Εγραψε η «Αυγή» 11/12/2015: «Μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους που θα μπορούσαν να περιορίσουν την καθαρή αξία του κατά 52,5%, περιλαμβάνονται σε έγγραφο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), που αποκαλύπτει η εφημερίδα "The Wall Street Journal". Σύμφωνα με το έγγραφο, μέρος της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους μπορεί να χορηγηθεί αμέσως και μέρος της να συνδεθεί με το μακροπρόθεσμο έλεγχο για την τήρηση από την Ελλάδα των δημοσιονομικών κανόνων και την εφαρμογή των δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων. "Η αποτελεσματικότητα κάθε μέτρου ανασχεδιασμού του χρέους (debt reprofiling) θα εξαρτηθεί σε καθοριστικό βαθμό από την ικανότητα και τη βούληση των ελληνικών Αρχών να επιδιώξουν μία συνετή διαδρομή δημοσιονομικής πολιτικής και να εφαρμόσουν τις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για μία βιώσιμη ανάπτυξη", σημειώνουν τα στελέχη του ESM». Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος: Ποιο το όφελος για το λαό από μια τέτοια εξέλιξη; Τίποτε προς το καλύτερο δεν πρόκειται να αλλάξει, αφού κανένα αντιλαϊκό μέτρο δε θα καταργηθεί, θα συνεχίζεται η «συνετή διαδρομή δημοσιονομικής πολιτικής, οι αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Οι μόνοι που θα ωφεληθούν, είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, που θα συνεχίζουν να λειτουργούν με πάμφθηνα εργατικά χέρια, βγάζοντας μεγάλο ποσοστό κέρδους, ενώ θα χρηματοδοτούνται με κρατικό χρήμα για επενδύσεις μετά την αναδιάρθρωση του χρέους. Το χρέος θα συνεχίζει και αναδιαρθρωμένο να το πληρώνει ο λαός.

Μιλώντας στην «Εφημερίδα των Συντακτών», στις 10/12/2015, η Ράνια Αντωνοπούλου, αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, είπε: «Στην Ελλάδα της κρίσης με τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας, ιδίως στη νεολαία, η κοινωνική οικονομία εμφανίζεται κυρίως σε τομείς υπηρεσιών, όπως ο τομέας της φροντίδας, στον επισιτισμό και γενικότερα στον αγροδιατροφικό τομέα, στις νέες τεχνολογίες και τον πολιτισμό. Εχουμε διαπιστώσει ότι ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπάρχει για τις συνεταιριστικές επιχειρήσεις συλλογικού και παραγωγικού σκοπού, οι οποίες ουσιαστικά είναι συνεταιρισμοί εργαζομένων ή αλλιώς κολεκτίβες εργασίας. Νέοι άνθρωποι, απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δεν μπορούν να μπουν στην αγορά εργασίας ή δεν θέλουν να μπουν με τους υπάρχοντες όρους, επιλέγουν να προχωρήσουν στη δημιουργία μιας ΚΟΙΝΣΕΠ, η οποία είτε είναι συναφής με το αντικείμενο των σπουδών είτε με κάποιο άλλο αντικείμενο». Οι άνεργοι, λοιπόν, μπορούν να γίνουν επιχειρηματίες, λέει η κυβέρνηση, και έτσι και δουλειά θα έχουν και την οικονομία θα αναπτύξουν. Δηλαδή, τους λένε, σας δίνουμε επιδότηση ένα μικροποσό, βάλτε και εσείς κεφάλαιο, στήστε ένα συνεταιρισμό, κυνηγήστε πελατεία, πουλήστε φτηνά υπηρεσίες, για να βγάλετε μεροκάματο. Το κράτος, με τέτοιες λύσεις, πετυχαίνει «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Και την ανεργία κουκουλώνει αλλά και «κοινωνικές υπηρεσίες» μπαλώνει (π.χ. Πρόνοιας), που το ίδιο έχει στην πραγματικότητα εγκαταλείψει στο πλαίσιο των περικοπών. Σε συνθήκες κρίσης, οξύτατου ανταγωνισμού, που σημαίνει τεράστιες δυσκολίες ακόμη και για ένα ευτελές μεροκάματο για τους συνεταιρισμένους. Αβέβαιο το μέλλον τους, αδιέξοδη προοπτική.

Ο καβγάς που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε δημάρχους των νοτίων προαστίων της Αττικής και της κυβέρνησης, με αφορμή τη μεταφορά προσφύγων και μεταναστών σε Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στο Φάληρο και στο Ελληνικό, είναι ενδεικτικός της αθλιότητας και από τις δύο πλευρές. Και το λέμε αυτό γιατί μπορεί η αντίδραση των δημάρχων να πατά πάνω σε μια πραγματική βάση, που είναι το εκρηκτικό πρόβλημα και η αντίδραση της κυβέρνησης να πατά επίσης σε ένα πραγματικό γεγονός, που είναι η - έως και ρατσιστική - αντιμετώπιση από ορισμένους παράγοντες της Τοπικής Διοίκησης, ωστόσο και οι δύο πλευρές κρύβουν επιμελώς την ουσία. Οτι εμφανίζουν την ένταση της καταστολής ως απαραίτητο στοιχείο της αντιμετώπισης του ζητήματος. Η κυβέρνηση οργανώνει επιχειρήσεις καταστολής σε εφαρμογή των δεσμεύσεων προς την ΕΕ, οι δε δήμαρχοι ζητούν ακόμα περισσότερη καταστολή, για να μην τους χαλάσουν τη βιτρίνα των δήμων τους, στους οποίους - παρεμπιπτόντως - μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι κάνουν «πάρτι» και οι εργαζόμενοι δημότες πληρώνουν τέλη και φόρους σε εφαρμογή των κατευθύνσεων του θεσμικού πλαισίου της κυβέρνησης. Τουλάχιστον, υπάρχει και κάτι που συμφωνούν. Η υλοποίηση συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής και η εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου...