Στις 14 Μάη θα πραγματοποιηθούν οι φετινές φοιτητικές εκλογές. Χιλιάδες μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, μαζί με πολλούς αγωνιστές φοιτητές και φοιτήτριες, συγκροτούμε τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια με το γαρύφαλλο, της «Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας» σε κάθε τμήμα.

«Τώρα μιλάμε εμείς» ακόμα μια φορά, με τη συμμετοχή μας και με τη στάση μας. Ολοι εμείς που «πήραμε ανάσα» αισιοδοξίας από τις αλλεπάλληλες διαδηλώσεις και απεργίες για το έγκλημα στα Τέμπη. Ολοι εμείς που θέσαμε το πραγματικό δίλημμα για όσα ζούμε, «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Ολοι εμείς που αγωνιούμε για το «πώς θα συνεχίσουμε» απέναντι στην πολιτική του κέρδους που φέρνει συνεχώς «νέα Τέμπη». Ολοι εμείς που έχουμε όνειρα και απαιτήσεις για το μέλλον, που διεκδικούμε ό,τι μας αξίζει.

Με την «Πανσπουδαστική ΚΣ» πρώτη δύναμη ξανά, μπορεί να σταλεί ένα μεγάλο πανελλαδικό μήνυμα καταδίκης της πολιτικής του κέρδους που μας στερεί το οξυγόνο, αλλά και ένα μήνυμα διεκδίκησης διαμηνύοντας ότι «δεν σταματάμε», «δεν το βουλώνουμε».

Οι φοιτητικές εκλογές πραγματοποιούνται λίγο μετά τις ιστορικές απεργιακές συγκεντρώσεις για τα δύο χρόνια από το έγκλημα στα Τέμπη, ένα έγκλημα που σημάδεψε τη γενιά μας, «έριξε τις μάσκες» αυτού του σάπιου συστήματος.

Η οργή μας έγινε απόφαση συμμετοχής. Οσα νιώθουμε έγιναν συνθήματα και διεκδικήσεις και το «δεν πάει άλλο» έγινε αγωνιστική στάση. Ετσι δείξαμε τη δύναμή μας και αποδείχθηκε ότι όλα μπορούν να αλλάζουν με τον λαό και τη νεολαία στον δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης.

Φυσικά αυτό το μεγάλο ξέσπασμα του λαού και της νεολαίας δεν είναι αρκετό για να αλλάξουν ριζικά όσα απαιτούμε. Για αυτό και συνεχίζουμε! Ομως ήταν ένα σημαντικό μάθημα για όλους, ότι με αυτή τη μαζική μας συμμετοχή στριμώξαμε την κυβέρνηση, επιβάλαμε να ακουστεί η δική μας φωνή, ακυρώσαμε τα σχέδια της συγκάλυψης. Αυτό έκανε τη διαφορά και όχι οι στημένες κοκορομαχίες και τα show στη Βουλή που είναι κομμάτι του αποπροσανατολισμού και της συγκάλυψης.

Φοβούνται την ενεργή συμμετοχή μας, μας θέλουν στο περιθώριο για να συνεχίζουν ανεμπόδιστα τη δουλειά τους. Για αυτό με κάθε ευκαιρία προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν, να μας σπρώξουν σε παγίδες. Αντίθετα, είναι ελπιδοφόρα η προσπάθεια που έγινε και μπροστά στην απεργία στις 9 Απρίλη, να πυκνώσουν οι κινητοποιήσεις διεκδίκησης, να οργανωθούν Γενικές Συνελεύσεις ετών, κοινές εκδηλώσεις με εργατικά σωματεία. Ετσι πολλοί φοιτητικοί σύλλογοι αποσπούν σημαντικές κατακτήσεις και δυναμώνει η εμπιστοσύνη μεταξύ των φοιτητών.

Αυτή είναι η μοναδική ελπίδα για να «φτάσουμε στο τέρμα». Αυτό κρίνεται καθημερινά από τη συμμετοχή μας σε όλες τις μορφές της αγωνιστικής δράσης. Σε αυτή την προσπάθεια, όμως, οι φοιτητικές εκλογές έχουν ειδικό ρόλο, αφού στέλνουν ένα μεγάλο μήνυμα προς την κυβέρνηση, αλλά και καθορίζουν το τι φοιτητικούς συλλόγους θα έχουμε στα χέρια μας.

Τώρα που η κυβέρνηση σχεδιάζει τη συνέχεια της εγκληματικής πολιτικής της ΕΕ σε όλους τους τομείς όπως και στην Ανώτατη Εκπαίδευση και τα εργασιακά, αξιοποιώντας τους άδικους νόμους και το εχθρικό για εμάς κράτος, το ζητούμενο είναι να συνεχίσουμε και εμείς ακόμα πιο αποφασιστικά, με το δικό μας σχέδιο αντεπίθεσης, δυναμώνοντας το φοιτητικό κίνημα.

Στο δίλημμα καταδίκη ή αποδοχή της κυβερνητικής πολιτικής, παίρνουμε θέση.

Η ψήφος μας και η στάση μας μετράει περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Με τη μαζική μας συμμετοχή να μην τους αφήσουμε να πάρουν ανάσα, να τους στριμώξουμε ακόμα περισσότερο. Να μην μπορούν να ισχυριστούν ότι έχουν την έγκρισή μας για όσα ζούμε κουνώντας μας το δάκτυλο.

Να βρεθούν ξανά «μόνοι τους» με την πολιτική του κέρδους και «όλοι μας» με τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις μας.

Με την ψήφο τους χιλιάδες φοιτητές να τιμωρήσουν και να αποδυναμώσουν ακόμα περισσότερο την κυβερνητική παράταξη, τη ΔΑΠ, που στηρίζει και την πολιτική που οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών και την επιχείρηση συγκάλυψής του. Είναι «προτάσεις της» όσα υλοποιούνται - και η ίδια κοκορεύεται - τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και οι διαγραφές φοιτητών. Στηρίζει την πολιτική της υποβάθμισης των σπουδών και των πτυχίων μας. Είναι η παράταξη της νοθείας, της διαφθοράς, που υπερασπίζεται με λόγια και με έργα την εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος, αναπαράγει αναχρονιστικές αντιλήψεις για τις γυναίκες. Τα στελέχη της έφτασαν στο σημείο να κατηγορούν τους φοιτητές για «εργαλειοποίηση» του εγκλήματος των Τεμπών, μήπως και... αποφύγουν την καταδίκη.

Γυρνάμε την πλάτη στην παράταξη του ΠΑΣΟΚ, την ΠΑΣΠ, που είναι σύμμαχος της ΔΑΠ στις σχολές. Το κόμμα της στηρίζει μαζί με τη ΝΔ την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων της ΕΕ και τους πολέμους του ΝΑΤΟ. Ψήφισε τη διάλυση του σιδηρόδρομου, τις διαγραφές φοιτητών, την αναγνώριση των κολεγίων. Η Ιστορία κατέγραψε ότι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στα εργατικά σωματεία καταψήφισαν και απείχαν από τις απεργίες για τα Τέμπη από την πρώτη στιγμή, όταν στις σχολές έβαζαν εμπόδια στις αγωνιστικές δράσεις.

Προσπερνάμε επίσης τις παρατάξεις ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, Attack. Ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να φτάσουν τον αγώνα μέχρι το τέλος, στην ανατροπή της πολιτικής που θυσιάζει τις ζωές μας για τα κέρδη. Εχουν ευθύνες για τα συνεχή εμπόδια στην οργάνωση και κλιμάκωση της πάλης καταψηφίζοντας τις απεργιακές συγκεντρώσεις και τις συγκεντρώσεις ενάντια στα υπέρογκα ΝΑΤΟικά εξοπλιστικά προγράμματα για τους άδικους πολέμους τους. Ξεπλένουν τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα και την πολιτική της ΕΕ. Με τη στάση τους εκφυλίζουν τις συλλογικές διαδικασίες, απωθούν τους φοιτητές από τους συλλόγους κάνοντας το «καλύτερο δώρο» σε όσους μας θέλουν στην άκρη.

Με τη μαζική μας συμμετοχή μπορούμε να κόψουμε τον βήχα και στα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος και τις παρατάξεις τους, όλους τους δήθεν «αντισυστημικούς» που επιχειρούν να μας εγκλωβίσουν στα πολιτικά τους παιχνίδια για κυβερνητικές καρέκλες, και τις δημοσκοπήσεις. Να μετατρέψουν τον αγώνα μας σε σκαλοπάτι εναλλαγής προσώπων για να συνεχίζεται η ίδια πολιτική, να μας πείσουν να εμπιστευτούμε αυτούς και τους σάπιους θεσμούς τους. Στόχος τους είναι να «πάρει ανάσα» το σύστημα και όχι εμείς!

Με μαζική συμμετοχή και ψήφο στην «Πανσπουδαστική ΚΣ» δυναμώνουμε την αγωνιστική διεκδίκηση για τις σπουδές που έχουμε ανάγκη. Το σημερινό πανεπιστήμιο κινείται στις ράγες του κέρδους, «εκτροχιάζοντας» συνεχώς τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.

Απέναντι στην πολιτική εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης, του πανεπιστημίου - επιχείρηση που μετράει τις ανάγκες μας ως κόστος, της πολιτικής που «βαφτίζει» τα ιδιωτικά κολέγια πανεπιστήμια, δυναμώνουμε τον αγώνα για σύγχρονες αποκλειστικά δημόσιες και πραγματικά δωρεάν σπουδές.

Απέναντι στην πολιτική που αντί να στηρίζει ολόπλευρα, διαγράφει τις προσπάθειες χιλιάδων φοιτητών, διεκδικούμε μέτρα στήριξης, φοιτητικής μέριμνας. Με τους συλλόγους μας δεν θα επιτρέψουμε να εφαρμοστεί ο άδικος και ταξικός νόμος.

Απέναντι στην επιλεκτική υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων, των τεράστιων κενών και ελλείψεων, διεκδικούμε αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για τις ανάγκες των ΑΕΙ, λεφτά για τις σπουδές μας και όχι για τις επιχειρηματικές μπίζνες και τους πολεμικούς εξοπλισμούς.

Απέναντι στην υποβάθμιση των πτυχίων μας, το μεγάλο παζάρι πτυχίων πολλών κατηγοριών και επιπέδων που μετριούνται «σε τιμή», διεκδικούμε πτυχία με αξία, μοναδική προϋπόθεση για να ασκήσουμε το επάγγελμά μας.

Απέναντι στην υπονόμευση της εργασιακής μας προοπτικής, των μισθών πείνας και της κοροϊδίας του 1 ευρώ αύξηση την ημέρα, της έλλειψης Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, διεκδικούμε σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα, προσλήψεις και αξιοποίηση όλων των νέων επιστημόνων για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και αντιμετώπιση σύγχρονων κοινωνικών φαινομένων.

Απέναντι στην πολιτική που θέλει την έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων και της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, φωνάζουμε «καμία συνεργασία των πανεπιστημίων μας με τους δολοφόνους! Ερευνα για τις κοινωνικές ανάγκες!».

Απέναντι στην πολιτική που μας καλεί να πληρώσουμε εμείς τα «σπασμένα» από τους ανταγωνισμούς για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα με τον εμπορικό πόλεμο, τους δασμούς και την πολεμική οικονομία των 25 δισ. για πολεμικούς εξοπλισμούς που κόβονται από τις ανάγκες μας, φωνάζουμε «ως εδώ» - καμία θυσία για τα κέρδη τους.

Η πρωτιά της «Πανσπουδαστικής» τα τελευταία χρόνια έδωσε νέα πνοή στις διεκδικήσεις μας. Πραγματοποιήσαμε τις μεγαλύτερες φοιτητικές κινητοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Η αγωνιστική πορεία του φοιτητικού κινήματος είναι μια κατάκτηση για τους φοιτητές και καρφί στο μάτι της κυβέρνησης που επιδιώκει να ανατρέψει.

Και φέτος μπορεί να γίνει ένα ακόμα βήμα για να κατοχυρωθούν όσα κατακτήσαμε και να συνεχίσουμε. Να πληθύνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι που εισέρχονται σε αγωνιστική τροχιά. Να βελτιωθεί η λειτουργία τους ώστε να αποτελούν στήριγμα, οργανωτές της πάλης, με συλλογικές διαδικασίες πραγματικής συζήτησης, με πολύμορφη δραστηριότητα για όλες τις ανάγκες μας στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία.

Σε αυτόν τον δρόμο μπορούμε να χτίσουμε ένα πιο ισχυρό φοιτητικό κίνημα, που θα συντονίζεται πανελλαδικά με κοινές διεκδικήσεις και στόχους πάλης διεκδικώντας τις σύγχρονες ανάγκες μας, σε συμπόρευση με το εργατικό κίνημα και όλο τον λαό.

Ενα κίνημα που θα αμφισβητεί την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - επιχειρηματικών ομίλων, που μετράει τις ανάγκες μας ως κόστος, την Παιδεία εμπόρευμα, και τους φοιτητές πελάτες στο πανεπιστήμιο - επιχείρηση. Που δεν θα συμβιβάζεται και έτσι δεν θα μας έχουν του χεριού τους, επιδιώκοντας να συμβιβαστούμε, βάζοντας κάθε φορά τον πήχη στο να αλλάζουν απλά κυβερνήσεις ή πρόσωπα συνεχίζοντας την ίδια πολιτική. Φαίνεται πλέον πιο καθαρά ότι για να κερδίσουν οι ανάγκες μας πρέπει να χάσουν τα κέρδη τους. Μόνο έτσι θα τους στριμώχνουμε, θα αποσπάμε κατακτήσεις και θα αλλάζουμε τους συσχετισμούς μέχρι να ανατρέψουμε την πολιτική του κέρδους.

Η πρωτιά της «Πανσπουδαστικής» θα είναι μια ακόμα νίκη των φοιτητριών και των φοιτητών. Οι φοιτητικές εκλογές να αποτελέσουν ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Μια ακόμα ανάσα αισιοδοξίας.

Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, με τον «Ριζοσπάστη», τον «Οδηγητή», τις ανακοινώσεις, ανοίγουμε παντού τη συζήτηση, διαδίδουμε αυτό το κάλεσμα μάχης!

Σε κάθε τμήμα και σχολή μπορούν να δυναμώσουν η συσπείρωση, η πολιτική συζήτηση, ο προβληματισμός, να γίνουν περισσότεροι όσοι βάζουν το λιθαράκι τους σε αυτήν την πολύ σημαντική υπόθεση.

Αφορμή αυτού του άρθρου είναι οι δύο θανατηφόροι τραυματισμοί αθλητών σε μαχητικά αθλήματα. Δεν είναι ο ρόλος μας να αποφανθούμε για την αιτία τους, ούτε έχουμε τέτοιο σκοπό. Δεν παραγνωρίζουμε ωστόσο ότι η συχνότητα γενικότερα σοβαρότατων τραυματισμών στα μαχητικά αθλήματα έχει προκαλέσει εύλογες ανησυχίες, προβληματισμούς και φόβο μεταξύ προπονητών, αθλητών και γονιών. Ανησυχίες που σχετίζονται με τη φύση των αθλημάτων, την απουσία πολλές φορές ασφαλών χώρων για τη διεξαγωγή αγώνων ή προπονήσεων, την εμπορευματοποίηση τμημάτων της προπόνησης (π.χ. sparring) και την παντελή απουσία προαθλητικού ελέγχου και σταθερής παρακολούθησης των αθλητών.

