Ο υπουργός Εργασίας, Γιώργος Κατρούγκαλος, δήλωσε χτες: «Το συνταξιοδοτικό πρέπει να το μεταρρυθμίσουμε, έπρεπε να το έχουμε κάνει προ πολλού. Τώρα έχουμε την ανάγκη να βρούμε εναλλακτικά και ισοδύναμα σε αυτά που προβλέπει το μνημόνιο, που αν εφαρμοστούν θα οδηγήσουν σε μείωση κατώτατων συντάξεων και του ΕΚΑΣ. Αρα, έχουμε μια υποχρέωση να έχουμε ένα δίκαιο σύστημα που να μη θίγει τους αδύναμους και να είναι μακροχρόνια βιώσιμο (...) είχα φωνάξει τους εκπροσώπους των "θεσμών" στο υπουργείο Εργασίας. Ηξερα ότι δεν είχαμε διαπραγματευτική ισχύ να αποτρέψουμε τα συγκεκριμένα μέτρα που ζήταγαν. Αρα, τι τους ζήτησα; "Αν εμείς σας φέρουμε μια δική μας μεταρρύθμιση, συνολική, θα δεχτείτε να αντικαταστήσει όλα τα προηγούμενα μέτρα;" Κι αυτό μπήκε στο μνημόνιο». Τι επιβεβαιώνει; Οτι οι αλλαγές που προωθούνται στο μνημόνιο, οι περίφημες «μεταρρυθμίσεις», αποτελούν πάγιους στόχους του κεφαλαίου πολύ πριν την κρίση, που απλώς οι μνημονιακές πολιτικές επιταχύνουν την εφαρμογή τους. Είναι εκ του πονηρού, λοιπόν, τα περί άλλης μεταρρύθμισης που δε θα μειώνει τις συντάξεις, αφού το κράτος δε συνεισφέρει, βαίνουν προς κατάργηση και οι ελάχιστες εργοδοτικές εισφορές, η δε ανεργία δε μειώνεται και οι μισθοί έχουν καταβαραθρωθεί, άρα και τα έσοδα των Ταμείων. Για την αρπαγή των αποθεματικών από το κεφάλαιο, την εισφοροδιαφυγή και το «κούρεμα» του χρέους κουβέντα. Να πληρώσουν, λοιπόν, κράτος και κεφάλαιο και όχι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι.

Εγραψε χτες η «Αυγή»: «Κυβέρνηση μάχης και ευθύνης, χαρακτήρισε το νέο υπουργικό συμβούλιο η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη, με δήλωσή της. Πρόσθεσε ότι είναι κυβέρνηση τετραετίας και τόνισε την ανάγκη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της δύσκολης συγκυρίας και στο λαϊκό αίτημα για σκληρή δουλειά». Βιάζεται η κυβέρνηση να εφαρμόσει τα άγρια αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου συμβάλλοντας στην ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών και στην καπιταλιστική ανάκαμψη. Οσο για τα περί «λαϊκού αιτήματος για σκληρή δουλειά», δείχνουν την επιδίωξή τους να φορτώσουν την εφαρμογή των βάναυσων αναδιαρθρώσεων στη λαϊκή απαίτηση αξιοποιώντας την ψήφο. Ο λαός, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τους κάνουν τη χάρη, να μην αποδεχτούν, να μη συναινέσουν στην αντιλαϊκή επίθεση που έρχεται. Μόνος δρόμος είναι αυτός της οργάνωσης, της αντίστασης στη νέα επίθεση, της πάλης για την ανάκτηση απωλειών, το ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, για τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες.