Βέβαια, το κυβερνητικό πρόγραμμα υλοποίησης έργων υποδομής, με αξιοποίηση και του περιβόητου «Ταμείου Ανάκαμψης», έχει γεννήσει πραγματικές προσδοκίες στους «μεγάλους παίχτες» του κλάδου. Τα μαχαίρια έχουν βγει και είναι έτοιμα να κατασπαράξουν μέχρι και το τελευταίο ευρώ που θα διατεθεί.

-- Από πού προέρχονται τα χρήματα;

Τα περίπου 17 δισεκατομμύρια ευρώ, που υπόσχεται η κυβέρνηση στους επιχειρηματικούς ομίλους του κλάδου σε βάθος 6ετίας, είναι πλέον γνωστό πως δεν υπάρχουν σε κάποια «λεφτόδεντρα» που φυτρώνουν στο Μαξίμου ή στις Βρυξέλλες. Η εκρηκτική αύξηση της φορολογίας για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα έχει ως αποτέλεσμα τα κρατικά ταμεία να γεμίζουν κατά 95% με δικά τους χρήματα, ενώ μόλις 5% προέρχεται από τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων.

-- Εργα υποδομής για ποιον;

Λίγες μόλις μέρες μετά το νέο έγκλημα που συντελέστηκε στην Εύβοια (μετά από αυτά σε Μάνδρα, Μάτι, Χαλκιδική) ως αποτέλεσμα έντονου καιρικού φαινομένου, όπου αναδείχθηκε τραγικά για άλλη μια φορά η ανυπαρξία υποδομών προστασίας της ζωής του λαού, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι φαίνεται πλέον καθαρά ποια έργα είναι αυτά που με απόλυτη προτεραιότητα πρέπει να γίνουν. Αμ δε... Ο στόχος μετατροπής της χώρας και ειδικότερα της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας σε ενεργειακό και εμπορευματικό κόμβο, καθώς και η τουριστική ανάπτυξη Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής θέτουν άλλες προτεραιότητες.

Γι' αυτό στο επίκεντρο μπαίνουν η επέκταση του δεύτερου μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας και η διασύνδεσή του με το σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο, ώστε να μετατραπεί σε «ζωτικής σημασίας» τόσο σε εγχώριο όσο και διεθνές επίπεδο.

Γι' αυτό μπαίνουν στο κάδρο μια σειρά οδικών αξόνων που θα διευκολύνουν τη μεταφορά εμπορευμάτων στις χώρες των Βαλκανίων, αλλά και τη γρήγορη πρόσβαση τουριστών στις περιοχές ενδιαφέροντος.

Γι' αυτό ολοκληρώνεται σε λίγους μήνες ο διπλασιασμός του μεγέθους του αεροδρομίου Θεσσαλονίκης, ενώ την ίδια ώρα καρκινοβατούν μια σειρά από έργα που θα δώσουν ανάσα στην καθημερινότητα του λαού της πόλης, όπως σχολεία, χώροι πρασίνου, υποδομές άθλησης και άλλα.

Γι' αυτό οι ανακαινίσεις τουριστικών υποδομών - αξιοποιώντας τη μειωμένη προσέλευση τουριστών - έγιναν σε χρόνο-ρεκόρ, αλλά την ίδια ώρα δύο νοσοκομεία της πόλης («Παναγία» και Λοιμωδών) παραμένουν κλειστά, ενώ θα μπορούσαν άμεσα και εύκολα από τεχνικής άποψης να τεθούν ετοιμοπόλεμα.

Γι' αυτό παραχωρούνται - μέσω των ΣΔΙΤ - στις ορέξεις των επιχειρηματικών ομίλων ακόμα και κρίσιμες υποδομές, όπως η διαχείριση του νερού στη Χαλκιδική με την κατασκευή του φράγματος Χαβρία.

-- Εργα με τι όρους για τους εργαζόμενους;

Το αντεργατικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί και αυτό που ετοιμάζεται για να παρθούν τα χρήματα από το «Ταμείο Ανάκαμψης» δεν αφήνουν περιθώρια για χαμόγελα.

