ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ενα αποκαλυπτικό παράδειγμα από το Φάρμακο

Στις 9 Γενάρη, η εταιρεία «Astra-Zeneca» που δραστηριοποιείται στο χώρο του Φαρμάκου, έκανε 38 απολύσεις ιατρικών επισκεπτών. Αυτές οι απολύσεις προστίθενται στις 80 που έκανε η ίδια εταιρεία πέρυσι και στις χιλιάδες που έχουν γίνει στον κλάδο τα τελευταία πέντε χρόνια. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως οι ιατρικοί επισκέπτες έχουν κυριολεκτικά αποδεκατιστεί.

Οι απολύσεις, που, για άλλη μια φορά, βαφτίζονται οικειοθελείς αποχωρήσεις, έγιναν στο πλαίσιο των «εσωτερικών αναδιαρθρώσεων» της εταιρείας, προκειμένου να διασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητά της. Οι εργαζόμενοι του κλάδου, βέβαια, έχουν μεγάλη εμπειρία από τέτοιου είδους «αναδιαρθρώσεις» και η «Astra-Zeneca» δεν αποτελεί πρωτοτυπία. Τα τελευταία χρόνια έγιναν ομαδικές απολύσεις σε μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, όπως «Sanofi», «Boehringer», «Pfizer», «Glaxo», μέχρι και αναστολή της λειτουργίας εταιρειών όπως «Bristol», «Sandoz», «Alapis».

Ωστόσο, οι περικοπές θέσεων εργασίας δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα της βαθιάς κρίσης, του χρέους, της λιτότητας, των μνημονίων και της μειωμένης φαρμακευτικής δαπάνης, όπως προσπαθούν να παρουσιάσουν τα πράγματα στους εργαζόμενους η εργοδοσία μαζί με τους συνδικαλιστές της και τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο στηρίζουν αναφανδόν ισχυρές μερίδες της φαρμακοβιομηχανίας.

Εκθεση του αμερικανικού περιοδικού «First Word Pharma» αναφέρει πως το διάστημα 2008 - 2013, οι 11 κορυφαίες φαρμακευτικές εταιρείες προχώρησαν συνολικά σε 143.000 απολύσεις. Εκεί θα συναντήσουμε την «Αstra» με 25.733 απολύσεις, την «Μerck» με 46.140, την «Pfizer» με 16.517 και την «Glaxo» με 9.000. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, αιτίες των απολύσεων είναι ο ανταγωνισμός με τα generics (γενόσημα), η μείωση της παραγωγικότητας στον τομέα της έρευνας και της ανάπτυξης (νέα φάρμακα), η στροφή προς εξειδικευμένα φάρμακα, που δεν απαιτούν αντιπροσώπους (Ιατρ. Επισκέπτες) για την προώθησή τους, καθώς και μια σειρά συγχωνεύσεις και εξαγορές.

Επομένως, οι απολύσεις και στον κλάδο του Φαρμάκου δεν αποτελούν αποκλειστικότητα ούτε μιας εταιρείας, ούτε μιας χώρας συγκεκριμένα. Συμβαίνουν σε όλες ανεξαιρέτως τις εταιρείες, αφορούν όλες τις χώρες ανεξάρτητα του ύψους του χρέους, είτε έχουν, είτε δεν έχουν μνημόνια. Εχουν, όμως, κοινή αιτία, που στον καπιταλισμό δεν είναι άλλη από την πτώση του ποσοστού κέρδους. Για να διασφαλίσουν την κερδοφορία τους, οι βιομηχανίες κάνουν μειώσεις μισθών, εντατικοποιούν παραπέρα την εργασία, κλείνουν μονάδες και απολύουν εργαζόμενους.

Το ποσοστό κέρδους είναι το μοναδικό κριτήριο με το οποίο όλες οι εταιρείες επενδύουν ή αποεπενδύουν, προσλαμβάνουν ή απολύουν. Δεν υπάρχουν «καλές» και «κακές» εταιρείες, στην καπιταλιστική οικονομία δεν υπάρχει ηθική, οι εταιρείες πάντα παίρνουν τις αποφάσεις τους, αδιαφορώντας για τη ζωή των εργαζομένων και των οικογενειών τους, αξιοποιώντας το αντεργατικό, νομοθετικό πλαίσιο που διαμορφώνεται για εξυπηρετήσει τις απαιτήσεις τους.

Το θέμα είναι τι πρέπει να κάνουν οι εργαζόμενοι απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση. Ενα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να κλείσουν τα αυτιά τους σε εκείνους που κρύβουν τις πραγματικές αιτίες των απολύσεων και της επίθεσης στα δικαιώματά τους. Σε εκείνους που έρχονται σαν νέοι «σωτήρες» και υποστηρίζουν ότι αν ενισχυθούν οι ντόπιοι φαρμακοβιομήχανοι με χρήμα και νέα προνόμια, όπως υπόσχεται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν κυβερνήσει, θα διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα.

Διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι η συσπείρωση στο ταξικό τους Συνδικάτο. Για να μην υπογράφει κανείς οικειοθελώς τον εργασιακό του θάνατο. Για να μπει φρένο στον αντεργατικό κατήφορο, να υπερασπιστούν οι εργαζόμενοι τη δουλειά και την αξιοπρέπειά τους, να διεκδικήσουν την ανάκτηση των απωλειών που είχαν την περίοδο της κρίσης. Η αποτελεσματικότητα αυτού του αγώνα θα μεγαλώνει, όσο θα συνειδητοποιείται η ανάγκη να φύγουν από τη μέση οι καπιταλιστές και η ιδιοκτησία τους στα μέσα παραγωγής. Μόνο τότε, με άλλο δρόμο ανάπτυξης, τα εργασιακά δικαιώματα θα είναι εξασφαλισμένα, το Φάρμακο και η Υγεία θα πάψουν να είναι εμπορεύματα.

Φ.