρνηση υπόσχεται να εντείνει την καταστολή ενάντια στους μετανάστες, στα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ΕΕ - ΝΑΤΟ και ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Θα δυναμώσει τη βάρβαρη καταστολή, που αποφάσισε η Σύνοδος Κορυφής τον Οκτώβρη του 2013 (αξιοποιώντας με προκλητική θρασύτητα τα τραγικά εγκλήματα στα θαλάσσια σύνορα της ΕΕ σε Λαμπεντούζα και Μάλτα), με την επέκταση της δράσης των μονάδων του FRONTEX, από την Κύπρο ως την Ισπανία, παράλληλα με την εφαρμογή του συστήματος επιτήρησης συνόρων EUROSUR. Την ίδια στιγμή, θα εξακολουθεί να εφαρμόζει τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, που κρατάει εγκλωβισμένους στη χώρα εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, οι οποίοι έχουν προορισμό άλλες χώρες της ΕΕ.

Οι εξαγγελίες της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, για την προώθηση της ολοκληρωμένης θαλάσσιας πολιτικής της ΕΕ, απηχούν τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης να αναδείξει τη χώρα σε γεωγραφικό κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων, ενεργειακών πόρων και προσώπων, αναβαθμίζοντας το ρόλο της στην περιοχή της Ν. Μεσογείου και τη συμμετοχή της στο μοίρασμα της λείας από τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών και την εκμετάλλευση των λαών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Από τα σχέδια αυτά των αστών και της συγκυβέρνησης που τα υπηρετεί, κανένα όφελος δεν έχουν οι εργαζόμενοι. Η ίδια η ζωή το επιβεβαιώνει. Οι εξελίξεις στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, στα ΕΑΣ, στην ΕΛΒΟ, στα λιμάνια του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και χιλιάδες άλλα παραδείγματα επιβεβαιώνουν ότι τα κέρδη των μονοπωλίων -είτε ντόπιων, είτε ξένων- έχουν σαν απαραίτητη προϋπόθεση το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, μισθούς πείνας, εκατομμύρια ανέργους, φτώχεια και εξαθλίωση για την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και στην ύπαιθρο.

Η αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ θα συνεχίσει να προωθείται και κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας, με εκδηλώσεις στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες από τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, με την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, την ταύτιση του φασισμού με το κομμουνισμό και τη θεωρία των άκρων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ διατείνεται ότι διαθέτει δικό του πρόγραμμα καπιταλιστικής ανάπτυξης για την προεδρία της ΕΕ. Προσπαθεί να εξαπατήσει εργατικές - λαϊκές δυνάμεις ότι δήθεν μια άλλη κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να έχει διαφορετικό πρόγραμμα, φιλολαϊκής κατεύθυνσης. Σπέρνει αυταπάτες ότι η ΕΕ θα μπορούσε να είναι διαφορετική, με άλλο μείγμα αστικής διαχείρισης. Κρύβουν από το λαό ότι οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις που συνεπάγεται η ένταξη στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ είναι απόρροια του αντιδραστικού χαρακτήρα της, αποτελούν συνειδητή πολιτική των αστικών τάξεων για να θωρακίσουν την εξουσία τους, τσακίζοντας τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβίζει λαϊκές συνειδήσεις στον ευρωμονόδρομο, στην αστική πολιτική, παρουσιάζει, μαζί με τα αστικά κόμματα, την εξουσία των μονοπωλίων σαν μοναδική επιλογή, στην οποία πρέπει να υποταχθούν.

Η αστική τάξη και τα επιμέρους τμήματά της επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν το διάστημα της Ελληνικής Προεδρίας, για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Εντείνουν την κινητικότητά τους για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος. Κόμματα όπως οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες», η ΔΗΜΑΡ, ΛΑ.Ο.Σ., Οικολόγοι αναζητούν ρόλους σε μελλοντικά κυβερνητικά σχήματα. Η «κίνηση των 58» - πολιτικά στελέχη των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, χωρίς κοινωνική βάση, με πολύχρονη συμμετοχή στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ - χρησιμοποιείται από τμήμα της αστικής τάξης για την ανασύνταξη του τμήματος της σοσιαλδημοκρατίας που δε μεταπήδησε στον ΣΥΡΙΖΑ, συνδέεται και με ενδοαστικές αντιθέσεις για την επιρροή στο χώρο αυτό και το ρόλο του στις πολιτικές εξελίξεις.

Η ναζιστική Χρυσή Αυγή ενισχύεται από τους εφοπλιστές και άλλα τμήματα του κεφαλαίου, για να αποτελέσει εφεδρεία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας του συστήματος, για το χτύπημα του εργατικού κινήματος, με τη δολοφονική - φασιστική της δράση.

Η ΕΕ, με τις κυβερνήσεις, τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα έχουν διαμορφώσει την αντιλαϊκή κοινοτική νομοθεσία, την ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση, για τον άμεσο έλεγχο και τα εργαλεία για την αυτόματη επιβολή νέων αντεργατικών μέτρων, χωρίς μνημόνια. Σε αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα βασίζονται οι δημαγωγικές δηλώσεις στελεχών του Ευρωκοινοβουλίου, της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου, για «το τέλος των μνημονίων».

Η Ελληνική Προεδρία πρέπει να αποτελέσει αφορμή για το δυνάμωμα της εργατικής - λαϊκής πάλης ενάντια στην αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και της συγκυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Να συνειδητοποιηθεί από ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις ότι είτε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είτε ΣΥΡΙΖΑ, κανένα μείγμα αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να δώσει φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Μόνο η συμπόρευση με το ΚΚΕ, η οικοδόμηση πανίσχυρης Λαϊκής Συμμαχίας, η αντεπίθεση του εργατικού κινήματος σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση μπορεί να ανατρέψει την κυριαρχία των μονοπωλίων και την εξουσία τους. Να ανοίξει το δρόμο για τη λύτρωση του λαού από τα δεσμά της ΕΕ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους από την εργατική - λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, προϋπόθεση για τη λαϊκή ευημερία.

*Λευκή Βίβλος: «Ατζέντα για επαρκείς ασφαλείς και βιώσιμες συντάξεις» {COM (2012) 55 16.02.2012}

Οχι καμάρια μου, που λεν και στο χωριό μου! Είναι αυτά κι άλλα τόσα. Υπέροχα και τραγανά σαν κουραμπιέδες που καταβροχθίζονται από τα περιστασιακά αριστερούτσικα καλικαντζάρια του αθάνατου καπιτάλα παππού. Αυτού που τάχα μου τρέμει απ' τα καρουσέλ με τις σβάστικες που γυρνάνε σα σβούρες στα όνειρα των πεινασμένων παιδιών και τα γεμίζουν με νομιμότητα των εγκλημάτων τα οποία και προορίζονται να διαπράξουν. Η Ευρώπη σήμερα δεν είναι Παραμύθι Χωρίς Ονομα. Είναι το παζάρι της αγοράς των λύκων. Καταμεσής στο πάρκο των ευρωστεναγμών έχει κι εκείνο το σκλαβοπάζαρο με τους εσωτερικούς, εξωτερικούς κι ιθαγενείς εργαζόμενους, μετανάστες εξ ορισμού κι εκ... γενετής, που διδάσκονται ολημερίς πως είναι πιο αξιοπρεπές να είσαι φτωχός παρά επαναστάτης! Πως είναι προτιμότερο να στέκεσαι στην ουρά για μιας μέρας δουλειά ή ένα μπουκάλι γάλα, παρά να ξεπαγιάζεις σαν κομμουνιστής μπροστά στην πύλη της φάμπρικας για να μη σπάσει η απεργία. Είναι παραμύθι με όνομα φρικτό, το Δέρας το Χρυσόμαλλον, που στραφταλίζει κι ωραιοποιεί τη σφαγή των πολιτών προβάτων. Γραμμένο από τον καλλιεργημένο, πεπειραμένο κεφαλαιοκράτη, το δολοφόνο με το ολόχρυσο πριόνι, που σε σφάζει για ν' αγιάσεις στο όνομα ενός πολιτισμού που σφετερίστηκε και την τελευταία σταγόνα ιδρώτα των δημιουργών του δι' ίδιον, σωρευτικό του πλούτου, όφελος.

Ο κυβερνητικός ισχυρισμός περί προστασίας της πρώτης κατοικίας για την πλειοψηφία των δανειοληπτών είναι πολιτική απάτη. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η συντριπτική πλειοψηφία καλύπτει τα κριτήρια που θέτονται και προστατεύονται από τους πλειστηριασμούς. Πρόκειται για λαθροχειρία. Οι τεράστιες μειώσεις στο ύψος της αξίας της πρώτης κατοικίας που προστατεύεται από πλειστηριασμούς, τα πολλαπλά κριτήρια που εισάγει και η άρση της γενικής απαγόρευσης πλειστηριασμού ακινήτων για χαμηλά χρέη σημαίνει ότι από το Γενάρη, οι τράπεζες θα έχουν τη νομική δυνατότητα να προχωρήσουν σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς ακινήτων δεκάδων χιλιάδων λαϊκών οικογενειών.

• Μειώνεται δραστικά η αντικειμενική αξία της πρώτης κατοικίας που προστατεύεται από πλειστηριασμούς στις 200.000 ευρώ, από 300.000 έως και 450.000 ευρώ για 4μελείς οικογένειες.
• Θεσμοθετείται όριο συνολικής ακίνητης και κινητής περιουσίας, προκειμένου να προστατεύεται η πρώτη κατοικία, και το όριο τίθεται στις 270.000 ευρώ, ενώ εισάγεται επιπλέον όριο κινητής περιουσίας στις 15.000 ευρώ. Μια λαϊκή οικογένεια με ένα σπίτι αντικειμενικής αξίας 180.000 ευρώ, ένα εξοχικό 90.000 ευρώ και καταθέσεις 3.000 ευρώ στην τράπεζα, δεν εντάσσεται στη ρύθμιση και στο βαθμό που έχει ένα καθυστερούμενο δάνειο, η τράπεζα έχει το δικαίωμα να προχωρήσει σε πλειστηριασμό της κύριας κατοικίας.
• Η νέα ρύθμιση αφορά αποκλειστικά τον πλειστηριασμό της κύριας κατοικίας. Δεν υπάρχει κανενός είδους πρόβλεψη για απαγόρευση πλειστηριασμών ακίνητης περιουσίας λαϊκών στρωμάτων για σχετικά μικρά χρέη. Ενας αυτοαπασχολούμενος, το μαγαζί του οποίου έκλεισε λόγω κρίσης, θα δει το εξοχικό που έχτισε με αίμα να «βγαίνει στο σφυρί», για να καλύψει ένα δάνειο 15.000 ευρώ που δεν μπορεί να αποπληρώσει.

Η υποτιθέμενη παρέμβαση «προστασίας» των δανειοληπτών αποτελεί, στην πραγματικότητα, νομοθετική θωράκιση της προστασίας των τραπεζών. Με τη νομοθετική ρύθμιση εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκές οικογένειες εκβιάζονται ωμά «να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με τις τράπεζες σε μόνιμη βάση», υπό τη μόνιμη απειλή του πέλεκυ της κατάσχεσης κρεμάμενου πάνω από το κεφάλι τους.

Στην πραγματικότητα, κεντρική στόχευση αποτελεί η πίεση και ο εκβιασμός τα «κόκκινα» δάνεια να ξεκινήσουν να εξυπηρετούνται ξανά, καθώς ανήλθαν τον Ιούλη του 2013 στο 29,3% του συνόλου των δανείων έναντι αντίστοιχα 24,5% στο τέλος του περσινού Δεκέμβρη (2012). Επί του παρόντος, στο «κόκκινο» βρίσκονται συνολικά δάνεια αξίας 65,6 δισ. ευρώ εκ των οποίων 31,5 δισ. ευρώ είναι επιχειρηματικά (προστατευόταν ο δανειολήπτης για ποσό μέχρι 200.000 ευρώ έως τέλος του 2013), τα 17,5 δισ. ευρώ στεγαστικά και τα υπόλοιπα 13 δισ. ευρώ καταναλωτικά (επίσης, διακοπή προστασίας από 1/1/2014). Είναι, λοιπόν, ανάγκη «συστημικού» χαρακτήρα, αφενός οι τράπεζες να αποκτήσουν την ικανότητα είσπραξης ενός όσο το δυνατόν μεγαλύτερου τμήματος της αξίας των οφειλών, προκειμένου να ενισχυθεί η κερδοφορία τους. Αφετέρου, προσπαθούν να αποτρέψουν την περαιτέρω σημαντική υποχώρηση στις τιμές των ακινήτων, λόγω της πίεσης που θα προέκυπτε στην περίπτωση ενός γενικευμένου κύματος πλειστηριασμών ακινήτων. Μια τέτοια εξέλιξη, θα είχε αρνητική επίδραση στα «εποπτικά κεφάλαια» συνολικά του χρηματοπιστωτικού τομέα, αλλά και στους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται σε άλλους κλάδους όπως κατασκευές, real estate, τουρισμός κ.λπ.

Παράλληλα, στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης, η αστική διαχείριση προωθεί τη στρατηγική της ανάγκη για συγκέντρωση της ιδιοκτησίας της γης στα χέρια των μονοπωλιακών ομίλων, προκειμένου να βρουν κερδοφόρα διέξοδο υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Η μόνιμη πλέον βαριά φορολόγηση της λαϊκής κατοικίας με την ταυτόχρονη αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να ανταποκριθούν, οι πλειστηριασμοί λόγω οφειλών προς το αστικό κράτος και τις τράπεζες οδηγούν ακριβώς στην ταχύτερη μείωση της ιδιοκατοίκησης για τη λαϊκή οικογένεια, στην ταχύτερη «κατάσχεση» της λαϊκής κατοικίας από τα μονοπώλια.

Την ίδια στιγμή, δημιουργείται ένα πραγματικό ερώτημα: Ποιος έχει το προβάδισμα στις κατασχέσεις για χρέη; Το αστικό κράτος ή το τραπεζικό κεφάλαιο;

Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι το αρχικό σχέδιο νόμου περιλάμβανε διατάξεις για τα χρέη προς το Δημόσιο με νέα δυσβάστακτα πρόστιμα για καθυστερήσεις εξόφλησης οφειλών και συμπληρωματικές ρυθμίσεις για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών στο Δημόσιο μέσω κατασχέσεων. Ενώ είναι γνωστό ότι για χρέη προς το Δημόσιο δεν προβλέπεται καμία προστασία της κύριας κατοικίας από πλειστηριασμούς.

Παρά τις κορόνες αστών δημοσιολόγων για πρόβλημα που οφείλεται σε ελληνική ιδιοσυγκρασία και ιδιαιτερότητα, ανάλογη κατάσταση διαμορφώθηκε και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Αντίστοιχο φαινόμενο αδυναμίας αποπληρωμής στεγαστικών δανείων και έκρηξης πλειστηριασμών εμφανίστηκε στην Ιταλία και την Ισπανία και στην Ιρλανδία μεταξύ άλλων. Στην Ιρλανδία, 150.000 ενυπόθηκα δάνεια συνολικής αξίας 25 δισ. ευρώ δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, ενώ πάνω από 30.000 έχουν να πληρώσουν περισσότερο από δύο χρόνια. Στην πραγματικότητα, η «λύση» που προωθείται και στη δική μας περίπτωση είναι το περίφημο ιρλανδικό μοντέλο, που κατά βάση προβλέπει τη διαπραγμάτευση τραπεζών και νοικοκυριών και την επιμήκυνση των δανείων σε βάθος πολλών δεκαετιών, δηλαδή πρακτικά μετατροπή των λαϊκών οικογενειών σε ενοικιαστές στα ίδια τους τα σπίτια. Φυσικά, όσοι δεν καταφέρνουν να έρθουν σε συμφωνία με τις τράπεζες χάνουν το σπίτι τους και μόνο το 2013 στην Ιρλανδία έχουν βγει στο σφυρί πάνω από 1.000 σπίτια. Η «λύση» που προωθείται στην Ελλάδα είναι ανάλογη, ενώ η μόνιμη ρύθμιση που θα έρθει από το 2015 προβλέπεται ότι έχει τέτοια χαρακτηριστικά.