Τα μαχητικά αθλήματα διαχωρίζονται από τις πολεμικές τέχνες και τα συστήματα αυτοάμυνας από το γεγονός ότι αποτελούν αθλήματα. Επιπρόσθετα, διαχωρίζονται από τα άλλα αθλήματα λόγω του ρόλου που έχει ο τραυματισμός στη διεξαγωγή τους.

Ο τραυματισμός στον αθλητισμό, τόσο με τη μορφή οξείων κακώσεων από υπερβολική καταπόνηση ή κάποιο ξαφνικό τραυματισμό, όσο και με τη μορφή χρόνιων παθήσεων που αναπτύσσονται μακροπρόθεσμα (κακή τεχνική, χρόνια καταπόνηση κ.λπ.), είναι ένα συχνό φαινόμενο, σχεδόν αδύνατο να αποφευχθεί. Αν και υπάρχουν διαφοροποιήσεις μεταξύ των αθλημάτων στον τύπο και στη συχνότητα των τραυματισμών, είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό. Στα μαχητικά αθλήματα γενικά οι τραυματισμοί αποτελούν επιδίωξη και στόχο, ειδικά στους αγώνες. Ιδιαίτερα σε αυτά που περιλαμβάνουν χτυπήματα (striking), ο τραυματισμός (π.χ. μώλωπες, εκδορές) είναι φυσική συνέχεια των χτυπημάτων στην περιοχή του σώματος, του κεφαλιού ή του προσώπου, ενώ αποτελεί συχνή στρατηγική, κατά τον αγώνα, να έρθει ο αντίπαλος σε θέση όπου δεν μπορεί να συνεχίσει ως αποτέλεσμα χτυπημάτων αυτών (ΚΟ).

Είτε στην προπόνηση είτε στον αγώνα, τα χτυπήματα μπορούν να προκαλέσουν και πιο σοβαρούς τραυματισμούς, όπως κατάγματα ή διασείσεις (κυρίως από την επανάληψή τους). Ενα μεθοδικά διαμορφωμένο πρόγραμμα προπόνησης, μια κατάλληλη αποθεραπεία, η σωστή διατροφή και ενυδάτωση και η καλή ψυχολογική κατάσταση των αθλητών είναι παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στην μείωση της πιθανότητας τραυματισμού, τόσο στα μαχητικά αθλήματα όσο και σε κάθε άθλημα.

Τα τραγικά περιστατικά που βιώνουμε όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια στον χώρο των μαχητικών αθλημάτων είναι αποτελέσματα του ίδιου εχθρικού κράτους που έχει αναγάγει σε λύση των προβλημάτων το «πάμε κι όπου βγει». Το κράτος του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού θυμάται τους αθλητές στη νίκη και στη διάκριση, αλλά απουσιάζει παντελώς από την προετοιμασία, την καθημερινή προπόνηση, τις απαιτήσεις που έχει ο αθλητισμός σε υψηλό επίπεδο. Ολα αυτά τα ρίχνει στην ατομική ευθύνη των σωματείων, των συλλόγων και των αθλητών. Το γνωστό «νικήσαμε, έχασες».

Η προσπάθεια και το μεράκι που δείχνουν από τη μεριά τους οι προπονητές και οι άνθρωποι των σωματείων, για να στηρίξουν τους αθλητές και τη δουλειά τους, δυστυχώς δεν μπορεί να υποκαταστήσει την απουσία ενός ολοκληρωμένου και ουσιαστικού σχεδίου, που να έχει στο επίκεντρο:

• Το επιστημονικό υπόβαθρο ανάπτυξης του αθλήματος και την αντίστοιχη στήριξη της προπονητικής διαδικασίας που θα προστατεύει την υγεία των αθλητών.
• Τη σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή, με χώρους και μέσα προπόνησης παρεχόμενα από το κράτος, εποπτευόμενα από αποφοίτους ΤΕΦΑΑ και σχετικούς επιστημονικούς φορείς.
• Τη σταθερή ιατρική παρακολούθηση των αθλητών, μέσα από καθιερωμένους ετήσιους ελέγχους, την αθλητιατρική παρακολούθηση για πρόληψη, αντιμετώπιση και αποκατάσταση τραυματισμών.

Μόνο σε τέτοιες συνθήκες θα δούμε την ουσιαστική αναβάθμιση των αθλητικών διοργανώσεων, την άνθιση των αθλημάτων μας, θα νιώσουμε τη στήριξη στη σωστή προετοιμασία των αθλητών.

Δεν είναι λοιπόν η φύση των μαχητικών αθλημάτων που τα κάνει λιγότερο αθλήματα. Η διεξαγωγή του αθλήματος δεν δικαιολογεί αντιλήψεις του τύπου «τα 'θελες και τα 'παθες», ή ακόμα και ότι «ο αθλητής μπαίνει στο ρινγκ με δική του ευθύνη». Η πρωτογενής πρόληψη των τραυματισμών έχει ιδιαίτερη σημασία και μπορεί να αποτρέψει σοβαρά ή ακόμα και θανατηφόρα περιστατικά. Ηρθε η ώρα να απαιτήσουμε ό,τι έχουμε ανάγκη.

Τα τελευταία χρόνια στον χώρο των μαχητικών αθλημάτων διεξάγεται έντονη συζήτηση πάνω στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σχολές μας, το ασφυκτικό πλαίσιο που δημιούργησε το αθλητικό μητρώο, τους κινδύνους για την υγεία των αθλητών μας. Με αργά αλλά σταθερά βήματα αυξάνονται η οργάνωση και η συμμετοχή προπονητών στο Σωματείο Γυμναστών Προπονητών ν. Αττικής. Στις τελευταίες απεργίες ήταν πολλές οι σχολές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Σωματείου και ενημέρωσαν τους αθλητές τους ότι θα είναι κλειστές. Χαρακτηριστική είναι η μεγαλειώδης απεργία στις 28/2, με τη συμμετοχή πολλών σχολών από τον χώρο των μαχητικών αθλημάτων.

Η σχεδιασμένη παρέμβαση που γίνεται από το Κόμμα μας και την ΚΝΕ, παρά τις καθυστερήσεις και τις αδυναμίες που υπάρχουν, φαίνεται να επιδρά πολυεπίπεδα σε αυτόν τον χώρο, που έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Οι πρωτοβουλίες (τουρνουά επιδείξεων) γύρω από τα αθλητικά camp στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της ΚΝΕ αγκαλιάζονται από δεκάδες συλλόγους, οι οποίοι συμμετέχουν, συζητάνε πάνω στο περιεχόμενο της διοργάνωσης (ενάντια στα ναρκωτικά, για τον Παύλο Φύσσα ενάντια στον φασισμό, υπέρ του λαού της Παλαιστίνης), ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που παίρνουν θέση για τα μεγάλα προβλήματα και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν ο λαός μας και οι γειτονικοί λαοί. Είναι χαρακτηριστικές οι παλαιστινιακές σημαίες που κοσμούν πολλούς συλλόγους, ή η εκδίωξη του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ από σεμινάρια και τουρνουά επιδείξεων. Αυτή η στάση θα πρέπει να γενικευτεί, ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και σε κάθε λαό που αντιμετωπίζει τον πόλεμο που μαίνεται.

Μέσα από τη δημιουργία ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας και Πρόνοιας, με ανεπτυγμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, μπορούν και πρέπει να εξασφαλιστούν η υγεία των αθλούμενων και η σταθερή παρακολούθησή τους. Η πλήρης προστασία της υγείας αθλητών και λαού δεν είναι ατομική ευθύνη των ίδιων και των προπονητών τους, αλλά υποχρέωση του κράτους. Θα συνεχίσουμε στον αγώνα για αθλητισμό που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες μας και να μη βάζει τους αθλητές σε κίνδυνο. Θα σταθούμε στις απαιτήσεις των καιρών ως μαχητές.

Νίκος ΤΣΟΥΚΑΣ, προπονητής πυγμαχίας

Ελπίδα ΝΑΣΙΟΠΟΥΛΟΥ, πρώην πρωταθλήτρια Muay Thai