Η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής αναφέρει ότι από το 2014 «βρισκόμαστε σε νέα κατάσταση συλλογικής εποπτείας για τη δημοσιονομική πολιτική και στενότερης συνεργασίας για τη γενικότερη οικονομική πολιτική» στην ΕΕ. Το «δίλημμα για νέο μνημόνιο είναι ψευτοδίλημμα», δήλωσε ο επικεφαλής του Γραφείου. Δεν είναι αποκάλυψη. Υπενθυμίζουμε: Με τον κανονισμό της ΕΕ «αριθ. 472 της 21ης Μαΐου 2013» προβλέπεται με το άρθρο 14.1 ότι: «Τα κράτη - μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα, εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη - μέλη, ή τους άλλους μηχανισμούς δανειοδότησης, της ΕΕ, EFSF, EMS». Το άρθρο 14.3 προβλέπει: «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πραγματοποιεί, σε συνεννόηση με την ΕΚΤ, τακτικές αποστολές επιθεώρησης στο κράτος - μέλος υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα, προκειμένου να εκτιμήσει την οικονομική, δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική του κατάσταση». Αλήθεια, μπορεί μια κυβέρνηση με στρατηγική για την καπιταλιστική ανάπτυξη, και μάλιστα εντός ΕΕ και ευρωζώνης, να διαπραγματευτεί και ν' ανατρέψει αυτήν την πραγματικότητα σε όφελος του λαού; Πολύ περισσότερο όταν θεωρεί ότι η οικονομία της ΕΕ πρέπει να γίνει ενιαία, όπως π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ελλάδα θα πρέπει να εξοικονομεί τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ το χρόνο, για να πιάνει τους στόχους για τη μείωση του χρέους, είπε ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Θυμίζουμε ότι η «Συνθήκη για τη σταθερότητα, το συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση», γνωστή και ως «δημοσιονομικό σύμφωνο», θεσπίζει «πλεονασματικούς προϋπολογισμούς» ή με ανώτερο έλλειμμα το 0,5% του ΑΕΠ για κράτη με μεγάλα ελλείμματα. Σε περίπτωση υπέρβασης, θα ενεργοποιείται αυτόματος μηχανισμός «διόρθωσης» με λήψη μέτρων. Θεσπίζει «επιβολή κυρώσεων για χώρες με έλλειμμα μεγαλύτερο του 3% του ΑΕΠ» (κριτήριο ΟΝΕ), όπως παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο δικαιούται να επιβάλλει πρόστιμο μέχρι 0,1% του ΑΕΠ, που θα καταβάλλεται στο Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης (ESM). Ακόμη, θεσπίζει επιβολή «δημοσιονομικών και οικονομικών προγραμμάτων» από την Κομισιόν και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σε χώρες που το δημόσιο χρέος ξεπερνάει το 60% του ΑΕΠ (κριτήριο ΟΝΕ), ενώ χώρες όπως η Ελλάδα, με μεγάλο χρέος, οφείλουν να το μειώνουν κατά 1/20 του ΑΕΠ κάθε έτος. Γι' αυτό οι αστοί θέλουν τώρα αλλαγή στο μείγμα πολιτικής, μείωση του χρέους, αποπληρωμή με βάση τους ρυθμούς ανάπτυξης, ώστε να εξασφαλίσουν χρήμα για επενδύσεις. Η διέξοδος για το λαό: Μονομερής διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με εργατική, λαϊκή εξουσία.

«Είναι, συνεπώς, ο ίδιος ο κ. Σαμαράς που θέτει το δίλημμα των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα: Λιτότητα ή ανάπτυξη, Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ (...) Γι' αυτό ερχόμαστε στην εξουσία. Για να αντικαταστήσουμε τη λιτότητα με την ανάπτυξη. Για να αντικαταστήσουμε την καταστροφή με την ανασυγκρότηση». Ενα απ' τα κάλπικα διλήμματα του ΣΥΡΙΖΑ, που ανέφερε ο Αλ.Τσίπρας σε ομιλία του στην Ολλανδία. Δίλημμα «τυρί στη φάκα» για το λαό. Που βεβαίως δε θέλει λιτότητα. Αλλά σε ποια ανάπτυξη τον καλεί να συμβάλει; Του καπιταλισμού, των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ανάπτυξη - αίτημα του αντιπάλου των εργαζομένων, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που τους δημιουργεί την κόλαση που ζουν, η ύπαρξη του οποίου είναι η εγγύηση για τη φτώχεια και την ανέχεια των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, προϋπόθεση για την κερδοφορία. Αυτή είναι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εργαζόμενοι, ο λαός να μην «τσιμπήσουν». Να οργανώσουν τη δική τους αντεπίθεση.