«Είναι προφανές πως το έργο που έχουν αναλάβει οι διορισμένες κυβερνήσεις να επιτελέσουν προς όφελος των διεθνών και ντόπιων κεφαλαίων δεν έχει ακόμα τελειώσει (...) Ο αγώνας παραμένει ανένδοτος. Είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε για τις ζωές μας (...) Είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεων. Είμαστε αποφασισμένοι να νικήσουμε. Συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις που εξήγγειλε το τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό μας όργανο την Τετάρτη 09/04/14 με Στάση Εργασίας». Η ανακοίνωση ανήκει στην πλειοψηφία του γνωστού Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια, η οποία αποτελείται από συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεις που προέρχονται από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η πλειοψηφία, αφού καταγγέλλει το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο και υψώνει αγωνιστικές κορόνες, στη συνέχεια κηρύσσει σε μέρα πανελλαδικής, πανεργατικής απεργίας μόλις μια τετράωρη στάση εργασίας! Ετσι οργανώνουν αγώνες ηγεσίες που βάζουν πλάτη στο κεφάλαιο. Αυτή η ίδια πλειοψηφία υποκλίθηκε, για άλλη μια φορά, προσφάτως, στην εργοδοσία, συμφωνώντας και προβάλλοντας συμφωνία για πάγωμα των βασικών μισθών για μια τριετία, περικοπές των παροχών και εξάρτηση των αυξήσεων από τα κέρδη της εταιρείας...

Σε άρθρο του στην «Καθημερινή της Κυριακής» 6/4/2014, ο υπουργός Οικονομικών γράφει ότι «η ελληνική οικονομία έχει αρχίσει να δείχνει τα πρώτα ενθαρρυντικά σημάδια ισορροπίας και ανάκαμψης». Πού το αποδίδει; Στο ότι «κατά τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα έχει υιοθετήσει μεταρρυθμίσεις σε όλους σχεδόν τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, με σημαντικότερες αυτές στην αγορά εργασίας, στο ασφαλιστικό, στο σύστημα Υγείας και στη φορολογική διοίκηση». Ποια τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής; Το λέει ο ίδιος: «Η ανεργία παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα, ιδιαίτερα για τους νέους, αν και δείχνει σημάδια σταθεροποίησης (σ.σ. 1,5 εκατομμύριο λένε τα επίσημα στοιχεία). Επιπλέον, το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών έχει συρρικνωθεί κατά ένα τρίτο, ενώ το 35% του ελληνικού πληθυσμού είναι σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού» (σ.σ. ξεχνά εντελώς τους άστεγους και όσους σιτίζονται με συσσίτια). Ετσι, για να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση, πλήρωσαν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ζώντας στην εξαθλίωση.

Μήπως, όμως, τώρα που η οικονομία περνά σε ανάκαμψη ο λαός θα δει καλύτερες μέρες; Να τι γράφει στο ίδιο άρθρο ο υπουργός Οικονομικών: «Η οικονομική πολιτική, παρά τις πρόσφατες επιτυχίες, πρέπει να παραμείνει αφοσιωμένη στην ανάπτυξη του νέου εξωστρεφούς παραγωγικού προτύπου, στη δημοσιονομική πειθαρχία, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, τον εκσυγχρονισμό του τραπεζικού συστήματος και την κοινωνική πολιτική, με έμφαση σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη. Προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η πολιτική σταθερότητα». Λέει ευθαρσώς ότι θα συνεχιστούν οι περικοπές σε Υγεία, Πρόνοια, Ασφάλιση, η φοροληστεία, με δεδομένο και το στόχο μείωσης της φορολογίας του κεφαλαίου (δημοσιονομική πειθαρχία). Ερχονται νέα μέτρα διευκόλυνσης της κερδοφορίας σε βάρος των εργαζομένων (μεταρρυθμίσεις). Ενώ ως «κοινωνική πολιτική» εννοούν τα ψίχουλα στους εξαθλιωμένους. Ταυτόχρονα, απαιτεί ανοχή και υποταγή του λαού σ' αυτήν την πολιτική (πολιτική σταθερότητα). Ο λαός να μην «τσιμπήσει». Με την ανάκαμψη θα έρθουν καλύτερες μέρες για το κεφάλαιο, όχι για τον ίδιο.

Δημοσιεύματα στον Τύπο κάνουν λόγο για συζητήσεις που γίνονται στα τεχνικά κλιμάκια των δανειστών με τα αντίστοιχα των υπουργείων Εργασίας και Οικονομικών για νέες μεθοδεύσεις και σχέδια σε βάρος των συντάξεων και της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αυτή τη φορά οι μεθοδεύσεις αυτές σχετίζονται με το μοντέλο σύνδεσης της αποδιδόμενης σύνταξης με τα περιουσιακά στοιχεία του συνταξιούχου. Σημειώνεται ότι τέτοιες «ιδέες» δεν είναι καινούριες. Μάλιστα, πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ συνέδεε το ύψος της σύνταξης με την κατοχή ιδιόκτητης κατοικίας ή όχι και πως αυτό εφαρμόζεται ήδη σε ορισμένες χώρες. Υπενθυμίζεται ότι και στη χώρα μας το νέο σύστημα υπολογισμού και απόδοσης των επικουρικών συντάξεων από το 2015 θα συνδέεται και με το αν η σύνταξη θα συνεχίσει να καταβάλλεται σε δικαιούχους του συνταξιούχου μετά το θάνατό του. Από το αν υπάρχει δικαιούχος ή όχι θα εξαρτάται και το ύψος της επικουρικής σύνταξης. Ολα τούτα μαρτυρούν, για μία ακόμα φορά, ότι η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση όχι μόνο δεν έχει τελειώσει αλλά θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση.