Και όσοι θεωρούν ότι δεν υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου που αμφισβητούν την κυρίαρχη πολιτική στην ΕΕ ας διαβάσουν τα παρακάτω:

«Η μνημονιακή συνταγή δεν προσφέρει πια λύσεις. Είναι ένα πρόγραμμα που δεν χρειάζεται πλέον η χώρα μας και δεν δίνει προοπτική στο λαό μας. Και πιστεύω ότι αυτό το ξέρουν και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και το ΔΝΤ που βρίσκονται σε αμηχανία - πολιτική και οικονομική - για το πώς θα αλλάξουν δρόμο.

Η πραγματική έξοδος από την κρίση δεν θα έρθει με το πρόγραμμα της τρόικας, όσο μεγάλη πολιτική ανοχή κι αν επιδείξουν οι δανειστές μας, όση αντοχή κι αν επιδείξει ακόμα ο λαός μας.

Το περιβόητο φως στην άκρη του τούνελ θα φανεί μόνο αν εμείς αποφασίσουμε να δουλέψουμε σκληρά και σοβαρά για να αναγεννηθεί η παραγωγική βάση της χώρας».

Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, χτες, ο Δ. Δασκαλόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ, σε ημερίδα του ΣΕΒ για τη χρηματοδότηση της Βιομηχανίας...

Μεγάλος ντόρος γίνεται από την κυβερνητική προπαγάνδα και τα αστικά ΜΜΕ με το πρωτογενές πλεόνασμα και το λεγόμενο «κοινωνικό μέρισμα», που θα προκύψει και θα ανακουφίσει τους εξαθλιωμένους. Ετσι, μετά τη μεγάλη «νόμιμη κλοπή» κι άλλου πλούτου από τα φτωχά λαϊκά στρώματα με τη δραστική μείωση μισθών, τη φοροληστεία, τις τεράστιες περικοπές σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, έρχονται τώρα να πετάξουν ένα ψίχουλο για παρηγοριά. Και το χειρότερο, να εδραιώσουν στη λαϊκή συνείδηση ότι οι άνθρωποι του μόχθου πρέπει να ζουν με μειωμένες ανάγκες και απαιτήσεις, για να θεριεύει το κεφάλαιο. Το δίλημμα δεν είναι λιγότερα ή περισσότερα ψίχουλα με άλλη πολιτική διαχείρισης που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη και διεκδίκηση ικανοποίησης όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

«Λαμόγια υπάρχουν στη χώρα μας, και μάλιστα σε πλεόνασμα. Υπάρχουν όμως και σοβαροί επιχειρηματίες. Θα ήταν κρίμα η καταιγίδα των αποκαλύψεων και των δικαστικών ερευνών (για τους εξοπλισμούς και τα θαλασσοδάνεια του ΤΤ) να συμπαρασύρει συλλήβδην την επιχειρηματικότητα. Η αποσύνθεση είναι εύκολη, η νέα σύνθεση πολύ δύσκολη υπόθεση. Για να γκρεμιστεί ένα σπίτι χρειάζονται κάποιοι χειρώνακτες εργάτες, για να οικοδομηθεί ένα καινούργιο αρχιτέκτονες και μηχανικοί. Μπουλντόζες βλέπω αρκετές, αρχιτέκτονες δεν διακρίνω...» (από άρθρο στο «Εθνος» 13/1/2014). Οι μεγαλοεπιχειρηματίες ενδιαφέρονται η «γυναίκα του Καίσαρα να φαίνεται τίμια» και φοβούνται ένα δικό τους εργαλείο, όπως η «Δικαιοσύνη», που πασχίζει να αποκαταστήσει την «τιμή» τους. Επειδή το κέρδος, ως κινητήριος «νόμος» του καπιταλισμού και της επιχειρηματικότητας των καπιταλιστών, σημαίνει κυνηγώ το κέρδος με κάθε μέσο. Εχοντας εξασφαλίσει τη «νόμιμη» κλοπή της υπεραξίας από τους εργάτες. Τούτη δω η ιστορία που ξέσπασε τους ανησυχεί για το ποιος θα βγει χαμένος, ποιος κερδισμένος, τι «ξεκαθαρίσματα» θα γίνουν... Τα 'χει αυτά το σάπιο σύστημα, που δεν μπορεί να ξεσαπίσει. Ο λόγος στους εργάτες. Να μην «τσιμπήσουν» στα περί «κάθαρσης»...