Η έκταση του φαινομένου των πλειστηριασμών δείχνει ότι ο πραγματικός υπαίτιος του υπερδανεισμού δεν είναι τα λαϊκά νοικοκυριά που έφαγαν τα λεφτά. Ο τραπεζικός δανεισμός πριν την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης ήταν αναγκαστικός για τα λαϊκά στρώματα, μόνος τρόπος για τη στοιχειώδη ικανοποίηση των αναγκών τους. Χωρίς καταφυγή σε στεγαστικό δάνειο θα ήταν αδύνατη η αγορά ενός σπιτιού από μια λαϊκή οικογένεια την προηγούμενη δεκαετία. Είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο 1997 - 2008, η ονομαστική τιμή της κατοικίας στην Αθήνα αυξήθηκε κατά 177% (στοιχεία ΤτΕ), ενώ οι ονομαστικοί μισθοί μόλις κατά 75% (στοιχεία AMECO). Στη συνέχεια, εκδηλώθηκε, και στον κλάδο των κατασκευών, η καπιταλιστική κρίση, που οδηγεί σε μαζική απαξίωση κεφαλαίου σε κάθε μορφή της. Στην πραγματικότητα, η αδυναμία αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης. Και το πολιτικό ερώτημα που τίθεται είναι ποιος θα πληρώσει αυτό το βάρος της κρίσης: Τα μονοπώλια ή τα λαϊκά στρώματα;

Στο ερώτημα αυτό η κυβέρνηση απαντά ξεκάθαρα. Να πληρώσουν όσο μπορούν οι εργαζόμενοι. Στο βάθος, ανάλογη απάντηση δίνει και η κάλπικη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Η πρότασή του για αναστολή των πλειστηριασμών για ένα χρόνο αποτελεί απλά παράταση του μαρτυρίου για τις λαϊκές οικογένειες για έναν ακόμα χρόνο. Κυρίως, ωστόσο, αποδέχεται ότι ευθύνη για την αποπληρωμή των δανείων τους έχουν τελικά τα λαϊκά στρώματα που εξαναγκάστηκαν σε δανεισμό για να καλύψουν τις ανάγκες τους.

Τόσο η κυβερνητική πρόταση, όσο και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν απαντούν στη συνδυασμένη κάλυψη των λαϊκών αναγκών για στέγαση. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να επιλέξουν διαπραγματευτή των όρων σφαγής τους. Δεν έχουν κανένα λόγο να επιλέξουν μια κυβερνητική εναλλαγή εντός των τειχών της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων. Κάθε τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να αποδέχεται την ανάγκη των μονοπωλίων για διασφάλιση της ανταγωνιστικότητάς τους, και θα καταφύγει στη φορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων, για να διασφαλίσει τα απαραίτητα κεφάλαια ενίσχυσης των «υγιών» μονοπωλιακών ομίλων, προκειμένου να υπάρξει «αναπτυξιακή» πολιτική.

Η μοναδική λύση για τους εργαζόμενους βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της πολιτικής: Η κάλυψη των συνδυασμένων λαϊκών αναγκών για στέγαση, η εξασφάλιση φθηνής, ασφαλούς, ποιοτικής κατοικίας για όλους είναι δικαίωμα όλων των εργαζομένων.