Οι δύο κόσμοι που συγκρούονται μπροστά στις νέες επενδύσεις στις υποδομές φάνηκαν γλαφυρά σε μια ανακοίνωση του ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ, στα τέλη Ιούλη. Την ώρα που η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει αποζημίωση 11 εκατ. ευρώ στην εταιρεία ΑΚΤΩΡ του παραπάνω ομίλου, λόγω μειωμένης διέλευσης στα διόδια που διαχειρίζεται. Την ώρα που περιχαρής ο όμιλος ανακοίνωσε αυξημένα μερίσματα για τους μετόχους από την εκμετάλλευση ενός αυτοκινητόδρομου. Την ίδια ώρα, ανακοίνωσε μειώσεις στο προσωπικό για «μείωση των λειτουργικών δαπανών»...

Η κατάσταση για τους εργαζόμενους του κλάδου έχει γίνει εκρηκτική.

Τα εργατικά «ατυχήματα» στα εργοτάξια μέσα στο καλοκαίρι χτύπησαν «κόκκινο», ενώ τα μέτρα υγιεινής μπήκαν στο ζύγι «κόστους - οφέλους».

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, τεστ για τον κορονοϊό έγιναν σε εργαζόμενους κατόπιν εορτής, αφού είχε βρεθεί θετικό κρούσμα και μόνο κάτω από το φόβο της αναγκαστικής προσωρινής αναστολής της παραγωγής. Βέβαια, δεν έλειψε και η προσπάθεια να αποκρυφτούν επιβεβαιωμένα κρούσματα.

Αντίστοιχα, οι εργαζόμενοι στις μελετητικές εταιρείες του κλάδου βιώνουν όλο και πιο έντονα την ανασφάλεια, με την απόλυση να βαφτίζεται «λύση συνεργασίας» για τους συναδέλφους με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών και με εργαζόμενους να αναγκάζονται να «βγάλουν» το έτος με ελάχιστες μέρες άδειας υπόλοιπο, αφού στην καραντίνα τέθηκαν υποχρεωτικά σε «παροπλισμό».

Η αγωνιστική στάση όλη την περίοδο της πανδημίας είναι το στέρεο υπόβαθρο για μια πετυχημένη και μαζική κινητοποίηση, που θα θέτει ξεκάθαρα την εργατική «ατζέντα». Με προβολή αιτημάτων που πατάνε στις πραγματικές δυνατότητες της εποχής, απέναντι στο τζογάρισμα της υγείας του λαού και τις νέες περικοπές των εργατικών δικαιωμάτων. Για να μην πληρώσουμε ξανά την κρίση τους.

Αυτός είναι ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος. Για να ανοίξουμε τη φωτεινή προοπτική όπου κριτήριο του σχεδιασμού και της υλοποίησης των έργων υποδομής δεν θα είναι ο ένας ή ο άλλος αστικός σχεδιασμός, αλλά η ολόπλευρη βελτίωση των όρων ζωής των εργαζομένων. Για να εξασφαλίσουν οι εργαζόμενοι του κλάδου μόνιμη και σταθερή δουλειά, αλλά και τη δυνατότητα να θέσουν τις παραγωγικές ικανότητές τους, τις γνώσεις τους στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου και των αναγκών του. Για να σταματήσουμε τον 21ο αιώνα να φοβόμαστε ότι θα καούμε από τη φωτιά και θα πνιγούμε από τη βροχή.

Από πρόσφατη εργατική κινητοποίηση στην Καβάλα

Σε αυτήν τη μάχη έχουμε συνοδοιπόρους κι άλλους πρωτοπόρους εργαζόμενους, που αν και δεν συμφωνούν σε όλα με το ΚΚΕ, συμπαρατάσσονται με τις ταξικές δυνάμεις.

Μπροστά μας ορθώνονται μεγάλα εμπόδια, στο έδαφος της μεγάλης υποχώρησης του εργατικού κινήματος. Είμαστε αντιμέτωποι με την εργοδοτική αυθαιρεσία, με τους νόμους των αστικών κυβερνήσεων που επιχειρούν να τυλίξουν «σε μια κόλλα χαρτί» την εργατική τάξη, να θέσουν νέα προσκόμματα στη συνδικαλιστική δράση.

Στην Καβάλα, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο (ΕΥΚΚ) αποτελεί τη «ναυαρχίδα» στην υπόθεση της υπονόμευσης του εργατικού κινήματος. Διατηρεί ανοιχτούς διαύλους με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, εξασφαλίζοντάς τους την απαραίτητη «εργασιακή ειρήνη». Την απόλυτη πλειοψηφία στο Διοικητικό Συμβούλιο διατηρούν εδώ και δεκαετίες οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ (σήμερα έχουν 12 στις 15 έδρες), στην ίδια γραμμή και ρόλο με τη ΔΑΚΕ, ενώ στη μειοψηφία βρίσκεται η «Αγωνιστική Συσπείρωση», ο συνδυασμός των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ (2 έδρες στο ΔΣ).

Θα μπορούσε κανείς να πει, και δίκαια, ότι βλέπουμε να αναπαράγεται το κεντρικό μοτίβο που υπάρχει σε πανελλαδικό επίπεδο, με την πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ στον γνωστό ρόλο του βαστάζου των επιλογών όλων των αστικών κυβερνήσεων, των επιχειρηματικών ομίλων. Καλλιέργησαν και καλλιεργούν τη λογική του «κοινωνικού εταιρισμού», του «τίποτα δεν γίνεται», του «είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι». Οπως και το τελευταίο διάστημα με την πανδημία και τα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης με τα περί «κρίσης του κορονοϊού», που πρέπει «όλοι μαζί, εργάτες και αφεντικά, να βάλουμε πλάτες για να ξεπεράσουμε τον σκόπελο», αφού «δεν είναι ώρα για ταξικές αναλύσεις, αντιπαραθέσεις και διεκδικήσεις»...

Σε αυτή τη γραμμή το ΕΥΚΚ κάλεσε τους εργαζόμενους σε «γενικό σιωπητήριο», την ώρα που τα ταξικά σωματεία έδιναν τη μάχη για την υπεράσπιση της υγείας και της ζωής του λαού, αναδεικνύοντας τις τεράστιες ευθύνες όλων των κυβερνήσεων για το χάλι του δημόσιου συστήματος Υγείας, για την παντελή έλλειψη μέτρων στους χώρους δουλειάς ή, στην καλύτερη περίπτωση, την προσχηματική τήρηση κάποιων από αυτά.

Τηρώντας όλα τα μέτρα ατομικής και συλλογικής προστασίας από τον κορονοϊό, βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή της διεκδίκησης για προσλήψεις, χρηματοδότηση, εξοπλισμό των δομών Υγείας. Με τους αγώνες μας πιέσαμε και σε ένα βαθμό καταφέραμε η εργοδοσία να πάρει κάποια μέτρα, για παράδειγμα στα σούπερ μάρκετ, όπως αντισηπτικά και μάσκες, προστατευτικά διαχωριστικά.

Ολα αυτά δεν ήταν αυτονόητα. Η Πρωτομαγιά, με την οργάνωση του αγωνιστικού εορτασμού από τα ταξικά σωματεία, έγινε σημείο αναφοράς για τους εργαζόμενους στην πόλη. Το σύνθημα «Και τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή» υιοθετήθηκε πλατιά. Πολύ περισσότεροι σήμερα έχουν διάθεση να συζητήσουν, προβληματίζονται για το άμεσο μέλλον. Σιγοκαίει το φιτίλι της αγανάκτησης, που δυνητικά και κάτω από την επίμονη δουλειά των ταξικών δυνάμεων μπορεί να βάλει μπουρλότο και να οδηγήσει σε νέους ελπιδοφόρους αγώνες.

Φυσικά, για την πλειοψηφία του ΕΥΚΚ αυτά είναι ψιλά γράμματα... Πότε άλλωστε αυτές οι δυνάμεις νοιάστηκαν για τα προβλήματα της εργατιάς, πότε βρέθηκαν στο πλευρό της; Οι εργάτες της Καβάλας ούτε στη φάτσα δεν τους γνωρίζουν. Ο μηχανισμός αναπαραγωγής επίπλαστων συσχετισμών είναι ο μόνος που δεν καταλαβαίνει από πανδημίες, απολύσεις, μετατροπές συμβάσεων, αναστολή εργασίας, περικοπές μισθών, κατασχέσεις, πλειστηριασμούς. Αν και η πανδημία επέβαλε αναβολές στις αρχαιρεσίες των συνδικάτων, ο μηχανισμός του εργατοπατερισμού δούλεψε και δουλεύει ακατάπαυστα μπροστά στο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο, που είναι προγραμματισμένο για τον επόμενο Γενάρη, χωρίς να μπορεί κανείς να αποκλείσει να γίνει και νωρίτερα.

Συνεχίζουν την «παράδοση» των αρχαιρεσιών σε σωματεία - σφραγίδες. Τουλάχιστον 20 σωματεία με παρόμοιους τίτλους, με εκατοντάδες περιφερόμενους ψηφοφόρους αγνώστου ιδιότητας, διπλά και τριπλά ψηφίσαντες. Με εκλογές σε χώρους δουλειάς όπου τα πάντα κανονίζονται μέσα από τα γραφεία των διευθυντών και της εργοδοσίας. Εκατοντάδες περιπτώσεις που ψηφίζουν χωρίς ούτε ένα αποδεικτικό ταυτοποίησης, εκατοντάδες άλλοι που ψηφίζουν χωρίς να γνωρίζουν τι και γιατί, αφού «το αφεντικό τούς έστειλε». Αυτά τα σωματεία εκλέγουν δεκάδες μέλη διοικήσεων και αντιπροσώπους που στην πλειοψηφία τους αγνοούν και οι ίδιοι την ιδιότητά τους αυτή! Σε τέτοια σωματεία μπορείς να βρεις... 800 μάγειρες να έχουν ψηφίσει στην Καβάλα! «Εργατικά σωματεία» όπου ψηφίζουν συνταξιούχοι, ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, αυτοαπασχολούμενοι, νοικοκυρές!

Με τέτοια και άλλα τερτίπια έχουν κατσικωθεί στο σβέρκο της εργατιάς αιώνιοι εργατοπατέρες, σήμερα συνταξιούχοι, που εφηύραν τον τίτλο του... συμβούλου του ΕΥΚΚ για τον εαυτό τους, παραμένοντας έτσι ακλόνητοι στη θέση τους, εναλλάσσοντας αχυρανθρώπους στη διοίκηση και στην προεδρία (μόνο τα τελευταία 5 χρόνια έχουν αλλάξει 4 πρόεδροι).

Αυτοί που έχουν εξαπολύσει τα τελευταία χρόνια πογκρόμ ενάντια στις ταξικές δυνάμεις, με μπράβους και αστυνομία στις συνελεύσεις του ΕΥΚΚ, με κάμερες στο περίκλειστο για τους εργαζόμενους και ορθάνοιχτο για τα επιχειρηματικά συμφέροντα κτίριο του ΕΥΚΚ. Με μηνύσεις και αγωγές, που στόχο έχουν να γονατίσουν και οικονομικά τα ταξικά σωματεία. Με εκδίωξη των συνταξιουχικών σωματείων που δεν τους κάνουν τα χατίρια. Με παρεμβάσεις στο Πρωτοδικείο και στον Δικηγορικό Σύλλογο, ώστε να εξασφαλίζεται εν κρυπτώ το «γαϊτανάκι» τέτοιων απαράδεκτων αρχαιρεσιών.

Η δράση των ταξικών δυνάμεων όλα τα τελευταία χρόνια συνέβαλε στο ξεσκέπασμα αυτού του μηχανισμού. Δεν τους αφήσαμε σε χλωρό κλαρί! Παράλληλα με το δυνάμωμα του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα, που αποτυπώνεται και στις αρχαιρεσίες των συνδικάτων, στις εγγραφές νέων μελών, στη δημιουργία νέων συνδικάτων (όπως στον Επισιτισμό - Τουρισμό), στο πέρασμα σωματείων σε ταξικές διοικήσεις για πρώτη φορά στην ιστορία τους (Οικοδόμοι), η άνοδος του κύρους των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ συμβάλλει στο να απομονώνονται αυτές οι δυνάμεις, να δημιουργείται κλίμα απόρριψης - μη ανοχής από υγιείς συνδικαλιστές, που μπορεί να μη συμφωνούν συνολικά με το ΠΑΜΕ, ωστόσο κατανοούν την αναγκαιότητα το εργατικό κίνημα να ξεμπερδεύει με τους ανθρώπους της εργοδοσίας.

Δεν είναι λίγοι οι χώροι δουλειάς όπου οι εργαζόμενοι αρχίζουν να τους γυρνούν την πλάτη.

