Είναι ενδεικτικό ότι εμφανίζοντας το «διάλογο» ως έναν από τους πυλώνες στους οποίους το ΝΑΤΟ στηρίζεται για την αντιμετώπιση των σημερινών «σύνθετων προκλήσεων», εξήγησε: «Η ισχυρή άμυνα δημιουργεί τη βάση για τον πολιτικό διάλογο (...) Θέλουμε διάλογο γιατί ο διάλογος μπορεί να αυξήσει την προβλεψιμότητα και τη διαφάνεια». Αλλωστε, καθαρά διαμήνυσε πως το ΝΑΤΟ επενδύει ειδικά στην «περισσότερη (σ.σ. εννοώντας φυσικά την καταρχήν στρατιωτική) δύναμη» και την «περισσότερη πρόληψη».

Ο «διάλογος», λοιπόν, που οι ιμπεριαλιστές επιδιώκουν δεν είναι παρά η προετοιμασία τους για κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, περιλαμβάνει προσωρινούς συμβιβασμούς, διαμόρφωση συμμαχιών, κέρδισμα χρόνου για καλύτερη προετοιμασία. Σ' αυτήν τη βάση, οι λαοί πρέπει να επαγρυπνούν, να μη δεχτούν να γίνουν «κρέας στα κανόνια» κανενός από τους πολέμους που εντατικά ετοιμάζονται στα «εργαστήρια» των ιμπεριαλιστών.

Είναι, αν μη τι άλλο, προκλητική η ανακοίνωση με την οποία η ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετείται για το Προσφυγικό, προσπαθώντας να υπερασπιστεί τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Γράφει, μεταξύ άλλων, για «μάχες» που αλλάζουν «το κλίμα υπέρ των προσφύγων και της ειρήνης», για «μάχες για να μείνουν τα σύνορα ανοιχτά και να υπάρχουν ασφαλείς διάδρομοι για τους ξεριζωμένους» κ.λπ. Δηλαδή, όχι μόνο αθώα η κυβέρνηση αλλά της αξίζουν και έπαινοι για το έργο της!

Από πότε, όμως, το ΝΑΤΟ έγινε εγγυητής της ειρήνης; Και μήπως δεν έχει και την πρόσκληση της κυβέρνησης για να σουλατσάρει στο Αιγαίο στέλνοντας τους «ξεριζωμένους» από κει απ' όπου ήρθαν και απ' όπου τους έδιωξε η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ; Μήπως δεν είναι τα κράτη - μέλη της ΕΕ που προτάσσοντας τα συμφέροντα των αστικών τους τάξεων υψώνουν φράχτες και υποδέχονται με καταστολή πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του αναμασούν τα περί «πανανθρώπινων αξιών», που τάχα πρεσβεύει η λυκοσυμμαχία, φτιασιδώνοντάς την ακόμα και ετούτη την ώρα που η αποκρουστική της όψη αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο;

Οι δικαιολογίες της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ περί «συσχετισμών» και «ασφυκτικών πιέσεων», που κατέστησαν αναπόφευκτη τη ΝΑΤΟική επιχείρηση στο Αιγαίο, δεν αντέχουν σε καμία σοβαρή κριτική. Ούτε είναι ειλικρινής η «έντονη ανησυχία» που εκφράζεται για την εμπλοκή του ΝΑΤΟ, η οποία επιχειρείται να περιοριστεί στον κίνδυνο καταστρατήγησης των δικαιωμάτων των προσφύγων που δικαιούνται διεθνούς προστασίας από τη Συνθήκη της Γενεύης μέσα από διαδικασίες επαναπροώθησης. Ενώ η ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ κάνει «γαργάρα» ότι εκτός απ' τα δικαιώματα των προσφύγων σοβαρό κίνδυνο διατρέχουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Με το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο είναι σαν να καλείς το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Οσο για την κατάληξη της ανακοίνωσης, εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Γιατί το να κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζοντας το σύστημα της εκμετάλλευσης, των πολέμων, των ολέθριων για τους λαούς ανταγωνισμών και, ταυτόχρονα, να αναγνωρίζει στο λαό «κάθε λόγο να πρωτοστατήσει σε ένα μεγάλο πανευρωπαϊκό αντιπολεμικό κίνημα, ετούτη τη στιγμή για την κατάπαυση του πυρός και την ειρήνευση στη Συρία και το Ιράκ» και να καμώνεται πως «θα συμβάλει σε αυτό με όλες του τις δυνάμεις», είναι κάτι παραπάνω από υποκρισία. Είναι απαράμιλλος κυνισμός και απύθμενο θράσος, στο φόντο μιας πραγματικής τραγωδίας για χιλιάδες ανθρώπους.

Μαγειρέματα αναμένονται στο συνέδριο του Ποταμιού, που θα γίνει από αύριο Παρασκευή έως την Κυριακή. Εκτός, φυσικά, του Στ. Θεοδωράκη, από τους διοργανωτές προσκλήθηκαν να μιλήσουν και οι Κυρ. Μητσοτάκης και Φ. Γεννηματά. Βεβαίως, θα είναι εκεί και στελέχη του κόμματος όπως ο Χ. Θεοχάρης, που ζητά ανοιχτά συμπόρευση με Μητσοτάκη, αλλά και ο Σπ. Λυκούδης, που καλοβλέπει την «πρωτοβουλία» Γεννηματά για αναμόρφωση της πέραν του ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατίας. Οι Γεννηματά και Θεοδωράκης δεν θέλουν εκλογές. Η δε Γεννηματά θέλει κομπρεμί με Ποτάμι και συγκυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Ο Μητσοτάκης αρνείται «οικουμενική» ή συγκυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και με άλλον πρωθυπουργό, πέραν του Αλ. Τσίπρα. Ο δε Θεοδωράκης κρίνει ότι ο Μητσοτάκης μπορεί να αλλάξει γνώμη. Αλλωστε, ο Μητσοτάκης δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν ζητά εκλογές, και ομολογουμένως πολλές από τις δηλώσεις του είναι τόσο αμφίσημες που αφήνουν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Σε κάθε περίπτωση ...κάπου θα συναντηθούνε. Αλλωστε, συνισταμένη όλων τους είναι η παραπέρα προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και η στράτευση του λαού σε αυτόν το στόχο, σημείο όπου οξύνουν την κριτική τους προς την κυβέρνηση ότι τις καθυστερεί. Αδίκως, θα λέγαμε, εφόσον ΣΥΡΙΖΑ κι ΑΝΕΛ έχουν κι αυτοί να επιδείξουν σημαντικό τέτοιο «έργο» για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.