Η αυλαία της ζωής της Σιμόν Ντε Μπωβουάρ έπεσε στις 14 Απρίλη του 1986. Μια ορμητική δύναμη τη σήκωσε από τη γη και την ανέβασε στον ουρανό. Οταν την πρωτοσυνάντησα στο Παρίσι, λίγα χρόνια πριν τον θάνατό της, ήθελα να υποκλιθώ, όπως κάνω σε όσους θαυμάζω το έργο τους, τη μεγαλοφυΐα τους αλλά και την ανθρωπιά των απλών, ανώνυμων ανθρώπων. Στην πρώτη μας συνάντηση στο σπίτι της, θαύμασα το βάθος και το γαλάζιο χρώμα των ματιών της και τα χέρια της. Θύμιζαν γλυπτό όπου είχε σκαλίσει τεχνίτης τη διαδρομή της ζωής της. Ηταν όμορφη. Μια ομορφιά μοναχική. Ηταν άλλοτε σιωπηλή. Λιγομίλητη. Μίλησε ελάχιστα για τη σχέση της με τον σύντροφό της, Σαρτρ. Θυμήθηκε τα λόγια του: «Οσο πιο παράλογη είναι η...