Σε άρθρο του στο ΑΠΕ ο πρόεδρος του ΣΕΒ έγραψε: «Είναι σημαντικό, λοιπόν, η κάλπη της 20ής Σεπτεμβρίου να σηματοδοτήσει την αρχή ενός νέου ενάρετου πολιτικού κύκλου, όπου θα επικρατήσουν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να υπηρετήσουν το επιχειρηματικό περιβάλλον και στο παραγωγικό μας πρότυπο. Η Ελλάδα έχει μόνο μία επιλογή - στην οποία συμφωνούν οι δύο "μονομάχοι" της πρωτιάς στις εκλογές: να κοιτάξει μπροστά. Αυτό το "μπροστά" συνδέεται με έναν οδικό χάρτη και δεσμεύσεις που υπερβαίνουν τις βεβαιότητες του ενός ή του άλλου και απαιτούν συλλογική δουλειά, υπερκομματική λογική, συναίνεση και ουσιαστικό κοινωνικό διάλογο». Λέει και εύχεται ότι οι ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ μπορούν να συνεργαστούν σε κυβέρνηση που να υπηρετεί τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, δηλαδή της κερδοφορίας τους. Προσβλέπει, μάλιστα, στην «κοινωνική συναίνεση», δηλαδή στην υποταγή του λαού στην πολιτική του κεφαλαίου.
Είναι λοιπόν σαφές ότι ο ΣΕΒ έχει ήδη ψηφίσει. Το ζήτημα είναι αν ο λαός, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να ψηφίζουν τα κόμματα στα οποία «επενδύει» το κεφάλαιο.
Μέχρι τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ διατυμπάνιζε ότι το «παλιό» είναι οι ΝΔ - Ποτάμι - ΠΑΣΟΚ και το «νέο» οι ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και ότι συνεργασία με το παλιό δεν κάνει. Στις 8/9/2015, η «Αυγή» στο κύριο άρθρο έγραφε: «Στις 21 Σεπτέμβρη η χώρα θα κυβερνηθεί είτε από μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ (αυτοδύναμο ή μη) και πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, είτε από μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ και πρωθυπουργό τον Ευ. Μεϊμαράκη. Το δίλημμα είναι πραγματικό, καθώς τρίτη επιλογή δεν υπάρχει. Αν το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δε θέλουν να συναθροίζονται με τη Δεξιά του Μεϊμαράκη και επιθυμούν "συνεργασίες", ας πάρουν, όπως σημείωσε ο Αλέξης Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη, θέση: Αγωνιούν και μάχονται για να πάρουν τα πράγματα προοδευτική κατεύθυνση ή θα συνεχίσουν να στηρίζουν τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά;». Ωστε, το μισό «παλιό» έγινε «νέο» τώρα, ε; `Η μήπως Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ, αν πάνε με τη ΝΔ είναι «παλιό», αν πάνε με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι «νέο»; Τίποτα απ' όλα αυτά δε συμβαίνει, άλλωστε όλοι μαζί ψήφισαν το μνημόνιο ως επόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα υπέρ του κεφαλαίου. Απλά η κοροϊδία του λαού με τα σάπια διλήμματα πάει σύννεφο.
Οκτώ διλήμματα για να ενισχύσει την πόλωση και την αντιπαράθεση στο δίπολο με τη ΝΔ έθεσε ο Αλ. Τσίπρας από τη συνεδρίαση της ΚΕ το περασμένο Σάββατο. Μόνο που σε ορισμένα από αυτά δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα. Είπε, για παράδειγμα: «Ποιον θα εμπιστευθεί ο λαός για να διαπραγματευθεί τα εργασιακά δικαιώματα; Αυτόν που σταθερά είναι δίπλα στους εργαζόμενους, ή εκείνον που επέβαλε τον εργασιακό μεσαίωνα». Το γεγονός βέβαια ότι η ΝΔ επέβαλε τον εργασιακό μεσαίωνα, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Από πού κι ως πού, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει τον εαυτό του ως υπερασπιστή των εργασιακών δικαιωμάτων; Θυμίζουμε ότι προεκλογικά πούλησε παραμύθι για αποκατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων και του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Τίποτε απ' αυτά δεν έκανε. Στη διάρκεια της διακυβέρνησής του η εργοδοτική επιθετικότητα κλιμακώθηκε, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας διευρύνθηκαν, η απληρωσιά σπάει κόκαλα. Κι από πάνω, ψήφισε μαζί με τη ΝΔ και τους άλλους το τρίτο μνημόνιο, το οποίο προβλέπει προσαρμογή των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ομαδικών απολύσεων στην «ευρωπαϊκή πρακτική». Δηλαδή, ξήλωμα από τα θεμέλια όσων νόμων έχουν απομείνει ακόμα να προστατεύουν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα. Ας αφήσουν την κοροϊδία εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί ο κόσμος τούς έμαθε και από την καλή και από την ανάποδη.