Πιο χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση αποτελεί βιομηχανικός χώρος όπου στήθηκαν κάλπες για να ψηφίσουν οι εργαζόμενοι σε ένα από τα πολλά σωματεία - φαντάσματα και τελικά δεν ψήφισε ούτε ένας, αν και 4 χρόνια πριν είχε ψηφίσει η πλειοψηφία. Το αποτέλεσμα αυτό δεν ήρθε ουρανοκατέβατο. Στο χώρο αυτό οι ταξικές δυνάμεις παρεμβαίνουν σταθερά όλα τα τελευταία χρόνια. Ημασταν στο πλευρό των εργαζομένων όταν η εργοδοσία ξεκίνησε τις απολύσεις, τις αλλαγές στις συμβάσεις.

Αυτή η κατάσταση φυσικά ανησυχεί το μηχανισμό των εργατοπατέρων του ΕΥΚΚ. Γι' αυτό προσπαθούν να αλλάξουν το καταστατικό χωρίς καταστατική συνέλευση των αντιπροσώπων! Γι' αυτό προσπαθούν να περάσουν «πειθαρχικό κανονισμό» για τα μέλη του ΔΣ, χαρτί που δεν τους βγήκε, αλλά με βάση αυτόν τον υποτιθέμενο κανονισμό απέβαλαν ένα μέλος της διοίκησης και προειδοποίησαν με διαγραφή άλλο ένα (και οι δύο εκλεγμένοι με το ψηφοδέλτιο της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης»).

Πρόσφατα αρνήθηκαν την εγγραφή του Σωματείου Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού, καθώς υπάρχει - όπως λένε - «αντιπροσωπευτικό» σωματείο του κλάδου στη δύναμη του ΕΥΚΚ. Αδιάφορο βέβαια που μιλάμε για σωματείο - φάντασμα, χωρίς καμία δράση, χωρίς καμία παρέμβαση, την ώρα που ο κλάδος στενάζει! Πριν πάρουν την απόφαση, λίγοι στην αρχή πρωτοπόροι εργαζόμενοι του κλάδου, να δημιουργήσουν το δικό τους σωματείο, έψαχναν τον πρόεδρο του υπάρχοντος σωματείου. Μόνο που αυτός τότε κρυβόταν (κυριολεκτικά) πίσω από τις κουζίνες! Είναι πραγματικά αδίστακτοι! Μέχρι και πλαστογραφίες μεθοδεύουν για να στηρίξουν την «εγκυρότητα» αρχαιρεσιών σε Συνδικάτο Μετάλλου, υπόθεση που δικαστικά εκκρεμεί.

Οσο αδίστακτοι κι αν είναι οι εργατοπατέρες, άλλο τόσο αποφασισμένοι είναι οι κομμουνιστές συνδικαλιστές, οι εργάτες και οι υπάλληλοι που συσπειρώνονται στα ταξικά σωματεία. Είμαστε αποφασισμένοι να δυναμώσουμε το μέτωπο στην κυβερνητική πολιτική και την εργοδοσία, στους ανθρώπους των αφεντικών μέσα στα συνδικάτα.

Μπροστά και στο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο του ΕΥΚ Καβάλας καλούμε να προβληματιστούν όλοι οι συνδικαλιστές που δεν υιοθετούν τη στάση αυτής της πλειοψηφίας. Εκπρόσωποι σωματείων που ξέρουν από διεκδικήσεις, από αγώνες, από αντίσταση στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Που μπορεί να κρατούν αποστάσεις από το ΠΑΜΕ, αλλά ήρθε η ώρα να αντιπαρατεθούν με αυτούς που λυμαίνονται το Εργατικό Κέντρο και που θέλουν να παρουσιάζουν την υπόθεση αυτή ως μια διαμάχη μεταξύ δύο παρατάξεων, αναμασώντας τα περί «κομματικού συνδικαλισμού».

Η υπόθεση της απαλλαγής του εργατικού κινήματος από τους ανθρώπους των αφεντικών είναι υπόθεση ζωής και θανάτου στην πορεία για την ανασύνταξή του. Σε αυτόν το δρόμο χρειάζεται να συναντηθούμε με τη μεγάλη μάζα των εργαζομένων, με συνδικαλιστές που σέβονται και τιμούν το ρόλο και την αποστολή τους.