Η προώθηση των πλειστηριασμών σημαίνει για τους εργαζόμενους κόκκινο συναγερμό! Οργανωμένα μέσα από τα συνδικάτα τους, τις Λαϊκές Επιτροπές, πρέπει να απαγορεύσουν κάθε πλειστηριασμό λαϊκής κατοικίας και να απαιτήσουν τη λήψη άμεσων μέτρων ανακούφισης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, να απαιτήσουν να πληρώσουν την κρίση τα μονοπώλια, να οικοδομήσουν τη Λαϊκή Συμμαχία που θα σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την πολιτική ΕΕ - άρχουσας τάξης, και θα βάζει πλώρη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα έχει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των αναγκών του εργαζόμενου και της οικογένειάς του: Το δρόμο της αποδέσμευσης από την ΕΕ και μονομερούς διαγραφής του χρέους με εργατική - λαϊκή εξουσία, της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της παραγωγής με εργατικό έλεγχο.

Στην πρόσφατη Σύνοδο των Πρυτάνεων στη Θεσσαλονίκη εκφράστηκε από τα ψηφίσματα η «αγωνία» των πρυτανικών αρχών για το πώς θα λειτουργήσουν οι νέες εταιρείες διαχείρισης. Το μεγάλο άγχος τους είναι πώς θα γίνει ...ομαλά η μεταφορά των ερευνητικών προγραμμάτων από τους σημερινούς Ειδικούς Λογαριασμούς Κονδυλίων Ερευνας (ΕΛΚΕ) στα ΝΠΙΔ, ούτως ώστε να μη χαθεί το κομμάτι της πίτας που μοιράζεται στους πανεπιστημιακούς δασκάλους με τα παχυλά έσοδα και το νταλαβέρι με τις επιχειρήσεις. Κουβέντα δεν ψέλλισαν για την ανύπαρκτη σίτιση και στέγαση, για τα μαθήματα που δε διδάσκονται γιατί δεν υπάρχουν καθηγητές, για τα εργαστήρια που δε γίνονται γιατί δεν υπάρχουν καθηγητές, βοηθοί, υποδομές.

Φάνηκε, επίσης, πως από τα πρώτα που θα φροντίσουν με τη συγκρότηση των νέων Οργανισμών των Ιδρυμάτων είναι η ίδρυση των Σχολών Διά Βίου Μάθησης, όπως προβλέπει ο νόμος-πλαίσιο. Αυτό, άλλωστε, προβλέπει και το «Εθνικό Πρόγραμμα για τη Διά Βίου Μάθηση 2013-2015», που κατατέθηκε τον Ιούνη. Τα Προγράμματα Διά Βίου Μάθησης, ειδικά για κάποια Πανεπιστήμια όπως το Αιγαίου (57 προγράμματα) και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, είναι μεγάλη πηγή εσόδων, αφού έχουν δίδακτρα (το πρόγραμμα «Εκπαίδευση στη Ναυτιλία» στο Αιγαίου ξεπερνά τα 2.500 ευρώ! - από τα πιο ακριβοπληρωμένα δε μαθήματα είναι το μάθημα «Διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού και επικοινωνία σε πολυπολιτισμικά πληρώματα»...!). Αυτό από μόνο του είναι τρανή απόδειξη ότι οι καπιταλιστές δίνουν πρώτα και κύρια βάρος στο ίδιο το περιεχόμενο, φροντίζουν να συγχρονίζουν το αντικείμενο των σπουδών με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Σήμερα, για παράδειγμα, που η άρση του καμποτάζ και οι σχετικές κοινοτικές οδηγίες έχουν ανοίξει το δρόμο για τη βίαιη χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων Ελλήνων και ξένων ναυτεργατών, το εφοπλιστικό κεφάλαιο απαιτεί από την εκπαίδευση να προετοιμάσει σε ανώτατο επίπεδο τους έμπιστούς τους που θα διαχειρίζονται τις νέες συνθήκες στα πλοία τους.

