Γιατί υπάρχει κοινωνική βάση σε ένα τέτοιο φαινόμενο. Η καπιταλιστική οικονομική κρίση και οι πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων έχουν κάνει εκατομμύρια εργατικές οικογένειες να χάνουν τη γη κάτω απ' τα πόδια τους. Βλέπουν τα παιδιά τους να πεινάνε και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Βλέπουν τους γέροντες γονείς τους να μην μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους για να κάνουν θεραπείες και να αργοπεθαίνουν. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε η κρίση έχει πει: Κανείς δεν πρέπει να μείνει μόνος του μέσα στο σπίτι του, κανείς δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να βυθιστεί στο σκοτάδι της απελπισίας. Τα Σωματεία, τα Συνδικάτα, οι Λαϊκές Επιτροπές πρέπει να δείξουν το δρόμο της πραγματικής ταξικής αλληλεγγύης στους συναδέλφους, στους γείτονες, στα νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Η αγανάκτηση, η οργή και ο θυμός πρέπει να γίνουν οργανωμένη δύναμη σύγκρουσης και αγώνα.

Από τις αντιφασιστικές κορόνες, στα ...δικαιώματα των νοσταλγών του Χίτλερ πάει η νέα περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου. Με την ανάληψη των καθηκόντων της, αποκάλυψε μία πλευρά από τη στάση της απέναντι στο φασιστικό μόρφωμα και τους εκπροσώπους του στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της κοινής ανακοίνωσης που είχε εκδώσει στα τέλη Απρίλη με τον τότε υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων με τον ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σακελλαρίδη, για την επίθεση που δέχθηκαν μέλη των παρατάξεών τους στον Κολωνό από «ακροδεξιά νεοφασιστικά στοιχεία», «τραμπούκους», «φασιστικές ομάδες», μέλη «ακροδεξιάς συμμορίας». Μάλιστα, καλούσαν «όλους αυτούς που όλο και συχνότερα χαϊδεύουν την ακροδεξιά για να κερδίσουν ψήφους, να αναλογιστούν τις τεράστιες πολιτικές τους ευθύνες».

Από την πρώτη μέρα στην περιφερειακή αρχή, όμως, όλα αυτά άλλαξαν, αφού άρχισαν οι συζητήσεις για τα δικαιώματα που έχουν οι φασίστες σχετικά με το χώρο που θα έχουν ως γραφεία στην Περιφέρεια. Στην αντίδραση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Αττικής για την πρόθεση της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει γραφεία στη ναζιστική Χρυσή Αυγή, η απάντηση ήταν πως και αυτοί έχουν δικαιώματα και πως «θα τοποθετηθούν ανάμεσα στη "Λαϊκή Συσπείρωση" και τη "Δύναμη Ζωής" για να μην πάρουν ανάσα»!

Αυξήσεις στους μισθούς των εκπαιδευτικών μέσω αξιολόγησης και όχι λόγω προϋπηρεσίας είναι μια από τις μεγάλες καινοτομίες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης Ρέντσι στην Ιταλία και την προβάλλουν δεόντως τα «Νέα», 4/9/2014, ως παράδειγμα και για την Ελλάδα. Ποια τα κριτήρια αξιολόγησης και πώς θα αξιολογούνται για τις γνώσεις και τη μόρφωση που θα παρέχουν ακόμη και σ' αυτό το αστικό σχολείο; «Από το επόμενο έτος θα αναρτώνται στο Διαδίκτυο τα δεδομένα οργάνωσης της σχολικής μονάδας, οι εκθέσεις αυτοαξιολόγησης, ο προϋπολογισμός τους και ο ισολογισμός τους και ένας χάρτης της δραστικότητας του σχολείου. Κάθε σχολική μονάδα θα ενισχυθεί με ένα εκπαιδευτικό "μέντορα" ο οποίος θα είναι υπεύθυνος της αξιολόγησης των συναδέλφων του και της μονάδας». Προϋπολογισμός, ισολογισμός και κάλυψη των αναγκών του σχολείου με τη δραστικότητά του. Αλήθεια, σχολείο και εκπαιδευτικούς θα αξιολογούν ή επιχείρηση; Και από πού ως πού ο «μέντορας» μπορεί να αξιολογεί και μάλιστα μόνος του; Ο φωτεινός παντογνώστης είναι; `Η ο μάνατζερ του σχολείου; Και ύστερα σου λένε εκπαίδευση και μόρφωση... Ανθρώπους με συνείδηση υποταγής στον καπιταλισμό φτιάχνουν.