Οι παραπάνω στοχεύσεις συνοψίζονται και στην πρόσφατη έκθεση της ΑΔΙΠ (Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας), όπου δίνεται βάρος στην ανάγκη πιστοποίησης των προγραμμάτων σπουδών με άξονα τα λεγόμενα μαθησιακά αποτελέσματα (γνώσεις, ικανότητες, δεξιότητες). Στην ουσία, η ΑΔΙΠ αποκτά αναβαθμισμένο ρόλο, αναλαμβάνοντας να αντιστοιχίζει περιεχόμενο σπουδών και προσόντα αποφοίτων με τα στάνταρντ των επιχειρήσεων. Στο πλαίσιο αυτό θα είναι σύντομες οι εξελίξεις μετατροπής Τμημάτων κυρίως ΤΕΙ σε «προγράμματα σπουδών σύντομου κύκλου», των οποίων οι απόφοιτοι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Εκθεση της ΑΔΙΠ, θα αποτελέσουν «τη ραχοκοκαλιά της αναπτυξιακής προσπάθειας της χώρας», δηλαδή το εύκολα μετακινούμενο εργατικό δυναμικό ενδοκλαδικά και διακλαδικά για τις ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων.

Τα προβλήματα άλλωστε στα ΤΕΙ είναι ήδη ιδιαίτερα οξυμένα, αφού η εφαρμογή του σχεδίου «Αθηνά», οι δραματικές περικοπές προϋπολογισμών, εκτάκτων διδασκόντων και διοικητικού προσωπικού έχουν παγιώσει την υπολειτουργία των περισσότερων τμημάτων. Οι σπουδαστές είναι αντιμέτωποι με μαθήματα που δε διδάσκονται (με αποτέλεσμα να μην μπορούν κάποιοι ούτε να πάρουν πτυχία), με τεράστιες λίστες στα εργαστήρια, με δυσκολίες να παραδώσουν πτυχιακές, να ολοκληρώσουν τις αλυσίδες των μαθημάτων, να κάνουν δηλώσεις μαθημάτων. Αν και η εικόνα αυτή δεν είναι πρωτοφανής στα ΤΕΙ, ωστόσο τα εμπόδια που μπαίνουν πλέον για την πλειοψηφία των σπουδαστών, προκειμένου να τελειώσουν τις σπουδές τους, είναι ανυπέρβλητα.

Εξελίξεις υπάρχουν και στο χώρο των μεταπτυχιακών και υποψήφιων διδακτόρων. Ο νόμος-πλαίσιο προβλέπει μέσω των Οργανισμών την ίδρυση ξεχωριστών Μεταπτυχιακών Σχολών, προκειμένου να συγκροτηθεί πιο μεθοδικά ο χώρος της έρευνας με βάση τις καπιταλιστικές στοχεύσεις. Η ίδρυση των Μεταπτυχιακών Σχολών μολονότι δε φαίνεται να είναι στις άμεσες προτεραιότητες, ωστόσο θα «αυτονομήσει» σχετικά τη λειτουργία των μεταπτυχιακών προγραμμάτων από το πλαίσιο των Πανεπιστημίων, γενικεύοντας τα δίδακτρα, διευκολύνοντας τις συμπράξεις με κολέγια-παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων και επιχειρήσεις. Παράλληλα, η μεγαλύτερη ευελιξία μεταπτυχιακών και ερευνητικών προγραμμάτων θα δώσει ώθηση στη δημιουργία «συνεργατικών σχηματισμών» (clusters) επιχειρήσεων και Πανεπιστημίων στο πεδίο της έρευνας, στοιχείο με ιδιαίτερη βαρύτητα για το κεφάλαιο, ειδικά όσον αφορά τα νέα πεδία κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας (π.χ. αιολικά πάρκα, cluster «πράσινης ανάπτυξης» στον κατασκευαστικό τομέα κ.ά).

Το σάρωμα των εργασιακών σχέσεων των διδασκόντων και του λοιπού προσωπικού Πανεπιστημίων και ΤΕΙ είναι ήδη πραγματικότητα που σήμερα πλήττει διοικητικούς ορισμένου και αορίστου χρόνου και συμβασιούχους διδάσκοντες και αύριο θα προχωρήσει σε μόνιμους (ΕΤΕΠ, ΕΕΔΙΠ) και χαμηλές βαθμίδες διδασκόντων. Η διαθεσιμότητα των 1.145 διοικητικών υπαλλήλων, η δραματική μείωση των συμβασιούχων διδασκόντων που αγγίζει το 90%, ακολουθούνται από μεγαλύτερη χειροτέρευση των όρων εργασίας όσων διδασκόντων απομένουν. Μεταπτυχιακοί και υποψήφιοι διδάκτορες θα σηκώσουν το βάρος της απλήρωτης εργασίας για να μπαλώσουν τρύπες, να καλύψουν κενά που θα έπρεπε να καλύπτονται από εκπαιδευτικό προσωπικό με μόνιμη και αποκλειστική σχέση εργασίας. Οι συμβασιούχοι διδάσκοντες, κατά πώς προβλέπει ο νόμος, θα προσλαμβάνονται ως «πανεπιστημιακοί υπότροφοι», που θα πληρώνονται εάν και εφόσον το κάθε Ιδρυμα μπορέσει να εξασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους.

Εννοείται ότι για την εφαρμογή των παραπάνω είναι απαιτητή η καταστολή και η μεγαλύτερη χειραγώγηση του φοιτητικού κινήματος. Από τη μια λοιπόν οι επιχειρήσεις-σκούπα της κυβέρνησης που παίζουν «κλέφτες και αστυνόμοι» με τις περίεργες ομάδες δήθεν αναρχοαυτόνομων στεκιών. Από την άλλη, το καθημερινό κήρυγμα καθηγητών στελεχών επιχειρήσεων και τραπεζών, που «νουθετούν» τους φοιτητές τους να θεοποιούν τον καπιταλισμό και να ...αποτάσσονται τους οργανωμένους αγώνες για μια άλλη, φιλολαϊκή ανάπτυξη.

Το φοιτητικό κίνημα, οι εργαζόμενοι στα ΑΕΙ, οι διδάσκοντες έχουν χρέος να απαντήσουν τόσο στην καταστολή όσο και στην ιδεολογική επίθεση της άρχουσας τάξης. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι ούτε η αλλαγή υπουργού, ούτε η εναλλαγή στην κυβέρνηση, ούτε ένας άλλος νόμος με δήθεν καλύτερη διαβούλευση. Τα σενάρια αυτά είναι χιλιοπαιγμένα και βρωμάνε ...Hollywood.

Η μόνη απάντηση που έχουν χρέος να δώσουν οι φοιτητές είναι να παλέψουν οργανωμένα, μέσα από τις Επιτροπές Αγώνα, μέσα από τους Συλλόγους τους, για δωρεάν σίτιση - στέγαση - μετακίνηση - βιβλία - αναλώσιμα, να διεκδικήσουν η περιουσία των ιδρυμάτων να αξιοποιηθεί για τη δημιουργία νέων εστιών στην ευθύνη του κράτους χωρίς ιδιώτες, νοίκια. Για τους φοιτητές που έκαναν αίτηση και δεν πήραν δωμάτιο να νοικιαστούν δωμάτια σε ξενοδοχεία. Επίδομα ενοικίου και θέρμανσης σε όσους σπουδάζουν μακριά από τις πόλεις τους. Να ακυρωθούν τα σχέδια του υπουργείου για μειώσεις κατά 28% στις δαπάνες για την Παιδεία. Για να μην πεταχτεί κανένας σπουδαστής των ΤΕΙ έξω από εργαστήριο και θεωρία. Για μέτρα στήριξης των εργαζόμενων φοιτητών και των ανέργων.

Για μια Ανώτατη Παιδεία που θα εκπαιδεύει επιστήμονες συνειδητά αφοσιωμένους στην υπόθεση της συνεχούς βελτίωσης των όρων ζωής των ανθρώπων που μοχθούν.